Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
22-02-2009
Verjaardag in Schaffen
Voor de verjaardag van tante Odette was het al vroeg op 't jaar verzamelen in Schaffen. Ben en Jos in gesprek
Odette laat de foto's van Nismes zien. Terwijl Renilde genoot van een glassje Cava, bewonderde Gerd de foto's. Een kleurijk gezelschap: Frans, Luth en ik. Het voorgerecht was lekker.
Marieke en Zenn waren er ook bij, deed deugd dat we ze nog eens zagen. En ze zag er goed uit.
Niemand had het geraden wat er op de menu stond: Tadjin met kip of met lams. Origineel en lekker.
Hopelijk volgen er zo nog veel van deze tennismatchen. Na de vorige maal hadden we de smaak te pakken, van het tennis wel te verstaan, dus hebben we dat nog eens heerlijk over gedaan. Met uitslagen als 6-5 kun je zeker niet van verliezers spreken, alleen genieters. Ivo en Sus zijn het nog niet eens over te te voeren strategie.
Laat ze maar komen denken wij er het onze van.
Tja als de Stefan er dan ook nog ene komt opdoen dan zijn we niet vroeg thuis.
Jaarlijks gaan de kaarters, in het verleden op deze blog terug te vinden een gezellig naar de sauna. Maar dit jaar viel eerst onze Paul weg wegens gewijzigde uurregeling, daarna had ook Jan een onvoorziene afspraak. Enfin Michel is altijd voor zo'n avondje te vinden, dus waren er toch nog drie die die avond genoten hebben. Met dank aan Debby voor de foto.
Na een veel te lange periode van 7 jaar zagen Renilde en Vie elkaar terug. Place to be was de Espresso bar. Ook haar man Ivan was er bij en daar kon ik al direct goed mee opschieten. Het waarom is wel op de foto duidelijk.
Elke derde zondag van de maand is het ruilbeurs in de parochiezaal. Ik verlegde vandaag weer eens mijn grenzen en ging eens een kijkje nemen. Eerst een foto van het beeld op de markt met de uitleg waarom het daar zo noemt.
De zaal zit daar altijd goed vol. Voornamelijk postzegels, postkaarten,wat muntstukken en andere prularia die we in onze jeugd ook nog verzameld hadden. Een nostalgische terugblik.
Natuurlijk waren de andere ook op post. Jan, Raf, ik en Leo.
Toch wel een dagje dat we iets uitgebreider genieten. 's morgens vroeg ontbijten in het koffiehuis Espresso. Anders een ristreto, vandaag wat uitgebreider.
Zo zie je maar dat ik ook soms gezond drink
Lekker genieten van het chocoladebroodje
's avond met Ann, Stijn, Nand en Nette naar de Italiaan. Maar Nette haar benen deden pijn en liet zich liever dragen door de papa.
Het was wel een koude dag, maar Nand had al een voetbalmatch achter de rug en had er geen last van.
Tja het kan niet altijd sinaasappelsap zijn. Een limoncelo is ook wel ijselijk goed.
De drie broers en onze Jan hebben al sinds meer ... we weten het niet meer precies maar de eerste keer was wel op de Molenvest. Met verwarringen al om en Renilde die broodjes gaan halen is. We zoeken het zeker nog wel op. Hier dan de eerste maal in Putte bij Paul.
Fons denk nog even na
Dat was troef en ik ga mee Net geen dertien vandaag Zou ik daar wel mee meegaan
Zeer slecht nieuws voor mijn vrienden in Overpelt. Met deze een hart onder de riem.
Laat mij niet bidden om gevrijwaard te worden voor gevaren maar om ze zonder vrees tegemoet te treden. Laat mij niet vragen dat mijn pijn verzacht wordt, maar dat ik de moed zal hebben om haar te doorstaan. Laat mij niet zoeken naar bondgenoten op het slagveld van het leven, maar laat mij vertrouwen op mijn eigen kracht. Laat mij niet in angstige vrees smeken om gered te worden, maar hopen op het geduld en de rust om mijn vrijheid te winnen. Geef mij dat ik geen lafaard zal zijn, die alleen in voorspoed uw genade voelt, maar laat me het houwvast van uw hand voelen in mijn mislukkingen. R. Tagore (Fruit Gathering)
Het lentegevoel, ook al vriest het nog stevig, is niet meer tegen te houden. Na de geslaagde champagnetennis een matchke met Ivo, Sus en Michel in de blaas van Ter Heyde. Voor hen was het de eerste maal dat ze daar in de blaas daar speelden. Het was prima met driemaal 7/4 maar Ivo had ze allen gewonnen.
Altijd gezellig eens in Antwerpen rondwandelen, maar ... best neit op de laatste dag van de solden. De trein proppens vol, de eerste maal dat ik staande van Herentals naar Antwerpen spoorde. Pros was al vroeger vertrokken want hij wilde deelnemen aan een tornooi van Magic kaarten in de Outpost. Eerst een caffè macchiato in de Saturn, een prachtige zaal met mooie herinneringen.
Pros in de Outpost
Kijk eens wat ik heb.
Met een 32ste plaats op 75 deelnemers was zijn dag geslaagd
Op de teugweg even stil blijven staan bij mijn natte droom van dit jaar. Prachtige almanak heeft Lavazza dit jaar. Het is wel verboden te baden in de Trevi-fontein maar toch een chique foto.
En de koepel van het Centraal station doet me aan een andere oculus denken. Zeker eens lezen de Pantheon getuige van David Hewson. Dit is wel zijn derde boek in deze reeks. Misschien beginnen met de Vaticaanse moorden.
Laureaat Herman de Coninckprijs voor het beste gedicht 2009
Men herkent ze van ver en van vroeger: altijd in rep en roer, altijd dat vertrouwde rumoer. Of wij het niet te koud hebben misschien, dat onze jas wat hoger moet geknoopt, dat wij die slechte vrienden beter kunen mijden. Et cetera,
et cetera. Zij zijn van overdosissen voorzichtigheid vervuld, van levenslang et cetera, stupide stuwingen in buik en boezem. Fluorescente details, eeuwenoude van eenvoud: spermavlekken die zij stil, met dromerige ogen uit de lakens van hun zonen wassen,
meisjes die zij halsoverkop uit de vrouwen moeten wissen die zij tussentijds geworden zijn. Het kan in goede moeders allemachtig sneeuwen, voornamelijk wanneer geen mens het al verwacht, begin november, zodra de doden victorie kraaien.
Zij geven kleuters sjaals en wollen wanten mee. Bananen. Iets dappers tegen tranen. En van hun eigen moeders die hun meer en meer ontglippen, worden zij de laatste moeders. Tot zij de handen wantrouwen die hen niet langervasthouden kunnen.
November wordt het niet, november valt. Als avond. Lucht verplaatst zijn diepste rood in bladeren van beuk en eik. En wegens alles wat zij niet meer kunnen houden, houdt hij op: hun wereld vol et cetera, et cetera en totterdood.
In het katseel Le Paige is een tentoonstelling te zien van een drietal kunstenaars. Maar eerst over het arboretum. Dit kasteel ligt aan de rand van Herentals temidden van een arboretum. Vele zeldzame bomen staan hier in een mooi park, zeker een wandeling waard.
Op de linker oever van de Kleine Nete ligt het mooie gerestaureerde gasthuis. Oudste datering 1253 Een zicht op het arboretum
Eddy, bezitter van één van de grootste bieretiketten verzameling van België en dus ook bierliefhebber heeft zijn tuinhuisje tijdelijk (?) ingericht tot heuse Oosterijkse alm. Naar jaarlijkse gewoonte zoek ik hem in de winter op om bieretiketten te ruilen en een gezellig babbeltje te doen, nu niet anders dus. Ik verzamel kerstbieretiketten en Eddy houdt deze opzij en ik heb dan ook wel wat ruilmateriaal bij.
Eind verleden jaar werd het Ciné café verkocht aan de Esprit keten, hier komt dus een nieuwe kledingzaak. Maar toch nog even binnen geweest om enkele impressies mee te nemen, voordat de afbraak deze nostalgie doet verdwijnen. Het was me niet om het café te doen maar voor de filmimpressie. Hier was vroeger "De Lux" één van de vier cinemazalen in Herentals. Naast "De broederkes" maar hoe noemde die zaal ook weer? de Plaza en de Funkis. De nostalgie van de filmposters
Dit is toch prachtig, je zou denken zo weggelopen uit Star Wars
En dat zal dan Darth Vader zijn
Daar zat dan vroeger de madam met de kaartjes.
Die zijn dus nooit veranderd geweest, meer dan 50 jaar. Maar het spatte altijd op je schoenen.
