Om mijn slechte triathlonseizoen goed te maken heb ik me ingeschreven voor wat men zegt: 's wereld zwaartste duathlon. 15 km lopen, 105 km fietsen en dan nog eens 30 km lopen in de mud. Aangezien ik beter in vorm ben dan deze zomer en mijn trainingen ( vooral looptrainingen ) zeer vlot verlopen wil ik in Kasterlee er nog eens een lap op geven. Allicht zal ik er meer terug krijgen maar ze zullen mij niet temmen.
Omdat deze wedstrijd op 20 december plaatst vind zal mijn 100km duurloop voor StuBru niet kunnen doorgaan. Je moet kiezen in het leven.
Gisteren vernam ik via het journaal dat StuBru met het glazen huis opnieuw in Gent zal staan. Dit is goed nieuws als uitgeweken Gentenaar in Antwerpen.
Mijn stunt van volgend jaar doe ik in december opnieuw voor het goede doel. Dit maal zijn het er geen 65 maar loop ik van Antwerpen naar Gent met een kleine omweg. Mijn bedoeling is om 100km in mijn benen te hebben en zo véél mogelijk steun voor het goede doel.
De run zal op een zondag plaats vinden en het traject wordt nog uitgekozen. Start is opnieuw op de Groenplaats om 9u. Als u zich geroepen voelt om mee te lopen, te steunen of wat dan ook, stuur me een mailtje via de link op de rechterkant.
Een mooie uitdaging om anderen te helpen.
Wordt vervolgd.
Serge.
artikel 2008 StuBru
Chef Serge van restaurant Idee loopt 3500 euro bijeen voor Music For Life Tijdens de voorbije eindejaarsperiode sloeg ook op Zurenborg de Music for Life-gekte toe. Serge Van Autreve, 42 en in het gewone leven patron van restaurant Idee op de Dageraadsplaats, begon op 23 december op de Groenplaats aan een 65 km run met de bedoeling het Glazen Huis op het Wilsonplein in Gent te bereiken Luc PANDELAERS
Deze mensen zetten zich in voor het goeie doel - Foto Luc Pandelaers
Anderhalve marathon is niet niks, maar voor het vertrek had Serge er alle vertrouwen in. Hij had nog nooit dergelijke afstand gelopen maar is wel sinds een viertal jaren een verwoed triathleet, met op zijn palmares onder meer een deelname aan de Ironman van Antwerpen en Nice.
Van op Linkeroever werd hij begeleid door twee motoren met daarop zijn hoofdsponsors: Sven en Elke, respectievelijk van de Wijnbar en de Canapé op de Dageraadsplaats en Paul en Annemie van frituur Spieke. De weersomstandigheden waren ideaal: niet te koud, een winterzonnetje en windstil. Ondanks een dipje rond de 30 km kwam de Dampoort met ruime voorsprong op het schema in het zicht.
Eenmaal in de straten van Gent zorgden de aanmoedigingen van de talrijke omstaanders voor een tweede (of derde?) adem en om 17.15u zat de klus er op. En de actie van Studio Brussel had meteen ruim 3 500 euro sponsorgeld meer in kas.
Een opgave op de LD van Limburg. Het kon ook moeilijk anders. Als het lichaam begint tegen te pruttelen dan moet je een keuze maken. Ik denk dat er voor mij geen keuzemogelijkheid meer is. Een week ervoor nog op spoed, 4 uurtjes geslapen en dan een IM! Goe zot! De lange afstand is in combinatie met mijn job en zeker in dit seizoen een brug te ver. Indien ik me wil toeleggen op de LD, dan zullen die tussen januari en misschien ten laatste juni ( opnieuw Nice ? ) moeten plaats vinden.
Om tussen de soep en de patatten duurtrainingen af te werken zonder stress is op dit moment niet meer mogelijk. Ik ga me nu vooral focussen op het lopen met als doel de 100km in december ( daar gaan we weer ) en ondertussen bereid ik mijn triathlon programma voor volgend seizoen voor.
De laatste dagen ben ik héél hard aan het twijfelen over zondag " de LD Limburg ". Hoe is het in godsnaam mogelijk om een IM af te werken met dergelijke voorbereiding. Ik had gedacht vervanging te hebben in mijn keuken op zaterdag zodat ik tenminste vroeger kon vertrekken maar murphy's wet : net niet nu zaterdag. Dus ik kan pas later vertrekken richting Limburg om er in het midden van de nacht aan te komen en trachten nog wat te slapen om rond 5u op te staan en met een LD te beginnen? Met wat ben ik bezig?
Ik hoop dat er meer toeschouwers zijn dan deelnemers want ik zal de aanmoedigingen nodig hebben.
In ieder geval tracht ik hem uit te doen, zo goed mogelijk maar ik weet nu dat het me véél energie zal kosten en het grootste deel van de wedstrijd op karakter zal verlopen.
Eergisteren lag ik nog op de spoed voor " weet niet wat er met mijn hoofd gebeurde ". Ik was plots alle controle van mijn lichaam kwijt. Kon niet meer op de benen staan, lag op de grond, kotsen en kwam niet meer recht.
Het was alsof ik 10 XTC's had genomen. Mogelijks komt het door stress in combinatie met vermoeidheid. Ik acht dit laatste iets waarschijnlijker.
Als ik hem uit doe en dan met een betere tijd dan in Almere 2007 ( ik ga niet vergelijken met Nice omdat dit simpel niet te vergelijken is ), dan kan ik enkel maar trots zijn op mijzelf en alles rondom mij.
Nog enkele dagen voor het startschot van de eerste editie van de "Classic Run" te Sint- Amands. De weergoden zijn ons goed gezind. Voorspellingen: zon met sluierwolken en ongeveer 22°C. Als dat geen ideaal loopweer is?!
De belangstelling groeit nog steeds. Ik hoop dat er zowel voor de kids run als voor de 5 km en de 10 km een hoop volk zal zijn vergezeld door de nodige supporters. Ik beloof jullie een sportieve, sfeer- en ambiance volle dag.
De prijzenkast is klaar en de tombolaprijzen wachten op de gelukkigen. De prijsuitreiking start om ongeveer 16u in de tent op de parking van Delhaize.
De lens van onze fotograaf staat op scherp om een mooie reeks foto's te nemen van begin tot eind.
Loopschoenen aan en kom massaal naar Sint-Amands. Laat zien hoe mooi deze sport/hobby is.
Het was een mooie dag. Ideale omstandigheden. Ik had mij voorgenomen om niet te stressen en gewoon deze triathlon af te werken met een goed gevoel.
Het is DE triathlon van de club dus we moeten er toch bij zijn en er een feestje van maken.
Het zwemmen is nog steeds slecht maar toch beter dan een jaar geleden. Dat merkte ik aan het aantal zwemmers rondom mij. In het verleden had ik meestal na 500m een zee van ruimte, dit was nu wat anders.
De fiets op voor de 80km.
Ondanks mijn zware job en het weinige trainen had ik een goed gevoel. Ik heb verstandig gereden, niets geforceerd, gewoon een tempo waarbij mijn hf laag moet geweest zijn want sommige momenten was ik gewoon deuntjes aan het fluiten. Ik had dus overschot maar het was niet mijn doel te presteren, ik wou absoluut na vorige tegenslagen een goed gevoel over houden aan deze wedstrijd.
Bij de wissel fietsen/lopen had ik een avg van 37,1 km/h zonder te forceren dus dat zat wel goed. Bij het fietsen ben ik 126 plaatsen vooruit geschoven.
Na de wissel kreeg ik bij de eerste loopronde weeral te kampen met krampen. Na enkele plaatselijke massages die ik mezelf aanbracht, kon ik opnieuw een ritme vinden en begonnen mijn looprondes -zoals gewoonlijk- steeds beter te worden. Vandaar dat de lange afstand me beter ligt. Met het lopen ben ik opnieuw 45 plaatsen vooruitgeschoven.
Uiteindelijk geëindigd met een verbetering van 11 min. tegenover 2007, lang geleden dat ik er weer een goed gevoel aan over hield.
Mijn eerste poging is mislukt maar toch een mooie herinnering. Ik onderneem een tweede en deze maal een goede eind juli. Tussen de halve triathlon van Brasschaat en de halve IM van Antwerpen. Ik weet dat dit mijn triathlonresultaten niet zal bevorderen maar ik ben het de berg, mijzelf en anderen nog verschuldigd.
Met pijn in het hart zal dit mijn laatste triathlon seizoen worden. De combinatie met het restaurant ( mijn restaurant ) en de trainingen voor de 3 disciplines is er wat te véél aan. Langdurige en regelmatige trainingen zijn op dit moment onmogelijk geworden.
Vandaag heb ik voor mijzelf beslist om dit seizoen nog af te werken ( Brasschaat, Antwerpen en de 1/1 Limburg ) en me dan toe te leggen op mijn favorite uitdaging en dat is het lopen.
Lopen voor goede doelen zoals de 100 km in december voor stubru en uitdagingen zoals de ultratrail op de Mont Blanc ( 140 km ) spreken me aan. Voor mij is het makkelijk om mijn loopsloefen aan te trekken en tussen 2 schiften te trainen. De mislukte Mont Ventoux stunt van 17 mei wil ik ook nog dit jaar herdoen.
Ik blijf weliswaar zwemmen en fietsen maar het " moet " even niet meer en misschien na een jaartje pauze kom ik terug.
Zondag 17 mei - le Mont Ventoux - le mont géant de la Provençe. Na een stevig ontbijt ben ik om 8u30 met de wagen vertrokken richting Sault voor één van mijn eerste drie geplande klimmen op de Ventoux. Deze is al lopend.
Om 9u03 was ik er klaar voor, daar ging ik dan richting top- bergop 26 km.
Zoals ik tijdens deze stageweek al voelde is er iets in mijn lichaam wat niet juist zit. Mijn benen voelen zwaar en de vermoeidheid over mijn volledige lichaam is niet weggegaan. Maar ik wil dit niet aanvaarden en tracht op een rustig tempo en op hartslag ( 145 / 150 ) mijn weg verder te zetten. Af en toe krijg ik toch kippevelmomenten en adrenalinestoten bij het horen van sommige nummers op mijn I-Pod, zoals een prachtige versie van R.E.M.'s Everybody's hurt/everybody cries sometimes/hold on. De " Hold on " heb ik vandaag nodig, héél hard nodig.
Eens voorbij Chalèt Renard begin ik de lopers voorbij te steken die tegenover het hotel -vanuit Saint Colombe- deze morgen vertrokken zijn. Een kleine tijdsberekening maakt me al vlug duidelijk dat ik toch niet zo slecht bezig ben. Mijn eerste tijd tot de top: 2u15.
Ik loop achter een wagen om zo maximaal uit de wind te blijven. Wanneer deze te veel remt ga ik vooraan lopen en zie ik een klein jongetje- zo broos- zichzelf volledig geven om naar boven te lopen. Aangemoedigd door zijn mama en grotere broer vanuit de wagen loopt dit 6-jarig jongetje volwassen lopers voorbij. Ik besluit om samen met hem naar de top te lopen en geniet evenveel als zijn mama, zijn broertje en hijzelf van dit moment. Zo klein, zo groot, voor mij DE kampioen van de Mont Ventoux op 17 mei !
Eens mijn fiets gerecupereerd die ik zaterdag in veiligheid heb gebracht begin ik aan mijn afdaling richting Bedoin voor mijn fietsklim. Onderweg geen risico's, gewoon op krachten komen, drinken en eten.
Bedoin, demi tour richting top. Dit is niet wat ik van mijn benen verwacht. Alle kracht die ik op mijn pedalen zet gaat gepaard met een koortsachtig gevoel in mijn lichaam. Na 7 km begin ik ook nog eens de gevreesde witte bolletjes te zien. Dit is er te veel aan, mijn lichaam geeft nu echt genoeg signalen om vandaag en hiermee te stoppen.
Het is nooit een prettig gevoel om doelen af te breken. Beneden kom ik opnieuw de mama van de jongen tegen (zelf een extreem loopster) die me met enkele eenvoudige woorden terug in de realiteit brengt en me mijn opgave gemakkelijker doet relativeren. Ik mag al gelukkig zijn dat ik dit, na alles wat er al geweest is, kan ondernemen. Ik ben blij dat ik met dit avontuur een kleine bijdrage heb kunnen leveren aan To Walk Again. Ik ben blij dat deze kleine jongen me een onvergetelijk moment en een héél warm gevoel heeft achtergelaten.
Het zit hem soms in kleine dingen.
Deze week laat ik mijn bloed onderzoeken om hopelijk te horen dat alles in orde is en dat de vermoeidheid te wijten is aan mijn werk. In dat geval vrees ik dat ik wat gas moet terug nemen en misschien mijn sportieve doelen moet verleggen. Zondag aan een kwart triathlon deelnemen als test en indien dit negatief is dan moet ik toch conclusies trekken.
16 mei en net aangekomen te Bedoin, aan de voet van de kale berg, de reus van de Provençe. Ik besef nu pas hoe zwaar het morgen zal worden. Na een week trainen aan de Côte d'Azur voel ik me er nog niet klaar voor. Mijn lichaam voelt heel zwaar aan, gisteren nog lichte koorts door te véél zon en ik haat klimmen! Waar ben ik in 's hemelsnaam aan begonnen?! Als ik terug denk aan waarom ik hier ben, komen mijn krachten en mijn motivatie terug. De zon schijnt hier volop en morgen is ze er nog krachtiger dus dat zit al goed. Straks doe ik de laatste voorbereidingen om morgenvroeg om 9u00 mijn eerste loop-klim van 27km te beginnen.
Ik hoop tegen 18u00 mijn opdracht te hebben volbracht.
Vervolg binnenkort...
Elke Euro ten voordele van "To Walk Again" is nog steeds welkom. Meer info op www.bloggen.be/sport2help
Buiten mijn druk beroepsleven moet er ook nog gesport worden. Om de nodige discipline op te kunnen brengen heb ik de draad met mijn trainer en mental coach Ben De Wolf opnieuw opgenomen. Vanuit het warme Lanzarote gaat hij zijn pupil weer trachten klaar te stomen voor zijn seizoen.
En wat zijn mijn ambitie's?
Om te beginnen:
zondag 27 april de 10 miles van Antwerpen. Doe ik het beter of slechter (vorig jaar 1uO2)? Eerlijk gezegd zal het er door mijn job niet gemakkelijker op worden maar die magische 2 minuten zal ik er toch trachten af te lopen.
10 mei een weekje stage in Zuid Frankrijk met op 17 mei de duathlon op de Mont Ventoux tvv TO WALK AGAIN. Zie www.bloggen.be/sport2help .
24 mei triathlon de boerenkreek 1/4 onder voorbehoud, dit zal afhangen van mijn conditie en recup na de Ventoux.
Dan wil ik (naar mijn normen) mooie tijden halen voor - de halve triathlon van Brasschaat - de Iron Man Antwerpen en mijn hoofddoel Limburg, de lange afstand.
Op 13 september organiseer ik dan zelf een loopwedstrijd in Sint-Amands met Kidsrun, Start to Run en de 10 km. Later meer info op www.sintamandsclassicrun.be
Het eerste "officiëel" telefoontje is gepleegd, de machine is op gang, geen weg terug. De voorbereidingen gaan nu echt van start; Ik hoop voor deze stunt zo véél mogelijk centen op te halen. Binnenkort volgen de officiële documenten van To Walk Again en ik hoop op solidariteit onder ons. Studio Brussel heeft op 2 dagen 3500 Euro opgeleverd, onze voorbereidingen starten nu, dit MOET beter.
Duw mij die berg op en steun To Walk Again!
Klim 1 is ongeveer 24 km/ run Klim 2 vanuit Bedoin 21km/ de klassieke bike Klim 3 is ca 22 km/ run
Ja, dit jaar is het zover! De geplande duathlon op de Mont Ventoux zal ik doen op zondag 17 mei.
Dan start ik voor een eerste run to the top vanuit Malaucène, ik daal af met de fiets tot in Bedoin om onmiddellijk terug naar de top te rijden.
Een tweede afdaling richting Sault om onmiddellijk voor de tweede run naar de top te lopen.
Welke tijd? Wat bezielt me? Helemaal gek!
Mijn motivatie is er één die ikzelf ook niet begrijp maar ik wil dit wel laten opbrengen voor 'To Walk Again'. Dus mensen, elke sponsoring is voor mij een duwtje in de rug, en een stapje dichterbij voor de genezing van anderen.
Het is al een tijdje geleden dat er nieuwe artikels op mijn blog zijn toegevoegd. Op dit moment is er een gebrek aan tijd door de opbouw van het restaurant. Het neemt op dit ogenblik al mijn energie in beslag. Trainingen beperken zich tot een 12 uur per week met voornamelijk zwemtrainingen.
In ieder geval is mijn programma gemaakt voor 2009 en ik zal dit één dezer publiceren. Ik heb echter méér en méér zin om triathlon vaarwel te zeggen en me toe te spitsen op extreme ultrasporten. 1 uitdaging op een jaar maar dan één om U tegen te zeggen verspreid over meerdere dagen. De dichtsbijzijnde en zwaarste is de ultraloop rond de Mont Blanc van een goede 160km. Zie filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=P70vv-UShas
We beginnen in december alvast met een nieuwe ultraloop voor studio Brussel van 100km, beter aangepakt en ondersteund door Nike.
05/02Profrenner Frederiek Nolf (21) overlijdt in slaap
De Belgische profwielrenner Frederiek Nolf (Topsport Vlaanderen-Mercator) is woensdagnacht gestorven in zijn slaap. De 21-jarige Nolf was actief in de Ronde van Qatar.
Een ploegmaat die met de ongelukkige de kamer deelde in Qatar, kreeg Nolf donderdagmorgen niet wakker. Die sloeg vervolgens meteen alarm bij de ploegleider en een arts, maar hulp kon niet meer baten.
Nolf gold als een talent in de jeugdreeksen. Zo won hij onder andere de GP Bernaudeau, de Tour du Valromey en de Route de l'Avenir. Vorig seizoen maakte hij dan ook de logische overstap naar de profs.
Pozzato
Daar kon hij niet meteen potten breken. In de Vlaamse Havenpijl eindigde hij als vierde en in de GP La Marseillaise werd hij 21e.
Wat er net aan de doodsoorzaak van de Kotrijkzaan, die een groot fan was van de Italiaan Filippo Pozzato, ligt, is niet bekend. Mogelijk wordt de vierde rit in de Ronde van Qatar geannuleerd. Als dat niet gebeurt, wordt er zeker niet gekoerst.
Nolf zou volgende dinsdag 22 jaar geworden zijn.
art.uit de GVA 05/02/09
Wij delen in het verdriet met het overlijden van een jong talent. Dergelijke jammerlijke gebeurtenissen schudden me wakker en maken me stil. Het doet me terugdenken aan Benny die ons vorig jaar heeft verlaten op bijna identieke manier. We moeten trachten elke dag het beste te maken van dit korte leven, voor jezelf en voor de anderen.
Zondag 17 mei - le Mont Ventoux - le mont géant de la Provençe. Na een stevig ontbijt ben ik om 8u30 met de wagen vertrokken richting Sault voor één van mijn eerste drie geplande klimmen op de Ventoux.
De kogel is door de kerk. 
Ja, dit jaar is het zover! 
Het is al een tijdje geleden dat er nieuwe artikels op mijn blog zijn toegevoegd. Op dit moment is er een gebrek aan tijd door de opbouw van het restaurant. Het neemt op dit ogenblik al mijn energie in beslag. Trainingen beperken zich tot een 12 uur per week met voornamelijk zwemtrainingen.
