Na een welverdiende nachtrust, was  iedereen  omstreeks  8u  op  het appel. De tafel  was de avond ervoor al gedekt  door Willy.  Proactief  denken noemen we  dit. Na  verorberen van  yoghurt,  boterhammekes met  kaas en  hesp, was  et  tijd  voor de  mekaniekers  onder  ons,  om  de  fietsen  nog wat af te stellen. Afspraak was  vastgelegd  om 10u, en bij wonder  was iedereen vertrekkensklaar  omstreeks  9u45. Het is  te zeggen iedereen  die  de  eerste  rit  ook  gereden  had. De  grote vedette zou  ons  vandaag  pas  vervoegen. Gisteren  was  er  nog gemeld  dat  het startschot  om 10 u  werd  gegeven,  maar tevergeefs geen Robin te bespeuren. Om  10u 35  werd  er  unaniem  beslist  om  te vertrekken.

Na één km  kregen we  al  Côte de  Rahier  voor de  kiezen,  1,3 km  aan  6%. Het weer wat er  maar  druilerig  uitzag, en  de  wind  maakten  het  niet  makkelijker. Bij  sommigen  brak de  verdampte Hoegaarden en Cristal  al snel  uit.  Eens  boven  rinkelde de  Samsung  van  Christophe L. De voorzitter was gearriveerd. Willy en  Christophe  beslisten  om  hem  te  gaan  ophalen terwijl  groep  2,  de weg continueerde. Op de provinciale  weg  richting Remouchamps  werd er  tot  2  keer  toe  gewacht,  maar  geen spoor  van  het  achtervolgend  drietal. Bij het  uitdraaien  richting  centrum  Remouchamps,  aan  de  voet  van de  Redoute,  was  het  bedoeling  van  groep  2 ,  om  een colaatje te drinken op het  terras. Toen  ze  met  de fietsen  richting terras wandelen, verschenen  om  de hoek Willy,  Christophe en  Robin. Geen tijd  voor suikers  rijden  maar. Uit  beleefdheid vroegen we  Robin  of  hij interesse had  in  de Redoute,  maar we  kregen  neen  op ons  rekest.

In een  treintje  werd  er  kilometers  aan één  stuk  langs de  Amblève gefietst. het gemiddelde  lag  kort  tegen  30 per uur. In  Comblain, na een  40 km,  volgde  een eerste  helling,  hier werd de  groep  opengescheurd. Toen  iedereen  terug samen was, werd er beslist om  binnen  een 10 tal  km  een stop  te  houden in  Durbuy.  Alvorens  te  mogen  rusten, volgde  in sneltempo  nog enkele ellendige  bulten. De Longchamps,  een grote baan,  waar de wind  vrij spel  had, van  2,8 km  aan  6 %. Een rotding.  De Pallenge 1,5 km  aan  4%, was dan wel  mooi. En Rue  de  Chaplis,  900 m  aan  9%. Jöran  was  bij de voorzitter gebleven,  Raoul  hield in en  wachtte  op  Christophe  S. en  Tony, en de  koplopers hadden  hun fotosessie  boven Durbuy al gehad. In het  centrum  werd er krachtvoer gegeten en  snelle suikers  gedronken. We dachten,  eens  uit Durbuy  zal  het wel  weer  vlak rijden zijn.

De definitieve  afscheiding werd er gemaakt  op de côte d'Izier, 1,9 km  aan  5%. Dit was  het laatste  beeld  wat we  van Willy en  Lisens  zagen. Robin die  al  5  minuten nodig had  om  nog maar te  kunnen  pissen, zat al  door  zijn beste  krachten. Aangezien  we al  20 km  aan het  rijden waren  en  nog steeds  bordjes  Durbuy  zagen,  merkte  Christophe S. pienter  op,  dat  deze rit  wel  eens  veel weg  zou  kunnen hebben  van  Yvoir  Yvoir. Not  again luidde  het  in koor. We beslisten  om  elke  10 km  even te stoppen  zodoende  hij  kon recupereren. Vol  goeie moed  begonnen  we  aan de  laatste  35 km. De goeie moed zakte  al  vlug  in de schoen van de  onfortuinlijke  voorzitter bij het  aansnijden van de  côte de Bomal. Een  9 km  durende  pukkel  van ocharme 3%. Neem daarbij de erbarmelijke staat van het wegdek, en je zal begrijpen dat  dit  geen cadeau was.  Jöran testte  de benen  en  hield er een  egaal  tempo  op na. Tony en  Raoul  die  op  het gemak omhoog reden, werden we  met vreemde capriolen van de  gps  geconfronteerd. Op  momenten  reden  ze 49 km/u  bergop, andere  momenten  gaf  het  hoogtechnologisch snufje  3 km/u  aan. Christophe  L.,  kampte  bij hetzelfde  probleem. Na enkel   km  hebben  Tony,  Christophe S. en  Raoul maar even  gewacht  op  Robin . Dit  duurde  weliswaar een  klein kwartier.  Eens  aangekomen, vroeg  hij zich af  of  het  nog ver was naar de  hemel.  Boven  op  de top  wachtte  Jöran  ons  op,  hij had  ondertussen het hele  dorp  al  gemaakt  om  te zien  of er  geen  supermarkt  of zo  was. Na  nog eens  10 minuten wachten  kon  de groupetto  zich  een weg richting  Stoumont  banen. Na een  bezoek  aan de Spar  van Manhay,  hoopten we  vlug de  bordjes  Stoumont te zien. Het zou  nog  een  10 km  duren alvorens we de wegwijzer Stoumont 20 Km zagen. Raoul die  voorop  was geraakt  had  contact  genomen  met de  leiders. Deze waren  juist aangekomen  in  Rahier,  zij hadden  afgeklokt  op 119 km. Robin was  ondertussen  in  kramp  geschoten en  Tony  had  in de afdaling  zijn  noten  gekraakt. De humor was er  nog,  de goesting  bij het  aanzien  van de  GPS iets minder. We zagen  98 km  staan. Een  klein rekensommetje  leerde  ons dat het  nog  21  km was. Het voorstel  van Willy en  Chrsitophe om  Robin  te  komen halen  werd  prompt  door  hem  afgewimpeld. Ik rij dat  uit, waren zijn gevleugelde  woorden. De schrik  zijn nieuwe  Duster  te  moeten  uitlenen,  zal er  ook mee te maken  hebben  gehad. Eens  op  vlakke wegen  langs de  Lienne, kwamen  we  het  bordje Rahier 2 km  tegen. De mevrouw  van  het  hoekhuis,  legde haarfijn uit,  dat  we nu in  Moulin de Rahier waren,  en  dat we dat  klimmetje  omhoog moesten. "Na  de  bocht  wordt het  nog een  beetje  steiler,  op  5-6 minuutjes  ben je ervan af".  We waren aangekomen  op  de  Côte Moulin de Rahier,  1,1 km  aan  8%. Het was duidelijk voor  Robin,  dit overleven en  dan aan zijn shift  beginnen.  Toch  chapeau!!!

Christophe en Willy hadden ondertussen de  BBQ al  aangestoken,  toen  er  een  buitje  over  Stoumont  vloog. Plan  B  was  de gourmetstellen, alles  werd in gereedheid  gebracht, terwijl  Robin lag  te motsen  op  de zetel. Devos en  Lemmens waren  op  de afspraak,  de groenten en  het  vlees gesneden. Aanvallen,  en wie  was daar,  fris en  monter  herboren inderdaad de voorzitter. Spek, worsten, runds, kip en  kalkoen. Bearnaise,  cocktail, ketchup en mayo. Er was aan  Jöran  gedacht,  de gele trui   gourmet/grill/ fondue  eten  deed zijn reputatie  alle  eer aan. Als laatste  zat  hij nog aan tafel.

Tijd  voor  opnieuw  wellness  dan maar. Even  werden  we opgeschrikt door "een zwarte rat",  maar  al bij al  was  het  een braaf beest. Tot  "berimselkes"  toe werd er  in het  water gezeten. Na de douche,  werd er  nog een  ping pong  tornooi gehouden,  waarbij Catering  Goossens  de spelers voorzag  van  culinaire  hoogvliegers. Om  0u10 was de lamp  bij iedereen  en uit  en  werden de  bedden  opgezocht. Echt waar!!