Hoewel, eerst werd mijn vlucht maanden geleden geschrapt en twee dagen vervroegd...

Maar op de dag van vertrek was de vlucht overboekt ..

Bijna extra avontuur , maar uiteindelijk kon ik toch mee.

De luchtvaart draait nog steeds niet normaal.

Vilnius telt 570.000 inwoners en heeft , volgens de Unesco, de grootste Oude Stad van de Baltische Staten.

Verder is er niks groot in afstanden hier.

Je wandelt van de luchthaven naar het centrum op 50 min, 5 haltes met de bus.

Een half uurtje wandelen naar het trein en busstation.

Vilnius was het Jeruzalem van het Noorden, maar er rest nu nog maar 1 synagoge.

Je kan hier wel ontelbare kerken gaan bezoeken, sommige zeer sober, andere waarmee we een heel deel van onze staatsschuld zouden kunnen betalen.

Hongerig of dorstig moet je hier niet naar bed, ze hebben hier zelfs volledig verkeersvrije straten waar over de volledige 1-2 kilometer lengte terrasjes staan.

Vilnius is een rustig stadje, het lijkt wel of ik in een resort zit.

Bijna geen verkeer op straat.

Geen lawaai, geen zwerfvuil, veel parken en bankjes en niemand die je lastig valt.

In mijn hotel ruimte zat, grote entree,zitruimtes. een  afsluitbare speelruimte voor de kids, een ontbijtzaal waar je 10 meter afstand van elkaar kan houden en natuurlijk, wat het echte verschil maakt, iedereen is rustig.

Aan de nummerborden te zien zitten we hier allemaal samen, russen, wit russen, polen, duitsers.

Ik ga dus wandelen in een binnenstad waar wel toeristen zijn en de voertaal 90 % russisch is.

Verder is er ook een zeer mooie wijk de rivier over waar nog prachtige oude huizen staan.

Ik ga naar parken waar alleen de bomma met haar kleinkind komt.

En ook naar Uzipis.

Uzipis is een zichzelf op 1 april 1997 autonoom verklaarde Republiek.

Ze hebben een president, een nationale hymne, een vlag , een grondwet in meer dan 20 talen vertaald .

Je kan er zelfs een ingangsstempel krijgen.

De republiek is drie straten groot en vooral toeristisch.