Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
31-01-2009
Tennis op Ter Heyde
Het lentegevoel, ook al vriest het nog stevig, is niet meer tegen te houden. Na de geslaagde champagnetennis een matchke met Ivo, Sus en Michel in de blaas van Ter Heyde. Voor hen was het de eerste maal dat ze daar in de blaas daar speelden. Het was prima met driemaal 7/4 maar Ivo had ze allen gewonnen.
Altijd gezellig eens in Antwerpen rondwandelen, maar ... best neit op de laatste dag van de solden. De trein proppens vol, de eerste maal dat ik staande van Herentals naar Antwerpen spoorde. Pros was al vroeger vertrokken want hij wilde deelnemen aan een tornooi van Magic kaarten in de Outpost. Eerst een caffè macchiato in de Saturn, een prachtige zaal met mooie herinneringen.
Pros in de Outpost
Kijk eens wat ik heb.
Met een 32ste plaats op 75 deelnemers was zijn dag geslaagd
Op de teugweg even stil blijven staan bij mijn natte droom van dit jaar. Prachtige almanak heeft Lavazza dit jaar. Het is wel verboden te baden in de Trevi-fontein maar toch een chique foto.
En de koepel van het Centraal station doet me aan een andere oculus denken. Zeker eens lezen de Pantheon getuige van David Hewson. Dit is wel zijn derde boek in deze reeks. Misschien beginnen met de Vaticaanse moorden.
Laureaat Herman de Coninckprijs voor het beste gedicht 2009
Men herkent ze van ver en van vroeger: altijd in rep en roer, altijd dat vertrouwde rumoer. Of wij het niet te koud hebben misschien, dat onze jas wat hoger moet geknoopt, dat wij die slechte vrienden beter kunen mijden. Et cetera,
et cetera. Zij zijn van overdosissen voorzichtigheid vervuld, van levenslang et cetera, stupide stuwingen in buik en boezem. Fluorescente details, eeuwenoude van eenvoud: spermavlekken die zij stil, met dromerige ogen uit de lakens van hun zonen wassen,
meisjes die zij halsoverkop uit de vrouwen moeten wissen die zij tussentijds geworden zijn. Het kan in goede moeders allemachtig sneeuwen, voornamelijk wanneer geen mens het al verwacht, begin november, zodra de doden victorie kraaien.
Zij geven kleuters sjaals en wollen wanten mee. Bananen. Iets dappers tegen tranen. En van hun eigen moeders die hun meer en meer ontglippen, worden zij de laatste moeders. Tot zij de handen wantrouwen die hen niet langervasthouden kunnen.
November wordt het niet, november valt. Als avond. Lucht verplaatst zijn diepste rood in bladeren van beuk en eik. En wegens alles wat zij niet meer kunnen houden, houdt hij op: hun wereld vol et cetera, et cetera en totterdood.
