Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
16-07-2009
Roma giorno 1/3:/ avondeten
Na een lekkere douche was ik als eerste ter plaatse. Dan maar een grote Peroni (66 cl) gedronken. 7 EUR, dat mocht best zo zijn.
Wim en Marie waren de eersten die aankwamen. Toasten met een proseco, bleek dat ze ook de Leo kenden in Begijnendijk. De wereld is klein. Fons en Marga. Fons mijn kamergenoot voor de volgende 8 dagen. Birgit en ik waren al aan de wijn toe.
Veerle uit de Vlaanders. Harry, met Belle connecties. Nelly, Mirèse en Fons. Renilde en Stef. Greet en Frieda Greet en ... Luc dus. Maryse en Etienne Frieda en Jean. Mieke en Jos overschouwen het gezelschap. Mich Op het einde van de avond maakte Fons een overzicht van de dag.
Roma giorno 1/2: op stap, kriskras door de geschiedenis...
Na de valiezen achtergelaten te hebben begint de eerste uitstap. het zou een vermoeiende dag worden. Jos geeft een korte algemene introductie. Marga en Mich zijn er klaar voor. Zij weten wat er gaat komen. Een eerste noodzakelijke tussenstop.Het stromend water is drinkbaar en daar wordt gretig gebruik van gemaakt om de flesjes te vullen. Als je met je vinger de uitloop afsluit, dan krijg je een waterstraal om van te drinken. Tiens hier staat SPQR op. We zitten in de Joodse buurt en dat kan men er aan zien.
Prachtig relief, een leeuw die een gazelle verslindt, zo maar ergens tegen een muur. Een eerste kerk, met een Madonna die tranen liet.
Op stap met Jos op kop. We passeren langs Bruno, Il Nolano. Deze man werd veel oneer aangedaan.
Bruno werd in Nola bij Napels in Italië geboren en toen hij 13 jaar was ging hij naar de Dominicaner kloosterschool. In dit klooster had ook Thomas van Aquino geleefd en lesgegeven. In 1572 werd hij tot priester gewijd. Hij bleek een bijzonder goed geheugen te hebben en schreef enkele boeken over de kunst van het onthouden. Bruno werd naar Rome ontboden om zijn geheugenkunsten aan de Paus te vertonen.
Door zijn stellingname tegen de theologische doctrines werd hij in 1576 aangeklaagd door de Inquisitie, ontvluchtte Napels en ging naar Rome, dat hij een paar maanden later eveneens moest ontvluchten om aan vervolging te ontkomen.
Na zijn ex-communicatie vertrok hij naar Frankrijk. In de zeven jaar die hij daar verbleef publiceerde hij twintig boeken, onder andere over geheugentraining, de theorieën van Copernicus. In De l'Infinito, Universo e Mondi bracht hij het idee naar voren dat sterren eigenlijk niets anders dan zonnen waren, waaromheen planeten cirkelden.
Hij zwierf enige tijd door Engeland en Duitsland en werd in 1591 in Venetië gearresteerd en uitgeleverd aan Rome waar hij in 1593 terecht stond. Daar werd hij veroordeeld tot de dood op de brandstapel. Hij zat zeven jaar in de gevangenis voor het vonnis werd uitgevoerd. Al zijn boeken werden door de Rooms-Katholieke Kerk op de lijst van verboden boeken (Index Librorum Prohibitorum) gezet.
In 1889 werd een standbeeld voor hem opgericht op de plaats waar hij verbrand werd, op het Campo del Fiori. Paus Leo XIII veroordeelde dit eerbetoon en kardinaal Mercati zei in 1942 nog dat de kerk in haar recht stond en dat Bruno deze straf had verdiend.
Paus Johannes-Paulus II heeft officieel diepe spijt betuigd voor deze onterechte veroordeling.
Op dit plein staat zijn beeld, maar dit plein zou ook een pleisterplaats worden voor de Belgische kolonie, die hier hun laatste pintje dronken alvorens te gaan slapen. Porticus van Octavia
In de restanten van de galerijen, met meer dan 300 zuilen, werd een kerk gebouwd: Sant'Angelo in Pescheria. Tiens hier ook al SPQR, op een riooldeksel. En op de muur: SPQR is de afkorting van het LatijnseSenatus Populusque Romanus, "De Senaat en het Volk van Rome", de zinsnede die fungeerde als de officiële naam van het Romeinse Rijk. En zie eens hoe een mooie plaat op de vuilnisbakken, dat moeten we in 't oog houden. Aan water en fonteinen is er in Rome geen gebrek, ben benieuwd wat die voor 't water moeten betalen.
Op naar het Theater van Marcellus
Toen het halfronde theater in 11 v.Chr. klaar was, was het meer dan 30 meter hoog. Het gedeelte waar de toeschouwers konden zitten, de cavae, had een diameter van 130 meter. Het theater bood plaats aan 14.000 toeschouwers, daarvan konden er 12.000 zitten. Het theater had 3 niveaus, en elk niveau had zijn eigen bouwstijl. Het eerste niveau was in de Dorische orde gebouwd, het 2 niveau in Ionische orde en de 3e in de Korinthische orde. Tegenwoordig zijn alleen restanten van de onderste twee verdiepingen te zien. Het theater was zeer luxueus ingericht. De gehele cavae was bekleed met marmer en het geheel was gebouwd uit cement, tufa en gewone stenen.
Verder naar San Nicola in Carcere, één van de oudste christelijke kerken, (1128). De kerk is gebouwd op drie tempels.
Dan is het tijd om een woordje uitleg, een rustpauze in het groen en de groep eens overlopen. Van rechts naar links: Greet, Nelly, Anita, Daniel, Stef, Erienne... Voor Etienne, Greet, dan Luc, Frieda, Jean en Maryse... Naast Jean, Mieke en Renilde. Jos geeft uitleg bij de dingen die we nog gaan zien. Ik was er dus ook bij, hier naast Renilde. Niet mijn want die was thuis. Jos is een ervaren gids en levendige verteller. Zuilen bij een tempeltje.
De Acanthus is een doornachtige plant met sierlijk krullende bladeren. Het is een van de meest gebruikte plantmotieven in de ornamentiek, afgeleid van de Mediterrane plant Acanthus Spinosus. Het blad van deze plant vertoont enige gelijkenis met het blad van de distel, papaver en peterselie.
Het acanthusblad is uitgebreid toegepast binnen de Korinthische orde en van de Oud-Griekse architectuur, voornamelijk op zuilen en friezen. Deze ornamentiek is later overgenomen en uitgebreid door de Romeinen en latere Middeleeuwse culturen In de bouwkunst van de Barok, de Renaissance en het Classicisme werden deze bladeren, net als in de oudheid, als voorbeeld gebruikt voor de versiering van kapitelen en worden dan aangeduid als acanten.
Een zuil met dit type kapiteel wordt Korinthisch genoemd.
Een mooie fontein, nog te determineren. De kerk "Santa Maria in Cosmedin" met vooraan de "Bocca della Verità"
Is een oud deksel van een put waarin het bloed van offerdieren werd opgevangen. Wie zijn hand er in stak en geen waarheid sprak, verloor zijn hand, moest ik zeggen ;-) Dan bergop, de Aventijn ligt op ons te wachten. Maryse, Frieda en Birgit in volle beklimming. In de verte het Vittoriano Boven is het even op adem komen. Een mooie plaats om te wonen. Op deze plaats speelt een deel van het boek "Het zevende sacrament" van David Hewson zich af Werk van Piranesi, moeite waard om hier eens op te googlen. Het sleutelgat voor de "Cavalieri di Malta". Wat is daar nu te zien. Toch ook eens kijken. Wow, de Sint Pieter door de tuin heen. Chique, hier zie je drie landen (?) Rome waar je staat, de hof zou grondgebied Malta zijn en in de verte het Vatikaan. De kerk de Santa Sabina, prachtige kerk. Deze steen heeft de duivel rechtstreeks uit de hel hierin geworpen. Ramen met een soort doorschijnend gesteente, agaat me dunkt. Mooie zuilen Luc is al door nat van 't zweet, de rest zoekt verkoeling. Nog meer "gestolen" zuilen. Een originele die staat meters lager. Een waterman, zo staat het er vol van. Prachtig zicht vanop de Aventijn.
Daar een glimp van de Tiber. We dalen verder af tot het circus Maximus. Hier was plaats voor 200.000 toeschouwers. De "Arco degli Argentari", gebouwd door bankiers ter ere van Septimus Severus. Nog een woord uitleg, hier zie e een stukje van de Cloaca Maxima", de hoofdriool van het oude rome.
En zo eindigd de eerste dag, toch wat het culturele betreft, tijd voor het gastronomische
Al vroeg vertrokken en na een beetje bang wachten op de vijfde auto met de papieren, toch tijdig ingecheckt. allemaal vreemde mensen, gek hoe dat na negen dagen anders is.
Dat is de vlucht die we moeten halen. Valies op 19,7 kg afgetikt. Met deze vogel vliegen we naar Italië. In het vliegtuig wat veiligheidslektuur op de rugleuning. Geen genummerde plaatsen, wie eerst is, zit aan 't venstertje. Mijn valies kwam er als eerste uit, ook de andere kwamen vlot. Buiten al direct warm, even afspreken dat we allemaal in dezelfde shuttle bus kunnen. Deze zet ons een haluurtje later af aan het station Termini. Daar overstappen op de plaatselijke bus tot 100 meter van ons hotel. Daar is het aanshuiven op de trap om in te chekken. Even een foto in de grote speiegel, wie daar nog op staat wist ik op dat moment helemaal niet. Het was hoog die trap, ik lag op het derde maar er waren nog twee verdiepen hoger. In de gang mooie tekeingen van het Coloseum. En van de Engelenburcht.
Op de middag de trein naar Diepenbeek Een laatste foto voor het station. In Hasselt was het weer overstappen maar nu zonder ongelukken en geen tijd voor een foto want onmiddellijk aansluiting met Diepenbeek. De bed & breakfast bij Edith en Eric. Ze kwamen me zelfs afhalen aan 't station. In de namiddag een wandelingetje door het bos langs de Demer, mooie omgeving. Een bord van Natuurpunt maar de ijsvogel heb ik niet gezien. Mooie wandelweg
Hier de Demer met oevers vol met eendjes.
Hier spraken we af om midden in de nacht te vertrekken naar Charleroi.
's Morgens rustig ontbijten in de koffiebar, een ideale manier om afscheid te nemen. eerst rustig de krant lezen.
Dat is de braise die ik nu nog moet dragen maar toch al kan af doen onder de douche. Vers geperst appelsiensap, altijd heerlijk. Zelfs voor een Duveldrinker is dat goed. Pistoletjes met kaas en woudham. Mijn eitje zie je nog net.
Michel en Martine moesten de B-finale spelen van het verrassingstornooi. We besoten om te komen supporteren. Maar toen we toekwamen was het al gedaan. Ze hadden de match vervroegd gespeeld.
In de lucht een paraplane, toch maar raar. Vlnr Ghislaine, Nelly ikke en renilde. Nelly en ik hebben in het verleden het verrassingstornooi geörganiseerd en wilde wel eens komen kijken, maar helaas. Het werd wel een gezellige avond. Ook J.-P. was van de parij, altijd een leuke sprekert. Samen met Herman, een te kloppen duo... aan de toog.
Wegens slechte houten constructie had Stijn maar voor de radicale oplossing gekozen, alles er af. maar het moment was slecht gekozen. Weinig helpers die vrij waren.
De Wim is natuurlijk altijd paraat. Het was wel wachten tot er een periode van goed weer aangekondigd werd. Aan de overkant zitten hertjes, Nette heeft er geen schrik van. Maar ook kangoeroes hebben het er goed tussen de hertjes. Toch lief, niet?
Na vier weken geduld nu eindelijk het gips er af. In de voormiddag met de kleinkinderen langs de Espresso bar, ook ons Marie was er met de oma.
Dit is de kwaliteit die waterbestendig is, maar de mijne was dat ook. Uit deze kluertjes heb ik kunnen kiezen, het groen nog altijd molto chique. Zo zag hij er uit na de verwijdering, vergeet ik die gips daar toch wel. Toch nog een serieuze verdikking. Nu nog twee weken braise en dan maar kijken.
Mocht er in de toekomst nood zijn aan een nieuwe auto dan heeft Renilde haar keus al gemaakt.Een ex-collega is nu vertegenwoordiger van SSangyong en deze auto zou het worden.
Elke tweede zondag van de maand is het beurs bij de numismaten van Herentals. Er is een gratis tombola voor de aanwezige kinderen, natuurlijk met muntjes.
Leopold vertelde ons de juiste antwoorden van de muntpuzzel. We onthouden dat de naam van het Amerikaanse vrijheidsbeeld voluit "Liberty Enlightening the World" is. Het op Liberty Island staat en 93 m. hoog is.Dat het 10 jaar te laat klaar was en ontworpen door Bartholdi Er waren twee winnaars van deze muntpuzzel, Rudi moest de knoop doorhakken. Dan de grote tombola. Johan en Frank, daar is hij weer, slaagden er in om net weer geen prijs aan mij uit te reiken. Op het einde de veiling, de prachtige stentorstem van Frank is hier geen overbodige luxe.
Als afsluiter nog een drink aan de toog, Leo heeft zijn handen vol
Nog even nakaarten met Vlady Zonder deze vrijwillige helpende handen is er geen beurs, hartelijk dank met deze. Op het einde dan nog de gekochte stukjes uit de veiling gaan ophalen.
Dit jaar was het aan de familie Moons om de jaarlijkse bbq te organiseren. Er werd regen voorspeld maar daar waren we op voorzien. Gijs, Nand, Lene en Nette in volle zon. De regen was voor later Johan en Zilke, Stijn en Ann, tante Luth en Hannelore Verder dan Michiel, Thomas en Tinne Toon en Gert, Johan en Zilke. Die lag ook in 't verband Poging tot artistieke foto, Toon nam het bakgedeelte voor zijn rekening. De laatst bijgekomen telg, Emile Ikke met Renilde, Frans en Gerd Frans en Toon schatten de kansen van het regenweer in. Maar toch een mooie lucht, aan die kant... Toasten met tante Luth en een Italiaans wijntje. Frans en Ben hadden de rode variant van deze wijn. Die was ook lekker Trotse mama Nele en Emile Hier ook samen met de oma Natuurlijk moest ons Renilde ook even de spruit vertroetelen.
Zoals aangekondigd zouden Jos en Mich op zaterdag de riesgids komen afgeven. Het werd een gezellige babbel waar mijn voeten konden uitrusten. Links op de foto Jos en rechts Mich.
Jaarlijks is augustus DE tennismaand met het Sangriatornooi op TCO, maar ... daar mijn tennisseizoen wel in de lappenmand ligt deze zomer met zes weken gips, ik al lang denk/droom om eens mee te stappen in de 100 km van Bornem. Bij deze dus HET moment om er werk van te maken. Eerst had ik al een paar dagen rond Herentals gestapt, de eerste avond op sandalen, dat doe ik nooit meer. Als ultieme test plande ik een voettocht naar Scherpenheuvel, enerzijds als oefening maar ook om de gunsten van ons Lieve Vrouwtje af te smeken en mocht dat slagen, zou ik mij inschrijven na de nodige kaarsjes aangestoken te hebben voor gezondheid van familie en vrienden en ook één voor het welslagen. Onverwacht kreeg ik een metgezel. Fernand, een onderlegd wandelaar, wilde met me mee stappen. We spraken af op zateerdagmorgen om 4u. De tocht een dertig km lang zou ons voor de middag aan de Basiliek moeten brengen. Het was nog nacht toen we de sluizen van Olen passeerden.
In de vestingsgracht rond de abdij van Tongerlo een familie eendjes die al vroeg op "gracht" waren.
Fernand met de abdijtoren op 6uur. Ecco uomo Een laatste blik op de abdij. Aan de overkant een mooi rustpunt, Het Torenhof. In Westerlo bracht de tocht ons langs het kasteel van "de Merode", nu het prachtige stadhuis met mooie tuin. We passeerden de Grote Nete bij het verlaten van Westerlo. Maar niet veel water na een week hoog zomer. In de herberg van Mie Maan hielden we halt om de boterhammen op te eten. Het was er nog wel gesloten maar het terras is dag en nacht open.
Een mooie kolonie boerezwaluwen onderweg De provinciegrens en we waren in Averbode Ik had mijn stevige bottinen aangedaan maar dat bleek ook niet de juiste keuze. Wel stevige zool maar de zijkanten aan de enkels te stijf. Dus dan maar, beter laat dan nooit, de goede raad gevolg en voortaan met mijn loopsloefen op pad. Zo ben ik ook het gedeelte teruggekomen tot in Zichem en dat viel best mee. In Averbode nog 7 km. Prachtige binnenkoer van de abdij. De klok op 8 uur De trui al uit gedaan want die was drijfnat van 't zweet. Had ook mijn hartslagmeter aan. geen hinder van gehad; het eerste deel tss100 en 108, daarna toch tot de 120 op 't laatste. Fernand, daar was niets aan te zien. Voor hem een makkie. De "lekstraat" nu nog verlaten maar normaal vol met ijskreemkarretjes. In Zichem het geboortehuis van Ernest Claes.
Ook de Maagdentoren is een bezoek waard... maar deze stond in de steigers. Men is van plan er een panoramisch platform op te zetten, niet iedereen is daar gelukkig mee. Davanti la basilica, ce l'abbiamo fatta. Het verschil tussen de getrainde wandelaar en de nieuweling duidelijk zichtbaar Dus hier ook het verschil, maar ik vond dat ik dat wel verdiend had. Ferdinand geniet van zijn pannekoekske. Toen de beloofde kaarsjes voor gezondheid van al mijn dierbaren en een goede afloop op 14 en 15 augustus. De weg terug maar dan tot in Zichem Daar passeerde ik het guitige standbeeld van Ernest Claes en de Witte. De trein bracht ons thuis en nu eens inschrijven...
Het weer was ideaal en we hebben dan ook tot den donkere buiten gezeten. renilde had een tafel vol met lekkers klaar gemaakt. Hier de drie dames, Maria, Renilde en Chris.
Het dessert, dus mijn specialiteit.. om het op te eten. Chocoladeijs van Carte d'Or, zelfgemaakte chocolade mouse en plattekaastaart met verse aarbeiensaus. Onder de parasol was het zalig. Maria en Danny Guy wilde me even helpen, maar dat gaat nog wel en toen was het tijd voor Limoncelo uit de diepvries. een ervaring rijker voor sommigen.
Op het St.-Petrus- en -Paulusplein was het te doen. Eerst kwam Joyce de Troch haar buikje showen Yani en Noni, of is het Nani en Yoni, ik denk het laatste gaven de intro en daar was Belle, stilstaan staat ook niet in haar woordenboek.
een mooie paarse sjaal om... er mee te dansen.
Joehoe, jullie ook buonas dias.
Er was veel volk op het plein en een vakantiesfeer. Stout kan ze ook kijken. Voila dat heb ik goed gedaan.
Na wat aandringen toch een bis-medley
toch een mooie kerk op dat plein. Onverwacht was er nog een handtekeningssessie. maar toen het mijn beurt was .. was ook de tijd om. Belle miste een unieke kans om mijn gips te versieren. Ze heeft er nog spijt van ... Daarna op 't strand tijd voor een frisse pint, samen met Jan. Met zijn allen voor en in de fontein, Ellen nam de foto
Onderweg naar de auto een lekkere gelato, de Belle fans konden ervan genieten Michael kende een goed plaats om iets te eten, en dat was het ook. De drie goten in Damme, er stond veel lekkers op de kaart. Erika had haar keus al gemaakt. Mooi aan de Schelde
Deze vogel wilde ook meeëten maar dat was geen spek voor zijn bek. Dit was dus wel heerlijk: rundscarpaccio met Parmezan
Zaterdag 27 juni was met stip aangeduid. Het zou een blij weerzien worden met ... 's Morgens met de parasoltrein naar Oostende. met dank aan de Voorzorg en Gerry.
Na de trein op weg naar het Leopoldpark. Onderweg een orkestje "Band on the Run" om de boel wat op te vrolijken. Mooi zo in de kleuren van mijn favoriete club: Juventus Turijn alias Juve alias La Vechia Dona Verdwalen kon niet want ook de P.R.E.T. toonde ons de weg (Plaatselijke Rail En Tramdienst) In het Leopoldpark mooie beelden. Deze houden net het hoofd boven water. Alegorische koppen kijken elk een andere kant uit. Even uitrusten, het was toen 10.10u Daar is de Mercator. Meer dan 45 jaar na datum kom ik terug thuis. Met mijn plechtige communie lag deze boot nog in Antwerpen. toen mocht ik aan 't stuur staan, vandaag ben ik terug. Een groot genie toch onze Gerard de Kremer Het stuurwiel wacht me op, maar eerst eens rondgaan, het zal wel niet gaan lopen zeker.
Dit schip bracht het stoffelijk overschot van Pater Damiaan thuis. En daar is dan het moment, trossen los... Daarna de tweede lokatie zoeken. In de Romestraat nog wel... Nog even en ik sta in Rome in de straat. Het Muzee, een onderkomen voor hedendaags Belgische kunst en natuurlijk ook de gelegenheidstentoonstelling van Beaufort 2009, toch het inside deel even een aanwezigheidsfoto Kunst moet je begrijpen, verklaar u nader... Kleurrijk stuk plexi Edgard Tytgat, een bizarre droom. Ik in elk geval maar de schilder ben ik vergeten Eigen kunst "Groene versterking" Tekening van Panamarenko En hier het uitgewerkt geheel. Als afscheid ook al staat het aan de inkom. Daarna even de kultuur doorspoelen, met een lekker Oostends biertje. Een trippel van 7,7 een Keite. Lekker en een waardig alternatief voor mijn Duvel. Dan naar het strand, daar stond ook nog wat te kijks. De Venetiaanse Gaanderijen. Een onderdeel van Beaufort 3 outside. Met mooi foto's om te mijmeren. Ook Leopold 2 staat er nog steeds Terug naar het Leopold park voor wat te eten. Onderweg een foto van het beroemde liggend naakt: Dikke Mathilde, het scheelde weinig of er stond nog een C8 op ... Ook het beeld boven de PTT is indrukwekkend Deze knaap kwam de rest van mijn boterham met vis opeten, lachen was er niet bij. De meermin in het park.
Hoe komt het, ik weet het niet. Slenterend naar het Sint Petrus- en -Paulusplein, straatje in straatje uit en dan plots een Italiawinkel. Stond daar in de etalage toch zo'n caftiereke. Had ik al lang zin in en nu kan ik mijn eigen ristreto's thuis maken, wordt verwacht op de blog.
Eerst was het verzamelen in de klas voor de eindresultaten. We hadden samengelegd voor een attentie. Moest ik die toch afgeven. Merk ook de mooie verpakking van Karin met de Vespa er op.
Deze brief moest Cristina eerst voorlezen alvorens het ander pakje te openen. Ze was er echt blij mee. Een deel van de klas, we hadden al de stoelen niet naar beneden gezet. Een deel met mij er bij. En dan was het tijd voor de receptie. De school bood een drankje aan, maar dat werden er wel meer dan één.
Trachten een foto te maken maar tot tweemaal toe stond de mevrouw rechts in de weg.
Toch een mooie foto van de groep. Deze zijn dan tot het laatst gebleven.
Om de punten op het tien weken durende programma van de O.Z. te halen moet er regelmatig gelopen worden. Ideaal onder de middag. Altijd kom je wel wat tegen, hier een aalscholver die op de uitkijk staat.
De eendjes zijn al tieners geworden maar volgen nog steeds braaf moedereend. Het was warm maar mooi weer, polsslag onder de 148 houden is soms moeilijk.
Elk jaar verzamelt Roger de leden van de beheerraad voor een overzicht van het boekjaar en een goedkeuring voor de begroting van het volgend seizoen. Dit jaar was de lokatie het Olens Radiomuseum
Prachtige toestellen, hier enkele fonografen Ook een prachtige oude radio, maar daar stond het er vol van. De beheerraad met mij achter de camera. Paul, Karel, Jean, Herman, Sus, Roger en Karel. Met mij erbij, die zelfontspanner is ook niet alles. Roger geeft tekst en uitleg.
Vandaag 2005 beëindigd op de blog. Als je dan die foto's terug ziet dan verschiet je maar pas hoe de tijd voorbij vliegt. Dan zijn foto's dankbare bakens om die tijd terug even te beleven. zoals reeds geschreven was 2005 de eerste kennismaking met Leonardo da Vinci, de sporen zullen onuitwisbaar volgen. Het onverwachte overlijden van Opa zorgde voor veel verdriet. Op 5 december het begin van een project T.R. in Overpelt, ook dit zal in de volgende jaren terug te vinden zijn. Muziek van U2 en Belle Perez kleuren de volgende jaren, Belle heeft er een fan bij. Vandaag zonnewende, de dagen beginnen te korten en de zomer kan beginnen.
gaven de intro
