Belg maakt zich zorgen over toekomst gezondheidszorg
De meeste Belgen vinden dat zij een goede gezondheid hebben en gezond leven.
Drie
Belgen op vier zijn er van overtuigd dat de financiering van de
gezondheidszorg in gevaar is en in de toekomst voor problemen zal
zorgen. Dat blijkt uit de resultaten van een internetenquête van
ziekteverzekeraar DKV Belgium. Het probleem van de vergrijzing, die
trouwens nog maar net begonnen is, wordt als belangrijkste
kostenverhogende factor gezien. Positief is dat de meeste Belgen vinden
dat zij een goede gezondheid hebben en gezond leven. Dat belet echter
niet dat de meeste respondenten geconfronteerd worden met kosten door
ziekte of hulpbehoevendheid, zo blijkt.
Moeite met kosten De
belangrijkste uitgavenposten zijn geneesmiddelen, tandzorgen,
huisartsen en specialisten. Wel is de Belg tevreden over de kwaliteit
van de gezondheidszorg. Dat geldt ook voor de algemene en medische
informatie die hij krijgt van de zorgverstrekkers, maar niet voor de
informatie over de kosten van de medische behandelingen. Meer dan de
helft van de ondervraagde Belgen had geen idee over de kostprijs van
hun behandelingen. Opvallend is ook dat 25 procent van de Belgen moeite
blijkt te hebben om die kosten te dragen. Voor 4,6 procent is dat zelfs
onmogelijk. Bijna 10 procent van de respondenten moest dit jaar een
medisch noodzakelijke behandeling uitstellen omdat zij die niet konden
betalen.
Middel om te besparen De 6,5
miljard euro (of een gemiddelde van 650 euro per inwoner per jaar) die
de Belgen jaarlijks bovenop de tussenkomsten van de mutualiteit en
verzekeraars zelf moeten ophoesten wegen zwaar op hun budget. De meeste
Belgen (89 procent) hebben een aanvullende hospitalisatieverzekering en
een meerderheid vindt dat die verzekering verplicht zou moeten zijn.
Velen zouden volgens DKV de verzekering zien als het beste middel om te
besparen in de gezondheidszorg. De verzekeraar benadrukt dat de
overheid overigens nog een bijkomende, informatieve taak wacht, omdat
75 procent van de bevolking niet weet wat de huidige verplichte Vlaamse
zorgverzekering inhoudt en meer dan 50 procent geen idee heeft in welke
tegemoetkomingen de verzekering voorziet. Vlamingen scoren daarbij even
slecht als Walen.
Splitsen? Op de vraag of
de gezondheidszorg gesplitst moet worden tussen Vlaanderen en Wallonië,
gaat van de Franstalige respondenten 16 procent akkoord en 76 procent
niet akkoord, en van de Nederlandstalige respondenten 42 procent
akkoord en 40 procent niet akkoord. Ruim 8.200 mensen namen deel aan de
internetenquête van DKV Belgium, die georganiseerd werd in samenwerking
met de redacties van de bladen van de Roularta-groep. (belga/odbs)
di 20/11/07 - In de Kamercommissie Bedrijfsleven hebben
christendemocraten en liberalen een SP.A-voorstel weggestemd dat
maximumprijzen voor gas en elektriciteit mogelijk zou maken.
De SP.A vindt de huidige prijzen te hoog omdat Electrabel een feitelijk
monopolie heeft. Alleen opgelegde maximumprijzen kunnen de stijging
inperken, meent de SP.A.
De maximumprijzen zouden gelden zolang Electrabel een feitelijke monopoliepositie bekleedt.
Maar de oranje-blauwe partijen vrezen dat zulke maximumprijzen geen goedkope energie opleveren. Integendeel, klinkt het.
"Wij zijn voor zo laag mogelijke prijzen en die kun je alleen krijgen
door concurrentie", zegt Open VLD-Kamerlid Bart Tommelein. "Als je een
maximumprijs invoert, kunnen er minder spelers op de markt komen."
Gisteren het laatavondnieuws. VTM begint met beelden van het
post gebouw in Gent. Lekker spectaculair, alsof er niets belangrijker te melden
is. Op de VRT een korte mededeling over de manifestatie van mevr. Marie Claire
Houard vandaag in Brussel. Snel meegeven dat er in Wallonië veel rond te doen
is in de media. Vervolgens nog even de nadruk leggen op het feit dat het over het
algemeen enkel Franstalige zullen zijn die de massa kleuren. En snel over naar het volgende item.
Dan komt het, de rusthuizen. In Antwerpen betaald men bijna
45 per dag terwijl men in West-Vlaanderen slechts 38 hoeft te betalen. Men
vergelijkt snel de provincies en de instellingen en laat vervolgens twee opponenten
aan het woord. De conclusie is snel gemaakt. De één krijgt teveel subsidies, de
andere te weinig.
Is er dan niemand die zich afvraagt hoe dit in Wallonië is ?
Dit stond te lezen in de krant De Morgen
Antwerpse
rusthuizen het duurst: 45 euro per dag
De
gemiddelde prijs die een bejaarde in een Antwerps rusthuis betaalt, bedraagt
44,97 euro per dag of ongeveer 1.350 euro per maand. Daarmee moeten Antwerpse
senioren van alle Belgen het meest betalen. Dat blijkt uit nieuwe cijfers van
de FOD Economie.
In een Vlaams-Brabants rusthuis betaalt een gast gemiddeld 39,48 euro per dag.
In West-Vlaanderen ligt de gemiddelde dagprijs het laagst in Vlaanderen: 38,13
euro.
Wallonië scoort het laagst met 33,16
euro, tegen 40,28 euro voor Vlaanderen. Het Belgisch gemiddelde
bedraagt 36,17 euro. Bij die prijzen zijn de dokters- en medicijnkosten niet
meegerekend. Op dit moment telt ons land 1.680 rusthuizen en ongeveer 124.000
bedden.
En daarom de titel, een stukje media. Hoe kunnen mensen een
juist beeld vormen van een maatschappij als de problemen steeds eenzijdig
worden afgeschilderd ?
2,5 euro per dag betaalt elke Vlaming aan de
waal zo blokletterden de Vlaamse media onlangs.
2,5 euro per dag dat is 912.5 euro per jaar,
toegegeven daar koop je al wat moois mee voor jezelf. Maar die 2,5 euro die
worden natuurlijk niet zomaar in baar geld afgegeven aan die verderfelijke
walen. De in totaal 5,6 miljard euro transfers van Vlaanderen naar Wallonië gaan
allemaal via de sociale zekerheid, die worden dus gebruikt om de buitengewone
bijkomende kosten te dekken van zieke mensen, oude mensen, kinderen,
werklozensteun, pensioenen etc .
Wie dus voorstelt om die 2,5 euro niet langer
beschikbaar te stellen zou dus best eens nadenken over wat de gevolgen daarvan
zouden zijn voor zijn landgenoten in het zuiden van het land en op termijn voor
zichzelf.
Maar het blijft natuurlijk ieders recht om dit feit
abnormaal te vinden alhoewel het solidariteitsprincipe het fundament is van de
onze welvaart en het de cement vertegenwoordigd van het Europesebeschavingsniveau.
Maar wat dan te denken van een rapport van de
Europese centrale bank dat stelt dat de Belgische overheden dezelfde output
zouden kunnen leveren met 66% van de middelen die ze nu gebruiken (recentste
studie met volledige cijfers over 2004).
De besparingswinst die we aldus zouden kunnen
realiseren bedraagt volgens dit rapport niet minder dan 50 (vijftig) miljard
euro !
50 miljard euro, dat is wat we afdragen voor een
bestuur dat er steeds minder één is maar ons door zijn expansie bij iedere
staatshervorming wel telkens opnieuw duurder kost.
50 miljard euro, dat is een transfer van de burger
naar de politiek die bijna tien maal zo veel kost als de transfer van de Vlaming
naar de Waal.
Hou er dan ook rekening mee dat vele bekleders van
politieke mandaten eigenlijk meerdere politieke mandaten bekleden en dus almaar
met een groter deel van de koek weglopen.
Het geld van deze transfers dient in tegenstelling
tot de 2,5 euro van daarstraks niet voor allerhande uitkeringen van
hulpbehoevenden maar voor de instandhouding van een politiek profitariaat dat
zijn gelijke niet kent.
Al wie bijgevolg een transfer van 5,6 miljard teveel
vindt voor een gerechtvaardigd doel moet wel helemaal sprakeloos worden van een
totaal overbodige en nutteloze transfer van 50 miljard euro (2017 miljard
oude Belgische franken) die enkel gebruikt wordt voor de handhaving en zelfs
uitbreiding van een almaar groter wordend korps van sluwe zelfbedieners die
gedurig meer maar allerminst beter bestuur voorstaan.
Als de loonlasten in België zo hoog zijn dan ligt dit
zeker niet aan (normale) transfers in de sociale zekerheid maar des te meer aan
de (abnormale) en afschuwelijk hoge transfer van de burger naar de
politiek.
Gemiddeld heeft België een werklozenpercentage dat
min of meer vergelijkbaar is met de buurlanden/regios, dus moet de reden voor
de hoge loonlast ergens elders liggen.
De Europese centrale bank heeft met zijn rapport de
vinger op de (open) wonde gelegd.
Een open wonde waar voortdurend nieuwe roofdieren op
af komen om hun deel van de prooi op te eisen.
Terwijl de één in de rij staat voor de voedselbank,
dineert de ander voor het goede doel. Is de Nederlandse
verzorgingsstaat iets van vroeger en wordt de kloof tussen rijk en arm
steeds groter? In de derde aflevering van De Toekomst een portret van
de nieuwe armen en hun weldoeners.
Heeft
Nederland in 2020 inderdaad een 'leger' van twee miljoen kanslozen,
zoals minister De Geus in 2004 voorspelde? Hoe moeten de laaggeschoolde
werknemers, de werklozen en de mensen die nauwelijks Nederlands spreken
gaan rondkomen in de toekomst, wanneer de verzorgingsstaat tot een
minimum teruggebracht is en het eenvoudige werk naar het buitenland is
verdwenen?
De libertariërs van de stichting Meer Vrijheid
zijn in ieder geval duidelijk: de verzorgingsstaat kweekt hulpelozen,
maar straks moeten burgers weer leren zelfredzaam te zijn. En mocht het
met de zelfredzaamheid niet helemaal lukken, dan kunnen de rijken van
straks een handje helpen. Want de bedragen die er nu aan premies worden
betaald, kunnen dan aan liefdadigheid besteed worden. Voor de echte
pechvogels.
Regisseur Sunny Bergman bezocht de voedselbank in
Helmond, waar de armen van nu al afhankelijk zijn van particulier
initiatief. De oprichters vertellen dat de klantenkring binnen een half
jaar verdubbeld is, omdat de armsten nu al niet meer kunnen rondkomen.
En dus schiet de Koninklijke Nederlandse Jaagvereniging 1200 fazanten
voor de Helmondse minima.
Maar is filantropie wel een uitkomst?
Hoe structureel kan liefdadigheid zijn? Worden straks alleen gelovige
armen geholpen omdat de weldoeners eisen gaan stellen aan de hulp? Op
een liefdadigheidsgala ten bate van de Cliniclowns wordt duidelijk dat
de gulle gevers er ook vooral voor hun netwerk zitten.
De
Toekomst schetst een beeld van de armen van straks. Zijn ze hulpeloos
gemaakt, zijn ze verwend of kunnen ze werkelijk geen kant op?
Camera: Sunny Bergman Camera fictiescene: Rob Hodselmans Acteur fictiescene: Rene Krijger Geluid: Joris van Ballegooien, Milika de Jonge, Benny Jansen en Bram Meindersma Research: Tjitske Holtrop, Hellen van Schelven, Frank Theunissen Productie: Mariska Schneider Montage: Milika de Jonge Regie: Sunny Bergman
Oostende, Herentals eb Menen pleiten afschaffen van de onderhoudsplicht te behouden
DE WET
De onderhoudsplicht voor kinderen om hun ouders bij te
staan die het verblijf in het rusthuis niet meer kunnen betalen is voorzien in
art. 98 van de OCMW-wet.
De wet werd gewijzigd in 2004en
voorziet de keuze tussen 2 formules :
1. Ofwel de onderhoudsplicht toepassen mits uniforme
terugvorderingtarieven voor alle steden en gemeenten.
2. Ofwel afzien van de terugvordering waarvoor de
goedkeuring vereist is van én OCMW-Raad én Gemeenteraad. DE
ONDERHOUDSPLICHT IS AFGESCHAFT IN OOSTENDE, HERENTALS en MENEN
Solidariteit is belangrijk in een sociale maatschappij.Maar solidariteit is ook per definitie een
collectief gegeven.
De zorg voor de oudere generatie vereist solidariteit van de jongere
generatie, maar niet op individuele basis.
Zoals wij hieronder zullen uitleggen, is solidariteit op individuele
basis voor de onderhoudsplicht een onrechtvaardig systeem.Daarom werd de onderhoudsplicht afgeschaft in
Oostende, Herentals en Menen.Dit wordt
erg gewaardeerd door de bevolking.Wij
willen niet dat de federale overheid dit systeem terugschroeft.
WAAROM DE
ONDERHOUDSPLICHT AFSCHAFFEN ?
1.
De onderhoudsplicht veroorzaakt veel menselijk leed
Sommige
rusthuisbewoners schamen zich omdat hun kinderen moeten bijbetalen in de
rusthuisfactuur. Zij willen hun kinderen niet opzadelen met extra kosten.
Het
is niet goed voor de relatie tussen ouders en kinderen. En leidt tot
conflicten.
Ook
broers en zussen krijgen soms onderling ruzie. Zij vinden het niet eerlijk dat
de ene veel meer moet betalen dan de andere afhankelijk van het officiële
inkomen. Of dat de ene niet en de andere wel moet betalen op basis van dit
officiële inkomen.
Het
kan leiden tot het verbrokkelen van familiebanden:
-broer A wil
niet meer op bezoek indien zus B er is
-moeder durft
de kinderen niet uitnodigen uit schaamte omdat zij op hun kosten leeft.
-
De
onderhoudsplicht tast de welstand aan:
-sommige
onderhoudsplichtigen hebben zelf nog studerende kinderen. De onderhoudsplicht
vermindert hun draagkracht t.a.v. hun eigen kinderen
-anderen zijn
pas gepensioneerd en hadden heel wat plannen die zij nu niet kunnen uitvoeren
-
2.
Ook andere vormen van bejaardenzorg worden gedragen door de lokale solidariteit
Bejaarden
die thuis wonen, worden door het OCMW op allerlei manieren ondersteund. Zij
krijgen goedkope poetshulp, gezinshulp, hulp bij klusjes in huis, goedkope
maaltijden aan huis bezorgd,
De
financiële tekorten van die diensten worden gedragen door het OCMW. Deze
diensten behoren terecht tot de essentiële taken van een modern OCMW. Het
verschil tussen de aangerekende prijs en de effectieve kostprijs wordt niet
verhaald op de kinderen van de genieters.
Eens
zij echt niet meer alleen kunnen wonen en in een rusthuis binnenstappen stopt
dit. Dit is niet logisch.
Waarom
maakt de gemeenschap thuishulp wel betaalbaar en een noodzakelijk
rusthuisverblijf niet?
3. Het is een zeer
onrechtvaardig systeem
a)
Grote verschillen ingevolge het kindsdeelprincipe
Het
oplegbedrag wordt verdeeld over het aantal kinderen. Elk kind betaalt nooit
meer dan het procentueel aandeel op basis van het aantal kinderen.
Zo
betaalt een enig kind bijvoorbeeld een onderhoudsplicht van 200 euro. per
maand.
Met
een identiek inkomen en eveneens een opleg (verschil rusthuisfactuur en
pensioen) van 200 euro. moet een kind maar 50 euro. (een kindsdeel van ¼)
betalen indien die 3 broers en/of zussen heeft.
b)
Grote interpretatieverschillen van de kwijtschelding ingevolge de
billijkheidsregel
De
wet laat toe dat het OCMW individueel mag beslissen om geen bijdrage te eisen
op basis van billijkheidsredenen.
Zo
een beslissing is het gevolg van een aantal argumenten door de onderhoudsplichtige
aangebracht. Dit is vaak terug te brengen op een moreel onrecht of een fysische
verwaarlozing die de onderhoudsplichtige vanwege de onderhoudsgerechtigde heeft
moeten ondergaan.
We
ervaren dat sommige situaties zeer overtuigend overkomen, maar dat het andere
keren uiterst moeilijk is om uit te maken of de onderhoudsplichtige echt zo te
kort gedaan is. Dan wel of het alleen maar om een ordinaire werkwijze gaat om
van een bijdrage af te komen. Het systeem van billijkheidsredenen is in elk geval
onbedoeld een bijkomende factor van rechtsonzekerheid. Er mag aangenomen worden
dat het ene OCMW hier veel bereidwilliger is dan het andere OCMW.
4.
De hoge kostprijs van het innen van onderhoudsbijdragen
De
netto opbrengst van de onderhoudsplicht is voor het OCMW zeer beperkt.
De
administratieve verwerking is zeer arbeidsintensief:
-sociaal en
financieel onderzoek naar de kinderen
-facturatie
-opvolging
van de betalingen
Een
deel hiervan wordt niet geïnd wegens betwistingen, weigeringen, en leiden tot
rechtsprocedures die ook geld kosten.
De
budgettaire netto-opbrengst voor de overheid wordt bovendien nog eens
verminderd door het belastingseffect. Het onderhoudsplichtige kind mag 80% van
de betaalde bijdragen aftrekken van het belastbaar inkomen. Dit brengt voor de
federale overheid minder inkomsten mee.
De
terugvordering voor onderhoudsplicht kost dus grosso modo evenveel dan hij
opbrengt.
5.
Bejaarden hebben recht op solidariteit van de gemeenschap
De
bejaarden hebben hun ganse actieve loopbaan bijgedragen om onze welvaart op te
bouwen.
Het
is verantwoord dat zij nu solidariteit terug krijgen in hun laatste levensfase.
BEHOUD VAN DE AFSCHAF IS VERANTWOORD
De regeringsonderhandelaars willen de wet opnieuw aanpassen waardoor de
terugvordering weer overal verplicht wordt.
Bovenstaande argumentatie toont aan dat het recupereren van
rusthuiskosten bij onderhouds-plichtige familieleden een absurd systeem is.
De kost voor lokale en federale overheid is hoog. De netto opbrengst is
te gering om de sociale kosten te verantwoorden
Submitted by christophe on 30 oktober, 2007 - 13:56.
Oranje-blauw waagt zich de komende dagen aan de zware brokken: B-H-V, de
staatshervorming en de begroting. De Standaard weet de toekomstige begroting
bijéén te puzzelen. Voor de verhoging van de sociale uitkeringen zou er een
extra inspanning komen van 1,4 miljard euro verspreid over vier jaar. De VLD
krijgt een lastenverlaging van 1,8 miljard euro. Een agentschap voor fiscale
fraudebestrijding moet zo'n 1,1 miljard euro genereren. De bestrijding van
sociale fraude moet 400 miljoen euro opbrengen. Kerncentrales die langer
openblijven worden extra belast. Dat zou 400 miljoen euro moeten opleveren, al
verwacht CD&V dat het minder wordt.
Hieronder enkele cijfers die in elk artikel over de begroting, strijd tegen
fiscale fraude en belastingen niet zouden mogen ontbreken.
- Het belastingsverlies door fiscale fraude bedraagt 14,5 à 17,6 miljard
euro per jaar.
- De aftrekbare notionele interest (de door de paarse regering ingevoerde
truuk die bedrijven naar België moet lokken) slaat dit jaar alleen al een gat
van 1 miljard euro in de begroting.
- De vervroegde afschrijving van haar kerncentrales (dankzij hoge
energieprijzen voor de consumenten) levert Electrabel volgens de Commissie voor
de Regulering voor de Elektriciteit en het Gas (CREG) een extra winst op van 11
miljard euro.
- Volgens de berekeningen van VLD-begrotingsspecialist Dirk Van Mechelen
betalen de werkgevers jaarlijks 5,5 miljard euro minder sociale bijdragen.
Hieronder vinden jullie alle info terug die we over de maanden heen hebben gedeeld met jullie. Van de pamfletten tot wat leesmateriaal dat we van bij het begin hebben verzameld. Het is niet alles want dan zou het allemaal teveel worden. Als jullie nog met vragen zitten, eventuele voorstellen of jullie willen ons eens uitnodigen voor een presentatie dan kunnen jullie ons altijd mailen.
Greenpeace projecteert filmpje 'Electrabel plukt u kaal' op publieke gebouwen
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
