De Hollanders kunnen er toch wat van. Na mijn zateragavondshift in ons restaurantje ben ik richting Rotterdam vertrokken en heb mij ergens in het centrum van Rotterdam op een plek langs het water geparkeerd.
Mijn idee om te slapen in de wagen was een noodoplossing en goed voor één keer. Ik had niet echt een veilig gevoel en diep slapen lukte niet. Ok, het is geen triathlon, het is maar een marathon...
Om 7u het fietske op richting inschrijvingen maar eerst een bakje koffie en ontbijt. Geen bakker te vinden en uiteraard was er nog geen horecazaak geopend behalve nog enkele discotheken die nog even doorgingen. Dan maar het eerste beste hotel binnen gewandeld en mij bediend van een uitgebreid ontbijtbuffet. Niemand die mij wat kwam vragen dus dat was lekker meegenomen, die Hollanders zijn zo gierig nog niet...
Ok de marathon. Het was lang wachten in mijn Orca triahlon pakje en de koude ijzige wind. Ik had niet liever dat Lee Towers zijn " bekkie " hield en het kanonschot zijn bek opende. Start deze marathon aub koud, koud, koud.
Stipt 11u vertrok de meute. Ik loop mijn wedstrijden zonder hartslagmeter omdat mij het stoort. Ik volg mijn gevoel en toch al wel mijn ervaring. Het belangrijkste was zo snel mogelijk enkele lopers vinden waarbij ik me kon aansluiten voor de te behalen 3u streeftijd.
De eerste 10km klampte ik aan bij een Fransman die naar mijn gevoel toch onder de 3u wou eindigen. Na 10km heb ik gewisseld met een letterlijk zware jongen. Ik schatte hem 90kg maar hij liep met een uitzonderlijk gemak een stevig tempo. Ik zag dat zijn tijden waren geprogrammeerd in zijn uurwerk dus dit was de te volgen man.
Na een halve marathon en een zeer goed gevoel was onze tijd redelijk behoorlijk: 1.29"53 min ( mijn nettotijd 1'28''30 ) dus dat wou zeggen dat dit zwaargewicht onder de drie uur wou eindigen en ik kon dit tempo goed aan.
Maar toen begon het kopke van: " met deze overschot kan ik na 32km het iets rustiger aan doen ", en ja exact bij km 32 kwam die gedachte terug en daar maakte ik DE fout. Dag zwaargewicht en hallo zwaartekracht in mijn benen. Het was over and out.
De volgende 5km deed ik er al méér dan 2 min. langer over en de laatste 5km 4 min. langer. En wie heb ik in deze ellende voorbij gestoken ? Juist, onze Fransman ! Die zijn motor spruttelde helemaal, sorry mon ami, je le savais !
Het was sinds mijn eerste Full Triathlon in Almere geleden dat ik zo leeg was. Emoties over de streep, het is mooi.
Het was mooi.
Maar al bij al met de wetenschap dat ik elke dag 15 uur op mijn benen sta met alle stress erbij ben ik best tevreden met dit resultaat en uit de fout bij 32 km heb ik opnieuw een les getrokken die me niet meer zal overkomen.
Prachtige beelden van hoe eenzaam een loper kan zijn. Dit is van dezelfde organisatie van mijn komende Trail Run in oktober. Mijn doel is de Mont Blanc challenge te doen: 170 km lopen met een hoogteverschil van 9000m. of m.a.w. 2x over de Mont Blanc.
Prachtige beelden van hoe eenzaam een loper kan zijn. Dit is van dezelfde organisatie van mijn komende Trail Run in oktober. Mijn doel is de Mont Blanc challenge te doen: 170 km lopen met een hoogteverschil van 9000m. of m.a.w. 2x over de Mont Blanc.
