Kandy was de laatste koningsstad voor de Engelsen hier arriveerden.
Nu is het de tweede stad van Sri Lanka.
De belangrijkste bezienswaardigheid is de wereldberoemde " Tempel van de Tand -van-Boeddha".
Verder zijn er nog heel wat mooie tempels en een mooi meer waar je met een bootje op kan gaan varen, maar waar duidelijk niet op mag gevist worden.
Het meertje zit vol met zeer dikke vissen!!
Kandy is een van de must-see-bestemmingen voor alle toeristen in Sri Lanka.
Als ik uit de bus stap ,komen de helpers mij dus al in grote getale tegemoet.
En zoals er in sommige landen altijd wel een hondje is dat een eindje met mij meewandelt, heb ik hier altijd wel een tuk-tuk-rijder die stug volhoudt dat ik zonder zijn hulp niets ga te zien krijgen.
De vele honden hier wandelen niet mee, maar rusten uit en bereiden zich zo voor op eventuele calamiteiten.
Hier blijft het s'avonds lekker zwoel, dus geen dekentje meer nodig.
Ik heb een kamertje met een mooi uitzicht en een tempel vlakbij.
Ook deze god moet wat hardhorig zijn..
s'Avonds klinkt er een uur lang zeer luid getrommel, en dat doen ze s'morgens om 5 uur nog eens over.
Gratis wekdienst dus..
Komt goed uit want ik moet toch naar Colombo.
Colombo is slechts 115 km ver , maar we doen er toch bijna 4 uur over.
Een mooie rit ,dat wel , en er is een nieuwe tolroad gepland.
In Colombo ga ik eens naar de floating market, Galle Fort,de wijk Pettah...ik zweet wat af!!
Sri Lanka is een van die landjes waar ik nog niet geweest ben.
Het ligt in Azie , duidelijk!
Vanuit de lucht ziet het er allemaal zeer groen uit, veel palmbomen.
Als ik de luchthaven uitstap begint het...
Taxi , madam...tuktuk, madam...taxi madam...where do you want to go , madam...
special price,..to Colombo and then..where do you want to go...cheap price madam..
Ik weet dat er een bus moet zijn , maar waar...
Uiteindelijk stap ik op een minibusje waar geen bestemming op vermeld staat , maar waarvan de chauffeur beweert dat hij naar Colombo Fort rijdt.
Er is een chauffeur en een begeleider, die tijdens het rijden uit het busje hangt en roept Colo--colo--colo--colo--Colombo!!
De chauffeur claxoneert , om klanten te lokken , maar ook om links, rechts, dubbel ,driedubbel voorbij te steken.
Men rijdt hier officieel aan de 'andere kant' van de weg, en misschien is dat wel letterlijk te nemen
Na 2 uur zijn we aan de eindhalte.
Nog even over de prijs van de rit gediscuteerd en ik kan de straat over en de chaos in van het grote busstation.
Helpers alom, wat dacht je?
Maar ik heb geluk, ik vind direct een bus naar Matara en 10 minuten later ben ik op weg.
Volgens mijn ticket is het een fully-airconditioned bus,....volgens mij niet.
In Matara wachten mij nog meer vrienden , tuk-tuks ,taxi's ..
Ik vind mijn hotel en ga daarna genieten van het zicht op zee.
De volgende dag neem ik een lokaal busje naar Galle.
Er is een begeleider aan boord voor de ticketverkoop, en de chauffeur slaagt er in ,mede door bijna constant geclaxoneer, samen met alle anderen op de weg ,om een tweevaksrijbaan te gebruiken als was het een zesrijvakken weg.
Galle heeft een mooi oud fort , staat op de lijst van Unesco.
Het is er zeer druk , zeer warm , zeer toeristisch, maar inderdaad, zeer mooi.
Vandaag met het busje naar Tangala,nog een laatste stadje aan zee.
Op de terugweg stop ik aan de Sri Vishnu Maha Devalaya tempel.
Mooie tempel met een groot Boedhabeeld en vele gelovigen.
Van Saranda naar Vlora zijn er slechts 2 bussen per dag.
Er zijn 2 mogelijkheden om naar Vlora te rijden,1 langs de kust en 1 terug naar Gjirokaster en dan verder door het binnenland.
Mijn busje kiest de snelste weg, via Gjirokaster.
Terug de mooie bergpas over .
Onderweg krijg ik nog te horen dat Gjirokaster misschien wel mooi is, maar de mensen daar..
Het zijn voornamelijk joden en die zijn helemaal niet vriendelijk....
De man die dit vertelt heeft naar eigen zeggen vrienden over heel de wereld, alleen in Gjirokaster niet...en de reden daarvan ziin natuurlijk de anderen..
De Caucasus, daar gaan we weer...
Een uurtje later maakt ons busje een stop, geen dorp te zien.
Iedereen de bus uit en ik dus ook.
Er worden hier levende kalkoenen verkocht.
Ik maak eerst nog een grapje..aha, de gelukkige , ontsnapte kalkoenen na Kerstmis.
Blijkt dat men hier voor nieuwjaar ook kalkoen eet.
Een van mijn medereizigers heeft 33 kg kalkoen bij voor zijn zus in Vlora.
33kg?
Tsja, t' is een feest met 10 personen..
In Vlora werd in 1912 de onafhankelijkheid van Albania uitgeroepen.
Maar Vlora werd vooral bekend als de stad waar het protest ontstond tijdens de Piramide Crisis in 1997.
Meer dan 2 miljoen mensen waren toen opeens al hun geld kwijt , de helft van het BNP was opeens weg..
Naar schatting een half miljoen wapens werden gestolen van politie en leger.
En vooral Vlora werd het rovershol.
Albanese en Italiaanse maffia , drugs- en mensensmokkel...
In die tijd waren er hier dus waarschijnlijk meer kalasjnikovs dan hotelkamers..
Van mijn hotel naar de baai van Vlora loop ik langs een brede drukke weg met palmbomen .
En daar sta ik dan.... te kijken...
Het is een zeer grote baai, en kilometers lang zijn er niets dan nieuwbouw appartementen, hotels ,design-cafe's en restaurants...
Allemaal om te mooier.
De terrasjes zitten vol met mensen die een koffie , een borreltje, een cognacje, een biertje drinken.
Ook als het donker wordt blijft de kermis goed draaien, onveilig is hier lang weg.
Vandaag heb ik dus een grote wandeling langs de promenade van Vlora gemaakt, heb het kleine oude centrum bezocht, en ben naar de kapper geweest.
De mensen zijn hier vriendelijk.
Regelmatig wordt mij gevraagd waar ik vandaan kom..
Belgie ...
Bedankt om te antwoorden en om naar Albania te komen..
Behalve dan die ene.
Hij kwam op de bank naast mij zitten , want "hier is betere GSM ontvangst".
Tirana heeft geen centraal busstation, de bussen naar noord, zuid, oost vertrekken vanop verschillende plaatsen.
Maar dankzij google, het internet en de toeristische dienst weet ik waar ik moet zijn.
Het is een mooie ,rustige zondagochtend en dus maak ik een wandeling in plaats van de stadsbus te nemen.
Ik ben net op tijd voor de bus van 10u en krijg de voorlaatste plaats toegewezen.
Met 20 Albanezen en het griekse, turkse en albanese levenlied dus op weg naar Gjirokaster.
Het is rustig op de bus.
Toch is er 1 dame die niet tevreden is over de haar toebedeelde zetel.
Ze wil vooraan zitten ,op de plaats van de busbegeleider.
Die , en de rest van de bus ,is niet akkoord.
Er wordt hevig gediscuteerd,..uiteindelijk stopt ons busje op de pechstrook.
De chauffeur spreekt de dame toe.
Ik hoef geen Albanees te verstaan om te begrijpen wat hij zegt.
De volgende 5 uur zegt ze niets meer .
De weg is goed ,weinig verkeer.
In de buurt van Tepelena hebben we een sanitaire stop.
Een van die mooie plekjes!
Gjirokaster is een zeer oude stad, gebouwd tegen de helling van een berg.
Volgens de Albanese geschiedschrijver Kadare '''Zijn de huizen zo dicht op elkaar gebouwd en is de helling zo sterk, dat als je valt ,je op het dak van het onderliggende huis terecht komt.Vooral de dronkelappen weten daar van mee te praten"".
Er is ook nog een kasteel, gebruikt door alle veroveraars van de stad, en dat heeft natuurlijk het mooiste uitzicht.
Gjirokaster is ook geboorteplaats van Grote Leider Hoxha.
De eerste dag dat ik hier ben is grijs met af en toe motregen.
Het geeft een speciale mysterieuze sfeer .
Vandaag een stralend mooie zonnige dag..
Gjirokaster toont zich van zijn mooiste kant.
Ik wandel heel de dag door de nauwe straatjes,zonder plannetje,nergens te vinden....
Nog geen 10 andere bezoekers gezien.
Toch heb ik ook hier een hondje dat heel de dag met me mee wandelt.
En een paar keer zegt er een kleine jongen "Merry Christmas" tegen mij ,
En joelt daarna van vreugde dat ik zijn engels verstaan heb.
Als de zon ondergaat en de stad en de omliggende bergen prachtig verkleuren ben ik het eens met Unesco.
Dit stadje verdient een plaatsje op hun lange lijst!!
De Albanese Maffia , daar heeft iedereen al eens van gehoord, maar waar Albanie nu juist ligt?
Het is een land met een zeer lange geschiedenis.
De Grieken , de Romeinen, de Turken , ze zijn er allemaal geweest.
Na heel wat schuiven met de grenzen voor, tijdens en na de twee wereldoorlogen werd Albanie een communistische staat.
Toen Stalin stierf vonden ze de Sovjetunie niet communistisch genoeg meer.
Ze gooiden de Russen buiten en werden dikke vriendjes met de Chinezen.
Toen Mao er niet meer was gooiden ze ook de Chinezen buiten , want niet communistisch genoeg.
Daarna hadden ze hun eigen Grote Leider Hoxha en verder geen vrienden meer.
Maar zelfs die had het eeuwig leven niet en sindsdien is dat Echte Ware Communisme nogal verwaterd.
Het is een beetje simpel uitgedrukt , maar ik heb natuurlijk niet de pretentie om een geschiedenisboek te schrijven.
Als ik het goed heb is in Albanie momenteel officieel 80% van de bevolking moslim .
Maar wel van een aparte strekking binnen de moslimgemeenschap.
Ik heb eens ergens gelezen dat ze hier een paar honderd jaar geleden belastingsvermindering kregen als ze 'moslim' werden.
Je hoefde daarvoor niet eens naar de moskee te gaan..
Tsja..
Ze hebben dus moskee's , vieren de ramadan en het suikerfeest.
Maar toch hebben ze hun enige internationale luchthaven genoemd naar Moeder Theresa , bij mijn weten toch een katholieke non?
En blijkbaar zijn ook Kerstdag en de geboortedag van Moeder Theresa officiele feestdagen in Albanie.
Trouwens, Moeder Theresa was wel een Albanese , maar leefde in Kosovo, waar meer dan 80 % van de bevolking Albanees is, maar ze was eigenlijk wel geboren in Skopje, wat nu Macedonie is.
Samengevat reis ik dus weer naar het kluwen van de Balkan...
Ik heb me voorgenomen niet aan politiek en niet aan religie te doen..
Maar gewoon eens te gaan zien hoe het daar nu eigenlijk is..
Het begint al goed op de luchthaven.
Na 3 minuten wachten is het al aan mij.
Zoals altijd geef ik mijn paspoort met een klein hartje aan de man van de grenspolitie.
Hij kijkt mij met een grote glimlach aan: eerste keer in Albanie?
Ik zeg ja.
Kom je hier voor Kerstmis?
Ik zeg nog maar eens ja.
Dan wil mijn machineleesbaar paspoort weer niet gelezen worden.
Na een paar keer proberen lukt het toch.
De ambtenaar schuift mijn paspoort terug: Welkom in Albanie !! zegt hij.
En mijn stempel?
Dat geven we niet--Hij zegt iets van Shengen..
Shengen ?? Is Albanie bij Shengen??
Beteuterd sta ik naar mijn paspoort te kijken.
Weer geen stempel.....waar gaat de wereld naartoe?
Verder gaat alles perfect.
Als ik naar de uitgang loop hoor ik slechts een paar keer taxi?, you need taxi?
Ik neem de bus naar het centrum, die zich net als thuis vastrijdt in het verkeer op een vrijdagavond.
Uiteindelijk is het al lang donker als ik uitstap vlakbij het grote centrale plein.
Voor het eindejaar is alles mooi verlicht en er zijn vele kraampjes waar vooral (zeer) grote pinten bier en gluhwein gedronken worden.
De muziek "White-White-Xmas" en "Rudolf the Red Nosed Rendeer"..
Vandaag dus een dagje Tirana.
Tirana is geen wereldstad, de bezienswaardigheden kan je op een dag zien.
Geen toeristen te zien, en ik val hier ook minder op dan in Azie.
Toch vraagt af en toe iemand mij of ik geen hulp nodig heb..
Ik heb nog 1 dag in Jeonju en de dame van het toeristbureau raadt mij aan om naar Gangcheon Park te gaan.
Wat moeilijker met openbaar vervoer, maar ze schrijft wat woorden op een papiertje.
Eerst rij je naar Sunchang en dan toon je dit briefje en je zal er wel geraken...
Ik dus de bus op naar Sunchang en doe dan de truuk met het briefje.
Voor de man achter het loket is het niet duidelijk waar ik naartoe wil.
Maar gelukkig is er een jongeman die begrijpt dat ik naar het park wil.
Blijkbaar zijn de woorden op mijn lijstje bestemmingen waarbij het traject van de bus voorbij het park loopt.
Mijn helper vraagt wat rond en wacht dan tot er een bus komt en rijdt met me mee.
We rijden zo'n 10 km en in dit lokaal busje alleen wat huisvrouwen die met de boodschappen terug op weg naar huis zijn.
Op een kruispunt waar verder niets te zien is maakt de buschauffeur ons duidelijk dat we eruit moeten.
Hier naar rechts en dan nog 3 km wandelen.
Die bestemming op het papiertje was er dus 1 die in de buurt van het park komt.
Enfin , het is goed weer ,dus gaan we op weg en ik probeer te onthouden waar ik uit de bus gestapt ben..
Het is helemaal niet zo ver, en als we aan de parking komen is het zeker dat ik hier niet alleen zal zijn.
Er staan minstens 100 toerbussen..
Er is een toeristische dienst en ik ga voor een plannetje van het park.
Helaas , alleen Koreaans,maar de vriendelijke dame maakt me duidelijk dat ik gewoon de rivier moet volgen.
Eerst is er een tempel , dan een brugje over, dan verder langs de rivier, dan is er een waterval.
Dan terug....totaal 6 km.
Dit park ontvangt jaarlijks 1,2 miljoen bezoekers, waarvan natuurlijk een massa nu de herfstkleuren op hun mooist zijn.
Het is dus weer een soort Koreaanse Kermis, met dit verschil dat men hier blijkbaar vooral komt om gezellig te picknicken.
Ik volg dus de groep en geniet nog maar eens van de mooie kleuren.
Voorbij de tempel, dan over het bruggetje..
En dan is er opeens nog een brug,..de brug ...
Men heeft hier een brug gespannen 50 meter hoog en 75 meter lang...
En ik kan het natuurlijk niet laten..
En eens boven kan je natuurlijk nog hoger naar een mooi uitzichtspunt ,met vogelperspectief van de brug....
Mooi!!
Ik neem me voor...morgen geen trappen!!
Terug in Seoul wil ik wat cultuur .
Ik begin met Jongmyo Shrine, op de Werelderfgoedlijst.
In deze tempel worden de koninklijke voorouders geeerd ,maar bijzonder is dat ook de muziek en rituelen tot op heden bewaard gebleven zijn.
Twee keer per jaar ,in de lente en in de herfst ,worden hier nog steeds dezelfde muziek en rituelen uitgevoerd.
En de goden zijn blijkbaar met mij , want juist vandaag is de tempel dus net als vroeger!!
De combinatie van muziek ,rituelen en kostuums in eeuwenoude gebouwen met als achtergrond de kleurenpracht van nog maar eens een mooi park.....
Je moet maar geluk hebben!!
Vandaag naar Changdeokgung Palace,ook al Werelderfgoed en dat niet alleen omdat het zo mooi is ,maar vooral omdat men bij het ontwerp vertrokken is van de omgeving en daar de paleizen ingepast heeft.
Het wordt beschouwd als het meest Koreaanse Paleis van Korea.
Om het nog wat authentieker te laten lijken is de toegang gratis voor wie het bezoekt in traditionel klederdracht.
Albanie, ik wou er al lang eens naartoe.
