Eentje is te weinig en drie is teveel Vastgoed Centrale BVBA
07-08-2015
Balthazar
Zes dagen later als voorzien zijn Robin en Willy terug op de fiets gestapt. De Kermispony en "het aad stuk ijzer" blonken nog niet, maar kraken deden ze evenmin. Bij wijze van opwarmertje werd er geopteerd voor een rustig ritje richting Brustem. Een rit die de kapitein weer ergens had gepikt, maar daar malen we niet om. afspraak kwart na zeven te Rapertingen. Warempel de Dacia Duster van Robin reed het terrein aan de Rapertingenstraat al om 19u 10 op. Stipt 19u 15 aren we weg. Christophe S, Jöran en Tony hadden zich geëxcuseerd. Met vieren op weg. Tempo om en bij de 22 km/ u door de verschillende wijken van de Hasseltse binnenstad. Via Moosherk ging het richting Alken, Ulbeek, Zepperen. Het tempo was ondertussen de hoogte ingejaagd door Christophe. Dit was het sein om in te grijpen dacht de voorzitter. Dorst, dorst, dorst galmde tussen de fruitplantages. Bereidwillig werd er naar de voorzitter geluisterd. Hij sprak de wens uit om even langs de markt van St- Truiden te rijden om iets te drinken. Veel tegenkanting was er niet te bespeuren bij zijn metgezellen. Vanuit Zepperen dan maar richting binnenstad van de Kanaries. Niet eender welk terras was hier goed genoeg, wat al meer leek op een plan met voorbedachte rade. De voorzitter zette prompt koers naar zijn target. Wine & Coffee bar Balthazar!! Hij stuurde de gedienstige ober onmiddellijk weg om hem een kaart te halen. Als ge dorst hebt besteld ge toch gewoon ne cola om de dorst te lessen, niet? Hij had ons weer bij onze scampi. Ne Westmalle Trippel, ging hem van zijn zielige droge keel verlossen. En nog ene erna voor het reeds verloren vocht onderweg. Om 21u sprongen we terug op de fiets, goed wetende dat de schemer om u intrad. Tegen een rotvaart van 30 + langs de oude expressweg terug naar Rapertingen. Eens in Herk, werd manusje van alles Tony, geopperd om langs de frituur te gaan voor ne Bicky en ne kleine met Mayo. De streken van een diva, nietwaar. Nog had hij niet genoeg zodat de plopkoeken van Olivia en Leon er ook aan moesten geloven. Wat een wielerploeg lijden kan?
