Portimão in het donker aanlopen is geen lachertje . Het pietluttige groene en rode lichtje dat de haveningang markeert , wordt pas goed zichtbaar als je het
kleinood aan je boegspriet kan rijgen , de kunst is om dan nog de pieren te ontwijken . Eénmaal tusen de muren is de yachthaven ingang goed aangeduid , maar
binnen begint het echte probleem . Er brand in de ganse haven geen enkel lichtje , na drie maal rondtuffen wist ik zo ongeveer waar er pontons lagen ,
maar klampen om de boot aan vast te maken waren niet te zien . Op goed geluk een grote vrije plaats gekozen en goed gegokt , want daags nadien zie je dat de
"visitors-plaatsen" met een opschrift "werken in uitvoering " gemerkt zijn en er voor de gelegenheid dunne nylon visdraad op borsthoogte overgespannen werd .
Spring daar maar eens van je boot in het donker... Wanneer je s morgens de receptie binnenstapt en één van de overtollige secretaresjes erover aanspreekt merk
je zeer vlug dat ze van de havensituatie niets afweten . Formulieren invullen , betalen en niet te veel storen is de normale gang van zaken . Overdag en met
goed weer ziet de haven er anders zeer voortreffelijk uit . Schijn bedriegt ook hier , als het weer verandert en er steekt een fikse zuidenwind op , slaan
de golven over de havenpieren en rollen zo de marina binnen , waar je dan continue ligt te schudden en beven . Het personeel dat het " veldwerk " moet
verrichten is zelden te bespeuren en meestal druk bezig hun vips in electrische golfkarretjes overal rond te rijden . Waar is de tijd dat het havenpersoneel
in zodiacs ons buiten de haven lag op te wachten om ons veilig binnen te leiden ( Porto , Lissabon ). De haven van Portimão , een afrader !
Ik kwam hier eigenlijk langs om enkele surfvrienden van Tarifa te begroeten . De surfclub was nog steeds dezelfde , de leden zo goed als...diegene die ik
best kende was enkele maanden eerder , haastig overleden na een agressieve ziekte . Dit herinnert er mij aan waarom ik nu op reis ben , waarom ik geen tijd
meer wil besteden in plaatsen waar ik niet graag ben . Portimão met zijn mondaine strand , Praia da Rocha is een mooie plaats , zand en rotskust van op de postkaarten ,
maar is ook de overwinter plaats voor vele oudere mensen . De ganse toeristische sektor is erop georganiseerd om daar geld uit te slaan . Veel restaurants
met goedkope maaltijden die eigenlijk niet echt lekker zijn , avondanimatie met tweederangs muziekanten , bingo en karaokeavonden zijn alom aanwezig .
Ouder worden is voor een stuk bewust periodes afsluiten , Portimao is een afgesloten hoofdstuk , hier kom ik niet meer terug .
Bij gebrek aan wind werd de tocht naar Faro een motortocht . De enorme laguna voor de stad is een ideale ankerplaats . Ik had de bedoeling niet om er langer te
vertoeven dus , s'morgens het anker gelicht en verder op motor naar Huelva , Spanje .
Sines is zo'n kuststadje waar je niet naartoe gaat ,je spoelt er gewoon aan . Gelukkig voor de Sinezen zit er zo ongeveer halverwege tussen Lisboa en
de zuidelijke Algarve een spleet in de kust waar je kunt binnenvaren .Ik was er vroeger al geweest , het was me bij gebleven dat het vooral een industriestadje
was , en dat is het nog .Er wordt olie aangevoerd , bewerkt en door dikke pijpleidingen weer afgevoerd . Wat ze er precies maken , weet ik niet , maar als de wind
wat verward blaast hangt er een "zweetgeurtje" boven de stad . Zouden ze zo hard werken ? In elk geval niet in de jachthaven .Men had mij al verwittigd ;
de receptionist is zijn winterslaap al begonnen maar zijn lichaam beseft het nog niet . Met veel moeite tilt hij zijn zichtbaar zware oogleden op om
tot boven de balie te kijken , het lukt hem net , warempel een Sinees met spleeto...het kost hem schijnbaar een ontzettende inspanning om in
verbazend goed Engels een korte vraag te formuleren . Snelle maar correcte afhandeling wordt dat hier, dacht ik , tot ik bijna achteloos naar de uitslag van
de voorbije verkiezingen vroeg , en of er al een regering was . Met enthousiaste volzinnen , nog steeds in correct Engels ,legde hij de katastrofale uitslag
voor , haalde er de Europese crisis bij , vergeleek de situatie met de Belgische politiek en liet vooral , mij paf staan . Deze man was tot veel meer in staat
dan gefrustreerden formulieren invullen . Ik moest een smoes verzinnen om buiten te geraken , en nu ....dit was genoeg opwinding voor één dag . Later bleek voor
alle dagen , want al is het oude centrum wel leuk , veel speciaals is er niet en er is ook verder niets te beleven , ik kon er zelfs mijn beltegoed niet aandikken .
Hallo thuisfront nog even geduld .
Daarbij kwam nog dat het weer slecht was en de wind verkeerd zat zodat het wachten op een gunstige vertrekdag vervelend werd . Morgen is de enige dag van de ganse
komende week dat er nog gezeild kan worden , de slechte zuidelijke wind zou in de loop van de dag naar het westen ruimen zodat de Algarve rechtstreeks te
bezeilen valt , er staan wel nog 3m golven . De dagen erna gaat de zee liggen maar de wind ook . Ik waag het erop , maar zoals reeds zovele malen kloppen
de voorspellingen niet , de wind blijft in het zuiden zitten zodat 80 mijl op motor afgehaspeld worden . Geschud voor gebruik maar oervervelend !
Een cynisch relaas van Sines , het kan alleen maar beter .
Hoeveel maal ik deze stad bezocht heb , ik weet het niet meer en toch is er steeds iets nieuws te beleven . De vele toeristen kleuren de trekplijsters
maar dat deden ze vroeger ook al . De stijl is wat veranderd , voordien namen ze fotos van wat ze te zien kregen , nu van wat ze niet kunnen zien . De alom
tegenwoordige wandelstokachtige verlengstukken van de spiegels voor de toekomst brengen deze ijdeltuiten in vervoering . Wanneer iemand een foto van je neemt
zit er een verhaal aan vast , als je het zelf moet doen is er iets mis , weet dat de beste selfies die zijn waar je zelf niet op staat ! Ook loopt men de stad
te bekijken met het internet in de aanslag in plaats van overvallen te worden door verrassing , verbijstering of avontuur .
Lisboa is een opvallende mengelmoes van de wereldbevolking , alle overzeese Portugese gebieden zijn hier vertegenwoordigd en al deze kleuren zijn ook
duidelijk geintegreerd in het maatschappelijk pallet . Centraal afrikanen ( Guinnee , Sao Tomé , Kaapverdianen ) Angolezen , Indiers ( Goa ) Chinezen ( Macau ) en
natuurlijk de Zuid Amerikanen vormen hier één Portugal , spreken allemaal dezelfde taal en lopen allen Europees gekleed . Een verdwaalde , vermomde arabier
valt hier op in het straatbeeld , en dat is bij ons ( bij jullie) in Belgie wel even anders .
De crisis heeft hier nochthans ook toegeslagen . De eens zo prestigieuse expo site heeft een opknapbeurt nodig , de haven waar we liggen valt bij laag tij
half droog ( Blankenberge heeft er niets aan ) en veel gebouwen , ook nieuwe staan leeg . Wanneer ik de mensen erover aanspreek vertellen ze bedenkelijk ,
hun wijsvinger en duim overelkaar wrijvend ; " we hebben geen tijd..."
Laat mij duidelijk zijn , Lissabon blijft een fantastische stad , wellicht , voor mij in elk geval , de mooiste hoofdstad van Europa .De 60 mijl vanaf
Peniche werden voor de wind vliegend afgelegd . Enkel groot zeil op en snelheden tot net geen 12 knopen , was het maar altijd zo .
De sensatie om onder volle zeilen tien mijl de Taag op te varen is overweldigend . Achtereenvolgend passeer je het mondaine Cascais , de Torre de Belém ,
het monument voor de zeevarenden met op de achtergrond het klooster van Hyronimus , onder de luidruchtige maar imposante brug " 25 de abril" door , voorbij
de Praça de Comercio ,het stadscentrum en de vroegere koninklijke paleizen , de Cathedraal om aan Europa's langste brug "Vasco da Gama" de haven van de
aanpalenende wereldexpo 98 binnen te varen . We genoten van Lisboa's beste visrestaurant , moesten er jammer genoeg ook het gelag betalen , en vonden
nadien het spotgoedkope maar schitterende American old school burger restaurant . De zon maakte de dagen zomers warm en s' nacht werd de ziel verwend met
uitstekende Fado .Aanvankelijk voor een volzette zaal , maar toen Tony vertelde dat zijn kameraad een Galische gaita speler was werd het reserve tafeltje
voor ons gedekt . Toen we later op de avond kennis maakten met de eigenaar , Portugese gitaar speler , componist en concervatoriumprof , enkele whiskies
samen dronken en muziekideeen uitwisselden werden we , net als onze illustere voorgangers en bezoekers uit het fotoalbum ( Richard Branson , Woody Allen )
als echte vips behandeld . De boot is nu een CD een Dvd en een Portugese gitaar rijker . Muxicas of Musicas.... vanaf morgen terug onder zeil , de zee roept .
Het is een goede twintig mijl naar Peniche , meer dan tijd genoeg , dus vertrekken we na de middag wanneer er wat meer wind opsteekt .
Aanvankelijk houd ik gemakkelijk gelijke tred op een voor-de-windse koers enkel met mijn groot zeil .De wind zwakt echter af en
toen Tony zijn "cruising chute" lanceert , moet ook ik actie ondernemen . De nieuwe gennacker wordt gehesen en het resultaat is verbluffend,
de snelheid verdubbelt , er is geen houden aan . Mijn concurrent begint aan alles te prutsen als ik hem met brede glimlach achterlaat .
Al dat getrim heeft echter enkel als resultaat dat enkele minuten later zijn gennacker hopeloos in de knoop raakt met nog twee opgerolde
voorzeilen . Noodgedwongen wordt de strijd gestaakt en moet hij op motor verder . Dit opent wel de mogelijkheid om enkele schitterende
actiefotos te maken..(zie facebook ).
Peniche werd al door de Feniciers aangelopen , en is dus een oud en mooi stadje , bijna volledig door water en vesting omgeven .De vele vis
restaurantjes op de kade doen gouden zaken en wij genieten van de vacantiesfeer . De yachthaven ziet er netjes uit ook al is er maar één
enkele douchecel en toilet voor de ganse haven . Het is er zeer veilig , de zeevaartpolitie ligt er ook , letterlijk , op het einde van onze stijger
de ganse dag in hun bootje zich steendood te vervelen , rustig de tijd dodend , regelmatig een pintje drinkend om s'avonds verblijd een praatje te
komen maken . Als er een nieuwe boot binnen komt zijn ze er als de kippen bij met een ganse papierwinkel maar vooral omdat er dan eindelijk
iets te vertellen valt . Wij bereiden ons na twee dagen terug voor op de volgende trip , het is vijfenzestg mijl naar Lisboa ,
er wordt 20 knopen wind uit het noorden voorspeld , perfect ! Een aangename verrassing komt van de havenmeester die het niet zo nauw neemt
met de exacte lengte van de boot en ook het aantal nachten wordt geminimaliseerd , zo dat we er met een prikje vanaf komen .
De zon staat mij op te wachten en samen snijden we door de blauwdoorschijnende taart richting zuiden . Wind is er niet, en de stilte wordt alleen verstoord
door het monotone geronk van de motor . Het is wat laveren tussen vele kleurrijke zelfgemaakte vissersboeitjes . Omdat ik dicht onder de kust blijf kan ik
de eindeloze stranden bewonderen . Met zo'n weer zouden die bij ons letterlijk zwart van t volk liggen , hier is enkel in de nabijheid van de steden
wat beweging te bespeuren , de rest is ongerepte natuur .De uren passeren vlug en de haven van Aveiro komt al in zicht . Op de kaart is er een grote Ria
te zien maar een echte yachthaven is er niet , alleen een uitgebreide industrie haven . Een vissersbootje vaart mij voor naar een dok waar er nog wat
kleine bootjes en twee zeilboten voor anker liggen .Het weer verandert en ik ben niet echt gerust in de ankerpaats , aan de ene kant kort bij een
grote zandbank een halve meter onder de laagwaterlijn , aan de andere de andere kant een rotsblokken kade .Als het anker gaat krabben....en toch had ik
op het internet fotos gezien van een welliswaar geimproviseerde yachthaven . De volgende morgen het anker gelicht en op zoek , want er wordt nog meer slecht weer
voorspeld . Ik vind de plaats naast de vissershaven , er liggen wat oude pontons met hier en daar een motorbootje , ik ben het enige zeilyacht en er is nog
plaats zat . De vissers hebben er geen erg in , en ik lig wat rustiger . Alleen de geuniformeerde portier van het afgebakende havengebied is wat minder gelukkig
met mijn aanwezigheid , maar besloot uiteindelijk mij nooit gezien te hebben. Door het slechte weer was de zee wat opgebouwd en vooral het buitenvaren was nogal
hobbelig , met momenten priemt de halve boot uit het water doch alles kwam goed in het uitwuivend gezelschap van de zeevaartpolitie . Eenmaal in dieper water
werd alles weer rustiger , en de zon was terug van de partij . De wind had na het voorbije slechte weer een dagje rust genomen ,
tijdelijk , morgen wordt zware storm ,en regenval voorspeld . Het snipperdagje werd nuttig gebruikt om naar een echte haven te varen , Figueira da Foz .. ,
De haven ziet er deglijk en netjes uit , er zijn slechtere plaatsen om een storm te doorstaan .Het valt al bij al nog mee , veel wind en vooral regen dus
niets onoverkomelijks . Daags nadien schijnt de zon terug doch aan de mast bij de haveningang hangen twee zwarte bollen te bengelen , alle uitvaart verboden.Kloten !
Ideaal om de stad te ontdekken maar buiten een enorm casino en enkele trendy hotels is er weinig leuks te bespeuren .
Een goed boek en wat pennegepeuter en de dag is zo gepasseerd . De volgende morgen prijkt er nog één bol aan de mast , niet uitvaren onder de 35 m ....
maar volgens de havenmeester hangt het kleinood aan de verkeerde zaling en mogen alle boten langer dan 11 m uitvaren . Ik liet het mij geen tweemaal
zeggen en koos het ruime sop met bestemming Nazaré . Het werd weer een saaie tocht op motor naar de grootste Portugese vissershaven . Er liggen een vijftal
grotere boten voor een moderne vismijn , maar daarrond is het terrein vuil en verwaarloosd . De portier die aan de ingang in een soort oververhit vogelkooitje
zit , draait 12 uur per dag voor alles op ,de havenmeester is meestal zoek is . De arme , wat bejaarde man , spreekt enkel zijn moedertaal , redt het zonder
internet , kan geen kredietkaarten verwerken en moet alle formulieren , en daar houden ze hier van , met de hand verwerken. Hij is echter blij dat hij de job heeft .
Twee kilometer verder ligt het zeer toeristische en mooie stadje voor zijn eigen enorme strand te zonnebaden . Ik ben echter vlug uitgekeken en ga het vertrek
van morgen voorbereiden . Tony kwam ondertussen vanuit Porto aangewaaid en wil morgen een wedstrijdje varen naar Peniche....
Een stevige wandeling bracht mij aan de ingang van de oude stad , de yachthaven ligt immers aan de andere kant van de Douro . Onze vriend Eifel, daar is hij weer ,
zorgt voor toegang van zowel voetgangers , autos en treinen met een nu al wat gedurfder project . De oude stad is tegelijkertijd uitzinnig en triestig ,
verbluffend mooi en lelijk verkrot , kleurrijk en grijs . De grijze parel , kan het misschien ooit wel worden , maar dan moet er nog hard gewerkt worden en is er
nog hopen geld nodig . Te veel pittoreske huisjes in de steile steegjes , palend aan de toeristische restaurants of winkeltjes , zijn ruines die net niet instorten ,
zijn niet bewoond , onbewoonbaar of herschapen in een vuilnisbelt . Openbare gebouwen en monumenten staan er beter voor , de weg is echter nog lang en niet geplaveid ,
zodat de echte parel wel nog een tijdje zoek is . De bevolking en bezoekers krioelen echter vreugdevol langs de oevers van deze beroemde rivier. De kleurrijke
visserswijken zorgen voor lekker eten en drinken en al de zichzelf respecterende wijnhuizen etaleren hun alom gewaardeerde flessen . De oude houten scheepjes die
de vaten vers geperst druivensap van vijftig kilometer verder stroomopwaarts naar Porto zeilden zijn een attractie op zich . Er worden er ook nog nieuw gemaakt maar
die dienen dan eerder om de toeristen wat verder uit te persen en wat rondvaartjes aan te praten . Tegenwoordig komt de wijn in spe in tankwagens over de weg .
De grote wijnhuizen bieden voor elk wat wils , musea , kelderbezoeken met bijhorende degustatie en reklamestunts om je bootvinotheek weer wat bij te vullen .
Ruby , Branco , Tawny of Vintage , de geheimen zijn ontluisterd en een onverstoorbare nacht grondig voorbereid ...alhoewel .
De visserswijk achter de yachthaven houdt zijn jaarlijkse feesten , nu en dan wordt er wat knalwerk afgeschoten en muziek galmt over het water .
Er staat een wat ouderwets podium met daarop een jonge zanger die wellicht de best gekende Portugese smartlappen en popsongs ten berde brengt begeleid door ...
een computer . Het is inderdaad een groot karaoke gedoe , er is geen muziekant te bespeuren , maar de toeschouwers vinden het best en hier en daar
wordt zelfs een dansje gewaagd .Ik vind het maar een flauwe bedoening en ga dan ook mijn kooi opzoeken zodat morgen met een gerust geweten en een misschien nog
wat zwaar porto hoofd kan verder gevaren worden .
Het werd een dagje bakken op zee , weinig of geen wind , en toen er toch een briesje opstak kwam het ideale moment om wat met de gennacker te experimenteren .
In het Engels spreekt men van "to fly the gennacker" en dat is geen understatement , de boot wordt als het ware gedragen door dit enorme zeil , het echte waw-gevoel !
De pret was echter van korte duur , het briesje ging even vlug weer liggen en de mooie ballon zakte als een pudding in elkaar . Met de motor naar Viana do Castelo ,
waar de bevlogen havenmeester met vuur zijn stad promootte . Het is inderdaad een mooi stadje maar als Bruggeling ben je nu eenmaal één en ander gewoon . Onze vriend
Eifel heeft hier alvast een eerste oefening gemaakt voor zijn beroemde toren . Toch werd voor alle zekerheid het ganse geval maar platgelegd en als brug over de rio
Minho ingewijd .
De volgende dag werd aanhoudende regen voorspeld en ... zuiden wind . Ideaal dagje , om samen met mijn moeder Duitse kruiswoordraadsels op te lossen , één oog steevast
gevestigd op een romantische "Heimatfilm" in de achtergrond . De omstandigheden zijn echter veranderd , en er werd van de nood een deugd gemaakt , even doorzetten
en we lopen welliswaar doornat met de hulp van mijn feilloze Chinese brommende riksha , de nieuwe yachthaven van Porto aan . De Douro stroomt zo aan een 4-tal
knopen en als het tij opkomt vormt de riviermonding een echte heksenketel . De boot op snelheid brengen en tussen twee golven binnensurfen is zowat de beste
methode om zo weinig mogelijk dooreengeschud te worden .Op de stijger staat een "marinheiro" van de haven al allerhande nutteloze voorbereidingen te treffen maar
ik ken ondertussen mijn boot en schroefeffect zo goed dat ik de weg kies die de boot ook gemakkelijk kan volgen , plaats is er toch genoeg . Muito bem e obrigado ,
en de glimlachende man vindt alles alweer best . In de receptie van de haven word ik ontvangen door een ex schooljuf , die mijn nog wat te veel Portagnol verbetert
tot echt Portugees . Ze mist haar oude job , saudades en fado zijn familie van elkaar en misschien moet ik mijn bezoek aan Porto op aangepaste muziek zetten .
Morgenvroeg brengt een havenbediende aan elke bezoekende boot gratis pistoleetjes , en ik weet weer waarom ik altijd graag in dit land aanspoelde ...
Het is leuk om s morgens het dekluik open te schuiven en de warmte van de zon te voelen . Als de weergoden dan ook nog de ventilator aangezet hebben
om oververhitting te voorkomen kriebelt het om zo snel mogelijk een zeil te hijsen .De eerste schuimkippen vergezelden mij de Ria uit ...om dan waarschijnlijk
rustig een ei te gaan leggen . De wind liet het grotendeels afweten zodat het rustig sightseeing werd langs het prachige natuurreservaat dat de eilanden de Cies
vormen aan de ingang van de Ria van Vigo . De buurhaven zag er wat verwaarloosd uit , zodat tussen wat koersende jachten door , na een erbarmelijk aanlegmaneuvre ,
werd afgemeerd aan een stijger van de Royal Yachtclub de Baiona . Suso hield woord en kwam met vrouwlief mij ophalen voor een etentje in de " Escondidiño " ,
het wat verstopte , beste restaurant van t'stad . De keuze bleek terecht , temeer dat het bijhorende hotel de bemanning van de twee deelnemende "vrouwen"-boten
aan de regatta grote prijs van de prins van Asturias (ondertussen koning van Spanje ) , herbergde . Ik had ze niet in de weg gevaren , zodat duchtig verbroederd
kon worden , wat de volgende dag verschillende "hey Marc's " opleverde tot verbazing van wat Spaanse ontnuchterde machos op de stijger. Een nieuwe verrassing
kwam van Tony , na vijf dagen zwalpen over de Biscaye was mijn Engelse brother in arms s'nachts Baiona binnengelopen , maar had in het donker de verkeerde
haven gekozen . Geen nood , mijn nieuwe bekendheidsstatus zorgde ervoor dat ik wel iedereen kon binnenloodsen . Met een handigheidje werden we dan ook uitgenodigd
voor het avondfeest waar alle biertjes , wijntjes , kreeftjes , kippebouten en veel schoon volk zomaar in de aanbieding stonden . Het was de duurdere havenprijs
meer dan waard , deze belevenissen maken het peper en zout uit van een dergelijke reis . Morgen laten we de xotas en muiñeiras wat weemoedig achter ons en zingen
voortaan "o fado ". Misshien wat minder elitair maar minstens even hartig .
Het beloofde zeilweer is toch tot bij mij geraakt . Volle zon en een stevige wind van achteren ...ruim tot voor de wind en het gaat vooruit .
Er moet op zee tussen wat ondiepten en rotsen gestuurd worden , en gelukkig staan die allen netjes op de kaart want de gevaarlijke plaatsen
markeren met een boei is hier een brug te ver . De met olie besmeurde kusten zijn ze hier schijnbaar dan toch vergeten . De wind ruimt wat en terug
richting kust varen we nu half tot scherp aan de wind . De eilanden voor de kust doen de wind versnellen , een permanente 5 met vlagen van 6 of meer
doen de boot op zijn kantje zeilen . Eigenlijk moet er gereefd worden , maar we spuiten de Ria van Pontevedra al binnen , ik heb er geen zin in en het
is de moeite niet meer , al kan uit het roer lopen soms maar net vermeden worden . De luxueuze haven van Sanxenxo ontvangt mij met een fles Albariño ,
de lekkere streekwijn , en een gepeperde rekening . Het stadje is het St. Tropez van de Rias Baixas , het stikt er van de Madrilenen en de stranden rondom
liggen vol zwabberkonten die bakken in eigen vet . Een permanente kermis houdt de kinderen zoet terwijl papa zich op één van de ontelbare terrassen te goed
doet aan wat gefrituurde rommel doorgespoeld met een vakantiedrankje . Na zonsondergang maken de onschuldige terrassen plaats voor luidruchtige discotheken
die hun laatste dansbeats de stilte insturen tegen zes uur s'morgens , en dit rond de yachthaven . Veel slapen was er niet bij , en dit was dus duidelijk
de foute haven keuze , hier moet je niet zijn . Wat betere voorbereiding had mij kunnen vertellen dat amper drie mijl verderop een haventje lag aan een pittoresk
dorpje Combarro , dat deel uitmaakt van Poio , het vermoedelijke geboortedorp van mijn illustere voorganger Kristoffel Colombus .
Nauwelijks aangemeerd spreekt mijn overbuur mij aan om meer te weten te komen over mijn boot . Zeer vlug bleek echter dat hij ook muziekant was en dat diezelfde
avond de dertigste verjaardag gevierd werd van de "watermolen" gekend om zijn wekelijkse folkconcerten gevolgd door een jammsession .
Enkele uren later was iedereen het erover eens dat de ongewone gelegenheidscombinatie van akordeon , castagnetten en een Belgische gaiteiro een succestrio
vormde . Eeuwige roem is nu al ons deel , en door kon ik zelfs mijn vroegere gaitaleraar Suso van overtuigen die daags nadien op bezoek kwam .;) .
Morgen gaat het naar Baiona , de laatste Spaanse haven voor de Portugese grens . Suso komt mij uitwuiven met een etentje , een waardig maar tijdelijk
afscheid van Spanje .
Luis stond keurig op de afspraak , op de dijk in een geinproviseerd zeemansplunje en met proviandzak .
Het hotel kon hem voor een dag gestolen worden , en hij zou kost wat kost een etappe meevaren .
De aangekondigde tweede boot die meezeilen wou stuurde zijn kat , de kater bleef aan boord , zodat we de zee voor ons alleen hadden .
Een konstante 3 à 4 Bf onder een zonnige hemel zorgde voor aangenaam zeilweer . Toen na de middag de bewolking snel toenam en
ik mijn zeilpak aantrok keek Luis me wat verbaasd aan , grote voorbereidingen ? Nu begin ik de onbetrouwbare weersvoorspellingen
hier al wat gewoon te worden en ook de voortekenen van slecht weer komen mij bekend voor . Een lange zwarte sigaarwolk , met hier en daar
een flard uitgescheurd , met daaronder een grijs ondoorzichtbaar gordijn is het sein voor " all hands on deck " . Het is een soort
lokale "pampero" , plotse hevige regen en harde wind uit onvoorspelbare richting .Een half uur later was het voorbij , de koers terug bijgesteld ,
en Luis , die ondertussen wel een trendy K-way aangetrokken had , onderkoeld en doornat als een verzopen garnaal de kajuit in om naast de nu
ronkende motor wat op te warmen . De ria van Sada binnengetuft , nog lekker gaan eten , een warme knuffel van Carmen en vriend Luis zag er
al heel wat beter uit .
In Sada werden voor het eerste bierfeesten georganiseerd , en daar moest ik wel eens een kijkje nemen. Ook even proeven van het artisanaal gebrouwen
gerstenat dat zelfs in het Nederlands aangekondigd werd als " handwerk bier " . Leuk , maar de muziekale begeleiding van lokale muziekgroepjes
was zo slecht , het leek wel een competitie vals zingen , dat de fun er vlug af was . Iedereen scheen last te hebben van de aanhoudende regen ,
het is de meest regenachtige augustusmaand van de laatste tien jaar in Galicië , en het zou er de komende dagen niet op verbeteren .
In de regen voorbij Coruña naar Malpica gezeild , een vissersdorpje dat er wat troosteloos bijligt zeker aan de visserskant ( er is ook een mooie
strandkant waar de jeugd gaat golfsurfen ) waar ik moet gaan ankeren zo net buiten de haven .
De deining van de oceaan rolt er binnen en het is onaangenaam slapen .
Ik wacht nog een dagje af op hoop van beter weer maar heb het toen ook gehad , en vertrek de volgende morgen .In de regen , door de mist met beide
ogen op de plotter richting Camariñas , op de motor want het beetje wind dat er is zit in het zuiden . De Duitse buren , komen van Kiel en
gaan einde dit jaar ook de Atlantik over , dus die zien we nog terug . De volgende morgen zit er eindelijk wat zon en wordt het pas
duidelijk dat we weer in een zeer mooie baai liggen . Ik wil van het mooie weer profiteren en van een zacht windje gebruik maken om wat
"blue water sailing " te oefenen . Wanneer er nog wat dolfijnen op bezoek komen kan de pret niet meer op .
Vanaf nu is de koers puur zuid , de hoek van Galicië is gerond en varen we de zon tegemoet .Na de middag valt de wind helemaal weg , en glijdt
de Muxicas als over een spiegel de haven van Muros tegemoet . Het is ondertussen zeer warm geworden en van in Engeland geleden dat ik nog zonnecreme
gebruikt heb . Het wel toeristische dorpje Muros kende ik van op de motor tochten , en het is nog steeds even mooi.
Inkopen , terrasje doen , visje eten , boot prepareren want vanaf morgen wordt noorderwind voorspeld , en wil ik onder volle zon met de gennaker
Pontevedra aanvliegen ....Nee dus , de weersvoorspellingen laten het weer eens afweten , en onder een mistige , regenachtige en windstille
ochtend wordt het vertrek een dagje uitgesteld . Het wordt een dagje pinten drinken met de ondertussen ook gearriveerde Duitsers en enkele hier
geparkeerde Engelsen . En misschien wordt het morgen beter , al wordt het ook nooit goed.....
Het weerzien met de vrienden van hotel Herbeira was hartelijk . Sinds we hier jaren terug aankwamen om het festival van Ortigueira
mee te maken is er niet zo veel veranderd . De kinderen zijn wat groter en zelfstandiger geworden , dezelfde appartementen staan nog
steeds te huur of te koop, op terras bedient dezelfde dikkert me een portie percebes , en de vuurvliegjes zijn voor mij nog steeds ...onvindbaar .
Een nieuwe burgemeester is er wel , een jonge veertiger , atletisch voorkomen en alomtegenwoordig .Een nieuwe dynamische wind waait er
door het dorp .Er wordt allerhande georganiseerd , op dag één , een gratis concert beluisterd van een viertal koren die polyfonische
liederen brachten , dag twee , zwemwedstrijd dwars over de ria , dag drie duathlon voor alle leeftijden vanaf 7jaar tot de profs , het houdt niet op ,
beachvolleybal-beachvoetbaltornooi , animatie voor de kinderen op het centrale plein enz. Het valt op dat hier alles kan , tot s'avonds laat
blijven de kinderen op het centrale plein ( zeg maar onze markt ) voetballen waarbij de zitbanken de doelen zijn ( en niemand maakt zich
daar druk over ), skaten , steppen , fietsen enz. Het digitale tijdperk lijkt hier ver weg , buiten spelen is de boodschap !
De jaarlijkse feesten komen eraan , de opening gebeurt met concerten van de lokale harmonieen ( er zijn er drie voor een bevolking van 7000 mensen ) met
een repertoire van klassieke werken om U tegen te zeggen .De ganse week is er kermis , volksspelen en veel eten en drinken .
Een paar heiligenbeelden worden onder muziekale begeleiding uit de kerk gesleurd en door de straten gezeuld , om dan met orkest en al op een vissersboot
te worden geladen . Alles wat varen kan (wij dus ook ) gaat de ria uit om de zee te wijden , onder toezicht van St Antonius die van op de rotsen
versteend staat toe te kijken . Daarna zegent de pastoor één voor één alle deelnemende boten , zodat nu ook de Muxicas zijn engelbewaarder
tussen de sterren heeft , het zal je maar overkomen ...s'avonds proberen ze nog die sterren uit de lucht te schieten maar het vuurwerkt reikt
gelukkig zo ver niet . De festiviteiten worden , weliswaar aan het Antoniusbeeld , op de rotsen traditioneel heidens afgesloten . Iedereen brengt zijn eigen bbq
mee , en in de bossen wordt er gezongen en gaita gespeeld .Voor de zonsondergang wordt met allen samen , elk jaar opnieuw de enig mooie
marcha de Breixo gespeeld , een emotioneel moment waarbij menig één een traantje wegpinkt .Vandaar gaat de ganse bende ,zingend en dansend onder doedelzak begeleiding
de berg af tot in het dorp .De feesten zitten erop en t was de moeite waard .Er werd nog leuk nagepraat en gespeeld met de lokale gaitabanda , Buxainas , met
de belofte dat we ooit wel nog eens ergens gaan samenspelen .
Voor de zeilers is de volgende info misschien wel interessant . De baai (ria) van Cedeira is een prachtige beschutte inham waar je gratis kunt ankeren .
Als je voor langere tijd je boot kwijt wil kun je hier een vaste boei krijgen voor 60 euro per jaar , ttz. het lidmaatschap bij de vis-en zeemansvereniging .
Zeer vlug maak je dan ook kennis met Peter een hier vastgelopen (ja , er lopen hier ook mooie vrouwen rond ) Hollander
sorry "Spakenburger die het met Holland helemaal gehad heeft" , en die verrassend goed overeen komt met Vlamingen die het met Belgie helemaal gehad hebben .
Peter loodst je zonder moeite rond , van de te mijden havenmeester tot de beste kroegen in t dorp . De organisatie van de haven met zijn personeel is voor
het ogenblik echt het enige minpunt ...maar we proberen er iets aan te doen ....
Het wordt druk in het watersportcentrum , de Europese kampioenschappen van zowat alle zeil-en surf klassen voor -19 jarigen beginnen woensdag .
Voor dinsdag werd een zonnige rustige noordenwind voorspeld en dat is goed om hier weg te geraken , en daar komt het op aan . De weersverwachting
klopt zo ongeveer , er stond een regenachtige , mistige rustige zuidwesten wind , maar weg is weg , ook al is dit op motor . De Franse voorspellingen
zijn voor de komende twee weken trouwens zwakke noordenwind met veel zon , dat belooft .De eerste opklaringen komen op het einde van dag één en de
beloofde noordenwind ook .De wind wakkert gedurende de nacht aan tot een ideale 4 à 5 zodat er veel mijlen gemaakt worden richting zuiden , de volgende
morgen gaat die echter weer liggen zodat het een wat vervelende wel zonnige dag wordt . Gelukkig komt er af en toe eens een flipperfamilie een kijkje nemen .
De tweede nacht in , gaat het weer wat sneller en van dan af alleen maar harder waaien .De volgend dag wordt een gemiddelde tussen de 8 en de 10 kn gehaald ,
enkel op groot zeil , het kleine kotterzeil werd weggehaald wegens van weinig nut op ruim tot voordewindse koers .Wanneer het rond 17 u nog harder gaat waaien
worden de rollen omgedraaid , het groot zeil gaat de giek op en de kotterfok terug uitgezet , we halen nog altijd 7 à 8 knopen met een 17 m² zeiltje !
En ik die dacht dat gedurende de nacht de wind wat zou afnemen , het tegendeel was waar , de boot wordt moeilijker bestuurbaar en de golven slaan over de boot ,
de wind zit nu dwars en we zijn genaderd tot op 25 mijl van de Spaanse kust. Rond 02 uur scheurt de schoothoek van het zeil , en wanneer de motor op volle kracht
vooruit de boot niet op koers kan houden is het game over . Lichten aan en op zeeanker drijven tot de storm geluwd is , s'morgens rond zes uur is het zover en
kan ik zonder probleem de baai van Cedeira binnenvaren , die zo goed beschermd ligt dat er nauwelijks een rimpeltje op het water te bespeuren valt .
De golf van Biscaye deed weer eens zijn faam alle eer aan , en voor mij hoeft een volgende keer echt niet ....
De schade viel nogal mee , de windvaan wat ontregeld , enkele vijzen terug aanspannen en alle natte spullen in de herrezen zon uitstallen . Tegenslag voor de ipad want die kon niet aan de wasdraad , en ook Maria's camera werd door het zeewater zijn kijk-en registreervermogen ontnomen . Daartegenover stond dat we in het meest fantastische watersportcentrum terecht kwamen dat ik ooit gezien heb .Er ligt hier een overvloed aan surf , zeil , roei ,kayak , kano...in alle grootten en vormen , voor alle leeftijden klaar . Van een soort mini-optimistjes , over allerhande hobby-en andere cats tot yachten worden hier fulltime gebruikt voor initiatie , opleiding en training en dit alles onder een vakkundige leiding .Hier wordt topsport voorbereid ! Het zonnetje deed zijn uiterste best om iedereen terug op de terrassen te krijgen , en ik wou de verleiding niet weerstaan .Als er mosseltjes met een Leffe geserveerd worden is er veel kans dat er nog Vlamingen op af komen , en dat gezicht aan het tafeltje tegenover mij , wat verdoken achter een donkere trendy zonnebril , kwam mij bekend voor . Toen er ook nog flarden van een Oostends dialect voorbij waaiden wist ik het zeker , " hey Arno , herken je mij nog ?" Arno had al lang geen tandpijn meer en beweerde met Alzheimer geboren te zijn , maar de begroeting , samen met een paar van zijn muziekanten was hartelijk , zodat een afspraak voor het concert daags nadien vlug gemaakt was .De Bretoenen kennen zijn repertoire en zongen vol enthousiasme mee , toch was ik de enige die luidkeels het vervolg kende toen Arno zong " k'en eu klintje mo t'schiet...." algemeen applaus en een nieuwe BV in Frankrijk was het gevolg . Het was overigens een schitterend concert die hem nu ook een Chileense fan opleverde. De volgende morgen zou er nog een poging ondernomen worden om richting Spanje te waaien . De rustig weer voorspelling werd echter weggeblazen door een zich snel ontwikkelende depressie , met veel wind voor de komende dagen en echt rotweer als gevolg . De volgende good-weather-window kondigt zich slechts voor volgende dinsdag aan . Effe geduld nog , we maken er wel iets van .
De stakende Franse boeren hebben dan toch mijn alternator doorgelaten .Phil , de lokale technieker installeerde alles vakkundig en verlegde nog wat kabels om onverklaarbare dwaalstromen te elimineren , toen was hij " appy " en ik ook . Goede weersvoorspelling deden mij op zondagmorgen de zeilen hijsen met nu een Chileense bootstopster aan boord die later dit jaar vanuit Spanje de Atlantiek over wil om zo terug in Chili te geraken . Aanvankelijk bracht een gemoedelijke 3 Bf ons een stukje van de eilanden weg maar geleidelijk zwakte de wind af tot we uiteindelijk helemaal stil lagen . Dit is de ideale situatie om van een aanspreekpunt aan boord te genieten . Beetje bij beetje kwam er weer wat wind om tegen middernacht in een ware storm over te gaan . Dit stond niet in de voorspellingen ...en dat is niet de eerste keer ! Alles werd zwart , hemel ,zee ,stortregen, nul meter zicht , en met een frisse 10 kn rotvaart ging het door de nacht . Ik kon mijn eigen zeilen niet meer zien , de golven sloegen over het dek , Maria lag te zieltogen met al haar kleren aan onder een drijfnatte slaapzak in de middenkuip haar maag te bedwingen , en toen er op het voordek nog nog een schoot een andere bestemming opzocht , had ik er genoeg van . Fok bak gezet , alle lichten aan en lekker gaan slapen tot alles wat overgewaaid was . Deze stormtechniek had ik nog nooit uitgeprobeerd , maar het valt ontzettend mee . s'Morgens waren we wel een tweetal mijl terug gezet . Dit is een peulschil als je met een frisse kop aan een nieuwe dag kunt beginnen , wat mij betreft in elk geval . Maria lag in bed en gaf nog weinig teken van leven , dus maar de plannen wat aangepast en koers gezet naar Brest , wat toch zo ongeveer op de route lag . De wind was wat gaan liggen en de zee wat gaan staan , vooral ter hoogte van Ouessant kwam de boot net niet helemaal uit het water om dan als een potvis terug te ploffen .Er wachtte nog lang eind op motor om uiteindelijk helemaal op het uiteinde van de reeds nachtelijke baai de yachthaven binnen te varen . Lekker uitslapen en morgen de schade opmeten en eens kijken waar we terechtgekomen zijn ...
Een kort verblijf is even uitgelopen , zeker toen bleek dat de alternator de geest gegeven had . Te lang stilgestaan ...was de uitleg ..corrosie tast
dan de spanningsregelaar aan.. ,.. en ze gaan zeker niet allemaal zo snel stuk ... t zal wel waar zijn , maar ik zit ermee .
Waar vind je snel een Chinese alternator voor een Japanse motor , made in China ...Even Apeldoorn bellen , en ja hoor , het zou twee dagen duren...
Twee da..eh , niet op de Scillys , probeer maar met de moderne tech-no-logic , de postduiven zijn hier allang de weg kwijt , meeuwen krijg je dat niet aangeleerd ,
puffins zijn er wel maar die moeten de toeristen animeren Ik ben hier nu een week , niet meer vast aan een boei , maar hang letterlijk met boot en al aan de kademuur ( bij laag tij ) ,
de kiel dan vast in t droog zand. Het heeft zo zijn voordelen , beschut van alle deining en stormwinden ,( het heeft hier lelijk gedaan) ,
maar ook al het schoon volk komt een praatje maken met de schipper van de mooiste boot 😉 , of was het nu omgekeerd .
Het nadeel is dat de hopelozen dat ook doen , zoals de meeste Fransen die hier rondlopen , en t zijn er nogal wat . Een bende arrogante weet-als die werkelijk
denken dat de wereld rondom hen draait . Er zijn er ook enkele goeie waaronder je vooral Bretoenen en Basken vindt .( zijn dat ook Fransen ?)
De dominee van de ongeveer 1500 schaapjes hier , kwam ook even zijn licht opsteken . Op mijn vraag of hij voor een spoedig herstel van de boot wou bidden ,
beweerde hij voor mij niets te kunnen doen , maar hij wenste mij wel een voorspoedige reis toe . Eerlijke man , zo mag ik ze wel . Het feit dat ze hier ook een
vrouw hebben maakt die geestelijken minder hypocriet , het liegen werd ze waarschijnlijk al vlug afgeleerd . Sindsdien kom ik de man overal op het eiland tegen .
Op de mountainbike langs paadjes alleen voor wandelaars ,...verbaasde groet... op wandel langs het strand ,... vriendelijke high five..., joggend rond het eiland ,
lachend ,"...the man with a mission ...." Stiekem denk ik dat hij voor mij toch een schietgebedje doet , of speelt hij veilig met deze gezant van de duivel .
Mooie eilanden zijn het , weelderige plantengroei , fantastische bloemen tuinen , spectaculaire rotsen rijzen uit zee en verbergen verlaten witte zandstranden .
Zonder de toeristen zou hier een een totale rust heersen .
Eten doe je best als je een lokale visser wat levende krab kunt aftroggelen ( 2 pounds voor zo'n monster ), in de winkel
vind je ze niet . De traditionele "fish and chips" is een ontgoocheling .
Het leven draait hier een stukje trager en je wordt gemakkelijk besmet . Het laatste stukje tijdschema heb ik overboord gegooid , als je het vindt in een drijvende
of verzopen fles mag je het hebben . Deze zomer op de Azoren haal ik al lang niet meer , ik zal al blij zij dat ik in Malaga aanspoel voor de winter .
Het is trouwens de enige manier om ervan te genieten , die druk vooruit is nergens goed voor .
Met de nieuwen elentriekmaker ga ik volgende week wellicht richting Galicie , er komt wat rustiger weer aan , en waarschijnlijk ook wat opstappend gezelschap ,
als ik ondertussen niet omvergereden wordt door één van die geruisloze vierwielers . De meeste autos zijn zo van die flintstone karretjes op duracels
en ze rijden dan nog aan de verkeerde kant , rare jongens die Scillonians .
01/07/15 De trip naar de Scillys was op zeilgebied er ééntje om vlug te vergeten . Met stroom mee en miezerige regen s'morgens
Newlyn verlaten , met volle zon en stroom tegen , in de late namiddag St Marys binnengevaren op motor .Onderweg nauwelijks een schip gezien ,
we verlaten duidelijk de druk bewoonde wereld .De haven van St Marys is niet veel meer dan een baai waar je een boei moet oppikken en de nacht
in rock 'n roll stijl probeert uit te zingen . De deining van de oceaan rolt zomaar de haven binnen en alle boten rollen lekker in de maat mee .
Er ligt een internationaal gezelschap met hun masten naar elkaar te wuiven , sympathiek maar niet zo confortabel . s'Morgens wat water in de boot ,
wat bleek een geblokkeerde terugslagklep te zijn die bij elke duik van de rompdoorvoer , een teug water naar binnen doorliet. Vlug opgelost ,
dan maar op verkenning op het eiland .
30/06/2015 Newlyn binnengevaren na een dagje hobbelen op een chaotische zee .
Golven van alle kanten maar geen wind , er was nochtans een 3 tot 4 voorspeld .
Ik heb het wel geprobeerd maar langer dan een uurtje heeft het niet geduurd , dus maar alles motoren . De havenmeester was niet direct de interessantste mens ik tot nog toe tegenkwam , toch slaagde ik erin om een glimlach op zijn gezicht te krijgen . De Cornish zijn wat stugger , geslotener dan de Engelsen , een spontane goeie morgen zit er niet meer zo gemakkelijk aan te komen . Ik wou maar een nacht blijven maar de dag erop was zo'n mooie zomerdag dat ik liever lui dan moe was. Ik moet er trouwens vanaf om vooruit te willen , nergens voor nodig , en rust heb je nu eenmaal nodig . Deze uithoek van Engeland sorry Cornwall doet al een beetje zuiders aan , overal bloemen , de eerste palmbomen en mensen die in zee gaan baden . Dit was voorlopig ook de laatste echte haven , morgen op de Scillys moeten er nieuwe vaardigheden uit de kast gehaald , ankeren , met bijbootje naar de kant .... boot terugvinden in een donkere baai .....spannend .
25/06/2015 Plymouth verlaten onder een stralend zon , met een zacht windje 2 à 3 , vlakke zee , en voor de eerste keer dat ik hier rondvaar een rechtstreeks
bezeilde bestemming . Ontspannend tochtje , en ideaal weer om eens de vislijn boven te halen .Er hing al direkt iets aan de haak , maar bij nader toezien bleek
dat mijn duim te zijn . Na een uurtje volharden , heb ik het opgegeven , we eten vanavond vis uit de viswinkel !
De haven van Falmouth is kleiner dan verwacht , en overal liggen de boten 2 en 3 dik . Veel Bretoenen die hier verzeild geraken .
Drie enorm hoge masten trokken de aandacht , even een kijkje nemen . Bleek de Classic race week te zijn van de maxi J klasse , boten van zo'n kleine 40m .
( De uitvergrote versie van de boot die in Blankenberge naast mij aan de werkstijger lag ). Twee replicas van de jaren 30 Americas cuppers en een gerenoveerde authentieke ,
allen met een permanente professionele bemanning , stalen de show .Deze juweeltjes , gaan van de ene race-happening naar de anderen , volgende is de Cowes week op Wight
en van daar gaat het ganse cirkus naar St Tropez .Een miljoenen business !
21/06/2015 Nog steeds westenwind , 4 tot 6 Bf , Plymouth ligt op ongeveer 50 NM afstand maar met een kruisrak wordt dit er gemakkelijk een 70-tal .
Stevig zeilweer maar onverwacht bezoek fleurt de dag op . Een familie dolfijnen komt meespelen , ernaast , eronderdoor , van achter naar voor, wat een fantastische zwemmers zijn het,
om jaloers op te worden .Dan zijn ze weer weg , even onverwacht als ze gekomen waren , en lieten alleen een blij gevoel achter . Gemoedstoestanden zijn echter vaak wispelturig .
Een stevige vloek later , vlogen er twee Easylock stoppers van de mast af . Bij een overstag maneuver bleeft de kotterschoot er achter hangen , de wind deed de rest .
Vlug de vallen op een klamp gezet zodat alles netjes bleef in de mast hangen , een beetje minder strak weliswaar .
Tegen de avond valt de wind helemaal weg zodat de laatste 10 NM werden gebrommerd .Plymouth moet wel 4 of 5 jachthavens hebben , de eerste , knal in 't centrum
had geen plaats meer , de volgende aan de overkant wel .Super luxueus , lijkt wel 5 sterren hotel accomodatie , en naast de haven alles wat een boot nodig heeft om helemaal
vernieuwd te worden .Ik kon alvast de rigger gebruiken om nieuwe stoppers te kopen . Van de oude wist hij te vertellen "this plastic is not strong enough , they're
dangerous , I'll give you better ones " . De Spinlocks zagen er inderdaad heavy duty uit . Nog een paar nieuwe zeillatten van een degelijke kwaliteit bemachtigd ,
de twee bovenste waren tot spaghetti herleid ( er zitten er zo ook in mijn surfzeilen... ) en er zit weer muziek in de Muxicas .
.17/06/2015 s' morgens getankt 60/40 op voorstel van het pompstation , ook al is 40% verwarming in de zomer weinig waarschijnlijk .Rustig de rivier af met 2bf , eens op zee
werd dat vlug 3...4...5 maar ik had bijgeleerd , onder de kust blijven en je krijgt minder klappen , het was inderdaad weer tegen de wind opboksen .
Zelfvoldaan genoot ik van mijn "ervaren" beslissing tot ...de kustwacht op bezoek kwam . " Sir, you are entering a dangerous military shooting exercise zone "
en of ik wilde 3 mijl de zee insteken .Ja veel keus had ik niet , een nat pak of een torpedo door je romp , makkelijk ! De boeg dook nu echt af en toe even onder ,
de boot gaf geen krimp , ik ook niet . Een verdwaalde duif had het er duidelijk moeilijker mee , dwarrelend als een vlinder kwam ze uit de lucht vallen en bleef
verschrikt aan dek zitten . Een lift gevraagd en er één gekregen .Vroeg of laat kom ik bij Gaia die medaille ophalen .
Weymouth binnengevaren met een hels gekletter onder de motorkap .Bij controle aan de wal bleek de aquadrive nog met één bout half vast te zitten , de rest was eruit
gerammeld en verdwenen .Waarschijnlijk heb ik die des tijds vast(?)-gezet op een druilerige troosteloze winterdag , zo'n dag waarop je best niets doet .
Vier nieuwe bouten erin en probleem opgelost . Wat draait die motor plotseling zacht , als dat maar normaal is !
Gezellig stadje , en een extra dagje gebleven .Tamelijk laat terug vertrokken om de stroom mee te hebben , een schamele 2bf , maar ik genoot van het zachtjes wegglijden
onder een stralende zon . Maar zoals gewoonlijk trekt de wind vlug aan tot een 5 , een kruisrak natuurlijk met aan de kust meer wind dan op zee , thermiek !
Toen ik s'avonds aankwam in Brixham , geen antwoord op de radio , geen hulp op de stijger en ook geen walstroom ...worst marina in southern england...?
De volgende morgen toch goed ontvangen en een goeie ligplaats gekregen . Bleek toen het jaarlijkse vissersfeest gehouden werd , met toeterende boten parade ,
en veel eten en drinken .Het naburige dorp in dezelfde baai was gaststad voor een vertrekkende singlehanded zeilrace naar ergens in Bretagne .Gans de baai
in rep en roer . Morgen zondag , in alle stilte vertrokken , de meesten lagen toch nog hun roes uit te slapen .
Portimão in het donker aanlopen is geen lachertje . Het pietluttige groene en rode lichtje dat de haveningang markeert , wordt pas goed zichtbaar als je het
kleinood aan je boegspriet kan rijgen , de kunst is om dan nog de pieren te ontwijken . Eénmaal tusen de muren is de yachthaven ingang goed aangeduid , maar
binnen begint het echte probleem . Er brand in de ganse haven geen enkel lichtje , na drie maal rondtuffen wist ik zo ongeveer waar er pontons lagen ,
maar klampen om de boot aan vast te maken waren niet te zien . Op goed geluk een grote vrije plaats gekozen en goed gegokt , want daags nadien zie je dat de
"visitors-plaatsen" met een opschrift "werken in uitvoering " gemerkt zijn en er voor de gelegenheid dunne nylon visdraad op borsthoogte overgespannen werd .
Spring daar maar eens van je boot in het donker... Wanneer je s morgens de receptie binnenstapt en één van de overtollige secretaresjes erover aanspreekt merk
je zeer vlug dat ze van de havensituatie niets afweten . Formulieren invullen , betalen en niet te veel storen is de normale gang van zaken . Overdag en met
goed weer ziet de haven er anders zeer voortreffelijk uit . Schijn bedriegt ook hier , als het weer verandert en er steekt een fikse zuidenwind op , slaan
de golven over de havenpieren en rollen zo de marina binnen , waar je dan continue ligt te schudden en beven . Het personeel dat het " veldwerk " moet
verrichten is zelden te bespeuren en meestal druk bezig hun vips in electrische golfkarretjes overal rond te rijden . Waar is de tijd dat het havenpersoneel
in zodiacs ons buiten de haven lag op te wachten om ons veilig binnen te leiden ( Porto , Lissabon ). De haven van Portimão , een afrader !
Ik kwam hier eigenlijk langs om enkele surfvrienden van Tarifa te begroeten . De surfclub was nog steeds dezelfde , de leden zo goed als...diegene die ik
best kende was enkele maanden eerder , haastig overleden na een agressieve ziekte . Dit herinnert er mij aan waarom ik nu op reis ben , waarom ik geen tijd
meer wil besteden in plaatsen waar ik niet graag ben . Portimão met zijn mondaine strand , Praia da Rocha is een mooie plaats , zand en rotskust van op de postkaarten ,
maar is ook de overwinter plaats voor vele oudere mensen . De ganse toeristische sektor is erop georganiseerd om daar geld uit te slaan . Veel restaurants
met goedkope maaltijden die eigenlijk niet echt lekker zijn , avondanimatie met tweederangs muziekanten , bingo en karaokeavonden zijn alom aanwezig .
Ouder worden is voor een stuk bewust periodes afsluiten , Portimao is een afgesloten hoofdstuk , hier kom ik niet meer terug .
Bij gebrek aan wind werd de tocht naar Faro een motortocht . De enorme laguna voor de stad is een ideale ankerplaats . Ik had de bedoeling niet om er langer te
vertoeven dus , s'morgens het anker gelicht en verder op motor naar Huelva , Spanje .
Sines is zo'n kuststadje waar je niet naartoe gaat ,je spoelt er gewoon aan . Gelukkig voor de Sinezen zit er zo ongeveer halverwege tussen Lisboa en
de zuidelijke Algarve een spleet in de kust waar je kunt binnenvaren .Ik was er vroeger al geweest , het was me bij gebleven dat het vooral een industriestadje
was , en dat is het nog .Er wordt olie aangevoerd , bewerkt en door dikke pijpleidingen weer afgevoerd . Wat ze er precies maken , weet ik niet , maar als de wind
wat verward blaast hangt er een "zweetgeurtje" boven de stad . Zouden ze zo hard werken ? In elk geval niet in de jachthaven .Men had mij al verwittigd ;
de receptionist is zijn winterslaap al begonnen maar zijn lichaam beseft het nog niet . Met veel moeite tilt hij zijn zichtbaar zware oogleden op om
tot boven de balie te kijken , het lukt hem net , warempel een Sinees met spleeto...het kost hem schijnbaar een ontzettende inspanning om in
verbazend goed Engels een korte vraag te formuleren . Snelle maar correcte afhandeling wordt dat hier, dacht ik , tot ik bijna achteloos naar de uitslag van
de voorbije verkiezingen vroeg , en of er al een regering was . Met enthousiaste volzinnen , nog steeds in correct Engels ,legde hij de katastrofale uitslag
voor , haalde er de Europese crisis bij , vergeleek de situatie met de Belgische politiek en liet vooral , mij paf staan . Deze man was tot veel meer in staat
dan gefrustreerden formulieren invullen . Ik moest een smoes verzinnen om buiten te geraken , en nu ....dit was genoeg opwinding voor één dag . Later bleek voor
alle dagen , want al is het oude centrum wel leuk , veel speciaals is er niet en er is ook verder niets te beleven , ik kon er zelfs mijn beltegoed niet aandikken .
Hallo thuisfront nog even geduld .
Daarbij kwam nog dat het weer slecht was en de wind verkeerd zat zodat het wachten op een gunstige vertrekdag vervelend werd . Morgen is de enige dag van de ganse
komende week dat er nog gezeild kan worden , de slechte zuidelijke wind zou in de loop van de dag naar het westen ruimen zodat de Algarve rechtstreeks te
bezeilen valt , er staan wel nog 3m golven . De dagen erna gaat de zee liggen maar de wind ook . Ik waag het erop , maar zoals reeds zovele malen kloppen
de voorspellingen niet , de wind blijft in het zuiden zitten zodat 80 mijl op motor afgehaspeld worden . Geschud voor gebruik maar oervervelend !
Een cynisch relaas van Sines , het kan alleen maar beter .
Hoeveel maal ik deze stad bezocht heb , ik weet het niet meer en toch is er steeds iets nieuws te beleven . De vele toeristen kleuren de trekplijsters
maar dat deden ze vroeger ook al . De stijl is wat veranderd , voordien namen ze fotos van wat ze te zien kregen , nu van wat ze niet kunnen zien . De alom
tegenwoordige wandelstokachtige verlengstukken van de spiegels voor de toekomst brengen deze ijdeltuiten in vervoering . Wanneer iemand een foto van je neemt
zit er een verhaal aan vast , als je het zelf moet doen is er iets mis , weet dat de beste selfies die zijn waar je zelf niet op staat ! Ook loopt men de stad
te bekijken met het internet in de aanslag in plaats van overvallen te worden door verrassing , verbijstering of avontuur .
Lisboa is een opvallende mengelmoes van de wereldbevolking , alle overzeese Portugese gebieden zijn hier vertegenwoordigd en al deze kleuren zijn ook
duidelijk geintegreerd in het maatschappelijk pallet . Centraal afrikanen ( Guinnee , Sao Tomé , Kaapverdianen ) Angolezen , Indiers ( Goa ) Chinezen ( Macau ) en
natuurlijk de Zuid Amerikanen vormen hier één Portugal , spreken allemaal dezelfde taal en lopen allen Europees gekleed . Een verdwaalde , vermomde arabier
valt hier op in het straatbeeld , en dat is bij ons ( bij jullie) in Belgie wel even anders .
De crisis heeft hier nochthans ook toegeslagen . De eens zo prestigieuse expo site heeft een opknapbeurt nodig , de haven waar we liggen valt bij laag tij
half droog ( Blankenberge heeft er niets aan ) en veel gebouwen , ook nieuwe staan leeg . Wanneer ik de mensen erover aanspreek vertellen ze bedenkelijk ,
hun wijsvinger en duim overelkaar wrijvend ; " we hebben geen tijd..."
Laat mij duidelijk zijn , Lissabon blijft een fantastische stad , wellicht , voor mij in elk geval , de mooiste hoofdstad van Europa .De 60 mijl vanaf
Peniche werden voor de wind vliegend afgelegd . Enkel groot zeil op en snelheden tot net geen 12 knopen , was het maar altijd zo .
De sensatie om onder volle zeilen tien mijl de Taag op te varen is overweldigend . Achtereenvolgend passeer je het mondaine Cascais , de Torre de Belém ,
het monument voor de zeevarenden met op de achtergrond het klooster van Hyronimus , onder de luidruchtige maar imposante brug " 25 de abril" door , voorbij
de Praça de Comercio ,het stadscentrum en de vroegere koninklijke paleizen , de Cathedraal om aan Europa's langste brug "Vasco da Gama" de haven van de
aanpalenende wereldexpo 98 binnen te varen . We genoten van Lisboa's beste visrestaurant , moesten er jammer genoeg ook het gelag betalen , en vonden
nadien het spotgoedkope maar schitterende American old school burger restaurant . De zon maakte de dagen zomers warm en s' nacht werd de ziel verwend met
uitstekende Fado .Aanvankelijk voor een volzette zaal , maar toen Tony vertelde dat zijn kameraad een Galische gaita speler was werd het reserve tafeltje
voor ons gedekt . Toen we later op de avond kennis maakten met de eigenaar , Portugese gitaar speler , componist en concervatoriumprof , enkele whiskies
samen dronken en muziekideeen uitwisselden werden we , net als onze illustere voorgangers en bezoekers uit het fotoalbum ( Richard Branson , Woody Allen )
als echte vips behandeld . De boot is nu een CD een Dvd en een Portugese gitaar rijker . Muxicas of Musicas.... vanaf morgen terug onder zeil , de zee roept .
Het is een goede twintig mijl naar Peniche , meer dan tijd genoeg , dus vertrekken we na de middag wanneer er wat meer wind opsteekt .
Aanvankelijk houd ik gemakkelijk gelijke tred op een voor-de-windse koers enkel met mijn groot zeil .De wind zwakt echter af en
toen Tony zijn "cruising chute" lanceert , moet ook ik actie ondernemen . De nieuwe gennacker wordt gehesen en het resultaat is verbluffend,
de snelheid verdubbelt , er is geen houden aan . Mijn concurrent begint aan alles te prutsen als ik hem met brede glimlach achterlaat .
Al dat getrim heeft echter enkel als resultaat dat enkele minuten later zijn gennacker hopeloos in de knoop raakt met nog twee opgerolde
voorzeilen . Noodgedwongen wordt de strijd gestaakt en moet hij op motor verder . Dit opent wel de mogelijkheid om enkele schitterende
actiefotos te maken..(zie facebook ).
Peniche werd al door de Feniciers aangelopen , en is dus een oud en mooi stadje , bijna volledig door water en vesting omgeven .De vele vis
restaurantjes op de kade doen gouden zaken en wij genieten van de vacantiesfeer . De yachthaven ziet er netjes uit ook al is er maar één
enkele douchecel en toilet voor de ganse haven . Het is er zeer veilig , de zeevaartpolitie ligt er ook , letterlijk , op het einde van onze stijger
de ganse dag in hun bootje zich steendood te vervelen , rustig de tijd dodend , regelmatig een pintje drinkend om s'avonds verblijd een praatje te
komen maken . Als er een nieuwe boot binnen komt zijn ze er als de kippen bij met een ganse papierwinkel maar vooral omdat er dan eindelijk
iets te vertellen valt . Wij bereiden ons na twee dagen terug voor op de volgende trip , het is vijfenzestg mijl naar Lisboa ,
er wordt 20 knopen wind uit het noorden voorspeld , perfect ! Een aangename verrassing komt van de havenmeester die het niet zo nauw neemt
met de exacte lengte van de boot en ook het aantal nachten wordt geminimaliseerd , zo dat we er met een prikje vanaf komen .
De zon staat mij op te wachten en samen snijden we door de blauwdoorschijnende taart richting zuiden . Wind is er niet, en de stilte wordt alleen verstoord
door het monotone geronk van de motor . Het is wat laveren tussen vele kleurrijke zelfgemaakte vissersboeitjes . Omdat ik dicht onder de kust blijf kan ik
de eindeloze stranden bewonderen . Met zo'n weer zouden die bij ons letterlijk zwart van t volk liggen , hier is enkel in de nabijheid van de steden
wat beweging te bespeuren , de rest is ongerepte natuur .De uren passeren vlug en de haven van Aveiro komt al in zicht . Op de kaart is er een grote Ria
te zien maar een echte yachthaven is er niet , alleen een uitgebreide industrie haven . Een vissersbootje vaart mij voor naar een dok waar er nog wat
kleine bootjes en twee zeilboten voor anker liggen .Het weer verandert en ik ben niet echt gerust in de ankerpaats , aan de ene kant kort bij een
grote zandbank een halve meter onder de laagwaterlijn , aan de andere de andere kant een rotsblokken kade .Als het anker gaat krabben....en toch had ik
op het internet fotos gezien van een welliswaar geimproviseerde yachthaven . De volgende morgen het anker gelicht en op zoek , want er wordt nog meer slecht weer
voorspeld . Ik vind de plaats naast de vissershaven , er liggen wat oude pontons met hier en daar een motorbootje , ik ben het enige zeilyacht en er is nog
plaats zat . De vissers hebben er geen erg in , en ik lig wat rustiger . Alleen de geuniformeerde portier van het afgebakende havengebied is wat minder gelukkig
met mijn aanwezigheid , maar besloot uiteindelijk mij nooit gezien te hebben. Door het slechte weer was de zee wat opgebouwd en vooral het buitenvaren was nogal
hobbelig , met momenten priemt de halve boot uit het water doch alles kwam goed in het uitwuivend gezelschap van de zeevaartpolitie . Eenmaal in dieper water
werd alles weer rustiger , en de zon was terug van de partij . De wind had na het voorbije slechte weer een dagje rust genomen ,
tijdelijk , morgen wordt zware storm ,en regenval voorspeld . Het snipperdagje werd nuttig gebruikt om naar een echte haven te varen , Figueira da Foz .. ,
De haven ziet er deglijk en netjes uit , er zijn slechtere plaatsen om een storm te doorstaan .Het valt al bij al nog mee , veel wind en vooral regen dus
niets onoverkomelijks . Daags nadien schijnt de zon terug doch aan de mast bij de haveningang hangen twee zwarte bollen te bengelen , alle uitvaart verboden.Kloten !
Ideaal om de stad te ontdekken maar buiten een enorm casino en enkele trendy hotels is er weinig leuks te bespeuren .
Een goed boek en wat pennegepeuter en de dag is zo gepasseerd . De volgende morgen prijkt er nog één bol aan de mast , niet uitvaren onder de 35 m ....
maar volgens de havenmeester hangt het kleinood aan de verkeerde zaling en mogen alle boten langer dan 11 m uitvaren . Ik liet het mij geen tweemaal
zeggen en koos het ruime sop met bestemming Nazaré . Het werd weer een saaie tocht op motor naar de grootste Portugese vissershaven . Er liggen een vijftal
grotere boten voor een moderne vismijn , maar daarrond is het terrein vuil en verwaarloosd . De portier die aan de ingang in een soort oververhit vogelkooitje
zit , draait 12 uur per dag voor alles op ,de havenmeester is meestal zoek is . De arme , wat bejaarde man , spreekt enkel zijn moedertaal , redt het zonder
internet , kan geen kredietkaarten verwerken en moet alle formulieren , en daar houden ze hier van , met de hand verwerken. Hij is echter blij dat hij de job heeft .
Twee kilometer verder ligt het zeer toeristische en mooie stadje voor zijn eigen enorme strand te zonnebaden . Ik ben echter vlug uitgekeken en ga het vertrek
van morgen voorbereiden . Tony kwam ondertussen vanuit Porto aangewaaid en wil morgen een wedstrijdje varen naar Peniche....
Een stevige wandeling bracht mij aan de ingang van de oude stad , de yachthaven ligt immers aan de andere kant van de Douro . Onze vriend Eifel, daar is hij weer ,
zorgt voor toegang van zowel voetgangers , autos en treinen met een nu al wat gedurfder project . De oude stad is tegelijkertijd uitzinnig en triestig ,
verbluffend mooi en lelijk verkrot , kleurrijk en grijs . De grijze parel , kan het misschien ooit wel worden , maar dan moet er nog hard gewerkt worden en is er
nog hopen geld nodig . Te veel pittoreske huisjes in de steile steegjes , palend aan de toeristische restaurants of winkeltjes , zijn ruines die net niet instorten ,
zijn niet bewoond , onbewoonbaar of herschapen in een vuilnisbelt . Openbare gebouwen en monumenten staan er beter voor , de weg is echter nog lang en niet geplaveid ,
zodat de echte parel wel nog een tijdje zoek is . De bevolking en bezoekers krioelen echter vreugdevol langs de oevers van deze beroemde rivier. De kleurrijke
visserswijken zorgen voor lekker eten en drinken en al de zichzelf respecterende wijnhuizen etaleren hun alom gewaardeerde flessen . De oude houten scheepjes die
de vaten vers geperst druivensap van vijftig kilometer verder stroomopwaarts naar Porto zeilden zijn een attractie op zich . Er worden er ook nog nieuw gemaakt maar
die dienen dan eerder om de toeristen wat verder uit te persen en wat rondvaartjes aan te praten . Tegenwoordig komt de wijn in spe in tankwagens over de weg .
De grote wijnhuizen bieden voor elk wat wils , musea , kelderbezoeken met bijhorende degustatie en reklamestunts om je bootvinotheek weer wat bij te vullen .
Ruby , Branco , Tawny of Vintage , de geheimen zijn ontluisterd en een onverstoorbare nacht grondig voorbereid ...alhoewel .
De visserswijk achter de yachthaven houdt zijn jaarlijkse feesten , nu en dan wordt er wat knalwerk afgeschoten en muziek galmt over het water .
Er staat een wat ouderwets podium met daarop een jonge zanger die wellicht de best gekende Portugese smartlappen en popsongs ten berde brengt begeleid door ...
een computer . Het is inderdaad een groot karaoke gedoe , er is geen muziekant te bespeuren , maar de toeschouwers vinden het best en hier en daar
wordt zelfs een dansje gewaagd .Ik vind het maar een flauwe bedoening en ga dan ook mijn kooi opzoeken zodat morgen met een gerust geweten en een misschien nog
wat zwaar porto hoofd kan verder gevaren worden .
Het werd een dagje bakken op zee , weinig of geen wind , en toen er toch een briesje opstak kwam het ideale moment om wat met de gennacker te experimenteren .
In het Engels spreekt men van "to fly the gennacker" en dat is geen understatement , de boot wordt als het ware gedragen door dit enorme zeil , het echte waw-gevoel !
De pret was echter van korte duur , het briesje ging even vlug weer liggen en de mooie ballon zakte als een pudding in elkaar . Met de motor naar Viana do Castelo ,
waar de bevlogen havenmeester met vuur zijn stad promootte . Het is inderdaad een mooi stadje maar als Bruggeling ben je nu eenmaal één en ander gewoon . Onze vriend
Eifel heeft hier alvast een eerste oefening gemaakt voor zijn beroemde toren . Toch werd voor alle zekerheid het ganse geval maar platgelegd en als brug over de rio
Minho ingewijd .
De volgende dag werd aanhoudende regen voorspeld en ... zuiden wind . Ideaal dagje , om samen met mijn moeder Duitse kruiswoordraadsels op te lossen , één oog steevast
gevestigd op een romantische "Heimatfilm" in de achtergrond . De omstandigheden zijn echter veranderd , en er werd van de nood een deugd gemaakt , even doorzetten
en we lopen welliswaar doornat met de hulp van mijn feilloze Chinese brommende riksha , de nieuwe yachthaven van Porto aan . De Douro stroomt zo aan een 4-tal
knopen en als het tij opkomt vormt de riviermonding een echte heksenketel . De boot op snelheid brengen en tussen twee golven binnensurfen is zowat de beste
methode om zo weinig mogelijk dooreengeschud te worden .Op de stijger staat een "marinheiro" van de haven al allerhande nutteloze voorbereidingen te treffen maar
ik ken ondertussen mijn boot en schroefeffect zo goed dat ik de weg kies die de boot ook gemakkelijk kan volgen , plaats is er toch genoeg . Muito bem e obrigado ,
en de glimlachende man vindt alles alweer best . In de receptie van de haven word ik ontvangen door een ex schooljuf , die mijn nog wat te veel Portagnol verbetert
tot echt Portugees . Ze mist haar oude job , saudades en fado zijn familie van elkaar en misschien moet ik mijn bezoek aan Porto op aangepaste muziek zetten .
Morgenvroeg brengt een havenbediende aan elke bezoekende boot gratis pistoleetjes , en ik weet weer waarom ik altijd graag in dit land aanspoelde ...
Het is leuk om s morgens het dekluik open te schuiven en de warmte van de zon te voelen . Als de weergoden dan ook nog de ventilator aangezet hebben
om oververhitting te voorkomen kriebelt het om zo snel mogelijk een zeil te hijsen .De eerste schuimkippen vergezelden mij de Ria uit ...om dan waarschijnlijk
rustig een ei te gaan leggen . De wind liet het grotendeels afweten zodat het rustig sightseeing werd langs het prachige natuurreservaat dat de eilanden de Cies
vormen aan de ingang van de Ria van Vigo . De buurhaven zag er wat verwaarloosd uit , zodat tussen wat koersende jachten door , na een erbarmelijk aanlegmaneuvre ,
werd afgemeerd aan een stijger van de Royal Yachtclub de Baiona . Suso hield woord en kwam met vrouwlief mij ophalen voor een etentje in de " Escondidiño " ,
het wat verstopte , beste restaurant van t'stad . De keuze bleek terecht , temeer dat het bijhorende hotel de bemanning van de twee deelnemende "vrouwen"-boten
aan de regatta grote prijs van de prins van Asturias (ondertussen koning van Spanje ) , herbergde . Ik had ze niet in de weg gevaren , zodat duchtig verbroederd
kon worden , wat de volgende dag verschillende "hey Marc's " opleverde tot verbazing van wat Spaanse ontnuchterde machos op de stijger. Een nieuwe verrassing
kwam van Tony , na vijf dagen zwalpen over de Biscaye was mijn Engelse brother in arms s'nachts Baiona binnengelopen , maar had in het donker de verkeerde
haven gekozen . Geen nood , mijn nieuwe bekendheidsstatus zorgde ervoor dat ik wel iedereen kon binnenloodsen . Met een handigheidje werden we dan ook uitgenodigd
voor het avondfeest waar alle biertjes , wijntjes , kreeftjes , kippebouten en veel schoon volk zomaar in de aanbieding stonden . Het was de duurdere havenprijs
meer dan waard , deze belevenissen maken het peper en zout uit van een dergelijke reis . Morgen laten we de xotas en muiñeiras wat weemoedig achter ons en zingen
voortaan "o fado ". Misshien wat minder elitair maar minstens even hartig .
Het beloofde zeilweer is toch tot bij mij geraakt . Volle zon en een stevige wind van achteren ...ruim tot voor de wind en het gaat vooruit .
Er moet op zee tussen wat ondiepten en rotsen gestuurd worden , en gelukkig staan die allen netjes op de kaart want de gevaarlijke plaatsen
markeren met een boei is hier een brug te ver . De met olie besmeurde kusten zijn ze hier schijnbaar dan toch vergeten . De wind ruimt wat en terug
richting kust varen we nu half tot scherp aan de wind . De eilanden voor de kust doen de wind versnellen , een permanente 5 met vlagen van 6 of meer
doen de boot op zijn kantje zeilen . Eigenlijk moet er gereefd worden , maar we spuiten de Ria van Pontevedra al binnen , ik heb er geen zin in en het
is de moeite niet meer , al kan uit het roer lopen soms maar net vermeden worden . De luxueuze haven van Sanxenxo ontvangt mij met een fles Albariño ,
de lekkere streekwijn , en een gepeperde rekening . Het stadje is het St. Tropez van de Rias Baixas , het stikt er van de Madrilenen en de stranden rondom
liggen vol zwabberkonten die bakken in eigen vet . Een permanente kermis houdt de kinderen zoet terwijl papa zich op één van de ontelbare terrassen te goed
doet aan wat gefrituurde rommel doorgespoeld met een vakantiedrankje . Na zonsondergang maken de onschuldige terrassen plaats voor luidruchtige discotheken
die hun laatste dansbeats de stilte insturen tegen zes uur s'morgens , en dit rond de yachthaven . Veel slapen was er niet bij , en dit was dus duidelijk
de foute haven keuze , hier moet je niet zijn . Wat betere voorbereiding had mij kunnen vertellen dat amper drie mijl verderop een haventje lag aan een pittoresk
dorpje Combarro , dat deel uitmaakt van Poio , het vermoedelijke geboortedorp van mijn illustere voorganger Kristoffel Colombus .
Nauwelijks aangemeerd spreekt mijn overbuur mij aan om meer te weten te komen over mijn boot . Zeer vlug bleek echter dat hij ook muziekant was en dat diezelfde
avond de dertigste verjaardag gevierd werd van de "watermolen" gekend om zijn wekelijkse folkconcerten gevolgd door een jammsession .
Enkele uren later was iedereen het erover eens dat de ongewone gelegenheidscombinatie van akordeon , castagnetten en een Belgische gaiteiro een succestrio
vormde . Eeuwige roem is nu al ons deel , en door kon ik zelfs mijn vroegere gaitaleraar Suso van overtuigen die daags nadien op bezoek kwam .;) .
Morgen gaat het naar Baiona , de laatste Spaanse haven voor de Portugese grens . Suso komt mij uitwuiven met een etentje , een waardig maar tijdelijk
afscheid van Spanje .
Luis stond keurig op de afspraak , op de dijk in een geinproviseerd zeemansplunje en met proviandzak .
Het hotel kon hem voor een dag gestolen worden , en hij zou kost wat kost een etappe meevaren .
De aangekondigde tweede boot die meezeilen wou stuurde zijn kat , de kater bleef aan boord , zodat we de zee voor ons alleen hadden .
Een konstante 3 à 4 Bf onder een zonnige hemel zorgde voor aangenaam zeilweer . Toen na de middag de bewolking snel toenam en
ik mijn zeilpak aantrok keek Luis me wat verbaasd aan , grote voorbereidingen ? Nu begin ik de onbetrouwbare weersvoorspellingen
hier al wat gewoon te worden en ook de voortekenen van slecht weer komen mij bekend voor . Een lange zwarte sigaarwolk , met hier en daar
een flard uitgescheurd , met daaronder een grijs ondoorzichtbaar gordijn is het sein voor " all hands on deck " . Het is een soort
lokale "pampero" , plotse hevige regen en harde wind uit onvoorspelbare richting .Een half uur later was het voorbij , de koers terug bijgesteld ,
en Luis , die ondertussen wel een trendy K-way aangetrokken had , onderkoeld en doornat als een verzopen garnaal de kajuit in om naast de nu
ronkende motor wat op te warmen . De ria van Sada binnengetuft , nog lekker gaan eten , een warme knuffel van Carmen en vriend Luis zag er
al heel wat beter uit .
In Sada werden voor het eerste bierfeesten georganiseerd , en daar moest ik wel eens een kijkje nemen. Ook even proeven van het artisanaal gebrouwen
gerstenat dat zelfs in het Nederlands aangekondigd werd als " handwerk bier " . Leuk , maar de muziekale begeleiding van lokale muziekgroepjes
was zo slecht , het leek wel een competitie vals zingen , dat de fun er vlug af was . Iedereen scheen last te hebben van de aanhoudende regen ,
het is de meest regenachtige augustusmaand van de laatste tien jaar in Galicië , en het zou er de komende dagen niet op verbeteren .
In de regen voorbij Coruña naar Malpica gezeild , een vissersdorpje dat er wat troosteloos bijligt zeker aan de visserskant ( er is ook een mooie
strandkant waar de jeugd gaat golfsurfen ) waar ik moet gaan ankeren zo net buiten de haven .
De deining van de oceaan rolt er binnen en het is onaangenaam slapen .
Ik wacht nog een dagje af op hoop van beter weer maar heb het toen ook gehad , en vertrek de volgende morgen .In de regen , door de mist met beide
ogen op de plotter richting Camariñas , op de motor want het beetje wind dat er is zit in het zuiden . De Duitse buren , komen van Kiel en
gaan einde dit jaar ook de Atlantik over , dus die zien we nog terug . De volgende morgen zit er eindelijk wat zon en wordt het pas
duidelijk dat we weer in een zeer mooie baai liggen . Ik wil van het mooie weer profiteren en van een zacht windje gebruik maken om wat
"blue water sailing " te oefenen . Wanneer er nog wat dolfijnen op bezoek komen kan de pret niet meer op .
Vanaf nu is de koers puur zuid , de hoek van Galicië is gerond en varen we de zon tegemoet .Na de middag valt de wind helemaal weg , en glijdt
de Muxicas als over een spiegel de haven van Muros tegemoet . Het is ondertussen zeer warm geworden en van in Engeland geleden dat ik nog zonnecreme
gebruikt heb . Het wel toeristische dorpje Muros kende ik van op de motor tochten , en het is nog steeds even mooi.
Inkopen , terrasje doen , visje eten , boot prepareren want vanaf morgen wordt noorderwind voorspeld , en wil ik onder volle zon met de gennaker
Pontevedra aanvliegen ....Nee dus , de weersvoorspellingen laten het weer eens afweten , en onder een mistige , regenachtige en windstille
ochtend wordt het vertrek een dagje uitgesteld . Het wordt een dagje pinten drinken met de ondertussen ook gearriveerde Duitsers en enkele hier
geparkeerde Engelsen . En misschien wordt het morgen beter , al wordt het ook nooit goed.....
Het weerzien met de vrienden van hotel Herbeira was hartelijk . Sinds we hier jaren terug aankwamen om het festival van Ortigueira
mee te maken is er niet zo veel veranderd . De kinderen zijn wat groter en zelfstandiger geworden , dezelfde appartementen staan nog
steeds te huur of te koop, op terras bedient dezelfde dikkert me een portie percebes , en de vuurvliegjes zijn voor mij nog steeds ...onvindbaar .
Een nieuwe burgemeester is er wel , een jonge veertiger , atletisch voorkomen en alomtegenwoordig .Een nieuwe dynamische wind waait er
door het dorp .Er wordt allerhande georganiseerd , op dag één , een gratis concert beluisterd van een viertal koren die polyfonische
liederen brachten , dag twee , zwemwedstrijd dwars over de ria , dag drie duathlon voor alle leeftijden vanaf 7jaar tot de profs , het houdt niet op ,
beachvolleybal-beachvoetbaltornooi , animatie voor de kinderen op het centrale plein enz. Het valt op dat hier alles kan , tot s'avonds laat
blijven de kinderen op het centrale plein ( zeg maar onze markt ) voetballen waarbij de zitbanken de doelen zijn ( en niemand maakt zich
daar druk over ), skaten , steppen , fietsen enz. Het digitale tijdperk lijkt hier ver weg , buiten spelen is de boodschap !
De jaarlijkse feesten komen eraan , de opening gebeurt met concerten van de lokale harmonieen ( er zijn er drie voor een bevolking van 7000 mensen ) met
een repertoire van klassieke werken om U tegen te zeggen .De ganse week is er kermis , volksspelen en veel eten en drinken .
Een paar heiligenbeelden worden onder muziekale begeleiding uit de kerk gesleurd en door de straten gezeuld , om dan met orkest en al op een vissersboot
te worden geladen . Alles wat varen kan (wij dus ook ) gaat de ria uit om de zee te wijden , onder toezicht van St Antonius die van op de rotsen
versteend staat toe te kijken . Daarna zegent de pastoor één voor één alle deelnemende boten , zodat nu ook de Muxicas zijn engelbewaarder
tussen de sterren heeft , het zal je maar overkomen ...s'avonds proberen ze nog die sterren uit de lucht te schieten maar het vuurwerkt reikt
gelukkig zo ver niet . De festiviteiten worden , weliswaar aan het Antoniusbeeld , op de rotsen traditioneel heidens afgesloten . Iedereen brengt zijn eigen bbq
mee , en in de bossen wordt er gezongen en gaita gespeeld .Voor de zonsondergang wordt met allen samen , elk jaar opnieuw de enig mooie
marcha de Breixo gespeeld , een emotioneel moment waarbij menig één een traantje wegpinkt .Vandaar gaat de ganse bende ,zingend en dansend onder doedelzak begeleiding
de berg af tot in het dorp .De feesten zitten erop en t was de moeite waard .Er werd nog leuk nagepraat en gespeeld met de lokale gaitabanda , Buxainas , met
de belofte dat we ooit wel nog eens ergens gaan samenspelen .
Voor de zeilers is de volgende info misschien wel interessant . De baai (ria) van Cedeira is een prachtige beschutte inham waar je gratis kunt ankeren .
Als je voor langere tijd je boot kwijt wil kun je hier een vaste boei krijgen voor 60 euro per jaar , ttz. het lidmaatschap bij de vis-en zeemansvereniging .
Zeer vlug maak je dan ook kennis met Peter een hier vastgelopen (ja , er lopen hier ook mooie vrouwen rond ) Hollander
sorry "Spakenburger die het met Holland helemaal gehad heeft" , en die verrassend goed overeen komt met Vlamingen die het met Belgie helemaal gehad hebben .
Peter loodst je zonder moeite rond , van de te mijden havenmeester tot de beste kroegen in t dorp . De organisatie van de haven met zijn personeel is voor
het ogenblik echt het enige minpunt ...maar we proberen er iets aan te doen ....
Het wordt druk in het watersportcentrum , de Europese kampioenschappen van zowat alle zeil-en surf klassen voor -19 jarigen beginnen woensdag .
Voor dinsdag werd een zonnige rustige noordenwind voorspeld en dat is goed om hier weg te geraken , en daar komt het op aan . De weersverwachting
klopt zo ongeveer , er stond een regenachtige , mistige rustige zuidwesten wind , maar weg is weg , ook al is dit op motor . De Franse voorspellingen
zijn voor de komende twee weken trouwens zwakke noordenwind met veel zon , dat belooft .De eerste opklaringen komen op het einde van dag één en de
beloofde noordenwind ook .De wind wakkert gedurende de nacht aan tot een ideale 4 à 5 zodat er veel mijlen gemaakt worden richting zuiden , de volgende
morgen gaat die echter weer liggen zodat het een wat vervelende wel zonnige dag wordt . Gelukkig komt er af en toe eens een flipperfamilie een kijkje nemen .
De tweede nacht in , gaat het weer wat sneller en van dan af alleen maar harder waaien .De volgend dag wordt een gemiddelde tussen de 8 en de 10 kn gehaald ,
enkel op groot zeil , het kleine kotterzeil werd weggehaald wegens van weinig nut op ruim tot voordewindse koers .Wanneer het rond 17 u nog harder gaat waaien
worden de rollen omgedraaid , het groot zeil gaat de giek op en de kotterfok terug uitgezet , we halen nog altijd 7 à 8 knopen met een 17 m² zeiltje !
En ik die dacht dat gedurende de nacht de wind wat zou afnemen , het tegendeel was waar , de boot wordt moeilijker bestuurbaar en de golven slaan over de boot ,
de wind zit nu dwars en we zijn genaderd tot op 25 mijl van de Spaanse kust. Rond 02 uur scheurt de schoothoek van het zeil , en wanneer de motor op volle kracht
vooruit de boot niet op koers kan houden is het game over . Lichten aan en op zeeanker drijven tot de storm geluwd is , s'morgens rond zes uur is het zover en
kan ik zonder probleem de baai van Cedeira binnenvaren , die zo goed beschermd ligt dat er nauwelijks een rimpeltje op het water te bespeuren valt .
De golf van Biscaye deed weer eens zijn faam alle eer aan , en voor mij hoeft een volgende keer echt niet ....
De schade viel nogal mee , de windvaan wat ontregeld , enkele vijzen terug aanspannen en alle natte spullen in de herrezen zon uitstallen . Tegenslag voor de ipad want die kon niet aan de wasdraad , en ook Maria's camera werd door het zeewater zijn kijk-en registreervermogen ontnomen . Daartegenover stond dat we in het meest fantastische watersportcentrum terecht kwamen dat ik ooit gezien heb .Er ligt hier een overvloed aan surf , zeil , roei ,kayak , kano...in alle grootten en vormen , voor alle leeftijden klaar . Van een soort mini-optimistjes , over allerhande hobby-en andere cats tot yachten worden hier fulltime gebruikt voor initiatie , opleiding en training en dit alles onder een vakkundige leiding .Hier wordt topsport voorbereid ! Het zonnetje deed zijn uiterste best om iedereen terug op de terrassen te krijgen , en ik wou de verleiding niet weerstaan .Als er mosseltjes met een Leffe geserveerd worden is er veel kans dat er nog Vlamingen op af komen , en dat gezicht aan het tafeltje tegenover mij , wat verdoken achter een donkere trendy zonnebril , kwam mij bekend voor . Toen er ook nog flarden van een Oostends dialect voorbij waaiden wist ik het zeker , " hey Arno , herken je mij nog ?" Arno had al lang geen tandpijn meer en beweerde met Alzheimer geboren te zijn , maar de begroeting , samen met een paar van zijn muziekanten was hartelijk , zodat een afspraak voor het concert daags nadien vlug gemaakt was .De Bretoenen kennen zijn repertoire en zongen vol enthousiasme mee , toch was ik de enige die luidkeels het vervolg kende toen Arno zong " k'en eu klintje mo t'schiet...." algemeen applaus en een nieuwe BV in Frankrijk was het gevolg . Het was overigens een schitterend concert die hem nu ook een Chileense fan opleverde. De volgende morgen zou er nog een poging ondernomen worden om richting Spanje te waaien . De rustig weer voorspelling werd echter weggeblazen door een zich snel ontwikkelende depressie , met veel wind voor de komende dagen en echt rotweer als gevolg . De volgende good-weather-window kondigt zich slechts voor volgende dinsdag aan . Effe geduld nog , we maken er wel iets van .
De stakende Franse boeren hebben dan toch mijn alternator doorgelaten .Phil , de lokale technieker installeerde alles vakkundig en verlegde nog wat kabels om onverklaarbare dwaalstromen te elimineren , toen was hij " appy " en ik ook . Goede weersvoorspelling deden mij op zondagmorgen de zeilen hijsen met nu een Chileense bootstopster aan boord die later dit jaar vanuit Spanje de Atlantiek over wil om zo terug in Chili te geraken . Aanvankelijk bracht een gemoedelijke 3 Bf ons een stukje van de eilanden weg maar geleidelijk zwakte de wind af tot we uiteindelijk helemaal stil lagen . Dit is de ideale situatie om van een aanspreekpunt aan boord te genieten . Beetje bij beetje kwam er weer wat wind om tegen middernacht in een ware storm over te gaan . Dit stond niet in de voorspellingen ...en dat is niet de eerste keer ! Alles werd zwart , hemel ,zee ,stortregen, nul meter zicht , en met een frisse 10 kn rotvaart ging het door de nacht . Ik kon mijn eigen zeilen niet meer zien , de golven sloegen over het dek , Maria lag te zieltogen met al haar kleren aan onder een drijfnatte slaapzak in de middenkuip haar maag te bedwingen , en toen er op het voordek nog nog een schoot een andere bestemming opzocht , had ik er genoeg van . Fok bak gezet , alle lichten aan en lekker gaan slapen tot alles wat overgewaaid was . Deze stormtechniek had ik nog nooit uitgeprobeerd , maar het valt ontzettend mee . s'Morgens waren we wel een tweetal mijl terug gezet . Dit is een peulschil als je met een frisse kop aan een nieuwe dag kunt beginnen , wat mij betreft in elk geval . Maria lag in bed en gaf nog weinig teken van leven , dus maar de plannen wat aangepast en koers gezet naar Brest , wat toch zo ongeveer op de route lag . De wind was wat gaan liggen en de zee wat gaan staan , vooral ter hoogte van Ouessant kwam de boot net niet helemaal uit het water om dan als een potvis terug te ploffen .Er wachtte nog lang eind op motor om uiteindelijk helemaal op het uiteinde van de reeds nachtelijke baai de yachthaven binnen te varen . Lekker uitslapen en morgen de schade opmeten en eens kijken waar we terechtgekomen zijn ...
01/07/15 De trip naar de Scillys was op zeilgebied er ééntje om vlug te vergeten . Met stroom mee en miezerige regen s'morgens
Newlyn verlaten , met volle zon en stroom tegen , in de late namiddag St Marys binnengevaren op motor .Onderweg nauwelijks een schip gezien ,
we verlaten duidelijk de druk bewoonde wereld .De haven van St Marys is niet veel meer dan een baai waar je een boei moet oppikken en de nacht
in rock 'n roll stijl probeert uit te zingen . De deining van de oceaan rolt zomaar de haven binnen en alle boten rollen lekker in de maat mee .
Er ligt een internationaal gezelschap met hun masten naar elkaar te wuiven , sympathiek maar niet zo confortabel . s'Morgens wat water in de boot ,
wat bleek een geblokkeerde terugslagklep te zijn die bij elke duik van de rompdoorvoer , een teug water naar binnen doorliet. Vlug opgelost ,
dan maar op verkenning op het eiland .
30/06/2015 Newlyn binnengevaren na een dagje hobbelen op een chaotische zee .
25/06/2015 Plymouth verlaten onder een stralend zon , met een zacht windje 2 à 3 , vlakke zee , en voor de eerste keer dat ik hier rondvaar een rechtstreeks
bezeilde bestemming . Ontspannend tochtje , en ideaal weer om eens de vislijn boven te halen .Er hing al direkt iets aan de haak , maar bij nader toezien bleek
dat mijn duim te zijn . Na een uurtje volharden , heb ik het opgegeven , we eten vanavond vis uit de viswinkel !
De haven van Falmouth is kleiner dan verwacht , en overal liggen de boten 2 en 3 dik . Veel Bretoenen die hier verzeild geraken .
Drie enorm hoge masten trokken de aandacht , even een kijkje nemen . Bleek de Classic race week te zijn van de maxi J klasse , boten van zo'n kleine 40m .
( De uitvergrote versie van de boot die in Blankenberge naast mij aan de werkstijger lag ). Twee replicas van de jaren 30 Americas cuppers en een gerenoveerde authentieke ,
allen met een permanente professionele bemanning , stalen de show .Deze juweeltjes , gaan van de ene race-happening naar de anderen , volgende is de Cowes week op Wight
en van daar gaat het ganse cirkus naar St Tropez .Een miljoenen business !
21/06/2015 Nog steeds westenwind , 4 tot 6 Bf , Plymouth ligt op ongeveer 50 NM afstand maar met een kruisrak wordt dit er gemakkelijk een 70-tal .
Stevig zeilweer maar onverwacht bezoek fleurt de dag op . Een familie dolfijnen komt meespelen , ernaast , eronderdoor , van achter naar voor, wat een fantastische zwemmers zijn het,
om jaloers op te worden .Dan zijn ze weer weg , even onverwacht als ze gekomen waren , en lieten alleen een blij gevoel achter . Gemoedstoestanden zijn echter vaak wispelturig .
Een stevige vloek later , vlogen er twee Easylock stoppers van de mast af . Bij een overstag maneuver bleeft de kotterschoot er achter hangen , de wind deed de rest .
Vlug de vallen op een klamp gezet zodat alles netjes bleef in de mast hangen , een beetje minder strak weliswaar .
Tegen de avond valt de wind helemaal weg zodat de laatste 10 NM werden gebrommerd .Plymouth moet wel 4 of 5 jachthavens hebben , de eerste , knal in 't centrum
had geen plaats meer , de volgende aan de overkant wel .Super luxueus , lijkt wel 5 sterren hotel accomodatie , en naast de haven alles wat een boot nodig heeft om helemaal
vernieuwd te worden .Ik kon alvast de rigger gebruiken om nieuwe stoppers te kopen . Van de oude wist hij te vertellen "this plastic is not strong enough , they're
dangerous , I'll give you better ones " . De Spinlocks zagen er inderdaad heavy duty uit . Nog een paar nieuwe zeillatten van een degelijke kwaliteit bemachtigd ,
de twee bovenste waren tot spaghetti herleid ( er zitten er zo ook in mijn surfzeilen... ) en er zit weer muziek in de Muxicas .
.17/06/2015 s' morgens getankt 60/40 op voorstel van het pompstation , ook al is 40% verwarming in de zomer weinig waarschijnlijk .Rustig de rivier af met 2bf , eens op zee
werd dat vlug 3...4...5 maar ik had bijgeleerd , onder de kust blijven en je krijgt minder klappen , het was inderdaad weer tegen de wind opboksen .
Zelfvoldaan genoot ik van mijn "ervaren" beslissing tot ...de kustwacht op bezoek kwam . " Sir, you are entering a dangerous military shooting exercise zone "
en of ik wilde 3 mijl de zee insteken .Ja veel keus had ik niet , een nat pak of een torpedo door je romp , makkelijk ! De boeg dook nu echt af en toe even onder ,
de boot gaf geen krimp , ik ook niet . Een verdwaalde duif had het er duidelijk moeilijker mee , dwarrelend als een vlinder kwam ze uit de lucht vallen en bleef
verschrikt aan dek zitten . Een lift gevraagd en er één gekregen .Vroeg of laat kom ik bij Gaia die medaille ophalen .
Weymouth binnengevaren met een hels gekletter onder de motorkap .Bij controle aan de wal bleek de aquadrive nog met één bout half vast te zitten , de rest was eruit
gerammeld en verdwenen .Waarschijnlijk heb ik die des tijds vast(?)-gezet op een druilerige troosteloze winterdag , zo'n dag waarop je best niets doet .
Vier nieuwe bouten erin en probleem opgelost . Wat draait die motor plotseling zacht , als dat maar normaal is !
Gezellig stadje , en een extra dagje gebleven .Tamelijk laat terug vertrokken om de stroom mee te hebben , een schamele 2bf , maar ik genoot van het zachtjes wegglijden
onder een stralende zon . Maar zoals gewoonlijk trekt de wind vlug aan tot een 5 , een kruisrak natuurlijk met aan de kust meer wind dan op zee , thermiek !
Toen ik s'avonds aankwam in Brixham , geen antwoord op de radio , geen hulp op de stijger en ook geen walstroom ...worst marina in southern england...?
De volgende morgen toch goed ontvangen en een goeie ligplaats gekregen . Bleek toen het jaarlijkse vissersfeest gehouden werd , met toeterende boten parade ,
en veel eten en drinken .Het naburige dorp in dezelfde baai was gaststad voor een vertrekkende singlehanded zeilrace naar ergens in Bretagne .Gans de baai
in rep en roer . Morgen zondag , in alle stilte vertrokken , de meesten lagen toch nog hun roes uit te slapen .
