Het is leuk om s morgens het dekluik open te schuiven en de warmte van de zon te voelen . Als de weergoden dan ook nog de ventilator aangezet hebben
om oververhitting te voorkomen kriebelt het om zo snel mogelijk een zeil te hijsen .De eerste schuimkippen vergezelden mij de Ria uit ...om dan waarschijnlijk
rustig een ei te gaan leggen . De wind liet het grotendeels afweten zodat het rustig sightseeing werd langs het prachige natuurreservaat dat de eilanden de Cies
vormen aan de ingang van de Ria van Vigo . De buurhaven zag er wat verwaarloosd uit , zodat tussen wat koersende jachten door , na een erbarmelijk aanlegmaneuvre ,
werd afgemeerd aan een stijger van de Royal Yachtclub de Baiona . Suso hield woord en kwam met vrouwlief mij ophalen voor een etentje in de " EscondidiƱo " ,
het wat verstopte , beste restaurant van t'stad . De keuze bleek terecht , temeer dat het bijhorende hotel de bemanning van de twee deelnemende "vrouwen"-boten
aan de regatta grote prijs van de prins van Asturias (ondertussen koning van Spanje ) , herbergde . Ik had ze niet in de weg gevaren , zodat duchtig verbroederd
kon worden , wat de volgende dag verschillende "hey Marc's " opleverde tot verbazing van wat Spaanse ontnuchterde machos op de stijger. Een nieuwe verrassing
kwam van Tony , na vijf dagen zwalpen over de Biscaye was mijn Engelse brother in arms s'nachts Baiona binnengelopen , maar had in het donker de verkeerde
haven gekozen . Geen nood , mijn nieuwe bekendheidsstatus zorgde ervoor dat ik wel iedereen kon binnenloodsen . Met een handigheidje werden we dan ook uitgenodigd
voor het avondfeest waar alle biertjes , wijntjes , kreeftjes , kippebouten en veel schoon volk zomaar in de aanbieding stonden . Het was de duurdere havenprijs
meer dan waard , deze belevenissen maken het peper en zout uit van een dergelijke reis . Morgen laten we de xotas en muiƱeiras wat weemoedig achter ons en zingen
voortaan "o fado ". Misshien wat minder elitair maar minstens even hartig .