De  langverwachte  dag  was  aangebroken. Afspraak  voor een ontbijt  op  maat  van elke  sporter  werd  door Willy  geregeld  in Moos Herk. Zelfs de voorzitter  was  present  om  ons  succes te wensen  op  onze  eerste  tocht. Hijzelf stuurde  zijn  kat  voor de  eerste rit. Daags erna  zou  hij  ons  vervoegen  "om 10u". Al vlug  werd duidelijk  dat er  vanalles  vergeten was. Raoul vergat zijn  gourmetstel,  Christophe L. batterijen  voor de  hartslagmeter,  Christophe S. te tanken en  Robin  hoelaat  hij zaterdag daar moest zijn. Na het  spek  en eieren, werd er  dan  koers  gezet richting carpoolparking  van  Diepenbeek. De pannenkoeken,  die nog voorzien  waren, skipten we. Aangekomen  in Diepenbeek schoot  Willy in een  hilarische  lachbui. De co-piloot  van Raoul  had  namelijk  de  magneetstickers  gespot  die  Jöran  had  laten maken. Professionaliteit  ten top!

Als volleerde koersdirecteurs  cruisten  Jöran en  Tony  over de  E313. Voor  de foto  poseerden  ze met  de nodige flair (raampje af   bidon  in de hand). Tony  ging  nog verder, raampje  af,  bidon en  sigaret naar  buiten. Na een klein  oponthoud  in Alleur bereikten  we  na een  klein uurtje  Stoumont. Steffi  had  ondertussen  onze  spaghettisaus en  pinten  reeds  coel  gezet. De fietsen  werden  klaargemaakt voor  de Tour de La Redoute. Na  de verplichte  timecheck,  werd er koers gezet  naar de  onbekende  côte de  Froidmont. 2,3 km aan  5%. De Hollanders zouden  zeggen ,  dat  is lekker  binnenkomen. Na een  klein stukje  vlak  volgde  onmiddellijk de eerste  klepper.  Côte de  la  Vecquée,  3,1 km  aan  6%. De afspraak was  gemaakt  om  een stop  te houden  boven  op  de Redoute,  zo  konden  Willy en  Chrsitophe S. hun tempo  rijden. Tony,  Jöran,  Christophe S. en  Raoul  bleven samen.  Tony  nam  de rol  van  buschauffeur  op  hem en regelde het  tempo,  zodoende ze  op  tijd  binnen  zouden zijn. Afdaling  via het  dorpje  Desnié,  wat verder op  de driedaagse  nog  zou  terugkomen,  zagen we de eerste  bordjes  met Remouchamps 8 km  verschijnen. De zenuwachtigheid  nam  toe. Kriebels  in de  buik. Christophe S. taste  nog eens  in de  achterzak en  toverde  een  granenreep  tevoorschijn. Via de afdaling  van  El Minire,  kwamen  we  aan  het  impossante  viaduct boven  Aywaille. Hier  sloeg  het  noodlot  onverbiddelijk toe. De eerste  lekke  band  was een  feit. Raoul plat. Tony  begon  te  "lepelen",  tot  hij ter  orde  werd  geroepen  van  een  aandachtig voorbijganger. Hij zag  het  amateurisme  bij  groep  2  van Pedalpower  en  besliste  de band  maar  volledig  te vervangen. Waarvoor dank!!! eens  terug  op  weg wachtte  het  eerste doel  van het  week-end. La Redoute. De kapitein en  Willy  zorgden voor de foto's en  filmopnames bovenop  de  top. Iedereen  zonder kleerscheuren  over de  top. Opluchting  alom.  Het besef  groeide, en de Stockeu  zou ook  wel  lukken,  was het  besluit. Na  de Redoute was  het  tijd  om  een  mooi stukje  natuur te  ontdekken. We kwamen  namelijk  uit op  het  MTB parcours. Willy vloekte zich een  ongeluk. Toine  zag de  lol er wel  van  in.  Via  Aywaille  reden  we  terug onderaf richting  Harzé en  Lorcé. Enkele rake  kuitenbijters  verder,  werd er door  groep  2  beslist  om  een  "shortcut"  te  maken. Tijdnood,  deed ons  een  kleine  15 km  afslaan, aangezien  er  nog gewinkeld  moest  worden. Christophe L. en Willy reden  wel  het  volledige  parcours,  maar misten  daardoor wel  de "wondermooie"  Xhierfomont. Ze  zagen hierdoor 130 klimpunten door de  neus  geboord.  Toch een  kleine  smet op  hun blazoen. En ze zouden het  geweten hebben.

Terug aangekomen  in  het  huisje  was  het  zaak  de  Hoegaarden  en het  bier zo snel  mogelijk te koelen. Er werd ook  meteen  op  kamerjacht  gegaan. Raoul  had  zich  voorgenomen  om  een  één  persoon bed  te bemachtigen. Zijn  oog viel  op  de mansarde. Bij  het  bestijgen  van de  trap  ging  het  al  prompt  mis. De wandlamp  moest  eraan geloven.  Steffi  hoorde het  en  kwam  onmiddellijk de schade  opmeten. Na  de obligate rondleiding  en  uitleg door  Marie- Jeanne,  en  het  joyriden/ winklen  door  Christophe en Willy kon het  week-end  beginnen. De eerste Cristal  vloeide en  Tony en  Jöran zorgden voor de  Spaghetti. Ondertussen  om  geen verdere ongelukken  te  veroorzaken, was  Raoul verhuisd  naar de  kamer van  Willy. Christophe  die  nochtans  gezworen had nooit nog  op  een  Zolderkamertje  te  slapen,  nam  zijn  intrek  in het hoogste  kamertje. Opruimen was gedaan en  het  bubbelbad werd  warm gestookt.  Enkel  Tony  nam  geen  gebruik  van een deugddoende  massage  van de  onderste  ledematen. Het was enkel  oppassen  met  het  "opstapje". Wellness  iedereen  kan er  wel  iets  van vertellen.

Op  "The  Basement  stage" was  alles  in gereedheid gebracht  voor  een  live set  van  Tony Dallas. Ongekend,  maar ook de groten  der aarde  maken  het  ooit mee. The  crowd  wasn't  ready for Tony D. Nochtans  had hij een  bom  van een  intro  geprogrammeerd,  maar toch de vonk  kwam er  niet. Plan  B  was  Hector,  de  wielerfilm  bij uitstek.  Het is eens  iets  anders  dan vollebak  drinken en  op  de tafels boenken.  Tijdens  de pauze  werd  er  nog duchtig  ge-smst naar  Robin,  zodoende  hij  om 10u  aan de start zou staan 's anderendaags. Tevergeefs de  voorzitter reageerde  niet  en  was  naar eigen zeggen  van  Jetje  aan het  geven. Zo  werd  dag  1  afgesloten om lees  goed,  geen  typfout 01u.