Na een paar jaar corona en nu ook nog een oorlog binnen Europa heb ik beslist het roer om te gooien zoals dat heet.
Wat minder werken en wat meer verlof.
Trouw aan het oude principe om weinig te geloven van wat men zegt en liever zelf te gaan kijken..
Ik begin met Noord Macedonie.
Een nieuw landje , het bestaat pas sedert 2019.
Het ligt in de Balkan, dat was altijd al een ingewikkeld kluwen.
Jaren hebben ze onderhandeld met Griekenland over wie nu het echte Macedonie bezit.
En ook wie het geboorteland is van Alexander de Grote.
Met Albanie hebben ze oneneigheid over waar Moeder Theresa nu echt thuis hoort.
Ze hebben nog wat geschiedenis als ex-Yoegoslavie en natuurlijk zit er ook nog een stukje sovjet geschiedenis aan vast.
Het is een klein landje met zo'n 2 miljoen inwoners.
De Macedoniers zijn overwegend Orthodox , maar er leven ook heel wat Albaniers, die voor de helft moslims zijn,dus al twee godsdiensten.
Ik vlieg naar Skopje International Airport, vroeger gekend als Alexander de Grote International Airport, maar dat mag nu niet meer van Griekenland-Europa.
Het is een klein, vrij nieuw luchthaventje en er rijden maar een paar bussen per dag naar het centrum.
De officiele bus blijkt een minibusje te zijn, de rest van de passagiers neemt een taxi of wordt afgehaald .
Mijn hotel is een 4 sterren hotel , maar toch een beetje oud- russische stijl.
Een hartelijk welkom en de check-in in twee minuten.
Maar mijn kamer is op het derde, dus neem de lift naar het derde, stap uit, je bent nu op het vierde, dus ga rechts en een trap naar beneden..daar vindt U uw kamer.
Mijn kamer zelf is perfect, nog met een echte ouderwetste sleutel, en nee, toch niet helemaal sovjet stijl, de deur gaat vlot open en dicht.
De volgende morgen is het ontbijtbuffet een uitgebreid buffet gaande van soep, warm en koude gerechten tot pannenkoeken en taart.
En de kokkin die steeds maar nieuwe schotels komt aanbrengen, steeds op zoek om nog een plaatsje te vinden op de tafel.
Iedereen is extreem vriendelijk, er wordt mij iedere keer smakelijk en een prettige dag gewenst.
Met een volle maag kan ik op pad.
Skopje is een rustig stadje.
Veel groen , veel shopping malls, veel mannen die aandacht aan mij besteden...
Als je russisch kan lezen begrijp je hier het meeste van wat er geschreven staat.
Maar iedereen spreekt vlot engels.
Ik logeer op de grens van de oude stad met de bazaar en het oude fort.
Maar ook vlakbij het moderne Skopje, waar men zich eens goed laten gaan heeft aan het oprichten van beelden en monumenten.
Ik heb geluk met het weer en geniet van het zonnetje op een bank in het grote stadspark.
Groetjes uit Madrid, hoewel dit reeds mijn laatste avond hier is.
We zitten ondertussen allemaal al bijna twee jaar in de Covid19 -saga.
Onzekerheid was heel de tijd troef.
Het eerste jaar ben ik braaf gaan wandelen in ons mooie park.
Vier seizoenen lang.
Daarna ben ik -op hoop van zegen zoals dat heet- toch terug gaan reizen.
Altijd last-minute- naar een 'groen' land gereisd, terwijl ik vroeger al maanden op voorhand een ticket boekte.
Ver weg kon niet, dus heb ik mooie plekjes ontdekt in Europa.
Roemenie was een heerlijke verrassing, Finland en Zweden waren naar verwachting goed, zeker omdat ik er iedere keer een dagje doorbracht met mijn broertje.
Mijn eerste keer Spanje in Andalusia was ook genieten, prachtige dingen gezien en goed weer.
En nu had ik dus ook de laatste week van het jaar vrij.
Het werd Madrid, geen extra testen, mooi weer verwacht en ideaal als citytrip voor een paar dagen?
En kijk, ook dit laatste reisje van 2021 werd een succes.
Madrid is een mooie stad .
Ik heb genoten van de highlights , heb heel wat mooie musea bezocht.
Maar ook gewoon wat verdwalen door de stad , wat ik het liefste doe, brengt je op bijzondere plekjes.
2021 is bij deze op..
Niemand weet wat 2022 ons brengt.
Maar ik wens jullie in ieder geval veel levensvreugde, enthousiasme , positieve dromen, durf, hoop, en natuurlijk een goede gezondheid!!
De rit van Cordoba naar Granada is een hele mooie !
Ik leer onderweg dat we nog niet bepaald zonder olijfolie zullen vallen ..
En dat er in Spanje meer wind gemaakt wordt dan zelfs onze verzamelde regeringen kunnen opwekken.
Als je Granada zegt, dan volgt 'het Alhambra"...werelderfgoed en dus niet te missen.
Met stip de topbezienswaardigheid in Andalusia volgens 'de boekskens'.
Zelfs het toeristenbureau weet niet veel meer aan te duiden op mijn stadsplan.
Een uitzichtspunt hier, nog een uitzichtspunt daar...
En ook nog een kathedraal, een moorse, joodse, marokkaanse, zigeunerwijk..
Mijn eerste dag wandel ik al eens naar het uitzichtpunt voor de zonsondergang.
Mooi uitzicht, maar er hangen wel rare snuiters rond.
Heel wat sigaretten met een speciaal aroma, en in deze wijk liggen er meer hondenkeutels dan er in Cordoba bloempotjes aan de huizen hingen.
De volgende dag vroeg op en tegen openingsuur naar het Alhambra.
Ik ga eerst naar het Generalife, de tuinen, dan naar het Alcazaba, het fort, en om 12u30 heb ik mijn toegangsslot voor het paleis, de Palacios Nazaries..
Ondertussen is het al heel druk geworden en in de wachtrij besluit ik om voor een keer toch maar twee mondmaskertjes op te zetten, een FFP2 en een chirurgisch maskertje.
Misschien omdat het zo druk is en je dus niet echt iets rustig kan bekijken,
maar eigenlijk valt het Alhambra mij wat tegen.
Het is echt wel mooi en er is zijn mooie dingen te zien, maar ik had het veel groter verwacht, en wat mij betreft had er wat meer kleur aan mogen zijn..
Als je toch in Granada bent moet je er natuurlijk naartoe, maar ik zou er geen vliegtuig speciaal naartoe nemen.
In de namiddag wordt de site ook nog eens overspoeld door schoolkinderen op schoolreis, dus ik vlucht weg.
Ik ga nog naar het Hospital Real, waar nu de universiteitsbibliotheek gevestigd is, en de Crypta de Frey Leopoldo, mooie plekjes!
Natuurlijk heeft ook Granada veel kerken , kloosters, parken en winkels.
Er wordt duidelijk minder gedronken dan in Cordoba, hier geen Bacchus-, maar de Euro-God..
Die kerel die indertijd de verkopers met hun winkeltje de tempel uitjaagde is er natuurlijk al lang niet meer..
Maar mijn hotelletjes hier maken veel goed.
Voor het eerst zijn ze hier echt vriendelijk , wat een verademing is na mijn Fawlty Tower en mañana-hotel in Cordoba.
Na mijn bezoek aan het Alhambra verkast ik naar een hotel aan het busstation en ga dagtrips maken.
Een klein vogeltje met een dikke moto had me ingefluisterd dat de rit Granada-Motril de moeite waard is.
Inderdaad.
Ik zit te genieten van de vergezichten en denk nog maar eens aan de Lange Wapper en de Oosterweelverbinding.
In Motril ga ik naar het kunstcentrum Hernandez Quero, speciaal!
En daarna een wandeling naar de haven en het strand.
Het heeft de vorige nacht extreem hard geregend , er zijn nog steeds wat straten afgesloten en het strand is overstroomd.
Volgende dag een uitstap naar Guadix.
Guadix heeft een zeer grote kathedraal, gebouwd op de grondvesten van een oude moskee.
De geschiedenis herhaalt zich.
Maar Guadix is vooral bekend voor zijn wijk met rotswoningen.
Ik hou het de hele dag droog, tot het laatste half uurtje.
Ik wou nog een ritje maken naar de bergen om eens een dagje te gaan wandelen.
Maar mijn derde dag regent het overal, behalve in Almeria.
Dus een kaartje gekocht en off we go!
Ook in Almeria is er weinig spectaculair te zien.
Een kathedraal, een burcht en de zee natuurlijk.
Maar het wordt 27 graden , dus ik heb ervan genoten.
In Argentinie mijn favoriete stad, eeuwige lente, groot maar overzichtelijk, een aangename sfeer en oneindig veel te zien.
Ergens dacht ik ongeveer eenzelfde stad aan te treffen.
Cordoba in Spanje is heel wat kleiner, zeker ook na Sevilla, maar ik heb er ook goed weer en het heeft ook heel wat bezienswaardigheden.
Topper hier is de Mezquita Cathedral, en eigenlijk zit in die naam moskee-kathedraal al heel de geschiedenis samengevat.
Het is ook , ver vooruit op zijn tijd, een soort recyclage verhaal.
De romeinen waren eerst , en zij bouwden tempels met Dorische, Ionische, Korintische zuilen.
Toen kwamen de moslims en zij vatten het plan op om een grote moskee te bouwen, een zeer grote moskee.
Daarvoor recycleerden ze de zuilen van de romeinen als steunpilaren.
In de moskee staan ze allemaal door elkaar, roze, blauwe,gewone natuursteen en in de verschillende bouwstijlen.
Daarna kwamen de katholieken en die vonden die moskee wel mooi, dus braken ze hem voor een keer niet af maar gebruikten hem om binnenin rondomrond tegen de buitenwand in iedere nis een kapelletje te bouwen.
Een meerwaarde.
En toen kwam er geen varkentje met een lange snuit, maar een bisschop met een zware vorm van haantjesgedrag en die bouwde een grote kathedraal midden in de moskee.
Indertijd was er groot protest tegen de bouw van de kathedraal, maar zoals gezegd, eigenlijk is het een hergebruik-verhaal.
Ik heb de moskee-katherdraal drie keer bezocht en steeds ontdekte ik nog nieuwe plekjes.
Cordoba heeft ook een zeer mooi Alcazar de los Reyes Cristianos, of anders gezegd een kasteel met mooie tuin.
Ik stond al om 8 uur aan de poort, dus had ik het eerste uur het kasteel en de tuin zowat voor mij alleen.
Verder nog een romeinse brug, een overtal aan kerken , kloosters, musea, een wirwar van smalle straatje die eens de joodse wijk vormden.
En buitengewoon veel drankgelegenheden.
De nieuwe godstienst heeft hier Bacchus als oppergod!
Ik neem nog eens de bus naar Almodovar, een slaperig 'wit' dorpje met een groot kasteel als enige attractie.
Mijn laatste dag ga ik nog naar de Medina Azahara, de ruine van een ommuurde arabische stad , het optrekje van de Kalif van Cordoba.
Ook al een dikke 1.000 jaar oud , maar echt wel de moeite om te bezoeken.
Voor 8 euro heb ik een genummerd zitje in de AVE, de spaanse hogesnelheidstrein.
En die rijdt ook nog op tijd, mij hoor je niet klagen!
Nog meer geluk: de toeristische dienst is open , dus ik heb--blijkt later--een goed stadsplan.
Sevilla is een grote stad met heel veel bezienswaardigheden.
De kathedraal en het alcazar zijn de grote publiekstrekkers en daarvoor moet je lang vooraf boeken.
Dat heb ik niet gedaan , maar als ik zie hoe zelfs de groepen lang moeten aanschuiven vind ik het niet zo erg.
Het is er gewoon te druk naar mijn zin.
Er blijft genoeg te zien.
Ik bezoek het Palacio Casa de Pilatos, het Palacia de las Dunas, de Torro del Oro, het Plaza de Torros , het museo de Bellas Artes, de Baseliek van de Macarena en nog heel veel kerken en kapellen, ik ga naar de Triana wijk, ga naar het Plaza de Espana...
Het is allemaal de moeite waard, en je kan in Sevilla blijven dingen ontdekken.
Maar na een paar dagen begint het weer te kriebelen.
Ik neem dus een bus naar Santiponce, slechts enkele kilometer buiten Sevilla.
Santiponce telt 8.000 inwoners, het is er rustig op straat.
Er is een mooi klooster, ik ben er alleen ,en een meer bekende oude romeinse stad, Italica.
Zelfs daar deel ik het amfitheater slechts met wat schoolkinderen.
Volgende dag een uitstap naar Carmona.
Carmona heeft ook een alcazar, nu een mooi hotel,een romeinse necropolis en een historisch centrum met veel witte huisjes, een poort naar Sevilla en eentje naar Cordoba.
Meer dan 3000 jaar oud, het is in ieder geval een respectabele leeftijd.
Cadiz was ook de vertrekhaven van Colombus op weg naar het westen.
Deelde daardoor ook in de roem en de rijkdom.
Meer welvaart door zijn ligging op een strategisch plekje tussen de Atlantische en de Middelandse Zee.
In onze eeuw kreeg La Caletta Beach zijn moment of fame toen er een strandscene uit een Bondfilm ( Die another day?) werd opgenomen.
Cadiz wordt ook het kleine Havana genoemd, omdat ze ook een 'Malecon' hebben.
Die in Havana Cuba is 7 km lang, deze met zijn 4 km een stukje korter.
Maar het is een mooie.
Aan deze Malecon is ook geen toeristisch kantje.
Ik herinner mij in Havana dat ik een bus toeristen zag stoppen bij een oude vrouw met dikke sigaar die daar alleen zat om van iedere toerist 5 dollar te ontvangen voor een 'originele' foto.
Hier is de Malecon een mooie wandelboulevard die zeker bij valavond volloopt met mensen om de zonsondergang te zien.
Ik maak eens een daguitstapje naar Jerez de la Frontiera.
Jerez ligt niet aan zee en ook hier is het hoogseizoen voorbij.
Ik ga dus het eerste groot hotel binnen en vraag daar een stadsplan.
Jerez is de sherry hoofdstad, met bekende namen als Sandeman en Tio Pepe.
Het is ook Flamenco-hoofdstad en thuis van de Andalusische paardenrijschool.
Ik heb mooi weer en maak een grote wandeling door de stad.
Helaas is het zaterdag en kan ik niks bezoeken.
Ik onthou van dit stadje wel dat er veel meer bier gedronken wordt dan er tapa's gegeten worden....
Terug in Zweden wil ik ook daar wel eens met de trein tot boven de poolcirkel.
Ik ga dus voor een nachttrein naar Riksgransen, op 1365 km afstand van Stockholm en zo'n 300 km boven de poolcirkel.
Riksgransen is niet meer dan een gehucht, heel het 'dorp' kan op 1 foto.
In de winter is het hier een geliefd wintersportcentrum.
Ze hebben hier heel wat skiliften ,een paar hotels , een camping, een nightclub en zelfs een cantina.
Geen kerk, geen bibliotheek, geen museum, zelfs geen stationsgebouw.
Nu is er niet veel beweging.
Wat Noren die hier op de camping zitten, en de supermarkt is open.
Ik wandel eens tot de grens, eens naar de camping, eens naar de cantina, eens naar de supermarkt., eens de berg op aan de andere kant van de spoorweg, en dan heb ik alles gezien...
Aan de andere kant van het 'dorp' staan twee van mijn medetreinreizigers te liften.
Ze hebben een affiche bij dat ze gevaccineerd zijn en naar Narvik willen.
We raken in gesprek.
Het zijn twee jonge Roemenen en ze hoopten hier de bus te nemen naar Narvik.
De bus rijdt niet, zij denken einde seizoen, ik denk dat de grens hier nog steeds gesloten is.
Normaal was de eindbestemming van onze trein ook Narvik, maar dat is al heel lang niet meer.
Op de camping hoorde ik van een Zweed dat sedert kort de Noren terug de grens over mogen , maar de Zweden naar Noorwegen nog steeds niet over deze grensovergang.
Andere grensovergangen zijn wel open.
Ik geef de jongelui de raad om niet hier , op 1 kilometer voor de grens te liften , maar om tot aan de grens te gaan, en daar ,als ze de grens over mogen en erover zijn te gaan liften.
Ze gingen het nog een uurtje proberen en dan eventueel vanaf de grens een taxi nemen.
Je moet maar positief zijn en denken dat daar een taxi gaat staan?
Maar misschien dat de douane er eentje kan bellen?
Het lijkt me wel een goede oefening om vooraf proberen uit te vinden of de grens open is.
Het zijn dus twee jongelui, gevaccineerd, komende uit een land dat lid is van Europa maar niet van Schengen .
Ze willen Noorwegen binnen via een land dat ook lid is van Europa en van Schengen.
En Noorwegen is geen lid van Europa, maar wel lid van Shengen.
Ik vraag hun om een foto van mij te nemen , wens hun veel succes en neem dan de trein terug naar Stockholm.
Terug in Stockholm keer ik bewust mijn rug naar het must-see centrum en ga op ontdekking naar meer.
Ik ga nog wat verder op verkenning op het eiland ten zuiden van Gamla Stan , kom aan de Sofia kerk en ontdek daar in de buurt weer heel wat 'backen-wijken', met de prachtig bewaarde oude houten huisjes .
Daarna maak ik nog een fikse wandeling naar Hammarby Sjostad.
Dit was vroeger een industriele wijk , maar nu opgewaardeerd tot een zee van rust.
Terug in Helsinki wil ik naar Suomenlinna.
Suomenlinna is een vesting op een zeer strategisch gelegen eilandje vlak voor Helsinki.
Zoals het lot is van de meeste van die ideale plekjes voor een vesting is Suomenlinna dus al vaak overgegaan in andermans handen.
Het kwam de Zweden, de Russen en ook de Finnen zeer van pas.
Sedert 1991 staat het op de World Heritage List van Unesco.
Toch is Suomenlinna ook gewoon een wijk van Helsinki, er wonen zo'n 800 mensen, er is een supermarkt en een bibliotheek.
De enige manier om naar Suomenlinna te gaan is per boot.
Die vaart om de 15 minuten en hoort bij het gewone stadsvervoer.
De boot kan maximum twee auto's meenemen, maar alleen de auto's van de bewoners mogen mee, en natuurlijk ook het autotje van de postbode.
Ik heb goed weer en ook hier is het niet druk.
Na mijn mini ferry ga ik terug naar mijn grote boot met 2500 kamertjes.
Ik heb me ingeschreven voor een Cinderella cruise van 20 uur.
We varen naar Tallinn en een stuk terug en gaan dan midden op zee voor anker.
Er is een uitgebreid cruise programma voorzien.
Een pianist, een muziek quiz, een troubadour, Gabriella spelletjes, een orkest, een welcome party, karaoke, bingo, disco en top: een optreden van Anssi Kela!
Ook nog nooit van gehoord?
Ik ook niet, maar het groepje speelde goed en de Finnen gingen helemaal uit den bol!
Het deed goed om te zien dat dat weer kan , zo'n optreden.
Maar met mijn mondmasker en mijn fleecje van 10 jaar oud viel ik dus wel een beetje op.
Gelukkig begrijpt zelfs de meest dronken fin dat er een taalbarriere is...
De volgende ochtend is het brunchbuffet nog maar eens uitgebreid met nog meer soorten paddenstoelen en ook wild en rendier.
Ze hebben ook nog wat extra receptjes gevonden voor de vis.
Wat je allemaal kan doen met mosselen, kreeftjes, garnalen, haring, zalm, witte vis..
En daarna nog de dessertjes...
Ik krijg het steeds moeilijker...
De bediening is zo mogelijk nog beter.
Door corona wordt een groot deel van het buffet voor je opgeschept.
Nog wat extra gecarmeliseerde groentjes?
wat witte wijnsaus voor bij de vis?
Nog een schepje meer?
De dame die komt afruimen vraagt of het gesmaakt heeft.
Ik antwoord dat het zeer lekker was, dat ik eigenlijk wel een paar kilo's moest aankomen en dat dat perfect gaat lukken met Viking Lines.
Dag allemaal.
2022 is ondertussen al bijna twee maand oud.
Madrid, Spanje, de foto's.
Groetjes uit Madrid, hoewel dit reeds mijn laatste avond hier is.
Spanje, 2021, de foto's.
Cordoba..
Van Cadiz reis ik naar Sevilla.
Cadiz zou de oudste stad van Europa zijn.
Door wat veranderingen aan de shiftregels op mijn werk is het voor mij dit jaar helaas niet meer mogelijk om nog spaanse les te gaan volgen.
Zweden, 2021, de foto's.
Finland, september 2021, de foto's.
Terug in Zweden wil ik ook daar wel eens met de trein tot boven de poolcirkel.
Ik maak nog een thema cruisje , nu naar Mariehamn op de Aland eilanden voor het oogstfeest daar.
Terug in Stockholm keer ik bewust mijn rug naar het must-see centrum en ga op ontdekking naar meer.
Terug in Stockholm ga ik voor een cruise door de archipelago.
Terug in Finland neem ik de bus naar Rauma.
Dat eerste dagje in Helsinki was genieten.
