Tot m'n grote spijt ga ik ons reisverhaal moeten inkorten, daar ik een beetje te veel achtersta met schrijven en ik eigenlijk absoluut geen zin heb om tijdens ons verblijf hier in Afrika om achter de computer te kruipen die trouwens toch maar half z'n gat marcheren. Dus ga ik een onprofessionele sprong moeten maken in ons relaas! Ik zal het later wel allemaal in geuren en kleuren vertellen als we terug zijn in ons Belgen landje.
Nadat we de landen Togo, Ghana en Mali hebben bezocht, zijn we op het punt gekomen dat we voor de laatste keer in zo'n akelige doodskist moeten kruipen en ons leven in de handen geven aan de man achter het stuur, die wat met de vitessepook krakend in de boite roert vooraleer hij de eerste versnelling vindt! Ik vraag me stellig af of hij wel weet dat hij de koppeling moet in duwen,... Na een droge 'klak' zitten we in eerste versnelling en zijn vertrokken richting Dakar met een voertuig waarvan de benzine dop niet meer is dan een met diesel doordrenkte vuile vod. Brengt een beetje het enge gevoel met zich mee dat we ons in een rijdende molotof-coctail bom bevinden,... gelukkig zijn we er al een beetje aan gewend. Links van ons verzacht de knal blauwe oceaan de oncomfortabele taxirit en waait met een frisse bries de diesel lucht uit het voertuig. Jammer genoeg niet voor lang, want na enkele uren naderen we de irriterende stinkende trechter van Dakar. Geografisch gezien is het voor Dakar onmogelijk uit tegroeien maar ze doet het toch en dat manifesteert zich als de woekerende cellen van een gigantisch kankergezwel. De urbanisatie is absurd en ondanks de stad in 3 windrichtingen is omgeven door de oceaan groeit ze met een ongezonde snelheid en zo ook natuurlijk de barsten van haar vervuilde grondvesting evenals haar eeuwige filles, waar we ons ondertussen al middenin bevinden. We zijn vergeven, omsingeld en evenlater zelfs ingemetseld in het Dakarse verkeer, we betalen de chauffeur en zetten onze tocht door het kunstmatige oerwoud te voet verder. Ondanks de drukte voelen we ons toch weer een beetje thuis in de metropool met haar nostalgissche sigaretten reclames,... -En de prachtig geschilderde voertuigen. -Haar sporters op het strand. -Het engelen gezang van Viviane en Youssou n'dour in de straten. -Die geurende marktjes. -De kleurrijke piroquets. -De tussen het drukkeverkeer mengende koetsjes. -De vissers die zingend de netten op het strand trekken. -En haar geurende kruiden,... -MAAR OOK haar open riolen en bedorven lucht -Haar rotte visgeur -De klagende moskeeen. -Haar schooiers en parasitaire verkopers. -De achterlijke chauffeurs, hun idiote rijgedrag en mij goesting om zo'n idioot voor z'n kop te slaan! -Haar verstikkende 2tack gassen. -Haar machtsminnende marabou's -Haar irritante rasta's en inwijkende gelukzoekers die het nooit zullen vinden. -De smeulende afval hoopjes en gedeukte auto's. -Haar 2e handsmarkt voor de piroquets met bestemming 'Canarische' eilanden,... -Het rotte wegdek en de eeuwige herstelling ervan. -Haar gauwdieven en de groeiende criminaliteit. -De dappere hozende vissers die soms nooit terugkeren. -Haar eeuwig ballen krabbende en neuspeuter etende mannen op elke hoek van de straat. -Haar mondaine wijken en middeleeuwse quartiers. -De stinkende haven, rijk aan de gigantisch drijvende olie film en haar bijtende industrie. -De smerige vliegen en stoffige straatjes -Haar toeterende taxi's en schurfterige straathonden -Haar rotte vissen op het strand en de vervuilde branding die ze kotsend uithoest. -De tot hoopjes vlees misvormde bedelaars met hun etterende en stinkende zweren waar je bijna over struikelt als je niet goed uitkijkt. -Haar stroompannes en corruptie. -De duizende winkeltjes langst de kant van de weg die allemaal hetzelfde verkopen. -Haar blijvende pijn van de slavenhandel -Haar blijvende glorie van de slavenhandel -De dieronvriendelijke dierentuin met de met polyester gerepareerde schildpadden -Haar oerwoud- en wet van de sterkste teint en als slot, haar voorbeeldfunctie van hoe het niet moet,...!
Maar ondanks dat alles is het een schat van en stad en zijn we blij onze vrienden terug te zien. Onze crash-test dummie rit zit erop en gaan het nooit meer over doen, veel te gevaarlijk! Vorige week nog knalde er een grote vrachtwagen op een overvolle taxi-brousse, alle 15 inzittende zielen verdwenen als een winters ademwolkje van de aardbol,... Wat je bij ons voor onmogelijk houdt is hier schering en inslag!
We hebben Afrika gehad, we zijn erin ondergedompeld en er bijna in verzopen! De tijd is gekomen dat we hier willen vertrekken en liefst zo snel mogelijk,... We hebben een boot 'Bleu Vic' en een kapitein 'Wick' gevonden die ons naar de overkant wil brengen en dat aanbod gaan we zeker niet afslaan. Zie: www.lawi-fashion.com/mg2
Allez, prettige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar, tot aan den overkant jiiiiiiiihaaaaaaa!!! Insha'allah
