Wat een nieuwe tijdsverbetering moest worden is jammer genoeg niet goed afgelopen. Na een halve ronde fietsen ( 30 km ) was ik constant op zoek naar de nodige motivatie om niet op te geven -alléz Serge, het is voor iedereen even lastig...Stefaan Engels doet er wel 15...je zit al met een tijdsverbetering van 7 min. enz.
Toen ik na de eerste ronde mijn vrouwke zag supporteren kon ik jammer genoeg niet echt positief zijn: " Ik zie het niet meer zitten! " klonk het maar ik wou toch nog verder... tot na de eerste bocht waar ik bijna stilstond en tegen mezelf aan het vechten was om door te gaan of niet.
Tien km verder was er geen sprankeltje motivatie meer en heb ik de knoop doorgehakt. Ik had er " gewoon " genoeg van, geen zin meer, op dit moment ben ik de triathlon beu.
Uiteraard is dit een domper, en niet alleen voor mij. Martine leeft zich volledig in en beleefd een wedstrijd als een echte triathlete. Ze was aan het supporteren met de vrouw van Gerrit Schellens maar jammer genoeg zat ik niet naast Gerrit in het fietsen. Ik wou hem nochtans pakken
Toen ik alles had ingepakt en klaar was om terug naar België te keren kwam Dirk Van Gossum als tweede binnen in de fietswissel met een 2-tal minuten na hem Gerrit. Het beloofde nog een spannende wedstrijd te worden onder onze Belgen maar voor mij was het voorbij. Ik kon het leed van deze mannen niet meer aanzien! ... We laten alles zakken en dan kunnen we plannen voor volgend jaar, één ding is zeker 1 Iron Man is voldoende.
Nice was een prachtige wedstrijd dit jaar en in Almere heb ik iets goed te maken in 2009.
GIJZEGEM/HOFSTADE - Triatleet Peter De Troch (38) uit Gijzegem is zondagavond bezweken aan de verwondingen van zijn ongeval tijdens de Iron Man in Antwerpen. Peter was een gewaardeerd dirigent van Harmonie De Terjodenaren en organist in Hofstade.
'Peter had een jaar naar deze triatlonwedstrijd uitgekeken', zeggen broer Jorg en zus Ariane. 'Maar het mocht niet zijn. Tijdens het zwemmen is Peter hoogstwaarschijnlijk bewusteloos geraakt waardoor hij water in de longen heeft gekregen en als het ware verdronken is. Daarop is zijn hart gestopt is met kloppen. Gelukkig droeg hij een speciaal pak waardoor hij op het water is blijven drijven.'
'Iemand heeft dit opgemerkt en riep de hulp in van de hulpdiensten. Drie kwartier lang werd alles in het werk gesteld om Peter te redden. Hij werd in kritieke toestand overgebracht naar het Middelheimziekenhuis in Antwerpen. Wij stonden thuis vertrekkensklaar om Peter aan de finish op te halen toen de politie van Aalst aan papa het slechte nieuws kwam melden. De grond zakte weg onder onze voeten.'
'Drie weken lang heeft Peter gevochten maar dit was een wedstrijd die hij niet kon uitlopen. Waarom hij bewusteloos is geraakt: daar hebben we het raden naar. Wat is er gebeurd in het tumult bij de start van een triatlon met meer dan duizend deelnemers? Wie zal het zeggen? We zullen het nooit weten.'
Peter was leerkracht in Denderleeuw en Ninove, dirigent in Terjoden, organist in Hofstade en gitarist-pianist bij een coverband. Iedereen die Peter een warm hart toedroeg, wordt uitgenodigd om het rouwregister te tekenen: http://peterdetroch.skynetblogs.be. De uitvaart vindt zaterdag 30 augustus om 10uur plaats in het crematorium van Lochristi.
Na de Tour de France en de olympische spelen is het dit weekend opnieuw aan enkele honderden triatleten om het beste van zichzelf te geven. Zoals Marc Herremans dit weekend in zijn column schreef zijn we eindelijk eens een periode van de dagelijkse portie voetbal verlost geweest en hebben we kunnen genieten van " sport ". Het summum van de sportieve jeugd uit de hele wereld verenigd onder één dak om elk in hun discipline alles te geven. Jarenlange trainingen en één moment om te winnen of... te verliezen Nu dat verliezen is héél relatief aangezien er telkens opnieuw grenzen worden verlegd. Opnieuw 10-tallen wereldrecords gebroken. We stellen ons heimelijk de vraag: "Is dit puur ?" en hopen dat dit inderdaad zo is. Voor België was de macht weer aan de vrouwen. Mooi, prachtig. Maar dat geldt voor iedereen die op dat niveau dergelijke prestaties levert. Het is hard werken voor een dikwijls povere beloning. En nu kijken we weer naar het voetbal, elke dag tot de spelen in London over 4 jaar. De verwende jonge gasten die gekocht worden door clubs voor massa's geld. De verwende jonge gasten die leven met een $-teken in de ogen.
Mensen, laten we aub al die andere vechters -die dagelijks aan het werk zijn om eens om de 4 jaar het beste van zichzelf te geven om daarna te verdwijnen in de anonimiteit- niet vergeten en eren.
Ik hou van deze mensen en heb voor hen een mateloos respect.
Volgende zaterdag is het aan mij, op mijn manier , met mijn grenzen, met mijn overwinning. Mijn tweede volledige triathlon dit seizoen en ook mijn afsluiter.
Mijn tijd verbeteren of niet? Winnen of verliezen?
Elke triatleet weet wat een triatlon vraagt van het lichaam en van de geest. Gaat het over een kwart of een Iron Man, voor ieder van ons is het een extreme uitdaging. In onze sport zijn er grote uitzonderingen in kracht, karakter, moed... Kijk naar onze eigenste Marc Herremans. Een topatleet, doorzetter, een voorbeeld voor ons allen.
De familie Hoyt zijn nog zulke atleten. Topatleten in het extreme en topatleten in het mooie. Bekijk deze filmpjes en voel wat velen niet meer kunnen voelen en dat is warmte, liefde, delen, doorzetting, kracht.
Nog een kleine twee weken en onze laatste triathlon voor dit seizoen gaat van start. Na de IM Nice en de halve IM Antwerpen, tijd voor de long distance Almere. Deze wedstrijd was vorig jaar mijn eerste lange afstand en een zeer mooie herinnering. Het was toen schitterend zomerweer. Hopelijk krijgen we in dat weekend opnieuw een prachtige zonnige dag.
Ik wil van mijn come back een tijdsverpulvering en eens een 10'... i.p.v. een 11'... op mijn eindtijd zien staan. Ik hoop dat het fietsen stukken vlotter gaat dan in Antwerpen. Ik ben toch van plan om in Nederland niet met vierkante wielen te rijden. Het lichaam en geest voelt goed.
Ik ben opnieuw magnesium aan het slikken om krampen te vermijden tijdens het lopen en waarschijnlijk nog een cortisone spuit tegen de pijn in mijn knie.
We kijken er in ieder geval naar uit en ook naar de 10 dagen rust in de Ardèche na de wedstrijd.
Rust ?? Ach, ik heb gepland om op de laatste dag nog maar eens op de Mnt. Ventoux te lopen vanaf Bedoin straight to the top. Dat kan ik toch niet zo maar laten links liggen, of wel?
Na -voor mijn doen slechte prestatie in Antwerpen had ik een triathlondipje. Na enkele telefoontjes met mijn trainer en nu ook bij deze -mental coach, zie ik het licht opnieuw branden in Almere. De mail die ik vandaag kreeg van Ben is zo mooi dat ik het niet kon laten deze aan jullie te laten lezen, misschien zijn er nog die hun motivatie hieruit kunnen putten.
...
Dag Serge,
In bijlage het schema voor volgende week. Hopelijk ben je tegen maandag terug hersteld. Lichamelijk maar zeker even belangrijk mentaal!! Na deze week volgt nog een halve week training en dan is het reeds opnieuw rusten geblazen richting Almere. Besef Serge, dat jij één van die paar duizenden gelukkige bent die op hun 40e nog de kwaliteiten hebben om een IM af te werken onder de 12h en misschien zelfs onder de 11h. Dit laatste heb je zelf in de handen. Ik herhaal Serge: onthou goed wat er op je shirt staat. It's all in the mind!! Natuurlijk moet je de signalen van je lichaam volgen igv vermoeidheid en blessure maar igv motivatiedip moet je weten dat het een voorrecht is om te mogen en kunnen afzien en genieten op training en wedstrijd . Weet dat er ergens in Wuustwezel ne wereldtopper woont die dezelfde leuze heel hoog in het vaandel draagt en die er miljoenen voor over zou hebben om jou schema van volgende week nog eens te kunnen afwerken!!
Ga er nog voor, geniet van de trainingen en de voldoening in Almere zal enorm zijn!! Dan kan je met een smile tot achter je oren genieten van de wijn in Frankrijk.
Ik kwam, zag en onderging...het was niet wat ik verwacht had.
Ik ging voor een tijd rond de 4h45. Bij het zwemmen won ik ten opzichte van vorige editie 5 minuten dus dit ging al de goede richting uit. Normaal gezien ben ik altijd super gemotiveerd als ik aan de fietsproef kan beginnen, dit was deze maal niet het geval. Al bij de eerste trap op mijn pedalen voelde ik dat het een vierkant draaiende tocht ging worden. Verzuring van begin tot eind met als gevolg een slechtere fietstijd dan vorig jaar en dit ondanks het nieuwe wegmonster.
Dan is het schade beperken met het lopen. Na 4 km voelde ik in mijn bovenbenen pijnlijke krampen opkomen. Krampen die je beletten nog maar één stap te zetten. Zo heb ik er onderweg een 6-tal gehad met één valparij ( van de krampen ) tussenin. Mijn tempo tussen de krampen en het loopgevoel zat nochthans goed. Eén kilometer voor de laatste ronde en bij mijn laatste kramp net na de Groenplaats keek ik achterom en zag dat Kurt Van Riel, ook lid van Brasschaat Triathlonclub, op 50 m was genaderd. Dit gaf me de motivatie om een serieuze versnelling te plaatsen en deze laatste ronde aan een niet mis te verstaan tempo uit te lopen. Kurt zag en moest me lossen. Bedankt voor deze push!
Mijn uitdagers -zoals Filip Meert en Marc De Ren- hadden een super tijd van 4h42 en 4h44. De tijden die ik nastreefde, maar helaas moet ik me tevreden stellen met een eindtijd van 5h03. Neen, niet tevreden en momenteel een triathlondipje.
Reden??
Misschien door mijn knieletsel? Ik heb de laatste 2 weken niet meer kunnen trainen. De krampen tijdens het lopen? Normaal gezien neem ik de laaste week voor een wedstrijd een dosis B Magnesium en dat heb ik deze keer niet gedaan.
Tja, Rutger Beke had na 500m fietsen een lekke band en moest opgeven. Dan moet ik hier niet zitten zagen en klagen. Op naar de volgende en laatste: de LONG DISTANCE ALMERE!
 "Laughing"){kind=icon}
Ik kwam, zag en onderging...het was niet wat ik verwacht had. 
