Ons  doel  op  het  einde van het  seizoen,  lag  in Ieper. Al  sinds  vorig  jaar  speelde  het  idee  om  de  Proximus  tocht  in  het  verre Ieper  te rijden.  De hoofden werden bij  elkaar  gestoken, en  de  die hards beslisten  om  er  "een  echt  ouderwets trainingskamp"  van te  maken.  Ze zouden  in stijl  het  seizoen 2015  afsluiten. Jöran  kwam  met het  idee  om  een mobilhome  te "scoren". In  Lummen werd een  bereidwillige  garagist  gevonden, die  zijn  "bangbus",  wou uitlenen aan  Pedalpower. Tony  wou  maar  al te  graag de rol  van  chauffeur  op  zich  nemen. Christophe die  vorige week  officieel  veteraan  werd,  zorgde bij wijze  van traktatie voor  Cristal,  Jupiler, Hoegaarden en Cola Zéro. Jöran  nam  op  zijn geheel eigen  wijze de  catering  op  zich. En  ondergetekende  zag  vanuit  zijn  luie zetel  dat  het  goed was.

Tony  begon tegen  17 u  aan zijn  taxirit, eerst  werd  ten  huize  Lisens- Debels gestopt,  daarna  ging  het  richting  Genk, om  te eindigen  in Kortessem. Na  alles  ingeladen  te hebben,  werd  de roadtrip  richting  Ieper  ingezet.  Het eerste  uur vloeide  het  bier  rijkelijk. De eerste  pitstop  te  Groot  Bijgaarden, zorgde  voor een  eerste  hilarisch  moment. Christophe  en  Tony  vroegen  zich  in  hun geheel eigen stijl  af  wat  het  verschil  was  tussen een Giant  en  een Giant max. Hilariteit  alom, zelfs  de  omstaanders  proesten  het  uit,  toen  ze  merkten  de  sla  bij  de één  boven  lag  en  dat  voor  80 cent meer.

Nadat  de vetpercentages  waren  aangevuld,  werd  er koers  Kortrijk  en Ieper  ingezet.  Omstreeks  23u  , werd  het  Jeugdstadion te Ieper  gevonden. Stroom  aftappen,  pintje  drinken,  proberen een  "kakske" te doen en tot  de constatatie  komen  dat we  allemaal  moe  waren.  We  zochten  onze  kazemat  op ,  omstreeks  0u 05.  Tony  en  Christophe,  zochten het  compartiment  boven  de  "cockpit" op.  Raoul  installeerde  zich in de  omgebouwde  salon,  en  Jöran  nam  het  achtergedeelte  in beslag. Het  moet  gezegd, dat  hij  wel  de nodige  problemen  kende  om  zijn slaapplaats  te bereiken.  Na  veel  gewoel, een beetje  gesnurk  links en rechts lukte  het  hem  dan  toch.

Om 7u10  werden  we wakker,  nadat  Jöran  zijn  hoofd  gestoten  had aan het  plafond.  In sponse  pyjama,  met de  rol wc papier  onder  arm,  ging  Tony nog eens een  poging  wagen. Weer tevergeefs. Dan maar aankleden en op  zoek  naar de  bakker. Aan de  start viel  de drukte  al  bij  al  goed mee. Het  moet  gezegd, je  hebt wel  wat  beziens,  met een  gepersonaliseerde  mobilhome. We  namen de  aandacht  met gaarnte  in  ontvangst.  De overige toeristen  zagen  dan  ook  de wegkapitein zijn  fiets helemaal  "professioneel"  in elkaar  zetten.  Hij  zou  ( en zeker  na  zijn  cursus  fiets  mekaniek) zo  in  het  peloton  kunnen meedraaien.

De rit ging  vrij  vlak  over  Ieper  naar  Ploegsteert,  hometown van  het  vroegere  godenkind  van het  Belgische  wielrennen. De eerste  stop  die  maakten  was  aan de  Vredestoren,  een gedenkmonument  voor  de gesneuvelden  Ieren.  Ondertussen  waren  we  de wegwijzer  "Kemmelberg" al  eens  gepasseerd.  Het bleef  de vraag  van  het  eerste uur. Doen  we de Kemmel  of  niet. Na  35  km  viel  het  verdict,  de Kemmelberg  West stond  geprogrammeerd. Een zachte aanloop  van om en bij  de 3-4 % ging  over  in een stuk  10-11% ,  alvorens  de kasseien  richting  monument  op  te draaien. Hier tikte de  Garmin  percentages  van  22 %  aan,  een Keutenbergje  met  kasseien.  Jöran  kreeg  op  het  stukje  10-11%  al  een demoralleke,  en  sprak  de woorden " hier  geraak ik  nooit boven".  Met zo'n  ingesteldheid  aan een  monument uit het  Vlaamse  wielerarsenaal  beginnen, is  om  problemen vragen.  Als  hij dan de camera  opmerkt,  wil  hij toch  nog  op  beeld  laten  vastleggen  dat  hij  van  de anderen  kan wegrijden,  ja  dit  bekocht  hij  toch  wel  op  enkele  decameters van de top. Ondertussen  had  Fotografie  Lisens ,  zijn  inhaalbeweging  ingezet, en flitste  iedereen  en alles  voorbij naar de top. Raoul zwalpte  eventjes  van links  naar rechts,  maar kraakte niet.  Klimcassette Quets,  reed  als  vanouds tot boven zonder te  verpinken. Net voor de top  reed  hij de onfortuinlijke  Jöran  voorbij en  dat  hebben we  de  rest van de  dag  geweten.  Na de obligate  foto boven, werd er  door het toepasselijke  dorpje  Heuvelland  gefietst. De vele  oorlogsgraven, deden  Tony  gedurende  de rit  toch  met  veel  respect  aan de  slachtoffers denken,  hij vergat  pardoes  om  verder te trappen.  Hij  kan  niet  volgen,  maar  die  rijd  wel de  Kemmelberg  op,  merkte Jöran  meermaals  kwiek op. Op  het  einde  passeerden we  nog het  grootste  Britse  kerkhof  Tyne  Cot in  Langemark- Poelkapelle, een massale rustplaats  van  12000 Britse jongens. Deze  keer  werden we allemaal  eventjes  stil.  Laatste  stop  was  de alombekende  Menenpoort op  3 km  van de  finish. Geen  Last  Post  voor Tony,  hij beperkte  de schade  tot  een  kleine  3  minuten. Eén  ding  was  wel  duidelijk,  hij  hangt de fiets  aan de  haak  voor  2015. Door  het  centrum  van  Ieper bereikte we de aankomst. Een  bike  wash  voor  Tony en  Jöran, een  fris  pintje voor Christophe en  Raoul. Na het  douchen  hebben we  onze  zoektocht  naar een  restaurant  ingezet. Als  bij  wonder  was het  bier  in de  mobilhome  nog  koud, waardoor  we ons  op  de lange terugweg  konden tegoed  doen  aan "enkele"  exemplaren. Een  stop  bij  de  Ghelomka ,  of  was  het  nu  toch  de  Ghelamco arena  leverde  geen  eetplaats  op,  enkel  de  kennismaking  met een "vree wijs" Gents  mieke,  dat  instond  voor de  security  van de   Ghalemco, of  was  het  toch  Ghelamco tempel. Dan  maar file  rijden tot  het  eerste de beste  wegrestaurant. Na een rit  van  om  en  bij  de 4  uur,  zette  Tony  Prost  ons  veilig  voor de  deur  af. Er werd  weliswaar  wel  vergeten  om  met de  "klak"  rond te  gaan voor  de  chauffeur,  maar hij  was  al  content  dat  em ne  "Hoegie" mocht  drinken  in  Rapertingen.

Wat hebben  we  bijgevolg  geleerd  van  onze  trip  naar de  Westhoek?  Er  zijn  véél,  maar  dan  ook  héél  veel  begraafplaatsen en  bijgevolg  gesneuvelden waarvoor  ons  respect, het  verschil  tussen de   giant en  de giant  maxi ,  is  enkele  de  plaatsing  van de sla,  we komen  volgend  jaar  terug  want  Jöran  wil  absoluut de  Kemmelberg op  en  dat  Tony  moeite heeft  met de  stoelgang  op  vreemde  plaatsen.