Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
15-01-2012
Winterwandeling TCO
Nog niet goed terug uit de Filippijnen, stond er al een geplande wandeling op het programma. het mooie weer had ik alvast meegebracht. Er waren veel deelnemers voor deze acht kilometer lange wandeling.
Deze zouden het fort verdedigen tijdens onze afwezigheid. Het was een aangename wandeling, Roza en José moesten wat ingetoomd worden.
Ook Maria was van de partij Annemie en Gaby namen de achterhoede op sleep. Aan de schippersweg was er wel wat uitleg te geven. Voila, die weg uit Langs Brannekesbos waar ze ooit Doornroosje opgenomen werd.... Deze nieuwe weg in plaats van de oude gezellige weg, de vooruitgang meneer. In laatste instantie dan toch maar gekozen voor het pad langs de Kamergoor. Maar dat was niet overal even betreedbaar. Halfweg hadden we gezorgd voor de nodige versterking De leden van het feestcomité waren zeer content Aan het grotteke hebben we een kaars bebrand voor een veilige thuiskomst Maar aan de zwaaikom was het nog uitkijken voor de natte voeten aan de Bankloop enkele woorden uitleg bij de sanering door Umicore En toen waren we terug in het clubhuis waar de erwtensoep al warm was. Een klein quizke sloot de dag af, eens zien of ze goed opgelet hebben onderweg. Maria en Sus, twee rotsen in de branding, vooral achter den toog. toch hartelijk bedankt voor de helpende handen.
Het was een avondvlucht, de vlieghaven van Manila zeker geen toonbeeld van overzichtelijkheid.
Met zo'n vliegtuig zouden we terug liegen
Het laatse zicht op de tarmac van Manila
En dan kwamen de sterren. Zo zag de terugvlucht er uit. Op de tv de dag en nacht zone goed te volgen. Moe maar voldaan namen we een slaapmiddel. Tegen de ochtend waren we terug boven Abu Dhabi.
En deze verkeerstoren stond weer te blinken in de zon. Als deze nu maar de juiste weg naar huis neemt.
Een lekker ontbijt, over het eten viel helemaal niet te klagen.
En het middageten was ook lekker En toen waren we al bijna in Brussel Zaventem vlak voor ons...
Ook Manila ligt aan een rivier, zoals alle grote steden. De Pasig snijdt Manila in twee.
Dit is de weg die Jose Rizal aflegde, op weg naar het executie peloton Onderweg staan beelden van al de personen die daar ook waren, ik trachtte een praatje te slaan, maar hij verstond geen Vlaams De basiliek van Manila En dan het moderne Manila: Makati onderweg naar de luchthaven,
En vele monumenten voor Aquino Hier wilde ik wel even stoppen: het Hard Rock café Er wordt daar nog druk gebouwd, en hoog.
In de shop toch enkele souvenirs gekocht. En dan even lekker genieten met sir Gilbert, straks vertrekt het vliegtuig. Een van de grootste hotels van Makati
De Hard Rock Cafe wel wat gedateerd, van U2 of Bono nooit van gehoord.
Impressionant zicht vanuit de hotelkamer op het 32ste.
's morgensvroeg even zwemmen op de 35ste een rare ervaring Het ontbijt niet veel zaaks maar er was beterschap op komst. (waarschijnlijk) in de hal van 't hotel mijn vest vergeten, had ik ze toch maar bij in de valies moeten gestoken, gelukkig zat er niets belangrijks in de vest. En dan was het even relaxen, al die plakkerige troep onder mijn nagels laten weghalen. In Greenhill een hoesje gekocht voor de Iphone, was het nu een meisje of een jongen die me bediende, in elk geval een goede koop Mooie foto met sir Gilbert. En toen was er de Ipad, die kleine juf links wist perfect uit te leggen hoe dat allemaal werkte en die grotere...ladyboy deed de financiën. Ondertussen is die Ipad een zeer leuk speeltje geworden maar ook eenvoudig nuttig. Even langs het oude stadscentrum, de Filippijnen ooit een Spaanse kolonie. Prachtige jeepney Maar ook de Spaanse koetsen waren aanwezig in het stadsbeeld Fort Santiago, waar nu een museum is voor hun lokale vrijheidsstrijder Jose Rizal Een zeer wijze les. Mijn naam staat nu ook in het boek.
Het was een mooie ochtend, al wat heimwee naar... Als laatste ontbijt, gekozen voor een ontbijt van de chef, zag er wat Engels uit. De laatste maal de weg naar de Umicore vestiging door Subic. Het was marktdag en veel volk op de been. Deze driewielers kom je dus echt overal tegen. De weg is altijd niet zo makkelijk en duidelijk.
En zeker als je dan zo'n Jeepney moet kruisen. Dit zijn bussen gemaakt van Jeeps, je moet aan de kleur zien welke bestemming ze hebben. Een laatste foto boven op de berg
Met dank aan deze heren vlnr sir Joey, ikke dan, sir Tony en sir Ceasar Dit is sir Gilbert, mijn taxichaufeur en gids voor de volgende dag. Langs de weg een kerkhof, de overledenen wonen hier mooier dan de bevolking zelf. Door de freeport, dit was ooit een gesloten Amerikaanse basis, nu nog een taxvrije zone. Gedurende de drie uur durende rit terug, langs rijstvelden. Deze rivier is tijdens het regenseizoen meer dan een kilometer breed, nu zo goed als opgedroogd Ook vele vulkanen, de Pinatubo is niet zo ver weg. Tijdens de uitbarsting van 1991 was ook deze streek bedekt met as. In Manila om 19u 's avonds, al een prachtig zicht vanop de 35ste verdieping
In de lift geen vierde verdieping en ook geen dertiende
's Middags lekker eten in de vergaderzaal. Het eten is zeker niet pikant, eerder zoet en dus echt iets voor een zoetebek als ik.
Deze mannen hebben het tot een goed einde gebracht, morgen wachtte het examen maar vanavond waren we uitgenodigd om allemaal te gaan eten, samen met sir Tony
Iets zeer gevaarlijk, een vlottende bar, ze trekken het aan land en dan kan je opstappen. Daarna rustig in de zee pinten pakken, maar hoe kom je daar terug af? De tricycles, een zeer normaal vervoermiddel, taxi en verhuiswagen. In de Lighthouse een "Strong Ice", het Ice was strong maar het bier was gewoon lekker, daar was ik wel een beetje op getraind. Sir Tony met heel de crew, gezellig met de mannen.
En toen kwamen er wat studentes zingen, Sir Ceasar die de dag nadien jarig was werd alvast gevierd. Maar het is hem niet goed bevallen En weer ging de maan onder, morgen de laatste dag.
's Morgens om 7u paraat. Nadien tijd om even rond te kijken. Het strand aan Subic Bay, geen blauw water want toch wel veel industrie, in de verte de scheepswerven van Keppel
Straat langs het strand met vele bar's. Een lekkere frisse pint in een bevroren thermoglas, toch lekker die San Miguel. Lekkere calamaris als voorgerecht. Een bandje speelde Beatles en Neil Diamond, om thuisverlangen te krijgen. Dus in de Blue Rock zeer lekker eten, verse vis Bedankt aan de Amerikaanse juf die de foto nam
Na nog eens drie uur taxi was ik om 2u 's nachts in mijn hotel. Snel inslapen want 's morgens stond al de eerste werkdag gepland. Het was aangenaam warm en een mooi zicht op Subic Bay Het was 7u toen ik aan 't ontbijt verscheen, schijnbaar ik de eerste wakker. Het ontbijt, eieren en spek tussen zoete wafels, koffie en de sinaasappelsap maakten het compleet. De Umicore vestiging vlak bij een berg dat een nationaal park bleek te zijn. Deze plaats gingen we behandelen zodat ze nadien zelf de rest konden aanpakken, wat opleiding en samenwerken. Het hotel Sheavens: achter die schotelantenne lag mijn kamer. Op het einde van de straat lag de Blue Rock, iets voor later. Vele overblijfselen van Amerikaanse origine, zelfs de mannen... Het avondeten in 't hotel, niet echt denderend maar toen wist ik nog niet dat het in de Blue Rock veel lekkerder en goedkoper goedkoper was. Moon over Subic Bay, vroeg slapen want morgen terug een werkdag
