Op 19 september 1902 om tien voor acht is Maria Hendrika, koningin van
Belgie, op 66 jarige leeftijd plotseling temidden van haar papegaaien,
overleden in haar woning te Spa. Daar leidde zij sedert 1893 een
teruggetrokken bestaan.De koningin leed sinds enkele maanden aan een
hartzwakte. 's Middags had ze nog geinformeerd naar de uitslag van
de paardenrennen en bij haar oude vriend, de kunstschilder Van
Severdonck, enkele aquarellen besteld. Echtgenoot Leopold II
verbleef op het moment van haar overlijden te Bagnères de Luchon in
Frankrijk. Nadat hij telegrafisch was gewaarschuwd reisde Leopold naar
Spa. De Belgische koning had zijn vrouw in maanden niet gezien. Koningin Maria Hendrika was erg ongelukkig aan het Belgische hof. Toen
haar echtgenoot Leopold een maîtresse bleek te hebben, ging zij naar
haar buitenverblijf in Spa.
Maria Hendrika was een groot liefhebster van paarden. Ze was een uitstekende amazone en dresseerde zelf paarden. Koningin Maria Hendrika was een dochter van aartshertog Jozef van Oostenrijk. Ze was sinds 1853 met Leopold getrouwd.
Op 15 november 1902 vuurde de Italiaanse anarchist Gennaro Rubino (43j)
drie schoten af op de derde koets in de koninklijke stoet, die
terugkwam van een rouwdienst voor de overleden koningin in de Brusselse
Sint-Michiels-kathedraal. Niemand werd gewond.
'Omdat zij rijk zijn en wij arm' verklaarde de schutter. Na zijn daad
moest de schutter beschermd worden tegen de woedende menigte. Hij was
een werkloze boekhouder die sinds een tweetal weken te Brussel verbleef.
Pas na zijn aankomst in Laken vernam de koning van de aanslag. Het leek
hem niet te deren. De kranten schreven toen dat het de schuld was van
de sosialisten.
Emile Claus werd geboren in 1849 te Sint-Eloois-Vijve en hij stierf te Astene in 1924 Hij was de belangrijkste vertegenwoordiger van het
impressionisme in België. Hij bewonderde het Franse impressionisme en
paste deze stijl toe in de realistische uitbeelding van zijn vertrouwde
plattelandsomgeving. Claus werd door schrijvers en schilders van zijn
tijd op de handen gedragen. Emile Claus liet zich in zijn werken vaak inspireren door de Leie, zijn omgeving en het werk op het platteland.
15-06-2009
Pyramide van het kapitalistisch systeem
Dit is een poster uit 1911
De arbeiders staan aan de voet van de piramide van onderdrukking.
Hun arbeid ondersteunt het rijke leven van de burgerij, het leger,
de clerus en de monarchie, 1901.
Institut Emile Vandervelde, Brussel
16-06-2009
Wet op zondagsrust
Op 26 juli 1905 werd de wet op zondagsrust afgekondigd, deze had betrekking op alle arbeiders en bedienden, zowel volwassenen als minderjarigen. Het wetsvoorstel werd ingediend door de socialisten en door een deel van de katholieke rechtervleugel. Het voorstel viel helemaal niet in goede aarde bij vele doctrinaire katholieken en liberalen die daarin een aanslag op het vrije ondernemerschap zagen. Daarnaast waren de meeste liberalen, zelfs als ze het principe van de verplichte arbeidsrust aanvaardden, ertegen gekant omdat ze er een bemoeienis van de kerk inzagen. Liever kozen ze voor een willekeurige dag in de week. Deze regeling zou echter weer tot gevolg hebben dat, indien man en vrouw werken, beiden niet dezelfde rustdag zouden hebben. De wet sprak overigens niet van verplichte rust maar van een verbod om loontrekkenden te laten werken op zondag, behalve huispersoneel en familieleden.
18-06-2009
Het studenten lied "De Blauwvoet "door Albrecht Rodenbach
Nu het lied
der Vlaamse zonen,
nu een
dreunend kerelslied,
dat in
wilde noordertonen
uit het diepste
ons herten schiet.
Ei! het
lied der Vlaamse zonen,
met zijn
wilde noordertonen,
met het
oude Vlaams Hoezee.
Vliegt de
blauwvoet? Storm op zee!
't Wierd
gezeid dat Vlaanderen groot was,
groot
scheen in der tijden wolk,
maar dat
Vlaanderland nu dood was,
en het
vrije kerelsvolk.
Maar dan
klonk een stemme krachtig
over 't
oude noordzeestrand
en het
stormde groots en machtig,
in dat dode
Vlaanderland.
En hier
staan wij, 't hoofd omhoge,
vuisten
siddrend, kokend bloed;
vlam in 't
herte, vlam in de oge,
en ons naam
ons trillen doet!
Van de
blonde noordse stranden,
dwang en
buigen ongewend,
onze vaders
herwaarts landden,
leden,
streden, ongetemd.
Ja wij zijn
der Vlamen zonen,
sterk van
lijve, sterk van ziel,
en wij
zou'n nog kunnen tonen,
hoe de
klauw der Klauwaerts viel.
Op ons vane
vliegt de Blauwvoet,
die
voorspelt het zeegedruis,
en de Leeuw
er met zijn klauw hoedt
't lieve
dierbaar Christi kruis.
Weg de
bastaards, weg de lauwaards.
ons behoort
het noordzeestrand,
ons de
kerels, ons de Klauwaards,
leve God en
Vlaanderland!
De
Blauwvoet is het bekende strijdlied van de katholieke Vlaamse
studentenbeweging. Het wordt ook "Het lied der Blauwvoeten" of "Nu het lied der
Vlaamse zonen" genoemd, naar de eerste regel van het lied. Het was
oorspronkelijk het strijdlied van de 19e eeuwse studentenbeweging
Blauwvoeterij.
Het lied
werd door Albrecht Rodenbach gedicht op 25 september 1875. De muziek werd
gecomponeerd door Emiel Hullebroeck. Er bestaat ook een minder bekende
toonzetting van Johan Destoop.
Het lied
past in de strijdlyriek van de 19de-eeuwse Romantiek.
Het lied
wordt nog gezongen in sommige KSA-bonden, die zich als erfgenaam beschouwen van
de katholieke Vlaamse Studentenbeweging
Slide 4Slide 2Slide 1Slide 3Lantaarnopsteker op ladder
Jagen : trekken van een boot. Man en vrouw trekken een vrachtschip door een binnenkanaal in 1931 Poppenkastspeler op weg met zijn poppenkast in 1935 Melkboer in 1956
09-07-2009
De schandpaal in de 18de Eeuw
Bij schandstraffen of kaakstraffen, werden delinquenten openbaar vernederd. Zij zouden al in de Oudheid voorgekomen zijn. Hun grootste bloei kenden ze in de Middeleeuwen en in de Moderne Tijden, om slechts in de negentiende eeuw te verdwijnen. In Belgie zijn ze pas afgeschaft bij het invoeren van het nieuwe strafwetboek van 1867, zij het dat er reeds in 1834 en 1849 ernstige pogingen werden ondernomen om deze straffen te weren. Als hoofdstraf werd de kaakstraf uitgesproken voor kleine vergrijpen als verboden kansspelen, valsspelen, valse aanklacht, meineed, godslastering, overspel, bigamie, koppelarij, prostitutie, landloperij, kleine diefstallen, het zingen van schunnige liederen, laster en vechtjasserij. Schandpalen werden ook gebruikt voor andere doeleinden zoals het tentoonstellen van afgesneden lichaamsdelen, van namen van voorvluchtigen, en soms ook voor het afficheren van verordeningen. De schandstraf werd uitgevoerd op een dag en uur dat er veel volk op straat was, bijvoorbeeld op een marktdag tussen 10 en 12 uur. Door de schuldige aan de paal vast te ketenen, werd hij aan de algemene bespotting prijsgegeven. In principe beschikte elke heerlijkheid met hoge rechtspraak op het einde van het Ancien Regime over een schandpaal. Na de verovering van onze gewesten door de Fransen vielen de schandpalen weg omdat ze een symbool waren van de feodale heerschappij van lokale heren. De schandstraffen werden echter al in 1791 opnieuw ingevoerd.
18-08-2009
Hildegards mystieke visioenen
Toen vrouwen nauwelijks kansen en nog minder waardering kregen, was de Duitse abdis Hildegard van Bingen, een uitzondering. Zij was mysticus, dichter, wetenschapper, genezer, profeet, prediker, componist en maatschappijcriticus. Zij was zeker één van de opmerkelijkste figuren in het middeleeuwse Europa. Hildegard werd geboren in 1908, in een adelijke familie, die woonde in de buurt van de domstad Mainz aan de Rijn. Op 3 jarige leeftijd kreeg ze haar eerste visioenen, die vergezeld gingen met een verblindend licht. Misschien mede daarom vertrouwden haar ouders haar opvoeding en opleiding toe aan Jutta, een heilige vrouw en overste van het nonnenklooster van een benedictijner-abdij in de buurt. Ze leerde heel veel van haar, en na Jutta's dood volgde Hildegard, toen 38j, haar op als abdis. Uit onzekerheid over de bron van haar visioenen had Hildegard er nooit veel over gesproken. Toen ze abdis werd, kreeg ze een visioen dat haar leven voorgoed zou veranderen. De hemel opende zich en een verblindend, uitzonderlijk helder licht vulde haar hoofd. God gaf haar het bevel alles op te schrijven wat ze zag en hoorde. Met grote tegenzin begon ze alles op te schrijven, heel gedetailleerd met beelden over onderwerpen als de val van Lucifer, de schepping en het Laatste Oordeel. "Mijn geest was getransformeerd " schreef ze later over deze periode, " het was alsof ik mezelf niet meer kende, alsof uit Gods hand regendruppels neervielen op mijn ziel ". Velen wilden haar echter bijzonder graag kennen. Nadat de kerk haar goedkeuring gegeven had kwamen de hoogste leiders delen in haar door God gegeven inzichten, onder wie vier pausen, twee keizers, vorsten als Eleonora van Aquitanie en Hendrik II van Engeland. In 1150 verhuisde Hildegard met haar nonnen naar Rupertsberg, bij de stad Bingen aan de Rijn. Het klooster floreerde en ze stichtte een tweede op de andere oever. De visioenen die zij tijdens haar leven had gezien lijken bij haar dood door velen te zijn gedeeld. Op de dag dat ze stierf, 81 jaar oud, zouden stralende kruisen en cirkels de hemel hebben verlicht, alsof haar volgelingen een blik van het hemelrijk werden gegund.
In de Middeleeuwen werden criminelen opgehangen. Na de terechtstelling werd het lijk losgesneden. Het stuk touw om de nek werd de 'stropdas' genoemd. Het is van oudsher geen symbool voor een glansrijk leven
De bedstee
Dit is een heel leuk gedichtje dat ik gevonden heb op internet geschreven door ene Erje
Wie kent hem nog de oude bedde stee
aan het voeteneind vaak een schoorsteen
Heerlijk warm kon je erin slapen
met zijn tweeën, drieën of ook alleen
Een paar klapdeuren in de kamer
het leek gewoon op een kamerkast
Onder de bedstee opslag van aardappelen
gelukkig zijn we daardoor niet vergast
Wij als kinderen moesten er slapen
ook als er twintig man op visite was
Dat we dan stiekem door de kieren keken
wisten visite, vader en moeder al ras
Toch was deze nostalgie een heerlijkheid
de bedstee komt nog maar weinig meer voor
Ik zou het heden ook te bekrompen vinden
benvoor kleineruimtes allergie`s hoor
12-10-2009
Georges Vandenberghe in de sprint
Georges Vandenberghe, een neef van mijn vader
° 28/12/1941 te Oostrozebeke en + 23/09/1983 te Brugge
Eerbetoon aan Kalbergwielrenner Georges Vandenberghe
OOSTROZEBEKE - Oostrozebekenaar Georges Vandenberghe (1941-1983) krijgt een eerbetoon.
Hij droeg in 1968 in de Ronde van Frankrijk elf dagen de gele trui.
Lieven Demedts organiseert, naar aanleiding van Kalbergommegang,
veertig jaar na deze prestatie de hulde. 'De renner werd op de Kalberg
geboren', zegt Demedts. Nog tot 27 juli worden in Café Joy's en Café De
Krieke legendarische Tourkrantjes van Het Volk uit 1968 tentoongesteld.
'Er zijn een aantal zeldzame exemplaren bij die ontsnapten aan de brand
bij uitgeverij Het Volk. De toegang is gratis.' Vandaag haalt Lieven
Demedts in rustoord Rozenberg samen met Adriën Delange herinneringen op
aan de Tour van 1968. 'Het publiek mag historische verhalen verwachten
over een fameus wielrennersgeslacht van de Kalberg waartoe behalve
Georges Vandenberghe ook Cyriel Nyssen (zijn oom) en Johan Bruyneel
behoren.' Demedts pakt ook uit met een nieuwe publicatie De Ronde van
Berghske. Tour '68. 'Hierin kunnen fans dag na dag de belevenissen van
Vandenberghe volgen die ook de meesterknecht van Eddy Merckx was.' Het
boekje kost 7,50 euro.
De Faemino-ploeg in 1970 met vooraan
(v.l.n.r.): Jos Spruyt, Pietro Di Caterina, Vic Van Schil, Roger Swerts,
Eddy Merckx, Italo Zilioli, Jos Huysmans, Julien Stevens. Daarachter:
Frans Mintjens, Georges Vandenberghe, Pietro Campagnari, Francesco
Desaymonet, Pietro Scandelli, Willy Monty en Lino Farisato. Op de derde
rij: Joseph Bruyère, Julien De Locht, Adelio Re, Willy Scheers, Roger
Kindt, Etienne Antheunis, Fernand Hermie en Tuur Van de Vijver.
21-10-2009
Het waren twee conincskinderen, een Middeleeuws minnelied
