Daar de weg van Ouagadougou naar Benin volgens de www.diplomatie.be site vrij regelmatig wordt verspert door 'geld begeerde' struikrovers hadden wij onze rugzakken een beetje gecamoufleerd door ze in oude rijstzakken te proppen. Kwestie van een beetje minder in de kijker te lopen, wat als een blanke zoiezo een moeilijke opdracht is in een Afrikaans land,... De rijstzak is in iedergeval een zeer handige truckje en niet alleen als camouflage, maar ook bescherming tegen regen, ruwhandige 'bagage-stapelaars', kippen en geiten uitwerpselen. Toch kreeg ik het even warm toen de douaniers de bagageruimte van de bus opende en met grote geutnaalden prikkend steekproeven namen in willekeurige rijstzakken,... de onze zijn gespaard gebleven en momenteel bevinden we ons in Benin, een land van voodoo en zwarte magie! Onze eerste halt is Tanguieta waar zich het beste ziekenhuis van West-Afrika zou bevinden. (de helft van het personeel zijn Italianen,...) We leggen ons te slapen in 'auberge baobab' waar we zeer warm worden onthaald. s'Anderdaags laten we ons afzetten door twee moto taxi's (zem in de volksmond) -waarvan Benin en Togo zijn vergeven- bij de gare routière. Daar we zijn met z'n vijventwintigen om ons in een Nissan Vanette naar Natitingou te begeven. Gelukkig zitten Nina en ik vooraan en hebben we niet te veel last van het slecht opeen gestapelde geroezemoes achterin. Sterker nog we genieten van een perfect uitzicht vooral Nina die op de beschermkap van de motor en daardoor een beetje hoger zit! Stotend vertrekken we en al gauw waant onze chauffeur zich in Engeland (ook in de binnenbochten) Het rechter voorwiel davert als een gek elke keer we boven de 75km/uur rijden. Ook de weginfrastructuur laat een beetje te wensen over. Het asfalt is uitstekend -die is amper twee jaar oud- maar daar waar m'n in Europa met enkele haarspeldboschten zou werken, heeft m'n hier in het toch al redelijk bergachtige Benin het wegdek in een rechte lijn parallel met de berghelling naar beneden getrokken. Daar komt dan nog eens de staat van de voertuigen bij, dat het kleurrijke effect geeft daar de bermen bezaaid liggen met allerlei zwaarvrachtverkeer gesneuveld door warm gelopen remmen of what ever,... In tussen tijd schraapt onze chauffeur zonder schroom de binnenkanten van z'n geweldig grote neusgaten proper, met de extra lange pinknagel van z'n rechter hand en bekijkt daarna triomfantelijk de smerige vangst. Het moet beslist z'n reukvermogen hebben gehinderd! De smeerlaperij wordt keurig in een bolletje gerold en foefelt het daarna bij de rest in een filmroldoosje. Of het nu moest dienen voor een of ander fetisch ritueel, voer voor z'n parkieten of knapperig tussendoortje heb ik nooit durven vragen, uit angst eentje aangeboden te krijgen! In iedergeval, Nina krijgt het er heel warm van niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk daar het motortje flink warm loopt in de stukken bergop, even dacht ik te zweren gerookt vlees te ruiken, t'zal m'n verbeelding geweest zijn,... Even later komen we verstijfd van angst in Natitingou aan.
Daar de weg van Ouagadougou naar Benin volgens de www.diplomatie.be site vrij regelmatig wordt verspert door 'geld begeerde' struikrovers hadden wij onze rugzakken een beetje gecamoufleerd door ze in oude rijstzakken te proppen. Kwestie van een beetje minder in de kijker te lopen, wat als een blanke zoiezo een moeilijke opdracht is in een Afrikaans land,... De rijstzak is in iedergeval een zeer handige truckje en niet alleen als camouflage, maar ook bescherming tegen regen, ruwhandige 'bagage-stapelaars', kippen en geiten uitwerpselen. Toch kreeg ik het even warm toen de douaniers de bagageruimte van de bus opende en met grote geutnaalden prikkend steekproeven namen in willekeurige rijstzakken,... de onze zijn gespaard gebleven en momenteel bevinden we ons in Benin, een land van voodoo en zwarte magie! Onze eerste halt is Tanguieta waar zich het beste ziekenhuis van West-Afrika zou bevinden. (de helft van het personeel zijn Italianen,...) We leggen ons te slapen in 'auberge baobab' waar we zeer warm worden onthaald. 
