Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
31-05-2009
Tripel communiefeest
Dit jaar deden Laura, Evy en Niel hun communie. Voor ons Laura was het de eerste, de twee andere waren al aan hun plechtige communie toe. Onze Niel aan het uitpakken.
Laura had zeker niet minder werk. Bij Evy waren de pakjes al wat kleiner maar zeker zo interessant, dat weet ik nog van vroeger. Paul & Marleen, Laura en Evy Emmy, Niel en Fons
Een groepsfoto in de ondergaande zon. het was prachtig weer die dag. Pakjes uitdelen is al bijna even leuk als pakjes krijgen. Onze Jef, Thomas, Laura, Evy en Niel. Kijk hoe onschuldig weg kijkend Maar toch twee lieve zussen die twee.
Twee sportievelingen die met de fiets gekomen waren
Gebruikmakend van de Bilzen Classic, in kleuren hiervoor al beschreven, had ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om Fons Cauberg te ontmoeten. Mijn kamergenoot in Rome. Zie het verslag eind volgende maand. Na wat bellen vonden we elkaar aan de aankomst.
Ook Jos en Mieke waren er. Jos is de organizator van deze trip. Voor mij gesproken, het klikte onmiddellijk. Het werd een gezellige babbel met eindelijk.. een Duvelke. Met deze zullen we nog menig terrasje doen in Rome.
Juist, dat jachtpaviljoen. Prachtig met schijnbaar Diana er onder. Dat wilde ik wel eens goed bekijken. Daarvoor moest ik over een grachtje met ... netels. Dat kon er dan nog wel bij.
Molto bello. Gelukkig had deze bewaker in de ogen van de Medusa gekeken. Onderweg een riviertje. Deze kende ik nog van de prille lessen aardrijkskunde. Toch wel snelstromend die Jeker. Bijna terug een prachtige verrassing. Alden Biezen Even verpoze in deze rustige sfeer. Scijnbaar zat de rest van Umicore nog ergens te genieten. Guy en ik, ce l'abbiamo fatta En dat was de route. Deze trofee heb ik in dank aanvaard.
Wat een dag maar alles in volgorde. Zie ook II 's morgens 6.46u met de fiets op de trein van Herentals naar Mol. Daar overstappen, wel een tiental minuutjes wachten, en dan naar Hasselt. Daar de aansluiting voor Bilzen maar... in 't weekend heb je maar 3 minuten om over te stappen. Van perron 1 naar perron 3. Daar ik op de trein eerst een hele klas moest laten voorgaan had ik amper tijd om er te geraken. Voor perron 3 kon ik kiezen voor de trap of de roltrap. Ik koos de roltrap, een fatale vergissing zo bleek. Ik stapte op en meteen schoot die roltrap in beweging. Ik draaide mijn stuur en neep de rem dicht... maar dit was mijn achterste rem. Dat wiel stond nog niet op de roltrap en daar ik een zware fietszak achteraan mee had wilde mijn fiets niet mee naar boven. Ik viel en mijn fiets kantelde. Met mijn voeten naar boven en mijn hoofd naar beneden lag ik daar terwijl die roltrap naar boven ging. Niemand daar en ondertussen maar denken hoe ik daarboven zou aankomen. De beruchte roltrap,
En daar ben ik dan bovengekomen, met mijn voeten eerst.
Dit beeldje gezien onderweg op zoek naar een fietsenmaker in Hasselt, maar niet gevonden. Mijn acherwiel sleepte, het wiel stond een beetje paraplu. rijden ging amper maar we besloten toch maar verder te gaan. De schade viel op het eerste zicht nogal mee. Een hoop schaafwonden en un polso slogato. Had ik even tijd om mijn boterhammetjes te eten. Nadien zou blijken dat dit het enige etensmaal was die dag. In Bilzen dan aangekomen met een uur vertraging, als je dat zo mag noemen. De afspraak om 8.30 heb ik dus niet gehaald. Gelukkig was er een stand van Shimano met twee jonge fietsmakers. Deze kon dan mijn achterste rem open zetten zodat het wiel bijna niet meer sleepte, maar ook had ik geen achterrem meer. Enfin, toch maar vertrokken want daar waren we voor gekomen. Prachtig landschap en mooie fietswegen. Het kerkje van Neerrepen, als ik het me goed herinner. En hellingen dat er waren, hier is geen honder meter vlak. het begon al in Hoeselt met een stevige klim. Ondertussen begon mijn pols er als een patat uit te zien, schakelen was een zeer moeilijke opgave. Al goed dat die rem niet pakte, daarvoor had ik ze dus niet nodig. Maar bergaf rijden met enkel een voorrem is ook geen pretje. In Odeur waren we half. Een welkome pauze. Na de boterhammekes van de ochtend was dit het andere eten van de dag. Een energydrink om de terugweg aan te vatten. Ook dank aan de Umicore uitrusting. want dankzij die pamper heeft mijn zitvlak deze tocht ook overleefd. Mooi vergezicht, met momenten waande ik me in Toscane Zeker toen ik deze zijweg zag, een jachtpaviljoen met iets in. Dat wilde ik wel even zien. Zie tweede deel dus.
Had ik een voorgevoel, ik weet het niet, maar (nadien geweten) zou dit wel eens de laatste tennisavond kunnen geweest zijn voor mei en juni. Zie volgende verhaal. Het was in elk geval een gezellige avond, onweersdreiging, dat wel, maar een prachtige terrasjesavond. 's Nachts zou het can Namen tot Gent onweren, men telde 30.000 bliksems. Ivo, Roger en Kelly genieten na en smaken de prijs van de quiz in Hoboken.
Kelly, Monique en Jet.
Ikke en Michel, Lore maakte het achttal compleet maar die stond nog op het terrein.
heeft mijn zitvlak deze tocht ook overleefd.
