Moment of truth, the day we 've been waiting for. De Rosier en de Stockeu stonden op het programma. Omstreeks 5u waren Willy, Raoul en Christophe L. al wakker. Opkomende stress nam controle over hun. Sommige begonnen aan sexting, anderen probeerden tevergeefs de slaap terug te vatten. En als het dan tijd is om op te staan, dan val je in slaap.
Aan de ontbijttafel werden de pillen bovengehaald. Alles was toegelaten, om nog één keer te knallen. Robin kon genieten van een ontbijtpakketje, met koeken en energierepen. Tony die direct 2 "sneekes" nam, liet naar goede gewoonte eentje liggen.Christophe S, zag er fris en monter uit. Hij zou knallen vandaag, de Rosier stond al langer op zijn bucketlist. Na het eten, werden de bidons gevuld, de repen geteld, de bandenspanning gemeten. Iedereen klaar voor een 65 km afzien.
De rit vertrok richting La Gleize, langs het museum van WO II, werd de afdaling richting Coo ingezet. Al opwarmertje hadden we al La Venne beklommen. Een halve km aan 6%, hier zag je iedereen duchtig in het rond kijken. Wie voelt de pijn niet? Jöran kwam langs Raoul, en vroeg hem: Is het vet van de soep? Van ne demoral gesproken! De benen dan maar even testen en losrijden dacht Raoul, die het vlakke stuk op de route Trois ponts voor zijn rekening nam. Eens de afslag richting Stavelot, nam Willy over. Christophe L. glipte ook mee. Met drie op weg naar het stadscentrum van Stavelot. Over de stadskasseien, langs het automuseum, brugje over en de show kon beginnen. Raoul riep tot binnen een half uur naar zijn metgezellen. Met direct een percentage van 10%, sneed de Stockeu onmiddellijk de lucht af. Meermaals bekijken van het filmpje op "klimtijd.nl", leerde ons dat we moesten harken tot aan het groene bordje van een B&B. Halverwege de klim, kwam Tony met zijn klimcassette over Raoul. Iets verder stond een verdwaalde toerist te voet. Maar niet voor Pedalpower, wij zouden tot boven rijden. Daags voordien was er beslist om niet na het standbeeld van Merckx Eddy af te dalen, maar door te klimmen richting Wanne. Aan het bordje "Col de Stockeu" zouden selfies gemaakt worden, alvorens terug te stoppen aan het standbeeld. Jammer genoeg werd er door iedereen de verkeerde kant genomen. waardoor we op een plateau terecht kwamen. Dan maar terug, voor selfies met de kannibaal. Opgelucht dat iedereen de top per fiets had gehaald, viel er een pak van onze schouders. Robin vond zelfs de lyrische woorden, "de Hallembaye is zwaarder".
Gevaarlijke afdaling naar het centrum, en direct bij het uitrijden lag de Haute-Levée al voor ons. De eerste km aan 12 %, deed enorm pijn, daarna nog ca. 3 km aan 6-7%. Naar goede gewoonte waren Christophe L. en Willy er weer vandoor. Robin nestelde zich in het wiel van Raoul en loste dit niet. Tony werd opgerold en met zijn drieën kwamen ze boven. Weer een mooie prestatie van de voorzitter. Jöran volgde op kleine afstand, en Christophe die onderweg schakelproblemen had gehad volgde aanzienlijk verder, maar zijn moment de gloire moest er nu aankomen. De afdaling naar Ruy, het begin van de mooiste klim van België, zorgde nog voor animo. Tony die meer en meer kloeker werd in het afdalen, schatte een bocht verkeerd in, en zocht de gracht op. Gelukkig niks ergs. Willy werd bij de start van de Rosier geconfronteerd met een gekend probleem, een blokkerende voorderailleur. De mooie gelijkmatige klim, die de Rosier toch wel is, zorgde voor mooie vergezichten. Na een 4 km, had Christophe S. nog een cartouche over en sprintte nog naar, en over Tony en Raoul. Sterke prestatie. De verassing van de dag lag echter 10 km verder. Raoul had in laatste instantie de route nog aangepast, om aan 60 km te komen. Bijgevolg nog een beklimming erbij. De Côte de Desnié., 5,8 km aan 6,2%, en 222 klimpunten te verdienen. Weeral gelijklopend, maar afmattend. De laatste beklimming van het week-end bleek dan ook nog eens de langste te zijn, maar wat volgde was mooi. Een rechte afdaling naar het Liennedal, en als afsluiter nogmaals de Moulin de Rahier. Ge weet wel " na de bocht wordt het een beetje steiler..."
Tony en Raoul kwamen ongeveer een 12 minuutjes later dan het duo Vanormelingen- Lisens binnen. Meer dan een half uur later bolde ook Goossens geflankeerd door de gebroeders Strauven binnen. Zij hadden nog een terrasje meegepikt. Iedereen geïnstalleerd, kon Willy de Champagne laten knallen. Uiteindelijk reden we 65 km en overbrugden 1500 HM. Symbolisch werd de organisatie voor het volgende week-end overgedragen aan Jöran. Hij ging pieken op zijn 40ste!
Na het opruimen, liep de villa te Rahier leeg. Willy vertrok met Tessa naar Griekenland, Christophe S. naar Dubai, Robin naar een babyborrel, Jöran naar Genk en Tony, Christophe L en Raoul naar frituur Conny te Kortessem.
18-05-2015 om 11:22
geschreven door Pappie 
Categorie:Uitstappen
|
