Had jij ooit het gevoel dat je leven tot in de puntjes was gepland? Je zou afstuderen, naar het buitenland trekken, drie keer per week opdienen in een restaurant,....
En plots gebeurt het: hij of zij staat voor je neus. De liefde waar je altijd van had gedroomd. Iemand die je doet beseffen dat liefde bestaat en dingen zijn voorbestemd. Iemand voor wie je alle plannen zou laten varen of op zijn minst als minder essentieel aanschouwt. Je beseft dat je je leven met hem of haar wil delen, een gezinnetje stichten. Alles loopt op wolkjes, wieltjes,....weet ik veel.
Kortom: je bent verliefd. En dat is een zalig gevoel want je bent ervan overtuigd dat die prins(es) met jou de eeuwigheid overstijgt. Alsof jullie onfeilbaar zijn. Alles is tegen deze liefde bestand.
En om deze blog zonder negatieve bijklank te beëindigen.
Heel af en toe zie ik oudere koppels die al 60 jaar zijn getrouwd waarvan ik denk: wow, ze hebben dat initieel gevoel kunnen bewaren. Alles is mee geëvolueerd, maar in essentie voelen zij nog steeds de kriebels van die allereerste keer.
Neen, deze blog is niet autobiografisch, maar als ik één goede raad mag meegeven: blijf erin geloven. Ga je niet binden aan iemand omdat je een bepaalde leeftijd hebt bereikt of je omgeving druk oplegt. Open je ogen, je hart, je ziel,...en je zult zien: ware liefde wil en zal je vroeg of laat omarmen. Wees jezelf.