Het was achtereenvolgens Macedonisch, Romeins, Slavisch, Otomaans en Servisch.

Vroeger was het gekend als "stad van de consuls" omdat er zoveel consulaten gevestigd waren.

Nu is het een rustig stadje  waar de cafe en terrasjescultuur overheerst.

Het is ook een universiteitsstad, zelfs de Ataturk  zou hier gestudeerd hebben.

Er is een mooie archeologische site , geen griekse maar een macedonische.

Bitola ligt vlakbij Pelister nationaal Park  en je kan hier prachtige wandelingen maken.

Er zijn nog steeds een paar consulaten gevestigd, dus nog wat mooie gebouwen te zien ook.

Ook wat moskeeen, een katholieke kerk en een zeer mooie Orthodoxe kerk.

De verkeersvrije winkel- wandel-terrasjescultuur-straat heet tegenwoordig Shirok Sokak, maar iedereen zegt nog Marshal Tito street.

Je kan naar de zoo, de bazaar en het stadspark waar je natuurlijk ook iets kan eten en drinken.

De grens met Griekenland is hier maar 30 kilometer vandaan, maar er is geen busverbinding, zelfs de taxi's moeten een speciale vergunning hebben om de grens over te rijden.

Geen grensoverschijdend gedrag dus deze keer..

Op het centrale plein staat een mooie klokkentoren en zit er een man op een paard.

Anders dan in Skopje waar zowat op iedere hoek van de straat er een standbeeld staat van een man-op-paard, staat er hier maar eentje in heel de stad.

Er hangt geen bordje aan ,zal niet toegelaten zijn door Europa, maar ik vermoed dat ik weet wie het is.

Op het plein ook nog het russisch consulaat, met vlag.

Dat mag gelukkig nog wel.

Bitola heeft trouwens ook een oorlogskerhof van 13.000 franse gesneuvelden in WO1.

Triestig toch dat de geschiedenis zich steeds maar herhaalt.

Jonge, gezonde mannen moeten hun leven geven voor iets- niets- wat uiteindelijk toch met overleg moet opgelost worden.

Als ik later die dag terug aan het college-museum waar Ataturk nog gestudeerd heeft voorbij wandel, zie ik dat de tank die ernaast staat door de plaatselijke jeugd gebruikt wordt om op te spelen.

Werd dat maar een wereldwijde rage!