Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
11-09-2011
Gildefeest op 't Begijnhof
Dezelfde dag was het op het Begijnhof een demonstratie van oude ambachten. Wij daar dus ook heen.
Een hele drukte met natuurlijk pannekoeken en Gildebier. Er kon een potje gedraait worden en dat hebben we aan de lijve ondervonden dat dat niet makkelijk is. Maar met behulp van vaardige handen ontstond tochiets dat op een potje trok. Voila met dank aan de dames. ook een houtdraaier en een houtsnijder waren aktief. Prachtig toch. Ook Renilde wilde haar potje draaien.
En ze deed het beter dan ik Dat stat nu bij ons in de keuken. Zoals ik al schreef, pannekoeken met Gildebier. In de hof achter de huizen was er een boogschieten dat je kon oefenen. Toch niet slecht geschoten met minder hulp dan bij het potje.
En daar moesten we even van bekomen, maar het regende ook pijpestelen zodat we er nog ene hebben gepakt met Peter
Ook ditmaal veel jeugd op de beurs. De jeugdtombola een prachtig initiatief, kiezen is moeilijk
Maar met wat hulp en... aanwijzingen lukt het zeker. Ook ik had prijs op de grote tombola, een mooie zilveren Finse munt. En dan is er nog de veiling, jong geleerd is oud gedaan. Alvast een goede investering voor spaarcentjes. En daarna nog even napraten aan de toog en trots de gekochte briefjes tonen.
Met Igna had ik zeker een gelukkige trekking, de eerste match bracht ons tegen de Jeff en Caroline, in geen al te best weer wisten we deze wedstrijd te winnen. Jeff stond wel ziekjes op de baan en moest nadien forfait geven.
Dit is de finale van de verlizersronde, prachtig dat deze vier toch nog tijd vonden om deze match geörganiseerd te krijgen. De finale bracht de twee organisatoren tegen elkaar, Paul en Alexia hadden ook al hun matchen gewonnen. Met een boel supporters op het terras werd het een aangename wedstrijd. Na afloop was het tijd voor de prijzen, hier alvast de organisatoren met de trotse sponsor Met deze de verliezende finalisten... En dan was het tijd voor de echte winnaaars Voila, met 7/6 en 6/2 wonnen Paul en Alexia de finale Een mooie groepsfoto En deze nog mooier...
Voor de laatse maal op Fauwater, want er wordt volop gewerkt aan de nieuwe pleinen en accomodatie aan de Lichtaartseweg. Voor de eerste match met Nora tegen zeer sympathieke tegenspelers
Voila, en gezien mochten ze zeker ook wel Op het terras een gezellige afwachtende drukte, zoals altijd zeer mooi weer op deze eerste zaterdag van september. Tijd om te wissele slecht voor de oren maar goed voor de ogen... De Sus demonstreert zijn gepatendeerde slag, half slice, half side spin, je weet niet waar die heen springt.
Daar danny en maria er niet konden bijzijn hebben we dan maar met hen gaan ontbijten in ons geliefd koffiehuis.
Toen de dames gingen winow-shoppen, gingen Danny en ik wat wijn proeven. Bij Van Eccelpoel, de Sja altijd vriendelijke en bereidwillig om je te gidsen op het wijnpad. Deze was wel echt een lekker wit wijntje. Daarna werden er enkele flessen rood uitgezocht. Voila, deze drie niet duur en overheerlijk. En deze twee Italiaantjes ook lekker, merk de Gallo Nero op, Toscane en Monte Regione, zucht...
Renilde vierde alvast of zou het alsnog moeten zijn... enfin het was een verjaardagsfeest om van te smullen, bij deze een lekkere visschotel
Daar ik nog in 't bezit was van de loden schijven, werd ook hier in ons klein hofken de strijd aangebonden. met deze even wat encyclopedische kennis: Het paapgooien, of zoals het in de volksmond beter gekend is, het tepke schiet, is één van die oude volksporten die de laatste jaren terug een opgang hebben gekend. Je ziet het wel vaker in onze streken dat er op een rustige zomeravond naast de kant van een rustige straat of hier of daar op een pleintje, een groepje (meestal, maar niet noodzakelijk) mannen met een "schijf" naar een houten "stompje" staan te werpen. Wat doen die daar dan? Onze leden weten ondertussen wel beter. We organiseerden de laatste jaren reeds verscheidene malen en op verschillende plaatsen in onze parochie van die avonden "tepke schiet". Het sloeg zelfs zo goed aan dat sommige geburen in Gerhagen, terplaatse een speciale dolomietbak voorzien hebben om hun zomeravonden wat amusanter op te vrolijken. Het tepke schiet kan met ongeveer 3 tot 8 personen worden gespeeld. Iedere deelnemer plaatst een geldstuk (wij doen het met 10 eurocent) op de "tep". Dit is een rond (houten) staafje van 8cm lang dat recht op de grond wordt geplaatst. Vanop een afstand van 8 meter wordt er om beurt naar de "tep" geworpen met een schijf of ook wel "paap" genoemd. Iedere deelnemer heeft zulke genummerde, loden schijf van 8 cm diameter en 800 gram zwaar. De bedoeling is nu om de tep met het geld om te gooien en er voor te zorgen dat het geld het dichtste bij de eigen schijf terecht komt. Het geld komt toe aan de eigenaar van de dichtsbijliggende schijf. Wanneer het geld verdeeld is start er een nieuw spel en dit kan uren doorgaan ..... En alle stijlen zijn goed...
Ondertussen was er nog een klein, lekker soepje En uiteindelijk een lekker dessert met chocomousse van...
Dit is de plaatselijke moerbeiboom, met heerlijke zoete vruchten.
Ze lijken een beetje op frambozen maar groeien aan een boom. Overrijpe peren werden voorzichtig geplukt
Ook perzikken waren rijp om te plukken, anders liggen ze toch maar te rotten op 't gras.
Heerlijk hmmmm...
Tevreden gingen we terug met een volle mand En dit is een mispelboom, ook wel een lekker vrucht Een prachtig Gargouille (of waterspuwer) trok mijn aandacht
Weer zaten we met onze voeten onder 't tafel... En ja, de Wolfkes waren wel op maar het tapkeschiet had ik meegebracht. Ben in opperste concentratie. Voila, dat is het resultaat: dit geld is voor 't tapke want dat ligt het dichtste bij. Jos deed ook zijn uiterste best. Gerd en Frans keken het van op een afstand aan. En Renilde keurde de kunst in de tuin.
Traditiegetrouw is de beurs van augustus eentje met een aangenaam verlengstuk. Een nieuw bekend gezicht, Freddy met kleinzoon... En zo wordt de fakkel overgegeven, een zeer mooi hobby. De voorzitter pleegt nog een laatste woord Jean-Paul was ook van de partij, voor meer dan één reden...Zelf had ik wat Wolfkes bij om de dorst te lessen. Sonja verraste haar broer met een optrden van de dansgroep waar ze deel van uitmaakt
Het gezelschap kon dit naar waarde apreciëren. Ondertussen waren we al een Wolfke opgeschoten. Het buffet werd geopend, dat was zeer lekker. Toen achte de zwemmeester zijn moment gekomen, totaal onverwacht verzeilde hij op den hof. Met zeer ludieke sketches was het lachen geblazen En ik was weer een Wolfke opgeschoten... Tijd voor het dessert, iets dat bij mij nooit aan mijn aandacht ontsnapt Zoals elke traditie ies het hier ook de jaarlijkse tapkeschiet Maryline mocht ls eerste werpen. En ja... de Wolfkes geraakten leeg
Voor de tweede maal waagde ik me aan de 100 km van Bornem. Al wat beter getraind en met onze Fons als verstrekende factor.
In Bornem was het eerst nog de nodige calorieën binnen doen. En toen liep het al fout, bij het afgeven van onze bagage viel de computer uit en moesten we bijna een uur ter plaatse wachten. De helpers konden niet anders doen dan wachte, zo ook wij... Maar ondertussen was er al een immense rij achter ons, terwijl het buiten water goot. Bij aankomst op het parcours kregen we leuke lichtende bolletjes, dat was een prachtig zicht in den donkere Om klokslag 21u kwam er beweging in de massa. Dit was het laatste wat we die dag van onze Fons gezien hebben. Hij stapte die 100 km zeer chique uit. Ter hoogte van Brouwerij Moortgat moesten we even halt houden. Want daar was een heerlijke he... verstreking te krijgen. Tja dat smaakte, maar... Die 100 km waren nog 60 km ver. Bijna halfweg en het lichaam vertelde me dat het welletjes geweest was. Marcel die stapte en liep die 100 km mooi uit. Erika haar voeten telden meer blaren dan tenen, maar volgend jaar komen we/ze terug... Voila, een waardig afscheid aan deze toch wel sportieve en aangename nacht.
Terwijl er nog duchtig aan de bijkomende tennispleinen gewerkt werd, was het al big match op de naburige petanqueplein
Michel en ik namen het op tegen Jean-Paul en Pat. Na een zeer spannende match verloren we met 13/11 en weg was de droom van de finale. Rob was voor de gelegenheid arbitter, maar trok al snel zijn paraplu open
Op een mooie, zonnige dag verzamelden de leden van de academie zich in de hof van Janneke om zich te wagen aan het vilten. Eerst een encyclopedische uitleg, dan de foto's. Een kenmerk van de wolvezel zijn de schubben. Als de vezel langs elkaar schuiven en de schubben zijn tegengesteld gericht dan zullen de schubben in elkaar haken. Vilt wordt geproduceerd door wol met heet water te bevochtigen en tegelijk door wrijving te stimuleren, dat de vezels langs elkaar schuiven. Doordat de schubben het teruggaan verhinderen zal de vezelmassa steeds compacter en steviger worden. Deze productiestap heet vollen. Het is een langdurig proces, omdat nooit meer dan vijf procent van de vezels tegelijk van plaats verandert. Iets daarvan is terug te zien als men een wollen kledingstuk heet wast: de wol krimpt doordat de vezels in elkaar zijn gaan haken.
Eerst een degelijke uitleg hoe alles in zijn werk gaat.
En dan de kleuren kiezen. ook Nelis hield een oogje in 't zeil. Met het nodige geduld en werkkracht kwam alles in orde.
Het was een prachtige dag op een zeer mooie locatie. We werden verwacht in Hof te Rhode. De locatie, alhoewel goed verborgen tussen het groen, toch goed gevonden. En daar horen zeker cadeautjes bij. Ook Marieke en Zen waren van de partij. En Jos, een gelukkige zestiger, zeker weten. Het weer was prachtig en dus konden we ten volle genieten van de tuin. Met een mooie rozentuin En ander moois Zoals reeds geschreven, een prachtige oase van groene rust
Dat nodigde zeker uit voor een wandeling.
De familie compleet En de zussen waren er ook op hun mooiste Zen had andere interesses Als bevlogen spreker nodigde Jos ons uit tot een heerlijk buffet. Dit werd afgesloten met een wandeling langs zoete zondes... En daar kan ik dus niet aan weerstaan, lekker en chique gedaan.
Op vrijdag was het dan zover, met een hele Umicore delegatie zouden we de twee uur uitlopen. Ik had me voorgenomen om er de Ten Miles van Herentals van te maken. Voor aanvang poseerde Ludo Dierckx met de jeugdige lopers. In de tent was er al een mooie delegatie van Umicore aanwezig. Langs het parcours, veel muziek. zoals hier aan 't college. Ook aan het Kroegske speelde een bandje covers, ideeën voor de muziekquiz Onderweg vele supporters, zoals hier in de zandstraat. De mannen van de HBBC stonden in de bovenrij. Ook Jan was van de partij om foto's te nemen. Twee collega's Herman en Pierre En ons Liesbeth had ook andere aan te moedigen... Ook ons Hilde en Jan kwamen me vaag in beeld Amai; dat was lopen zeg. Raf en erika staan nog na te hijgen. Maar we hebben de ten miles gehaald. Voila, zo zien we er al wat tonnbaardere uit. Ook Wouter is gzond en wel binnen gekomen.
Na een eerdere tennismatch besloten we om een terugmatch te spelen, de verliezer zou een fles Cava betalen. Nu ook waren Alexia en Michel te sterk voor ons, Kelly en ik betaalden graag die fles want het werd een zeer aangename wedstrijd. Volgende afspraak op 6 september.
Naar goede jaarlijkse gewoonte was het smullen op 't Begijnhof, ditmaal met een sportieve inslag Het voorgerecht liet zich zeer lekker smaken, en de wijn ook... Voila, tijd om iets anders te doen, op 't bord ontbreekt de bovenste zin: Geniet van... Op 't Begijnhof zijn er petanquepleinen, en die wiilden we wel eens even uitproberen.
Ondertussen hadden de dames iets anders in 't oog gekregen, namelijk een lekkere appelboom.
Maar er moest hulp geboden worden want de lekkerste hangen toch van boven... Peter gaf Janneke graag een zetje, Voila, daar kunnen we al gemakkelijk aan. Beneden was het oprapen en opletten voor vallende appels. Terwijl de mannen verder speelden was het genieten op de appelbank. Danny maakte met stijl het verschil. En nog wat commentaar geven, Renilde deed even niet mee... Voila gaat dat nu over vissen of de afstand dat het er naast was Daarna was het genieten van een lekkere gazpacho van watermeloen Een lekkere Mexicaanse tortilla, met één zat mijn buikje bijna vol Als dessert een heerlijke fruitsla met een zelfgeplukte moerbij er boven op, een zeldzaamheid maar zeer lekker.
Zaterdag in 't terugkomen een aangename verrassing, mijn zus zat ook op de trein. Meteen afgesproken om zondag wat bij te praten.
Daar ik ook nog toevallig mijn schoonbroer had gezien was ook ons Josée van de partij. Merk ook het nieuw gekochte sjaaltje van Juve Samen ons Hilde hebben we er goed wat bijgepraat in de Vinhmm... Nadien nog even langs de Vinterra met Maria en Marcel Met een aangename binnenkoer en lekker wijnen. Op de gezondheid...
Nog een veelkleurig polyesteren sculptuur van de gelegenheidskunstenaar
Een park vol vreemde beelden, dit beeld deed me aan Blowup denken van Antonioni En hier kwamen we dan voor. Op de voorgrond Het Zotte Geweld van Rik Wouters En deze misten we als quizvraag: Koning en Koniging van Henry Moore Een herkenbaar beeld: Balzac van August Rodin Een beeld dat me terug deed denken aan de schooljeugd: De Zaaier van Meunier
De Phoenix van Zadkine, deze beeldhouwer beter bekend van het beeld in Rotterdam (De verwoeste stad) De Profeet van Gargallo, tja wat sta ik daar bij te doen... Niobe van Grard, misschien ken je beter het Liggend naakt in Oostende Een zeer rare reflectie En er was nog schoon volk, ik was er niet op mijn eendje.... een welkome verpozing na uren stappen Dan door 't Nachtegalenpark, toch ook wel een groene oase vlakbij de ring van Antwerpen
En de test viel positief uit, met deze schoenen en kousen zullen we de 100 km van Bornem...aanvatten Dit viel maar tegen maar ik moest het gezien hebben: het "Huis Guiette" (1926) ontworpen door Le Corbusier. Dan het MAS, daar kun je niet meer aan voorbij Strange reflections ... Toch een prachtig zicht boven op 't dak
Na 's morgens de buienradar geraadpleegd te hebben besloot ik toch maar te starten voor een oefen/wandeltocht naar... o.a. een brok jeugdsentiment. Na een treinreis tot Berchem stapte ik naar de Middelheim campus. Ooit vele malen met de bus gedaan "Den Elsdonk" heette dat in mijn studententijd. Hier sloeg ze rechts af en waren we er dan bijna
Aan het standbeeld dan weer rechts, dit was vele jaren geleden dat ik hier nog kwam. En hier heb ik in 1969 een jaar student geweest, vele herinneringen kwamen terug. Stond dat er toen ook al, ik denk het wel? Daar boven op de hoogste verdieping in 't midden zat ik op studentenhome...verry strange Dit was ooit een tennisplein waar ik mijn eerste balletjes geslagen heb Dan verder naar het Middelheimpark, Erwin Wurm was de tijdelijke exposant. Hij bracht zeker meer kleur in deze groene oase. Ik twijfelde of dit ook bij de kunst hoorde, schijnbaar wel al durf ik er mijn hand niet voor in 't vuur steken. Dit was ook wel bizar, maar je kunt er over nadenken... Zo even bij op de foto Een torso van Georges Minne, een naam die een belletje doet rinkelen En dan een perfecte bol in 't middan van 't pad.
Een jutte bescherming om de bomen die vlak in de zon staan, dit om zonnebrand te voorkomen, geen kunst maar wel kunstig en nuttig
Tja, en die auto hoort er bij... De kunstwerken in verschillende materialen, hier in Cor-ten staal, de roest beschermt het ijzer. Ook in veelkleurig geschilderd Of gewoon daar maar in de grond gestoken... Nog even bij op de foto
Wat doen die daar dan? Onze leden weten ondertussen wel beter.
schiet". Het sloeg zelfs zo goed aan dat sommige geburen in Gerhagen, terplaatse een speciale dolomietbak voorzien hebben om hun zomeravonden wat amusanter op te vrolijken.
