|
Vers gewassen,
geschoren en geblonken.
Den Hugo B. snuift
mee over mn schouder.
Blij,
nee!
uitgelaten!
Dat de dag begon.
Dat ik er weer bij
mag zijn.
Bij de koffie kijk ik
naar de wolken.
Vermoedelijk deden ze
een hele lange reis:
in geen tijden zulke
formaties meer gezien.
Zou het eindelijk
regenen vandaag?
Ik hoor Flip zingen
in mn taaltje: mobanin
Bij de laatste koffie
van vandaag,
maak ik mn lunch
pakketje klaar.
Allemààl gezond,
jawel!
Ten nadele van de
jarenlang opgestapelde residus van restaurantbezoeken.
en ja
k geef het toe
in september wil ik
echt wel in mn zwembroek kunnen
En niet omgekeerd
Enige vorm van
ijdelheid is me dus ook niet vreemd.
Maar best ook, het geeft motivatie, power als van een duracelkonijn,
Om aan de persoonlijke wensen van mijn personal coach,
op het einde van de
week te kunnen voldoen.
Er wordt namelijk maar één richting aanvaard:
het verschil bij de
weging op zaterdagmorgen is bij voorkeur enkel en alleen negatief
Voor ik echt vertrekken
kan,
moet ik snel, snel
nog wat boodschappen doen.
Simpele, eenvoudige dingen.
Dingen die ik dagen
geleden,
zo voor mn pretlichtjes-ogen
zag in dat grote schrijfbos.
In felle oranje warme kleuren,
met geuren van vers
gemaaid gras.
Zacht klotsend water,
gezang van, voor mij,
onbekende vogels.
Gezwind mn buro op
grote wielen in:
Op naar het eerste
bumperstaren van de dag.
ja, moet je eens op letten: iedereen staat aan te schuiven
En zit recht voor
zich uit te staren.
Terwijl er naast je, zijnde
links én rechts, zovéél méér te zien is
Alsof die bumper héél erg interessante dingen laat zien
ik geef toe, soms is dat bij mij ook wel zo
in de door mijn
grijze massa gecreëerde fantasie toch.
Ik kan mezelf nog net
stoppen als ik bijna Eddy double Us
chérie begin te fluiten
Ze mogen vertellen
wat ze willen,
maar die mens zn
liedjes blijven één keer je ze gehoord hebt,
de hele dag in je
hoofd hangen.
Laat dat nu net zijn, wat ik niet wil
Nog meer motivatie
als on the road again gevolgd wordt,
door oh la la, cest
magnifique van een nog jonge versie van Arno, toen nog TC matic.
Terwijl ik nog aan t
meebrullen ben,
zie ik een fietser
lachend met zn hoofd schudden als hij mij passeert in de aanschuiffile.
Ik begin zelf
onbedaarlijk te lachen als ik denk aan de nog jongere versie van TC matic:
Tjens Couter, op zn
oostends uitgesproken
met hun je taime
comme un chou à la créme
en bedenk dat ik dat
aan die fietser kan meegeven als dank voor zn begrip
Mja, t voelde
allemaal goed aan
Het wordt één van die dagen waarop je gewoon weet,
dat er nieuwe mensen
en ervaringen je pad kruisen,...
nieuwe plaatsen,
nieuwe smaken, nieuwe geuren
misschien zelfs een
nieuwe buurman?
In het geval je er
nog geen mocht hebben natuurlijk
Geen aanschuiven,
waar je dat eigenlijk wel verwacht had
Zo van die onverwachte kleinigheden,
die de dag met stip
bombarderen tot de categorie:
om mateloos van te
genieten.
Kleurrijke beelden
passeren intussen mn uitkijkraam in deze rijdende helpdesk.
Gedachten beginnen
alle kanten op te vliegen.
Ik zie en ik zie niet
Onbewust op mentale
cruise control
Tijd wordt relatief
op zo n moment.
Zonder te beseffen op welke tijd én wijze,
passeer ik het bord
die me de melding doet dat ik intussen Ternat passeer
Tegelijkertijd zie ik
een aanhangwagen met oude felgekleurde kindertractor
Ik laat het allemaal komen,
In de volgorde én de
wijze waarop het komt
Niks moet
Anders kan ook:
kruipende minuten
Wanneer ik straks
misschien moet wachten:
langzaam tikkende
seconden, tik tok tik tok
die me doen denken
aan captain Hook en zn heilige schrik:
de krokodil die ooit
zn hand afbeet
Ik kan het niet
helpen, t is sterker dan mezelf
Het daagt me uit om
van alles uit te vinden.
Om die tijd rapper te
laten tikken.
Schrijven
bijvoorbeeld.
En rondkijken naar
alles wat passeert.
En daarbij geuren
bedenken
Kleuren benoemen.
Zelfs de donkere,
door wind
voortgedreven dreigende regen in imposante gasvorm,
heeft zn eigen
kleurpallet.
Diezelfde wind die
zowaar een lokale zandstorm uit het niets creeert.
Alles past vandaag in
dat geheel.
Kan niet anders
Ik zie het, ik weet
het, ik voel het,
dat zelfs, al is ze
er niet,
de zon altijd
schijnt.
En er dus altijd, een
zonnige zijde is.
Wel, dat omschrijft
het misschien best:
Vandaag, maak ik een reis, alleen maar aan die
zonnige kant!
Wedden dat het er ééntje wordt om niet te vergeten?
10-07-2012, 21:28
Geschreven door Tee 
 Reageren (0)
|
