De  kop  is er af. Het  seizoen  voor  officieel  geopend.   De laatste  14 dagen  werd alle  bier, frieten,  pizza  en kebab geweerd,  om  klaar  te  zijn  voor de  Proximus  Challenge in Gent. De  Omloop  het  Nieuwsblad  zou een eerste  test  worden  voor  Christophe, Jöran en  Raoul.  De eerste schafte  zich  in de  winter Elite  rollen aan, en werd  omgedoopt  tot  garagerijder. De  overige twee werden  volstrekte Mud  Devils. De  vraag  was  dan  ook  wie  kwam  het  beste  uit de winter?

Afspraak  werd  gemaakt  in  Kortessem  om 7u. Raoul  die nog  maar  juist  in zijn  bed  lag,  zag er  alsnog  fris en  monter,  en  niet  te vergeten  gemotiveerd  uit. Jöran  die  als  eerste  arriveerde  zag de nurofen  op  tafel  klaarliggen,  en  benuttigde  ook eentje na de Chinees en  Duvels  van  zaterdagavond.  Christophe  was  naar  goede  gewoonte  om  22u  gaan slapen,  de superprof.  Fietsen  achteraan op de  auto,  douchegerief in  de  koffer, en weg waren we. Na een  rustig  ritje  van  ca. 1,5 uur  reden  we  Gent  binnen. Het viel  onmiddellijk op  dat er  doorheen  de  stad overal  auto's  met  fietsen stonden. Parkeerplaats  hadden we relatief  gemakkelijk gevonden in een  zijstraatje op  ongeveer  300 m  van de  start. Inschrijving  was  op  het  middenplein  van  het  Kuipke, de legendarische  wielerbaan.  Om  9u 30 vertrok de begeleide  ladiestour  van 70 km  met  Johan  Musseeuw. Het toeval  wilde  dat  we  ook  op  dat  moment  klaarstonden  om  aan te  vangen. Gewillig  nestelden  we  ons  in het  vrouwenpeloton, wat  ook  een groot  aantal  mannen  bevatte. Na  het  passeren  van de  Ghelamco arena  werd  het  jaagpad  langs de Schelde aangedaan.  Twee motards  en  een volgwagen  van Proximus  vergezelde  ons. De Motards hielden  het  verkeer tegen en  de  wagen  schoot  fraaie  camerabeelden, en  zorgde voor flashinterviews. Tot  aan de  bevoorrading  aan  het  centrum  ronde van Vlaanderen konden we  van dit  privilege genieten. Dit  alles  zorgde voor  een  gemiddelde  van  26,8 km/u. Na  het  bevoorraden  van de  innerlijke  mens,  wachtte  ons  het  serieuzere werk. De wind  draaide  en  met  4-5  BF in de  flank  en/ of op  kop  was  het  wurgen en wroeten om  nog  maar  aan  20 km/u te geraken. Het  drieluik  Taaienberg,  Eikenberg  en  Wolvenberg  lag  te  wachten. Om  optimaal  gebruik  te  kunnen maken  van  het  gootje  op  de  Taaien,  vertraagde Jöran  zodoende  iedereen  hem  zou  passeren. Enkele  die  hards  dachten waarschijnlijk hetzelfde  en  bleven  in zijn wiel zitten. Bij  het  opdraaien  van de  Taaienberg,  werd  het  gootje  al gauw  opgezocht  door  iedereen. Een  ramp  is  dit  als  je  een zwalpend  iemand  voor je hebt  rijden. Raoul  zat achter  zo  iemand,  en  moest steeds vertragen,  hetzelfde  voor  Jöran  die het  wiel van  Raoul  had  gekozen. Een  heuse  kettingreactie. Niet  zo  voor  Christophe,  die  als  volleerd Flandrien  de  rug (het  midden)  van de kasseien  opzocht. Na de  steile  strook  van  18%  liep  het monster uit  aan  3- 4%,  waardoor  er  geen  noemenswaardige  tijdsverschillen  waren. Raoul  klokte hier  af  met de  beste  tijd (6m 00) (volgens  Strava)  voor  Jöran (6m 06) en  Christophe (6m 12). Het bewijs  dat  MTB trainingen  zijn  nut toch hebben.  Het ware  ook  duidelijk  dat de Mud devils  meer "gabarit"  hebben  dan de  salon/ garagerijder voor het  beukwerk  op de  cobbles.  Enkele  kilometers  verder  wachtte  de Eikenberg,  hier  geen  mogelijkheid  om  het  gootje  op  te  zoeken. Vol  dokkeren  over de  kasseien,  met een  klein  stukje beton na  1,2 km  waren we er  vanaf. Hier  klokte  Christophe wel  de snelste tijd voor  raoul  en Jöran. Het  dient  gezegd dat  Willy 2  jaar  geleden  er  nog een  minuut  afpitste  in zijn  raid  naar  eeuwige roem  in the  Tour  of  Flanders. Het volgende  opstakel ,  de Wolvenberg,  werd  onmiddellijk  gevolg door de kasseistrook  van de  Ruiterstraat. Het  daagde  nu  wel  waarom je  in de kasseiklassiekers  altijd  van voor  moet  koersen.  hier is  het  steeds ieder  voor zich. Verspreid  over het  heuvellandschap  in de Zwalmstreek  reden we  alle drie  apart  onze  koers. Het werd  ook  duidelijk dat  niet de  hellingen,  maar de  opeenvolging  van  kasseistroken  het  zwaarste waren. De volgende  **** strook,  de wel bekende Haaghoek,  was  een zware  beproeving. Het leek  of  de kasseien  hier  van  ver  waren  neergegooid. Een  kleine  afdaling  en  dan  bergop en dat  gedurende  1,7 km. Na deze  strook  zat Raoul  met een  leegloper. Hij  gooide de Fenix  op  zijn  kop  en  begon  samen  met Jöran die  gestopt was, aan de vervanging. Het was  te  merken  dat  het  het  seizoensbegin was,  de  feeling  was er  nog  niet. Raoul  begon  zijn  binnenband  op  te  pompen  alvorens de  buitenband  erop  zat. Big  Bang  knal  boem  patat, en  Jöran  in een deuk. Hij had  ondertussen al  naar  het  thuisfront gefacetimed  om  iedereen  te  laten  meegenieten  van  een  suggelende  Raoul. Vijfentwintig  minuten  later vertrokken  ze  terug  op  weg. Christophe  die ondertussen de  tweede  bevoorrading  al  bereikt  had,  wachtte vol  ongeduld  op  zijn teammaats. Alvorens  het  goud van de  wielerenner kon  genuttigd  worden,  nog  even  over de Paddestraat. Hier  lagen de kasseien  stukken  beter  als  de Haaghoek en Ruiterstraat. De tijdsopname  van  Proximus zorgde voor en  beetje  concurrentiestrijd tussen  Jöran en  Raoul. Raoul die  waar mogelijk het  gootje  opzocht. Greppelke  you  know,  plantte  zich  in het  zicht van de  vaste  camera terug  op de rug  van  kasseien. Binnen  enkele  dagen  zullen  we  via  Proximus Tv zien  wat de uitslag  was. Christophe  was  dan  ook  maar  wat blij  zijn  vrienden  terug te zien. Gezamenlijk  werden de  stroken  van de Lippenhovenstraat en  vooral de  Lange Munte  aangevat. Zalig  stukje  kinderkopkes die  Lange Munte,  waar  Christophe  indrukwekkend  over  uit vloog. Ondertussen  toen de  laatste  kassei  achter  ons  lag,  werd  het Jöran  duidelijk  dat zijn  FFWD  hoge  velgen  de boosdoener  waren.  Hij  ving  de  5 Bf vol  op  zijn carbon wielen,  waardoor  hij zijn  volle  vermogen niet  kwijt  kon  op  de  kasseien. Via  Merelbeke   werden de  laatste  15 km  aangevat. Met  wind  in de zij  vile  het  op  bepaalde  plaatsten  nog  wel mee. We  raapten  nog enkele  lijken  op, die  hun  dan  maar  in ons  wiel nestelden. De  laatste  5  km  nam   Jöran  voor zijn rekening,  aan een  fors  tempo  bracht  hij  ons  terug  naar  het  SMAK  en  het  Kuipke. We  klokten  af rond  de 22 km/u en een  kleine 1000 HM.

Mooie  tocht,  mooie  streek.  De conditie  was  goed!  We  komen  met een goed gevoel  uit de winter!

29-02-2016 om 12:00 geschreven door Pappie  

Ons  doel  op  het  einde van het  seizoen,  lag  in Ieper. Al  sinds  vorig  jaar  speelde  het  idee  om  de  Proximus  tocht  in  het  verre Ieper  te rijden.  De hoofden werden bij  elkaar  gestoken, en  de  die hards beslisten  om  er  "een  echt  ouderwets trainingskamp"  van te  maken.  Ze zouden  in stijl  het  seizoen 2015  afsluiten. Jöran  kwam  met het  idee  om  een mobilhome  te "scoren". In  Lummen werd een  bereidwillige  garagist  gevonden, die  zijn  "bangbus",  wou uitlenen aan  Pedalpower. Tony  wou  maar  al te  graag de rol  van  chauffeur  op  zich  nemen. Christophe die  vorige week  officieel  veteraan  werd,  zorgde bij wijze  van traktatie voor  Cristal,  Jupiler, Hoegaarden en Cola Zéro. Jöran  nam  op  zijn geheel eigen  wijze de  catering  op  zich. En  ondergetekende  zag  vanuit  zijn  luie zetel  dat  het  goed was.

Tony  begon tegen  17 u  aan zijn  taxirit, eerst  werd  ten  huize  Lisens- Debels gestopt,  daarna  ging  het  richting  Genk, om  te eindigen  in Kortessem. Na  alles  ingeladen  te hebben,  werd  de roadtrip  richting  Ieper  ingezet.  Het eerste  uur vloeide  het  bier  rijkelijk. De eerste  pitstop  te  Groot  Bijgaarden, zorgde  voor een  eerste  hilarisch  moment. Christophe  en  Tony  vroegen  zich  in  hun geheel eigen stijl  af  wat  het  verschil  was  tussen een Giant  en  een Giant max. Hilariteit  alom, zelfs  de  omstaanders  proesten  het  uit,  toen  ze  merkten  de  sla  bij  de één  boven  lag  en  dat  voor  80 cent meer.

Nadat  de vetpercentages  waren  aangevuld,  werd  er koers  Kortrijk  en Ieper  ingezet.  Omstreeks  23u  , werd  het  Jeugdstadion te Ieper  gevonden. Stroom  aftappen,  pintje  drinken,  proberen een  "kakske" te doen en tot  de constatatie  komen  dat we  allemaal  moe  waren.  We  zochten  onze  kazemat  op ,  omstreeks  0u 05.  Tony  en  Christophe,  zochten het  compartiment  boven  de  "cockpit" op.  Raoul  installeerde  zich in de  omgebouwde  salon,  en  Jöran  nam  het  achtergedeelte  in beslag. Het  moet  gezegd, dat  hij  wel  de nodige  problemen  kende  om  zijn slaapplaats  te bereiken.  Na  veel  gewoel, een beetje  gesnurk  links en rechts lukte  het  hem  dan  toch.

Om 7u10  werden  we wakker,  nadat  Jöran  zijn  hoofd  gestoten  had aan het  plafond.  In sponse  pyjama,  met de  rol wc papier  onder  arm,  ging  Tony nog eens een  poging  wagen. Weer tevergeefs. Dan maar aankleden en op  zoek  naar de  bakker. Aan de  start viel  de drukte  al  bij  al  goed mee. Het  moet  gezegd, je  hebt wel  wat  beziens,  met een  gepersonaliseerde  mobilhome. We  namen de  aandacht  met gaarnte  in  ontvangst.  De overige toeristen  zagen  dan  ook  de wegkapitein zijn  fiets helemaal  "professioneel"  in elkaar  zetten.  Hij  zou  ( en zeker  na  zijn  cursus  fiets  mekaniek) zo  in  het  peloton  kunnen meedraaien.

De rit ging  vrij  vlak  over  Ieper  naar  Ploegsteert,  hometown van  het  vroegere  godenkind  van het  Belgische  wielrennen. De eerste  stop  die  maakten  was  aan de  Vredestoren,  een gedenkmonument  voor  de gesneuvelden  Ieren.  Ondertussen  waren  we  de wegwijzer  "Kemmelberg" al  eens  gepasseerd.  Het bleef  de vraag  van  het  eerste uur. Doen  we de Kemmel  of  niet. Na  35  km  viel  het  verdict,  de Kemmelberg  West stond  geprogrammeerd. Een zachte aanloop  van om en bij  de 3-4 % ging  over  in een stuk  10-11% ,  alvorens  de kasseien  richting  monument  op  te draaien. Hier tikte de  Garmin  percentages  van  22 %  aan,  een Keutenbergje  met  kasseien.  Jöran  kreeg  op  het  stukje  10-11%  al  een demoralleke,  en  sprak  de woorden " hier  geraak ik  nooit boven".  Met zo'n  ingesteldheid  aan een  monument uit het  Vlaamse  wielerarsenaal  beginnen, is  om  problemen vragen.  Als  hij dan de camera  opmerkt,  wil  hij toch  nog  op  beeld  laten  vastleggen  dat  hij  van  de anderen  kan wegrijden,  ja  dit  bekocht  hij  toch  wel  op  enkele  decameters van de top. Ondertussen  had  Fotografie  Lisens ,  zijn  inhaalbeweging  ingezet, en flitste  iedereen  en alles  voorbij naar de top. Raoul zwalpte  eventjes  van links  naar rechts,  maar kraakte niet.  Klimcassette Quets,  reed  als  vanouds tot boven zonder te  verpinken. Net voor de top  reed  hij de onfortuinlijke  Jöran  voorbij en  dat  hebben we  de  rest van de  dag  geweten.  Na de obligate  foto boven, werd er  door het toepasselijke  dorpje  Heuvelland  gefietst. De vele  oorlogsgraven, deden  Tony  gedurende  de rit  toch  met  veel  respect  aan de  slachtoffers denken,  hij vergat  pardoes  om  verder te trappen.  Hij  kan  niet  volgen,  maar  die  rijd  wel de  Kemmelberg  op,  merkte Jöran  meermaals  kwiek op. Op  het  einde  passeerden we  nog het  grootste  Britse  kerkhof  Tyne  Cot in  Langemark- Poelkapelle, een massale rustplaats  van  12000 Britse jongens. Deze  keer  werden we allemaal  eventjes  stil.  Laatste  stop  was  de alombekende  Menenpoort op  3 km  van de  finish. Geen  Last  Post  voor Tony,  hij beperkte  de schade  tot  een  kleine  3  minuten. Eén  ding  was  wel  duidelijk,  hij  hangt de fiets  aan de  haak  voor  2015. Door  het  centrum  van  Ieper bereikte we de aankomst. Een  bike  wash  voor  Tony en  Jöran, een  fris  pintje voor Christophe en  Raoul. Na het  douchen  hebben we  onze  zoektocht  naar een  restaurant  ingezet. Als  bij  wonder  was het  bier  in de  mobilhome  nog  koud, waardoor  we ons  op  de lange terugweg  konden tegoed  doen  aan "enkele"  exemplaren. Een  stop  bij  de  Ghelomka ,  of  was  het  nu  toch  de  Ghelamco arena  leverde  geen  eetplaats  op,  enkel  de  kennismaking  met een "vree wijs" Gents  mieke,  dat  instond  voor de  security  van de   Ghalemco, of  was  het  toch  Ghelamco tempel. Dan  maar file  rijden tot  het  eerste de beste  wegrestaurant. Na een rit  van  om  en  bij  de 4  uur,  zette  Tony  Prost  ons  veilig  voor de  deur  af. Er werd  weliswaar  wel  vergeten  om  met de  "klak"  rond te  gaan voor  de  chauffeur,  maar hij  was  al  content  dat  em ne  "Hoegie" mocht  drinken  in  Rapertingen.

Wat hebben  we  bijgevolg  geleerd  van  onze  trip  naar de  Westhoek?  Er  zijn  véél,  maar  dan  ook  héél  veel  begraafplaatsen en  bijgevolg  gesneuvelden waarvoor  ons  respect, het  verschil  tussen de   giant en  de giant  maxi ,  is  enkele  de  plaatsing  van de sla,  we komen  volgend  jaar  terug  want  Jöran  wil  absoluut de  Kemmelberg op  en  dat  Tony  moeite heeft  met de  stoelgang  op  vreemde  plaatsen.

29-09-2015 om 00:00 geschreven door Pappie  

31-08-2015 om 09:51 geschreven door Pappie  

10-08-2015 om 11:30 geschreven door Pappie  

Moment  of truth,  the  day  we 've  been waiting  for. De Rosier en de Stockeu  stonden  op  het  programma. Omstreeks 5u waren  Willy,  Raoul en  Christophe L. al  wakker.  Opkomende  stress nam  controle  over  hun. Sommige begonnen  aan  sexting,  anderen  probeerden  tevergeefs de  slaap  terug te vatten. En  als  het  dan  tijd  is  om  op te staan, dan val  je in slaap.

Aan de ontbijttafel  werden de  pillen  bovengehaald. Alles was  toegelaten,  om  nog één  keer te knallen.  Robin  kon genieten  van  een ontbijtpakketje,  met koeken en energierepen.  Tony  die direct 2  "sneekes" nam,  liet naar goede  gewoonte  eentje  liggen.Christophe  S,  zag  er  fris en monter  uit. Hij  zou  knallen  vandaag,  de Rosier  stond al langer  op  zijn bucketlist. Na  het  eten,  werden de bidons  gevuld,  de  repen  geteld, de  bandenspanning gemeten. Iedereen  klaar  voor een  65 km  afzien.

De rit vertrok richting  La Gleize,  langs het  museum  van  WO II,  werd de  afdaling  richting  Coo  ingezet. Al  opwarmertje  hadden we  al  La Venne  beklommen. Een  halve km  aan  6%,  hier  zag  je  iedereen  duchtig  in het  rond  kijken. Wie  voelt  de  pijn niet? Jöran  kwam  langs  Raoul,  en  vroeg  hem: Is het  vet van de soep? Van ne  demoral  gesproken! De benen  dan  maar even  testen en  losrijden  dacht  Raoul,  die  het  vlakke  stuk  op  de route Trois ponts  voor zijn  rekening  nam. Eens de  afslag  richting  Stavelot,  nam  Willy over.  Christophe L. glipte  ook  mee. Met  drie  op  weg  naar  het  stadscentrum  van  Stavelot. Over de  stadskasseien,  langs het  automuseum, brugje  over en de show  kon beginnen. Raoul  riep  tot  binnen een  half  uur  naar zijn metgezellen. Met  direct een  percentage van  10%,  sneed de  Stockeu  onmiddellijk de  lucht  af.  Meermaals  bekijken van het  filmpje  op  "klimtijd.nl",  leerde  ons  dat we moesten  harken  tot  aan het groene  bordje  van een  B&B. Halverwege de klim,  kwam  Tony met zijn  klimcassette over Raoul. Iets verder stond  een verdwaalde toerist  te voet. Maar  niet  voor Pedalpower, wij zouden  tot  boven  rijden. Daags  voordien  was er beslist  om  niet  na  het standbeeld van  Merckx Eddy  af  te dalen,  maar  door te klimmen  richting  Wanne. Aan het  bordje "Col de Stockeu" zouden  selfies  gemaakt worden,  alvorens  terug  te  stoppen  aan het  standbeeld. Jammer genoeg  werd  er door  iedereen de verkeerde  kant  genomen. waardoor  we  op een  plateau  terecht  kwamen. Dan  maar  terug,  voor  selfies  met de  kannibaal. Opgelucht  dat iedereen  de  top  per fiets  had  gehaald,  viel  er  een pak  van onze  schouders. Robin vond  zelfs de lyrische  woorden,  "de Hallembaye is zwaarder".

Gevaarlijke  afdaling  naar  het  centrum, en direct  bij het uitrijden  lag de  Haute-Levée al  voor ons. De eerste  km aan  12 %, deed  enorm  pijn, daarna  nog  ca. 3 km  aan  6-7%. Naar goede  gewoonte  waren  Christophe L. en  Willy  er weer vandoor.  Robin  nestelde zich  in het  wiel  van  Raoul en  loste  dit  niet. Tony  werd  opgerold en  met  zijn  drieën kwamen  ze boven. Weer een  mooie prestatie  van de voorzitter. Jöran volgde  op  kleine  afstand,  en  Christophe  die  onderweg  schakelproblemen  had  gehad  volgde  aanzienlijk  verder,  maar  zijn  moment de gloire  moest er  nu  aankomen. De afdaling  naar  Ruy,  het begin  van de  mooiste klim  van  België,  zorgde  nog  voor  animo. Tony  die meer en meer  kloeker  werd  in het  afdalen, schatte een  bocht  verkeerd  in, en  zocht de gracht  op. Gelukkig niks ergs. Willy  werd  bij de start van de Rosier geconfronteerd  met een  gekend  probleem, een  blokkerende voorderailleur. De mooie  gelijkmatige klim, die  de Rosier  toch  wel  is,  zorgde voor  mooie vergezichten. Na een  4  km, had  Christophe  S. nog een  cartouche  over en  sprintte  nog  naar, en  over  Tony en  Raoul. Sterke  prestatie. De verassing van  de  dag  lag  echter  10 km  verder. Raoul  had  in laatste  instantie de route  nog aangepast,  om aan  60 km  te komen. Bijgevolg  nog een  beklimming erbij. De Côte de Desnié., 5,8 km  aan  6,2%, en  222 klimpunten te verdienen. Weeral  gelijklopend,  maar  afmattend. De laatste  beklimming  van  het  week-end  bleek  dan  ook  nog eens de  langste te zijn,  maar wat  volgde  was  mooi. Een rechte  afdaling naar het  Liennedal, en  als  afsluiter nogmaals de  Moulin de  Rahier. Ge weet wel " na de bocht  wordt het  een beetje  steiler..."

Tony en  Raoul kwamen  ongeveer een  12 minuutjes  later dan  het  duo  Vanormelingen- Lisens binnen. Meer dan een half uur later  bolde  ook Goossens geflankeerd door de gebroeders Strauven binnen. Zij hadden  nog een terrasje meegepikt. Iedereen  geïnstalleerd,  kon  Willy  de Champagne  laten  knallen. Uiteindelijk  reden we 65 km  en  overbrugden  1500 HM. Symbolisch werd  de organisatie  voor  het  volgende  week-end  overgedragen aan  Jöran.  Hij ging  pieken  op  zijn  40ste!

Na  het  opruimen,  liep de villa  te  Rahier  leeg. Willy vertrok  met  Tessa naar  Griekenland,  Christophe S. naar  Dubai, Robin naar een babyborrel,  Jöran naar  Genk en  Tony,  Christophe L en  Raoul naar  frituur Conny te Kortessem.

18-05-2015 om 11:22 geschreven door Pappie  

Na een welverdiende nachtrust, was  iedereen  omstreeks  8u  op  het appel. De tafel  was de avond ervoor al gedekt  door Willy.  Proactief  denken noemen we  dit. Na  verorberen van  yoghurt,  boterhammekes met  kaas en  hesp, was  et  tijd  voor de  mekaniekers  onder  ons,  om  de  fietsen  nog wat af te stellen. Afspraak was  vastgelegd  om 10u, en bij wonder  was iedereen vertrekkensklaar  omstreeks  9u45. Het is  te zeggen iedereen  die  de  eerste  rit  ook  gereden  had. De  grote vedette zou  ons  vandaag  pas  vervoegen. Gisteren  was  er  nog gemeld  dat  het startschot  om 10 u  werd  gegeven,  maar tevergeefs geen Robin te bespeuren. Om  10u 35  werd  er  unaniem  beslist  om  te vertrekken.

Na één km  kregen we  al  Côte de  Rahier  voor de  kiezen,  1,3 km  aan  6%. Het weer wat er  maar  druilerig  uitzag, en  de  wind  maakten  het  niet  makkelijker. Bij  sommigen  brak de  verdampte Hoegaarden en Cristal  al snel  uit.  Eens  boven  rinkelde de  Samsung  van  Christophe L. De voorzitter was gearriveerd. Willy en  Christophe  beslisten  om  hem  te  gaan  ophalen terwijl  groep  2,  de weg continueerde. Op de provinciale  weg  richting Remouchamps  werd er  tot  2  keer  toe  gewacht,  maar  geen spoor  van  het  achtervolgend  drietal. Bij het  uitdraaien  richting  centrum  Remouchamps,  aan  de  voet  van de  Redoute,  was  het  bedoeling  van  groep  2 ,  om  een colaatje te drinken op het  terras. Toen  ze  met  de fietsen  richting terras wandelen, verschenen  om  de hoek Willy,  Christophe en  Robin. Geen tijd  voor suikers  rijden  maar. Uit  beleefdheid vroegen we  Robin  of  hij interesse had  in  de Redoute,  maar we  kregen  neen  op ons  rekest.

In een  treintje  werd  er  kilometers  aan één  stuk  langs de  Amblève gefietst. het gemiddelde  lag  kort  tegen  30 per uur. In  Comblain, na een  40 km,  volgde  een eerste  helling,  hier werd de  groep  opengescheurd. Toen  iedereen  terug samen was, werd er beslist om  binnen  een 10 tal  km  een stop  te  houden in  Durbuy.  Alvorens  te  mogen  rusten, volgde  in sneltempo  nog enkele ellendige  bulten. De Longchamps,  een grote baan,  waar de wind  vrij spel  had, van  2,8 km  aan  6 %. Een rotding.  De Pallenge 1,5 km  aan  4%, was dan wel  mooi. En Rue  de  Chaplis,  900 m  aan  9%. Jöran  was  bij de voorzitter gebleven,  Raoul  hield in en  wachtte  op  Christophe  S. en  Tony, en de  koplopers hadden  hun fotosessie  boven Durbuy al gehad. In het  centrum  werd er krachtvoer gegeten en  snelle suikers  gedronken. We dachten,  eens  uit Durbuy  zal  het wel  weer  vlak rijden zijn.

De definitieve  afscheiding werd er gemaakt  op de côte d'Izier, 1,9 km  aan  5%. Dit was  het laatste  beeld  wat we  van Willy en  Lisens  zagen. Robin die  al  5  minuten nodig had  om  nog maar te  kunnen  pissen, zat al  door  zijn beste  krachten. Aangezien  we al  20 km  aan het  rijden waren  en  nog steeds  bordjes  Durbuy  zagen,  merkte  Christophe S. pienter  op,  dat  deze rit  wel  eens  veel weg  zou  kunnen hebben  van  Yvoir  Yvoir. Not  again luidde  het  in koor. We beslisten  om  elke  10 km  even te stoppen  zodoende  hij  kon recupereren. Vol  goeie moed  begonnen  we  aan de  laatste  35 km. De goeie moed zakte  al  vlug  in de schoen van de  onfortuinlijke  voorzitter bij het  aansnijden van de  côte de Bomal. Een  9 km  durende  pukkel  van ocharme 3%. Neem daarbij de erbarmelijke staat van het wegdek, en je zal begrijpen dat  dit  geen cadeau was.  Jöran testte  de benen  en  hield er een  egaal  tempo  op na. Tony en  Raoul  die  op  het gemak omhoog reden, werden we  met vreemde capriolen van de  gps  geconfronteerd. Op  momenten  reden  ze 49 km/u  bergop, andere  momenten  gaf  het  hoogtechnologisch snufje  3 km/u  aan. Christophe  L.,  kampte  bij hetzelfde  probleem. Na enkel   km  hebben  Tony,  Christophe S. en  Raoul maar even  gewacht  op  Robin . Dit  duurde  weliswaar een  klein kwartier.  Eens  aangekomen, vroeg  hij zich af  of  het  nog ver was naar de  hemel.  Boven  op  de top  wachtte  Jöran  ons  op,  hij had  ondertussen het hele  dorp  al  gemaakt  om  te zien  of er  geen  supermarkt  of zo  was. Na  nog eens  10 minuten wachten  kon  de groupetto  zich  een weg richting  Stoumont  banen. Na een  bezoek  aan de Spar  van Manhay,  hoopten we  vlug de  bordjes  Stoumont te zien. Het zou  nog  een  10 km  duren alvorens we de wegwijzer Stoumont 20 Km zagen. Raoul die  voorop  was geraakt  had  contact  genomen  met de  leiders. Deze waren  juist aangekomen  in  Rahier,  zij hadden  afgeklokt  op 119 km. Robin was  ondertussen  in  kramp  geschoten en  Tony  had  in de afdaling  zijn  noten  gekraakt. De humor was er  nog,  de goesting  bij het  aanzien  van de  GPS iets minder. We zagen  98 km  staan. Een  klein rekensommetje  leerde  ons dat het  nog  21  km was. Het voorstel  van Willy en  Chrsitophe om  Robin  te  komen halen  werd  prompt  door  hem  afgewimpeld. Ik rij dat  uit, waren zijn gevleugelde  woorden. De schrik  zijn nieuwe  Duster  te  moeten  uitlenen,  zal er  ook mee te maken  hebben  gehad. Eens  op  vlakke wegen  langs de  Lienne, kwamen  we  het  bordje Rahier 2 km  tegen. De mevrouw  van  het  hoekhuis,  legde haarfijn uit,  dat  we nu in  Moulin de Rahier waren,  en  dat we dat  klimmetje  omhoog moesten. "Na  de  bocht  wordt het  nog een  beetje  steiler,  op  5-6 minuutjes  ben je ervan af".  We waren aangekomen  op  de  Côte Moulin de Rahier,  1,1 km  aan  8%. Het was duidelijk voor  Robin,  dit overleven en  dan aan zijn shift  beginnen.  Toch  chapeau!!!

Christophe en Willy hadden ondertussen de  BBQ al  aangestoken,  toen  er  een  buitje  over  Stoumont  vloog. Plan  B  was  de gourmetstellen, alles  werd in gereedheid  gebracht, terwijl  Robin lag  te motsen  op  de zetel. Devos en  Lemmens waren  op  de afspraak,  de groenten en  het  vlees gesneden. Aanvallen,  en wie  was daar,  fris en  monter  herboren inderdaad de voorzitter. Spek, worsten, runds, kip en  kalkoen. Bearnaise,  cocktail, ketchup en mayo. Er was aan  Jöran  gedacht,  de gele trui   gourmet/grill/ fondue  eten  deed zijn reputatie  alle  eer aan. Als laatste  zat  hij nog aan tafel.

Tijd  voor  opnieuw  wellness  dan maar. Even  werden  we opgeschrikt door "een zwarte rat",  maar  al bij al  was  het  een braaf beest. Tot  "berimselkes"  toe werd er  in het  water gezeten. Na de douche,  werd er  nog een  ping pong  tornooi gehouden,  waarbij Catering  Goossens  de spelers voorzag  van  culinaire  hoogvliegers. Om  0u10 was de lamp  bij iedereen  en uit  en  werden de  bedden  opgezocht. Echt waar!!

15-05-2015 om 00:00 geschreven door Pappie  

De  langverwachte  dag  was  aangebroken. Afspraak  voor een ontbijt  op  maat  van elke  sporter  werd  door Willy  geregeld  in Moos Herk. Zelfs de voorzitter  was  present  om  ons  succes te wensen  op  onze  eerste  tocht. Hijzelf stuurde  zijn  kat  voor de  eerste rit. Daags erna  zou  hij  ons  vervoegen  "om 10u". Al vlug  werd duidelijk  dat er  vanalles  vergeten was. Raoul vergat zijn  gourmetstel,  Christophe L. batterijen  voor de  hartslagmeter,  Christophe S. te tanken en  Robin  hoelaat  hij zaterdag daar moest zijn. Na het  spek  en eieren, werd er  dan  koers  gezet richting carpoolparking  van  Diepenbeek. De pannenkoeken,  die nog voorzien  waren, skipten we. Aangekomen  in Diepenbeek schoot  Willy in een  hilarische  lachbui. De co-piloot  van Raoul  had  namelijk  de  magneetstickers  gespot  die  Jöran  had  laten maken. Professionaliteit  ten top!

Als volleerde koersdirecteurs  cruisten  Jöran en  Tony  over de  E313. Voor  de foto  poseerden  ze met  de nodige flair (raampje af   bidon  in de hand). Tony  ging  nog verder, raampje  af,  bidon en  sigaret naar  buiten. Na een klein  oponthoud  in Alleur bereikten  we  na een  klein uurtje  Stoumont. Steffi  had  ondertussen  onze  spaghettisaus en  pinten  reeds  coel  gezet. De fietsen  werden  klaargemaakt voor  de Tour de La Redoute. Na  de verplichte  timecheck,  werd er koers gezet  naar de  onbekende  côte de  Froidmont. 2,3 km aan  5%. De Hollanders zouden  zeggen ,  dat  is lekker  binnenkomen. Na een  klein stukje  vlak  volgde  onmiddellijk de eerste  klepper.  Côte de  la  Vecquée,  3,1 km  aan  6%. De afspraak was  gemaakt  om  een stop  te houden  boven  op  de Redoute,  zo  konden  Willy en  Chrsitophe S. hun tempo  rijden. Tony,  Jöran,  Christophe S. en  Raoul  bleven samen.  Tony  nam  de rol  van  buschauffeur  op  hem en regelde het  tempo,  zodoende ze  op  tijd  binnen  zouden zijn. Afdaling  via het  dorpje  Desnié,  wat verder op  de driedaagse  nog  zou  terugkomen,  zagen we de eerste  bordjes  met Remouchamps 8 km  verschijnen. De zenuwachtigheid  nam  toe. Kriebels  in de  buik. Christophe S. taste  nog eens  in de  achterzak en  toverde  een  granenreep  tevoorschijn. Via de afdaling  van  El Minire,  kwamen  we  aan  het  impossante  viaduct boven  Aywaille. Hier  sloeg  het  noodlot  onverbiddelijk toe. De eerste  lekke  band  was een  feit. Raoul plat. Tony  begon  te  "lepelen",  tot  hij ter  orde  werd  geroepen  van  een  aandachtig voorbijganger. Hij zag  het  amateurisme  bij  groep  2  van Pedalpower  en  besliste  de band  maar  volledig  te vervangen. Waarvoor dank!!! eens  terug  op  weg wachtte  het  eerste doel  van het  week-end. La Redoute. De kapitein en  Willy  zorgden voor de foto's en  filmopnames bovenop  de  top. Iedereen  zonder kleerscheuren  over de  top. Opluchting  alom.  Het besef  groeide, en de Stockeu  zou ook  wel  lukken,  was het  besluit. Na  de Redoute was  het  tijd  om  een  mooi stukje  natuur te  ontdekken. We kwamen  namelijk  uit op  het  MTB parcours. Willy vloekte zich een  ongeluk. Toine  zag de  lol er wel  van  in.  Via  Aywaille  reden  we  terug onderaf richting  Harzé en  Lorcé. Enkele rake  kuitenbijters  verder,  werd er door  groep  2  beslist  om  een  "shortcut"  te  maken. Tijdnood,  deed ons  een  kleine  15 km  afslaan, aangezien  er  nog gewinkeld  moest  worden. Christophe L. en Willy reden  wel  het  volledige  parcours,  maar misten  daardoor wel  de "wondermooie"  Xhierfomont. Ze  zagen hierdoor 130 klimpunten door de  neus  geboord.  Toch een  kleine  smet op  hun blazoen. En ze zouden het  geweten hebben.

Terug aangekomen  in  het  huisje  was  het  zaak  de  Hoegaarden  en het  bier zo snel  mogelijk te koelen. Er werd ook  meteen  op  kamerjacht  gegaan. Raoul  had  zich  voorgenomen  om  een  één  persoon bed  te bemachtigen. Zijn  oog viel  op  de mansarde. Bij  het  bestijgen  van de  trap  ging  het  al  prompt  mis. De wandlamp  moest  eraan geloven.  Steffi  hoorde het  en  kwam  onmiddellijk de schade  opmeten. Na  de obligate rondleiding  en  uitleg door  Marie- Jeanne,  en  het  joyriden/ winklen  door  Christophe en Willy kon het  week-end  beginnen. De eerste Cristal  vloeide en  Tony en  Jöran zorgden voor de  Spaghetti. Ondertussen  om  geen verdere ongelukken  te  veroorzaken, was  Raoul verhuisd  naar de  kamer van  Willy. Christophe  die  nochtans  gezworen had nooit nog  op  een  Zolderkamertje  te  slapen,  nam  zijn  intrek  in het hoogste  kamertje. Opruimen was gedaan en  het  bubbelbad werd  warm gestookt.  Enkel  Tony  nam  geen  gebruik  van een deugddoende  massage  van de  onderste  ledematen. Het was enkel  oppassen  met  het  "opstapje". Wellness  iedereen  kan er  wel  iets  van vertellen.

Op  "The  Basement  stage" was  alles  in gereedheid gebracht  voor  een  live set  van  Tony Dallas. Ongekend,  maar ook de groten  der aarde  maken  het  ooit mee. The  crowd  wasn't  ready for Tony D. Nochtans  had hij een  bom  van een  intro  geprogrammeerd,  maar toch de vonk  kwam er  niet. Plan  B  was  Hector,  de  wielerfilm  bij uitstek.  Het is eens  iets  anders  dan vollebak  drinken en  op  de tafels boenken.  Tijdens  de pauze  werd  er  nog duchtig  ge-smst naar  Robin,  zodoende  hij  om 10u  aan de start zou staan 's anderendaags. Tevergeefs de  voorzitter reageerde  niet  en  was  naar eigen zeggen  van  Jetje  aan het  geven. Zo  werd  dag  1  afgesloten om lees  goed,  geen  typfout 01u.

11-05-2015 om 11:41 geschreven door Pappie  

De laatste rechte lijn werd vorige week door Willy ingezet. Luik Bastenaken Luik 156 km, met een vooruitblik op enkele te overbruggen hellingen tijdens de driedaagse. Om kwart na 7 vertrok  "onze held" aan zijn grote doel. Tessa zorgde letterlijk voor de mentale bijstand. Op de Redoute wachtte ze tevergeefs op  haar  held,  doch  was deze  al voorbij,  daar stond  ze  als een  verzopen  kat.  Dan  maar  op  naar de  finish. Toen  ondergetekende  even  polste omstreeks  15u  zaten ze  al  in  't Raedhuys,  na  te genieten  van het  Heroisch  avontuur.  Zijn volgende  doel  was echter  diezelfde avond al gepland,  30 Hoegaarden  drinken  op  de  Nacht  van de Hoegaarden. Of  hij hierin  slaagde is  algemeen  niet  geweten. Cijfers  wij willen cijfers  zou  Kristof Calvo van groen roepen. Hierbij de cijfers: 156,3 km aan  een  gemiddelde  van  24,4 km/u,  3684  calorieën  verbruikt  (die zullen  's avonds  wel terug aangevuld zijn) en  een  tijd  van  6u 23 min  en  37 sec.

Diezelfde  avond  bestond  de fanclub uit  Robin, Christophe L., Tony geflankeerd  door  Kristien en  thuisspeler  Raoul. In de 30+ tent (leeftijd,  niet aantal te drinken  pinten)  gingen  ze  op  zoek  naar de held  van de  dag. Die  zich  aan zijn volgende  doel  aan het  tegoed  doen was. Om  half  vier  was het  tijd  voor  de slaap te  vatten.  Tony en  Kristien  zijn  de sfeer  nog gaan  opsnuiven  "on the  main stage".  Zoals  het  Tony  Dallas  betaamt, even  de  concurrentie  checken.

Ondertussen  gaat  de  oudste  Strauven gretig  door  met  wat hij al  enkele  weken  bezig  is. Trainen,  de kloof verkleinen... En  hij lijkt hier  wonderwel  in te slagen,  werd aan onze redactie  meegedeeld. Dinsdag  werd er de transplantoux  rit  gereden  door  Tony  en beide  Christophen.  Scherpe  tijden op  Glainberg,  lieten  het  beste  vermoeden voor   Christophe S.  Hij piekt  naar  volgende  week  toe, en  zal er staan.  Het zal  bij zulke  vorm  zaak  zijn om  het  enthousiasme te temperen.  In zijn temperament  wil  hij nog wel eens  als  een  raket  bergop  vertrekken  om  dan  stil  te  vallen. Als  hij  zijn  drift  kan  controleren  gaat  hij  meedoen  voor het  podium.

De  laatste  serieuze  test  voor Pedalpower  volgt  op  de  dag  van  de "noeste" Arbeid. Lus 2  van de Amstel Gold Race.  De Eyserbosweg en  de  Keutenberg  worden gemeden,  maar de  Camerig met zijn  4,4 km  en de  Vaalserberg met zijn  3,2 km staan  wel  op  het  programma. 

Wie  is  klaar? Wie  doet mee  voor de knikkers? Wie  draagt de  rode  lantaarn? Antwoord  morgen  omstreeks  15u.

30-04-2015 om 13:30 geschreven door Pappie  

Weer  een bewogen weekje Pedalpower. Na de eerste  gezamelijke  honderdklapper  van  vorig  week-end,  werd er  weer duchtig  op  de pedalen  gelopen.  Christophe  S. had  een  weekje  verlof  ingelast en  nam  elk  vrij moment de Fenix ter hand.  Maandag 66 km richting  Tongeren. Zou  er  sponsor- overleg  hebben  plaatsgevonden  tussen de  Strauven  Clan? Dinsdag nam de kapitein  Robin  mee  langs de  route  van  Hemels Haspengouw,  5 km  langs  de  Bilzerse  weggetjes. De klimpunten  van de Keiberg  werden  meegegraaid. Woensdag had Raoul  een  dagje  verlof  ingelast,  hij  plande eveneens  om  wat  klimpunten  te verzamelen, een  gemotiveerde Christophe S. vergezelde hem. Na amper 1 km,  sloeg  het  noodlot reeds  toe. de eerste lekke  band  van het  jaar. Na een operatie  van  om en  bij de  20 minuten  konden de  Fenix  broers  hun tocht  verder zetten. De klimpunten  in en  rond  Bilzen  werden meegenomen,  Borreberg,  Letenberg en  Keiberg.  Na  een  goed  52  km  klokten ze  af. Jöran  werkte  naar goede  gewoonte zijn  rondje  Zutendaal  af. Willy  die  in de  laatste  recht  lijn  richting  LBL  zit, hoopte de  laatste  procentjes  aan te dikken.  Woensdag  72 km  richting  Landen,  dinsdag en  donderdag  werd er  getraind  op  het  tijdritparcours  Hasselt- Wintershoven. Vrijdag een  heuvelritje  langs  Loon en  Sintrui,  Tony die  nog  geen trap  had  gegeven  medlde  zich  wel  aan de start  voor een  rondje  Haspengouw  op  donderdag. Robin,  Christophe en  Raoul vergezelden hem. De  gebruikelijke  route via  Oetersloven, Kuttekovenberg,  Burchtheuvel  ed... bracht  hun  in  Jesseren. Raoul  bedacht  Robin een  vroeg  verjaardagscadeau  te geven  en  leidde  het  kwartet  naar " Nommelenberg". Eveneens  een revanche  voor  de 2  overige gladiolen  die  vorige  keer  te voet  stonden. Het tempo  werd  omhoog gejaagd en Christophe  volgde Raoul attent. Hij wist  ondertussen  het  juiste  spoor wel  liggen. Robin die  de  eerste  kassei  raakte vloekte  en  riep  dat de  tanden wegvlogen. De slappe  lach  was  niet  ver weg,  toch  bereikte  iedereen  de  top. Christophe  kroonde  zich zelfs "heer en meester " van  de Koppenberg  van Haren.  Na Zammelen en  Glainberg,  werd  het  rustig uitrijden richting  Oud  Cortesem.  Op  het terras  werd  er druk gejesticuleerd  over  de deelname  aan de Bloesem Classic. 85 of 130 km...

Vrijdagavond  was  het  dan  verzamelen ten  huize  Lisens,  de  voorzitter  wou  een charme- offensief  plaatsen en  koos  daarvoor  zijn verjaardag uit. Mysterieus  werd er  gedaan  over  locatie. Casual  chic  was de dresscode. Jöran had  familiale verplichtingen  aan het  zeetje en Willy  zou  na de  shift  langskomen. De eerste  stop  was "The  Century".  Een  fles  Prosecco  voor te beginnen. Je zag onm.iddellijk  de  maturiteit  die  Robin aan de  dag legde. Alvorens  het  eten te bestellen  orderde  hij de  ober  al  dat  we  om  20u10 moesten vertrekken. "Das wel  krap  he",  maar al bij al  vertrok  Pedalpower  om 20u15. Waar naartoe? Standard -Gent kon  het  al  niet  meer worden. Ondertussen  hadden de  Strava die hards  al  opgemerkt , dat  Jöran ne  tour de  force had  uitgehaald, door  het  traject Genk- Knokke  met de fiets  af  te leggen. 202 lange  km's aan een  gemiddelde  van  om en  bij de  23 per  uur.  Hij nam  de felicitaties telefonisch  graag in ontvangst.

Willy had  ondertussen door  dat de  volgende  bestemming  het  Cultureel  Centrum  ging  worden.  Sportstories  met  Stef Wijnants ter gelegenheid van  50 Sporting Hasselt. Stef had  ook zijn vrienden: Armand Schreurs,  Herman "Marcske" Verbruggen,  Raf Coppens,  Michel  Wuyts en  Guga  Baul  meegebracht. Een  avond  met  anekdotes,  stand- up en een  serieuze  toets. Vooral  organisator Stijn Stijnen en  de supporters  van Racing  Genk  werden  op  de korrel  genomen. Raf Coppens  en  Guga  Baul spanden de kroon. Michel  die een verhaal  over  Merckx Eddy  bracht, had  wel de gave ons  mee te nemen  in zijn verhaal. Na een  goed  2 u  show  brak  de dorst  toch  uit,  maar de  voorzitter  had  nog een  surprise  in petto. Meet and  greet met  de stem  van de koers. Robin  gekend als  "het  groet leweit",  stond  met zijn  mond  vol tanden en  kreeg geen  letter  uit. Na de  beleefde  plichtsplegingen en de obligate  foto,  kon  Robin maar  één zin  uitbrengen. " Nu mag  ik  toch  voorzitter blijven he?  In Café café en de Egel  werd de  dorst  gelest. Eén  probleem  was echter  nog niet  van de  baan. Wat werd er zaterdag gereden?

Willy  wou  hoogtemeters  maken,  en  wou "de bitch "  van  Hoei  rijden.  Lang op  voorhand  stond  de Bloesemclassic  aangeduid, Tony  en  Christophe L. waren al zeker  van deelname. Raoul besliste zaterdagmorgen dan toch maar  om  mee te gaan  om de 130 km  te doen. Mooie  golvende  rit, met een  eerste stop  aan de  brouwerij  van  Bink te  Kerkom. Er werd aan een  mooi  tempo  mee gepeddeld  met een  groep toeristen  uit  Rijkevorsel. Het is zo  dat je vrienden  voor het  leven  maakt, dacht Toine,  toen  hij  een conversatie  aanknoopte  met een  verdwaalde  Bulgaar  of  zo. Tweede bevoorrading  na  een  85 km  te  Haren. Ondertussen  kregen we  via  sms  te horen dat  Willy  à  pied  stond  op  de Muur. Een complete demoral, alles  zat  tegen  liet  hij in een  kort  persbericht  weten. De ontgoocheling  was  te  groot  voor een langere  uitleg. Dit zo  kort voor  zijn  voorjaarsdoel  is  natuurlijk een  serieuze  streep  door  de rekening,  van de  ambitieuze grootstoemper. We zagen de  krantenkoppen  al  voor  ons "La  Machine  in zak  en  as" "Oplapwerk  voor  Tessa Claes" en  "Demoral op  de  pedal". Teneergeslagen en  meelevend continueerden zijn teammaats ook de  Bloesemclassic.  Toine  kon deze  klap  maar  moeilijk plaatsen en  liet  groep  na  groep  hem  passeren. Heel ontgoocheld  verliet  hij het  strijdtoneel  in  Alken, zijn zogezegde  80 km  limiet. Christophe en  Raoul beloofden voor  Willy  de rit  uit te rijden aan een  gemiddelde  boven de  25km/u. Het stuk  rijstvla in Zonhoven deed  hun geloven  in hun  kansen. Wind  mee en  tegen  30km/u  naar  Kortessem/ Rapertingen.  Het lukte hun om  na  137 km af te  klokken  aan  25,5 gemiddeld.  Toch nog een positieve  noot.

Zondag  viel er al  positief  nieuws  te  rapen  uit  Wintershoven,  de  geslagen  wonden  heelden  goed, en  volle  moed  plande  Willy  een  nieuwe  poging. Datum  één dag  voor de  "groten" de muur  gaan bedwingen. Het verlossende nieuws  kwam  omstreeks  16u. I slammed the  bitch,  de muur  bedwongen.  De moral  zit weer  goed, en  nogmaals  "parcourskennis". Tijd om  te stoppen  in Wellen was er niet  want hij "verrekte van de dos". Raoul  had  nochtans de Champagne  koud gezet. Puik werk  van  Tessa en zéker van Willy zelf.

Diezelfde avond  reden  Tony, Christophe, Jöran en  Raoul  een  toerke  richting  Brustem. Het hoge  woord  was er  nog  maar juist  uit  of  een fluit fusée  door  Brustem.  Jöran  reed in een  minuscuul  stukje  glas, gelijk  hij alleen dat kan. Aan een record  tempo  werd de band  vervangen. Tot  Hoepertingen  geen  noemenswaardige  gebeurtenissen te  melden. Grens  Hoepertingen  met Wellen  Tony lek,  nadat  hij even de akker  van  boer  Firmin  had verkend.  De beelden  van  het  vervangen van zijn band (18+) werden  door een attente  wegkapitein reeds "gesjerd" met iedereen.  Bij het  binnenrijden  van Rapertingen opnieuw  lek voor Toine.  Decompressie  volgde in  café  Transport.

Volgende afspraak is  wetenschappelijk  nog  niet  gepland.

20-04-2015 om 00:00 geschreven door Pappie  

Donderdag  8  april, net  één  maand  voor het  Ardennenoffensief,  werd er  plaatselijk een  gevolg  gebreid  aan de  klimtraining  van  Valkenburg. Plaats van  afspraak  was  de  Motten, om  kwart voor zes  verzamelden  Tony, Willy,  Christophe en Raoul op  de parking van  het ooit  zo  roemrijke  SK Tongeren. Een opwarmingsronde  via Rutten,  leverde 11  km  op. Terug  op de parking stonden  Christophe, Jöran en  een  collega van  Christophe ons  op  te wachten.  De naam  van de  collega  ontgaat  mij nu,  maar  voor de  goede  gang  van  zaken zal ik  hem Frank  noemen. Het bekende traject via Bassenge, Glons  en  Eben  vertrok  naar goede gewoonte via de Kevie  in  Nerem. Alvorens  de  Kevie te bereiken,  werd er al een stop ingelast. Frank die  aan  zijn  derde rit  begon,  geraakte  niet  uit zijn  klikpedaal, en  smakte  met zijn  Specialized Ultegra DI2 tegen  het  canvas. De schade  werd  opgemeten,  maar viel  mee, en de  rit  kon  vanachter  de safety car verder gezet  worden. Een  aardig  tempo  op  het  fietspad richting  Sluizen zorgde voor een  kleine  afscheiding,  doch  werd er  voor  het  eerst  boven op  Thier Bégot  gewacht.  Het gros  had  een  paar weken  niet  meer  met Willy  gereden, en  merkte  toch  op  dat  hij  niet  stilgezeten had. Een  strak  tempo en  het  hem  zo  geliefde groot mes  zorgde ervoor  dat zelfs  de wegkapitein  moeite  had  om  bij te bikkelen.  Klimpunten  voor  Willy en  Christophe S.,  die  nog  nooit  deze  klim  gereden  hadden. Na  de Thier, volgde  de  Arecht, de  Hallembaye(steil)  en Hallembaye (minder steil)  alvorens terug  naar  de Motten  te vliegen. Nagepraat werd er  in het  bijzijn  van de teampsychologe, bij Ludo in  café Welkom  te Wintershoven. Tien  pinten  en  1  sausice'ke  later  werd er  beslist om  onze week-end  rit  van  van  zaterdag eveneens  vanuit  Wintershoven te  laten  vertrekken.  Frank paste hiervoor. Christophe  was  eveneens  belet en  Robin had zelf  een  toerke  voorzien .... met den otto.

Een  volkscafé in een  klein kerkdorp, hoeveel  vind  je er  nog? Jöran was na zijn  platte  banaan  al  fan,  de kapitein  was  ook  enthousiast  en  filosofeerde  zowaar over  het  niet  mogen verdwijnen  van zulke  gelagzalen. Half  negen werd er verzamelen geblazen bij Ludo. De hanenzang was  al  bezig, de  spelers  gingen net hun "loche" vullen,  de  ene  speelde  op de  onderzang de  andere op de volle  lijn.  Je zag de  verwarde  kopjes  bij Pedalpower. Tony  en  Raoul  zijn  opgegroeid  met dit  spektakel. Zelfs voor  1994 al,  toen  Christophe  nog  een  klein  manneke was,  zaten  zij  al  tussen de  hanenbotten. De koffie  werd  geserveerd met een  goeie  speculaas. De suikerspiegel  was  gevuld en de rit kon aanvangen. Frans Schoubben  Classic 90 km,  maar door de  rit  naar  Wintershoven en  naar de  startplaats  in Tongeren  zou  dit oplopen  tot een  120-130 km. Alvorens  te vertrekken ,  kwam  Ludo  nog  met  extra  proviand. Een  suikerwafel  extra,  zou  misschien  wel  deugd doen. In de  pedalen  en  via  Guigoven  naar de  Hasseltsesteenweg,  die  er erbarmelijk  bijligt. Onze  wegkapitein  gaat  hiervoor  een  brief  schrijven.  Ons  belastinggeld  dient  beter besteed  te worden. Op  de  Motten  werd  koers gezet  via het  eveneens  erbarmelijke  parcours  richting Blegny. De eerste  hindernis  bracht  onmiddellijk  wind en  richting  mee,  de Côte de Paifve. Een  rotding vooral  in de  open  vlakten ,waar de wind vrij spel  heeft. De toon werd  hier  al gezet. Er waren er  2  die er  bovenuit  staken,  zij hebben  ook niet  voor niks de  meeste  km's  in de benen.  Raoul was al  een hele  tijd  in gevecht  met zijn hartslagmeter. Christophe was  nl. bij het  opstarten  's morgens  langs  zijn Garmin  gaan staat, waardoor  ook diens  signaal gedetecteerd werd. Een zware demoral voor  Raoul, die in een vormcrisis  verkeerd  sinds  zijn antibioticakuur. De kloof  die er  ooit was  met  Jöran en  Tony,  wordt  dan  ook  met de rit  kleiner. De strijd voor het  brons  in Stoumont  herleeft. Ondertussen  langs het  Voerense  landschap  naar de Côte de Richelle, Raoul  die zijn Garmin  ondertussen  gereset had,  had  vergeten de  timer  op te zetten. Een  tweede  demoral.  De  niffel, en  de wind  zorgde  ervoor,  dat  de goesting  er  niet  meer in zat  bij  hem. Na  de Richelle  volgde praktisch  onmiddellijk de Côte de Trembleur.  Zelfde scenario,  2  man voorop. Tony  in de achtervolging,  met Raoul en  Jöran in het wiel. In de helft nam  Raoul over, zoals  het  hoorde  schoof  ook  Jöran  mee in. Op  50 m  van de top bezorgde hij Raoul  een  derde  demoral, door  eventjes  te versnellen. Wieltjeszuiger,  profiteur,  luierik galmde  langs  het parcours. Door een strakke  wind  die  vooral  op  kop stond  was  het  voor  Tony en Raoul  harken  om  de kloof  met de  leiders  te  overbruggen. Na de cöte de Melen zijn we  voor een drankpauze  gestopt. Het wegdek,  in combinatie  met het  weer,  maakte  het  toch een zware  beproeving  voor sommigen.  Na de  Côte de Xhavée , waar "la  machine"  uit een  kansloze  positie  naar de  kop  van de  koers  vlamde, werd de  afdaling richting Bassenge  ingezet.  Langs  de Maas  naar  Lanaye, waar de  St-Pierre op  ons  wachtte. Samen met de  Richelle  toch één van de  mooiste  klims in de  buurt. Bij het  bovenkomen komt er  toch altijd  een  moment  van nostalgie naar  boven. #wheelie #sagan #nieuwebmctenue #botsenopdekont #tekleinverzet #lomp ,  zouden de  perfecte  hashtags  zijn voor een  Twitter discussie. Via de  route d ' Eben  naar de laatste  bult van vandaag de  Roclenge. Voor  Tony  was de  lamp  uit,  overleven  tot aan de finish  was  het signaal. Door  een misverstand  werd de  Roclenge  maar  half  gedaan. Raoul kloeg niet. Bij het  uitrijden van de  Kevie, werd  afgesproken dat Willy en  Christophe,  door reden en dat Jöran en Raoul op  Tony  gingen  wachten.  Via de Hasseltsesteenweg  werd  naar Wintershoven gebold. De koplopers maakten  nog een  ommetje  via Glainberg. Willy  knalde  naar boven, waardoor  ook  Christophe  zijn meerdere  moest erkennen. Bijna  gelijktijdig  kwam  het gezelschap aan bij  Ludo. Een  teveel  aan  pinten en  recovery sauciskes zorgde  voor  bezorgde telefoontjes  van leden  van de  raad van Bestuur  van  Pedalpower.

Kortom  mooie, winderige, ellendige klimtraining van  ca. 125 km  en 1000 HM. Nu hopen  op  de  supercompensatie.

13-04-2015 om 11:45 geschreven door Pappie  

Afgelopen week  weinig  actie te bespeuren in Pedalpower kringen. Of het zou moeten gaan over ziekte hier, klein kwaaltje daar. Eerlijk waar het weer trok ok op geen klote. Zondag dan maar een parcoursverkenning gedaan. Een bezoekje aan La Redoute, deed ons al vlug denken aan een nieuw kwaaltje hier en daar. Pijn gaat em doen. Dan zwijgen we nog over het beest 'Stockeu', en de lengte van de Rosier.

Op de Stockeu hebben we even de tijd genomen om te poseren bij "Merckx Eddy". Aangezien  we alle drie  van  mening  waren,  dat  we  op  het weekend  er  misschien  niet  geraken,  hebben wij nu onze  beste  pose  maar  aangenomen. Tony  vond  het  nodig  even  de  kanibaal  al lachend  langs  achter te penetreren. Eens  benieuwd  of  de grootmeester  binnen  een  maand  niet  met  hem  lacht.

Over kwaaltjes  en dergelijke  gesproken. Ik zou  graag  met jullie willen  afspreken  om  op  het  weekend geen excuses  te verzinnen  in de genre  van:

Te weinig  getraind: Smoes nummer  1, vaak  wordt dit gebruikt  op  de  eerste avond  van een  fietsweek-end. Het  is eigenlijk simpel wij als "amateurs" trainen eigenlijk nooit  genoeg. Kortom  dan  had  je  maar tijd  moeten  maken. Speciaal  voor Robin

Te veel getraind: Teveel  op kracht getraind,  te lang doorgetraind voor het  fietsweek-end. Het  lichaam is moe. Speciaal  voor  Willy en  Christophe L.

Klim is te  lang: Dit hoort ge eerder  in de Alpen  dan  in de Ardennen  of  Zuid Limburg. " Ik ben  meer een explosievere  renner". Die lange klimmen  liggen  mij niet,  ik heb te veel  explosieve  spiervezels hiervoor. Speciaal voor Christophe S en Raoul

Klim is tekort,  klimmen  is niks  voor  mij: Het tegenovergestelde is  ook waar. De favoriete smoes in de Ardennen, als  je uit het  wiel  gereden  wordt op  de eerste  de beste  klim. Speciaal voor Tony en Jöran

En  kom  ook niet  af  met: slechte bedden,  teveel  gedronken, te koud water in de bidon of  ik  had  een schakelprobleem.

Willen  we  dat  afspreken?

02-04-2015 om 16:24 geschreven door Pappie  

Beminde gelovigen. We  schrijven  vandaag  deze blog,  in het  teken  van het  mooiste sacrament. Het Huwelijk!

Openingswoord: In  onze  kerk,  waarde  parochianen,  staat  een  monogame  relatie  niet  centraal.  Er  wordt  geopperd  om  van  verschillende  walletjes  te eten! Zo  bewijzen  u  volgende  parabel.

Eerste  lezing:  Uit  het  nieuwe  jaarboek  van  Pedalpower:  De parabel  van de  eenzame  fietser,  die kromgebogen  over  z'n  stuur,  zichzelf  een weg  baant!

Een  jongeman van  39  jaar had  alles  wat zijn  hartje  verlangde,  een goede  job,  een  eigen huis,  twee schatten  van  kinderen en  bovenal  precies  zes  jaar  een  lieve  echtgenote. Doch  en  waarschijnlijk te wijten  aan een  midlife crisis,  ging  zijn liefde  niet  alleen  naar  vrouw en kinderen  uit.  Sinds  enkele  jaren  had  hij  stiekem  een  nieuwe  liefde gevonden. De  fiets. Naarmate  hij meer  tijd  doorbracht  bij  zijn  fiets, werd  als  natuurlijk zijn  liefde groter. Doch  twijfelde hij er  niet  aan  om  vrouw  en  kinderen  te  verlaten.  Hij wist dat  monogamie  niet  meer van deze  tijd  was,  en troostte  zich  in deze gedachte. Maanden en  dagen  gingen  voorbij,  tot  hij  tot  de conclusie  kwam  dat  het absoluut geen bevlieging  was. Deze  liefde was  echt. Deze  liefde  moest  bezegeld worden.

22 maart  2015,  vertrok  de  huwelijksstoet vanuit  Kortessem. Aan  alles  was  gedacht ,  het moest  een eerbetoon worden  aan  zijn nieuwe  liefde. Klimmetjes,  kasseien, tempostukken ze kwamen  allemaal  aan  bod. De stoet  ging  over  een  70 km in  het  koude Haspengouwse  landschap. De mooiste plekjes  van  wat  Haspengouw  te bieden heeft  werden  aangedaan. Via  de  kasseien  van  Printhagen  trok de  stoet  met de jongeman en zijn geliefde,  vergezeld  van  getuigen  Christophe S. ,  Christophe L, Tony Q en  Raoul B,  naar Vrolingen.  Kerniel,  Kuttekoven, Voort  tot Helshoven.  Aan deze  kapel  ging  de  inzegening  van  het  sacrament  plaatsvinden. Ze poseren  voor het  altaar,  ringen werden  uitgewisseld, applaus  werd  in ontvangst  genomen en  geloften werden  uitgesproken. De jongeman  was  nu  gehuwd  met  zijn  echtgenote  en  zijn  fiets. De aanwezigen  werden uitgenodigd voor  de receptie

De praalstoet  zette  zich  nu  verder  richting receptie  via de kasseistrook  in  Horpmaal. Hier  werden de eerste  verschillen  genoteerd. Tony en  Christophe  reden hier de  stoet  uit  elkaar. Het was  bij momenten  aanklampen voor  verschillende  volgers. Via  Oreye,  Heers, Broekom en Borgloon, werd  het  laatste  gedeelte  aangevat.  Gors,  Vliermaal  met  tweeluik Negenbonder en Beekstraat.  Hier  hield de meegereisde  cameraman  halt  voor  het  schieten  van  memorabele  beelden. De receptie  was  voorzien  in  een speciale  ingerichte  ruimte. volledig  in het  teken  van  de  fiets  en  de mens.  Biertjes  met verwijzingen naar een  gele  trui, en  wereldkampioenentrui  ed. . Aan alles  was  gedacht.  Hoe  mooi  kan een  huwelijk  zijn!!!!

Tussenzang, Homilie, Offerande, Dankgebed, Onze  Vader, Huwelijkszegen...

Nog enkele  praktische  mededelingen  alvorens  we de almachtige  heer  danken. Dinsdag  is er  opnieuw een  bijeenkomst  van de studiegroep" ik  bid,  ik trap en  nog  lukt  het  niet " deze zal  doorgaan  op  het  circuit te Zolder. Donderdag zal  er  eveneens  een  rustig  moment voorzien  worden  voor  het Katholiek verbond " Sta mij  bij  op de Stockeu, de  Redoute,  de Rosier en  andere...",  eveneens  op  Zolder.  Zondag  29  maart  nodigt  het  Centrum  Ronde  van  Vlaanderen  iedereen  uit  op  hun  jaarlijks  eetfestijn "Kasseien  fretten". Allen  daarheen  zou  ik  zeggen.

Ga nu allen in vrede

23-03-2015 om 15:29 geschreven door Pappie  

Op  zondag 5  april,  zit héél  wielerminnend  Vlaanderen  weer  aan de buis  gekluisterd. De koers  leeft bij  de Vlaming.  Maar  ook  bij Pedalpower. Willy  nam  vorig  jaar reeds  deel  aan de  Ronde  voor  toeristen.  Ondanks  het  groot aantal  stuurvaardigen  onder  ons,  is  het  toch  niet  aangewezen  om  ons  in de  meute  te  mengen. Er zullen  klappen  vallen  dan.  Pedalpower  reist daarom één week  vroeger  af  naar Oudenaarde,  om de blauwe  lus  van  78  km te ondergaan.

Ziehier  een overzicht wat ons  gedurende  78 km  in de  Vlaamse  Ardennen  te wachten staat:

Na een  goede  10 km  krijgen we  al de  scherprechter  uit  de  "echte  Ronde" voor  de  kiezen: De Oude Kwaremont, 2516 m lang,  eerst  600 m smalle  asfaltweg  en daarna  1600 mm  kasseien, gem.  3,6%,  maximale stijging 11,64%. Na 15 km is het  de beurt aan de Paterberg.  361 m lang met een  gemiddelde  stijging van  12%, en een  maximale  van  20%.  Dit  alles  valt te doen  onder de "zogenaamde  Tony grens"  van  18 km. Nog een  klepper  van  formaat  volgt  na  23 km, de Koppenberg.  Lengte  van  700 mm,  gem. 9% en maximale stijging  van  19%. De volgende  hindernis  verwacht  ons  na  28 km. De Steenbeekdries 700 m  aan  5% gemiddeld en  maximaal 6%. Na  31 km  komen we in  Boonenland, hier  kromt Tommeke  steeds de  rug, en  vraagt  men  zich elk  jaar af,  Tommeke  wat  doe  je nu? De Taaienberg, 530 m met een  gemiddelde  van  6,6%,  maximale  stijging 15,8%,  om de  kasseien  te vermijden  kan  hier  gebruik gemaakt worden van het  gootje. We  rijden  de Provincie  Henegouwen even  in  en  hier wacht  ons  in Ronse de Muziekberg. Lengte van  625 m met een gemiddelde  van  5,3%  en  maximaal krijgen we  10%  voor de  kiezen. Op 39 km  en in het  midden van  onze  tocht  doemt de  minder  bekende  Statieberg  op. Deze heeft een lengte van  1500 mm met een gemiddelde stijging  van 3,7 %, en  maximaal 9%. Aan  km  44 wacht  ons  een  tweeluik,  de Nieuwe en de  Oude  Kruisberg. De  Kruisberg bestaat uit een  1875 m lange  kassei en asfaltbaan met een  gemiddelde  van  4,8% en  maximaal 9%. Het voorlaatste zware  obstakel ligt er na 46 km. De Hotond met zijn 750 m en  gemiddelde  stijging  van 6% ,  maximaal 9%,  zal pijn  doen. Richting  Oudenaarde treffen  we dan  nog  2 kuitenbijters  van  jewelste. Na  57 km  de Mont de l'Enclus: een asfaltweg van 930 m lang met een  gemiddelde  stijging  van  6,1%,  maximaal  gaan we  hier 12% omhoog. Onmiddellijk  hierna  volgt het  allerlaatse obstakel  richting  Oudenaarde,  de Kluisberg,  met een lengte  van  1 km aan  7%  gemiddelde en  een  maximale  stijging  van  14%,  gaat deze bult de  kuiten  doen  ontploffen. Hierna  is  het  nog  een  kleine 20 km  uitbollen  richting Centrum  Ronde van  Vlaanderen, waar de  Ommegang op  ons  wacht.

Diegene  die slagen voor  deze  test  kunnen met trots  621  klimpunten  bijtellen  op  hun voorlopig rapport. De anderen  zullen  voor een  tweede zit  moeten terugkomen.

22-03-2015 om 00:50 geschreven door Pappie  

Op  Q- music heerst  deze  week  de  90's.  De glorieperiode  van elk Pedalpower  member. Al  gauw  dwalen de  gedachten  af  naar TVM,  waar  menig  feestje  plaatsvond. Wie  kan  zeggen dat  hij wekelijks  op de TV piste?  Tussen de  sound  van Snap!,  the  Urban Cookie  Collective en  Haddaway, werd  er  uiteindelijk  beslist  om  nogmaals naar Zolder  af te zakken. Pedalpower  lijkt ondertussen wel een echte  "pro"  ploeg,  een gedeelte bereid  zich  voor aan  het  zeetje (Tirreno Adriatico),  terwijl een  ander  gedeelte zich in Zolder (Parijs- Nice) tegoed  deed  aan de  plaatselijke  rondjes.  Na een afwezigheid  van  enkele  maanden trad  Robin  terug  in  competitie voor  zijn  "Joyride" (Roxette). Rond  half  7  betraden  Christophe en  Raoul  de  Kennedy  Boulevard (Axelle). Christophe had  zich  voorgenomen  om  aan een  hartslag  van  110-140 te rijden,  de zogenaamde vetverbranding. Raoul  zei  hem  "I"ll stand  by  you (The  Pretenders),  Two  can  play  that  game (Bobby Brown). Na  één  ronde  stond  Tony  hun al op te wachten,  ondertussen  had  Robin  ook  al  via  Sms  laten  weten  dat  hij iets  later  ging  zijn,  zijn exacte woorden waren " C U when  I get there" (Coolio). Tony  nam  de  kop en  loste  al  gauw  Christophe,  hij wist  natuurlijk niks  van  het  "vetverbranderke" dat  de wegkapitein deed.  Tony  meldde  in al  zijn euforie " I believe  I  can  fly" ( R. Kelly).  Christophe  probeerde  Tony  het  belang van  zijn aanpak  uit  te leggen  en  benadrukte dat een voorbereiding " Step  by  Step" ( New Kids  on the Block) diende te gebeuren.  Na  een  ronde  of  4  hebben  wou  Tony aanpikken  aan  een  snellere  groep,  hij riep  " Let's  go loco,  poco loco" ( Poco Loco gang).  Een  mooi  tempo  van  om en  bij de  32-33 km/u  werd  gedurende enkele  ronden  aangehouden. Toen  het  tempo  weer de hoogte  in ging,  hebben  we  gelost, we dachten  we zijn  "Better off alone" (Alice  deejay).  Een vetverbrandingsronde ( dus  tussen  111 en  140 slagen  per minuut) verder stond een strijdlustige  Robin  ons  om  te  wachten. In zijn geheel  eigen  stijl  riep  hij  "Here comes  the  hotstepper" (Ini Kamoze),  en  het  tempo  ging " kedeng  kedeng per  spoor" (Guus Meeuwis) omhoog.  Aan  een egaal  tempo  hebben  we  nog  5  ronden  bijgepraat met "noenk".  Op  het  einde  bleek  het  gebrek  aan  kilometers  hem  toch parten te spelen  hij kreunde  "ooh  ah  just  a  little  bit" (Gina G). Toch  55 km  voor  Christophe en  Raoul,  Tony 51 km  en  Robin  zijn  eerste  20 km van  2015. Het gemiddelde  lag  rond de 27,5 km/u.

In  St-Job, begon  Robin  aan zijn charme-offensief,  hij  wil  zijn voorzitterstitel  terug.  Hij sprak de  gevleugelde  woorden "I am  the one  and  only (Chesney Hawkes).

Tot  donderdag, en  vergeet  niet "My day will come" (Dinky  Toys)

11-03-2015 om 11:33 geschreven door Pappie  

Wat  het  uiteindelijke  startschot  moest worden van  het  wielerseizoen,  is nagenoeg  in het  water gevallen. De Ronde  van  Hasselt,  75 km  vlak  cruisen  over  de  grenzen  van  grondgebied  Hasselt, was  initieel  de  bedoeling. Anticiperen dan  maar  om het  in vaktermen uit te drukken. Elke  gereden  kilometer telt  in deze  periode  van het  jaar. De wegkapitein  is  dinsdag  naar Zolder  geweest,  Willy maakte de  afgelopen week  van  elk  vrij moment gebruik  om  zijn training  voor  LBL voort te zetten, soms  gecombineerd  met  uitstapjes  aan de  teampsychologe. Hetgeen  wij  steeds  meer  toejuichen. Raoul  heeft vrijdag  van  het  mooie weer  gebruik  gemaakt,  en  Jöran  wou  het  elektronisch schakelen onder de  knie  krijgen. Ja ja,  de  nieuwe  Wilier bolide  werd  gisteren  afgehaald  en goedgekeurd. Van  iemand  die  met zulk  materiaal  de  weg  op  gaat  wordt  wel  verwacht  dat  hij steeds  in de voorste  gelederen fietst.  De fiets  werd  dan  ook in functie  van de  kleuren van  Vastgoedcentrale  gekocht, dit  brengt enige  verantwoordelijkheid  met zich  mee.  Het uithangbord van Pedalpower- Vastgoedcentrale Pro (zééker Pro) Cycling Team. Zo  gaat het  amateurisme  er  stillekes  aan  toch  uit. Tegelijkertijd reed de wegkapitein  zaterdag  zijn  Ronde van Hasselt,  75 km  solo  tegen de  wind  bonken,  en 32 klimpunten  meegraaien  in  Zolder op  de Sterrewacht. Christophe S. en  Tony waren  vol goede  bedoelingen om  zondag aan de start  te staan  voor  de  openingstrip,  zij waren  hongerig  op zoek  naar bevestiging  van de goede  vorm.

En  dan  komen  we bij het  zorgenkind  van de  ploeg,  het  enfant  terrible,  het  ongeleide  projectiel. We kunnen  niet  zeggen  dat  hij  niet  helemaal  met  zijn vak  bezig  is,  want afgelopen  donderdag  kregen bepaalde  collega's wel  beelden  van  de Thier Bégot  in  Boirs doorgestuurd. Met een  beetje  goede bedoelingen,  kunnen we daaruit  afleiden  dat hij aan  parcoursverkenning  deed. Ondanks  deze licht  positieve  berichten  werd  hij dan wel  weer 's avonds gesignaleerd in de Versuz, en  gisteren  werd hij  ook weer  in één  of andere  lugubere drankgelegenheid  gespot. De eerste  verdachte  opmerkingen werd  al genoteerd  in het milieu. Het  gebruik  van  codetaal zoals "ik word aan het  buffet verwacht" klinkt  ook  niet  koosjer. We denken  onmiddellijk  terug  aan  Johan Musseeuw  met  zijn "gesneden  broden"  en "wespen".  Getuige  hiervan de  jongste berichten  omtrent  onze  veldrijders  en  gisteren  nog  het  BMC adept Van  Avermaet, die  aan de  babyvoeding  hingen. Doch  willen wij  benadrukken  dat wij het  principe  van  nultolerantie  noteren, en  ons  ten stelligste  distantiëren van  bovengenoemde praktijken.

 Ondertussen zijn we afgedwaald  naar het  randgebeuren,  maar  dienen  we toch  te  onthouden dat er  6  PP'ers met goede bedoelingen zaten deze  week, en  dat  er  eentje zij carrière dringend  moet  relanceren.

In bijlage de  nieuwe klimlijst

Bijlagen:
Klimlijst pedalpower.xlsx (31.4 KB)   

Zaterdag 14/02/2015, Valentijndag.  Plaats  van afspraak Limbricht. Hier zouden  de nieuwe  geliefden  hun liefde bezegelen. Jöran,  Christophe en  Raoul  kwamen  de  winkel  van  Salden  binnen, en  het  oog  van  "eagle eye" viel onmiddellijk op  de  zwart rode GTR.  Na een  meting, volgde  een  koude  douche. De  maat  large was  er  niet  meer. Een opmerkzame  Christophe,  vroeg de  verkoper  om  eens  te  kijken  bij de showroom modellen,  en inderdaad  er was nog een  zwart rode  Willier Triestina GTR voorradig. Na navraag  kon deze omgebouwd  worden  naar de  wensen ven een verliefde Jöran.  Hij wist gedetailleerd  hoe  de  GTR getuned  moest worden. Ultegra DI2 en  zwart rode  FFWD velgen. Nog eens  navragen of dat wel allemaal  aan de  overeengekomen  prijs  kon. Ja als  het  zo  op  mail  staat  dan moet  het  zo, was de uitleg. Het officiële  gedeelte was  zo  achter de rug,  de handtekingen werden  gezet. De  meegereisde fotograaf  kon  aan een  fotoreportage beginnen. De  nieuwbakken  klimgeit  van  team  Wilier  poseerde  vrij en  vrank  met de manager,  van  wie  hij zijn truitje  overhandigd  kreeg.  Met een paar Sidi  schoenen  bovenop  zijn nieuwe Carbon racer, en zijn " teamjacket", verlieten  we  het  etablissement.

Wie  het  verliefde koppel  voor het  eerst aan het werk  wil  zien zal  moeten  wachten tot  het  week-end  van 1 maart,  tevens de officiële  opener van  het  wielerseizoen.

15-02-2015 om 20:25 geschreven door Pappie  

De ernst  van de  situatie  die  ons te  wachten staat  begin mei,  begint  stilletjes aan  bij iedereen  door  te dringen. Daarom  dat  er vandaag weer  lustig  rondjes  gedraaid wordt  op  het  circuit te Zolder.

12-02-2015 om 11:52 geschreven door Pappie  

Al  dagen en  weken  spreekt  menig  Pedal Power  renner  over  het  parcours wat  hij  voor  de voeten  geworpen  gaat  krijgen  bij  de 3 daagse Stoumont. Gisteren  viel  dan  uiteindelijk  het  verdict  van de  organisatie. Deze  driedaagse wordt er één  op  "hoog"  niveau,  voor  elk  wat wils: de  berggeiten,  de stoempers,  de soepele  klimmers en  vooral de  karakterklimmers. Aan  ieder  om  zich  in een  categorie  te  murwen.

Enige duiding  is  wel vereist, waarom  de  "3- daagse Stoumont"? De gemeente  Stoumont  heeft  een  grote  inspanning  geleverd  om  deze  rittenkoers en  tegelijk ook Pedalpower naar  Stoumont te halen. Bijgevolg  lijkt  het  dan ook  duidelijk  dat als  bij wijze  van wederdienst  de  organisatie de start en eindstreep  in deze  Ardense gemeente  en zijn  deelgemeenten legt. Zo  kan  het inderdaad  dus  ook! Over naar de  orde  van de dag  dan.

Dag 1 Rahier- Trois Ponts- La Gleize- Stoumont- Remouchamps- Aywaille- Rahier- 71 km - 1345 Hoogtemeters

"A walk  in the  park" of  "say hello to  your worst  enemy",  de  meningen  zijn verdeeld, doch staat  buiten kijf  dat over deze  leuke  opener,  fel  zal  nagekaart worden. Een  pittig  middenstuk  in  Remouchamps  zal  hier  het  kaf van het  koren scheiden. Hier  moet  je het  niet in je  hoofd  halen  om  na  de  Redoute en de Chambralles  het  eventuele  gat  met de leiders  toe  te rijden. De handafdruk  op  je gat  volgt ( handafdruk  door het  duwen),  want de  Havelange en  Xhierfomont  loeren  om  de hoek.

Côte de  l' Ancienne  Barrière- 4,7% gemiddeld- 4,8 km- 137 klimpunten

Côte de  Mionfosse- 7,9% gemiddeld- 1,7 km- 120 klimpunten

Côte de  la  Gleize- 4,6% gemiddeld- 2,8 km- 98 klimpunten

Côte de  la Vecquée- 4,9% gemiddeld- 6,3 km- 211 klimpunten ( ca. 3  km  op  dit traject  bijgevolg 105 klimpunten)

Côte de  la Redoute- 9,5% gemiddeld- 1,5 km- 182 klimpunten

Côte de Chambralles- 8,2% gemiddeld- 1,9 km- 177 klimpunten

Côte de  Havelange- 5,2% gemiddeld- 2,9 km- 105 klmipunten

Côte de Xhierfomont- 5,8% gemiddeld- 2,9 km- 130 klimpunten

Dag 2 Stoumont- Trois Ponts- Stavelot- Francorchamps- Spa- La Reid- Stoumont- 82 km- 1831 Hoogtemeters

De koninginnerit,  met  als hoogtepunt  de Stockeu.  Diegene  die  al  fietsend  het  standbeeld  van  Eddy  Merckx behalen,  zullen  later als  helden  ontvangen  worden. Selfie's  zijn  hier  toegelaten.  Vervolgens  volgen nog  de Rivage en de La Reid.  het  is dus  zaak  om  direct uit  de roes van  onoverwinnelijkheid  te  komen en  de focus  terug  op  de weg te leggen.  Hier  zullen  ongetwijfeld  grotere  tijdsverschillen worden  opgemeten.

Côte d'Aisomont- 4,7% gemiddeld- 4,8 km- 149 klimpunten

Côte de Stockeu- 9,7% gemiddeld- 2,3 km- 307 klimpunten

Côte de Rivage- 5,7% gemiddeld- 2,8 km- 152 klimpunten

Côte de Desnie- 6,2% gemiddeld- 4,4 km- 222 klimpunten

Côte Verbuisson- 5,8% gemiddeld- 0,7 km- 30 klimpunten

Côte de Xhierfomont- 5,8% gemiddeld- 2,9 km- 130 klimpunten

Dag 3 Stoumont- Trois Ponts- Stavelot- Stoumont - 87 km- 1439 Hoogtemeters

In het  roadbook  wordt deze  étappe  omschreven  als "de ideale  afsluiter". Hier  verwacht men  ook geen  grote  tijdsverschillen. Doch met de  Côte de Rosier  en  de Xhierfomont in de  laatste  15 km,  zou  hier een  late  uitval  wel  succesvol  kunnen wezen. Hier worden  de prijzen  verdeeld,  hier liggen de bloemen.

Cöte de Brûme Sud- 9,7% gemiddeld- 1,5 km- 188 klimpunten

Côte de Saint- Jacques- 4,3% gemiddeld- 4,7 km- 136 klimpunten

Côte de Wanne- 5,2% gemiddeld- 3,5 km- 265 klimpunten

Côte de Rosier- 6,1 % gemiddeld- 3,9 km- 215 klimpunten

Côte de Xhierfomont- 5,8% gemiddeld- 2,9 km- 130 klimpunten

Na dit drieluik  zal  wederom  duidelijk  zijn, wie  zal  moeten  investeren en  wie een  jaar  lang glorieus  zal  kunnen  rondrijden. De organisatie hoopt  op  een  faire  en  ook  propere  driedaagse.

Bijlagen:
Klimlijst pedalpower.xlsx (29.1 KB)   

02-02-2015 om 00:00 geschreven door Pappie  

Plaats van afspraak  was "La Vache Qui Suisse",  waar de  verzamelde  wereldpers zich  had  genesteld, voor de  onthulling  van  het ploeglogo en  de hoogverwachte  ploegvoorstelling.  Bij  mondjesmaat sijpelden  de  acteurs  binnen en  deden  zich  te goed  aan  een  nieuwigheid "e Vacheke".  Het ploegdiner, wat  zou  vooraf  gaan  aan  het  officiële gedeelte,  begon reeds  in mineur. De voorzitter cancelde de  afspraak, aangezien  hij nog  bij de  Vikingen in Scandinavië vertoefde. Christophe S,  diende ziek  forfait te geven. De overige  teammates verkozen een menu  op  basis  van  zonnebloemolie en kip, varkens en  rundsvlees. De saladbar, werd ook  meermaals bezocht.  De discipline  was bij de  meesten wel  degelijk  aanwezig,  de  sausjes  zoals  look, en tartaar werden  grondig afgezworen. Je zag dat de focus  al  lag  op  het  komende seizoen.    Er werd natuurlijk ook  van de  gelegenheid  gebruik  gemaakt  om  stages en  dergelijke  te plannen.  Zo  viel  ook in de  wandelgangen  te horen  dat  J. G. van fietsconstructeur  zou wisselen,  hij zou  de Ridley stal verlaten  voor  het Italiaanse Wilier. De papieren  rompslomp zou nog  lopende  zijn. W.V daarentegen  zou  zijn focus  gelegd  hebben  op  een Ardennenoffensief, hij piekt  dit jaar  naar  Luik Bastenaken  Luik,  en zou  daarvoor de  hulp  van  C.L.  hebben  ingeroepen,  deze  zou  zich bezighouden  met  de logistieke  ondersteuning,  het  poetsen  van de  fiets  van W.V.  T.Q zijn doelen  liggen waarschijnlijk later  op  het  seizoen,  aangezien  hij  kwistig  omsprong  met de  Zwitserse saus,  hij heeft  nog  tijd  voor de  opbouw te verzorgen. R. B. tenslotte heeft een slechte winter achter de  rug,  en zou  zonder  problemen, dit  jaar een rol  van  knecht  opnemen. Tot  zover de  roddels die  de Grinta zeker zullen halen.  De nieuwe  energydrank " e Vacheke"  viel ondertussen   in de smaak,  over  een  verdere  samenwerking,  wordt  in de komende  weken  samengezeten. Ondertussen  was J.G. aan zijn volgende  schoteltje  kip  begonnen.  Na  het  diner  nestelden  de  hoofdrolspelers zich  tussen  de  menigte.  Iets later  op  de avond,  kwam  de  voorzitter  dan  toch  nog  de honeurs  waarnemen. Hij kon de  aanwezige  journalisten  verblijden  met enkele "scoops".  De ploeg  zou  vanaf  heden  01/02/15 juridisch worden bijgestaan door  G.M.,  en  de   renners  kunnen  vanaf  vandaag  ook  beroep  doen op  een  psychologe T. C. Haar eerste  taak  zal  zijn  om  W.V. mentaal  klaar te stomen  voor  zijn grote doel  in  2015. Voorzitter R.S. wist  ook  nog  te melden  dat een  nieuw  persmoment er weldra  zal  aangekomen,  het  had iets  met  sponsorbudget  te  maken. Na  de offïciële plichtsplegingen  werd er  gezellig  nagekaart over de economische  problemen  die  toch  iedereen  bezighouden. Er mag  niet  vergeten  worden  dat  iedereen  "timbers"  kan  plakken, luidde  het  besluit. Omstreeks  2 u  verliet de  ploeg het etablissement,  en  werd er  op  aangeven  van  T.Q. nog aan teambuilding gedaan  in  club Artist.  Dit was  weliswaar  geen  concurrerende  wielerclub,  zoals het  meerendeel  verwachte,  maar  een  club in de  zin  van  dansen en  drinken.  Dit  viel  bijgevolg  zwaar tegen,  maar aangezien  er  nog  fans  waren  is  het  gezelschap  toch  tot  4 u  hier  gebleven.

De fotoreportage  die  door  onze  fotgraaf  werd  gemaakt volgt.

01-02-2015 om 00:00 geschreven door Pappie