Wat een nieuwe tijdsverbetering moest worden is jammer genoeg niet goed afgelopen. Na een halve ronde fietsen ( 30 km ) was ik constant op zoek naar de nodige motivatie om niet op te geven -alléz Serge, het is voor iedereen even lastig...Stefaan Engels doet er wel 15...je zit al met een tijdsverbetering van 7 min. enz.
Toen ik na de eerste ronde mijn vrouwke zag supporteren kon ik jammer genoeg niet echt positief zijn: " Ik zie het niet meer zitten! " klonk het maar ik wou toch nog verder... tot na de eerste bocht waar ik bijna stilstond en tegen mezelf aan het vechten was om door te gaan of niet.
Tien km verder was er geen sprankeltje motivatie meer en heb ik de knoop doorgehakt. Ik had er " gewoon " genoeg van, geen zin meer, op dit moment ben ik de triathlon beu.
Uiteraard is dit een domper, en niet alleen voor mij. Martine leeft zich volledig in en beleefd een wedstrijd als een echte triathlete. Ze was aan het supporteren met de vrouw van Gerrit Schellens maar jammer genoeg zat ik niet naast Gerrit in het fietsen. Ik wou hem nochtans pakken
Toen ik alles had ingepakt en klaar was om terug naar België te keren kwam Dirk Van Gossum als tweede binnen in de fietswissel met een 2-tal minuten na hem Gerrit. Het beloofde nog een spannende wedstrijd te worden onder onze Belgen maar voor mij was het voorbij. Ik kon het leed van deze mannen niet meer aanzien! ... We laten alles zakken en dan kunnen we plannen voor volgend jaar, één ding is zeker 1 Iron Man is voldoende.
Nice was een prachtige wedstrijd dit jaar en in Almere heb ik iets goed te maken in 2009.
GIJZEGEM/HOFSTADE - Triatleet Peter De Troch (38) uit Gijzegem is zondagavond bezweken aan de verwondingen van zijn ongeval tijdens de Iron Man in Antwerpen. Peter was een gewaardeerd dirigent van Harmonie De Terjodenaren en organist in Hofstade.
'Peter had een jaar naar deze triatlonwedstrijd uitgekeken', zeggen broer Jorg en zus Ariane. 'Maar het mocht niet zijn. Tijdens het zwemmen is Peter hoogstwaarschijnlijk bewusteloos geraakt waardoor hij water in de longen heeft gekregen en als het ware verdronken is. Daarop is zijn hart gestopt is met kloppen. Gelukkig droeg hij een speciaal pak waardoor hij op het water is blijven drijven.'
'Iemand heeft dit opgemerkt en riep de hulp in van de hulpdiensten. Drie kwartier lang werd alles in het werk gesteld om Peter te redden. Hij werd in kritieke toestand overgebracht naar het Middelheimziekenhuis in Antwerpen. Wij stonden thuis vertrekkensklaar om Peter aan de finish op te halen toen de politie van Aalst aan papa het slechte nieuws kwam melden. De grond zakte weg onder onze voeten.'
'Drie weken lang heeft Peter gevochten maar dit was een wedstrijd die hij niet kon uitlopen. Waarom hij bewusteloos is geraakt: daar hebben we het raden naar. Wat is er gebeurd in het tumult bij de start van een triatlon met meer dan duizend deelnemers? Wie zal het zeggen? We zullen het nooit weten.'
Peter was leerkracht in Denderleeuw en Ninove, dirigent in Terjoden, organist in Hofstade en gitarist-pianist bij een coverband. Iedereen die Peter een warm hart toedroeg, wordt uitgenodigd om het rouwregister te tekenen: http://peterdetroch.skynetblogs.be. De uitvaart vindt zaterdag 30 augustus om 10uur plaats in het crematorium van Lochristi.
Na de Tour de France en de olympische spelen is het dit weekend opnieuw aan enkele honderden triatleten om het beste van zichzelf te geven. Zoals Marc Herremans dit weekend in zijn column schreef zijn we eindelijk eens een periode van de dagelijkse portie voetbal verlost geweest en hebben we kunnen genieten van " sport ". Het summum van de sportieve jeugd uit de hele wereld verenigd onder één dak om elk in hun discipline alles te geven. Jarenlange trainingen en één moment om te winnen of... te verliezen Nu dat verliezen is héél relatief aangezien er telkens opnieuw grenzen worden verlegd. Opnieuw 10-tallen wereldrecords gebroken. We stellen ons heimelijk de vraag: "Is dit puur ?" en hopen dat dit inderdaad zo is. Voor België was de macht weer aan de vrouwen. Mooi, prachtig. Maar dat geldt voor iedereen die op dat niveau dergelijke prestaties levert. Het is hard werken voor een dikwijls povere beloning. En nu kijken we weer naar het voetbal, elke dag tot de spelen in London over 4 jaar. De verwende jonge gasten die gekocht worden door clubs voor massa's geld. De verwende jonge gasten die leven met een $-teken in de ogen.
Mensen, laten we aub al die andere vechters -die dagelijks aan het werk zijn om eens om de 4 jaar het beste van zichzelf te geven om daarna te verdwijnen in de anonimiteit- niet vergeten en eren.
Ik hou van deze mensen en heb voor hen een mateloos respect.
Volgende zaterdag is het aan mij, op mijn manier , met mijn grenzen, met mijn overwinning. Mijn tweede volledige triathlon dit seizoen en ook mijn afsluiter.
Mijn tijd verbeteren of niet? Winnen of verliezen?
Elke triatleet weet wat een triatlon vraagt van het lichaam en van de geest. Gaat het over een kwart of een Iron Man, voor ieder van ons is het een extreme uitdaging. In onze sport zijn er grote uitzonderingen in kracht, karakter, moed... Kijk naar onze eigenste Marc Herremans. Een topatleet, doorzetter, een voorbeeld voor ons allen.
De familie Hoyt zijn nog zulke atleten. Topatleten in het extreme en topatleten in het mooie. Bekijk deze filmpjes en voel wat velen niet meer kunnen voelen en dat is warmte, liefde, delen, doorzetting, kracht.
Nog een kleine twee weken en onze laatste triathlon voor dit seizoen gaat van start. Na de IM Nice en de halve IM Antwerpen, tijd voor de long distance Almere. Deze wedstrijd was vorig jaar mijn eerste lange afstand en een zeer mooie herinnering. Het was toen schitterend zomerweer. Hopelijk krijgen we in dat weekend opnieuw een prachtige zonnige dag.
Ik wil van mijn come back een tijdsverpulvering en eens een 10'... i.p.v. een 11'... op mijn eindtijd zien staan. Ik hoop dat het fietsen stukken vlotter gaat dan in Antwerpen. Ik ben toch van plan om in Nederland niet met vierkante wielen te rijden. Het lichaam en geest voelt goed.
Ik ben opnieuw magnesium aan het slikken om krampen te vermijden tijdens het lopen en waarschijnlijk nog een cortisone spuit tegen de pijn in mijn knie.
We kijken er in ieder geval naar uit en ook naar de 10 dagen rust in de Ardèche na de wedstrijd.
Rust ?? Ach, ik heb gepland om op de laatste dag nog maar eens op de Mnt. Ventoux te lopen vanaf Bedoin straight to the top. Dat kan ik toch niet zo maar laten links liggen, of wel?
Na -voor mijn doen slechte prestatie in Antwerpen had ik een triathlondipje. Na enkele telefoontjes met mijn trainer en nu ook bij deze -mental coach, zie ik het licht opnieuw branden in Almere. De mail die ik vandaag kreeg van Ben is zo mooi dat ik het niet kon laten deze aan jullie te laten lezen, misschien zijn er nog die hun motivatie hieruit kunnen putten.
...
Dag Serge,
In bijlage het schema voor volgende week. Hopelijk ben je tegen maandag terug hersteld. Lichamelijk maar zeker even belangrijk mentaal!! Na deze week volgt nog een halve week training en dan is het reeds opnieuw rusten geblazen richting Almere. Besef Serge, dat jij één van die paar duizenden gelukkige bent die op hun 40e nog de kwaliteiten hebben om een IM af te werken onder de 12h en misschien zelfs onder de 11h. Dit laatste heb je zelf in de handen. Ik herhaal Serge: onthou goed wat er op je shirt staat. It's all in the mind!! Natuurlijk moet je de signalen van je lichaam volgen igv vermoeidheid en blessure maar igv motivatiedip moet je weten dat het een voorrecht is om te mogen en kunnen afzien en genieten op training en wedstrijd . Weet dat er ergens in Wuustwezel ne wereldtopper woont die dezelfde leuze heel hoog in het vaandel draagt en die er miljoenen voor over zou hebben om jou schema van volgende week nog eens te kunnen afwerken!!
Ga er nog voor, geniet van de trainingen en de voldoening in Almere zal enorm zijn!! Dan kan je met een smile tot achter je oren genieten van de wijn in Frankrijk.
Ik kwam, zag en onderging...het was niet wat ik verwacht had.
Ik ging voor een tijd rond de 4h45. Bij het zwemmen won ik ten opzichte van vorige editie 5 minuten dus dit ging al de goede richting uit. Normaal gezien ben ik altijd super gemotiveerd als ik aan de fietsproef kan beginnen, dit was deze maal niet het geval. Al bij de eerste trap op mijn pedalen voelde ik dat het een vierkant draaiende tocht ging worden. Verzuring van begin tot eind met als gevolg een slechtere fietstijd dan vorig jaar en dit ondanks het nieuwe wegmonster.
Dan is het schade beperken met het lopen. Na 4 km voelde ik in mijn bovenbenen pijnlijke krampen opkomen. Krampen die je beletten nog maar één stap te zetten. Zo heb ik er onderweg een 6-tal gehad met één valparij ( van de krampen ) tussenin. Mijn tempo tussen de krampen en het loopgevoel zat nochthans goed. Eén kilometer voor de laatste ronde en bij mijn laatste kramp net na de Groenplaats keek ik achterom en zag dat Kurt Van Riel, ook lid van Brasschaat Triathlonclub, op 50 m was genaderd. Dit gaf me de motivatie om een serieuze versnelling te plaatsen en deze laatste ronde aan een niet mis te verstaan tempo uit te lopen. Kurt zag en moest me lossen. Bedankt voor deze push!
Mijn uitdagers -zoals Filip Meert en Marc De Ren- hadden een super tijd van 4h42 en 4h44. De tijden die ik nastreefde, maar helaas moet ik me tevreden stellen met een eindtijd van 5h03. Neen, niet tevreden en momenteel een triathlondipje.
Reden??
Misschien door mijn knieletsel? Ik heb de laatste 2 weken niet meer kunnen trainen. De krampen tijdens het lopen? Normaal gezien neem ik de laaste week voor een wedstrijd een dosis B Magnesium en dat heb ik deze keer niet gedaan.
Tja, Rutger Beke had na 500m fietsen een lekke band en moest opgeven. Dan moet ik hier niet zitten zagen en klagen. Op naar de volgende en laatste: de LONG DISTANCE ALMERE!
Nog even en hij is er weer, de halve Iron Man te Antwerpen. Na Nice mijn tweede doel van dit seizoen. Bij mijn laatste looptraining op de piste begin deze week kreeg ik na 5 km pijn in mijn rechterknie. Ik heb nog getracht verder te lopen maar de pijn werd erger. Na een afspraak bij de kiné de dag nadien kon hij vast stellen dat de oorzaak bij mijn kraakbeen ligt. Het resultaat is dat ik niet meer mag lopen en vanaf a.s. dinsdag een sessie van alvast 9 dagen kiné moet volgen. Zwemmen en fietsen kan en mag wel maar zonder mijn knie te zwaar te belasten.
En Antwerpen ?
Ik hoop dat door de behandeling, de medicatie en het rusten ik toch nog klaar zal geraken voor Antwerpen. Starten zal ik zeker, het eindigen is momenteel onzeker. Na Antwerpen is er ook nog de long distance te Almere. We doen er alles aan om het seizoen met een goed gevoel en een progressie af te sluiten.
De eerste van het seizoen zit er op. Tot en met vorige dinsdag was het weer in Zuid Frankrijk bar slecht. Regen en koud. Woensdag is de zomer hier begonnen met op de dag van de Iron Man extreem warm.
Met 2500 atleten de grootste van de wereld dus dat beloofde een waar gevecht tijdens het zwemmen. Bij elke draai rond een boei lag er een hoopje atleten te vechten om verder te geraken; Gevloek alom en ook ik kon bij momenten mijn *verdommes niet bedwingen. Rond de boeien ook tijd verloren, dat is opnieuw een ervaring bij om de volgende maal niet te dicht bij de boei te draaien. Zwemtijd slecht zoals ( nog ) altijd: 1:17, maar toch 5min. beter dan Almere. Ik kwam al bij al zéér fris uit het water en ik had er echt zin in. Na een vrij vlotte wissel mijn Planet X bike op en weg waren we. De temperatuur in de bergen viel goed mee. We zaten rond de middag ongeveer aan 24°, dus lekker fietsweer. De benen gingen goed en ik profiteerde na elke klim , en er zijn er veel, om de afdalingen zo snel als mogelijk te doen. Mijn rijervaring in de bergen heeft zeker zijn vruchten afgeworpen. Ik heb een vermoeden dat ik een 1000-tal atleten ben gepasseerd, dat zullen we deze avond zien bij de uitslagen. Terug in Nice na 5u42 liepen de temperaturen op tot 35°. Ik heb nog nooit zo véél stervenden bij elkaar gezien tijdens een marathon. Ambulances reden constant over en weer. De hitte woog zwaar door, zéér zwaar. Ik kon me niet inhouden om bij elke bevoorrading even te rusten, te drinken, te eten maar vooral me te verfrissen. Het nadeel is dat ik op deze manier telkens per ronde 6 min. verloor ( 6x bevoorrading per ronde, dat wil zeggen een meertijd van 24 min) . Mijn marathon was 40 min. te lang en dus was mijn te halen tijd van 10h30 voorbij.
In ieder geval was dit mijn zwaarste marathon en ben ik al bij al toch nog 17 min. vlugger aangekomen dan in Almere.
Totale eindtijd: 11h10 Klassement: rond de 350ste plaats
Het Vlaamse wielercircuit staat opnieuw op zijn kop. Tom Boonen snuift ? En als het over Tommeke gaat zijn de ogen van gans de wereld op ons landje gericht. Wat mij opvalt is dat telkens er een nieuw opkomend talent is men jacht begint te maken op het vorige. Ik heb zo een gevoel dat achter dit soort zaken meer zit. In de wielerwereld gaat het over topprestaties en zijn er enorme geldbedragen mee gemoeid. Vallen de prestaties ietwat tegen of zijn die niet meer naar de zin van de sponsors, dan moet er werk gemaakt worden van vers bloed. Kijk naar de gedoodverfde VDB, ze maken hem kapot meneer. Enfin, hopelijk zit ik er helemaal naast en zijn het individuele uitschuivers. Feit is -als je alle reacties hoort en leest- zit de glamourrijke carrière van Tom er in België op, wat héél jammer zou zijn. Coke is geen doping, integendeel het tast je spieren aan. Hetzelfde geldt voor alcohol. Als den Tom, ondanks deze uitschuivers, nog steeds als de besten presteert, dan moet het toch een toptalent zijn??
De teller van de IM NICE gaat sneller en sneller naar 0 dagen, 0 minuten en 0 seconden. We zijn toe aan de laatste voorbereidingen van mijn uitdaging.
Ondertussen draait het triathlonseizoen al op volle toeren, het mijne kan ook beginnen. Eerst de IM te Nice, daarna gaan we ons voorbereiden op de halve IM van Antwerpen en 2 weken later staan we in ALMERE voor de Long Distance.
Drie kleppers kort na elkaar. Als Stefaan Engels er 20 kan zal ik er wel 3 aan kunnen, enfin dat hoop ik. Ik wil uiteraard ook nog mijn doelen bereiken.
Op 15/6 vertrekken we richting Ardèche om daar nog een weekje tot rust te komen. Genieten van het 'niets'-doen. Materiaal op punt stellen, lezen, gezond eten en drinken, slapen, wat zwemmen en lichtjes de benen los gooien. Vooral het hoofd laten leeg lopen, als dat nog niet het geval was tenminste
Ik wil hierbij vooral mijn vrouwke bedanken voor het vele geduld en de ongelofelijke steun om me dit te laten doen. Al de uren die een triatleet uit huis is om te trainen, wel chapeau vrouwke, You are the best ! Ik ken anderen die hun passie voor hun of door hun vrouw hebben moeten stop zetten en daarbij ook nog eens hun atleet-vrienden verloren. Dit is voor mij nog ondenkbaar. Triathlon is een ware passie, een levensvisie. Iets wat niet-triatleten moeilijk kunnen begrijpen.
Het gevoel om die laatste 100 meter naar de finish te lopen, daarvoor doen we het. Het geluk de streep te halen. Een geluk dat enkel bij de atleet zelf leeft. Dat duurt een paar minuten, hoogstens een paar uur en dan is het weer voorbij. Maandenlange trainingen voor ...enkele minuten genot.
Of zoals Bert Jammaer vertelde in zijn speech na zijn overwinning in Lanzarote: " ...volgende week moet ik waarschijnlijk terug toiletten poetsen in de brandweerkazerne." Zo groots, zo klein.
Bij ons geen glitter, geen glamour, geen poepchique auto's met naast ons een stel benen van 2 meter, geen champagneknallen of decadente feestjes.
Neen, dit is geen voetbal maar TOPSPORT !
En uiteraard niet te vergeten: BEN, bedankt jongen, ik denk dat je goed werk hebt verricht!
Tot de volgende en keep the spirit UP !
Serge
ps. waarschijnlijk op maandag 23/6 verslag IM NICE
Tot vorig jaar kon je tot op de dag zelf nog inschriijven voor een kwartriathlon. Twee maand geleden wou ik me als test voor Nice inschrijven in een wedstrijd die in mijn agenda paste. Alle kwarttriathlons zijn echter in een mum van tijd volzet ! De in populariteit vlugst steigende sport, dit wordt hierbij nog maar eens bevestigd. Toch nog ééntje gevonden- de BT Kwarttriathlon die gepland stond op 1 juni te Wachtebeke. 800/44/10 en plaats.
Ik had er zin in. Die 800m zwemmen in het zwembad zouden vlug voorbij zijn en dan de fiets en benen testen in een wedstrijd. Mijn doel was plaats 1. Ik kwam als 13de uit het water en voelde tijdens de wissel dat mijn benen goed zaten. Vooral héél veel zin om te lopen en vooral snel te lopen.
Maar eerst de fiets. Ik reed me warm en begon net boven de 40 te rijden als ik het eerste 6 koppige groepje op 100m naderde en ik klaar was om ze te pakken. Door me op die gasten te concentreren kon ik een put in de weg niet meer ontwijken en hoorde een geluid dat ik absoluut niet wou horen. Zoiets als: " Pfffffff...", nog 500m gefietst en het was voorbij.
Het voorliggende groepje zal ook " Pffff " gezegd hebben, een gevaar dat is geweken. Ik wou en zou op het trapje hebben gestaan maar heb het iemand anders gegund.
Nog een week en het is zo ver. Volgens velen de zwaarste Iron Man van het circuit maar volgens mij is elke Iron Man dat een beetje. Als je kijkt naar de aankomsttijden liggen die op elk parcours wel ongeveer hetzelfde. Enfin, het is in ieder geval 'zwaar', maar daarvoor en daardoor doen we het!
Bij deze wil ik iedereen veel succes toewensen en uiteraard de Belgische delegatie, in het bijzonder: Bob De Wolf, Filip Meert en Stefaan Engels (de multiple triatleet). Lanzarote is live te volgen op www.ironman.com livestream.
Daarna is Nice aan de beurt en is het ook mijn tour de force.
Moesten er nog Belgische supporters zijn die graag gezelschap willen van andere landgenoten langs de kantlijn stuur dan gerust een mailtje. Dit zal mijn vriendin zeker appreciëren. En indien er nog atleten zijn die de week voordien zin hebben om nog wat te klimmen in de Ardèche als training -stuur een mailtje- er is nog plaats, er is rust, het is er warm, men kan er zwemmen ... kortom een ideale opwarmer voor Nice. Meer dan welkom (nog 4 plaatsen). Laat het maar weten.
Normaal gezien ging ik op 11 mei een duathlon doen op de Mont Ventoux. Mijn vakantie in deze Belgische prachtige zomerdagen heeft mij doen besluiten in ons landje te blijven en hier te trainen. Als uitgeweken Gentenaar kon ik het dan ook niet laten om de stratenloop Dwars door Gent mee te pikken. Ook al een traditie aan het worden. Prachtig weer, redelijk veel wind, veel volk en veel schoon volk. Op de eerste rij zag ik de Deurnenaar Chris Crevals staan. Iemand die ik op mijn allereerste loop in Brussel, nu 4 jaar geleden, ben tegengekomen. Hij is (ook) een sterke loper. De wedstrijd start met een korte klim en dan de St Pietersberg af richting kasseien. Ik kon een mooi tempo vinden en liep samen (aan de loopstijl te zien) met een andere triatleet. Vier km voor de finish kwam ik -aja- onze Chris tegen. Een klein beetje beschaamd ben ik hem voorbij gelopen. Op dat moment dacht ik: "Ben (mijn trainer) je bent goe bezig mateke!". Onderweg de Gentse Stefaan Engels tegengekomen (www.worldtour2008.org) die deze wedstrijden meedoet als vorm van training. Wat die man doet is pas straf. Op het laatste de Blandijnberg op richting finish. Ondertussen was mijn collega al een stuk van mij weggelopen maar ook die heb ik net voor de finish ingehaald. Bij de aankomst had ik zeker nog over. Dit was een leuk tussendoortje en ja, alweer een goede tijd 39'50" op een afstand van 10,200 km. Dus de 130km fietsen door de Vlaamse Ardennen van de dag voordien heeft mij geen parten gespeeld... of zou het dan misschien nog een minuut schelen? Groetjes
 "Laughing"){kind=icon}
Ik kwam, zag en onderging...het was niet wat ik verwacht had. 
Nog een laatste bericht i.v.m. de IRON MAN NICE.
Bert Jammaer wint Lanzarote, 
Normaal gezien ging ik op 11 mei een duathlon doen op de Mont Ventoux. Mijn vakantie in deze Belgische prachtige zomerdagen heeft mij doen besluiten in ons landje te blijven en hier te trainen. Als uitgeweken Gentenaar kon ik het dan ook niet laten om de stratenloop Dwars door Gent mee te pikken. Ook al een traditie aan het worden. 
