Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
29-05-2011
Op stap in Bilzen part 3
Na het eten stond een derde gids ons op te wachten, die lootste ons door de Landcommanderij van de Duitse Ridderorde.
Ondertussen was het prachtig weer geworden. Een beeldengroep van de pachter en de heer Bij een replica van het geheel werden de verschillende gebouwen beschreven, merk op de voorgrond de Franse tuin die we even later in molticolore zouden zien. In de zaal een portret met de laatste nazaat, die twintig jaar geleden het kasteel afstookte, al dan niet gewild... Prachtig, het tempeltje van Minerva deed me aan Rome denken. Een zeer speciaal beeldje van de Lachende Madonna. En dit dan de symetrische Franse tuin met oude rozen. Die rozen geuren heerlijk
Een roos speciaal gekweekt voor Alden Biezen.
Het tempeltje van Minerva, mijmerend om daar te vertoeven... In de tiende schuur, een enorme ruimte, oot vol met graan en wat nog allemaal In het kasteel werden er sloefjes verpilcht voor de parketvloer te vrijwaren. Het wapenschild van De Duitse Ridderorde, met de specifieke kleuren zwart en wit.
Na de koffie nam Fons ons op sleeptouw voor een wandeling naar Alden Biezen. Het mooie beeldje: Het wasvrouwtje Aan het Biezenpad kozen we toch maar voor de landschapswandeling, maar eerst diende er geklommen te worden.
En daar boven stond een uitkijktoren waar je in de verte de terrils ziet liggen. De wandeling ging langs mooie plekjes, zo ook dit bruggetje. En de watermolen met visstrap. Onder de brug van de tram door. Langs velden met mooie vergezichten.
en paadjes waar er geen plaats was voor fietsers of andere wielvoertuigen. We meenden zo door het biezenveld te gaan in de verte de Stadscommanderij Alden Biezen Maar het duurde nog even alvorens we er waren.
In het gastenhuis werd onze maaltijd geserveerd... en voor de dorstiggen ook wel wat vloeibaar voedsel. Een gezellig zaaltje waar er kon bijgepraat worden.
En kijk, vertellend over een merkwaardig etiket stond in eens het Engeltje voor mij, toch wel bijzonder.
De reünie van de Rome-rezigers was eindelijk een feit. Het was een frisse ochtend met dreigende wolken. Ik had besloten om met de trein te rijden, is me nog niet tegen gevallen en weer was hij mooi op tijd. Maar toen bekroop mij een gedachte... deze trein ad ik twee jaar geleden ook genomen met de fiets aan de hand. Bij de overstap in Hasselt leek deze roltrap even op die in de Shining, griezlig eng. In Bilzen even rondgewandels en terug langs de Kimpel. De plaats waar ik twee jaar terug Mieke, Jos en Fons voor 't eerst gezien heb. Op dit terras was het, maar nu verlaten want de Bilzen Classic was gisteren. Dreigende wolken aan dit pleintje langs de Winterstraat. Marjet, Anita, Daniël en Wim waren er eerst, na mij hé... Maar ook de anderen vonden het pleintje, en daar was Fons. Ik dacht dat er iemand moest begraven worden, net Monsieur Alfons, maar het bleek de stadsgids te zijn. Mich was met zijn Moto Guzzi gekomen, dat wilde ik wel eens voelen, maar niet mijn imago, ik eerder van het Vespa type. Bij de bekendste Bilzenaar werd halt gehouden. Camille Huysmans, de Rode Haan, werd hier geboren Werken aan de Demer leiden de rivier even in een ... rioolbuis
Aan het perron werd nog een stukje nationale geschiedenis vertelt, over 600 Franchimontezen en de binding met de Vurige Stede. Daar ook sloten Nelly, Marijse en Hendrik bij aan. maar een totale groepsfoto is er niet van gekomen. In het stadhuis werd afgesloten met een verhaal over boomstamkisten Aan de muur een voorstelling van omliggende gilden, die van Bilzen is de veldbloem. Toen was het tijd voor de koffie, in dit café kwamen we ook Johan sauwens tegen, Fons kent ook Jan en alleman. De koffie was lekker, maar zo ook.... het Bilzers Bruintje.
Als voorbereiding op de 100km van Bornem was er een bedevaart naar Scherpenheuvel gepland. Enerzijds om de fysieke paraatheid op te vijzelen, anderzijds om een kaarsje te branden dat we allen dit gezond mogen overleven. Vertrokken in Olen, bereikten we anderhalf uur later de abdij van Averbode. Toine maakte ons atent op de uitgesleten stenen achter de bel, jarenlange slijtage... Een eerste tussenhalta aan het kasteel van de Merode in Westerlo, nu gemeentehuis. Aan het trammeke vonden we een paaltje om ons alle drie op de foto te krijgen. Zo ook toen we bijna in Averbode waren. ondertussen waren de wolken verdwenen en scheen er een mooi zonnetje. In de abdij van Averbode aan het drie provincieënpunt. Langs de Sprinkhaanstraat kwamen we langs het geboortehuis van Ernest Claes. In Zichem sloegen we af en wandelen rond om binnendoor Scherpenheuvel te bereiken. Dit bracht ons langs de Maagdentoren, nog steeds in de stijgers. In de verte, verscholen in 't groen kon je de basiliek al zien. Deze twee waren met momenten moeilijk te volgen Jan was ondertussen ook al aangekomen en legde de aankomst vast. Chique gedaan van Toine, Erika en ook mezelf. 35 km die veeg je zomaar niet onder de mat. Zoals beloofd een kaarsje aansteken, even mijmerend over de vergankelijkheid en de waarde van gezondheid. En dan de welverdiende beloning... zo zit het nog in 't flesje... en zo is het gevangen in 't glas. toch straf hoe ze dat doen die schuim bij in dat flesje te steken Mooie kleurenpracht, hadden we geen molentje moeten meebrengen? Afsluiten deden we bij Mie Maan met een origineel biertje. Voor die Paternoster komen we zeker nog eens langs, zeker weten....
Vandaag de mooie jogging tss Herenthout en Berlaar. Carl en Marc ziaten er nog ontspannen bij.
Fabi hielp aan de inschrijving en moest zich dan reppen om op tijd aan het vertrek te staan. Vijf lopers, ieder de beste op zijn afstand
Met deze al een grotere groep van Umicore... maar er waren er meer, zoals Tom die liever het fototoestel vasthield.
De bus zette ons af temidden van de velden. Organisatorisch was er een kink in de kabel en de champetter kwam iedereen tot kalmte aanmanen. Uiteindelijk geraakten we allen aan... de vertreklijn voor 6.7 mooie kilometers Nog even de klok juist zetten en we waren weg... oeis daar kwamen er nog aan uit de andere richting. Fabi had dus de bus gehaald en genoot ten volle met de dochter naast haar. Aan 't Schipke rechtsaf... telkenmale die andere terug in halen kruipt ook niet in de kleren. Weer geen scherpe foto van de pastoor die ons zegende aan 't kruisje, volgend jaar doe ik er een klapke mee. Carl in gezelschap van de twee dames die voor ons het tempo aangaven. Samen aangekomen tegen meer dan 9,5 km/uur. Chique gedaan van ons allen.
