Donderdag  8  april, net  één  maand  voor het  Ardennenoffensief,  werd er  plaatselijk een  gevolg  gebreid  aan de  klimtraining  van  Valkenburg. Plaats van  afspraak  was  de  Motten, om  kwart voor zes  verzamelden  Tony, Willy,  Christophe en Raoul op  de parking van  het ooit  zo  roemrijke  SK Tongeren. Een opwarmingsronde  via Rutten,  leverde 11  km  op. Terug  op de parking stonden  Christophe, Jöran en  een  collega van  Christophe ons  op  te wachten.  De naam  van de  collega  ontgaat  mij nu,  maar  voor de  goede  gang  van  zaken zal ik  hem Frank  noemen. Het bekende traject via Bassenge, Glons  en  Eben  vertrok  naar goede gewoonte via de Kevie  in  Nerem. Alvorens  de  Kevie te bereiken,  werd er al een stop ingelast. Frank die  aan  zijn  derde rit  begon,  geraakte  niet  uit zijn  klikpedaal, en  smakte  met zijn  Specialized Ultegra DI2 tegen  het  canvas. De schade  werd  opgemeten,  maar viel  mee, en de  rit  kon  vanachter  de safety car verder gezet  worden. Een  aardig  tempo  op  het  fietspad richting  Sluizen zorgde voor een  kleine  afscheiding,  doch  werd er  voor  het  eerst  boven op  Thier Bégot  gewacht.  Het gros  had  een  paar weken  niet  meer  met Willy  gereden, en  merkte  toch  op  dat  hij  niet  stilgezeten had. Een  strak  tempo en  het  hem  zo  geliefde groot mes  zorgde ervoor  dat zelfs  de wegkapitein  moeite  had  om  bij te bikkelen.  Klimpunten  voor  Willy en  Christophe S.,  die  nog  nooit  deze  klim  gereden  hadden. Na  de Thier, volgde  de  Arecht, de  Hallembaye(steil)  en Hallembaye (minder steil)  alvorens terug  naar  de Motten  te vliegen. Nagepraat werd er  in het  bijzijn  van de teampsychologe, bij Ludo in  café Welkom  te Wintershoven. Tien  pinten  en  1  sausice'ke  later  werd er  beslist om  onze week-end  rit  van  van  zaterdag eveneens  vanuit  Wintershoven te  laten  vertrekken.  Frank paste hiervoor. Christophe  was  eveneens  belet en  Robin had zelf  een  toerke  voorzien .... met den otto.

Een  volkscafé in een  klein kerkdorp, hoeveel  vind  je er  nog? Jöran was na zijn  platte  banaan  al  fan,  de kapitein  was  ook  enthousiast  en  filosofeerde  zowaar over  het  niet  mogen verdwijnen  van zulke  gelagzalen. Half  negen werd er verzamelen geblazen bij Ludo. De hanenzang was  al  bezig, de  spelers  gingen net hun "loche" vullen,  de  ene  speelde  op de  onderzang de  andere op de volle  lijn.  Je zag de  verwarde  kopjes  bij Pedalpower. Tony  en  Raoul  zijn  opgegroeid  met dit  spektakel. Zelfs voor  1994 al,  toen  Christophe  nog  een  klein  manneke was,  zaten  zij  al  tussen de  hanenbotten. De koffie  werd  geserveerd met een  goeie  speculaas. De suikerspiegel  was  gevuld en de rit kon aanvangen. Frans Schoubben  Classic 90 km,  maar door de  rit  naar  Wintershoven en  naar de  startplaats  in Tongeren  zou  dit oplopen  tot een  120-130 km. Alvorens  te vertrekken ,  kwam  Ludo  nog  met  extra  proviand. Een  suikerwafel  extra,  zou  misschien  wel  deugd doen. In de  pedalen  en  via  Guigoven  naar de  Hasseltsesteenweg,  die  er erbarmelijk  bijligt. Onze  wegkapitein  gaat  hiervoor  een  brief  schrijven.  Ons  belastinggeld  dient  beter besteed  te worden. Op  de  Motten  werd  koers gezet  via het  eveneens  erbarmelijke  parcours  richting Blegny. De eerste  hindernis  bracht  onmiddellijk  wind en  richting  mee,  de Côte de Paifve. Een  rotding vooral  in de  open  vlakten ,waar de wind vrij spel  heeft. De toon werd  hier  al gezet. Er waren er  2  die er  bovenuit  staken,  zij hebben  ook niet  voor niks de  meeste  km's  in de benen.  Raoul was al  een hele  tijd  in gevecht  met zijn hartslagmeter. Christophe was  nl. bij het  opstarten  's morgens  langs  zijn Garmin  gaan staat, waardoor  ook diens  signaal gedetecteerd werd. Een zware demoral voor  Raoul, die in een vormcrisis  verkeerd  sinds  zijn antibioticakuur. De kloof  die er  ooit was  met  Jöran en  Tony,  wordt  dan  ook  met de rit  kleiner. De strijd voor het  brons  in Stoumont  herleeft. Ondertussen  langs het  Voerense  landschap  naar de Côte de Richelle, Raoul  die zijn Garmin  ondertussen  gereset had,  had  vergeten de  timer  op te zetten. Een  tweede  demoral.  De  niffel, en  de wind  zorgde  ervoor,  dat  de goesting  er  niet  meer in zat  bij  hem. Na  de Richelle  volgde praktisch  onmiddellijk de Côte de Trembleur.  Zelfde scenario,  2  man voorop. Tony  in de achtervolging,  met Raoul en  Jöran in het wiel. In de helft nam  Raoul over, zoals  het  hoorde  schoof  ook  Jöran  mee in. Op  50 m  van de top bezorgde hij Raoul  een  derde  demoral, door  eventjes  te versnellen. Wieltjeszuiger,  profiteur,  luierik galmde  langs  het parcours. Door een strakke  wind  die  vooral  op  kop stond  was  het  voor  Tony en Raoul  harken  om  de kloof  met de  leiders  te  overbruggen. Na de cöte de Melen zijn we  voor een drankpauze  gestopt. Het wegdek,  in combinatie  met het  weer,  maakte  het  toch een zware  beproeving  voor sommigen.  Na de  Côte de Xhavée , waar "la  machine"  uit een  kansloze  positie  naar de  kop  van de  koers  vlamde, werd de  afdaling richting Bassenge  ingezet.  Langs  de Maas  naar  Lanaye, waar de  St-Pierre op  ons  wachtte. Samen met de  Richelle  toch één van de  mooiste  klims in de  buurt. Bij het  bovenkomen komt er  toch altijd  een  moment  van nostalgie naar  boven. #wheelie #sagan #nieuwebmctenue #botsenopdekont #tekleinverzet #lomp ,  zouden de  perfecte  hashtags  zijn voor een  Twitter discussie. Via de  route d ' Eben  naar de laatste  bult van vandaag de  Roclenge. Voor  Tony  was de  lamp  uit,  overleven  tot aan de finish  was  het signaal. Door  een misverstand  werd de  Roclenge  maar  half  gedaan. Raoul kloeg niet. Bij het  uitrijden van de  Kevie, werd  afgesproken dat Willy en  Christophe,  door reden en dat Jöran en Raoul op  Tony  gingen  wachten.  Via de Hasseltsesteenweg  werd  naar Wintershoven gebold. De koplopers maakten  nog een  ommetje  via Glainberg. Willy  knalde  naar boven, waardoor  ook  Christophe  zijn meerdere  moest erkennen. Bijna  gelijktijdig  kwam  het gezelschap aan bij  Ludo. Een  teveel  aan  pinten en  recovery sauciskes zorgde  voor  bezorgde telefoontjes  van leden  van de  raad van Bestuur  van  Pedalpower.

Kortom  mooie, winderige, ellendige klimtraining van  ca. 125 km  en 1000 HM. Nu hopen  op  de  supercompensatie.

13-04-2015 om 11:45 geschreven door Pappie