durf ik niet valoriseren wat mij, op kunstzinnig vlak 'overkomen' is.
Het stuit op:
professionalisme enerzijds, en
humane toegang, anderzijds.
De keuze 'circuleerde' binnen een groot-menselijk engagement.
Er was een aanbod, (koorleden) en dat versier je niet met appatische, academische kennis.
Eén ieder van ons treft (met humane trefzekerheid) een dagdagelijks contact- of contractuele overéénkomst.
(Moest ik mijn leven kunnen overdoen.....zou de gedachte kunnen verdwalen in een 'ouderwetse' commune.)
Maar ook het woord: ouder-wets bezit een meer dan antieke waarde.
Weinig acceptabel voor de overtuigingskracht van 'jeugdigen',
(wat toch soms leidt tot stil, ouderlijk verdriet)
en anderzijds; tot soms mentale overtuiging van: ' De jeugd van morgen'.
"Waer gou ta naer toe...?", was een caféale spreuk, toen de markt van Stekene de vrijdagavond, nog met kraampjes werden versierd, opgezet (op de schouder gedragen) door Van Nielandt. (Belle-Vue)
Het éne is een aangename verpozing, (Babbelke'n, tafel- nieuwsberichten, stille pauze's die 'geplaisiert' worden door actualiteit's-berichten.... komende uit een 'vélodroom'.)
Fietstochten bezitten niet alleen een fysische 'aimabele' 'verleiding' maar evenzéér een
onopvallende stille 'zoektocht' naar het 'dorps nieuws'!
Het àndere vertegenwoordigt een aards levenslange 'overéénkomst',
normen die generatief gerespecteerd werden door groot-ouders.
Maar ook dit kan zich niet 'verzadigen' in een modern 'jeugd idealisme'.
"Pa..Ma...g'ulder zij van de'n ouwe'n tijd....." zeiden wij zelf, meer dan een halve eeuw geleden en moeten kunnen 'vérdragen' dat, om een afstand te meten, er altijd een weerkaatsing nodig is.
"De zwarten ((Congo)) zullen ons nog komen beschaven" zei Ward'sen De Witte ((Kiekenhaag)) in ons café, zo'n 60 jaar geleden.)
En na 'enkele' 'pintjes' te hebben gedronken, niveleerde hij (fiets) de kasseistenen van de polenlaan tot in de kiekenhaag.
Maar wees gerust, we hebben een Muzikale Gouverneur,(!)
en dàt 'toetst' toch hopelijk een ganse klaviatuur. (Oost-Vlaanderen)
Het R.V.-koor was in het voorjaar 1989 van plan, om een reis te ondernemen naar Wenen,(Oostenrijk)t.g.v. hun (ons) 10 jarig bestaan.
Het honderste lid mocht op 'kosten' van het koor, gratis meereizen.
Het R.V.-koor is blijven 'steken' op 89 leden.
Enkele jaren voordien had Wolfgang Zewe uit Wenen, (Zie foto) dirigent van een kamerkoor, een optreden verzorgd in de sporthal van Stekene.
Inmiddels is deze Wolfgang een gerespecteerd arts in Salzburg en wie regelmatig m'n blogs volgt, weet dat er een uitnodiging van hem klaar ligt om nogmaals naar Wenen te vertrekken.
Zijn herinneringen, samen met de toenmalige koorgemeenschap uit deze wereldmuziekstad, 'Chorverein Wien', genoten van de gastvrijheid in het dorp Stekene.
Kort: namens het bestuur van het R.K.-koor nodigde ik 'Chorverein Wien' hem (privé) uit voor een beperkte deelname aan een Wienerconcert. (Voorbereiding)
(Hij kwam met de trein vanuit Wenen.)
Köln-Bucheim. (Of de 'start' van een driedelig Domoptreden.)
Het blijft nog steeds 'gegrift' in m'n geheugen.
Normaal lag de gastvrijheid in het kasteel van de'n Molenberg nr 73 (Kastelenhof en ik kan U verzekeren dat daar, voor er één noot concertueel gezongen werd, ((voorbereidende gesprekken)) reeds aperitieven geschonken werden om zelfs de meegereisde echtgenoten, ook al waren zij geen koorlid, te overtuigen van hun (((mannelijke koorleden))) artistieke en steeds ondergewaardeerde inzet.
En dat was nog maar een ouverture van de'n avond.
Ik stond er met een 'kramiekel' 'Ford'-sen op te wachten,
op de marktplaats van Stekene om hen zo naar de Molenbergstraat te begeleiden..
Plots verschenen er die 'dikke' mercedessen....!!
De heren uit het 'Männergesang-Verein Bucheim-Köln'.
Hun dames vertoonden een 'dito' galaxie.
Enfin..., één schminkgalerij.
'Kölnisch wasser' (Bier) sprak de Oberburgemeister van Köln t.o. Yolanda.
Toch blijf ik me afvragen waarom talrijke filosofen (o.a. Camus, Sartre...) zoveel literatuur 'verspilt' hebben aan hun eigen overtuiging.
Hun mandaat van intellectualisme..., hun overredingskracht...,misschien wel door hun eigen beperktheid.
Iets anders toch.
Over het Ruysscheveldekoor behoud ik een diepgewortelde fierheid.
Een opluistering op 15 augustus 1989 in de wereldberoemde Sankt-Stephansdom in Wenen, in concelebratie van Kardinaal König, behoort (naar mijn gevoel) tot de beste herinnering van het K.V.-koor.
(De plaats waar o.a. ook W.A.Mozart met Constanze Weber, op 14 augustus 1782, hun huwelijk plaats vond.)
Het raakt me telkens opnieuw, bij sommige gesprekken met (ex-) koorleden aangaande het verleden, het vér-leden.
Het heeft geen schijn van kans te beweren dat zingen ongezond zou zijn en mocht U toch twijfelen aan de positieve kracht van zingen, hier volgen enkele tips:
- zingen verband spanningen.
- het geeft de mens een grotere ego-overtuigingskracht.
- het raakt gevoelsbanen.
- het lichaam krijgt meer zuurstof, dus ook energie.
- je leert andere mensen kennen en soms ontstaan hierdoor onverwachte
blijvende vriendschappen.
- het gelaat krijgt een gratis 'massage-behandeling'.
- je komt in contact met niet alledaagse muziek van goede kwaliteit.
- tot zelfs in bejaardenhome's wordt het wekelijks zang uurtje als een weldaad beschouwt
omdat het de geest blijft activeren.
- zingen is zo oud als de mensheid, alleen werd het in de loop der tijden gecultiveerd.
- wie in een koor zingt is (meestal) een aangename gesprekspartner.
- koorzingen bezit geen spraakritmestoornisen.
Koorzingen bezit nog talrijke andere verdoken gezondheidskwaliteiten.
Kortom, zingen houd je jong.
Waarom schrijf ik dit allemaal?
Foto: Strauss-monument in Wenen.
Met op het voorplan, het Ruysscheveldekoor uit Stekene.
Woensdagavond is dé kooravond. (Althans buiten 'de vakantieperiode' !)
En wanneer er geen koorrepetitie is, heerst er onwennigheid in 'des huizes'.
Je bent vertrouwd met het wekelijks patroon,
het ontmoeten van mensen onder de mensen.
Een collectieve inspanning, (ja wél) ieder met eigen talenten...,
stemkleur...,
kennis...,
verwachting naar wat komen gaat...,
hoe de dirigent (-e) er 'vandaag' tegen aan gaat,
(met klamme handen of met uitbundige armenzwaai) ...
wat de laatste 'nieuwsberichten zijn....enz, enz.
2013 is het jaar van zowel:
R.Wagner en G.Verdi.
(200 geleden geboren.)
Dus verwacht U aan een koor partituur van beide grootheden
uit de muziekgeschiedenis.
Kunst en cultuur bedrijven.
Kunst is als eten en drinken met deze uitzondering:
dat je wel moet eten wat de 'pot kookt' maar dat stoort geen zins.
De bediening (dirigent) is van goede kwaliteit en haalt het tegenover bv. een paar Dombrofskiaanse barsten in het plafond als gevolg van overtuigend zingen van het Poolse Nationale volkslied...., (begin jaren 90)
af en toe de verwarming die uitvalt....,
diegene die altijd te laat komt op de 'repetitie'....,
uw plaats die toevallig benomen is...,
diegene die weinig koorherhalingen heeft 'meegemaakt' en toch op de eerste rij staat....,
het programma (uitvaartdienst) dat je ongewild niet in de bus gekregen hebt....,
de buur die een ongevraagde verkoudheid heeft en bovendien waarvan zijn/haar koorpartituren niet op orde zitten.....
Maar voor de rest wil je voor geen geld ter wereld de koorherhaling missen.
afgelopen week mocht ik (wij) 'genieten' (???) van het driemaandelijks tijdschrift DORA samengesteld door de heer 75623, (Uit Stekene) (Albert Van Hoey)
HIJ wordt vandaag 89 jaar jong.
DORA-bulletin, (zomer 2011-2) vermeld het R.V.-koor met een optreden in de stadszaal van Nordhausen. (D) (september 1993)
(Louis Polfliet, nonkel van Louisa, overleed (?) op 01-03-1945 in het 'kamp' van Dora.)
Zijn broer Albert, (en Vader van Louisa) is, als enig overlevende uit Bornem naar zijn geboortedorp kunnen terugkeren.
(De verzetsbeweging uit 'klein Brabant': 'De zwarte hand'.
Samenstelling: Dirk Michiels.)
(Bijlage)
Zijn 'verblijfplaats' (Albert Polfliet, 82392) en zijn latere verhalen over Dora, Gros-Rosen en Flossenburg, (waar zigeuners, getuigen van Jehova en homo's een 'luxueuze verblijfplaats kregen in een ... crematorium, ((?))') herinneren mij nog steeds aan zijn verhalen.
(Lang verzwegen wilde hij dat nog 'kunnen' vertellen aan zijn Leonieken.
Zij wachtte op hem.)
'Genieten' is een méér dan een foutief woord wanneer de inhoud hiervan
(Dora-bulletin) raakpunten heeft met mensen (overlevenden) die het meebeleefd hebben.
"Wél vergeven....maar nooit vergeten...."!
Een profane spreuk in HUN bescheiden wapenschild.
Het pionierswerk van deze wandelende 'encyclopedie' (AVH) is werkelijk onnavolgbaar en om een klassieke uitdrukking te gebruiken:
'Van onschatbare waarde!'
Met fierheid publiceer ik hier enkele privé foto's van het R.V.-koor.
September 1993, waarbij het R.V.-koor een herdenkingsplechtigheid in de stadszaal van Nordhausen, 'luister' bijzette.
(O.a. met 'Va pensiéro' uit Nabucco van G.Verdi en het lied van de 'Moorsoldaten' wat met een staande ovatie in de stadsfeestzaal werd gewaardeerd.)
Foto: Blankenburg met de heer 75623. Albert Van Hoey.
Het 'Ruysscheveldekoor' bezit, tot op heden, een wisselende, koristische inbreng, zowel voor 'restaurateurs' (dirigenten) als genodigden, (koristen)
en bezit een 'zilveren' penning, wat voor Stekense 'messenvechters, toch tot eerbaarheid strekt naast een benijdenswaardige c.v. (O.a. vele buitenlandse uitstappen...opluisteringen én optredens en zowaar... een cultuurprijs.)
Wanneer ik de laatst genomen foto's bekijk, zijn er voor 50% nieuw gegadigden (gezichten) bij gekomen. (1979-2013)
Anderen zijn ons voorgegaan naar de plaats waar zij, met volle overgave over gezongen hebben. (Overleden)
Sommigen zijn tot het koor toegetreden of uitgetreden, juist omwille van het feit... dat er een dirigenten-wissel was.
Mijn persoonlijke ervaring betrof overwegend, een aangenaam contact met reeds druk bezette gegadigden.
Dé uitdaging voor mezelf was: kandidaat koorleden bieden zich aan....dus...doe er, in Gods naam, iets mee!
'Stel ze niet teleur..., geef hen vertrouwen hét te kunnen...!'
Ik herinner nog (en talrijke andere koorherhalingen) één van de eerste koorherhalingen in het leraarslokaal van de gastvrije broeders van Liefde in de nieuwstraat.
Een dame maakte mij er, bescheiden, attent op dat haar buurvrouw iets totaal anders zong dan zijzelf en... dat kon gewoon niet...! (Sopraan-altstem)
Ik trachtte duidelijk te maken dat dit driestemmige koormuziek betrof en dat het een normaliteit was dat iemand een ander 'voizeken' zong.
De volgende 'repetitie' aanvaarde zij dat als 'doodsimpel'... gaf nieuwkomers zelfs enige uitleg wat dat (polyfonie) eigenlijk wel inhield..., "en dat zij zeker geen 'kloefkappers' of 'krawuteleirs' mochten zijn om in zo'n groot koor te mogen zingen".
Op momenten ( en ook meer) verplichte ik mezelf aan een bewuste ego-centrische gehoorstoornis deel te nemen, zonder uitstraling.
Maar dat (zelfvertrouwen) moet eerst vanuit de dirigent zelf komen, ook al weet hij/zij zelf wel, en in alle stilte, dat er water bij de wijn moest gedaan worden.
Een 'mens' houd dat voor zichzelf.
Dat is een onderdeel van kunst-beoefening: een euforie tegenover een zachte ontgoocheling.
Humanisme won het van het artistieke en dat is vatbaar voor stevige kritiek.
Het gaf een ongeëvenaard aangenaam gevoel van 'naastenliefde' en dan vergaat, naar mijn gevoel, 'kunst' in het niets.(en daar ben ik als muziekpedagoog, nog steeds van overtuigd)
Koorzangers genieten van een privilège, geven aandacht (Koorherhalingen) en ontvangen naderhand applaus. (Concert).
Koorzangers genieten van harmonische samenklanken, na een periode van volgzaamheid.
Dit vraagt om een wekelijkse, vocale inspanning naast misschien andere socioculturele activiteiten.
Dit flirt natuurlijk met de inhoud van wàt men zingt en...
kan rakelings 'bevriend' geraken met bv. atheïsme.
Maar niet 'geloven' is ook geloven.
't Is maar zoals men het bekijkt.
Alternatieven verschuilen zich tussen de alfa en de omega,...
een zoektocht naar ...
een letter-muurschildering in 'Gotische' en andere kerken.
Gelukkig storen de koorzangers zich hier weinig aan en zitten mee aan een rijk gevulde tafel van verleden compositorische en literaire aanbiedingen met als gastheer: de dirigent. (-e)
Negatieve sensoren kunnen een positieve invloed hebben, en wanneer je de tweede 's' vervangt door een 'i', kan het 'roulement' een andere, gevoelige wending nemen.
Maar: 2x- geeft......inderdaad +.
" 'k Ben nooit niet gelovig geweest....."
M.a.w. je bent het altijd geweest.
Ik dwaal af, eigen aan en op zoek zijnde naar een 'kompaan' bij voorkeur literaturist.
(Geen musicus, omdat het gevaar voor meningsverschillen groot is alvorens wij in 'discussie' zouden gaan, maar anderzijds ...toch aangenaam zouden laveren tussen 'die mey playsant' en Carminaanse, ostinatieve klankzuilen.
Nogmaals, zonder koorzangers geen koor, zij vormen de almen van een rijk akkerland.
Foto: Stephen Adams. (1844-1913)
Klik op foto met een 'vergaan' 'lied': 'De heilige stad.'
De nood aan stilte, aan bezinningsmomenten, tasten onze aanwezigheid aan binnen een Eucharistieviering. (Ook als luisteraar en/of...geloofszoekende.)
De stilte-momenten, voor een concertvirtuoos, (b.v. bij sonate's) zijn de moeilijkste 'passages'!
Velen hebben afstand gedaan van het 'Godshuis' als gevolg van ondervoeding en ... onbetrouwbaarheid, maar daar tegenover, àls God zich kenbaar zou maken, ben ik overtuigt dat dit een onmogelijke levensverwachting inhoud.
Ik durf er niet aan denken.
En daar participeert een koorzanger dan aan mee! (Tekstuitdrukking...enz)
Gelukkig bestaat er ook nog de profane koorliteratuur..., om eens 'uit te waaien' maar procentueel in de minderheid.
Koorzangers, och het zijn volgzame 'schapen' maar daar spreekt de bijbel toch ook over...'dat ene schaapje' dat verloren gelopen was....
een goede herder (dirigent) maakt zich daar grote zorgen over...
Steeds datzelfde: prakiserende kunst is onaantastbaar, maar het blijft boeiend.
Laat me toe te zeggen; tijdelijk boeiend omdat het ontegensprekelijk vragen oproept.
Dat moet ook zo, daar voor is 'kunst' te uniek.
En in realiteit, het is allemaal tijdelijk en heeft geen fundamentalisme.
Ook ruimte bestaat niet en hier toets ik de overtuigende filosofie van de franse denker Albert Camus:
'De zinloosheid van het bestaan!!!'
Het blijft een chaos van menselijk denken en dat is zo frustrerend omdat de 'macht' van de 'mens' zich moet 'plooien' naar dat vreemde 'iets'.
(Laat het ons maar god noemen.)
En anderzijds, en dit is nu net het 'aangename'... als we ons geen vragen meer stellen,
zou het één 'ellende' zijn. (Een el zonder einde, héél veel dus.)
In zijn 'Kurplatz' Leipzig heeft J.S.Bach, talrijke meesterwerken bedacht tussen lange homeliën door en het kan niet anders dan dat hij, voor zijn speeltafel (orgel) zijn vruchtbaarheidswater kwijt wilde.
De Matthäus-passie (1729) van J.S.Bach graaft naar diep-religieuse gedachten met 'behulp' van klanken, onnavolgbaar in wat betreft compositorische ijver en toch boeit het steeds opnieuw, omdat het, tot op heden niet te evenaren is, zelf's niet een kwart millennium jaar later...?
Ook W.A.Mozart, in zijn amper 36 jaren dat Hij leefde, liet ons een onschatbaar testament van zéér genietbare klanken na.
Frivole naast melodramatische.
Foto: W.A.Mozart. (1756-1791)
Vermoedelijk het meest gelijkende, tevens onafgewerkt schilderij van Mozart uit 1782.
Maar laat ik toch niet té negatief doen over de zin van koorzingen.
Integendeel.
Sommige dirigenten durven wel eens uit hun 'sloefen' schieten en het wordt dan ervaren door de koorzangers als....."'t is nooit goed...".
Bedenk dan dat hij/zij het altijd goed met u meent.
Buiten het sociale en de geestelijke verrijking is er ook nog, en bovendien, de niet onbelangrijke gezondheid's factor waar een lid van een koor in participeert.
Daarmee wordt deze trilogie vervolledigd.
Een zaal waar de koor herhalingen worden gehouden is geen fit-nes-centrum, maar als je de moderne visie's over 'koor training' volgt, (optimale stem-conditie) kan je je, in 't vervolg, maar beter voorzien van een zit- of ligmatje... voor de grond-vocalise-oefeningen om presbyfonie, (algemene stemverzwakking) spieratrofie (vermindering van het spiervolume) pharyngitis, tonsillitis (keelontsteking) en andere '-titissen' in bedwang te houden.
Gewrichten vertonen, met de ouderdom,een reumatische, artritisse en voor sommigen tendenitische (maar dit laatste kan 'over'-gaan ((?)) onoverkomelijkheid.
Dit kan geen mens ontwijken.
Wel uitstellen, door, zoal iedereen ze wel kent: wandelen, fietsen, zwemmen om de meest populairste te noemen.
Maar zingen bevordert een positieve geestelijke gesteldheid, het bespeelt miljarden hersencellen, en die hebben dan 'geen tijd' om te 'piekeren' of dergelijke.
Zij worden voortdurend geactiveerd en hebben minder kans om, buiten het onderwerp (koorlied) aan negatieve 'zaken' te denken.
Een neus-keel-en oorspecialist zal je daar hééééél veel over kunnen vertellen hoe gezond en nuttig, zingen wel kan zijn... maar ook anderen.(?)
Zingen in een koor is voor de huisarts een teloor. (Heeft geen patiënten meer!)
Ik heb begrepen dat liturgie niet ophoud met een gevoelsmatige homeliale bedrevenheid,
de gave van het (schrijvende) woord is niet meer voldoende om mensen te sensibiliseren voor hun toekomstig zielenheil.
Het vormt een belangrijk onderdeel, met het accent op.... een deel van...
Een priester die zegt:" Ik kan niet zingen" verbergt hier een vertwijfelde, participiële geloof's inbreng in zijn toch reeds wankele positie.(?)
Zingen behoort, op dat moment niet tot hoogstaande, artistieke verkondiging, dat is pure bijzaak voor de voorganger maar maakt wel deel uit van een aangename liturgische viering.
Naar mijn gevoel 'ruikt' het meer naar een schuldbelijdenis dan naar een geloofsbelijdenis, maar beiden behoren ook nu weer tot het 'broederschap'.
Samen met de dirigent en de eventuele instrumentale begeleiding, zorgen koorleden voor het uitzingen van Evangelisch geïnspireerde liedteksten.
Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat hier stilzwijgende opstandige gedachten verweven worden met misschien wel mooie polyfone klanken en dit als zalving aanvoelt voor tekstvertolking, gericht naar persoonlijke overtuiging.
Modernisme gaat al eeuwen mee.
Het is een 'gastgezin' van weldaad met telkens opnieuw struikelende vernieuwingen, onaanvaardbare volgens 'de observator.
De midden- en laat twintig-eeuwse mens was voorzichtig geworden in zijn evaluatie over 'kunst'.
Terecht trouwens, maar het is en was smaakloze kaviaar voor de modale 'consument' en eigenlijk is gans de kunstgeschiedenis, grosso modo, hierop gebaseerd.
Vernieuwingen, door de dirigent aangebracht, worden door koorleden met belangstelling onthaald... tot op het moment dat deze ook een herverdeling binnen de stemverhouding inlast.
Een andere zitplaats..., een gebuur die 'nooit zijn stem kan houden'...de zichtbaarheid die belemmerd wordt, (in het gunstige geval) kan aanleiding geven tot een wankele presentie of tot zelfs een volledig afhaken uit de vereniging.
In een koor zingen betekent ook, dat de tekstuele verstaanbaarheid zich een prioriteit toeeigent t.o. samengestelde klanken niet-tegen- staande beiden 'broeders' van elkaar zijn, waar ' stilte' een schaduwrijke arena vormt.
Het valt mij op hoe moeiteloos men schrijft, gemakkelijkheidshalve, analyse's maakt over klassieke muziekwerken.
Ik kan het ten hoogste aanvoelen en dat is op zichzelf reeds een rijkdom.
Toch ben ik bang dat de taal van de muziek mijn 'verstand' zou verzuren en ontgoocheld zou worden over 'kunst'. (Indien dat niet reeds het geval is.)
Ook koorleden kunnen zich vragen stellen bij een 'voorbijgaande' analyse van een koorwerk.
Steeds boeiend als men een 'poort' opent naar mystieke beleving.
Het schept een drang een muziekwerk opnieuw te horen, ...misschien zelfs te beluisteren...op zoek naar raakpunten met het ego-centrische.
Het vraagt een ultieme inspanning waarvan je weet dat je verzeilt in een desolaat landschap omdat het gevoelswaarden betreft.
Ter verduidelijking: Prof. E.Vermeersch (Moraalfilosoof) heeft ooit gezegd:
"Ik heb geweend bij het beluisteren van Händel's Messiah."
Zonder arrogantie...., maar ik kan hem volgen.
En daar sta je dan ook weer als koorlid, sterker nog;.... als vertolker...
In het post-catechismus tijdperk en 45 jaar na het 2de Vaticaans concilie met talrijke hervormingen (zeker wat de uitstraling van de liturgie betreft) is er geen actieve verbetering te bespeuren bij gebrek aan 'zuurstof'.
Laat ons naar niemand een steen werpen en onszelf troosten als Emmaüsgangers.
Kerkleiders sleutelen aan de bevrijdingsgedachte...'God bestaat'.
Natuurlijk bestaat God, maar als Hij iets heeft van wat wij ons menselijk kunnen voorstellen is hij zelf kind van...en leveren wij ons over aan dat mystieke 'licht'.
De schriftuur: 'Ik heb de mens gemaakt naar mijn beeld en gelijkenis' stevent af op mijn persoonlijke onaanvaardbaarheid.
Zelf Luther zal hiermee niet 'lachen', daarvoor is hij een unicum in zijn reformatorishe, ketterende gezonde opstandigheid.
Een koorlid wordt geleidt in de periferie van een geestelijke confrontatie en 'geëxamineerd' in zijn persoonlijke geloof's uiting, (Zang) door o.a. de wekelijkse koorherhaling.
Dat is een, bij eerlijk zelfonderzoek, moeilijke opgave.
Gelukkig bieden profane liederen een uitlaat naar ... bijna schreef ik: ontspanning, maar dat is het ook niet wanneer je in 'koor' zingt!
Koorleden zijn een schakel van de muze-maatschappij, net zoals de mens een schakel vormt in 'zijn' (Gods) schepping en .... als de mens dan in de 'hemel' zou komen mag er geen hel bestaan! (...en toch hoop ik dat er in het 'vagevuur' een computer zal zijn...(?)
Hemel of hel bestaat niet!
Een dirigent trekt al zijn registrale zelfkennis...met cocktail-achtige diplomatieke service open zonder verbaliseren, om koorleden een 'zuurstofrijke' avond te bezorgen.
Het smaakt aangenaam maar wat drink je? En toch zijn de disgenoten (=staande tafelgenoten) belangrijker dan eender welke consumptie.
Zingen is gezond....en niet onbelangrijk, zangers (amateurkunsten) zijn vaak aangename gesprekspartners.
Bloedtesten (Universiteit Frankfurt) bewijzen dat zingen gezond is, het vervangt immunoglobulin A en cortisol!
Zingen activeert het ganse lichaam en de geest. Zingen bevordert...., voedt de algemene gezondheidstoestand van het totale lichaam.
Therapeuten zouden hier toch een grotere aandacht kunnen en moeten aan besteden.
'Zwarte bollekens' (muzieknoten) zijn vreemde verdraagzame, zeer goede exeflor's.
Iemand die zingt, verspreid gezond-bacteriologische zuurstof, in aantal niet te schatten...!
Bezorgde grootouders laten 'potten en pannen' vallen voor wat het waart is wanneer hun kleinkind een gespetterde serenade (wenen) als ongenoegen geeft bij een pas gekregen terechte opmerking.
A.u.b., geeft dat kindje een kans zijn 'longen' uit te zetten, het ondervind heus geen pijn.
Maar ja, grootouders zijn er ho'ooooo... zo gevoelig aan en tonen 'stante pede' een gepaaide verzwakking tegenover hun oogappel.
Woorden staan primair tegenover klanken en kunnen soms troostend maar ook zeer kwetsend zijn wanneer ze naar mensen gericht worden.
De overkant is er, maar biedt geen ruimte voor overtuigende theologische zekerheid. (Religieuze werken)
Een geslaagde overbrugging is nog steeds een welkome levensverlenging, maar zoals steeds...tijdelijk.
Millos Forman's 'Amadeus' theatrale filmproductie puilt uit van prachtige, kostumering, (Film-Oscar's) maar geeft inhoudelijk (levensloop) een te zwakke voorstelling van de componist Johannes,Chrisostomus, Wolfgang, Gottlieb, Amadeus Mozart.
De film-titel beschermd deels de inhoud.
( Hetzelfde geldt voor literatuur, beeldhouwkunst, schilderkunst ...).
Ook hier zou Antonio Salieri in zijn vuistje gelachen hebben.
Koorleden zijn 'onbezoldigde' figuranten.
"Je hebt goed gezongen" vormt de omlijsting van voldoening in het licht van de spot.
Een fictieve koor-voldoening vertaald zich niet in een 'café' na bv. een opluistering van een uitvaartdienst.
Ik hou mijn hart vast bij de gedachte dat dit routine wordt. (is).
Ik verdwijn dan met een gedrapeerde, beschamende oorkonde als medestichter, heel wat anders dan een eervolle voldaanheid met een verleden, geparticipeerde inbreng.
Je voelt je als een "Erlkönig" (Fr.Schubert) maar dan in de betekenis van de Vader... zelf te paard'
'Gedachten en gevoelens' is het zwakke antwoord op de vraag: "Wat is kunst?"
Een erfenis op basis van 26 letters en daarmee moeten wij het stellen!
Veel en veel te weinig om gevoelswaarden te beletteren.
Daarnaast concurreert het muzistische..., maar ook dit brengt beide muzenisse-onderdelen in een zwakke eufonische danigheid.
Doordachte, samengestelde klanken zijn een troosteloze zoektocht naar allerlei vormen van ontlading, onzelfzekerheid van de componist die geniet van tijdelijk 'applaus'.
Hij/zij geniet van, zoals psycho-analist Adler zou 'zeggen', een machtspositie met blind zelfvertrouwen.
Zoals reeds eerder gezegd, het lijdt soms tot suïcidale 'ontgoocheling' en voorbeelden uit de kunstgeschiedenis bevestigen deze zienswijze.
En koorleden...zij zitten aan de broodmaaltijd van de gastheer. (Kunstenaar)
Zolang zij zich bewust zijn van denken, occulteert het zich naar mogelijk's een aangename verpozing, (koorherhaling) en de 'dichter' biedt hen een weerbaarheidsfactor in het trachten te begrijpen van datgene wat de 'creator' bedoeld.
Daarom is het verstaanbaar dat meerdere herhalingen van het zelfde lied,voor de zogenaamde 'zwakke' weggebruikers, als excuses kan en 'moet' aanvaard worden omdat zij lotgenoten zijn en zich bevinden op dezelfde periferie.
Koorleden zijn ook vaak betrokken bij andere nevenswaardige, sociaal-culturele activiteiten en worden daarom soms voor een keuze gesteld.
"Welk belang hecht ik aan....of ...wat boeit mij het meest...of...of..."
Met een steengoede voorzitter, een bestuur dat 'en bloc' presteert en een ijzersterke dirigent...maar zonder 'akkerland' (koorleden) zal men niet kunnen ploegen.... geen kooralmen oogsten, ook niet met het bezit van de beste graankorrels.
Koorleden eigenen zich , met frisse tegenzin of enthousiasmerende inbreng, een primaire plaats toe met als medepassagier:
Spreken is zilver.
Zwijgen is goud.
Luisteren is diamant.
Zingen is briljant.
En mens zijn is platina.
Voor de koor herhaling; vlug hier en daar wat nieuwsberichten mee ritsen...
Tijdens de koor herhaling: een artistieke onderdanigheid 'verluiden'.
Nà de koor herhaling: een ongevraagde slaaploosheid.. (De melodie blijft hardnekkig in je hoofd circuleren en je troost uzelf dan maar met de gedachte:....och, opoffering baart kunst!)
Zonder koorleden; geen koor, welke ook de begaafdheid van de dirigent of de sociaal-culturele inspraak of dergelijke van het koorbestuur moge wezen.
Een soort chronisch, christelijk demonisme.
Waarom?
Zoals reeds eerder vermeld: kunst laat zich niet ontleden, verraadt zichzelf niet en toch nodigt het telkens opnieuw uit.
Het 'fantomisme' van muziek beoefening.
Geboeid door wat oppervlakkig toereikend is, maar niet vatbaar, laat staan verstaanbaar.
Het wekelijks conclaaf van realisme (nieuwsberichten) tegenover expressieve koorzang en .... ietwat 'stout' mag ik er aan toevoegen..., een stevige 'service' aan je partner die geniet van een luxueuze vrijgezellenavond.
Weet je,
een fijne 'gesprekspartner' is,
diegene die de 'kunst' verstaat van het luisteren.
Ik ben Tony De Ruysscher, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TDR.
Ik ben een man en woon in 9190 Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd..
Ik ben geboren op 30/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek, religie, moraal-filosofie, en ....mailtjes ontvangen! (Maar ook doorsturen!?).
Wij hebben drie zonen, en twee kleinkinderen.
Tony De Ruysscher is overleden op 28sept 2018 in huiselijke kring.
In een 'cronologie', (1979-1998)
Wenen, het is toch de stad van mijn dromen.
Wenen.
Goede lezer,
.jpg)
