Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
29-08-2009
Klaar voor het feest
Ann, Stijn, Nand en Nette gingen naar het huwelijksfeest van Nonkel Niel en Kelly. zo te zien waren ze er helemaal klaar voor.
Samen met Moeke op de foto Er groeien daar ook hopbellekes, mooi en lekker in een pintje bier Floor moest er natuurlijk ook bij. Klaar voor het feest.
Zondag even genieten met de familie, lokatie Kasteel Meerlaer. Met de bouw van het kasteel werd in 1860 begonnen. In 1863 verbleef de familie Schollaert voor 't eerst in het kasteel. F.J. Schollaert zou een belangrijk rol spelen in de Belgische politiek. Nu is het kasteel eigendom van de familie Cruysberghs en is het bekend onder de naam "Kasteel Meerlaer"
Luth en renilde moeten nog hun keuze maken. Ook Odette en Gerd zijn verdiept in de culinaire aanbieding. Frans en Ben waren er al uit, maar wat gaan we drinken? Ben, ikzelf en Jos weten het, we nemen de kleine menu en een lichte Corsendonk Het kasteel heeft een eigen kapel, wel mooi.
De trap en de inkomshal, maar ... maar het was heerlijk weer en zaten buiten.
Het bruiswater in een elegante fles met glazen dop. In het park ook een vijver met eendjes. Een hapje van 't huis Het voorgerecht met paté, meer dan genoeg Oeis, bijn ahet hoofdgerecht vergeten, een Argentijnse entrecote met pepersaus Het dessert: een panacotta Het was al laat eer we besloten de laatste foto's te nemen en naar huis te rijden, somige zelfs met de fiets.
Daar er dit jaar geen tennis inzat wegens het roltrap-incident in Hasselt, was dit de ideale gelegenheid om de 100 km van Bornem eens mee te maken. En meemaken moet je dat al, was het maar één keer. Na wat oefeningen naar Scherpenheuvel dacht ik klaar te zijn voor het grote werk, de gezwollen enkel van verleden week was bijna vergeten. Rond 16u nam ik nog lachend de trein, het was inderdaad een prachtige dag en ze voorspelden nog beter.
In Berchem ontmoette ik Roger en Jos, deze Umicore collega's waren ook op weg naar Borem, heel de trein scheen vol te zitten met wandelaars. Tijd voor de koffiekoeken die Renilde me nog had gebracht, zeker nodig zo 'n trage suikers. In Puurs stond de trein een kwartier stil, Jos ging alvast wat oefenen. Aankomst in Bornem, na één overstap in Berchem. Goed gedaan van de NMBS
In Bornem één groot volksfeest maar de zaklampen waren uitverkocht, alsook de Duvelglazen Op weg naar de start even langs dit bekend café. De bagage afgeven om halfweg te kunnen wisselen. Het was een prima organisatie. De eerste scanning om de chip te activeren. Dan was je op het parcours van de start, geen terugweg mogelijk. En de mooie avondzon was zalig, het was toen amper 19u en dus nog twee uur voor de start. De straat was aan beide kanten vol met zittende mensen, dus ik ook maar tegen een hekken in afwaching. Vele gingen er voorbij en stilletjesaan vulde de straat zich totaal op.
Nog een rustige blik
En dan was er bijna geen plaats meer om te staan.
Rond 20.30 zet iedereen zich recht en kom je al direkt een honderd meter vooruit. Maar het blijft wachten op de start om 21u.
En dan is het zover, het startsein is gegeven en na enkele minuten komt er beweging in de mensenzee, ook een massa volk naast de weg en dat zou niet anders zijn onderweg. Om 21.10 kom ik langs de startplaats, achteraf gezien was dit vrij snel want er waren nog vele duizenden achter mij. En dan stappen in de nacht, mooi een eind langs de Schelde Na een rondje van 15 km paseren we terug Bornem centrum De straten nog steeds met volle terrasjes. Bevoorrading onderweg was welkom, hier wat aquarius, maar ook water en fruit, rijsttaartjes, appelen etc Na de passage van Kalfort (33,4 km) begint de pijn in de rechter enkel te steken en voel ik dat dit niet verder kan. Maar den Duvel wilde ik wel bereiken. Met meer onverstand dan wijsheid paseer ik de brouwketel aan 't rond punt, nog enkele kilometers afzien. In de brouwerij Moortgat werden muren gemaakt met lege bakken En ja, dan een lekkere duvel uit een plastic beker om 4.30u, moet je meemaken. Maar tot daar en niet verder. Tot overmaat liet ik mij eerst uitchekken om mijn bagage te laten meekomen en vergat ik te scannen, dit stond net aan het einde van 't plein. De benen waren goed en het hoofd ook maar de enkel was er te veel aan. In de zaal brachten ze de bagage binnen van de opgevers. Dat duurde geen half uur. Een prima organisatie van al deze vrijwilligers. En dat was mijn zakske. Met nog een bezoek aan de medische boeg kon ik om 6.25u de trein nemen. Je moet het éénmaal meegemaakt hebben, die start. Zoveel ambiance en vrolijke mensen. Ook 's nachts zitten die voor hun deur met een vuurkorf om de mensen aan te moedigen. En veel ontzag voor de 100 km mensen. Goed voorbereiden en goed schoeisel, dan ben je al halfweg.
Na de maandelijkse muntenbeurs mochten we mee genieten van een prachtige namiddag. Terwijl Rudy de aanwezigen inlichtte over het verloop was de gastvrouw al volop bezig met de lekkere hapjes.
Deze twee zoudennog van zich laten horen, maar dat mocht nog niemand weten. Leo en Marc ... Plezant was het zeker en een lekkere kop soep. Dan was er een grote pan paëla, voldoende voor iedereen.
Toen kwam het moment: prachtige humor, hier twee duivenmelkers. Het werd nog plezanter
Als Madam Van de Wiele
Rudy genoot ervan. Maar ook de anderen ... Tja raf en Fientje hebben wat afgelachen. Bloedserieus als minister Bertrand Maar met dit als gevolg.
Marc kon heel mooi zingen, had ooit meegedaan aan de soundmix show en was tweede als Vader Abrham.
We hadden wel ons eigen drinken bij, wat dacht je ... Twee smokkelaars. En meezingen en mee wiegen.
Ik plaatste zelfs een dansje met een Nederlandse dame, marchen noemen ze dat daar. Rudy bedankte deze twee artiesten van ganser harte. Daarna werd het een wedstrijd moppentappen, de Hollanders ... tegen de Belgen, Leo hield onze eer hoog, zeer hoog. als einde de wedstrijd tapke schiet. 8 centimeter hoog, 8 meter ver en met 8 spelers. Trachten om met een loden schijf het tapke omver te werpen en zo het geld te winnen dat er op gelegd wordt. Rudy legt het nog even uit. Anderen kenden het nog van verleden jaar. Frank zou het wel even klaren. En dan is het meten welke schijven het dichtst bij het geld liggen. schijven die op elkaar liggen tellen als één schijf en verdelen de winst.
Als laatste test op de komende "Dodentocht" had ik met Fernand een wandeldag van 60 km gepland. Heen en terug naar Scherpenheuvel. Om 5.55u vertrokken we in de St. Jansstraat.
En om kwart voor acht passeerden we de abdij van Tongerlo. Onderweg de zwaluwen aan de Ploeg.
Dit bord zouden we niet zien in 't terug komen want we kozen een alternatieve route.
In Averbode stond de grote poort wagenwijd open.
Voorbij Zicem kom je dit speciale beeld tegen van een "Spaanse ruiter" Herinnert aan een periode in de 16e eeuw toen Zichem belegerd werd door Farnese. Om 11.10 en waren we aan de basiliek Gehaald, maar dat is nog maar halfweg. Fernand, de onvermoeibare. Dus terug gaan door velden en bossen, een mooie wandeling maar de kilometers begonnen te wegen. De Dijle in Testelt Soms, dus meestal, kon ik Fernand niet volgen, maar we kwamen toch telkens terug samen. En het werd een warme dag, maar mooi in de schaduw van de bomen. Bij Mie Maan een dik verdiende pint. En dan verkeerd gelopen. achter Mie Maan door het verkeerde pad gekozen en etrug in de dreef uitgekomen. Om kwart voor vier door de abdij van Tongerlo en om 18u waren we thuis. Een onsteking op mijn voet hypotheceert de deelname maar enkele dagen rusten kunnen wonderen doen.
Dat we op onze dienst CSM-TID sportieve figuren hebben bewijzen is niet overdreven. Al verscheidene malen wilden we het doen, maar nu toch van gekomen. Een petanquematchke onder de middag. Als bijkomende maestro in de petanquekunst was J.-P. van de partij. Werner had een eigen stel ballen bij, net zoals ik. Raf, Natalie en Daan werden geïntroduceerd in de edele kunst van ballenwerpen
Er kwam meer dan eens een meter bij te pas om de winnende bal aan te duiden. En dan nog werd er getwijfeld. Een initiatief dat een vervolg zal krijgen, zeker weten.
Op het circuit van Zolder vond de voorstelling plaats van de derde Umicar: "Umicar Inspire" Frans Moons was daar wel thuis en vooraf verkenden we enkele leuke plaatsjes. We waren ruim vroeg en konden de auto van dichtbij bekijken. Toch wel ingenieus wat de leden van het Solar Team voor elkaar brengen. De auto op de achtergrond is een wagen die voorop rijd en info doorgeeft over de te verwachten hindernissen, weergegevens doorseind en kangeroes van de weg weghoudt.
Umicore toch een belangrijke sponsor met een oppervlakte van 6 m² zonnecellen.
Daarna moest eigenlijk de voorstelling nog beginnen. Bij een glas heerlijke proseco was het wachten zeer draagzaam. Frans, Ikke en Carl, deze laatste ook al te zien als vast quilid van de Toffe Choco's De zaal was volledig vol en nog meer voor de voorstelling. Een verre foto van de meter: Roos Van Acker. Onder een sfumato-gordijn vertrok de Umicar 3 voor enkele rondjes.
's Avonds was het in discotheek Versuz in Hasselt een showvoorstelling.
Ons logo prijkt mooi op de affishe.
De prijslijst doet me toch even duizelen. Een mooie zeshoek biinen met afzonderlijke bars aan de zes zijden, normaal gaan die open in functie van het aanwezige volk, zo krijg je altijd de indruk dat er veel volk is. En zo ziet die discotheek er uit met de verlichting aan.
Net als verleden jaar was er een delegatie van Umicore-lopers, doel was beter te doen dan verleden jaar. Hier op de foto Daan, Mieke Boeckx, Ikke en Raf.
Het standbeeld van de Boerenkrijg ging nog net in de tent, toch het onderste deel. Veel volk aan de start, in het totaal was er sprake van meer dan 900 deelnemers. Mooie truitjes, die van Umicore. Raf en Johan hadden het goede tempo te pakken en bleven zeer lang samen. Daan steekt een paar collega's voobij. Niet makkelijk maar het lukte te lopen met een fototoestel... Deze supporters namen de foto. Ook onderweg de familie Marien die aanmoedigden. Onze Fons met vrienden, het deed hem pijn dat hij niet mee kon lopen, hij is nog herstellende van een hernia, zeer pijnlijk. Nog supporters, natuurlijk altijd gezellig op een terras. En er was ook muziek. Op de hoek van de zandstraat stonden "The Bray Cups" Aan het college speelde de Harmonie van 't College leuke deuntjes. Ook watervoorziening is noodzakelijk, per uur moet je minstens één liter water bijnemen. Aan de Ton speelde "First Gear" En aan de bovenpoort speelde de "Nachtwacht", ook al te zien op het straatfeest van de St. Jansstraat. Ook supporters hebben honger. De deelname van het Rusthuis St. Anna, deze mensen oogsten overal verdiend applaus
Een mmoie tussenstand, goe bezig.
De doorgang van de kleine ronde in de Paepenstraat was mooi versierd. Raf trekt nog even stevig door.
Ook voor mij was het einde welkom, toch twee uur bezig geweest. 's Avonds nog Salsa-initiatie in de tent, deze dames hadden duidelijk niet meegelopen en hadden nog energie te over.
Van het tourcriterium geen foto's, de reden zie vorige bijdrage. De dag na het tourcriterium is het feest in Herentals. Nand en Nette konden zich uitleven in de zandbak, de klimmuur en natuurlijk het lopen voor de jeugd.
Nand mocht een echte klimmuur beklimmen Toch maar hoog, maar hij deed het prima. Terug op de grond, de veiligheidshaak losmaken... En op naar de tent voor het brevet. Goed gedaan
Naar maandelijkse gewoonte gaan we, Michel, Raf, Patrick en ik, genieten van een sauna en daarna nog even gezellig bijpraten. Daar het verboden is foto's te nemen in de sauna, dus alleen maar foto's van "den apres".Ditmaal haltgehouden in "De Breugelhut" Voor wat foto's van de sauna kan je altijd eens gaan piepen op http://www.hezemeer.be/ onze maandelijkse pleisterplaats.
En ze hebben er het plaatselijke streekbier "Ne flierefluiter" Mooie ingang naar de achthoekige taverne, gelegen aan een visvijver. Maar ook mooie zwanen op het water.
En eenden waren er meer dan genoeg. Dit s een Canadese gans die er zich ook thuis voelt. Gli amici Michel, Ikke, Patrick en Raf.
Vandaag het Vaticaan met St. Pieter op het programma. Al vroeg op en even naar de Campo de Fiori, waar de groenteboeren al aan 't uitstallen zijn.
Toch mooi, zulke kleuren van courgetten en en hun bloemen
Even buongiorno bij Bruno.
Ik had op een stomme manier de bus verspeeld en moest een volgende nemen. Op St. Pieter zag ik nog net een deel van de groep binnen gaan, naar de koepel. Maar daar was het aanschuiven voor de controle met metaaldetectoren.
Je kunt de eerste 70 m met een lift doen maar met de trappen gaat dat ook en is 4 eur goedkoper
Dan kom je op het tussendak alvorens naar de koepel te gaan. Binnen had ik hen bijna bijgebeend. Aan de overkant van de ronding zag ik hen de deur naar de koepel ingaan. Hier zie je dus van boven in de St. Pieter. En boven je is de koepel, daar van boven moeten we geraken.
Nu smaller trappen met schuine muren want je gaat rond/tegen de koepel naar boven.
Onderweg krijg je al een gadacht van het mooie vergezicht.
En nog schuin naar boven. Zo ziet dat laatse stuk er uit aan de binnenkant. Het allerlaatste was een zeer kort draaitrapje met een koord om je vast te houden. En dan ben je boven... Totale hoogte ongeveer 132 m.
De mooie tuinen van het Vaticaan.
Zweten doe je zeker om daar te geraken, maar het is de moeite In de verte het Pantheon.
Een mooie kerk maar niet gedefinieerd. Op dit dak heeft het Vaticaan zonnecellen liggen. een geschenk van het Duitse bedrijf Solarworld
Daarboven wandel je dan rond. St. Pieter wer door verschillende architecten verwezenlijkt; Bramante, Rafaël en Michelangelo. In 1637 werd de basiliek in gebruik genomen In de St. Pieter ook bewakingscamera's, precies dat daar iets is om mee te nemen... Monument voor de Engels familie Stuart, met de toorts naar beneden wil zeggen dat het geslacht uitgestorven is, geen mannelijke opvolging. Op deze plaats, een ronde schijf op de vloer, werd Karel de Grote tot keizer gekroond door depaus op kerstdag van het jaar 800. De Pietà van Michelangelo (1500) enig mooi. Grafmonument voor Christina van Zweden.(1702)
Op de vloer de afmetingen van ander basilieken, hier de Sacre Coeur van Parijs Er ligt ook een paus begraven in de kerk, Paus Paulus XXIII
Het baldakijn van Bernini (1633), allemaal brons uit het Pantheon.
Even met de hand de voet van het beeld van de Heilige Petrus aanraken kan je vrome wens in vervulling laten gaan.
Sint Andreas met het specifieke kruis, een meesterstuk uit de barokbeeldhouwkunst van F. Duquesnoy (geboren in Brussel 1597), zijn bijnaam was Il Fiammingo De Heilige stoel, hier kun je van alles over lezen maar ik geraak er niet wijs uit... Zeker is dat hij toehoort aan de bischop van Rome. Het grafmonument van paus Alexander VII; Bernini 1667 Een mozäiek,: het altaar van de logen. Van ver lijkt het prachtig geschilderd maar... ... van dichtbij is het een verzameling steentjes, hoeveel stukjes zou deze puzzel telen?
Deze deur wordt enkel geopend tijdens een heilig jaar. Zo ook in de andere basilieken in Rome. Op het St. Pietersplein de obelisk Vaticano Eén van de twee fonteinen, is het nu de linkse of de rechtse van Maderno 1612? Natuurlijk mogen deze Zwitserse wachten niet ontbreken op het plaatje. Een prachtige plaat op de heilige vuilbak daar. Op dit plein kunnen naar 't schijnt 400.000 mensen op. Bernini maakte de zuilengalrij aan beide kanten Zo staan er rond elke fontein. Dit is het middelpunt van de zuilengallerij Een pauselijk wapenschild van de Medici
Daar we vroeg terug waren besloot ik nog een wandelingetje te doen naast de Tiber. Hier een foto vanop de ponte Fabricio, de verbinding naar het "Isola Tiberina" Daar staat de buiten-cinema al klaar voor vanavond. Net voor de Ponte Palatino de Ponte Rotto. Dit zijn de restanten van de oudste stenen brug van Rome. De bouw dateert van de derde eeuw v.Chr., toen nog een houten brug maar aan het begin van de tweede eeuw v. Chr. vervangen door een stenen.
Een foto vanop de Ponte Palatino. Voor het bouwen van deze brug werden enkele bogen gesloopt.
De andere brug van het tibereiland, dePonte Cestio. Die de verbinding maakt met Trastevere, de overkant van de tiberoever.
In de verte de Ponte Sisto en nog verder St. Pieter Als het water aan het ronde gat kwam werd er alarm geslagen voor overstromingsgevaar. 's Avonds terug verzamelen voor het avondeten.
Mich en zijn groep waren vandaag altijd bij ons gebleven; Marga stak een handje toe. Even ttasten met Veerle en wat woorden Oost-Vlaams leren. Mieke en Jos hadden dat weer goed gedaan, vooral de laatste bus was een goed gedacht. En Fons deed zijn conference met het Umicore agenda in zijn hand. Hij had het zien vliegen in de atoombommensplitsing. En Walter had hem gefotografeerd, ook als was hij geen vuilbak. Verstaan wie het kan.
Na een uurtje uitrusten op de Spaanse trappen ging de tocht verder.
Villa Medici, hier vestigde Napoleon de "Académie de France" bedoeld voor de winnaars van de "Grand Prix de Rome" Mooi uitzicht over Rome vanop de Pincio
Nog even een woordje uitleg alvorens de Pincio-tuinen in te wandelen.
En drinken moet je veel doen. Het wateruurwerk ontworpen door een Dominikaner monnik
Fons liet even de jonge voetballer in hem los. Greet leert Marga op de vingers fluiten Iets dat Veerle ook wilde leren, maar Fons zag iets vliegen en noteerde vlijtig. De Pinciano obelisk De Piazza del Popolo, met de Flaminio obelisk
Op het plein nog een tentoonstelling van Leonardo. Fons en zijn maagden. De Santa Maria del Popolo, enkel van buiten te zien.
Twee terechtgestelden, zonder proces en zonder verdediging. Modern apartement met vooraan een rij van plaatjes met boodschappen dat de kunstenaar even weg is.??? Het moderne museum voor de Ara Pacis. Ontworpen door Meyer, controversieel in Rome. Een maquette met de originele plaats van de Ara Pacis (het altaar van de vrede)
Dit is dan de Ara Pacis.
Er liep ook een tentoonstelling van Alessandro Mendini Mooie kleurrijke verwezenlijkingen
Deze kurketrekkers ontwierp hij voor Alessi Een mooie spiegel
Birgit moest de volgende dag gaan werken en nam afscheid van Jos en Mich
Het was zondag maar op vakantie voel je dat verschil niet. Harry en Mich waren al vroeg aan 't ontbijt. Alles is even druk. Vandaag via de Fori Imperiale naar de hoogste berg: de Quirinaal
Maar ik was er ook om 7u bij de eerste ploeg. De bus bracht ons tot aan het Vittoriano-monumet. Gebouwd ter ere van de eerste koning Victor Emmanuel II
Vlakbij begon de wandeling aan het Fori Imperiali
Jos wist weer heel wat te vertellen over deze historische plek.
Het was al vroeg warm en Fons was blij dat hij zijn hoed op had. Etienne ik ik ook wat uitblazen De zuil van Trajanus vertelt zijn heldendaden alsof het een stripverhaal was.
Na een korte beklimming bereikten we de top van de Quirinaal, de hoogste van de zeven bergen. Hier had de paus ooit zijn zomerverblijf. Nu eigendom van de Italiaanse staat, net aflossing van de wacht. De eerste obelisk, die ooit het mausoleum van Augustus sierde. Wel enge beelden boven de deur van dit pauselijk verblijf.
ook de speciale wacht, je moet er minstens 2.04m voor zijn om te mogen meedoen.
Van daaruit bergaf naar de Trevi-fontein. Mooi en veel volk, maar bellisimo
Een muntje over je gekruisde schuider werpen en je komt zeker ooit terug in Rome. Tja, ik kon niet verbegen dat de ijskreem er heel lekker was, zeker de bacio.
Dan naar DE Winkelstraat de via Condoti
Dit vind je daar dus niet in die straat, maar dan wel ergens anders.
Nog één van de sprekende beelden: il Babuino Ik hoop geen gelijenis, want de vertaling van de Romeinen was baviaan, omdat ze het zo lelijk vonden, stelt een sater voor. De Spaanse trappen die eigenlijk Frans zijn. Maar omdat de Spaanse ambassade in de buurt lag werden ze zo genoemd. Beneden een mooie fontein in de vorm van een bootje: fontana della barcaccia van Bernini De Santa trinità dei Monti met de obelisk er voor, dit alles een schenking van de koning van Frankrijk.
Boven aan de Spaanse trappen kun je in de verte de koepel van St. Pieter zien.
Na een vermoeiende dag terug avondeten in het bekende restaurant. Fons was zeer dankbaar voor het agendatje, zo moest hij zijn speech niet meer op een serviet schrijven. Mirèse en Harry waren heel de dag mee op satp geweest, kranige levensgenieters. De primo waren gefrituurde kaasbolletjes, vleesbolletjes en een gourget Toasten met Nelly Na het avondeten vertelde Fons zijn dagelijks wedervaren. Speciale aandacht vandaag voor de verjaardag van Greet.
Fons kan het mooi uitleggen.... Hij had zelfs een bos bloemen bij, chique Tot overmaat kwam er een Spaans getint duo hun muzikale kunsten aanbieden.
De namiddag bracht ons eerst naar het Protestants kerkhof (Cimitero Acattolico) Aan de Porta San Paolo, één van de best bewaarde poorten verlaten we de stad ...
Dat bracht ons bij de piramide van Caio Cestio. Eén van de oudste bouwerken in Rome, 12 v Chr. De hoeken zijn te scherp en ook overgenomen door veel Europese kunstenaars die deze piramide als enige gezien hadden. Het protestantse begraafplaats.
Veel Engels te lezen... Mooie graftombe.
Veel poëzie op de graven.
Het graf van Shelley: Here lies One, Whose name was written on water.
Ook dode bomen zijn er te vinden. Veel verschillende talen op de graven.
Na het kerkhof stapten we naar de Centrale Montemartini. Schitterend contrast tussen beelden en oude generatoren en transformatoren in de voormalige elektriciteitscentrale.
Serieuze afmetingen voor deze moersleutels Een buste van Julius Caesar
Een boogscheut verderop bezochten we de basiliek "Sint-Paulus-buiten-de-muren" Jos doet zijn uitleg alvorens de kerk te betreden. Prachtig beeld van San Paolo De basiliek werd gebouwd in de vierde eeuw op het graf van Paulus. Het is de op één na grootste basiliek
Deze poort gaat enkel open in een helig jaar. Ramen in een soort mineraal (agaat?). Prachtige mozaieken Rondom een beeltenis van elke paus, de huidige wordt extra verlicht. Toch wel impressionant
's Morgens vroeg ons Hotel Arenula, de was moeten ze nog komen ophalen. Op de hoek vlakbij is er een bushalte. Vandaag gaat het richting Ostia Antica, de oude havenstad van Rome. Eerst nog even tijd nemen voor een ristretto want de bus liet nog even op zich wachten. Veerle was er ook goe uitgeslapen bij. Dan aan de Porta S. Paola de trein genomen. Ook daar scheen de zon en ... stonden er waterkraantjes om de flesjes bij te vullen. Gelukkig was er ook wat schaduw tijdens het wachten op de tickets. Het lichtgroene was de bedding van de Tiber ten tijde van het keizerrijk. Wel vervelend voor de gids als er elke 5 minuten vliegtuigen laag over komen, de aanvliegroute van Chiampino
Mooi bewaard gebleven gebouwen. hier een columbarium, een soort begraafplaats waar in de nissen de urnen bewaard werden. Restanten van de stadsmuur Ook mooie natuur.
Beeld bij de ingang van de stadsmuur
De"Decumanus Maximus" de oude weg door het centrum van de stad.
Thermen van Neptunus met mooie mozaiek vloeren.
Dit was een soort café Het oude theater, nog steeds perfect in gebruik. Jos vertelde er een mooi kerstverhaal.
In de verte keek de "boomgod" op ons neer. Zie je hem ook? Een tempel met altaar voor Romulus en Remus
Een Mitras heiligdom, de moeite om dit verhaal eens op te zoeken op google, zeer bizar dat deze godsdienst het heeft afgelgd tegen het christendom.
Een molen voor graan te malen in een bakkerij.
Onderweg verporzen onder de groene bladen.
Een openbaar toilet, hier zat men naast elkaar en kom men door een slaaf uw poep laten afvegen met een borstel. Vandaar het voorste gat.
Moe maar tevreden namen we de trein terug. Geen tussenstop in 't hotel, wel even een broodje eten.
Op de terugweg, vlak aan ons hotel ligt het "Kattenforum". Hier kun je een kat adopteren, deze beestjes hebben daar een prachtig speelveld.
Het avondeten op dezelfde plaats: Twee schoonbroers, Fons en Etienne
Lekker gefrituurde vis en groenten Spagheti carbonara Marga zorgde voor de koffie Mich tussen veerle en Nelly Nelly, Mirèse en Fons. 's avonds nog even overleggen alvorens langs de Tiber te gaan wandelen. Op de oevers staan talloze kraampjes.
Ook is er een openlucht cinema. De pizza wordt er in een houtoven gebakken.
Veel knusse plaatsjes waar je in de kussens kon liggen. En natuurlijk ook een Martini bar
Na de middag trokken we terug de Capitool op, Castor en Polux wachtten ons bovenaan op.
Twee beelden van de dioscuren, zoals deze tweeling ook wel genoemd wordt. Op hun achterhoofd prijkt een soort hoedje, een stuk eierschaal!!!Lees verder bij Leda en de zwaan Op het plein ervoor een ruiterstandbeeld van ... standbeeld van Marcus Aurelius is het enige ruiterstandbeeld dat ongeschonden bewaard is gebleven tot in onze dagen. In de tijd dat het geplaatst werd (het werd opgericht in 176 na Chr.) waren er talloze ruiterstandbeelden, maar deze zijn in later tijd allemaal verwoest door de christenen. Volgens de overlevering is het standbeeld tot in onze dagen bewaard gebleven omdat het geïdentificeerd werd met keizer Constantijn de Grote, die zich tot het christendom bekeerd had en vele kerken had laten bouwen. Dit is maar een repilca, binnen stond het origineel. Enorme voeten van verdweden beelden. Het familiewapen van De Medici Palas Athena Fons doet zijn uitleg met interessante weetjes, prachtig om zo een museum door te wandelen.
Het gevect tussen de Horatiërs en de Curatiërs Romulus en Remus worden gevonden bij de wolvin. Dit beeld een proef uit maar het juiste verhaal ben ik vergeten, feit is dat hier de zegswijze uit voorkwam " je hand voor in 't vuur steken". Had iets te maken met de Trojaanse oorlog Prachtig beeld: de doorntrekker: een jongen die een doorn uit zijn voet trekt. Hier het origineel. Het origineel: de wolvin met Romulus en remus, HET symbool van Rome Een stadsgodin van Efese Het originele beeld Nog op te zoeken Het was zeker impresionant
Hermes met de gevleugelde helm. Ook veel Egyptische kunst te zien.
Een beeld van Oceanus, één van de vier Sprekende beelden van Rome. Hier plakten misnoegde burgers papiertjes in met boodschappen
De stervende Galiër In het terug komen al een blik op het Vitoriaal. Het beeld van Madam Lucrezia in herstelling. Dit was ook één van de vier sprekende beelden.
Afscheid van de groep want ik ging nog de Leonardo tentoonstelling bezoeken. Deze lag op de terugweg aan de Piaza Venezia
De manier om grote bronzen delen te gieten.
Een anemometer om de windsnelheid te meten. Ook een robot heeft Leonardo ontworpen (op papier) en hier in 't echt gemaakt. Een studie over het Laatste Avondmaal, maar zeker eens tot in Tongerlo gaan kijken.
Een studie in hoe we dingen zien in één vlak, vlak of gebogen.
Hier dus Leda en de zwaan.
Een Griekse mythe vertelt hoe Leda, de vrouw van de Spartaanse koning Tyndareüs, de liefde van Jupiter opwekte. Hij bezocht haar in de gedaante van een zwaan en had gemeenschap met haar Zij legde daarop twee of vier eieren, waaruit de tweeling Castor en Pollux, en Helena van Troje en Clytaemnestra geboren werden.
Het was natuurlijk smullen in de bookshop, een aardig gewicht om mee te sleuren.
De tweede dag, al vroeg op. Samen met Mich het ontbijt om 7u. Een lekkre tas koffie, daar hielden we beide van. Dan naar de fermata, de bus zou ons tot aan het Colosseum brengen Iedereen schijnbaar goed de eerste dag doorstaan. Het Colosseum, op new7wonders.com in 2006.gekozen tot één van de niewe wereldwonderen, en terecht. Tijdelijk liep er ook een tentoonstelling van Deredia, prachtige beelden naast de archeologische wonderen. Ongeveer 1700 jaar geleden vervaardigden de Zuid-Amerikaanse Boruca Indianen in Costa Rica grote mysterieuze bollen uit graniet. De Boruca zijn vandaag een stam van ongeveer 2000 mensen, behorend tot de Talamanca Indianen van zuidelijk Costa Rica en Panama. Van hun voorouders is niet zoveel bekend. Wel is geweten dat ze goed op de hoogte waren van hun plaats in de kosmos. De Boruca-bollen waren religieuze symbolen voor de eeuwigheid en ze werden op zo'n manier op de grond neergelegd, dat er een relatie ontstond met de sterren. Als de Boruca een huis inrichtten werd er eerst een cirkel op de grond getekend, zodat ook het huis een kosmische betekenis kreeg. Toen kunstenaar Jiménez Deredia nog architectuur studeerde werd hem plotseling duidelijk welke betekenis deze bollen in het heden konden hebben. De grootste sensatie is wellicht dat de tentoonstelling "Deredia a Roma - La Ruta de la Paz" niet alleen te zien is in het Palazzo delle Esposizioni maar ook op het Forum Romanum. Het is de eerste keer in de geschiedenis dat een hedendaagse kunstenaar toestemming krijgt om te exposeren in een dergelijke belangrijke historische omgeving. Daarnaast staan er kunstwerken opgesteld op belangrijke openbare ruimtes en pleinen, waaronder Piazza Barberini, Piazza San Lorenzo in Lucina, vlak naast het Colosseum, enz. Het Palazzo delle Esposizioni toont de architectonische projecten, kleine sculpturen maar ook monumentale sculpturen in brons die behoren tot Deredia's ondertussen beroemde Genesis-project. Zeventien monumentale sculpturen werden geplaatst aan de Via Sacra op het Forum Romanum. (Overgenomen van S.P.Q.R.) In het Colosseum kan men maar enkel denken hoe het is geweest, impressionant.
Aan de hand van het stripverhaal "Alex in Rome" vertelde Jos ons de geschiedenis van dit gebouw. Oorspronkelijk Flavisch Amfitheater, gebouwd onder Keizer Vespasianus (de eerste van de Flavische dynastie).
Nog oorspronkelijke zitplaatsen.
Het gebouw was zo ontworpen met vele uitgangen dat het op een zeer korte tijd kon ontruimd worden. Deze stenen liggen gewoon los op elkaar.
Gewoon indrukwekkend.
Buiten was het wachten tot iedereen er was. De triomfboog van Constantijn. Het was gevaarlijk stappen op deze oude weg.
Nog meer beelden van Deredia. Voor diegene die Latijn kennen. Er was ook een tijdelijke tentoonstelling van de Keizer die dit liet bouwen, voltooid onder zijn zoon Keizer Titus.
Via deze weg wandelen we naar het Forum Romanum. Deze weg liet Mussolini aanleggen om met zijn troepen te paraderen. veel archeologie werd toen vernietigd.
Restanten van de tempel van Antoninus en Faustina Prachtige combinatie.
De plaats waar Julius Caesar werd gecremeerd, nu nog worden er bloemen gelegd Mooie cominatie van Deredia.
Beelden uit de tentoonstelling van Vespasianus.
De groep kijkt de ogen uit hun hoofd. Dit is het voetstuk van de zuil waaruit alle afstanden werden gemeten. Dit was het centrum van de wereld.
De triomfboog van Septimius Severus. Het symbool vanRome, de wolvin met Romulus en Remus. Nog een laatste briefing op de trappen van de kerk Santa Maria in Aracoeli Daarna bergaf naar de middagpauze. 126 trappen die je, als je ze op de knieën beklom, hielp aan een echtgenote. Ik in hetzelfde cafeetje op de hoek als in 2006, gezellig maar rustig is iets anders. In het terugwandelen weer dezelfde (verkeerde) weg terug. Dit bracht me op een mooie binnenkoer...
en dan langs de Piazza Matei met één van de mooiste fonteinen."Fontana delle Tartarughe"
