Als blogger moet je in de eerste plaats creativiteit ademen. En kunnen schrijven over de meest idiote onderwerpen.
Wat als men mij morgen zou vragen om een stuk neer te pennen rond "tomaten"? Gewoon, je weet wel, die rode, voedzame knol boordevol vitamines en antioxidanten.
Vast kom ik eerst niet bij van het lachen, maar nadien kruipt de artistieke overgave me wellicht in de vingers.
Mijn eerste ervaring met tomaten was een instant tomatensoepje. Niet meteen de gezondste variant. Al snel ontdekte ik de zelfgemaakte soep met balletjes en ervoer het slurpen ervan als een puur orgastisch moment.
Wanneer mijn vegetarische levensfase begon, mochten de balletjes het ontgelden. Al kreeg niemand mijn relatie met de werkelijke tomaat ooit nog stuk. Liters heb ik verorberd van dit zelfgemaakte wonder. Het bracht me tot in de hemel der hemelen. Zo lekker was dit.
Toen ik als kind frietjes at, koos ik steevast voor tomatenketchup. Alweer het bewijs dat ik de tomaat ben bleef verafgoden.
Om nog maar te zwijgen van heerlijke kerstomaatjes in koude schotels, of wat dacht je van een zelfgemaakte rode saus?
Kortom, de tomaat heeft mijn leven gekleurd en daar zal ik nooit of te nimmer rouwig om zijn.
