Het nam welgeteld vijf uren in beslag om de cilinders te demonteren en de vier kleine o-ringen over de tapeinden te plaatsen! Het einige wat me nu nog zorgen baart is dat ik het links onderste tapeinde van m'n linker cilinder niet volledig op moment heb gekregen. Ik heb zo'n flauw vermoeden dat weer de draad in het carterblok aan het lossen is net zoals voorheen! We zullen wel zien ben het sleutelen nu wel beu aan het worden. We besuiten om het convooi van vrijdag te nemen en een dag langer in Essaouira te blijven.
Op 29April opent stijn de morgen met de woorden: "Ik heb nog eens zin in een koppel tieten!" Nina en ik stellen die van haar voor, hij vond ze wel mooi, maar het moesten Marokkaanse zijn ;-) Die dag zijn we samen met z'n drieen nog naar het strand vertrokken, maar zijn zonder Stijn weergekeerd,... Hij heeft die nacht ook niet in het hotel geslapen,...Het zijn uiteindelijk Amerikaans-Joodse borsten geworden, en van horen zeggen waren het hele mooie! Voor diegene die geinteresseerd zijn in de Stijn z'n nieuwe vlam kan naar haar web-site gaan kijken, www.taliafrenkel.com het is werkelijk de moeite die griet kan wel iets, op gebied van fotografie dan toch, de rest moet je maar aan Stijn vragen;-) In iedergeval is voor sommige mensen Essaouira het 'Parijs' van Marokko!
30 April: De medina ontwaakt en doet op haar beurt ook ons ontwaken, het kabaal van roepende verkopers is nu echt niet meer te houden! Nina en ik maken ons klaar voor het vertrek naar Agadir, we gunnen Stijn nog een extra dag samen met Talia in Essaouira. We spreken op 1 Mei af in Tiznit, zo heeft die jongen een 'carte blance' om wat schade in te halen! 't Zal er gaan stuiven! Wij gaan nog effe goeiedag zeggen tegen de gyvo's, waar we weer warm worden onthaald en rijden half 'tipsy' Essaouira buiten richting Agadir!
Esra rijdt nog steeds uitstekend wanneer we de 'rode stad' verlaten richting Marrakech, ik zou zelfs geloven dat er meer pit inzit dan voorheen. Ook hier is de natuur weer prachtig, ze is getooid met vooral rode en groene kleuren en even later komt er het knal blauw van een gigantisch stuwmeer bij! We volgen al 2 dagen een groene strook die diagonaal door Marokko loopt! Na verloop van tijd komen we aan de voet van het Atlas gebergte en die flankeert ons tot in 'Beni-Mellal' daar draait de weg in de richting van Marrakech en brengt de totale verandering van het landschap met zich mee. Van de ene bocht in de andere zitten we plotseling in een dorre prairie-achtige woestijn. De verradelijke bochten maken nu plaats voor een ellenlange rechte baan in een okerkleurig vlak landschap! Blijkbaar niet alleen onze route maar ook de fauna en flora hebben een bocht van bijna 180 graden ondergaan!
In Marrakech koffie drinken en eten, het is er verschrikkelijk heet en laten de hitte even passeren voor we de oase van Marrakech achter ons laten. Doch wanneer we in de richting van Essaouira verder rijden blijft de hitte bedrukkend hangen en de lange saaie baan maakt het er niet aangenamer op. Zelfs het schapenvel op ons doorgezeten zadel begint z'n nut te verliezen en ik moet geregeld op de pedalen staan om voor een billen massage te smeken bij Nina achterop,... De zon verwarmt de hele aarde en alles wat er zich op begeeft, het zweet kleeft de kleren aan onze huid. De hete lucht die van de gekoelde cilinders komt verwarmt nog eens extra m'n voeten alsof het nog niet heet genoeg is,...
Maar na enkele uren komt er een zachte koele bries over het het land, we naderen 'Essaouira' en z'n milde zeeklimaat! Het wordt frisser en frisser, zelfs zo fris dat ik de ritssluiting van m'n jas weer optrek. De frisse wind komt ten goede voor mens en machine, net op tijd want ik stond op het punt uit m'n lederen broek te drijven! De frisse zeelucht brengt niet alleen verfrissing maar ook de melange van verse vis en kruiden met zich mee en begin spontaan te watertanden naar een tagine met vis en gestoofde groenten! De vegetatie begint weer langzaam te veranderen in allerlei groenige kleuren en al snel komt achter de hoek de blauwe oceaan piepen met z'n witte schuimkoppen. En even slik ik m'n droge keel met de gedachte: "Daar moet ik straks over met een rollende fles!;)" Maar m'n affreuze gedachte wordt alweer snel verdrongen door de schoonheid van de Essaouira,... De prachtig witte huizen met blauwe slagluiken en deuren, doen je meteen aan griekenland denken en verder hangt er een heel aparte sfeer! Dat zou een beetje te maken hebben met de vele artiesten die er komen uitblazen na een zware tour of die er net wat inspiratie komen opdoen voor een film of plaat. Jimmy Hendrix en Cat Stevens zouden er in de jaren zestig een hippy gemeenschap hebben aangertrokken,...
We komen er ook Duitse gs-rijders tegen van het Zwarte Woud; Bernt, Peter en Jutta die zorgen er meteen ook voor dat we enkele dagen langer in Essaouira moeten blijven! Omdat ik hen m'n motor problemen van in Guercif had uitgelegd! Peter vertelde me dat die kleine o-ringen op de tapeinden van groot belang waren voor de olie-circulatie! Als ik ze niet terug monteer zouden m'n lagerschalen er weer aan moeten geloven! Vlak voor onze Duitsers weer vertrekken geeft Peter me z'n voelmaten setje, vloeibare pakking en een flinke dosis succes mee! Dat wordt dus een dag extra blijven en nog maar eens een operatie bij Esra, de cilinders moeten voor de zoveelste keer weer verwijderd worden! Net nu de motor zo goed bolde! Ik begin het stilaan beu te worden, heb ondertussen al meer 'onder' de motor gelegen dan 'erop' gezeten! Ik verlang naar de 'fregelgrot' maar heb geen keuze, en ga op zoek naar een garage waar we gereedschap mogen gebruiken. En zo komen we op de één of andere manier bij 'Guy Bellinkx' en 'Ivo Grammet' terecht! Twee wel héél bijzonder dikke vrienden, ze wonen samen al dertig jaar in Essaouira en runnen de riad 'GYVO' www.riadgyvo.com In z'n vrije tijd vangt Guy straatkinderen op in Essaouira. www.essaouira-darna.com en Ivo verzamelt artisanale kunst voorwerpen van over de hele wereld en organiseert tentoonstellingen. Momenteel heeft hij er eentje lopen in Antwerpen op de Suikerrui met Marokkaanse kunst. www.symbiose-ic.net (allen daarheen, 't schijnt de moeite te zijn) We worden er ontvangen als kind aan huis en sturen ons naar de beste mechanicien van Essaouira, waar we zonder problemen het gereedschap van zouden mogen gebruiken,... Allez, ik zal er dan maar eens aan beginnen, tot later,...
We snorren weer verder op onze 2weelers, eerst weer langst de groene Schotland-achtige heuvels richting Fes. Prachtig glooiende wegen met de meest varieerende bochten, wel kopje erbij houden want het durft wel eens te gebeuren dat er een stuk asfalt ontbreekt! Vlak voor Fes zakken we af naar het zuiden richting Ifrane. Ifrane is het klein Zwitserland van Marokko, het is er proper de huizen zien eruit als Zwitserse chalets en je kan er tijdens de winter in 3 verschillende gebieden skieen. Ifrane ondergaat op het moment een serieuze metamorfose, en wordt op haar beurt keurig op Marokkaanse wijze verkracht door de Europese bouwstijl! Niets is hier traditioneel zelfs de Marokkaanse vriendelijkheid ontbreekt. Toch is het wel de moeite er te passeren je waant je helemaal in de Alpen de natuur is er eveneens prachtig. Ifrane is een plaats voor de Marokkaanse elite, we voelen ons er niet echt thuis en rijden na onze koffie verder richting zuiden.
We zakken letterlijk en figuurlijk af richting Azrou, het aroma van naaldhout begeleidt ons door het 'woud van de ceders' waar het stikt van de makaken, flink uit de kuiten gewassen apen! In het centrum van Azrou kan Stijn het niet laten even een buikschuiver te maken, hij mist ons op een haar na! Buiten enkele schramen geen schade. Mooi zo! Nu wordt er verdacht meer afstand gehouden,...
Een adembenemend landschap brengt ons tot in Khénifra, de 'Rode stad' genoemd omdat er de huizen zijn opgetrokken met de aarde van de streek die er knal rood is. Het geeft een warme oranjerood-achtige sfeer. Het geeft je een idee hoe er een stad op Mars zou uit kunnen zien! We houden hier halt om de nacht door te brengen! Morgen naar Essaouira!
Figuig was als een pleister op de zwerende wonde die in Guercif op ons ligt te wachten in een met olie besmeurde garage vol oud ijzer en Arabisch ratelende, maar wel heel behulpzame moslims! Ons hotel in Figiug was als een oase in een oase, de zon boven de Sahara brandde heet maar het zwembad aan het hotel bracht verfrissing! Figuig is werkelijk de moeite waard voor iemand die van Marokko houdt, een echte aanrader. Met vele hammams, warm waterbronnen, oude architectuur en ongelooflijk lieve mensen! Je passeert er geen enkele mens die niet: "Bonjours, ça va?" aan je vraagt. Een streng gelovig Christen die graag eens een stukje van de hemel zou willen proeven, moet beslist naar Figuig afzakken!
Ondertussen hebben we alweer een treinritje richting hel achter de rug en zijn we weer in Guercif beland. Gelukkig stond Mohamed ons weer op te wachten aan het station. 'Mohamed' is de man die ons onderbracht bij z'n familie toen we hier een panne kregen. Ze bieden ons er eten, drinken en overnachtingen aan, en worden er ongelooflijk goed gesoigneerd! We hoopten in Guercif eindelijk eens ons pakketje aan te treffen, maar helaas de douane wil het niet vrijgeven omdat ze de inhoud er niet van kennen! En als klap op de vuurpijl vinden de flikken hier het nu wel heel verdacht dat we hier nog steeds rond dwalen. Daarom worden we uitgenodigd naar hun betonnen kantoortje te komen, en alles eens deftig uit te leggen. De commisaris die denkt een hoofdvogel te hebben afgeschoten vraagt fier naar onze paspoorten. Nadat hij natuurlijk niets abnormaals heeft gevonden, vertelt hij aan Mohamed dat we niet meer bij hem mogen logeren en we een hotel moeten nemen dicht bij het politie kantoor. Daar gaat onze gratis overnachting! Hij zegt ook nog tegen Mohamed dat hij moet oppassen met onze motors in z'n huis te bewaren, en dat ze ons in het oog zullen houden! Tja,... het koningshuis is hier wel heel heilig. 'Hassan en Mohammed VI' hangen hier overal trots aan muur in de woonkamer, althans bij de mensen met geld,...
Nu ik toch weer carte blance had voor geruime tijd door het wachten op het pakketje (er zat natuurlijk weer een weekend tussen) heb ik maar op aanraden van de Seppe een website aangemaakt via www.bloggen.be , ik hoop dat het een beetje overzichtelijk is! Want het heeft me bloed, zweet, tranen en heel wat geduld van Nina gekost! Ondertussen kennen ze hier in het cyber café, de meest uiteenlopende vlaamse vloek woorden! Foto's kan je voorlopig nog bekijken op http://spaces.msn.com/ninadecaigny/ en http://spaces.msn.com/members/tatanka5mijnfotoos1982/ ik probeer later nog wel wat foto's op de site bij te voegen.
Na veel gevloek en getier in de teleboetiek tegenover ons veel te duur hotel zijn we er dan toch in geslaagd het pakketje naar DHL in Fes te laten overkomen. We zouden het morgen kunnen afhalen, jawel we hebben het zelfs zover gekregen dat we op een zondag kunnen langst komen! Ik ben benieuwd, Marokko is en blijft een Afrikaans land en de bureaucratie is hier bijna even laks als in Belgie;) Je kan je dus wel inbeelden hoe moeilijk het is hier iets gedaan te krijgen!
Allez dat was het dan, gelieve te duimen voor morgen!
Een paar dagen geleden waren we in Guercif aangekomen, met de intensie ons begeerde pakketje af te halen op de post. Maar daar kwamen we te weten dat het pakketje met onderdelen zich door de een of andere duistere reden nog steeds in Brussel bevond. In Europa is het paas weekend en ook de post in Marokko werkt niet op zat.-en zondag. CONCLUSIE: We zitten weer voor enkele dagen vast in het desolate gat van een Guercif en er is hier werkelijk niets te zien, zelfs de politie komt al informeren bij de marokaanse familie waar we te gast zijn! Ze vinden het raar dat we hier weer zijn en vragen zich af, wat we hier eigenlijk komen zoeken! Ze denken dat we snode plannen willen uitvoeren tegen het Marokaanse koningshuis, net nu de spanning tussen Marokko en Algerije zo hoog is. Tja, ik kan ze ergens wel begrijpen die flikken,de saaiheid hier werkt als een gevaarlijk gif en zijn helemaal het noorden kwijt wanneer ze 3 rugzak 'terroristen' van de trein zien stappen! Soit, nu we toch weer tijd hebben besluiten we terug de trein op te stappen en de andere kant van Guercif te verkennen in de richting van Algerije. (eens zien hoe hoog de spanning daar is) en zo komen we terecht in Oujda, vroeger werd ze de stad van de angst genoemd omdat er de heersers van Marokko en Algerije vaak vochten. Nu heeft ze slechts een politieke rol en is ze 1 van de 2 grensposten naar Algerije, toeristisch heeft ze niets te bieden.Ze hebben er precies ook nog nooit een blanke vrouw gezien. Als nagapen vlekken zou afgeven dan had Nina al pekzwart gezien, ze kan zelfs van een vol terras, simultaan alle gesnorde hoofden doen keren,... en dan te weten dat haar blonde krullen nog bedekt zijn! Verder moesten we flink wat moeite doen om een hotel te vinden met warme douche, jammer dat uiteindelijk het water ontbrak!
Vandaag besloten we dan maar om naar Figuig te gaan, een oase 376 km ten zuiden van Oujda en tevens de 2e en laatste grenspost naar Algerije. de bus daarheen wordt letterlijk 'volgeramd' met moslims! (en 3 toeristen) ik heb 7 uur krampachtig in een bakkes hete, overvolle bus gezeten.Iin m'n zij porde een flinke kont van een moslim vrouw,... Ik liet ze maar porren want ze voelde wel lekker mals aan + dat dit waarschijnlijk toch een unicum is voor een niet moslim als ik! Het was een hele ervaring,... De busreis (we mochten op de 376km, 7 keer uitstappen voor douane controle) Figuig, is een oase gelegen midden in de woestijn, in een enorme kom tussen de bergen. Het is de poort naar de Sahara het is hier prachtig mooi en de mensen zijn ook hier ongelooflijk vriendelijk en gastvrij! En als klap op de vuurpijl is het dit weekend het aller eerste 'FESTIVAL DE OASIS' een folklorisch festival met groepen uit verschillende landen. We zullen alvast reclame maken voor de meisjes van Lais! En nu sluit ik af want het festival gaat beginnen!
Johan: Misschien moet gij met uwen atlier naar hier komen dan kunnen we de motor rapareren, dat zouden ze trouwens wel kunnen gebruiken hier dan moeten ze niet op de grond werken
Irm: De groeten aan Parazar van ons allemaal!
Paul en Kristel: Bedankt voor de info, we zullen laten weten of ie nog geldig is
Piet: Die hash werkt inderdaad goed, ben volledig van m'n diaree af! (bedankt voor de tip) maar wat deed je tegen het knellen van die handboeien, want dat doet nu wel flink zeer;)
Stijn en Nina hebben nu ook een beetje last van een liquide stoelgang.Nu voel ik me niet meer zo alleen in hetdonkere vloeibare dal "der doffe ellende"! De trein reis naar Rabat is een van de mooiste die ooit heb gedaan. Het landschap is gewoon prachtig, wanneer je de palmbomen, cactusvijgen en de golfplaten kotjes weg denkt waan je, je helemaal in engeland! Nooit gedacht dat Marokko zo groen zou kunnen zien. In Rabat aangekomen stopt de trein nogal bruusk. Een tv-toestel dondert van het bagagerek, recht op het hoofd van een vrouw die er onder zit! Iedereen kijkt bezorgt in haar richting, maar de schade valt blijkbaar mee. Het dun gewikkelde zijde doek om haar hoofd heeft kennelijk door haar goed geloof in Allah de val gebroken "IN CHAA A LAH" (of zijn de mensen hier gewoon een beetje taaier dan bij ons!?)
Rabat is het Washington van Marokko en helemaal niet toerist gericht. En dat merk je meteen wanneer je haar medina (oude stad, souk) binnen wandelt. Je wordt er niet lastig gevallen door lastige tapijt verkopers die je proberen binnen te lokken en vervolgens een veel te duur tapijt proberen aan te smeren! Hier is het ontspannend en onthaastend wandelen. We betrapten ons er zelfs op dat we meer inkopen deden dan in andere medina's
De ambasades hier zijn niet zo gemakelijk binnen te geraken, we beginnen ons zelfs een beetje af te vragen waarom ze hier eigenlijk zijn. Morgen proberen we nog eens
Allez, tot ziens
Sabina, Nina wil echt eens met u hier juwelen komen shoppen!
Burry, jammer dat we elkaar niet kunnen treffen in brasil, dan zulde gij toch wa langer verlof moeten pakken;)
Tinneke, sorry voor uwen boterham met choco, die hebt ge nog te goed van mij!
De maag borrelt, een natuurlijke reflex sluit de kringspier! Nu is het hoog tijd dat ik een toilet opzoek, de kringspier-reflex wordt te nonchalant met al dat uitstellen. Ik geloof zelfs dat er deze keer iets ontsnapte, maar dat zien we later wel. Eerst een wc!! Ik haast me naar de een barretje, loop bijna de ober omver, volg de borden wc en baan me door het cafe een weg er naartoe! Gooi de deur dicht, neem zelfs de moeite niet ze op slot te doen. Werp m'n broek van m'n middel en merk nu pas dat het zo'n verdomde Franse wc is. soit, gehurkt ledig ik met zeer onaangename geluiden m'n darmen. Het lijkt niet op te houden, wist niet dat een man zoveel afval in zich kon vasthouden. M'n ogen beginnen er zelfs een beetje van te pikken. Na een geruime tijd beslis ik met pijn in de knieen ermee op te houden, de rest is voor later. Een affreuze gedachte schiet me door het hoofd, ogenblikkelijk kijk ik links, rechts, achter en zelfs boven,... SHIT, SHIT, SHIT,...geen wc papier, die verdomde wc's hier! Links van me enkel een koperen kraantje met een plastiek emmertje eronder, dan maar op z'n Marokaans verdomme!! Na enkele onwennige minuten kan ik eindelijk gaan recht staan en trek m'n broek weer op, werp vervolgens een beangstigende blik op m'n hielen. Ja hoor, ze zijn keurig besmeurd met geel- groenig en lichtbruine onaangenaam geurende tot licht irriterende spetters. "Gelukkig heb ik vandaag m'n botinnen aangetrokken en niet m'n sandalen,...": Denk ik bij mezelf, terwijl het plastiek emmertje laat vol lopen onder het geel koperen kraantje. En wanneer ik het besmeurde franse toilet proper wil spoelen kan ik in de gekleurde spetters de woorden: "BIENVENUE AU MAROC" vormen,....
Zoals de meeste blijkbaar al hebben opgevangen zitten we met gigantische motor problemen. De gs heeft zijne kaas gegeven, de schelpkes van mn rechter drijfstang zijn zowat volledig verdwenen en hebben de krukas flink beschadigd. Bijna was de motorreis voor nina en ik afgelopen, maar Ollie en Halewijn spanden zich vanuit Belgie voor onze gebroken kar en hakte de knoop van het Esra dilamma door. Ollie zal het resterende motorblok dat bij mij in de kelder staat verder demonteren en Halewijn zal de nodige onderdelen via zn werk, DHL, gratis opsturen tot in Guercif, waar de motor zich nu bevindt. Mits we nu voor een week vast zitten in Guercif in afwachting van ons begeert post pakketje hebben we de trein naar Fes genomen. Ook een beetje kwestie om aan het desolaat gat te ontsnappen waar Guercif zich in bevindt. In Guercif regent het zo n 2x per jaar de mensen zijn er dus heel arm en er is niet veel meer te doen dan muntthee te drinken en hash te roken. Desondanks dat de mensen er niets hebben zijn we er wel goed opgevangen,... voor de mensen die plannen hebben naar Marocco te reizen, Fes is echt wel de moeite! we houden jullie op de hoogte!
Alvast bedankt Ollie en Halewijn Min, uwen boek ligt bij mn ouders,... denk ik Bert en Piet, Nina haar borsten zien nog niet bruin! ze hebben haar al wel enkele keren voor hoer uitgemaakt, wat volledig onterecht is,... vind ik Jorg, 'lammer' dat ge er niet bij kon zijn bij het vertrek, (misschien maar goed want er zijn er verschillende onderuit gegaan) Jenne en Elly jullie hebben een taaie dochter! Voor de mannen vande Nieuwmoer, ik mis het dorp wel eens wanneer ik weer op die verdomde motor sta te vloeken!
Momenteel bevinden we ons op de finca van Johan en Irm. De befaamde vrienden van den Blutte en Hilde. De finca is gelegen nabij Alcaraz, midden tussen de bergen. We zetten hier de moto's op stal en houden een paar dagen rust, doormiddel van ons te laten vervoeren door hun paarden en wat door het luchtruim te scheuren van Peñascosa en omstreken met het ultra licht vliegmachientje van jeugdige Johan! We worden hier elke elke dag gesoigneerd als god in 'Spanje' en voelen ons hier als kind aan huis! Kortom het is eigenlijk zeer interessant hier te vertoeven en vragen ons elke dag een beetje meer en meer af, wat we in godsnaam in dienen Afrikaanse zandbak gaan zoeken,... Maar we kunnen hier onmogelijk langer blijven, want de finca-voorraad wordt hier door ons geplunderd, en we zouden graag ooit nog eens terug komen! als ze ons nog terug willen tenminste ;-) Trouwens het avontuur trekt ons naar het zuiden en het mag hier niet eindigen, dat zou te gemakkelijk zijn!
Dit jaar is het niet omwille het feit dat het gisteren Sint-Patricksday is geweest dat ik nu een wrak ben, maar gewoon omdat ik deze nacht slecht heb geslapen! Een beetje zenuwachtig misschien? Het vertrek vindt plaats bij café 'De Jagersrust' in Kapellen.We nemen er bij een frisse pint afscheid van vrienden en familie en gaan van start. Alles verloopt heel goed tot we in Beaumont even stoppen voor een frisse pint en enkele pinten later weer verder rijden, daar komen Stijn en Weking ten val. Op het eeste zicht geen schade buiten kapotte spiegels. Later op de dag komt ook nog Dietwin ten val, met iets meer schade. Als het zo blijft doorgaan gaan we niet ver geraken! We overnachten in Chimay en nemen s'anderdaags afscheid van onze vrienden die het niet konden laten een stukje met ons mee te rijden. We gaan via Hirson Frankrijk binnen en zetten koers richting Fontainbleu. Daar nemen we halt om ons eerste stokbrood met brie te verorberen. Daar komen we ook tot de ontdekking dat Stijn z'n voorvork lekt, waarschijnlijk door de val met Weking! We overnachten in Villemandeur. Stijn kijkt onderweg verdacht veel naar z'n voorwiel, later blijkt dat er 40 spaken los staan! We gaan richting Bourge daar voorbij nemen we de autostrade en bij het eerste pompstation moet Stijn er al af met een lekke band!
DAG 5: Stijn z'n kilometerkabel is gebroken
DAG 6: omdat Daniel niet wil onderdoen voor stijn, begint z'n pomp van de voorrem het te begeven!
Ondanks dat Stijn gestopt is met roken heeft hij toch al een pakje tabak gekocht (Yahama syndroon) kortom, buiten onze motoren kan onze vakantie toch al niet meer stuk! Wij zijn nu in Cadaques en jullie hebben allemaal de groeten van Dali de groeten Nina, Stijn en Daniel xxxx
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
We snorren weer verder op onze 2weelers, eerst weer langst de groene Schotland-achtige heuvels richting Fes. Prachtig glooiende wegen met de meest varieerende bochten, wel kopje erbij houden want het durft wel eens te gebeuren dat er een stuk asfalt ontbreekt!
Figuig was als een pleister op de zwerende wonde die in Guercif op ons ligt te wachten in een met olie besmeurde garage vol oud ijzer en Arabisch ratelende, maar wel heel behulpzame moslims!
Dit jaar is het niet omwille het feit dat het gisteren Sint-Patricksday is geweest dat ik nu een wrak ben, maar gewoon omdat ik deze nacht slecht heb geslapen! Een beetje zenuwachtig misschien? Het vertrek vindt plaats bij café 'De Jagersrust' in Kapellen.We nemen er bij een frisse pint afscheid van vrienden en familie en gaan van start. Alles verloopt heel goed tot we in Beaumont even stoppen voor een frisse pint en enkele pinten later weer verder rijden, daar komen Stijn en Weking ten val. Op het eeste zicht geen schade buiten kapotte spiegels. Later op de dag komt ook nog Dietwin ten val, met iets meer schade. Als het zo blijft doorgaan gaan we niet ver geraken!
