Ook ik ben ervan overtuigd dat de ware liefde bestaat. De vraag is alleen: geloof je in het principe van "wie zoekt, die vindt"of ben je veeleer overtuigd dat alles is voorbestemd? Zelf teken ik voor optie twee. Het bespaart mij een helse zoektocht. Onnodige stress laat ik liever thuis en op deze manier leer ik best gelukkig zijn met mezelf. Alleen.
Je kan het gegeven statistisch benaderen. Ervan uitgaan dat wie wekelijks vijf keer date, ook vijf keer meer kans heeft op het vinden van "de ware". De vraag is alleen: loop jij graag het risico om ook vijf maal vaker te worden teleurgesteld?
Dezer dagen zijn datingwebsites als twoo immens populair. Ik spreek uit ervaring wanneer ik zeg dat je erg selectief mag zijn. Nooit had ik bij iemand dat ware gevoel, en wanneer ik een persoon leuk vond, verdween de interesse vaak na een vrij korte chat. Minder diplomatisch gezegd: zo'n datingsite krioelt van de marginalen.
Nu, je hebt ook betalende websites die deftiger volk zou aantrekken. De vraag is alleen: wie is er nu zo hopeloos om massa's geld te steken in het vinden van een partner? Het is niet omdat je hebt gestudeerd dat je weet hoe de waarheid rond aantrekking kan worden geformuleerd. Niemand weet dat het bestaat. Je kan er enkel in geloven. Dan komt alles goed.
Je hebt zelfs huwelijksbureaus gestart door erkende psychologen die jaarlijks massa's geld opstrijken. Dit zonder enige garantie op succes.
Neen, ik ben niet gek. Wanneer ik praat met koppels die elkaar duidelijk hebben gevonden, val je op één gemeenschappelijke noemer: ze ontmoetten elkaar op een moment dat ze het niet hadden verwacht. Ze houden van elkaar zonder krampachtig vast te houden aan overdreven rationele benaderingen. Hun liefde is vaak niet te definiëren. Ze is er gewoon.
Mijn persoonlijke zoektocht naar de ware vat ik samen volgens een boeddhistisch principe: iets komt naar je toe wanneer je het hebt losgelaten en het minst van al verwacht.
Mijn leven is een aaneenschakeling van onmogelijkheden die werkelijk zijn gebeurd.
Ik ben misschien geen tovenaar of heks, toch overviel mij vaak het gevoel dat iets geen toeval kan zijn. Een tijdje terug denk ik plotseling spontaan aan mijn buurman's vorige bedrijfswagen. En net op dat moment komt diezelfde buurman met die bewuste wagen de straat in gereden. Die wagen fungeerde als vervangwagen van zijn huidige auto. Nooit eerder dacht ik aan dat bakje sinds het uit ons straatbeeld was verdwenen. De kans dat zoiets gebeurt, is statistisch zo goed als nihil. Maar het geschiedde.
Mijn moeder ontving een brief met slecht nieuws van mijn vader. Tegelijkertijd zat de streekkrant in haar bus. Daarin stond een artikel over mijn vader's nieuwe onderneming. What are the odds?
Ooit dacht ik spontaan aan een meisje dat jaren voordien in mijn klas had gezeten. Ze woonde in Limburg en wat bleek? Opeens stond ze voor mij. In Aalst.
Justine Henin en Kim Clijsters hadden een carrière die op vele vlakken haast parallel liep. Was de ene gekwetst, volgde de andere. Ze waren vorig jaar zelfs op hetzelfde moment zwanger.
Je kan deze feiten op extreme wijze benaderen. Ofwel laat je alles aan het toeval over en stel je jezelf geen vragen. Het is zoals het is. Ofwel zie je dit als een teken dat dingen soms zijn voorbestemd.
Zo kan je op zoek gaan naar een partner, je inschrijven op meerdere datingsites, zoveel mogelijk dates versieren in de hoop dat de statistiek aan je kant staat. Want hoe meer dates, hoe groter de kans dat je de ware vindt. Maar levert zo'n zoektocht niet vooral frustratie op? Het publiek van zo'n websites bestaat doorgaans uit ongelukkige mensen en mist de spontaniteit van een leuke, warme ontmoeting.
Geloof vind ik belangrijker dan me vastklampen aan cijfers of statistiek. Geen blindelings vertrouwen in de bijbel ( al vind ik het best een cool boek), maar "geloven" dat wanneer je jezelf openstelt voor dingen de ware op je pad verschijnt. Mensen voelen wanneer iemand gefrustreerd ronddwaalt met lijstjes waaraan zijn grote liefde moet voldoen. Dus hoe rationeel wil je dat benaderen? Leef je het liefst gefrustreerd met de idee dat het geen zin heeft of verander je vandaag je principes in: je krijgt wat je uitstraalt ( kwantumfysica). Uiteindelijk is alles met elkaar verbonden en liggen daar waarschijnlijk de wortels van "aparte" gebeurtenissen.
Ik kan uiteraard niet verklaren hoe dat precies in zijn werk gaat. En dat hoeft ook niet. Nooit had ik de behoefte om er munt uit te slaan. Ik deel gewoon ervaringen en vaak kunnen anderen dat beamen. Het wordt enkel jammer als mensen minder rationele ervaringen zien als een manier om over te gaan tot commerce. Want zoals ik al zei: niemand weet hoe het universum precies draait behalve God de Vader en wie of wat is die ook alweer?
