geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
20-03-2009
benieuwd
Weer "een honderd" die gesneuveld is. De eerste keer sinds juli vorig jaar, zal ik terug meer dan 100 kilometer op een maand gelopen hebben. Met m'n training van vandaag kom ik voor deze maand nu al boven de 100 km uit. Een leuke opsteker. Het was trouwens allemaal rozegeur en maneschijn vandaag. Eén enkel dagje verlof kan soms zo'n wereld van verschil maken om een weekschema al dan niet gemakkelijk af te werken. Een dag kan niet mooier beginnen als je vóór tien uur 's morgens al een zwemtraining van 2km en een looptraining van 13 km achter de rug hebt en daartussen je kleine spruit nog naar school hebt kunnen brengen. Alhoewel ik me, net voor m'n looptraining, wel even afvroeg of ik geen problemen zou krijgen om 2 km te zwemmen en 13 km te lopen op m'n nuchtere maag. Die 13 km was dan bovendien nog een intervaltraining met 15 snelle stukken van 1 minuut erin. Toch ging het de ganse training best goed. In het begin gingen de versnellingen tussen 4:00 en 4:15 per km. Na een vijftal versnellingen tussen 3:45 en 4:00 per km. Uiteindelijk heb ik er dus niet de minste last van gehad. Het was dan wel niet te verwonderen dat m'n ontbijt nog net iets beter smaakte dan gewoonlijk. Morgen staat alleen de techniektraining zwemmen op het programma. Voor de rest zal het sporten worden in de tuin ;-) Maar zondag ... dan is het bingo. M'n eerste wisseltraining, jawel. Dank u wel coach ;-) 's morgens met de club gaan fietsen en zorgen dat de loopschoenen klaar staan, tegen dat ik thuis kom. Dat zijn de trainingen waar ik het als triatleet allemaal voor doe: af de fiets en schoenen aan. Dat is potverdorie meer dan zes jaar geleden. Ik verwacht er niet veel van, maar ik ben tegelijkertijd toch ongelooflijk benieuwd hoe het me zal vergaan.
