Weer  een bewogen weekje Pedalpower. Na de eerste  gezamelijke  honderdklapper  van  vorig  week-end,  werd er  weer duchtig  op  de pedalen  gelopen.  Christophe  S. had  een  weekje  verlof  ingelast en  nam  elk  vrij moment de Fenix ter hand.  Maandag 66 km richting  Tongeren. Zou  er  sponsor- overleg  hebben  plaatsgevonden  tussen de  Strauven  Clan? Dinsdag nam de kapitein  Robin  mee  langs de  route  van  Hemels Haspengouw,  5 km  langs  de  Bilzerse  weggetjes. De klimpunten  van de Keiberg  werden  meegegraaid. Woensdag had Raoul  een  dagje  verlof  ingelast,  hij  plande eveneens  om  wat  klimpunten  te verzamelen, een  gemotiveerde Christophe S. vergezelde hem. Na amper 1 km,  sloeg  het  noodlot reeds  toe. de eerste lekke  band  van het  jaar. Na een operatie  van  om en  bij de  20 minuten  konden de  Fenix  broers  hun tocht  verder zetten. De klimpunten  in en  rond  Bilzen  werden meegenomen,  Borreberg,  Letenberg en  Keiberg.  Na  een  goed  52  km  klokten ze  af. Jöran  werkte  naar goede  gewoonte zijn  rondje  Zutendaal  af. Willy  die  in de  laatste  recht  lijn  richting  LBL  zit, hoopte de  laatste  procentjes  aan te dikken.  Woensdag  72 km  richting  Landen,  dinsdag en  donderdag  werd er  getraind  op  het  tijdritparcours  Hasselt- Wintershoven. Vrijdag een  heuvelritje  langs  Loon en  Sintrui,  Tony die  nog  geen trap  had  gegeven  medlde  zich  wel  aan de start  voor een  rondje  Haspengouw  op  donderdag. Robin,  Christophe en  Raoul vergezelden hem. De  gebruikelijke  route via  Oetersloven, Kuttekovenberg,  Burchtheuvel  ed... bracht  hun  in  Jesseren. Raoul  bedacht  Robin een  vroeg  verjaardagscadeau  te geven  en  leidde  het  kwartet  naar " Nommelenberg". Eveneens  een revanche  voor  de 2  overige gladiolen  die  vorige  keer  te voet  stonden. Het tempo  werd  omhoog gejaagd en Christophe  volgde Raoul attent. Hij wist  ondertussen  het  juiste  spoor wel  liggen. Robin die  de  eerste  kassei  raakte vloekte  en  riep  dat de  tanden wegvlogen. De slappe  lach  was  niet  ver weg,  toch  bereikte  iedereen  de  top. Christophe  kroonde  zich zelfs "heer en meester " van  de Koppenberg  van Haren.  Na Zammelen en  Glainberg,  werd  het  rustig uitrijden richting  Oud  Cortesem.  Op  het terras  werd  er druk gejesticuleerd  over  de deelname  aan de Bloesem Classic. 85 of 130 km...

Vrijdagavond  was  het  dan  verzamelen ten  huize  Lisens,  de  voorzitter  wou  een charme- offensief  plaatsen en  koos  daarvoor  zijn verjaardag uit. Mysterieus  werd er  gedaan  over  locatie. Casual  chic  was de dresscode. Jöran had  familiale verplichtingen  aan het  zeetje en Willy  zou  na de  shift  langskomen. De eerste  stop  was "The  Century".  Een  fles  Prosecco  voor te beginnen. Je zag onm.iddellijk  de  maturiteit  die  Robin aan de  dag legde. Alvorens  het  eten te bestellen  orderde  hij de  ober  al  dat  we  om  20u10 moesten vertrekken. "Das wel  krap  he",  maar al bij al  vertrok  Pedalpower  om 20u15. Waar naartoe? Standard -Gent kon  het  al  niet  meer worden. Ondertussen  hadden de  Strava die hards  al  opgemerkt , dat  Jöran ne  tour de  force had  uitgehaald, door  het  traject Genk- Knokke  met de fiets  af  te leggen. 202 lange  km's aan een  gemiddelde  van  om en  bij de  23 per  uur.  Hij nam  de felicitaties telefonisch  graag in ontvangst.

Willy had  ondertussen door  dat de  volgende  bestemming  het  Cultureel  Centrum  ging  worden.  Sportstories  met  Stef Wijnants ter gelegenheid van  50 Sporting Hasselt. Stef had  ook zijn vrienden: Armand Schreurs,  Herman "Marcske" Verbruggen,  Raf Coppens,  Michel  Wuyts en  Guga  Baul  meegebracht. Een  avond  met  anekdotes,  stand- up en een  serieuze  toets. Vooral  organisator Stijn Stijnen en  de supporters  van Racing  Genk  werden  op  de korrel  genomen. Raf Coppens  en  Guga  Baul spanden de kroon. Michel  die een verhaal  over  Merckx Eddy  bracht, had  wel de gave ons  mee te nemen  in zijn verhaal. Na een  goed  2 u  show  brak  de dorst  toch  uit,  maar de  voorzitter  had  nog een  surprise  in petto. Meet and  greet met  de stem  van de koers. Robin  gekend als  "het  groet leweit",  stond  met zijn  mond  vol tanden en  kreeg geen  letter  uit. Na de  beleefde  plichtsplegingen en de obligate  foto,  kon  Robin maar  één zin  uitbrengen. " Nu mag  ik  toch  voorzitter blijven he?  In Café café en de Egel  werd de  dorst  gelest. Eén  probleem  was echter  nog niet  van de  baan. Wat werd er zaterdag gereden?

Willy  wou  hoogtemeters  maken,  en  wou "de bitch "  van  Hoei  rijden.  Lang op  voorhand  stond  de Bloesemclassic  aangeduid, Tony  en  Christophe L. waren al zeker  van deelname. Raoul besliste zaterdagmorgen dan toch maar  om  mee te gaan  om de 130 km  te doen. Mooie  golvende  rit, met een  eerste stop  aan de  brouwerij  van  Bink te  Kerkom. Er werd aan een  mooi  tempo  mee gepeddeld  met een  groep toeristen  uit  Rijkevorsel. Het is zo  dat je vrienden  voor het  leven  maakt, dacht Toine,  toen  hij  een conversatie  aanknoopte  met een  verdwaalde  Bulgaar  of  zo. Tweede bevoorrading  na  een  85 km  te  Haren. Ondertussen  kregen we  via  sms  te horen dat  Willy  à  pied  stond  op  de Muur. Een complete demoral, alles  zat  tegen  liet  hij in een  kort  persbericht  weten. De ontgoocheling  was  te  groot  voor een langere  uitleg. Dit zo  kort voor  zijn  voorjaarsdoel  is  natuurlijk een  serieuze  streep  door  de rekening,  van de  ambitieuze grootstoemper. We zagen de  krantenkoppen  al  voor  ons "La  Machine  in zak  en  as" "Oplapwerk  voor  Tessa Claes" en  "Demoral op  de  pedal". Teneergeslagen en  meelevend continueerden zijn teammaats ook de  Bloesemclassic.  Toine  kon deze  klap  maar  moeilijk plaatsen en  liet  groep  na  groep  hem  passeren. Heel ontgoocheld  verliet  hij het  strijdtoneel  in  Alken, zijn zogezegde  80 km  limiet. Christophe en  Raoul beloofden voor  Willy  de rit  uit te rijden aan een  gemiddelde  boven de  25km/u. Het stuk  rijstvla in Zonhoven deed  hun geloven  in hun  kansen. Wind  mee en  tegen  30km/u  naar  Kortessem/ Rapertingen.  Het lukte hun om  na  137 km af te  klokken  aan  25,5 gemiddeld.  Toch nog een positieve  noot.

Zondag  viel er al  positief  nieuws  te  rapen  uit  Wintershoven,  de  geslagen  wonden  heelden  goed, en  volle  moed  plande  Willy  een  nieuwe  poging. Datum  één dag  voor de  "groten" de muur  gaan bedwingen. Het verlossende nieuws  kwam  omstreeks  16u. I slammed the  bitch,  de muur  bedwongen.  De moral  zit weer  goed, en  nogmaals  "parcourskennis". Tijd om  te stoppen  in Wellen was er niet  want hij "verrekte van de dos". Raoul  had  nochtans de Champagne  koud gezet. Puik werk  van  Tessa en zéker van Willy zelf.

Diezelfde avond  reden  Tony, Christophe, Jöran en  Raoul  een  toerke  richting  Brustem. Het hoge  woord  was er  nog  maar juist  uit  of  een fluit fusée  door  Brustem.  Jöran  reed in een  minuscuul  stukje  glas, gelijk  hij alleen dat kan. Aan een record  tempo  werd de band  vervangen. Tot  Hoepertingen  geen  noemenswaardige  gebeurtenissen te  melden. Grens  Hoepertingen  met Wellen  Tony lek,  nadat  hij even de akker  van  boer  Firmin  had verkend.  De beelden  van  het  vervangen van zijn band (18+) werden  door een attente  wegkapitein reeds "gesjerd" met iedereen.  Bij het  binnenrijden  van Rapertingen opnieuw  lek voor Toine.  Decompressie  volgde in  café  Transport.

Volgende afspraak is  wetenschappelijk  nog  niet  gepland.