Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
03-07-2011
Jaarlijkse familie BBQ
Dit jaar was het de beurt aan Ben & Luth, druk jaar na ook al een feest voor de huwelijksverjaardag gegeven te hebben. Onthoud dat gezicht van Ben, komt nog van pas in de volgende bijdrage... De twee jongste zusjes Lore en Michiel hadden ook nog wat te vertellen van hun reis naar Suriname En Ann en Stijn waren ook goed op tijd... Thomas maakte zich verdienstelijk met de hapjes... iets waar Hannelore niet voor onder deed. En wij maar smullen. Een nieuw snuitje, tja hoe was de naam nu weer... Tijd om bij te praten... en te toasten
Nette bekommerde zich om Emiel En één Duveltje kon er wel af En net toen het leuk werd... moesten we vertrekken.
Na 15 jaar toogdienst zette Maria er op 70 jarige leeftijd een punt achter. Zo hebben we haar graag, en zij heeft dat ook graag, de mensen bedienen met een lach en een verhaal.
Zie eens aan, vers van de tap, ze kan het als geen ander. We hebben haar bedankt met een bloemboeket, het minste wat we konden doen. Hier geflankeerd door de woensdagavond tennissers: aan de ene kant ikke en Ivo, aan de andere kant Jet en Monique.
Maar wegens afzegging van één der deelneemsters werd deze verschoven naar 26 juli, blijven kijken. Maar aansluitend aan de afscheidsdrink hebben we dan maar een uurtje geoefend. Daan zorgde voor de foto's Michel in opperste concentratie...
vormde met Kelly een team. Gaëtane was mijn tennismaat... dus ik was er ook. Ik zal er eens een lap op geven lap dus Voila Kelly, nu heb je gezien hoe het moet. en inderdaad, zij gaf er ook een lap op. Maar wie de bal slaat moet de terugslag verwachten, of iets in dien aard. Laat maar komen. Pak maar aan, dat de voeten niet op de grond staan is dus niet volgens het boekje Ook gaëatne liet zich niet onbetuigd Maar daar krijg je toch zo'n dorst van. Ondertussen vermaakten de supporters zich op 't terras.
Collega Daan verlaat Umicore en zoekt een nieuwe uitdaging. Een afscheidsdrink was ons deel. Het gaat hem goed, we zullen hem nog zeker terug zien. onthoud mijn woorden...
Het was een mooie zomerdag en we genoten van dan 't terras, Tim en Kelly Michel en Raf Het was echt warm en mijn marcelleke kwam goed van pas. Ook Natalie was van de partij, Carl hebben we niet kunnen strikken op de foto Dit zijn er dus twee uit de top drie... Zie, en daar zitten al die foto'tjes in
Voor zijn 50ste verjaardag had Patrick, later zou blijken Inge , een prachtig feest georganiseerd. Een foto, bestaande uit duizend kleine foto's met een aangepaste tekst.
Toch wel lekker pils bier die Vedette Wij glipten er even tussenuit om in de sporthal een Wolf te gaan drinken... Leo is namelijk sinds kort vertegenwoordiger van deze brouwerij, en Geert heeft Wolfin 't schap staan. Dat moest Leo toch wel met eigen ogen proeven, Raf was de getuige van deze merkwaardige ontmoeting. Ondertussen maakte het orkest zich klaar want het was life muziek. Ik denk dat ze heel het repertoire van CCR gespeeld hebben, zeer dansbaar. En daarvoor moesten Patrick en Inge eerst de dans openen. Toen achte Patricj zijn tijd gekomen en verzocht Inge op het podium te komen. Onder zachte dwang werd ze voorgeleid Daar had Patrick een prachtig boeket klaar om haar te bedanken voor al die inspanningen om dit te laten slagen; Daar werd wel een traantje weggepinkt, je zou voor minder. Een prachtig boeket En gelukkig dat ze waren. Proficiat patrick, maar zeker ook aan Inge een dikke proficiat.
Dus ook al lang op voorhand de uitnodiging gekregen om te komen genieten. Het was een prachtige zomerdag en we konden genieten van het buiten zitten.
Peter had weer een mand overheerlijke koekjes bij als geschenk... maar zoiets in ruil is zeker te verdedigen. Een lekker visschoteltje op een bedje van sla. Dit is dus niet de zuidpool maar mijn glas water, toch wel kunstig lekker. Janneke masseerde ondertussen Renilde haar voeten, het verlichte duidelijk de rugpijn. Een lekkere Gandaham op een groen bedje Ondertussen moesten de voeten een kwartiertje warm gehouden worden. Frel op een zalm met een beetje Roquefort, dit was zeer lekker. Het mooie servies nodigde uit tot frivole composities met de bbq in aantocht. Prachtig design, zo maken ze het niet meer. Deze foto voor de andere want ik was al aan 't dessert toe, iets dat bij geen lang leven beschoren is. De bbq moest wel even verzet worden want dat rookte toch iets te veel. Na het eten werd een speeltje gespeeld war dedames een beroep moesten uitbeelden, schijnbaar een zeer leuk... Ook de mannen hadden ideeën... Leuk was het wel Tja, Chris dacht er het hare van.
Afgesproken met Chris, Guy, Janneke en Peter om nog eens lekker te gaan ontbijten op een zondagmorgen, dus vandaag... Janneke had voor de dames een roos bij, voor mij een heerlijk ruikende klot zeep uit Italië Gelukkig scheen de zon en konden we buiten zitten.
Wegens GladiOlenfeesten waren Nand en Nette blijven slapen. Op zaterdag dus op stap voor de zaterdagse dingen.
De Zandstraat ligt er opgebroken bij weeral nieuwe kasseien, en schijnbaar liggen ze nu te ver uit elkaar. Nette had een boek van K3 gekocht in de krantenwinkel en fotgrafeerde die dan ook maar. Een lekker versnapering bij de koffie, dar doen we het voor...
Weer iemand die andere oorden gaat opzoeken. Maar het afscheid mocht er wezen, jaamer dat hij er nu niet meer is...
De eersten waar er ook enkele de laatsten waren. Ook Jef was afgekomen op de uitnodiging, hij genoot van de mannen nog eens te zien.
Ook Christof die nu op 't Vito werkt kwam Erik verder succes toe wensen. Ondanks de dreigende wolken was het goed zitten buiten. Toen was het tijd voor het cadeau Men ahd duidelijk voor qualiteit gekozen boven de quantiteit. Dat ziet er toch hemels mooi uit en het is nog lekker ook. Luc was met de fiets gekomen. en ook Patrick had tijd gevonden. en toen Anneke en Bieke aankwamen ging de zon pas goed schijnen Het werd nog laat, Bruno was ook nog even langs geweest. En hier dan de foto, zo zou later blijken... En ze wilden maar niet naar huis gaan...
Ik had het nog nooit gezien maar er was nog net een uurtje vrij om te gaan kijken. In een prachtig zonnetje was het daar zeer chique
Zonder bereidwillige helpers gaat dat niet, zij maken voor een groot deel het succes. En een pintje hoort er bij met zo 'n warm weer.
Prachtige locatie die visvijver van de slijkdabbers. Ook de Wies kwam even langs De Carlo, met pet, viste "De Bom", de prijs na de laatste prijs, versta je... En Kris genoot ook van zijn hobby. Deze man was de uiteindelijke winnaar, jammer zijn naam ontgaat me... Deze troffe werd zijn bezit
Dat is dus levend aas, zo iets als Casu Marzu, maar eens op googlen
Deze Rob Laureys waarschijnlijk de oudste, heb ik nog mee samengewerkt in de Germanium
Wegens de goede weersvoorspellingen was het een ideaal moment om de kinderen te bedanken voor de hulp bij het verrassingsfeest, dat was chique gedaan van jullie allemaal. Moeke had nog kaarten van de Delhaize, die Nand verzamelt Ook voor Nette waren er nog stickers De BBQ lukte wonderwel. in onze hof een ka die niet kon vliegen, Nette doopte hem Malin. OOk tante Luth en Nonkel Ben waren er bij Heb ik geen mooie tandjes. Met Johan en Liesbeth Pros kwam wat later want moest werken tot 19u. Nette één en al hulp om Pros een Duvel te geven Mooi glas en mooi ingeschonken Muziek hadden we ook Dan moest er nog een tent opgezet worden, maar dat lukte niet echt. Stijn en Ann aan het dessert Zo wie nog De gekke bekke foto's laten we maar achterwege Daar was schijnbaar iets niet pluis Het werd al laat, wij zaten naar de voetbal te zien 1-1 Ondertussen toch wel bereidwillige handen die de afwas weg werkte Iets te hoog gemikt Die fles limoncello moest wel leeg want er was bijna niets meer in, een uitleg als een ander; Nonkel Ben controleerde voor alle zekerheid het alcoholgehalte, dat zag er goed uit.
Na de voettocht naar Scherpenheuvel kwam er een tweede uitdaging, ik zou in het Limburgse de kaarten trekken met jan, Toine en Erika.
Eco, zo zijn we er aan begonnen. het was een zeer aangename namiddag Toen het eten moest klaargemaakt worden nem Ria even over, zij kunnen er daar allemaal mee uit de voeten.
Met zo'n hemelse drank op tafel kan het toch niet meer stuk.
Maar ook een watertje ging ik niet uit de weg, met een ijsblokje in de vorm van Italië... of was het iets anders De heerlijke "Spaghetti alla Erika" was waardige bekroning van die dag.
Voor de derde maal namen we deel aan deze toch wel zeer speciale quiz. Ik was met de trein naar Olen gereden, aan de sporthal even op 't terras verpozen met een lekker biertje: Barbãr blond
Een merkwaardige plaat, eens opzoeken... Carl pikte me op en we reden naar de Link 21 Speciale inkomdeur. We hebben er lekker gegeten: spaghetti carbonara. We zaten net naast de snelweg, op dat moment zonder file maar het zou meer dan één uur duren eer we ter plaatse waren De organisatoren haaden gewacht, ook al omdat we onze komst met 10 minuten vertraging hadden doorgegeven Met de vier Toffe choco's aan de quiztafel. Geert en zijn ploeg hebben we net achter ons gelaten, opdracht volbracht. Voila, meer moet dat niet zijn. Een zeer speciale quiz, zeker de moeite om mee te doen maar het was wel laat eer we thuis waren.
We zouden even langs het Begijnhof fietsen, maar het werd een gezellige babbel in de tuin. De klein mannen stoeiden naar hartelust.
Ook Janneke had mooie oude rozen, gisteren ook nog gezien in Alden Biezen. Zo zie je maar dat je niet noodzakelijk ver hoeft te rijden. en plots stond Janneke daar met een prachtige roos voor Renilde. Een prachtige witte pracht... De Engelse tuin waar al dat moois staat te bloeien. Bij een lekkere kop koffie werd het afgelopen schuttersfeest besproken. Een kunstwerk van Janneke, een impressie van een begijntje, prachtig gemaakt. en aan de overkant werkte men hard om de versiering van het schuttersfeest weg te nemen.
Na het eten stond een derde gids ons op te wachten, die lootste ons door de Landcommanderij van de Duitse Ridderorde.
Ondertussen was het prachtig weer geworden. Een beeldengroep van de pachter en de heer Bij een replica van het geheel werden de verschillende gebouwen beschreven, merk op de voorgrond de Franse tuin die we even later in molticolore zouden zien. In de zaal een portret met de laatste nazaat, die twintig jaar geleden het kasteel afstookte, al dan niet gewild... Prachtig, het tempeltje van Minerva deed me aan Rome denken. Een zeer speciaal beeldje van de Lachende Madonna. En dit dan de symetrische Franse tuin met oude rozen. Die rozen geuren heerlijk
Een roos speciaal gekweekt voor Alden Biezen.
Het tempeltje van Minerva, mijmerend om daar te vertoeven... In de tiende schuur, een enorme ruimte, oot vol met graan en wat nog allemaal In het kasteel werden er sloefjes verpilcht voor de parketvloer te vrijwaren. Het wapenschild van De Duitse Ridderorde, met de specifieke kleuren zwart en wit.
Na de koffie nam Fons ons op sleeptouw voor een wandeling naar Alden Biezen. Het mooie beeldje: Het wasvrouwtje Aan het Biezenpad kozen we toch maar voor de landschapswandeling, maar eerst diende er geklommen te worden.
En daar boven stond een uitkijktoren waar je in de verte de terrils ziet liggen. De wandeling ging langs mooie plekjes, zo ook dit bruggetje. En de watermolen met visstrap. Onder de brug van de tram door. Langs velden met mooie vergezichten.
en paadjes waar er geen plaats was voor fietsers of andere wielvoertuigen. We meenden zo door het biezenveld te gaan in de verte de Stadscommanderij Alden Biezen Maar het duurde nog even alvorens we er waren.
In het gastenhuis werd onze maaltijd geserveerd... en voor de dorstiggen ook wel wat vloeibaar voedsel. Een gezellig zaaltje waar er kon bijgepraat worden.
En kijk, vertellend over een merkwaardig etiket stond in eens het Engeltje voor mij, toch wel bijzonder.
De reünie van de Rome-rezigers was eindelijk een feit. Het was een frisse ochtend met dreigende wolken. Ik had besloten om met de trein te rijden, is me nog niet tegen gevallen en weer was hij mooi op tijd. Maar toen bekroop mij een gedachte... deze trein ad ik twee jaar geleden ook genomen met de fiets aan de hand. Bij de overstap in Hasselt leek deze roltrap even op die in de Shining, griezlig eng. In Bilzen even rondgewandels en terug langs de Kimpel. De plaats waar ik twee jaar terug Mieke, Jos en Fons voor 't eerst gezien heb. Op dit terras was het, maar nu verlaten want de Bilzen Classic was gisteren. Dreigende wolken aan dit pleintje langs de Winterstraat. Marjet, Anita, Daniël en Wim waren er eerst, na mij hé... Maar ook de anderen vonden het pleintje, en daar was Fons. Ik dacht dat er iemand moest begraven worden, net Monsieur Alfons, maar het bleek de stadsgids te zijn. Mich was met zijn Moto Guzzi gekomen, dat wilde ik wel eens voelen, maar niet mijn imago, ik eerder van het Vespa type. Bij de bekendste Bilzenaar werd halt gehouden. Camille Huysmans, de Rode Haan, werd hier geboren Werken aan de Demer leiden de rivier even in een ... rioolbuis
Aan het perron werd nog een stukje nationale geschiedenis vertelt, over 600 Franchimontezen en de binding met de Vurige Stede. Daar ook sloten Nelly, Marijse en Hendrik bij aan. maar een totale groepsfoto is er niet van gekomen. In het stadhuis werd afgesloten met een verhaal over boomstamkisten Aan de muur een voorstelling van omliggende gilden, die van Bilzen is de veldbloem. Toen was het tijd voor de koffie, in dit café kwamen we ook Johan sauwens tegen, Fons kent ook Jan en alleman. De koffie was lekker, maar zo ook.... het Bilzers Bruintje.
Als voorbereiding op de 100km van Bornem was er een bedevaart naar Scherpenheuvel gepland. Enerzijds om de fysieke paraatheid op te vijzelen, anderzijds om een kaarsje te branden dat we allen dit gezond mogen overleven. Vertrokken in Olen, bereikten we anderhalf uur later de abdij van Averbode. Toine maakte ons atent op de uitgesleten stenen achter de bel, jarenlange slijtage... Een eerste tussenhalta aan het kasteel van de Merode in Westerlo, nu gemeentehuis. Aan het trammeke vonden we een paaltje om ons alle drie op de foto te krijgen. Zo ook toen we bijna in Averbode waren. ondertussen waren de wolken verdwenen en scheen er een mooi zonnetje. In de abdij van Averbode aan het drie provincieënpunt. Langs de Sprinkhaanstraat kwamen we langs het geboortehuis van Ernest Claes. In Zichem sloegen we af en wandelen rond om binnendoor Scherpenheuvel te bereiken. Dit bracht ons langs de Maagdentoren, nog steeds in de stijgers. In de verte, verscholen in 't groen kon je de basiliek al zien. Deze twee waren met momenten moeilijk te volgen Jan was ondertussen ook al aangekomen en legde de aankomst vast. Chique gedaan van Toine, Erika en ook mezelf. 35 km die veeg je zomaar niet onder de mat. Zoals beloofd een kaarsje aansteken, even mijmerend over de vergankelijkheid en de waarde van gezondheid. En dan de welverdiende beloning... zo zit het nog in 't flesje... en zo is het gevangen in 't glas. toch straf hoe ze dat doen die schuim bij in dat flesje te steken Mooie kleurenpracht, hadden we geen molentje moeten meebrengen? Afsluiten deden we bij Mie Maan met een origineel biertje. Voor die Paternoster komen we zeker nog eens langs, zeker weten....
Vandaag de mooie jogging tss Herenthout en Berlaar. Carl en Marc ziaten er nog ontspannen bij.
Fabi hielp aan de inschrijving en moest zich dan reppen om op tijd aan het vertrek te staan. Vijf lopers, ieder de beste op zijn afstand
Met deze al een grotere groep van Umicore... maar er waren er meer, zoals Tom die liever het fototoestel vasthield.
De bus zette ons af temidden van de velden. Organisatorisch was er een kink in de kabel en de champetter kwam iedereen tot kalmte aanmanen. Uiteindelijk geraakten we allen aan... de vertreklijn voor 6.7 mooie kilometers Nog even de klok juist zetten en we waren weg... oeis daar kwamen er nog aan uit de andere richting. Fabi had dus de bus gehaald en genoot ten volle met de dochter naast haar. Aan 't Schipke rechtsaf... telkenmale die andere terug in halen kruipt ook niet in de kleren. Weer geen scherpe foto van de pastoor die ons zegende aan 't kruisje, volgend jaar doe ik er een klapke mee. Carl in gezelschap van de twee dames die voor ons het tempo aangaven. Samen aangekomen tegen meer dan 9,5 km/uur. Chique gedaan van ons allen.
, een prachtig feest georganiseerd.
