Een paar dagen geleden waren we in Guercif aangekomen, met de intensie ons begeerde pakketje af te halen op de post. Maar daar kwamen we te weten dat het pakketje met onderdelen zich door de een of andere duistere reden nog steeds in Brussel bevond. In Europa is het paas weekend en ook de post in Marokko werkt niet op zat.-en zondag. CONCLUSIE: We zitten weer voor enkele dagen vast in het desolate gat van een Guercif en er is hier werkelijk niets te zien, zelfs de politie komt al informeren bij de marokaanse familie waar we te gast zijn! Ze vinden het raar dat we hier weer zijn en vragen zich af, wat we hier eigenlijk komen zoeken! Ze denken dat we snode plannen willen uitvoeren tegen het Marokaanse koningshuis, net nu de spanning tussen Marokko en Algerije zo hoog is. Tja, ik kan ze ergens wel begrijpen die flikken,de saaiheid hier werkt als een gevaarlijk gif en zijn helemaal het noorden kwijt wanneer ze 3 rugzak 'terroristen' van de trein zien stappen! Soit, nu we toch weer tijd hebben besluiten we terug de trein op te stappen en de andere kant van Guercif te verkennen in de richting van Algerije. (eens zien hoe hoog de spanning daar is) en zo komen we terecht in Oujda, vroeger werd ze de stad van de angst genoemd omdat er de heersers van Marokko en Algerije vaak vochten. Nu heeft ze slechts een politieke rol en is ze 1 van de 2 grensposten naar Algerije, toeristisch heeft ze niets te bieden.Ze hebben er precies ook nog nooit een blanke vrouw gezien. Als nagapen vlekken zou afgeven dan had Nina al pekzwart gezien, ze kan zelfs van een vol terras, simultaan alle gesnorde hoofden doen keren,... en dan te weten dat haar blonde krullen nog bedekt zijn! Verder moesten we flink wat moeite doen om een hotel te vinden met warme douche, jammer dat uiteindelijk het water ontbrak!
Vandaag besloten we dan maar om naar Figuig te gaan, een oase 376 km ten zuiden van Oujda en tevens de 2e en laatste grenspost naar Algerije. de bus daarheen wordt letterlijk 'volgeramd' met moslims! (en 3 toeristen) ik heb 7 uur krampachtig in een bakkes hete, overvolle bus gezeten.Iin m'n zij porde een flinke kont van een moslim vrouw,... Ik liet ze maar porren want ze voelde wel lekker mals aan + dat dit waarschijnlijk toch een unicum is voor een niet moslim als ik! Het was een hele ervaring,... De busreis (we mochten op de 376km, 7 keer uitstappen voor douane controle) Figuig, is een oase gelegen midden in de woestijn, in een enorme kom tussen de bergen. Het is de poort naar de Sahara het is hier prachtig mooi en de mensen zijn ook hier ongelooflijk vriendelijk en gastvrij! En als klap op de vuurpijl is het dit weekend het aller eerste 'FESTIVAL DE OASIS' een folklorisch festival met groepen uit verschillende landen. We zullen alvast reclame maken voor de meisjes van Lais! En nu sluit ik af want het festival gaat beginnen!
Johan: Misschien moet gij met uwen atlier naar hier komen dan kunnen we de motor rapareren, dat zouden ze trouwens wel kunnen gebruiken hier dan moeten ze niet op de grond werken
Irm: De groeten aan Parazar van ons allemaal!
Paul en Kristel: Bedankt voor de info, we zullen laten weten of ie nog geldig is
Piet: Die hash werkt inderdaad goed, ben volledig van m'n diaree af! (bedankt voor de tip) maar wat deed je tegen het knellen van die handboeien, want dat doet nu wel flink zeer;)
Stijn en Nina hebben nu ook een beetje last van een liquide stoelgang.Nu voel ik me niet meer zo alleen in hetdonkere vloeibare dal "der doffe ellende"! De trein reis naar Rabat is een van de mooiste die ooit heb gedaan. Het landschap is gewoon prachtig, wanneer je de palmbomen, cactusvijgen en de golfplaten kotjes weg denkt waan je, je helemaal in engeland! Nooit gedacht dat Marokko zo groen zou kunnen zien. In Rabat aangekomen stopt de trein nogal bruusk. Een tv-toestel dondert van het bagagerek, recht op het hoofd van een vrouw die er onder zit! Iedereen kijkt bezorgt in haar richting, maar de schade valt blijkbaar mee. Het dun gewikkelde zijde doek om haar hoofd heeft kennelijk door haar goed geloof in Allah de val gebroken "IN CHAA A LAH" (of zijn de mensen hier gewoon een beetje taaier dan bij ons!?)
Rabat is het Washington van Marokko en helemaal niet toerist gericht. En dat merk je meteen wanneer je haar medina (oude stad, souk) binnen wandelt. Je wordt er niet lastig gevallen door lastige tapijt verkopers die je proberen binnen te lokken en vervolgens een veel te duur tapijt proberen aan te smeren! Hier is het ontspannend en onthaastend wandelen. We betrapten ons er zelfs op dat we meer inkopen deden dan in andere medina's
De ambasades hier zijn niet zo gemakelijk binnen te geraken, we beginnen ons zelfs een beetje af te vragen waarom ze hier eigenlijk zijn. Morgen proberen we nog eens
Allez, tot ziens
Sabina, Nina wil echt eens met u hier juwelen komen shoppen!
Burry, jammer dat we elkaar niet kunnen treffen in brasil, dan zulde gij toch wa langer verlof moeten pakken;)
Tinneke, sorry voor uwen boterham met choco, die hebt ge nog te goed van mij!
