Koning  winter  is  in het  land. De die  hards  houden woord.  Geen  5  graden en  niet  droog  dan blijft  de koerspony  op  stal. De MTB doet dan zijn intrede. Die Hards van dienst  zijn  Jöran en  Raoul,  die  het  aandurfden  om  van  een  toerke  speedwaty  te  proeven. De thermometer  kwam  niet  boven  de -3 ° C uit. Jolijn  verklaarde  ons  voor  gek,  maar wie  mooi  wil  zijn  moet  lijden. We hadden beiden  voor rhino's  geopteerd,  deze  zouden  in het  zachte  bos  van  Kattevenia  beter  tot  hun recht komen  dan  de  allround griffo's. Alhoewel!.

Het vertrek  omstreeks  10u30 om  de  eerste kou  te  omzeilen, hielp  niks. Spekglad  ter hoogte  van  het  ZOL. Raoul ,  die  de noodzakelijke  overstap  had  gemaakt naar klikpedalen,  was  tegen  zijn natuur  in  heel voorzichtig. Hij  kent  de  grond  van de  Oosterring  als  zijn  broekzak,  hij  weet  hoe de oversteekstroken  aanvoelen. Na  een  inloopstrook  richting  het  Bloso  centrum,  volgde het  eerste stuk bos/ onverhard. Geen  5  meter  waren  we in het  bos  en de eerste  valpartij  was  een  feit. Gezwind  en  met enorm  gevoel  voor  techniek,  reed  Jöran over de  eerste  uitgestoken  boomwortel. Boem patat,  hilariteit  alom.  Heel  voorzichtig  werd  het  eerste gedeelte van het  parcours  afgewerkt. Dit  vertaalde  zch  in het  ongelooflijke  gemiddelde  van  12,4 km/u. Per 100 m kwam  er  meer  durf  in de  zelfverklaarde  Mud Devils. Aangekomen  aan de  E314, ligt er  een  klimmetje  van  ca. 1 km  aan  1,5%. Tijd  om de gashendel  open te  draaien. Raoul  die de beginnersfout  maakte  om  zijn  wit  windstoppertje  aan te doen,  voelde  de modder spatten  hem  bevuilen. Tot  overmaat  van  ramp  sleurde  hij  nog een  hele  akker  tussen  zij  derailleur  mee,  wat zorgde  voor  een  afgesprongen  ketting. De vogel  was gaan  vliegen, en  de materiaalzone  was  in de verste verte  niet  te bespeuren. Kalm  leg  hij  zijn  ketting  weer terug  op  de kleine  plateau  en  continueerde  zijn  race. Boven  aan  de Spiegelven, was  het  even puffen,  maar  voldaan  over  de inspanning. Rustig  werd  er  koers gezet  naar Kattevenia. Qua  techniektraining  kon dit  zeker tellen,  en laat  ons  eerlijk  wezen. Deze 2  individuen  konden dit  wel  gebruiken.

Despijt  het  lage gemiddelde  was er  geen tijd  meer  voor  een  2de ronde. Pedalpower  off-road team  aka the  Mud  Devils is nog steeds  op  zoek  naar  enthousiastelingen  om  hun  te vervoegen. Lachen  geblazen!

18-01-2016 om 13:29 geschreven door Pappie  

07-08-2015 om 14:57 geschreven door Pappie  

Weken, zelfs  maanden  is  het  geleden,  dat er  hier  nog  een nuttig  woord  werd  verspreid. Analoog  met de  prestaties  van  Pedalpower.  Ieder huisje  heeft  zijn  kruisje  zei meester  Vanheers  vroeger  tegen  mij. Wat  eigenlijk  zoveel  wil  zeggen  als  iedereen  heeft zijn eigen redenen.  Zijn eigen  redenen  om  te fietsen  of  niet.  Sinds  de  driedaagse  van  Stoumont  is  er  geen  cohesie  meer  gebleken  in de  groep. Of toch  op twee  zomerse avonden  in  juli,  maar deze  hadden dan weer  niks  met  fietsen  te  maken.

Intussentijd  is  gebleken  dat  onze  kapitein  toch  het  meest  gedreven/ plichtsbewust  was  van  iedereen. Hij  heeft  zelfs  eenzame  vrijdagmiddagen  en  avonden opgeofferd  voor de goede  conditie.  Resultaat  Stoumont  : + ca. 2300 km.  Jöran  en  Raoul lossen  elkaar  niet  in de strijd  om  de meeste  km. Zij stranden ongeveer  op  een respectabele  Stoumont  +1400 en + 1200 km. Dan  wordt  het  gat groot, en de  redenen  ook groter.  Tony verwikkeld  in een  verbouwingsproces en (nieuw) jobspeculaties klokt af  op  ongeveer + 560 km. Christophe  die  eveneens  in de verbouwing zat, dit gecombineerd  met  jobbeslommeringen,  heeft toch  nog een  470 km  bijgeduwd  op  de  teller.  Willy  heeft  volgens  de  wondere  wereld  van Strava afgeklokt  op Stoumont + 85 km. Weliswaar te onderbouwen  naar aanleiding  van een  spijtige  gebeurtenis. Maar  valt wel  te onderstrepen, de  kermispony  is back and ready  to shine  vanaf  1  augustus. En  dan  nu  het  meest  heugelijke  nieuws. De voorzitter  die  het  heeft  klaargestoomd om  af te  klokken  op  Stoumont: + 0 km,  heeft  de wil  uitgesproken  om  nog  iets  van het  najaar te maken. De redactie  denkt  dat  een  weekje  Kroatië en de fysiek  belabberde  toestand  ( op alle  gebied)  hem,  en  ook Griet  heeft  doen  inzien dat  eraan  gewerkt  moet  worden. 

Kort samengevat  er  is sinds de Xhierfomont,  hier en daar  nog eens  getrapt,  de Ti 'light  Classic,  de Cristal Classic. Raoul  heeft  eens  naar  Büllingen  gefietst,  Jöran  naar  Zutendaal. Er werden zelfs  nieuwe  krachten gerekruteerd. Foreign  recruits,  de buurman  van  Christophe  werd  gelegenheidsknecht. Het  leven zoals  het  is: Pedalpower,  leverde  mooie  taferelen op.

1  augustus 2015. Willy  ging  terug  in  koers stappen,  Robin heeft  ook  die  intentie. Deze datum  stond  al  enkele  jaren  op  de  Bucketlist  van  Jöran, Christophe en  Raoul. De "Sjien" Kelly Classic  op  de Baraque  Fraiture. Op  zulke  plaatsen  kan  Jöran  altijd  iets  meer, en  zo  geschiedde ook. Samenkomst  was geregeld om  7u  op  de carpoolparking van  Diepenbeek. We waren niet  alleen  met dat  gedacht,  nog enkele  sportievelingen  vervoegden  onze  teein  richting  Vielsalm.  Op  de we  niks anders  dan  auto's  met fietsen achterop. Het zou  moeilijk  worden  om  prijzen  te rijden.  Het ploegen klassement  misschien,  maar  Raoul  dacht eerder  aan de  "superstrijdlust". 7u 52 reden we de afrit Vielsalm/ Baraque  Fraiture  af.  File en  aanschuiven hoorde erbij,  maar  al  vrij snel  vonden we een  parkeerplaats  op  de  paardenwei. De stront  was wel  niet verwijderd,  maar we  stonden en  moesten ons  geen zorgen maken.  In Vastgoedtenue naar de  start,  die  1  km  verderop  lag. Op de  piste  verliepen de inschrijvingen  vlot. Het bevestigen  van onze  nummer en  op weg  voor  een  helletocht  doorheen  de streek  van  La Roche en Ardenne en Houffalize. Het menu  voor de  100 km,  bevatte  15  hellingen,  met als uitschieter de  Col  de Haussire. Zeeeker  Col. Het zou  zo'n  toch  worden  waar je  nooit  op  je  gemak  zit. Ofwel  ging  het  strak  bergop,  ofwel  had  je  vals  plat. Nergens  een  punt van  verpozing. De eerste 2 hellingen verteerden we goed. Op  de derde van de  dag  was  het  prijs. Christophe  stond  opeens  over een  brugje  stil, en  was  aan  het  griffelen.  Raoul  die  stopte  zag  onmiddellijk  wat er  gaande  was. Een  muur  nog erger  als  de eerste  200 meter  van de  Keutenberg  doemde  op.  Meerdere  renners  reden  terug  om  voldoende  snelheid  te  pakken. De Pied  Monti,  nooit  van gehoord,  maar  ook om nooit  meer te vergeten.  Een wegje  van  3 m  breed, en dan  200 renners  die dan  nog zigzagden  om  toch  maar  boven  te geraken.  Hier  had  de organisatie  goed  het  record  dominoblokken kunnen laten  doorgaan. Zag je  fietsen al  vallen . Toen  gebeurde  het  onvermijdelijke,  en  eigenlijk  welgekomen  voor  Jöran en  Raoul,  een  tractor zonder  Joskin  kar in de  tegengestelde  richting. Iedereen  à  Pied. Waarschijnlijk vandaar de naam  Pied Monti. Gevloek en  getier  van alle  kanten,  probeer  met een  stijgingspercentage  van  om en  bij de  17%  maar eens  terug  op  de fiets  te springen. Na enkele  honderden  meters  vielen de percentages  terug  naar  2%,  hier zijn  we  terug  opgesprongen. De karavaan  zette zich  verder  richting  het  centrum  van  La  Roche en  Ardenne. Net na  het  centrum  volgde  "het  toetje".  De moeilijkste  klim  van  België,  de COL DE HAUSSIRE,  3,7 km  aan  een  gemiddelde stijging  van  7,2% met  tussen  2,4 km  en  3,2 km  constante  percentages  boven de  11%. Een  moordenaar zo  zou  achteraf  blijken. Aan  het begin  van de  klim/ camping  gooide  Christophe  nog enkele  Spaanse  bewoordingen  naar  de toeschouwers,  die  dit  maar  matig  wisten te  appreciëren,  en weg waren we. Tot aan  km 2  reden we in groep  aan  percentages  van  5-6 %,  makkie toch. Raoul  loste  als eerste  de rol  bij het  kritieke punt 2,6 km,   Jöran  en  kraakte  iets  verder. Op  eigen tempo  reden ze  allen  verder. Ondertussen  was  het  wel  deugdoend  om  te  zien,  hoeveel  "vedetten",  met  S-Works  en  Dogma's  aan de  kant  geparkeerd stonden. Hijgend  over de  guidon, en  "kuime gelijk  Robin  op  de  Eyserbosweg". Even,  maar dan  ook  heel  even had Jöran eraan gedacht  van  een  surplaceke  te doen,  maar hij volharde  in de  boosheid  en  zette  door. Boven  op  de top  biechtte  zelfs Christophe  op,  dat het  niet  veel  langer  moest  duren of  hij  had voet aan grond  gezet.  Raoul kon  dit alleen  maar  beamen. Bovenop de  "Col",  werd de selfie voltrokken.  Nog  5 km  vals  plat  tot  aan de  eerste  bevoorrading.  Een  mierenhoop,  een  zooitje  ongeregeld,  een  wirwar van  fietsen , bidons... Niet te doen,  hieruit bleek  dat dit één  van de grootste  cyclo's van België is. Een rij  van  30 m  om  de bidon te  vullen  met Etixx. Geen  organisatie.  Soit  we waren  content  dat deelneemster  4782,  ons  een beetje  kon  opbeuren.  We  waren exact  in de helft,  de volgende  25  km  was er  niks  noemenswaardigs  te vertellen. De 2 de  bevoorrading  volgde  na  73 km. Christophe  die  enkele minuten voor  Jöran en  Raoul  uitreed,  had  als  een  goede  knecht  al de nodige  wafelkes en  peperkoeken  gehaald.  Het pittige  slot  was er eentje  met  nog 5 beklimmingen  op  goed  27 km.  Hier  was  het  ieder  voor zich.  Rotdingen  stuk voor stuk. Niet bijzonder steil,  maar  slechte  banen , en  stukken  van  2%-3% gedurende  km's  matten de  fietser  af.   Na een tocht  van exact  100 km  en  4u en  50 minuten  gefoeter en  gevloek,  doemde het  skisation van  Baraque de  Fraiture  opnieuw  op. Een  handdoek  van de  echte wielerbond  was  onze  beloning. De  superstrijdlust  was  ook  niet  voor ons  weggelegd,  maar voor  de  renner  in zijn blauw  pakje  die Jöran  aanmaande  om  rechts  aan te houden , zodat  hij kon voorbijsteken.  Vanwege Pedalpower  wensen wij hem  een  welgemeende proficiat.

Twee halve  liters  cola verder werd de uittocht  naar  Limburg  ingezet. Mooie  tocht,  voor een  geoefende klimmer,  veel  te veel  volk en een  slechte  bevoorrading  luidde het  slotakkoord. Ander en beter.

29-07-2015 om 00:00 geschreven door Pappie  

We noteren  donderdag 21 mei, de periode waarin we kilometers kunnen aandikken, de periode waar het seizoen gemaakt wordt, kortom de periode waarin we de conditie op pijl kunnen houden. Al snel werd duidelijk dat er bij verschillende "pedal powers"een "laissez- allez" mentaliteit heerst. Er waren de meest uiteenlopende excuses om niet aan de start te moeten verschijnen. Gaande van een eerlijk en gemeende "ik heb geen goesting" tot de meest absurde " ik wil de Rouches zien winnen".

Om 19u  verschenen Christophe en  Jöran aan de start. Professionaliteit ten top,  zonder  laatkomers... Na de verplichte  timecheck begonnen we  met goede  moed aan een  kleine  vlakke training,  om  zo  aan een recordtempo (voor team Wilier toch) de 70 km  uit te rijden. Vanuit Rapertingen ging het  via  Wimmertingen naar Herk,  waar we nog even getwijfeld  hebben om  een  pannekoekske  te gaan eten. Hier werd de start gegeven van de gestolen  Cristal Route. Van Herk over Alken reden we  naar Zepperen.  Van Zepperen ging het  richting Runkelen,  hier begon het  beuken  tegen de wind. Broederlijk  langs  elkaar zetten we koers richting Rummen. Nog eventjes  passeren  via  Herk-de-Stad,  om  zo  met de  wind  in de rug over Stevoort terug naar  Herk  te keren. Nog steeds merk ik  enige  twijfel als we de geur van verse pannekoeken tegemoet  rijden. We hebben de pannenkoeken  letterlijk en figuurlijk  links  laten liggen, het was  nu  nog  kwestie  de  rit gecontroleerd  uit  te rijden.

Na 2u 42 was de training  een feit en  kijken we vol spanning uit om  in een superconditie,  maandag aan de  start  te  verschijnen.

Timecheck: maandag  8u 30.

U vriendelijk aangeboden  door  Jöran.

22-05-2015 om 13:43 geschreven door Pappie  

Dag van de Arbeid, het leek erop dat Pedalpower - Vastgoedcentrale Tongeren, voltallig aan de start zou staan van de grote  lus 2. Op het laatste moment stuurde de voorzitter zijn kat. Hij cruiste blijkbaar liever in zijn nieuwe op mototr  aangedreven  Duitse  bolide. Naar goede gewoonte,  als  we afspreken  op  de  parking van de Quick slash Mc Donalds te Bilzen,  gebeurt er wel  iets. Deze keer  was  Willy de kneus. Raoul  had  een bijzonder  ingenieus  systeem  uitgedokterd,  waardoor  hij  zelfs drie  fietsen  in  zijn  Franse  bolide kreeg?  Perfect,  besloten  Raoul  en  Willy,  toen  beide  fietsen  op  hun  kop  in de koffer  staken. Eens  aangekomen in  Bilzen,  wou  hij het  systeem  uitleggen  aan  Jöran. Tot   hij  een vreselijke  ontdekking deed.  Het voorwiel  van  Willy was eenzaam  in  Wintershoven  achtergebleven.  Terug naar  af!

Aangekomen  in Valkenburg,  bleek  dat de  voorspelde  13° C  de Nederlands  grens  nog  niet  gepasseerd was.  Windjackers,  handschoenen,  beenstukken en  tijgerbalsem  kwamen eraan te  pas. Na de  obligate stop  aan  het Amstel Café,  weeral  koud  de Cauberg  op. Tony  zijn  benen  liepen  meteen  vol, wist  hij  na de rit  te vertellen.  Na de  Cauberg  werd Westwaarts naar Maastricht  gefietst.  Wetende  wat  nog  volgde  werd de  koers hier  nog  niet  opengebroken en  werd  aan  een  rustig  tempo koers gezet  naar Wolfsberg en  Loorberg. In de  kantlijn  toch  even  vermelden  dat  Jöran bij zijn derde poging  eindelijk  al  fietsend de top  van de  Loorberg bereikte. Op  de  top  werd  dan  ook  even  gepauzeerd. Via  Partij reden  we  naar de Gulpener,  doch  mochten  we  dit  beest afdalen, en  zo  onze  weg  verder  te zetten  richting  Duitsland (klinkt  mooier). Normaliter  hebben  we in lus  3  een  lange afdaling van de  Schweiberg,  deze  mochten  we  nu  in  omgekeerde  richting  doen. Mooie gelijklopende  beklimming van 2,7 km  aan  4,5% gemiddeld. Ondertussen was  weeral  duidelijk  geworden dat er  twee  bovenuit staken, en  dat  we regelingen moeten treffen  voor  volgende week.  Lichtjes  bergaf  reden  we  naar het  Zuidelijkste  punt  van  Holland.  Bij het  aansnijden  van een  Dorpje  Camerig  was  het  zover. De  "op papier" zwaarste beklimming  van  Nederland " De Camerig". Een klim  van  4,4 km  met  haaspeldbochten en prachtige  vergezichten en een  gemiddelde  stijging  van 4%. Absoluut  niet  te  vergelijken  van  de Eyserbosweg en  Keutenberg,  die  vooral door  hun stijging  opvallen. Gelijkgezindheid  in  het  peloton,  de mooiste  beklimming  tot  nu  toe. Boven  wachten  Willy en  Christophe  plichtsbewust en  in stilte  op  hun volgelingen. In groep  werd  de  rit  verdergezet  richting  Vaals. Een lastige beklimming  bracht  ons  naar  het  drielandenpunt,  waar een Halve liter/ Hoegaarden/ ice-tea stop  werd  gehouden. Bad idea!!!! Voor de  komische  toets  zorgde  een  Hollands  koppel  dat wel  eens  over  Belgie, Nederland  en Duitsland  wou  uitkijken. Het scheelde  niet  veel  of  ze konden  Fifi  het  huundje,  op  de grens  van de drie landen  begraven.

 Alors  décente  par  la  Belgique,  vers  la  commune de  Plombières.  Directement  aprés  la  décente du  Côte des  Trois  Frontières,  à  nouveau  monter  vers les  Pays  Bas. De  niet  genoemde  beklimming,  sneed  de benen van Jöran en Raoul  af.  Kein  Alcohol  mehr in  Rundefahrt.  Steeds  kleiner  werden  Christophe  en  Tony,  om  nog  niet  te spreken  over de  kapitein en Willy. Pedalpower  in  drie  groepjes  onderweg  naar  opnieuw de  Gulpener,  maar  nu  omhoog.  Jöran en  Raoul,  dachten  hun  collega 's boven te  begroeten,  maar tevergeefs,  van  een teleurstelling  gesproken.  Dan  maar  op  weg naar de verdomde Kruisberg. Bij het  aansnijden  van  de klim  merkt Raoul uit  zijn  ooghoeken,  dat er nog  2  tamzakken  in het  wiel zitten. Inderdaad Willy en  Christophe. Eerst  werd er  gedacht  dat deze  de klim  nog eens  gingen doen,  maar  later  zou  blijken  dat  Raoul  en  Jöran  een klein  lusje hadden  afgesneden, waardoor  ze terug  in de kop  van  koers zaten. Van  de "achtervolgers" geen spoor.

Iedereen was  al  blij  dat de  Eyserbosweg niet  op  het  programma stond, we reden  nu  parrallel  de Trintelerberg, gelijklopend  aan 5% ,  de benen  voelden  toch al  een beetje  moe aan. De grootste smeerlap  bleek de onbekende  Hulsberg. Midden  in een  woonwijk  omhoog,  900 lange meters  stoempen aan  7% stijging.  De eindsprint richting  Valkenburg, werd  ingezet  en  op  een tijdspanne  van  5  minuten  arriveerde iedereen op  de parking. Grootse prestatie  van Christophe,  Tony , Jöran en  Raoul.

In het  Amstel  Gold Race Café werd  de sponsor  nog even  in beeld  gebracht. Sinds vrijdag  prijken  we op  de Twitter pagina  van  het  café,  onder de titel " Vastgoedcentrale  Tongeren  heeft het  prima  gedaan 112 km!!!".

Tony  vertrok  uit  Zuid Limburg,  met een goed gevoel. Het  zit goed  voor komend week-end,  ik  voel  me goed. De progressie was  zichtbaar bij  Christophe S. Willy  vond  lus  2 zwaarder als LBL. Zou  hij  al  over zijn top  zijn?

Antwoord  binnen 5 dagen . Eerst nog dinsdag/ woensdag eens vlammen en hopen op de "supercompensatie".

Bien à vous, Mit Freundlichen Grußen, Met vriendelijke groeten,

04-05-2015 om 10:39 geschreven door Pappie  

Na  de  kasseiperiode,  werd  er  een  nieuw  blik  renners  open getrokken. De klimmers!!! Zij gingen  van start  in  het  Zuiden  van  Nederland  voor  de finaleronde  van de Amstel Gold Race. Pedalpower  au  grand complet,  buiten  Willy die  zich  pardonneerde. Afspraak  9u aan de  Mc Donalds  van  Bilzen. Van  motivatie  gesproken,  het  wijzertje  tikte  kwart  voor  9  nog  niet  aan  en  al  drie  renners aanwezig. Raoul  presteerde  het wel  om  zich  in zijn eigen wagen  buiten te sluiten. Sleutel  op  het  contact, en  centrale  vergrendeling  om  welke  reden dan  ook  in gang  getreden. Een  kwieke  Toine,  reageerde bliksemsnel  door " kom  spring  in  we gaan de  reservesleutel  halen". Dit was  een voorbode  voor zijn  Gold Race. Eens  terug in  Bilzen,  nog geen  spoor  van  de  gebroeders  Strauven. Zoals  het  echte vedetten  beaamt  kwamen  zij voorzien  van toeters en bellen   de parking  opgereden.

Vertrek  omstreeks  10u 15  aan  het  Amstel  Gold  Race café. Geen tijd  om  op  te warmen  of  zo, direct de  Cauberg  op. Raoul  die  zijn deelname  op  het  laatste  moment  pas  bevestigde,  nadat  hij  donderdag, vrijdag en zondag  al  getraind had,  begon  l  te  proesen en  te kuimen. "Ni  goed, zwaar benen"  sneerde  hij zijn teammaats toe. Na de  afdaling  in  Geulhem een  kolfje naar  de hand  van  Robin en  Christophe L,  volgde  onmiddellijk de  Geulhemmerberg. Lichte  afschijding in  groep. Raoul  die  als  derde  opdraaide  plantte zich in het  wiel  van  een  gepensioneerd  vrouwtje  met een  elektrische fiets,  het  deed  hem  van  zijn vele  derny  trainingen denken  van  vroeger. Lang  kon  hij het  verschroeiende  tempo  van "de derny"  niet  volgen. Doch  raapte hij Robin  op ,  en  voelde zich  groeien  in de koers.  Hij  kwam  tot de conclusie  dat stijgingspercentages  van  6-7%  zijn  maximum  zijn  momenteel. Zelfkennis  ook  belangrijk. Jöran aanwezig  met zijn geel  getinte  Ridley Orion  trapte als vanouds  in de boter. Het  kleinste  molentje  draaide  gewillig  mee. Na de  Geulhemmer,  reden we richting  Maastricht. Ondanks  een  paar  kleine  knikjes  werd de  groep mooi samengehouden. In  het  dorpje  Bemelen,  volgde  dan de  mooie  Bemelerberg. Het bordje   11%  bij het  opdraaien  werd  op  gepuf  onthaald. Raoul Die  blijkbaar erdoor  aan het  komen  was,  gooide de eerste  bom  van de dag,  door gezwind te demarreren. Parcourskennis  zoals  gezegd, geleidelijk oplopend  aan  5-6% ,  ideaal  voor  hem. Net  voor  het  uitdraaien  van de  laatste  bocht maakte  ook  Christophe L.  de jump, waardoor  ze beiden  gezamenlijk de streep  kruisten.  De Zuidelijke  afdaling werd  ingezet, en  in de  buurt  van  Noorbeek  werd er  even  gegeten en gewacht op  de  achterblijvers. Volgende  obstakels  de Wolfsberg en de Loorberg,  waren de  langere  doch  minder steile  beklimmingen  van de  dag. Op  de Loorberg, één van de  favorieten van  de  wegkapitein  haalde  hij zijn  nieuwe  Samsung  Go  Pro  boven  om  de passage op  de top  de filmen  van de  achtervolgers. Toine  die  zijn  "klimmerscassette"  optimaal  wist  te gebruiken,  kwam  samen  met Raoul  boven. Robin  volgde een  minuutje  later. Het was  nog  even  wachten  op  Christophe  en  Jöran. Beide  draaiden  de  laatste  bocht  uit,  Jöran  wou  naar  het  wiel  van  Christophe,  maar  het  noodlot  sloeg  opnieuw  toe. In  het  zog  van de vaste  camera, en  op  welgeteld  50 meter  van  de  streep,  kwam  zijn  ketting  weer van  het  zo geliefde  kleine  molentje. Mecanieker  Robin  verhielp  dit  euvel  op geheel  eigen  wijze weer snel. Jöran die  gebrand  was  op  een  snelle  tijd  op  de  Loorberg  moest  zich  tevreden  stellen  met  een  gemiddelde  van  6,4 km/u en  13min 52 sec. Een  teleurstelling  van  jewelste. De Gold  Race en  Jöran  het  is  en  apart  verhaal. Positief  was  wel  dat  hij   al  verder  was geraakt  dan  vorig  jaar. Een  jaar  geleden  kon  hij  het  traject  naar de  dichtstbijzijnde  café  te  voet  afleggen. Eens  terug  op  weg  kwam  het  besef  dat de  speeltijd  nu  gedaan  was. Toine  die  extra  attent  vorig  koerste ,  vroeg  op  regelmatige  basis,  is dit de  Gulperberg, is  dat de  Eyserbosweg.  Bij  het  indraaien van  het dorpje  Partij, reed  hij pardoes  50 m  voor de rest  uit,  maar  bij het  aansnijden  van de  Gulper, draaide  hij  om. Faalangst? Robin en  Raoul  maakte  hem er  attent  op  dat dit  hier  het  langverwachte  spektakel  kon  beginnen en  schoorvoetend  begon hij er  toch  maar aan. Het  moet  gezegd,  heel  gezwind  en "en danseuse " bereikte  hij als  eerste de  top. Die  zeven  tandjes  meer  doen  hem  goed.  Robin en  Raoul  verlegden  hier  ook  hun grenzen  door  als  2 en  3  aan te  komen en  geen voet  aan grond  te zetten. De Kapitein  plante  zich  neer  op  een  bankje  en begon  plaatjes  te schieten  van  het  landschap,  ondertussen  baanden  Christophe en  Jöran  zich  een weg  naar  boven. Christophe  bereikte  zijn breekpunt  op  exact dezelfde  plaats  als  Raoul  en Robin een  jaar  geleden.  De jury  was  gisteren mild gezind voor wat betreft  de klimpunten. Jöran  door pech overvallen  kreeg de  punten  van  de Loorberg, en  Christophe  krijgt eveneens  deze  van de  Gulperberg. Tony  zou later  op  de dag  ook  nog  op een  milde  jury  mogen  rekenen. Dit was het  moment  dat  het  kaf  zich  van het  koren  kon  scheiden. In snel  tempo  volgde   nu  de Kruisberg en  de gevreesde Eyserbosweg. Op  de  Kruisberg  bewees  Toine  nogmaals,  dat  hij in een  goede  flow  zat, door  lange  tijd  zij aan zij met  Christophe L. te klimmen. De Eyserbosweg  deed  zijn  naam  alle  eer  aan. Boogerd Michael  noemde dit steeds  de  meest  gevreesde beklimming  van  Nederland. De  nieuwelingen  onder  ons  weten  nu  ook  waarom. De vedetten van  vandaag, maakten er  blijkbaar een  familie uitstap  van en beklommen de bult  van  Eys te  voet. Hier  is de jury  niet  gul  gezind. Zeker  niet  voor de  jongste  Strauven, die  zich  hier al een  tweede  keer  laat  vangen. Tony  met  zijn  32  tandjes  beleefde  hier ook een kantelmoment,  maar  bleef  toch  overeind  in het  bosje.  Afdaling  en  enkele  kilometers  vlak,  waren welgekomen  voor de  Fromberg.  Niet  te  hoge  percentages,  hier  kon  nog eens  met de  pedalen  gespeeld  worden. Raoul  prikte maar  werd  onmiddellijk  gecounterd  door  een  sterke Christophe L.,  langzamerhand  zag  hij hem  kleiner  worden. In de  prachtige  afdaling  naar de  grote baan,  zagen we  in de  verte  "de Keut"  al  liggen. Christophe S.  sprak  met zelfkennis, dat  het beste  er af  was e,  dat  hij de  extra  lus  via  Schin op  Geul  niet  deed. Hij  vloog  rechtstreeks  naar  Valkenburg.  Bij het  indraaien  van  de straat  zagen  Tony en  Jöran de  reus  voor het eerst, hun gezicht   sprak  boekdelen.  Bij het  opdraaien  van  de  22%  steile  heuvel,  kwam  het  gevloek uit verschillende  monden. De ai  oei, kwam  van Toine, de  shit jong  van  Jöran.  Robin  gaf  de  pijp  aan Maarten  na  20 m,  hij zette  een  tijdrit in  richting broer  Christophe. Na 100 m zette Tony voet aan  grond,  nadat hij  in kramp  schoot. Christophe  die  als eerste  hij steilste  stuk  overwon ,  keerde terug  om  te  filmen.  Jöran  overleefde  de Keut  ook, waarvoor chapeau,  en  zette  samen  met  Tony, Raoul en  Christophe L. de  afdaling  naar  Valkenburg  in. Op  de parking   geen Robin en  Christophe S. meer  te bespeuren. 

80 km  met  1136 HM,  een indicatie  voor wat  Stoumont zal  worden.

De  ge-update  klimlijst  in  bijlage.

Bijlagen:
Klimlijst pedalpower.xlsx (33.1 KB)   

Na  onze tour  de Zolder  van  afgelopen  donderdag  12/03/2015,  werd de  afspraak  gemaakt  om  zondag bij wijze  van geste  aan  Robin in  Tongeren te vertrekken.

Wat vooraf ging:

Zaterdag  had  Raoul  "twee  Poolse"  arbeiders  opgetrommeld  voor het  leggen van Quickstep.  Christophe  vond  op  het  einde  van de  dag  dat we dit  best voor de kost  konden gaan doen. Sus,  Klus en de ex  van  mijn zus,  zou  op  de camionette  prijken. Zeshonderd  euro  per kamer,  zou de  vraagprijs  worden. We  zagen  het  al  zo  voor  ons. Maar zoals  bij alles  moet  er eerst  training  aan vooraf  gaan,  zo  bewijzen de bijgevoegde foto's.  Al  bij al hadden we  het  toch  tot  een goed  resultaat  gebracht. Alles  lag  mooi en  recht,  echt  "Custom  made"

Robin  was  ondertussen  weeral  eens  op  parcoursverkenning  in de Ardennen. Met  zijn  ogen dicht  rijd  hij het  parcours  in  mei.

Willy  had  op  zaterdag  een acte de présence  in  de  nieuwst  wielerattractie  van Kortessem. Een  wielercafé  met  winkel Café coureur.

Jöran  was  naar de  zoo  getrokken  met de  familie. En  Chrsitophe S. , was  in Italië  bezig  met  spotten  van  zowel Pinarello' s  als Chinarello's.

Zondag  ondanks de  regen toch  maar afgezakt  naar de Motten. Het  "niffelde " een  beetje,  maar  de  buienradar  gaf aan dat  het  pas tegen  10u  zou  stoppen.  Er werd  dan  ook beslist  door de aanwezigen (Tony, Christophe L,  Jöran en  Tony)  om  ne  koffie te gaan drinken. Nu we  toch  droog zaten  kon een  ontbijtje  er  ook  wel  af.  Spek en  eieren  voor  de kapitein en  Jöran,  uitsmijter  voor  Raoul en  hoe  kan het  anders toast  bolognese  voor Toine.

Maandag,  Dinsdag en woensdag  werd er lustig gereden  door  Pedalpower. Het groot  mes rijgt de  ritten  +100 km  aan  elkaar  als  zoetje  broodjes.  Ook als  hij  bij een  zieke Raoul  doorkomt,  is er  geen tijd  voor  ne  koffie,  Cristalleke  of  Hoegaarden. Wat  een  positief  effect  hebben  de Tessa sessies  toch. Christophe  nam  zelfs  op  dinsdag een  halve  dag verlof  om  de Cristal Classic  in zijn  eentje  af te haspelen. Jöran  reed diezelfde  morgen  al  een  kleine  56 km,  met als  uitschieter de  Sterrewacht te Zolder. Tony  die ondertussen  bij  Bollen was  gepasseerd  voor  een  "klim" cassette en een  kilometerteller, wou  zijn  hagelwitte  kanjer testen. Hij werd  opgehaald  door Raoul,  en  na  100 m  kwamen  ze  de kapitein  tegen  die op  terugweg  was  van  zijn  Cristal route.  Samen  hebben ze  de Pieter Geert Buckinx route nog  afgehaspeld,  Christophe eindigde op 95 km. Tony en Raoul  op  een  37 km.

Donderdag  gaan  Christophe,  Jöran,  Tony en  Wilfried  naar Zolder.

Zondag  wordt er  geopteerd voor  de  route  "allez les  pavés". Vertrek  9u in  Kortessem,  de ideale kasseivoorbereiding  voor  volgende  week  de blauwe  lus  van de  Ronde van  Vlaanderen.

19-03-2015 om 13:59 geschreven door Pappie  

Zolder,  het  begint  te vervelen ,  maar  de  benen  en het  kopke  worden er  steeds  beter  van. Heel  Pedalpower was aanwezig,  uitgezonderd de  familie Strauven die hun vete omtrent  het  voorzitterschap via  mail  uitvechten. Extrasportieve  beslommeringen werden  langs  ons  neergelegd  en  "tempo  machen". Gisteren  lag de nadruk  niet  op  "vetverbranding  maar  weerstand. Tony  voelde  de  weerstand  heftig. Hij had  niet  de benen  van  dinsdag,  en klokte  ook  maar  af  op 28 km.  Hij zal  de "gazette"  vandaag  niet  halen. Die eer  was  weggelegd  voor  Willy. Een herboren jongen  van  pas 37  die  bij aanvang  van de  plaatselijke  rondes  al  65 km  op  de teller  had,  nam  een vlugge hap ,  en  kon er  weer  tegen aan. De zeelucht, en  het  gezelschap  van  de  teampsychologe heeft hem  deugd  gedaan. Het management zag  dat het  goed was. 

Bijna  onmiddellijk aanpikken in een  interessant groepje en  meedrijven was  het  devies.  Jöran  vergaloppeerde zichzelf  en  zocht zijn heil in een  ellelange  achtervolging. Het  duurde  dan  ook  bijna een  vol uur  vooraleer  Christophe,  Willy en  Raoul  hem  terugzagen.  Tony  zijne  WD 40 was  uitgewerkt,  de rollementen  piepen  als  vanouds.  Halverwege  de  rit,  na  4 km  sleuren aan een groep  van  om en bij de  20 personen, kreeg  Willy  een  hongerke. Hij liet  zich even  uitzakken.  Raoul  werd  nerveus  midden  in de  buik van het  peloton en  zocht  na  elke  rond  de  staart  van  de  groep op. Op  geheel  professionele  wijze  ( de duw  op  het  achterwerk)  liet  hij iedereen inschuiven. Ondertussen  sloeg de Garmin  alarm. Gemiddelde  lag  boven de  33 km/u.

Jöran  die naar eigen zeggen  veel tijd  in de pits  verloor,  klokte  af  op  28,9 km/ u. Werkpuntje!! Na  enkele  ronden "cooling down"  klokte iedereen  af  op  60 km. Het  gemiddelde van  Christophe, Willy en Raoul  lag  na  de uitrijrondes  toch  nog  op 31,7 km/u. Weeral  progressie.

Na de rit  werden de  nieuwe  truitjes  van  Molteni/ Data Unit gepast. Gelieve iedereen  de  juiste  maten door  te  geven.  Benieuwd  welke  tegenzet Robin hiervoor in petto heeft. In  Sint- Job  trakteerde Willy  voor zijn  37 ste verjaardag. Gezond  als  we zijn  werd er  "gedecompresseerd"  met een groentenmix  van  paprika en  aardappel. Alles  voor de sport.

Er wordt  momenteel  ook  overwogen  om  te starten  met  "Pedalpower  Pro Ladies  team".  Er zijn  reeds  geïnteresseerden,  die  zich  hebben  aangemeld.  Misschien  de oplossing  voor  "beide" kandidaat  voorzitters.

Speciale  vermelding  voor de  held  van de  dag: Willy reed  om  middernacht vol  trots  in zijn Molteni  outfit  nog  van  Zolder  naar de  Hasseltse  binnenstad,  waar  hij vol  overgave  zijn gitzwarte  jersey  showde  aan  het Egelpubliek.

13-03-2015 om 14:05 geschreven door Pappie  

Wat in eerste instantie een klein ritje van  Tony en Raoul ging worden, is uitgegroeid tot een tactisch ploegenspel tussen team Vastgoedcentrale ( Tony en Jöran) en Proximus ( Christophe en Raoul). Christophe en Jöran beslisten  alsnog  om  de riempjes  aan te trekken en  mee  op  pad te  gaan. Afspraak  9u  te Kortessem.  Via Rapertingen  naar  het  parcours van Dwars door  Limburg. Tony had  voor deze  vlakke  rit gekozen. Hilariteit  en  verwondering  alom  bij het  aanschouwen  van  Tony  voor de start. De koukleum  van de  groep  was  getooid  in zijn  korte  "bib" short,  vergezeld  van dikke  muts onder  zijn  witte pothelm. Op de  koop  toe  had  hij  de bus  WD 40 gevonden, en  zijn naven  overvloedig besprenkeld,  zodoende  zijn rollemeten  van  zijn voorwiel niet  meer  piepten. Christophe  haalde voor  het  eerst  zijn "gesimiliseerde" Ridley Noah  uit de stal. Trots  liet hij iedereen, mannen en vrouwen, over  zijn gladde  bovenbuis  wrijven. In bepaalde werelddelen steken  ze  u  voor  het  uitspreken  van de zin" wilt ge  mijn gladde  bovenbuis eens voelen" al  in de bak. Allo in de  buitenlandse  gevangenis  zou  er  een  volle  aflevering  mee  kunnen  vullen. 

 De rit van  vandaag  dan,  via de  binnenstad naar het  kanaal, uit  respect voor  Tony zijn  KOM,  zijn we  Stokrooie brug  nog eens  over gereden,  deze keer aan een acceptabel  tempo. Stitch (Erwin Bollen), zal deze  keer  geen  probleem  maken van de  geregistreerde  tijden op  deze brug  hors  catégorie. Net op  tijd  cruisten we  door  Stokrooie  centrum,  om  Christophe S. en  Marie,  van goede raad  te  voorzien  voor  ze  aan hun  Batibouw  avontuur begonnen. Tijdens  deze  eerste  halt,  waagde de "nieuwe" voorzitter  zich  voorzichtig  aan een inspectie  van  de bovenbuis  van  Christophe. Marie  daarentegen  weigerde terecht. Zij merkte pienter  op  dat  wij  echt wel  met  ons  vak/ materiaal  bezig  zijn. Tony  herviel  naar  goede  gewoonte  in zijn  oude  gewoonte,  van bij elke  stop  een  Lucky  Strike  uit  zijn achterzak  te  toveren. Over  Stokrooie  ging  het  via  Tiewinkel  naar  het  Schulensmeer ( voor  Tony is dit  echter Wiemesmeer). Koffiepauze op  het  terrasje,  de  thermometer  gaf  pardoes  20,5°C aan. Het grindpad aan  het  meer  deed  Tony  prompt denken  aan de Strade Bianchi  van een  dag eerder. Van  Avermaet kreeg weeral de volle  lading,  sommige  ex- pedalpower renners,  die  in  het  tussenseizoen  de  overstap  maakten naar de  WTC30+ ploeg,  zullen het  niet  graag horen. Uit de  statistieken  bleek  vandaag  ook  dat de  overstap  nog  niet  het  gewenste  succes  heeft  opgeleverd. Vandaag  werd  een  gemiddelde  van  29 km/ u genoteerd, bij de  nieuwbakken  30+ rijder. Ondanks  alle  rollentrainingen van de  afgelopen weken een  bedroevend  resultaat. Terug naar de rit,  via  Linkhout,  Spalbeek, Stevoort, Weijer en  Kozen,  steeds  op  goed lopende  wegen,  waar  de  pees er  duchtig werd  opgelegd, reden we  Sint-Joris binnen.  Op de  Heiligenbornstraat 1 km  aan  2%, nam Raoul  het  voortouw,  hij  wou  op  een lichte  cadans dit rotding  afwerken. Een  herboren  Jöran,  die  nu  eindelijk  lijkt  door te hebben dat  het  kleine  tandwiel  vanachter ervoor  zorgt  dat je zwaarder trapt, counterde Raoul en  nam  Chrsitophe  in zijn zog mee. Raoul  schakelde  dan  toch  maar bij en  plantte zich  in het  wiel. Eens  boven  werd de  schade  opgemeten,  Tony  op  50 m.  Zoals eerder  gezegd,  waren we  verdeeld  in  twee teams, en  met  dit  manoeuvre,  richtte  Jöran  duidelijk  schade  aan bij  zijn Vastgoedcentrale  partner. Doch  knap  staaltje  van  de zelfverklaarde niet  klimmer,  die  vandaag volgens  Strava,  het ene  PR na  het  andere  verpulverde.  Onderweg naar  Wellen  konden  we  nog  twee  machtsontplooiingen  van  Team  Proximus  noteren. Raoul  gaf  op  de Knipscheer   een snok  eraan, ook hij  verbeterde  hier  zijn  PR. Op  de Smissebroekstraat in Herten was  het  de beurt aan  Christophe,  die als een duiveltje  uit een doosje , richting  boven  knalde. Amazing !!!  Om  af  te  sluiten,  bedacht  Raoul om  Vrolingen berg( 0,5 km aan  4%) nog even aan  te doen.  Hier bleek  wederom  dat  parcourskennis  onontbeerlijk is.  Jöran  parkeerde  zijn GTR halverwege de klim, en  Christophe  kreeg  in het  zicht van de vod  nog een "savlette"  rond  zijn  oren.  Na  ook nog  even de  Haagsmeer in  Gors  te hebben  aangedaan,  werd  er richting  Kortessem  gekoerst.  Bij het  uitdraaien van  Guigoven,  kregen  Raoul en Tony  een  vrijgeleide,  naar analogie met  de Strade Bianchi,  porde  de  ene  de  andere  aan om te blijven ronddraaien.   Het betere aansnijden  van de laatste  bocht  naar de Kapittel  sprint,  leverde  Tony de  pole  op.    Opnieuw  naar  analogie  met de Strade Bianchi  en Greg Van Avermaet,  viel Tony  stil, waardoor  team Proximus met goud en zilver  aan de  haal  gingen.  Een tweede klap  deze week  voor  het  team  van "nonk" Robin  Strauven.

Teleurgesteld vatte  Jöran  zijn terugtocht  naar Genk  aan,  waar hij zou  eindigen  met  102 km  op  de  teller. Willy zette ondertussen  zijn culturele veroveringstocht verder in Bruhhe ,  waar hij aan het  genieten was  van de Brugse Zot,  in het  stamcafé  van  Pieter Aspe. Het avondmaal  werd genuttigd  in Restaurant  De Koetse.  Een snelle  blik  op  de site www.dekoetse-brugge.be,  leert  ons dat  het  een  klassiek  restaurant  is wat al  25 jaar een eerlijke  burgerkeuken serveert. De specialiteit zijn echter  grillades, die  in zaal  worden  bereid. De  voedingsadviseur  haalde  opgelucht  adem!

Samengevat,  een rit van 67 tot 102 km  in de benen. Gemiddelde rond  de  24 km/u. Van  Avermaet en  Tony  hebben  iets  gemeen, ze  zijn eeuwige tweedes.

08-03-2015 om 22:28 geschreven door Pappie  

De  laatste rechte  lijn richting  Stoumont  is  definitief  ingezet. Zes gemotiveerde  Pp'ers,  draaiden  lustig  rondjes  op Terleamen.  Wilfried,  Christophe L,  Jöran en  Raoul, namen de  vroege  shift  voor  hun  rekening. Even  werd  er  naar  het  gerettel  van  de Willier  GTR geluisterd,  maar  al  gauw  lag de  focus  op  een strak  tempo. Er  zouden  records  sneuvelen  vandaag. En  zo  geschiedde ook. Maar  niet  door hun ! Het mooie  weer zorgde ervoor  dat  er redelijk  wat  volk  was  komen  opdagen.  Na  twee  ronden hadden  we  al  een  hele  groep  luierikken achter ons  kont  hangen, en  je  zag  dat  die  niet  met  ons  naar de streep wilden, ok  da zetten  we ons  op  kant  dachten  Willy,  Christophe en  Raoul. Jöran had  ondertussen  zijn tempo  gevonden  en peddelde  aan een  26-27  rustig zijn  55 km af.  In toer  3  waren Willy en  Raoul in een  groepje  met  4  beland. Christophe,  had El Colnanjo gespot  en  was  even bij hem  gebleven.  Toen  een  Kuota renner,  er  na  de chicane  een  snok  aan  gaf,  moest  ook Raoul  lossen. Bijgevolg  heel Pedalpower  verspreid over  het  parcours. Er zat  niks anders op  dan  op  elkaar te  wachten en  dan de  achtervolging  in te zetten. Raoul en  Christophe L. kwamen  samen  en  pikten  aan in een  groepje van  32-33 km/u.  Willy  had  ondertussen  Tony  gedubbeld,  die  al  5  toeren met  krampen  rondreed.  Bij  het  overschrijden  van de finish  werd  ook  de  laatste  atleet  in de  ring geworpen. Christophe  S.  maakte  zijn langverwachte opwachting.  Na enkele  toeren  in de  "snellere"groep  kwamen  Christophe L en  Raoul Willy en  Tony  terug  tegen. Willy pikte  aan  en  zo  waren we weer weg.  Tony  zou  op  Christophe  S en Jöran wachten.  Mooi verdeeld.  In de snellere  groep  volgde  er  3 toeren  verder  een samensmelting  met een  nog  iets snellere  groep, waardoor  Raoul  de  rol  loste. Na een  toerke  op  het  gemak  kwam  hij Willy en  Christophe L tegen die wel  nog  hadden  kunnen  aanklampen.  Iets verder  kwam  ook  Jöran  aansluiten,  hij had  zich  losgewerkt  van  de geblesseerden. Tony  reed rond  met  krampen en  Christophe  S. had  moeite  met de  ademhaling  via de  neus.  Hij  kon  besluiten dat zijn  conditie  aan  77%  zat.  Na een  ronde  cooling down, werd  het  circuit verlaten  met  56  tot  60  km  in de benen, en  gemiddelden  boven de  30 km/ u. 

In Sint- Job  werd  nagekaart  over  de prima  verlopen training,  en vooruit gekeken  naar  Stoumont. Toine  die geld  was  gaan  afhalen,  had  het  natuurlijk  gepresteerd  om  zijn Strava niet  af te zetten , waardoor  hij nu de trotse  eigenaar  is  van  drie  KOM's. Straffe coureur  toch,  die  aan  67,7 km/ u  Strokrooi  brug  oprijd. Wij zijn blij dat  hij in ons  team  zit. Het  is  dan  ook duidelijk  dat de hiërarchie in de  sprinttrein  gewijzigd word. Toine  wordt  onmiddellijk  gebombardeerd  tot  de sprinter  van  Pedalpower,  hij schuift  maar liefst  5  plaatsen  op.  Willy  zal  nu  als  laatste  man  en perfecte  lead  out  voor  de  bom  van ' t  Crijt fungeren. Iedereen schikt  zich  zonder  morren  in  zijn  nieuwe rol. Zo'n  talent  mag  je  niet  negeren. Ook  zijn gave  om  iedereen  in de  waan te laten,  werd  bewonderenswaardig  onthaald.  Het  hele  peloton  dacht   dat  hij slecht  was en  krampen  had,  en  toch  sloef  hij toen  onverbiddelijk  toe. Knap  staaltje  poker. Christophe  S. kon  ons  ook  nog  verblijden  met  het  feit dat  er  nieuwe  truitjes  op komst zijn. Hij  werd  dan ook  unaniem  verkozen  tot  nieuwe voorzitter.  De oude voorzitter  mag stillekes aan  zijn  auto  laten  bestickeren en  oefenen om  bidons aan te geven.  Tot slot vergeten  we niet  dat  bomen  niet  kunnen voetballen  omdat ze  geschorst  zijn.  Aangezien  zondag  niemand kan,  is de volgende afspraak volgende donderdag  in Zolder.

Bijlagen:
zolder.jpg (1.7 MB)   

Tien  graden,  een  klein winterzonnetje. Ideale  omstandigheden voor een  ritje  door  het  glooiende  Haspengouwse  landschap.  Tony  zou zijn Colnago  terug  van stal halen,  en  Jöran , Christophe L. en Raoul  vervoegen. Initieel  was de bedoeling  om de Cristal 70 km  te rijden,  maar  dit  zou  voor "een piepende" El Colnanjo  zijn eerste  rit iets  te veel  zijn. Er werd geopteerd voor  een traject  via  Kortessem- Wellen- Brustem- Aalst (waar we tevergeefs op de  Carnaval  aan  het  wachten waren)- Jeuk- Oleye- Heers- Oreye- Vechmaal- Bommershoven- Jesseren- Zammelen- Kortessem. Toin  had  ervoor  gekozen  om  met de  fiets  tot  Kortessem  te  komen.  Naar  goede  gewoonte  goed  ingeduffeld in verschillende  laagjes.  Na  zich  ontdaan te hebben  van  één  laagje  vatten we  onze  namiddag trip  aan. Toin  vol goede  moed,  nam  onmiddellijk  de  kop en  negeerde  de richtlijnen  van  wegkapitein  Christophe,  hopla  één  extra  km. De extra  km's  zouden  hem  later  op  de dag  gaan  parten spelen.

Via  Oetersloven, waar de debatten  voor het eerst  sinds  mensenheugenis  niet  geopend  werden, reden  we richting  Brustem. Als we  dan toch  in de  buurt waren,  konden  we  het  nuttige beter aan het  aangename  koppelen. De jongedames met hun zonnebanken  voor  de  ramen  hadden  ook  hun "sneekes"  met  kkkkaaas  en  hhhesp  op  en begonnen  aan de  namiddag shift. Wij daarentegen reden  via  Aalst  en Jeuk  voor het  eerste  naar  rondgebied Wallonië. Hier werd  het  verval  ingezet  en  je  zag op de Bovelingenstraat, 1,1 km  aan 2% gemiddeld,  dat de  Zwitserse saus  nog was  blijven  plekken.  Na  deze  puist  hebben we  dan  maar  even  gewacht  op  de onfortuinlijke   tempobeul van  Pedalpower. We  waren  immers  halverwege,  aan  "snelle  suikers" geen gebrek. Esther  van  Bollen,  had  Toin  nieuwe (Spaanse) snoepjes  aangesmeerd. In de  hoop  dat  deze  hun  werk  zouden  doen  reden  we  in  groep  terug richting  Zuid- Limburg.  Via  Heers werd  er  over  de  kasseistrook van Dumont,  2,1 km  kinderkopjes aan  2% gebaggerd. Hier  werd  het verval  serieus  zichtbaar,  er  werd  met minuten  gegoocheld.  Het was  op,  doch  stonden  er  nog  27 km  op  het  programma. Aan  een rustig  tempo  wat  het  gemiddelde  natuurlijk  "aanzienlijk"  liet  dalen werd  het  traject voortgezet. Ten gepaste tijde ( elke nieuwe  straat) werd er  gewacht op Toin.  Lauw en  Vechmaal  achter  ons  gelaten volgde  Haren - Bommershoven. Voor de  zoveelste  keer,  begon  Christophe  over  Nommelenberg ook  wel  de Koppenberg  van  Haren genoemd. Een  kassiestrook  van  150 m  verscholen  in het  bos,  met  een gemiddelde  stijging  van  15%. Deze  16  klimpunten  wou  hij wel  vlug  meepikken. De strook lag  er  beter  bij als  verwacht, en  Raoul  waagde  zich  eraan. Eens  boven  was er  niemand  gevolgd,  hij begon  te  voet aan  de afdaling,  tot pardoes Jöran als  een  bezetene kasseifretter,  hem  tegemoet  kwam.  Hij verdiende  dan  ook  zijn  16 klimpunten. Het  bleef  lang stil  tot  we  het  getik  van  schoenplaatsjes  hoorden. En  inderdaad  daar  kwamen  de  2  gladiolen " à  pied" . Geen  punten  voor  Christophe en  Toin!!! De slag  van  76  kg  pure  massa  tegen  de kasseien  hebben we  niet  kunnen  vaststellen,  maar  werd ons  door  Toin  in detail  uitgelegd. Na  controle  van  fiets en  kledij, werden de  laatste 10 km  al  lachend  aangevat. Bij het  horen van Zammelen  voelde  Toin de  pijn al  opkomen.  Inderdaad  via  Zammelenberg, de  steenweg  op  en  zo  terug  naar  Kortessem. Helemaal  verzuurd en  enkel  kreten  van" ai" "oei ik kan  nimeer" uitkermend,  hebben  we hem  op  een  vissersstoeltje  met ne frisse  Cristal  gezet. Respect  want hij  heeft de  terugtocht naar  Diepenbeek  per  fiets  gemaakt. Altijd  geweten  dat  het  ne  "karaktercoureur" was. In de  rand  konden  we  ook vaststellen  dat  "Willy" the  Big knife" Vanormelingen,  aan zijn achterstand  heeft  geknabbeld,  met als  resultaat  27 km en  een  bezoekje  aan  het  warme  Wintershoven bij de teampsychologe.

67 km  bij  op  de teller aan  een  gemiddelde  van  21-22 km/ u. Kortom  weer goed gelachen op  een  mooi  parcours, en we  vergeten  niet dat  een  kasseistrook er elke  dag anders  kan uitzien,  maar  steeds  onbemind  zal  blijven  voor velen!!!

16-02-2015 om 11:47 geschreven door Pappie  

Aan  motivatie  geen gebrek. Thuiskomen,  magere  kip  eten,  fiets  inladen, bidons  vullen  en  vertrekken  richting  Zolder. Jöran was  me  5 minuten  te vlug af.  We dachten  de  extra  km  die  we gereden  hebben nemen  ze  ons  niet  meer af.  En  zo  geschiedde. Toen we de arena  betraden,  had  de  + 40 km/u  zich al  gevormd.  De  23-24 km/u groep trok  zich op  gang.  De wind  stak  een beetje  op,  doch  was  het  aangenaam vertoeven  in  Zolder.  Al gauw  bleek dat de  hartslag van  Jöran,  waarschijnlijk ten gevolge  van  zijn zware  eetgewoontes,  weliswaar 20 slagen  hoger  lag  dan die  van  Raoul.  Dit was  het  sein  om  een  trage ronde in te  lassen,  na  drie  ronden  vervoegde  een  herstelde  wegkapitein  ons.  Ook hij kreeg  de tijd  om  zich  warm  te rijden,  want de temperatuur  was al  richting  vriespunt  gedaald. We wisselden  onze  rondjes af  met  trage en  snellere  rondjes. Tot  driemaal  toe  lieten we ons  verleiden  om  aan te  pikken  met een  groepje  plus  30 km/u. Dit  lukte aardig,  overige  pedaalridders,  u weze  gewaarschuwd. De opbouw  continues!!!

 We  klokten  af  op  55 km  aan  27 km/ u  gemiddeld.

De eerlijkheid  gebied  mij nog te vermelden  dat  in de  uitrijronde, ik  Jöran  niet  meer  kon  volgen, en  alle  moeite  had  om  terug  op  zijn wiel  te komen.  Beetje verdacht,  maar  ja. Is  hij nu  al  zo  goed,  verstopt hij  zich,  time  will tell.

13-02-2015 om 10:13 geschreven door Pappie  

Bijlagen:
http://connect.garmin.com/activity/692591933   

 Op 4  januari  spraken  Jöran,  Willy  en Raoul  af  om 2015  goed  in te zetten. Plaats van afspraak was  Kapermolen te  Hasselt. Jöran had extra goede voornemens,  hij kwam met de  fiets  van Genk af, en had zelfs een nieuw jasje gekocht. Voor Willy  was  dit een  thuismatch  hij was  eveneens  met de  fiets  naar het zwembad afgezakt. Raoul  was  niet  zo  gedreven en  had  de auto  genomen.  er werd  al  vlug  beslist  om  zoveel mogelijk  bospaadjes te vermijden  omwille  van de  gladheid. We zouden  langs  het  kanaal  tot  Veldwezelt rijden  en  dan  langs Bilzen- Vliermaal  enz. terug  naar  huis. Het was  1°C en  mistig. Over  "zéér  bekend"  terrein  (langs de  Demer)  begaven  we  ons  langs  de Coca Cola  naar het  kanaal. We reden het  sas aan de Cola  omhoog. Raoul de stuntpiloot,  had  zich  voorgenomen  om  in  2015  minder te vallen, en  bleef  op  een  veilige  afstand  van de twee  koplopers.  Boven  aan het sas  beslisten  we dan  toch om  tussen de  huizen te blijven, en het  kanaal links te laten liggen. Richting  Godsheide  centrum  dus.  Willy  wou voor de eerste  rit  zijn troepen  veilig  over de  gladde wegen loodsen, en  vroeg  aan eerste  luitenant  Jöran,  waar  Raoul bleef,  waarop Jöran  prompt  zijn nek (  en  blijkbaar  ook stuur  )  naar  links  zwierde  om om  te  kijken. Het  spiegelgladde  wegdek verloor de  voeling   met de Vredestien  tubes, met een smak  van  jewelste  tot  gevolg. Een  geschaafde  broek  en enkele  blauwe  plekken  zouden  het gevolg  zijn. Zijne nieuwe  "Northwave jacker " bleef per  geluk intact.

Zeer behoedzaam werd er aan een slakkentempo  verder tussen  de  huizen  gefietst. De  lol was er al  af, doch het beste  moest nog  komen. Via  Rapertingen, Diepenbeek  kwamen we  op  grondgebied  Kortessem.  Het was  al  lang duidelijk  dat  de weg  ook hier er  spekglad  bijlag. Willy kreeg  het  idee  om  ene  te gaan drinken.  Aangezien de  drankhuizen  in Kortessem  pas  om  10 u  openen,  reden  we  richting  Wintershoven. Bij  Ludo in  café Welkom is  het  wel hanenzingen  op  zondagmorgen,  maar  er zal  wel een tafeltje  vrij zijn dacht  Willy.  Ludo  begroette  ons  hartelijk en de  eerste  koffie was  voor  onze  nieuwjaar. Toen  Jöran  de  tweede tournée  wou  betalen merkte hij  op  dat  hij  met een  platte/ geplette banaan  in zijn achterzak  zat.  Hilariteit  alom.  Raoul  die  met een  leegloper  bij " Schreurs " was aangekomen  pompte  een  half  bommeke  in zijn achterband,  in de hoop  zo  thuis te geraken. Een volgende  stop  aan het  Raedhuys,  wegens  nog te  gladde  wegen  liet  ons  beslissen om  de strijd  hier  te staken.  Bijgevolg Jöran  terug  naar Genk, Willy  naar Hasselt en  Raoul te voet  naar  huis.

De rit  werd  toepasselijk de  platte banaanrit  genoemd.  Het lijkt duidelijk  dat  er  geen  gegevens  inzake  km  en  snelheid,  laat  staan  cadans  worden gepubliceerd over deze rit.

26-01-2015 om 00:00 geschreven door Pappie