Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
19-07-2009
Roma giorno 4/3: bruggen
Daar we vroeg terug waren besloot ik nog een wandelingetje te doen naast de Tiber. Hier een foto vanop de ponte Fabricio, de verbinding naar het "Isola Tiberina" Daar staat de buiten-cinema al klaar voor vanavond. Net voor de Ponte Palatino de Ponte Rotto. Dit zijn de restanten van de oudste stenen brug van Rome. De bouw dateert van de derde eeuw v.Chr., toen nog een houten brug maar aan het begin van de tweede eeuw v. Chr. vervangen door een stenen.
Een foto vanop de Ponte Palatino. Voor het bouwen van deze brug werden enkele bogen gesloopt.
De andere brug van het tibereiland, dePonte Cestio. Die de verbinding maakt met Trastevere, de overkant van de tiberoever.
In de verte de Ponte Sisto en nog verder St. Pieter Als het water aan het ronde gat kwam werd er alarm geslagen voor overstromingsgevaar. 's Avonds terug verzamelen voor het avondeten.
Mich en zijn groep waren vandaag altijd bij ons gebleven; Marga stak een handje toe. Even ttasten met Veerle en wat woorden Oost-Vlaams leren. Mieke en Jos hadden dat weer goed gedaan, vooral de laatste bus was een goed gedacht. En Fons deed zijn conference met het Umicore agenda in zijn hand. Hij had het zien vliegen in de atoombommensplitsing. En Walter had hem gefotografeerd, ook als was hij geen vuilbak. Verstaan wie het kan.
Na een uurtje uitrusten op de Spaanse trappen ging de tocht verder.
Villa Medici, hier vestigde Napoleon de "Académie de France" bedoeld voor de winnaars van de "Grand Prix de Rome" Mooi uitzicht over Rome vanop de Pincio
Nog even een woordje uitleg alvorens de Pincio-tuinen in te wandelen.
En drinken moet je veel doen. Het wateruurwerk ontworpen door een Dominikaner monnik
Fons liet even de jonge voetballer in hem los. Greet leert Marga op de vingers fluiten Iets dat Veerle ook wilde leren, maar Fons zag iets vliegen en noteerde vlijtig. De Pinciano obelisk De Piazza del Popolo, met de Flaminio obelisk
Op het plein nog een tentoonstelling van Leonardo. Fons en zijn maagden. De Santa Maria del Popolo, enkel van buiten te zien.
Twee terechtgestelden, zonder proces en zonder verdediging. Modern apartement met vooraan een rij van plaatjes met boodschappen dat de kunstenaar even weg is.??? Het moderne museum voor de Ara Pacis. Ontworpen door Meyer, controversieel in Rome. Een maquette met de originele plaats van de Ara Pacis (het altaar van de vrede)
Dit is dan de Ara Pacis.
Er liep ook een tentoonstelling van Alessandro Mendini Mooie kleurrijke verwezenlijkingen
Deze kurketrekkers ontwierp hij voor Alessi Een mooie spiegel
Birgit moest de volgende dag gaan werken en nam afscheid van Jos en Mich
Het was zondag maar op vakantie voel je dat verschil niet. Harry en Mich waren al vroeg aan 't ontbijt. Alles is even druk. Vandaag via de Fori Imperiale naar de hoogste berg: de Quirinaal
Maar ik was er ook om 7u bij de eerste ploeg. De bus bracht ons tot aan het Vittoriano-monumet. Gebouwd ter ere van de eerste koning Victor Emmanuel II
Vlakbij begon de wandeling aan het Fori Imperiali
Jos wist weer heel wat te vertellen over deze historische plek.
Het was al vroeg warm en Fons was blij dat hij zijn hoed op had. Etienne ik ik ook wat uitblazen De zuil van Trajanus vertelt zijn heldendaden alsof het een stripverhaal was.
Na een korte beklimming bereikten we de top van de Quirinaal, de hoogste van de zeven bergen. Hier had de paus ooit zijn zomerverblijf. Nu eigendom van de Italiaanse staat, net aflossing van de wacht. De eerste obelisk, die ooit het mausoleum van Augustus sierde. Wel enge beelden boven de deur van dit pauselijk verblijf.
ook de speciale wacht, je moet er minstens 2.04m voor zijn om te mogen meedoen.
Van daaruit bergaf naar de Trevi-fontein. Mooi en veel volk, maar bellisimo
Een muntje over je gekruisde schuider werpen en je komt zeker ooit terug in Rome. Tja, ik kon niet verbegen dat de ijskreem er heel lekker was, zeker de bacio.
Dan naar DE Winkelstraat de via Condoti
Dit vind je daar dus niet in die straat, maar dan wel ergens anders.
Nog één van de sprekende beelden: il Babuino Ik hoop geen gelijenis, want de vertaling van de Romeinen was baviaan, omdat ze het zo lelijk vonden, stelt een sater voor. De Spaanse trappen die eigenlijk Frans zijn. Maar omdat de Spaanse ambassade in de buurt lag werden ze zo genoemd. Beneden een mooie fontein in de vorm van een bootje: fontana della barcaccia van Bernini De Santa trinità dei Monti met de obelisk er voor, dit alles een schenking van de koning van Frankrijk.
Boven aan de Spaanse trappen kun je in de verte de koepel van St. Pieter zien.
Na een vermoeiende dag terug avondeten in het bekende restaurant. Fons was zeer dankbaar voor het agendatje, zo moest hij zijn speech niet meer op een serviet schrijven. Mirèse en Harry waren heel de dag mee op satp geweest, kranige levensgenieters. De primo waren gefrituurde kaasbolletjes, vleesbolletjes en een gourget Toasten met Nelly Na het avondeten vertelde Fons zijn dagelijks wedervaren. Speciale aandacht vandaag voor de verjaardag van Greet.
Fons kan het mooi uitleggen.... Hij had zelfs een bos bloemen bij, chique Tot overmaat kwam er een Spaans getint duo hun muzikale kunsten aanbieden.
De namiddag bracht ons eerst naar het Protestants kerkhof (Cimitero Acattolico) Aan de Porta San Paolo, één van de best bewaarde poorten verlaten we de stad ...
Dat bracht ons bij de piramide van Caio Cestio. Eén van de oudste bouwerken in Rome, 12 v Chr. De hoeken zijn te scherp en ook overgenomen door veel Europese kunstenaars die deze piramide als enige gezien hadden. Het protestantse begraafplaats.
Veel Engels te lezen... Mooie graftombe.
Veel poëzie op de graven.
Het graf van Shelley: Here lies One, Whose name was written on water.
Ook dode bomen zijn er te vinden. Veel verschillende talen op de graven.
Na het kerkhof stapten we naar de Centrale Montemartini. Schitterend contrast tussen beelden en oude generatoren en transformatoren in de voormalige elektriciteitscentrale.
Serieuze afmetingen voor deze moersleutels Een buste van Julius Caesar
Een boogscheut verderop bezochten we de basiliek "Sint-Paulus-buiten-de-muren" Jos doet zijn uitleg alvorens de kerk te betreden. Prachtig beeld van San Paolo De basiliek werd gebouwd in de vierde eeuw op het graf van Paulus. Het is de op één na grootste basiliek
Deze poort gaat enkel open in een helig jaar. Ramen in een soort mineraal (agaat?). Prachtige mozaieken Rondom een beeltenis van elke paus, de huidige wordt extra verlicht. Toch wel impressionant
's Morgens vroeg ons Hotel Arenula, de was moeten ze nog komen ophalen. Op de hoek vlakbij is er een bushalte. Vandaag gaat het richting Ostia Antica, de oude havenstad van Rome. Eerst nog even tijd nemen voor een ristretto want de bus liet nog even op zich wachten. Veerle was er ook goe uitgeslapen bij. Dan aan de Porta S. Paola de trein genomen. Ook daar scheen de zon en ... stonden er waterkraantjes om de flesjes bij te vullen. Gelukkig was er ook wat schaduw tijdens het wachten op de tickets. Het lichtgroene was de bedding van de Tiber ten tijde van het keizerrijk. Wel vervelend voor de gids als er elke 5 minuten vliegtuigen laag over komen, de aanvliegroute van Chiampino
Mooi bewaard gebleven gebouwen. hier een columbarium, een soort begraafplaats waar in de nissen de urnen bewaard werden. Restanten van de stadsmuur Ook mooie natuur.
Beeld bij de ingang van de stadsmuur
De"Decumanus Maximus" de oude weg door het centrum van de stad.
Thermen van Neptunus met mooie mozaiek vloeren.
Dit was een soort café Het oude theater, nog steeds perfect in gebruik. Jos vertelde er een mooi kerstverhaal.
In de verte keek de "boomgod" op ons neer. Zie je hem ook? Een tempel met altaar voor Romulus en Remus
Een Mitras heiligdom, de moeite om dit verhaal eens op te zoeken op google, zeer bizar dat deze godsdienst het heeft afgelgd tegen het christendom.
Een molen voor graan te malen in een bakkerij.
Onderweg verporzen onder de groene bladen.
Een openbaar toilet, hier zat men naast elkaar en kom men door een slaaf uw poep laten afvegen met een borstel. Vandaar het voorste gat.
Moe maar tevreden namen we de trein terug. Geen tussenstop in 't hotel, wel even een broodje eten.
Op de terugweg, vlak aan ons hotel ligt het "Kattenforum". Hier kun je een kat adopteren, deze beestjes hebben daar een prachtig speelveld.
Het avondeten op dezelfde plaats: Twee schoonbroers, Fons en Etienne
Lekker gefrituurde vis en groenten Spagheti carbonara Marga zorgde voor de koffie Mich tussen veerle en Nelly Nelly, Mirèse en Fons. 's avonds nog even overleggen alvorens langs de Tiber te gaan wandelen. Op de oevers staan talloze kraampjes.
Ook is er een openlucht cinema. De pizza wordt er in een houtoven gebakken.
Veel knusse plaatsjes waar je in de kussens kon liggen. En natuurlijk ook een Martini bar
Na de middag trokken we terug de Capitool op, Castor en Polux wachtten ons bovenaan op.
Twee beelden van de dioscuren, zoals deze tweeling ook wel genoemd wordt. Op hun achterhoofd prijkt een soort hoedje, een stuk eierschaal!!!Lees verder bij Leda en de zwaan Op het plein ervoor een ruiterstandbeeld van ... standbeeld van Marcus Aurelius is het enige ruiterstandbeeld dat ongeschonden bewaard is gebleven tot in onze dagen. In de tijd dat het geplaatst werd (het werd opgericht in 176 na Chr.) waren er talloze ruiterstandbeelden, maar deze zijn in later tijd allemaal verwoest door de christenen. Volgens de overlevering is het standbeeld tot in onze dagen bewaard gebleven omdat het geïdentificeerd werd met keizer Constantijn de Grote, die zich tot het christendom bekeerd had en vele kerken had laten bouwen. Dit is maar een repilca, binnen stond het origineel. Enorme voeten van verdweden beelden. Het familiewapen van De Medici Palas Athena Fons doet zijn uitleg met interessante weetjes, prachtig om zo een museum door te wandelen.
Het gevect tussen de Horatiërs en de Curatiërs Romulus en Remus worden gevonden bij de wolvin. Dit beeld een proef uit maar het juiste verhaal ben ik vergeten, feit is dat hier de zegswijze uit voorkwam " je hand voor in 't vuur steken". Had iets te maken met de Trojaanse oorlog Prachtig beeld: de doorntrekker: een jongen die een doorn uit zijn voet trekt. Hier het origineel. Het origineel: de wolvin met Romulus en remus, HET symbool van Rome Een stadsgodin van Efese Het originele beeld Nog op te zoeken Het was zeker impresionant
Hermes met de gevleugelde helm. Ook veel Egyptische kunst te zien.
Een beeld van Oceanus, één van de vier Sprekende beelden van Rome. Hier plakten misnoegde burgers papiertjes in met boodschappen
De stervende Galiër In het terug komen al een blik op het Vitoriaal. Het beeld van Madam Lucrezia in herstelling. Dit was ook één van de vier sprekende beelden.
Afscheid van de groep want ik ging nog de Leonardo tentoonstelling bezoeken. Deze lag op de terugweg aan de Piaza Venezia
De manier om grote bronzen delen te gieten.
Een anemometer om de windsnelheid te meten. Ook een robot heeft Leonardo ontworpen (op papier) en hier in 't echt gemaakt. Een studie over het Laatste Avondmaal, maar zeker eens tot in Tongerlo gaan kijken.
Een studie in hoe we dingen zien in één vlak, vlak of gebogen.
Hier dus Leda en de zwaan.
Een Griekse mythe vertelt hoe Leda, de vrouw van de Spartaanse koning Tyndareüs, de liefde van Jupiter opwekte. Hij bezocht haar in de gedaante van een zwaan en had gemeenschap met haar Zij legde daarop twee of vier eieren, waaruit de tweeling Castor en Pollux, en Helena van Troje en Clytaemnestra geboren werden.
Het was natuurlijk smullen in de bookshop, een aardig gewicht om mee te sleuren.
De tweede dag, al vroeg op. Samen met Mich het ontbijt om 7u. Een lekkre tas koffie, daar hielden we beide van. Dan naar de fermata, de bus zou ons tot aan het Colosseum brengen Iedereen schijnbaar goed de eerste dag doorstaan. Het Colosseum, op new7wonders.com in 2006.gekozen tot één van de niewe wereldwonderen, en terecht. Tijdelijk liep er ook een tentoonstelling van Deredia, prachtige beelden naast de archeologische wonderen. Ongeveer 1700 jaar geleden vervaardigden de Zuid-Amerikaanse Boruca Indianen in Costa Rica grote mysterieuze bollen uit graniet. De Boruca zijn vandaag een stam van ongeveer 2000 mensen, behorend tot de Talamanca Indianen van zuidelijk Costa Rica en Panama. Van hun voorouders is niet zoveel bekend. Wel is geweten dat ze goed op de hoogte waren van hun plaats in de kosmos. De Boruca-bollen waren religieuze symbolen voor de eeuwigheid en ze werden op zo'n manier op de grond neergelegd, dat er een relatie ontstond met de sterren. Als de Boruca een huis inrichtten werd er eerst een cirkel op de grond getekend, zodat ook het huis een kosmische betekenis kreeg. Toen kunstenaar Jiménez Deredia nog architectuur studeerde werd hem plotseling duidelijk welke betekenis deze bollen in het heden konden hebben. De grootste sensatie is wellicht dat de tentoonstelling "Deredia a Roma - La Ruta de la Paz" niet alleen te zien is in het Palazzo delle Esposizioni maar ook op het Forum Romanum. Het is de eerste keer in de geschiedenis dat een hedendaagse kunstenaar toestemming krijgt om te exposeren in een dergelijke belangrijke historische omgeving. Daarnaast staan er kunstwerken opgesteld op belangrijke openbare ruimtes en pleinen, waaronder Piazza Barberini, Piazza San Lorenzo in Lucina, vlak naast het Colosseum, enz. Het Palazzo delle Esposizioni toont de architectonische projecten, kleine sculpturen maar ook monumentale sculpturen in brons die behoren tot Deredia's ondertussen beroemde Genesis-project. Zeventien monumentale sculpturen werden geplaatst aan de Via Sacra op het Forum Romanum. (Overgenomen van S.P.Q.R.) In het Colosseum kan men maar enkel denken hoe het is geweest, impressionant.
Aan de hand van het stripverhaal "Alex in Rome" vertelde Jos ons de geschiedenis van dit gebouw. Oorspronkelijk Flavisch Amfitheater, gebouwd onder Keizer Vespasianus (de eerste van de Flavische dynastie).
Nog oorspronkelijke zitplaatsen.
Het gebouw was zo ontworpen met vele uitgangen dat het op een zeer korte tijd kon ontruimd worden. Deze stenen liggen gewoon los op elkaar.
Gewoon indrukwekkend.
Buiten was het wachten tot iedereen er was. De triomfboog van Constantijn. Het was gevaarlijk stappen op deze oude weg.
Nog meer beelden van Deredia. Voor diegene die Latijn kennen. Er was ook een tijdelijke tentoonstelling van de Keizer die dit liet bouwen, voltooid onder zijn zoon Keizer Titus.
Via deze weg wandelen we naar het Forum Romanum. Deze weg liet Mussolini aanleggen om met zijn troepen te paraderen. veel archeologie werd toen vernietigd.
Restanten van de tempel van Antoninus en Faustina Prachtige combinatie.
De plaats waar Julius Caesar werd gecremeerd, nu nog worden er bloemen gelegd Mooie cominatie van Deredia.
Beelden uit de tentoonstelling van Vespasianus.
De groep kijkt de ogen uit hun hoofd. Dit is het voetstuk van de zuil waaruit alle afstanden werden gemeten. Dit was het centrum van de wereld.
De triomfboog van Septimius Severus. Het symbool vanRome, de wolvin met Romulus en Remus. Nog een laatste briefing op de trappen van de kerk Santa Maria in Aracoeli Daarna bergaf naar de middagpauze. 126 trappen die je, als je ze op de knieën beklom, hielp aan een echtgenote. Ik in hetzelfde cafeetje op de hoek als in 2006, gezellig maar rustig is iets anders. In het terugwandelen weer dezelfde (verkeerde) weg terug. Dit bracht me op een mooie binnenkoer...
en dan langs de Piazza Matei met één van de mooiste fonteinen."Fontana delle Tartarughe"
Na een lekkere douche was ik als eerste ter plaatse. Dan maar een grote Peroni (66 cl) gedronken. 7 EUR, dat mocht best zo zijn.
Wim en Marie waren de eersten die aankwamen. Toasten met een proseco, bleek dat ze ook de Leo kenden in Begijnendijk. De wereld is klein. Fons en Marga. Fons mijn kamergenoot voor de volgende 8 dagen. Birgit en ik waren al aan de wijn toe.
Veerle uit de Vlaanders. Harry, met Belle connecties. Nelly, Mirèse en Fons. Renilde en Stef. Greet en Frieda Greet en ... Luc dus. Maryse en Etienne Frieda en Jean. Mieke en Jos overschouwen het gezelschap. Mich Op het einde van de avond maakte Fons een overzicht van de dag.
Roma giorno 1/2: op stap, kriskras door de geschiedenis...
Na de valiezen achtergelaten te hebben begint de eerste uitstap. het zou een vermoeiende dag worden. Jos geeft een korte algemene introductie. Marga en Mich zijn er klaar voor. Zij weten wat er gaat komen. Een eerste noodzakelijke tussenstop.Het stromend water is drinkbaar en daar wordt gretig gebruik van gemaakt om de flesjes te vullen. Als je met je vinger de uitloop afsluit, dan krijg je een waterstraal om van te drinken. Tiens hier staat SPQR op. We zitten in de Joodse buurt en dat kan men er aan zien.
Prachtig relief, een leeuw die een gazelle verslindt, zo maar ergens tegen een muur. Een eerste kerk, met een Madonna die tranen liet.
Op stap met Jos op kop. We passeren langs Bruno, Il Nolano. Deze man werd veel oneer aangedaan.
Bruno werd in Nola bij Napels in Italië geboren en toen hij 13 jaar was ging hij naar de Dominicaner kloosterschool. In dit klooster had ook Thomas van Aquino geleefd en lesgegeven. In 1572 werd hij tot priester gewijd. Hij bleek een bijzonder goed geheugen te hebben en schreef enkele boeken over de kunst van het onthouden. Bruno werd naar Rome ontboden om zijn geheugenkunsten aan de Paus te vertonen.
Door zijn stellingname tegen de theologische doctrines werd hij in 1576 aangeklaagd door de Inquisitie, ontvluchtte Napels en ging naar Rome, dat hij een paar maanden later eveneens moest ontvluchten om aan vervolging te ontkomen.
Na zijn ex-communicatie vertrok hij naar Frankrijk. In de zeven jaar die hij daar verbleef publiceerde hij twintig boeken, onder andere over geheugentraining, de theorieën van Copernicus. In De l'Infinito, Universo e Mondi bracht hij het idee naar voren dat sterren eigenlijk niets anders dan zonnen waren, waaromheen planeten cirkelden.
Hij zwierf enige tijd door Engeland en Duitsland en werd in 1591 in Venetië gearresteerd en uitgeleverd aan Rome waar hij in 1593 terecht stond. Daar werd hij veroordeeld tot de dood op de brandstapel. Hij zat zeven jaar in de gevangenis voor het vonnis werd uitgevoerd. Al zijn boeken werden door de Rooms-Katholieke Kerk op de lijst van verboden boeken (Index Librorum Prohibitorum) gezet.
In 1889 werd een standbeeld voor hem opgericht op de plaats waar hij verbrand werd, op het Campo del Fiori. Paus Leo XIII veroordeelde dit eerbetoon en kardinaal Mercati zei in 1942 nog dat de kerk in haar recht stond en dat Bruno deze straf had verdiend.
Paus Johannes-Paulus II heeft officieel diepe spijt betuigd voor deze onterechte veroordeling.
Op dit plein staat zijn beeld, maar dit plein zou ook een pleisterplaats worden voor de Belgische kolonie, die hier hun laatste pintje dronken alvorens te gaan slapen. Porticus van Octavia
In de restanten van de galerijen, met meer dan 300 zuilen, werd een kerk gebouwd: Sant'Angelo in Pescheria. Tiens hier ook al SPQR, op een riooldeksel. En op de muur: SPQR is de afkorting van het LatijnseSenatus Populusque Romanus, "De Senaat en het Volk van Rome", de zinsnede die fungeerde als de officiële naam van het Romeinse Rijk. En zie eens hoe een mooie plaat op de vuilnisbakken, dat moeten we in 't oog houden. Aan water en fonteinen is er in Rome geen gebrek, ben benieuwd wat die voor 't water moeten betalen.
Op naar het Theater van Marcellus
Toen het halfronde theater in 11 v.Chr. klaar was, was het meer dan 30 meter hoog. Het gedeelte waar de toeschouwers konden zitten, de cavae, had een diameter van 130 meter. Het theater bood plaats aan 14.000 toeschouwers, daarvan konden er 12.000 zitten. Het theater had 3 niveaus, en elk niveau had zijn eigen bouwstijl. Het eerste niveau was in de Dorische orde gebouwd, het 2 niveau in Ionische orde en de 3e in de Korinthische orde. Tegenwoordig zijn alleen restanten van de onderste twee verdiepingen te zien. Het theater was zeer luxueus ingericht. De gehele cavae was bekleed met marmer en het geheel was gebouwd uit cement, tufa en gewone stenen.
Verder naar San Nicola in Carcere, één van de oudste christelijke kerken, (1128). De kerk is gebouwd op drie tempels.
Dan is het tijd om een woordje uitleg, een rustpauze in het groen en de groep eens overlopen. Van rechts naar links: Greet, Nelly, Anita, Daniel, Stef, Erienne... Voor Etienne, Greet, dan Luc, Frieda, Jean en Maryse... Naast Jean, Mieke en Renilde. Jos geeft uitleg bij de dingen die we nog gaan zien. Ik was er dus ook bij, hier naast Renilde. Niet mijn want die was thuis. Jos is een ervaren gids en levendige verteller. Zuilen bij een tempeltje.
De Acanthus is een doornachtige plant met sierlijk krullende bladeren. Het is een van de meest gebruikte plantmotieven in de ornamentiek, afgeleid van de Mediterrane plant Acanthus Spinosus. Het blad van deze plant vertoont enige gelijkenis met het blad van de distel, papaver en peterselie.
Het acanthusblad is uitgebreid toegepast binnen de Korinthische orde en van de Oud-Griekse architectuur, voornamelijk op zuilen en friezen. Deze ornamentiek is later overgenomen en uitgebreid door de Romeinen en latere Middeleeuwse culturen In de bouwkunst van de Barok, de Renaissance en het Classicisme werden deze bladeren, net als in de oudheid, als voorbeeld gebruikt voor de versiering van kapitelen en worden dan aangeduid als acanten.
Een zuil met dit type kapiteel wordt Korinthisch genoemd.
Een mooie fontein, nog te determineren. De kerk "Santa Maria in Cosmedin" met vooraan de "Bocca della Verità"
Is een oud deksel van een put waarin het bloed van offerdieren werd opgevangen. Wie zijn hand er in stak en geen waarheid sprak, verloor zijn hand, moest ik zeggen ;-) Dan bergop, de Aventijn ligt op ons te wachten. Maryse, Frieda en Birgit in volle beklimming. In de verte het Vittoriano Boven is het even op adem komen. Een mooie plaats om te wonen. Op deze plaats speelt een deel van het boek "Het zevende sacrament" van David Hewson zich af Werk van Piranesi, moeite waard om hier eens op te googlen. Het sleutelgat voor de "Cavalieri di Malta". Wat is daar nu te zien. Toch ook eens kijken. Wow, de Sint Pieter door de tuin heen. Chique, hier zie je drie landen (?) Rome waar je staat, de hof zou grondgebied Malta zijn en in de verte het Vatikaan. De kerk de Santa Sabina, prachtige kerk. Deze steen heeft de duivel rechtstreeks uit de hel hierin geworpen. Ramen met een soort doorschijnend gesteente, agaat me dunkt. Mooie zuilen Luc is al door nat van 't zweet, de rest zoekt verkoeling. Nog meer "gestolen" zuilen. Een originele die staat meters lager. Een waterman, zo staat het er vol van. Prachtig zicht vanop de Aventijn.
Daar een glimp van de Tiber. We dalen verder af tot het circus Maximus. Hier was plaats voor 200.000 toeschouwers. De "Arco degli Argentari", gebouwd door bankiers ter ere van Septimus Severus. Nog een woord uitleg, hier zie e een stukje van de Cloaca Maxima", de hoofdriool van het oude rome.
En zo eindigd de eerste dag, toch wat het culturele betreft, tijd voor het gastronomische
Al vroeg vertrokken en na een beetje bang wachten op de vijfde auto met de papieren, toch tijdig ingecheckt. allemaal vreemde mensen, gek hoe dat na negen dagen anders is.
Dat is de vlucht die we moeten halen. Valies op 19,7 kg afgetikt. Met deze vogel vliegen we naar Italië. In het vliegtuig wat veiligheidslektuur op de rugleuning. Geen genummerde plaatsen, wie eerst is, zit aan 't venstertje. Mijn valies kwam er als eerste uit, ook de andere kwamen vlot. Buiten al direct warm, even afspreken dat we allemaal in dezelfde shuttle bus kunnen. Deze zet ons een haluurtje later af aan het station Termini. Daar overstappen op de plaatselijke bus tot 100 meter van ons hotel. Daar is het aanshuiven op de trap om in te chekken. Even een foto in de grote speiegel, wie daar nog op staat wist ik op dat moment helemaal niet. Het was hoog die trap, ik lag op het derde maar er waren nog twee verdiepen hoger. In de gang mooie tekeingen van het Coloseum. En van de Engelenburcht.
Op de middag de trein naar Diepenbeek Een laatste foto voor het station. In Hasselt was het weer overstappen maar nu zonder ongelukken en geen tijd voor een foto want onmiddellijk aansluiting met Diepenbeek. De bed & breakfast bij Edith en Eric. Ze kwamen me zelfs afhalen aan 't station. In de namiddag een wandelingetje door het bos langs de Demer, mooie omgeving. Een bord van Natuurpunt maar de ijsvogel heb ik niet gezien. Mooie wandelweg
Hier de Demer met oevers vol met eendjes.
Hier spraken we af om midden in de nacht te vertrekken naar Charleroi.
's Morgens rustig ontbijten in de koffiebar, een ideale manier om afscheid te nemen. eerst rustig de krant lezen.
Dat is de braise die ik nu nog moet dragen maar toch al kan af doen onder de douche. Vers geperst appelsiensap, altijd heerlijk. Zelfs voor een Duveldrinker is dat goed. Pistoletjes met kaas en woudham. Mijn eitje zie je nog net.
Michel en Martine moesten de B-finale spelen van het verrassingstornooi. We besoten om te komen supporteren. Maar toen we toekwamen was het al gedaan. Ze hadden de match vervroegd gespeeld.
In de lucht een paraplane, toch maar raar. Vlnr Ghislaine, Nelly ikke en renilde. Nelly en ik hebben in het verleden het verrassingstornooi geörganiseerd en wilde wel eens komen kijken, maar helaas. Het werd wel een gezellige avond. Ook J.-P. was van de parij, altijd een leuke sprekert. Samen met Herman, een te kloppen duo... aan de toog.
Wegens slechte houten constructie had Stijn maar voor de radicale oplossing gekozen, alles er af. maar het moment was slecht gekozen. Weinig helpers die vrij waren.
De Wim is natuurlijk altijd paraat. Het was wel wachten tot er een periode van goed weer aangekondigd werd. Aan de overkant zitten hertjes, Nette heeft er geen schrik van. Maar ook kangoeroes hebben het er goed tussen de hertjes. Toch lief, niet?
Na vier weken geduld nu eindelijk het gips er af. In de voormiddag met de kleinkinderen langs de Espresso bar, ook ons Marie was er met de oma.
Dit is de kwaliteit die waterbestendig is, maar de mijne was dat ook. Uit deze kluertjes heb ik kunnen kiezen, het groen nog altijd molto chique. Zo zag hij er uit na de verwijdering, vergeet ik die gips daar toch wel. Toch nog een serieuze verdikking. Nu nog twee weken braise en dan maar kijken.
Mocht er in de toekomst nood zijn aan een nieuwe auto dan heeft Renilde haar keus al gemaakt.Een ex-collega is nu vertegenwoordiger van SSangyong en deze auto zou het worden.
