De wekker wekt ons om 5uur, we gaan vandaag een geplaatste pomp contoleren ten noorden van Burkina in het plaatsje Doundégue.Een pomp geplaatst van ingezameld geld door de vzw "vrienden van burkina" zie: www.vriendenvanburkinafaso.be Zo vroeg op de dag vertrekken geeft het voordeel dat je de hitte een beetje voor bent en zo denkt heel Ouagadougou. Iedereen is al druk in de weer en snort of fietst z'n doel achterna. Wij verlaten de drukte van Ouaga richting 'Bourzanga' een goeie 150km ellenlange wasbord-piste! Het rode stof van het Afrikaanse 'wegdek' waait flink de hoogte in, achter het kielzog van onze Toyota landcruiser. Het landschap is dor en droog, toch vertoont het sporen van hevige regenval. Een goeie 4,5uur na vertrek zijn we in het plaatsje 'Bourzanga' waar we even halt nemen om op zoek te gaan naar een gids die ons kan leiden tot in Doundégue, 25km brousse inwaarts. Door de jarenlange ervaring is niet alleen onze auto maar ook onze chauffeur enkele vijzen verloren en geregeld knotsen we met onze blanke hoofden tegen het dak van de landcruiser,... het is geen gemakkelijk terrein! Een drie kwartier en een lekke band later arriveren we in Doundégue. Daar staat een spinternieuwe waterpomp met enkele kinderen er omheen te pronken in de brandende zon van de Burkinabé sahel. Wanneer we uitstappen laten de kinderen al het werk vallen en lopen de benen uit het lijf, borst vooruit, hun hielen slaan achteraan tegen de bibs en zonder om te kijken verdwijnen ze in de verte. Waarschijnlijk uit angst voor de 'nassara' (blanke). Daar staat ze dan, een simpele pompje, enkel manueel bedienbaar, fier op een betonnen sokkeltje met afvoergootje nog nalekkend van het laatste werk van de met angst weggelopen kinderen. Deze pomp vult niet alleen de plastiek bidonnen en zinken tijlen, maar ook de harten van de 'Peulen' die er rond wonen. Doordat de wortel van de pomp zo'n 50m dieper z'n water opslorpt moeten de vrouwen en kinderen niet meer 10km verderop het water uit een put trekken! Ze kunnen nu ook het hele jaar door hun akkers bevloeien en zijn niet meer afhankelijk van het regenseisoen. Onze 'Vrienden Van Burkina' hebben goed werk geleverd! Ondertussen komen enkele dorpelingen nieuwsgierig een kijkje nemen, we worden uitgebreid met buigende gebaren bedankt! Het is overduidelijk dat het werk van Herman en Ludo niet voor niets is geweest! Alles is naar wens, we nemen afscheid worden nog eens extra bedankt en gaan terug richting huiswaarts. We banen ons weer een weg door struiken, droogstaande poelen en proberen onze oude sporen weer terug te volgen in de mate van het mogelijke. We laten onze gids weer achter in het dorpje 'Bourzanga' en kiezen weer voor de piste richting Ouaga. Onderweg in 'Kongoussi' een zanderig dorpje, nemen we halt om een Bourkinabés kieken naar binnen te werken en een frisse pint te drinken. Maar na een tijdje moeten we onze halfvolle pinten laten staan, omdat het een beetje te waaierig begint te worden! De knal blauwe hemel begint duivelse patronen te vormen, dikke donkere wolken rollen van onder naar boven en andersom en het wordt abnormaal donker. Ons terrasje begint z'n stabiliteit te verliezen en wij maken ons zo snel mogelijk uit de voeten voordat de hemel barst. Het rode stof van het wegdek raast als een trein door de hoofdstraat van Kongoussi die parrallel ligt met de windrichting! Nu en dan rolt er een half rieten hutje door de straat, achtervolgd door waarschijnlijk de eigenaar. Weer andere mensen vluchten binnen. De hemel hier boven Burkina is al even taai als de mensen die eronder wonen en houdt het water veel langer vast dan wij gewoon zijn in Europa. Ze is donker en zwaar gezwollen, een felle bliksemflits scheurt de gespannen hemelbodem open. Bakken water storten vervolgens naar beneden! We zijn maar net op tijd in de wagen en moeten dringend verder rijden, als het zo blijft gieten is de kans groot dat de weg zal wegspoelen. Onze voorruit wordt zwaar onder druk gezet door de hevige regenval en onze ruitenwissers krijgen het niet voorelkaar een klaar zicht voor ons te prepareren. Zeker niet wanneer er eentje afbreekt! Het zicht wordt beperkt tot een goeie 10m, onze chauffeur is uiterst geconcentreerd en plakt met z'n veel te dikke en platte neus tegen de voorruit, z'n grote zwarte handen knellen fors rond het stuurtje! Het oorverdovende geluid binnen in de auto van de kiezel die het carresorie belaagt, wordt af en toe overheerst door een zware donderslag die ons lijkt te achtervolgen en vervolgens 10sec na rommelt. Nooit zag ik zo'n zwaar onweer! En wanneer de zware regenval begint af te nemen, zien we hoe het landschap kreunt onder de belasting van het water. De grote droge kale vlaktes die we op onze heenweg zagen, staan nu helemaal blank en weerspiegelen de opklarende hemel. De onschuldig droge rivierbeddingen zijn nu veranderd in gevaarlijk kolkende rivieren. Bomen zijn uit de grond gerukt, andere zijn gewoonweg afgebroken of uitgespoeld. Mensen komen voorzichtig terug buiten en maken een raming van de schade. Het rode landschap zal nu snel groen worden gedurende het 3à4 maanden durende regenseisoen. Twee weken later zal alles weer keurig dood en dor zijn,... Ter hoogte van Pabré zo'n 20km voor Ouaga is de weg fataal weggespoeld. Een autobus probeerde nog tervergeefs het wegdek te trotseren en staat waarschijnlijk nu nog te pronken met z'n assen diep in het rode slijk! In iedergeval het natuurgeweld dwingt ons terug te draaien en een omweg te maken van 85km via 'Laye'. Hopende dat de weg daar ook niet is weggespoeld,... Een uurtje later bereiken we het asvalt richting Ouaga, en wanneer we de hoofdstad binnen rijden begint de nacht te vallen,... nog een reden om vroeg op de dag te vertrekken!!
De fokker f28 zet twee uur na opstijgen in Dakar krijsend het rubber op Burkina's grondgebied. Onze pa staat al (een beetje zenuwachtig) te wachten achter het traliewerk op de luchthaven van Ouagadougou en even later zijn we officieel in Burkina Faso. We wandelen langs de parking naar een terrasje, waar we onze eerste 'Brakina' drinken. Tijdens onze eerste dorstlessing valt het ons op dat er iets niet klopt in deze stad, het neemt een enige tijd in beslag vooraleer we beseffen dat hier geen vuil in de straten ligt. De tuintjes op straat zijn netjes geknipt, het verkeer rijdt hier op de juiste plaats en m'n stopt hier voor een rood licht! De weinige wegen die er zijn, zijn in perfecte staat en hier en daar zijn zelfs fietspaden aangelegd. Er zijn veel meer én gezelligere terrasjes! Auto's zijn nauwelijks beschadigd en de mensen hier zijn gewoon vriendelijk zonder de afschuwelijke façade zoals in Dakar. Het is ook verdacht rustiger op straat geen opdringerig geclaxoneer van taxi chauffeurs, het is voor mijn gevoel een zalige stad waar m'n gewoon doet, Ouagadougou is het kleine Europa van Afrika! (voor zover we Afrika gezien hebben natuurlijk!) In iedergeval we voelen ons hier goed thuis en het is een hele verademing tegenover Dakar! We worden te slapen gelegd ten noorden van Ouaga, in een van de huizen van kolonel Tibo, een zeer prominent persoon hier in Burkina! Van Herman Beysens (collega van onze pa) krijgen we zelfs nen vette 'Intruder 800cc' onder ons gat, volledig voorzien van hels lawaai, chroom, toeters en bellen! Het is misschien wel niet volledig ons ding maar we zijn wel blij nog eens twee wielen onder ons gat te voelen!
De wekker wekt ons om 5uur, we gaan vandaag een geplaatste pomp contoleren ten noorden van Burkina in het plaatsje Doundégue.Een pomp geplaatst van ingezameld geld door de vzw "vrienden van burkina" zie: 
De fokker f28 zet twee uur na opstijgen in Dakar krijsend het rubber op Burkina's grondgebied. Onze pa staat al (een beetje zenuwachtig) te wachten achter het traliewerk op de luchthaven van Ouagadougou en even later zijn we officieel in Burkina Faso. We wandelen langs de parking naar een terrasje, waar we onze eerste 'Brakina' drinken. Tijdens onze eerste dorstlessing valt het ons op dat er iets niet klopt in deze stad, het neemt een enige tijd in beslag vooraleer we beseffen dat hier geen vuil in de straten ligt. De tuintjes op straat zijn netjes geknipt, het verkeer rijdt hier op de juiste plaats en m'n stopt hier voor een rood licht! De weinige wegen die er zijn, zijn in perfecte staat en hier en daar zijn zelfs fietspaden aangelegd. Er zijn veel meer én gezelligere terrasjes! Auto's zijn nauwelijks beschadigd en de mensen hier zijn gewoon vriendelijk zonder de afschuwelijke façade zoals in Dakar. Het is ook verdacht rustiger op straat geen opdringerig geclaxoneer van taxi chauffeurs, het is voor mijn gevoel een zalige stad waar m'n gewoon doet, Ouagadougou is het kleine Europa van Afrika! (voor zover we Afrika gezien hebben natuurlijk!) In iedergeval we voelen ons hier goed thuis en het is een hele verademing tegenover Dakar! We worden te slapen gelegd ten noorden van Ouaga, in een van de huizen van kolonel Tibo, een zeer prominent persoon hier in Burkina! 
