Nadat Stijn een koper heeft gevonden die 7000dh voor de xt -annex heel de zooi die hij nu niet meer nodig heeft- wil geven, gaan we terug naar de camping! Daar ontmoeten we Gert Duson, de befaamde man die met een deux chevaux'ke van Belgie naar Zuid-Afrika reed! Zie: 'Een vreemde eend in Afrika' www.touareg-trail.be Hij gaf ons vele tips over Mauritanie en Senegal, we hebben ondertussen al ondervonden dat hij een echte Afrika kenner is en we hebben waarschijnlijk nu dezelfde mening over Mauritanie!
6 Mei: We nemen afscheid van de xt 600 en even later ook van Stijn. Die gaat per taxi naar de grens waar we hebben afgesproken. We weten nog niet wat het zal geven, want normaal moet je met hetzelfde voertuig Marokko verlaten als dat je bent binnengekomen! Het convooi is sinds 2002 afgeschaft, da's een hele meevaller, want die boeffers deden er naar't schijnt drie dagen over om naar Nouadhibou af te zakken! (klopt dat? paul en christel) We hebben geluk want we hebben een stevige wind mee en halen al gauw een rotvaart door weinig gas te moeten geven, lekker goedkoop! Het wegdek is goed en de eenzaamheid is ons enige gezelschap, we maken gebruik van deze situatie om even aan sahara-sex te doen,... wel wat veel wind en zand tussen ons reet! We passeren de laatste Marokkaanse benzine pomp waar ik Esra -en de jerry can die ik van Stijn z'n xt geerft heb- nog eens extra vol doe, want morgen kost de benzine het dubbele van hier! Een kleine 50 km voor de grens staat een Nissan Patrol aan de kant van de weg, we stoppen even en drie gehoofddoekte mannen stappen uit waarvan er één gelijk in het zand begint te bidden, de andere 2 komen op ons af. De meest guitige van de twee stelt zich voor als 'El Mami Ahl Ahmed Brahim' de 1ste Vice Président du Conseil Municipal de Dakhla Parlementaire! Da's andere koek hé, dan komt ge al eens iemand tegen in de Sahara en dan is't zo ene! Hij stelt ons voor om de nacht door te brengen een paar duinen verderop waar hij z'n tenten kampement heeft bij z'n kudde 400 dromedarissen. Waarom hebben we in godsnaam met Stijn afgesroken aan de grens! We moeten het schitterende aanbod laten gaan en voortmaken want om 19 uur sluit de grens! Even later arriveren we aan de Marokkaanse grens, Stijn een half uurtje later! De bureaucratie doet ook hier z'n werk (zonder computers) en we mogen de 10 km brede strook niemandsland betreden. Hier houdt alles op, te bestaan. Dit stukje ruwe aarde is werkelijk van niemand, geen autoriteiten, geen eigendommen enkel landmijnen die nu en dan door de wind worden blootgelegd en even later weer keurig worden ondergedekt door een fijn laagje zand! Zeker niet van de weg gaan! Vorig jaar nog, blies een Engelse vrouw zichzelf op samen met haar 4x4! De avond valt langzaam over het winderige landgoed van het niets en geeft een extra lugubere dimensie aan het landschap! Moet het ons nu natuurlijk overkomen om een lekke band te rijden! Plots komt uit het niets een Mercedes 300D aangehobbeld, mannen met lange blauwe gewaden 'boubous', die door de wind bijna van hun lijf waaien komen ons te hulp! Nadat de band is gerepareerd laten we ons gidsen door het stukje niemandsland. De nutsvoorzieningen aan de Mauritaanse kant zijn van iets mindere kwaliteit. Bij kaarslicht wordt in het door felle wind rammelende kot de nodige formaliteiten ingevuld. Ze bekijken de paspoorten met meer verbazing dan argwaan en laten me het papierwerk zelf invullen. De geur van een pruttelend stoofpotje doet doe m'n maag snakken naar een heerlijk stukje lamsbout of iets gelijksaardig, maar helaas het is niet voor ons bestemd,...Stijn is intussen ook aangekomen bij de grenscontrole. De blauwgewaade mannen stellen voor, voor onze eigen veiligheid, ons te laten gidsen naar Nouadhibou. Er ligt veel zand op de weg en zullen me met hun dubbele pinkers verwittigen! De motor wordt afgeladen en Stijn en Nina stappen in de Mercedes en omstreeks 20 uur rijden we onder de Mauritaanse sterrenhemel richting 'Aubèrge Sahara', waar we goed worden onthaald.
Stijn is z'n privilège status van vrijgezel volledig verloren. Hij rookt niet meer, z'n ruime 500 scheten/dag zijn gereduceerd tot een kleine 20-tal solidaire verdeeld over 2 dagen en hij eet nu zelfs geen vlees meer! "Tot wat een vrouw een man allemaal niet kneden kan!"
Een minder zonnige kan van onze reis is,... dat bij een nader inzicht van Stijns motorblok, we tot de vaststelling zijn gekomen dat het beter is de xt aan de kant te zetten! De olie loopt nu van de boite naar de alternator. Vanmorgen nog kapte Stijn 4 liter in het blok en de olie was nog niet op niveau, normaal hoeft er maar 2,4 liter in,... om je maar een idee te geven! De kosten van reparatie wegen niet op tegen de waarde van de motor en dan nog gezwegen van de nodige tijd die de reparatie inbeslag zal nemen, wachten op onderdelen enz,... Hier is echt niets voorhanden, er is zelfs amper olie te vinden voor een benzine motor, laat staan de onderdelen die Stijn nodig heeft voor z'n xt600z! Deze middag is er al serieus onderhandeld over de prijs van z'n motor, maar de Saharawi's zijn niet bepaald de gemakelijkste soort om zaken mee te doen! Dan komt er nog eens bij dat de Marokkaanse overheid hier alles spotgoedkoop maakt om de Saharawi's hier te houden en de volkstoestroom naar het noorden in te perken. Dat maakt dat Stijn z'n vraagprijs van 500euro's met alles erop en eraan, koffers enz,... Al gauw veel te hoog is! AI, ik zie net dat Stijn een sigaret opsteekt,... van die belofte blijft ook al geen spaander meer over! Stijn overweegt nu om per bus naar Nouadibou -de eerste Mauritaanse stad- af te zakken en vandaaruit het vliegtuig te nemen naar Senegal,... Tot horens!
Het helse lawaai van een klopboormachine openend de dag, terwijl ik in m'n bed lig naast Nina vakantie te houden, zijn andere mensen aan het werken, zalig toch? We vertrekken vroeg want we hebben heel wat kilometers voor de deur staan. Meer dan 1000 en dat willen we in 2dagen doen, we weten niet echt hoe de staat van de wegen zijn dus het kan nog wat tegen vallen? Er schijnt ook heel veel wind te staan,... Voorbij Tiznit groeit er zo weinig dat de geiten gedwongen worden in de in de bomen grazen, grappig zicht. Een kronkelig bergweggetje brengt ons naar een gigantische vlakte en al gauw laten we het laatste groen achter ons. We naderen Tan-Tan geplaagd door 'dust devils' die het zand als naalden prikken op handen en gezicht lanseren! Tan Tan is de poort van de Sahara en al gauw komen we in een gigantische leegte terecht, het zand bedekt hier en daar de weg! Uitkijken geblazen het doet vies wanneer je met hoge snelheid op zo'n zandplaat terecht komt, en je ziet ze pas heel laat! Plastiek zakjes die gevangen worden in door dorre struikjes, niet hoger dan een halve meter, zijn de enige aanwijzing dat je in de buurt komt van een dorpje. Het zand stuift onder de banden op en komt recht in uw bakkes terrecht als je je niet goed opstelt tenopzichte van uw voorganger en zeker wanneer je zwaar vrachtverkeer moet inhalen! Gelukkig is er niet veel verkeer,... Een krachtige westenwind doet je overhellen naar rechts zonder dat je een bocht neemt. Ik voel me zo'n beetje als Han die samen met Luke Skywalker op zoek is naar princes Leala (Nina in mijn geval) op de zandplaneet, in een van die episodes weet je wel. In ieder geval, m'n zwakte voor de Sahara en alles wat er rond hangt en er in leeft, wint hier serieus terrein! We passeren de zoutvlakten in Fah, de Spaanse Sahara is in handbereik en komen zo in 'Laayoune' terecht! Een stad waar de Spanjaarden destijds hun stempel hebben gezet, de mensen spreken er nog Spaans en jawel, er staat zelfs een kathedraal tussen de moskees! Hier gaan we de nacht in,...
DAKHLA: Vandaag was het weer een hoogdag, we hebben drie struiken tegen gekomen, vijf autowrakken, één drommedaris, passeerden een platgereden schorpioen die dacht dat ze nog aan het oversteken was, kwamen een halve mercedes/8 tegen -onze enige tegenligger van de dag- en we hebben twee flauwe bochten gehad op 550 km,... kei leuk!? Neenee, niets is minder waar, de Westelijke Sahara is heel boeiend en de kustweg is prachtig! Her en der ligt de kust bezaaid met gestrandde schepen. Ze liggen daar prachtig orange-rood te wezen in de branding van de zee, aangevreten door de tand des tijds en het zoute zeewater. Het lijkt wel of ze zijn vastgeroest op het strand, ze zijn na al die tijd een onderdeel van het milieu geworden, alsof ze er altijd hebben gelegen, alsof ze er door God in eigen persoon daar zijn weggelegd! Een regenbui voorheen heeft de weinige flora die er is doen openbloeien en brengt hier en daar kleur in het egale landschap! Ondertussen is de kleur uit Stijn ze'n motor verdwenen, hij begint nu wel hele ongwone geluiden te produceren,... zo ongewoon dat zelfs een 'middeleeuwse bard' het als niet 'bijster gezond' zou definieren! De xt begint op een oude koffiemolen te gelijken, die op z'n laatste werkdag stalen bonen moet malen! Ik heb er geen goed oog in, (of moet ik oor zeggen?) en stel voor om terug naar Laayoune te rijden en hem daar eens deftig na te kijken, maar Stijn wil persé verder,... En de oude molen heeft z'n bonen gemalen, we hebben Dakhla gehaald zonder brokken! Morgen kijken we de xt is effe grondig na.
Een van de mooiste wegen ik tot hiertoe heb gereden is van Essaouira naar Agadir! Je krijgt er prachtige zeeschappen te zien en komt er allerlei bizarre dingen tegen op de baan, zoals de twee gigantische hooiballen van wel drie meter hoog! Bij het naderen zagen we onder de hooiballen vier pootjes, achteraan een staartje en vooraan een nek met drommedarishoofd erop! Ze overladen hier niet alleen hun wagens en vrachtwagens maar ook hun lastdieren,... Zeventig km voor Agadir stopten we even om uit te blazen in een klein vissersdorpje, en werden ook hier het slachtoffer van de Marokkaanse gastvrijheid. We lieten ons graag uitnodigen op de thee bij een vissersfamilie, de man toonde fier z'n eerste gloeilamp aan het plafont van de 3m bij 5m grote woonkamer waar ze met 3 gezinnen in wonen. We kregen er brood met 'berber-whiskey' daarna kwam de man die ons had uitgenodigd met een oude casettespeler binnen en draaide een versleten tape met Berber muziek van het Atlas gebergte.. Twee zeer volle en rondborstige dames sprongen recht en begonnen spontaan te dansen in de veel te kleine woonkamer. De kinderen begonnen te lachen en te klappen en moedigden Nina aan mee te doen, eerst kreeg ze een kleine dansles en even later was het feest begonnen! Jammer was het maar van korte duur want we moesten weer verder richting Agadir en Tiznit!
In Tiznit aangekomen trekken we 15 km verder naar het strand en nodigen onszelf uit op de thee bij vissers die er in grotten leven. De ruwe kustlijn bestaat er uit een soort zandsteen en de locals, hier hakken die uit tot een ruime kamer, zetten er een voordeur in, een mini keukentje en een bed! De levensstandaard is er niet veel hoger dan het zeeniveau, maar de mensen zijn er zeer gelukkig en weltevreden! Wanneer we terug in het hotel aankomen ligt stijn half dood op het bed! Hij heeft 2 zware dagen achter de rug, plus heel wat kilometers daar bovenop nog eens het dilemma tussen Talia en een brakende oceaanreis! ...,de struik heeft voor de oceaanreis gekozen;-)
Stijn is z'n privilège status van vrijgezel volledig verloren. Hij rookt niet meer, z'n ruime 500 scheten/dag zijn gereduceerd tot een kleine 20-tal solidaire verdeeld over 2 dagen en hij eet nu zelfs geen vlees meer! "Tot wat een vrouw een man allemaal niet kneden kan!" 
Een van de mooiste wegen ik tot hiertoe heb gereden is van Essaouira naar Agadir! Je krijgt er prachtige zeeschappen te zien en komt er allerlei bizarre dingen tegen op de baan, zoals de twee gigantische hooiballen van wel drie meter hoog! Bij het naderen zagen we onder de hooiballen vier pootjes, achteraan een staartje en vooraan een nek met drommedarishoofd erop! Ze overladen hier niet alleen hun wagens en vrachtwagens maar ook hun lastdieren,...
