Rest mij nog een weekendje Hanoi om deze reis af te sluiten.
Ik ga nog eens naar het mausoleum van Oompje Ho, en er tegenstelling tot 8 jaar geleden staat er geen eindeloze rij aan te schuiven.
Ik denk Yes!!!, na Vadertje Lenin en Grote Leider Mao kan ik nu naar Oompje Ho.
Helaas, Oompje Ho is voor twee maand op verlof naar Rusland.
Voor wat je een botox-kuur zou kunnen noemen.
In de straten rond het mausoleum staan veel officiele gebouwen , de meeste verboden te fotograferen, en ook veel mooie grote huizen,
waarschijnlijk van leden van de Partij?
"All animals are equal bus some animals are more equal than others...." stond het zo niet in Animal Farm?
Vietnam is officieel nog communistisch, er is maar 1 partij, maar in de praktijk is het toch wel anders.
Kapitalisme en ondernemen wordt ook gestimuleerd.
En de Vietnamees doet mee.
Ik ga nog wat tempels , pagoda's en musea bezoeken en s'avonds, als de straten rond het Hoan Kiem meer verkeersvrij zijn geniet ik van de lichtjes van de stad.
Cat Ba is het grootste eiland van een archipel van 366 eilanden .
Het ligt op een uurtje varen van de wereldberoemde baai van Ha Long en dus ziet het landschap er hier vergelijkbaar uit.
Vroeger woonden hier alleen wat Chinese vissers en om het toerisme wat te promoten werd een deel van het eiland en de eilandjes er omheen een nationaal park.
Volgens mijn reisboek is het rustiger dan de baai van Ha Long en even mooi.
Ik boek een bus-ferry-bus .
Na 3 uur en in de gietende regen komen we aan in de haven.
Er staat een paar kilometer file voor de overtocht.
Daarvoor rij ik eerst terug naar Nha Trang en neem daar s'avonds de trein .
Afstand zo'n 1000 km en 24 uur op de trein.
Van mijn vorige treinrit heb ik geleerd dat wagon nummer 1 de eerste is als de trein van Hanoi naar Ho Chi Minh rijdt, andersom is het de laatste wagon.
Bovendien staan in een wagon de helft van de stoelen in 1 richting , de andere in de andere richting.
Ik kies dus een plekje uit aan het raam langs de kant van de zee en vooruit rijdend.
Ik heb terug gekozen voor derde klas, een soft-seat.
Liever dat dan 24 uur opgesloten in een coupe voor 6 of 4.
Net zoals de vorige rit zijn we het station nog niet uit of er wordt al rondgereden met eten, een kwartiertje later met drinken , enzovoort.
Er is ook warm water voorzien voor wie zelf noedels wil klaarmaken.
Er zijn 2 TV's ,1 voor in iedere richting, maar het geluid staat stil.
Er zijn heel wat kinderen aan boord en die spelen zoals overal ter wereld op hun tablet.
Het is dus een levendige boel .
Tot er zo rond 9 uur voor iedereen een dekentje wordt gebracht.
Opeens wordt het muisstil en maakt iedereen zich op voor de nacht.
Iedereen zoekt een comfortabel plekje, de meeste , ook ik ,hebben 2 zetels .
Om 3 uur s'nachts stoppen we in Danang .
Geen wereldnieuws, maar vanaf hier is wagon nummer 1 opeens weer de eerste wagon, ik rij dus weer achteruit.
De rest van de rit verloopt zeer rustig, de karretjes met eten en drinken rijden weer ,maar er gaan meer mensen van de trein dan dat erbij komen en ik geniet dus van Vietnam dat aan mijn raam voorbij komt.
Toeristen komen naar Ninh Binh voor de natuur.
Er zijn hier in de verder platte omgeving mooie rivieren en rijstvelden waarin grillig gevormde en begroeide kalkrotsen staan.
Samen met de hitte die hier constant heerst heb je er het gevoel alsof je in zo'n oude chinese tekening rondwandelt.
De streek was al vaak decor voor filmopnames en het landschap is nu ook erkend als Unesco erfgoed.
Je kan hier dus met een bootje gaan varen en heel wat grotten gaan bekijken in die kalkrotsen.
Maar toch zijn hier geen Chinese toerbussen te zien , geen Russen.
De enige toeristen zijn hier westerlingen zoals ik.
Waarschijnlijk is het nu off-season, want echt te heet.
Mijn camera vasthouden gaat met moeite en soms komt de hitte zelfs door de zolen van mijn sandalen.
Ik las dus uit pure noodzaak iedere middag een siesta in.
Toch maak ik grote wandelingen en zie mooie dingen.
De natuur natuurlijk, maar ook mooie pagoda's en katholieke kerken.
De stalletjes langs de weg met de lokale specialiteit.
Geit klaargemaakt in zijn geheel, bewaard bij een minimumtemperatuur van zo'n 40 graden.
Ik bezoek de lokale markt waar de kippen , eenden, padden, vissen op een manier aan hun eind komen waar Gaia niet blij mee zou zijn.
In deze streek zou je ook hond kunnen eten,niet gezien..
Maar na een bezoek aan deze markt gaat iedereen toch voor een vegetarisch menu..
Dalat ligt op 1500 meter hoogte en heeft daardoor een zeer aangenaam klimaat.
En dus werd dit ,voor de -rijke- fransen in Vietnam, een plekje om bij te komen van de hitte en vochtigheid , net als Nuwaraeliya in Sri Lanka dat voor de engelsen was.
Er werden kunstmatige meren aangelegd, kerken en luxueuse villa's en kastelen gebouwd.
Ook hier dus sparrenbossen en groenten en fruit als kolen , prei , aardbeien, appels .
Men produceert hier zelfs een eigen wijn.
Het is hier nog steeds het populairste kuuroord van Vietnam.
Je kan hier met een bootje varen op het meer, je laten rondrijden in een koets, en is een kabelbaan waarmee je naar een tempel kan , je kan een ritje met een toeristentreintje maken, er is een golfclub, er is een bloementuin.
Er zijn talloze pagoda's, een klooster, een kathedraal, en natuurlijk verschillende paleizen die je allemaal , mits betaling, kan bezoeken.
Het grootste paleis, en zeker dat met het mooiste uitzicht ,is nu een 5 sterren hotel.
En omdat het een echt klasse-hotel is, mag je er gewoon in rondkijken.
Een beetje boven mijn budget, maar als jullie nu eens allemaal wat geld sturen??
Behalve een heerlijk klimaat, overdag 35 gr , s' nachts 28 gr , en dus iedere dag beach- en terrasjesweer heeft Nha Trang ook nog wat te zien en te doen.
Voor de kust liggen eilandjes waar je met een tour naartoe kan.
Op het grootste eiland is er een reusachtig resort-pretpark gebouwd.
Je kan er naartoe met de langste kabelbaan over zee.
Er is nog een oude Cham tempel.
Er is de mooie Long Son pagoda.
Je hebt de Chong Rock, waar je met wat verbeelding zowel een man als een vrouw in kan zien, maar die vooral mooi gelegen is.
Er is een oceanografisch museum en een Cham museum.
Er zijn modderbaden ,zwembaden,massagesalons, shoppingcentra, markten ...
Vele jaren was Nha Trang vooral populair bij de russen .
Warm weer, een zee om in te zwemmen, lekker eten ,geen visum nodig voor 14 dagen, meer moet een rus niet hebben.
Veel opschriften zijn dus in het russisch, bij de bakker, bij de apotheek, in sommige restaurants kan je zelfs een russisch menu krijgen, pelmeni, borsj , soljanka ,enz.
Als men mij iets wil verkopen word ik hier regelmatig in het russisch aangesproken.
Dat omdat ik er toch nog meer russisch dan chinees uitzie.
Want nu wordt Nha Trang overspoeld door de chinezen!
Honderden bussen..
En overal waar je komt...chinezen, chinezen...
Veel lawaai en ongelooflijk gedrum dus bij alle bezienswaardigheden..
Aan de kabelbaan stond een rij aan te schuiven...
Aan de boten , aan de Cham tempel, aan de Chong Rock....chinezen!!
Ze zijn overal , behalve in de restaurants en op het strand.
Russen zie je veel minder.
Ze hebben een paar jaar geleden een serieuze waardevermindering gekregen van hun munt.
Je ziet ze in de supermarkten , in de restaurants en op de lokale bussen.
Volgens de brochure van de toeristische dienst verblijven ze liefst in de speciaal voor hun gebouwde all-in resorts.
En dus is het strand voor de andere toeristen en vooral voor de vietnamezen.
Als het wat minder warm wordt komen ze met hun familie massaal naar het strand.
Er is geen groene vlag, geen rode vlag, de vietnamees die niet kan zwemmen heeft een reddingsvest aan--ja, eentje zoals je op een boot krijgt.
Er wordt niet geroepen , er wordt geen luide muziek gespeeld.
Er zijn geen speedboten , bananenboten of waterscooters.
Er wordt weinig of niets verkocht, iedereen heeft zijn eten bij.
De vietnamees brengt ook geen handdoek mee.
Na de zwembeurt terug de t-shirt aan en de brommer op , met reddingsvest...handig in het donker..
Ik heb hier lekker vietnamees , koreaans en thais gegeten en genoten op een bankje aan zee met s'avonds de mooi verlichte gebouwen en een aangenaam muziekje.
Nha trang, er zijn slechtere plekjes om aan te spoelen!!
Mijn laatste dag in Ho Chi Minh bezoek ik het mooie postgebouw, de boekenstraat, een moskee, een hindoe-tempel , de zoo, wat musea en kom uiteindelijk aan de Notre Dame- kathedraal van Ho Chi Minh.
Ik hoor muziek binnen , dus even gaan kijken..
Helaas, in tegenstelling van de grote kathedraal in Buenos Aires waar je zelfs tijdens de paasmis nog binnen en buiten mag lopen, mag ik hier wel binnen, maar niet meer buiten voor de dienst voorbij is.
Ik kan nu dus uit eerste hand getuigen dat de Goede God geen airco voorzien heeft in de kerk, maar wel grote TV-schermen.
De kerkdienst lijkt wel een karaoke-oefening, er wordt veel gezongen , en de tekst kan je dus meevolgen op de grote schermen.
De enige woorden die ik begreep waren "alleluja" en "amen".
De volgende dag neem ik de trein naar Nha Trang.
De trein vertrekt stipt op tijd .
Ik heb gekozen voor een soft-seat wagon met airco.
Het is een comfortabele rit.
Zowat om het half uur komt men met een drankkarretje rond, twee keer met vers warm eten en er wordt drie keer gedweild.
Acht uur en zo'n 400 km later komen we op de minuut stipt in Nha Trang aan.
Nha Trang ligt aan zee en is de populairste badplaats van Vietnam.
Het is hier heel het jaar goed weer , zo'n 35 gr.
Er is hier zelfs een toeristbureau en het stadsplannetje is in Vietnamees, Engels, Russisch, Chinees en Koreaans.
Vandaag ben ik al eens gaan wandelen en heb genoten van de zee.
Lekker gegeten ook , zelfs al heb je hier na een bezoek aan de markt een ander idee van "vers van de markt"!!
Het is hier heerlijk , dus blijf ik nog een paar dagen.
Ik was hier al eens in 2011, maar er blijft nog veel te zien.
Dus met het huis van vertrouwen Aeroflot naar Moskou.
Op de aansluitende vlucht nog een uurtje e-learning russisch-spaans, twee films , diner en ontbijt en we zijn in Hanoi.
Naboi Internationaal Airport heeft ondertussen een tweede terminal, deze Aziatische tijger heeft niet stilgezeten.
Veel nieuwbouw en heel wat meer dure auto's..
Stadsbus 17 rijdt gelukkig nog, dus op een uurtje ben ik in de stad.
Ik logeer in de oude binnenstad, wandel nog eens rond het Hoa Kiem meer en neem de volgende dag een binnenlandse vlucht naar Ho Chi Minh.
Ho Chi Minh , het vroegere Saigon , is de grootste , en de rijkste stad van Vietnam.
Zo'n 7 miljoen inwoners, waarvan er zo'n 5 miljoen met een brommer rijden en de rest dus ook al met een dikke auto.
Het is hier minstens even druk en heet als in Hanoi.
De straat oversteken kan , bij gebrek aan verkeerslichten ,maar op 1 manier.
Gewoon verstand op nul , niet kijken naar rechts , niet kijken naar links, niet twijfelen, vooral geen rekening houden met de anderen...
Gewoon oversteken...
Dan rijdt iedereen gewoon langs en rond je..
Eigenlijk een heel simpel systeem.
Je moet nooit wachten tot het groen wordt, gewoon wandelen aan een rustig tempo en doen of het normaal is...
Het systeem werkt....
Het werkt niet als je begint te twijfelen ....als je staat te wachten tot er iemand voor je stopt...als je wacht tot er geen auto's-brommers meer aankomen...als je denkt aan wat je moeder hiervan zou vinden..of als je vreest dat je karma deze dag niet goed is..
Ho Chi Minh heeft nog wat mooie gebouwen uit de Franse koloniale tijd, natuurlijk ook wat musea over de oorlog tegen de USA, wat musea en standbeelden van Oompje Ho , de Grote Leider van Vietnam..
Verder veel shoppingcentra, een levendige uitgangsbuurt met oa een Walking Street, waar drank, eten en grote TV schermen met sport en ander vermaak in overvloed zijn... waar vriendelijke bediening is EN de US dollars vlot naar de andere kant van de toonbank gaan!
Uber bestaat hier niet, als alternatief kan je je achter op een brommer door de chaos laten vervoeren.
Deze dienst heet hier Grab...
Ik kies toch maar voor de benenwagen, zweet natuurlijk wel wat af..
Ik maak ook nog een "cruise" op de Saigon rivier.
Dit is eigenlijk een waterbus, gewoon openbaar vervoer.
Een uurtje heen, een uurtje terug, met mooi zicht op de sky-line van Ho Chi Minh.
Terug in Buenos Aires zoek ik een mooi kamertje in het centrum en al dicht bij de bushalte waar ik binnen een paar dagen de bus naar de luchthaven moet nemen.
Op de Avenida van de 25 ste Maya vind ik een mooi , betaalbaar kamertje met een zéér knappe, vriendelijke Argentijn aan de receptie...
We hebben een goede babbel over Belgie -Tomorrowland, daar wil hij wel eens naartoe,maar het is wel zeer duur.. , en over Argentinie, over hoe mooi zijn land is , en de mooie mannen en het lekkere eten, maar de rijstijl van de Argentijn....We begrijpen elkaar..:):):).
Op Paaszondag ben ik in de kathedraal van Buenos Aires voor de mis van 10 uur.
Dit is de kathedraal waar onze paus Franciscus nog bisschop geweest is.
Binnen in de kathedraal is ook het mausoleum van Generaal San Martin, compleet met wachters.
En het volgende kan dan alleen in Argentinie.
Terwijl je in sommige landen geen foto's mag nemen in een kerk, en in de meeste andere landen geen foto's mag nemen tijdens een kerkdienst.
Mag het in Argentinie wél!
Ik sta te kijken hoe de priester ,samen met een kerk vol gelovigen , zeer stoicijns doorgaat met zijn Paasmis.
Terwijl er ondertussen toeristen binnen en buiten lopen , filmen , fotograferen, selfies nemen..
Ik ga nog eens naar La Recoleta, naar de markt van San Thelmo, naar de tango en de kleurtjes van La Boca , en natuurlijk naar mijn favoriet plaatsje Puerto Maduro, het jachthaventje in het centrum.
Buenos Aires, een mooie stad , maar je moet er onderhand toch beginnen opletten.
Voor de tweede keer gooit iemand een stinkende vloeistof over mij.
Het is een bekende truuk , waarbij er dan onmiddellijk iemand anders je komt helpen om je van de smurrie , maar vooral om je van je geld te verlossen.
De truuk werkt natuurlijk niet als je alert bent en direct een café binnengaat om de smurrie weg te nemen.
Tweede voorval--als ik in een winkeltje een fles water ga kopen blijk ik een vals biljet van 100 pesos te hebben.
Niet onmogelijk.
Er zijn in Argentinie van ieder briefje zo'n 5 , nog geldige versies in omloop , en natuurlijk oude , nieuwe,verfrommelde...het moest er eens van komen.
Enfin , dat probleem heb ik opgelost door voor 1 keer een Big Mac menu te gaan eten op een druk uur..
Maar voor zij die denken dat ik nu nooit meer terug ga naar Argentinie..
Er staat nog geld op mijn subte kaart, ik heb nog pesos over...
Na een paar dagen genieten is het tijd om terug naar Argentinie te gaan.
Op woensdag rijdt er een bus de Pasa de Jama over naar Salta.
Net als vorig jaar is er eerst een bus naar Calama, waar we een uur in de kou van een woestijnnacht voor een gesloten bureau van Andesmar staan te wachten op de bus naar Argentinie .
Twee uur later zijn we in San Pedro de Atacama.
Er stappen zo'n 40 toeristen op de bus, duidelijk geen begeleide groep maar allemaal individuele reizigers.
Als we verder rijden moet ik even slikken.
Niemand schijnt aandacht te hebben voor het landschap.
Ik zie mensen ooglapjes voordoen,slapen, hun mail lezen, filmpjes kijken..
De Andes rij je niet zomaar over, dat is een hele onderneming.
Maar de hele 10 uur dat we erover doen ,kijkt geen mens uit het raam of neemt een foto.
Blijkbaar staat het niet in hun reisboek dat ze hier uit het raam moeten kijken ??
Ik zit aan de linkerkant en als we Purmamarca naderen, aan de rechterkant, vraag ik vriendelijk of men het gordijntje wil openen.
Ik wil mijn foto.
Wij plannen morgen hier naartoe te gaan , zegt mijn medereiziger..
Ik zeg..misschien regent het morgen..
Pardon?
In de bergen kan je binnen het uur ander weer hebben..
Verwondering alom, maar blijkbaar gaat er toch ergens een lampje branden, want de laatste kilometers worden er toch nog foto's genomen.
Als we in Salta aankomen is het donker maar dit is Argentinie en dus is het nog zeer druk .
Honderden stalletjes met eten en winkels nog open voor de paasinkopen.
Ik vind onderdak en ga nog eens naar Salta by Night.
De volgende ochtend naar het busstation.
Alle bussen naar Buenos Aires zijn uitverkocht voor zaterdag, zondag en maandag, alleen vandaag is er nog 1 plaatsje.
Ik heb dus nog even om Salta , La Linda,te bezoeken.
Het is goed terug te zijn in Argentinie,
Iedereen goedgezind, ontspannen , rustig..
Alles kan , alles mag...
Waar ter wereld heb je het gezelschap van een straathond en heb je dan ook nog een local die het normaal vindt om daar dan ook nog een foto van te nemen?
Nog 1 foto extra van Salta park...14 jaar later..en dan op naar Buenos Aires!
Kandy was de laatste koningsstad voor de Engelsen hier arriveerden.
Nu is het de tweede stad van Sri Lanka.
De belangrijkste bezienswaardigheid is de wereldberoemde " Tempel van de Tand -van-Boeddha".
Verder zijn er nog heel wat mooie tempels en een mooi meer waar je met een bootje op kan gaan varen, maar waar duidelijk niet op mag gevist worden.
Het meertje zit vol met zeer dikke vissen!!
Kandy is een van de must-see-bestemmingen voor alle toeristen in Sri Lanka.
Als ik uit de bus stap ,komen de helpers mij dus al in grote getale tegemoet.
En zoals er in sommige landen altijd wel een hondje is dat een eindje met mij meewandelt, heb ik hier altijd wel een tuk-tuk-rijder die stug volhoudt dat ik zonder zijn hulp niets ga te zien krijgen.
De vele honden hier wandelen niet mee, maar rusten uit en bereiden zich zo voor op eventuele calamiteiten.
Hier blijft het s'avonds lekker zwoel, dus geen dekentje meer nodig.
Ik heb een kamertje met een mooi uitzicht en een tempel vlakbij.
Ook deze god moet wat hardhorig zijn..
s'Avonds klinkt er een uur lang zeer luid getrommel, en dat doen ze s'morgens om 5 uur nog eens over.
Gratis wekdienst dus..
Komt goed uit want ik moet toch naar Colombo.
Colombo is slechts 115 km ver , maar we doen er toch bijna 4 uur over.
Een mooie rit ,dat wel , en er is een nieuwe tolroad gepland.
In Colombo ga ik eens naar de floating market, Galle Fort,de wijk Pettah...ik zweet wat af!!
Sri Lanka is een van die landjes waar ik nog niet geweest ben.
Het ligt in Azie , duidelijk!
Vanuit de lucht ziet het er allemaal zeer groen uit, veel palmbomen.
Als ik de luchthaven uitstap begint het...
Taxi , madam...tuktuk, madam...taxi madam...where do you want to go , madam...
special price,..to Colombo and then..where do you want to go...cheap price madam..
Ik weet dat er een bus moet zijn , maar waar...
Uiteindelijk stap ik op een minibusje waar geen bestemming op vermeld staat , maar waarvan de chauffeur beweert dat hij naar Colombo Fort rijdt.
Er is een chauffeur en een begeleider, die tijdens het rijden uit het busje hangt en roept Colo--colo--colo--colo--Colombo!!
De chauffeur claxoneert , om klanten te lokken , maar ook om links, rechts, dubbel ,driedubbel voorbij te steken.
Men rijdt hier officieel aan de 'andere kant' van de weg, en misschien is dat wel letterlijk te nemen
Na 2 uur zijn we aan de eindhalte.
Nog even over de prijs van de rit gediscuteerd en ik kan de straat over en de chaos in van het grote busstation.
Helpers alom, wat dacht je?
Maar ik heb geluk, ik vind direct een bus naar Matara en 10 minuten later ben ik op weg.
Volgens mijn ticket is het een fully-airconditioned bus,....volgens mij niet.
In Matara wachten mij nog meer vrienden , tuk-tuks ,taxi's ..
Ik vind mijn hotel en ga daarna genieten van het zicht op zee.
De volgende dag neem ik een lokaal busje naar Galle.
Er is een begeleider aan boord voor de ticketverkoop, en de chauffeur slaagt er in ,mede door bijna constant geclaxoneer, samen met alle anderen op de weg ,om een tweevaksrijbaan te gebruiken als was het een zesrijvakken weg.
Galle heeft een mooi oud fort , staat op de lijst van Unesco.
Het is er zeer druk , zeer warm , zeer toeristisch, maar inderdaad, zeer mooi.
Vandaag met het busje naar Tangala,nog een laatste stadje aan zee.
Op de terugweg stop ik aan de Sri Vishnu Maha Devalaya tempel.
Mooie tempel met een groot Boedhabeeld en vele gelovigen.
