Na een welverdiende nachtrust, was  iedereen  omstreeks  8u  op  het appel. De tafel  was de avond ervoor al gedekt  door Willy.  Proactief  denken noemen we  dit. Na  verorberen van  yoghurt,  boterhammekes met  kaas en  hesp, was  et  tijd  voor de  mekaniekers  onder  ons,  om  de  fietsen  nog wat af te stellen. Afspraak was  vastgelegd  om 10u, en bij wonder  was iedereen vertrekkensklaar  omstreeks  9u45. Het is  te zeggen iedereen  die  de  eerste  rit  ook  gereden  had. De  grote vedette zou  ons  vandaag  pas  vervoegen. Gisteren  was  er  nog gemeld  dat  het startschot  om 10 u  werd  gegeven,  maar tevergeefs geen Robin te bespeuren. Om  10u 35  werd  er  unaniem  beslist  om  te vertrekken.

Na één km  kregen we  al  Côte de  Rahier  voor de  kiezen,  1,3 km  aan  6%. Het weer wat er  maar  druilerig  uitzag, en  de  wind  maakten  het  niet  makkelijker. Bij  sommigen  brak de  verdampte Hoegaarden en Cristal  al snel  uit.  Eens  boven  rinkelde de  Samsung  van  Christophe L. De voorzitter was gearriveerd. Willy en  Christophe  beslisten  om  hem  te  gaan  ophalen terwijl  groep  2,  de weg continueerde. Op de provinciale  weg  richting Remouchamps  werd er  tot  2  keer  toe  gewacht,  maar  geen spoor  van  het  achtervolgend  drietal. Bij het  uitdraaien  richting  centrum  Remouchamps,  aan  de  voet  van de  Redoute,  was  het  bedoeling  van  groep  2 ,  om  een colaatje te drinken op het  terras. Toen  ze  met  de fietsen  richting terras wandelen, verschenen  om  de hoek Willy,  Christophe en  Robin. Geen tijd  voor suikers  rijden  maar. Uit  beleefdheid vroegen we  Robin  of  hij interesse had  in  de Redoute,  maar we  kregen  neen  op ons  rekest.

In een  treintje  werd  er  kilometers  aan één  stuk  langs de  Amblève gefietst. het gemiddelde  lag  kort  tegen  30 per uur. In  Comblain, na een  40 km,  volgde  een eerste  helling,  hier werd de  groep  opengescheurd. Toen  iedereen  terug samen was, werd er beslist om  binnen  een 10 tal  km  een stop  te  houden in  Durbuy.  Alvorens  te  mogen  rusten, volgde  in sneltempo  nog enkele ellendige  bulten. De Longchamps,  een grote baan,  waar de wind  vrij spel  had, van  2,8 km  aan  6 %. Een rotding.  De Pallenge 1,5 km  aan  4%, was dan wel  mooi. En Rue  de  Chaplis,  900 m  aan  9%. Jöran  was  bij de voorzitter gebleven,  Raoul  hield in en  wachtte  op  Christophe  S. en  Tony, en de  koplopers hadden  hun fotosessie  boven Durbuy al gehad. In het  centrum  werd er krachtvoer gegeten en  snelle suikers  gedronken. We dachten,  eens  uit Durbuy  zal  het wel  weer  vlak rijden zijn.

De definitieve  afscheiding werd er gemaakt  op de côte d'Izier, 1,9 km  aan  5%. Dit was  het laatste  beeld  wat we  van Willy en  Lisens  zagen. Robin die  al  5  minuten nodig had  om  nog maar te  kunnen  pissen, zat al  door  zijn beste  krachten. Aangezien  we al  20 km  aan het  rijden waren  en  nog steeds  bordjes  Durbuy  zagen,  merkte  Christophe S. pienter  op,  dat  deze rit  wel  eens  veel weg  zou  kunnen hebben  van  Yvoir  Yvoir. Not  again luidde  het  in koor. We beslisten  om  elke  10 km  even te stoppen  zodoende  hij  kon recupereren. Vol  goeie moed  begonnen  we  aan de  laatste  35 km. De goeie moed zakte  al  vlug  in de schoen van de  onfortuinlijke  voorzitter bij het  aansnijden van de  côte de Bomal. Een  9 km  durende  pukkel  van ocharme 3%. Neem daarbij de erbarmelijke staat van het wegdek, en je zal begrijpen dat  dit  geen cadeau was.  Jöran testte  de benen  en  hield er een  egaal  tempo  op na. Tony en  Raoul  die  op  het gemak omhoog reden, werden we  met vreemde capriolen van de  gps  geconfronteerd. Op  momenten  reden  ze 49 km/u  bergop, andere  momenten  gaf  het  hoogtechnologisch snufje  3 km/u  aan. Christophe  L.,  kampte  bij hetzelfde  probleem. Na enkel   km  hebben  Tony,  Christophe S. en  Raoul maar even  gewacht  op  Robin . Dit  duurde  weliswaar een  klein kwartier.  Eens  aangekomen, vroeg  hij zich af  of  het  nog ver was naar de  hemel.  Boven  op  de top  wachtte  Jöran  ons  op,  hij had  ondertussen het hele  dorp  al  gemaakt  om  te zien  of er  geen  supermarkt  of zo  was. Na  nog eens  10 minuten wachten  kon  de groupetto  zich  een weg richting  Stoumont  banen. Na een  bezoek  aan de Spar  van Manhay,  hoopten we  vlug de  bordjes  Stoumont te zien. Het zou  nog  een  10 km  duren alvorens we de wegwijzer Stoumont 20 Km zagen. Raoul die  voorop  was geraakt  had  contact  genomen  met de  leiders. Deze waren  juist aangekomen  in  Rahier,  zij hadden  afgeklokt  op 119 km. Robin was  ondertussen  in  kramp  geschoten en  Tony  had  in de afdaling  zijn  noten  gekraakt. De humor was er  nog,  de goesting  bij het  aanzien  van de  GPS iets minder. We zagen  98 km  staan. Een  klein rekensommetje  leerde  ons dat het  nog  21  km was. Het voorstel  van Willy en  Chrsitophe om  Robin  te  komen halen  werd  prompt  door  hem  afgewimpeld. Ik rij dat  uit, waren zijn gevleugelde  woorden. De schrik  zijn nieuwe  Duster  te  moeten  uitlenen,  zal er  ook mee te maken  hebben  gehad. Eens  op  vlakke wegen  langs de  Lienne, kwamen  we  het  bordje Rahier 2 km  tegen. De mevrouw  van  het  hoekhuis,  legde haarfijn uit,  dat  we nu in  Moulin de Rahier waren,  en  dat we dat  klimmetje  omhoog moesten. "Na  de  bocht  wordt het  nog een  beetje  steiler,  op  5-6 minuutjes  ben je ervan af".  We waren aangekomen  op  de  Côte Moulin de Rahier,  1,1 km  aan  8%. Het was duidelijk voor  Robin,  dit overleven en  dan aan zijn shift  beginnen.  Toch  chapeau!!!

Christophe en Willy hadden ondertussen de  BBQ al  aangestoken,  toen  er  een  buitje  over  Stoumont  vloog. Plan  B  was  de gourmetstellen, alles  werd in gereedheid  gebracht, terwijl  Robin lag  te motsen  op  de zetel. Devos en  Lemmens waren  op  de afspraak,  de groenten en  het  vlees gesneden. Aanvallen,  en wie  was daar,  fris en  monter  herboren inderdaad de voorzitter. Spek, worsten, runds, kip en  kalkoen. Bearnaise,  cocktail, ketchup en mayo. Er was aan  Jöran  gedacht,  de gele trui   gourmet/grill/ fondue  eten  deed zijn reputatie  alle  eer aan. Als laatste  zat  hij nog aan tafel.

Tijd  voor  opnieuw  wellness  dan maar. Even  werden  we opgeschrikt door "een zwarte rat",  maar  al bij al  was  het  een braaf beest. Tot  "berimselkes"  toe werd er  in het  water gezeten. Na de douche,  werd er  nog een  ping pong  tornooi gehouden,  waarbij Catering  Goossens  de spelers voorzag  van  culinaire  hoogvliegers. Om  0u10 was de lamp  bij iedereen  en uit  en  werden de  bedden  opgezocht. Echt waar!!

15-05-2015 om 00:00 geschreven door Pappie  

De  langverwachte  dag  was  aangebroken. Afspraak  voor een ontbijt  op  maat  van elke  sporter  werd  door Willy  geregeld  in Moos Herk. Zelfs de voorzitter  was  present  om  ons  succes te wensen  op  onze  eerste  tocht. Hijzelf stuurde  zijn  kat  voor de  eerste rit. Daags erna  zou  hij  ons  vervoegen  "om 10u". Al vlug  werd duidelijk  dat er  vanalles  vergeten was. Raoul vergat zijn  gourmetstel,  Christophe L. batterijen  voor de  hartslagmeter,  Christophe S. te tanken en  Robin  hoelaat  hij zaterdag daar moest zijn. Na het  spek  en eieren, werd er  dan  koers  gezet richting carpoolparking  van  Diepenbeek. De pannenkoeken,  die nog voorzien  waren, skipten we. Aangekomen  in Diepenbeek schoot  Willy in een  hilarische  lachbui. De co-piloot  van Raoul  had  namelijk  de  magneetstickers  gespot  die  Jöran  had  laten maken. Professionaliteit  ten top!

Als volleerde koersdirecteurs  cruisten  Jöran en  Tony  over de  E313. Voor  de foto  poseerden  ze met  de nodige flair (raampje af   bidon  in de hand). Tony  ging  nog verder, raampje  af,  bidon en  sigaret naar  buiten. Na een klein  oponthoud  in Alleur bereikten  we  na een  klein uurtje  Stoumont. Steffi  had  ondertussen  onze  spaghettisaus en  pinten  reeds  coel  gezet. De fietsen  werden  klaargemaakt voor  de Tour de La Redoute. Na  de verplichte  timecheck,  werd er koers gezet  naar de  onbekende  côte de  Froidmont. 2,3 km aan  5%. De Hollanders zouden  zeggen ,  dat  is lekker  binnenkomen. Na een  klein stukje  vlak  volgde  onmiddellijk de eerste  klepper.  Côte de  la  Vecquée,  3,1 km  aan  6%. De afspraak was  gemaakt  om  een stop  te houden  boven  op  de Redoute,  zo  konden  Willy en  Chrsitophe S. hun tempo  rijden. Tony,  Jöran,  Christophe S. en  Raoul  bleven samen.  Tony  nam  de rol  van  buschauffeur  op  hem en regelde het  tempo,  zodoende ze  op  tijd  binnen  zouden zijn. Afdaling  via het  dorpje  Desnié,  wat verder op  de driedaagse  nog  zou  terugkomen,  zagen we de eerste  bordjes  met Remouchamps 8 km  verschijnen. De zenuwachtigheid  nam  toe. Kriebels  in de  buik. Christophe S. taste  nog eens  in de  achterzak en  toverde  een  granenreep  tevoorschijn. Via de afdaling  van  El Minire,  kwamen  we  aan  het  impossante  viaduct boven  Aywaille. Hier  sloeg  het  noodlot  onverbiddelijk toe. De eerste  lekke  band  was een  feit. Raoul plat. Tony  begon  te  "lepelen",  tot  hij ter  orde  werd  geroepen  van  een  aandachtig voorbijganger. Hij zag  het  amateurisme  bij  groep  2  van Pedalpower  en  besliste  de band  maar  volledig  te vervangen. Waarvoor dank!!! eens  terug  op  weg wachtte  het  eerste doel  van het  week-end. La Redoute. De kapitein en  Willy  zorgden voor de foto's en  filmopnames bovenop  de  top. Iedereen  zonder kleerscheuren  over de  top. Opluchting  alom.  Het besef  groeide, en de Stockeu  zou ook  wel  lukken,  was het  besluit. Na  de Redoute was  het  tijd  om  een  mooi stukje  natuur te  ontdekken. We kwamen  namelijk  uit op  het  MTB parcours. Willy vloekte zich een  ongeluk. Toine  zag de  lol er wel  van  in.  Via  Aywaille  reden  we  terug onderaf richting  Harzé en  Lorcé. Enkele rake  kuitenbijters  verder,  werd er door  groep  2  beslist  om  een  "shortcut"  te  maken. Tijdnood,  deed ons  een  kleine  15 km  afslaan, aangezien  er  nog gewinkeld  moest  worden. Christophe L. en Willy reden  wel  het  volledige  parcours,  maar misten  daardoor wel  de "wondermooie"  Xhierfomont. Ze  zagen hierdoor 130 klimpunten door de  neus  geboord.  Toch een  kleine  smet op  hun blazoen. En ze zouden het  geweten hebben.

Terug aangekomen  in  het  huisje  was  het  zaak  de  Hoegaarden  en het  bier zo snel  mogelijk te koelen. Er werd ook  meteen  op  kamerjacht  gegaan. Raoul  had  zich  voorgenomen  om  een  één  persoon bed  te bemachtigen. Zijn  oog viel  op  de mansarde. Bij  het  bestijgen  van de  trap  ging  het  al  prompt  mis. De wandlamp  moest  eraan geloven.  Steffi  hoorde het  en  kwam  onmiddellijk de schade  opmeten. Na  de obligate rondleiding  en  uitleg door  Marie- Jeanne,  en  het  joyriden/ winklen  door  Christophe en Willy kon het  week-end  beginnen. De eerste Cristal  vloeide en  Tony en  Jöran zorgden voor de  Spaghetti. Ondertussen  om  geen verdere ongelukken  te  veroorzaken, was  Raoul verhuisd  naar de  kamer van  Willy. Christophe  die  nochtans  gezworen had nooit nog  op  een  Zolderkamertje  te  slapen,  nam  zijn  intrek  in het hoogste  kamertje. Opruimen was gedaan en  het  bubbelbad werd  warm gestookt.  Enkel  Tony  nam  geen  gebruik  van een deugddoende  massage  van de  onderste  ledematen. Het was enkel  oppassen  met  het  "opstapje". Wellness  iedereen  kan er  wel  iets  van vertellen.

Op  "The  Basement  stage" was  alles  in gereedheid gebracht  voor  een  live set  van  Tony Dallas. Ongekend,  maar ook de groten  der aarde  maken  het  ooit mee. The  crowd  wasn't  ready for Tony D. Nochtans  had hij een  bom  van een  intro  geprogrammeerd,  maar toch de vonk  kwam er  niet. Plan  B  was  Hector,  de  wielerfilm  bij uitstek.  Het is eens  iets  anders  dan vollebak  drinken en  op  de tafels boenken.  Tijdens  de pauze  werd  er  nog duchtig  ge-smst naar  Robin,  zodoende  hij  om 10u  aan de start zou staan 's anderendaags. Tevergeefs de  voorzitter reageerde  niet  en  was  naar eigen zeggen  van  Jetje  aan het  geven. Zo  werd  dag  1  afgesloten om lees  goed,  geen  typfout 01u.

11-05-2015 om 11:41 geschreven door Pappie