Zondag 5-03-2017; enkele leidende krachten van de B-kern en delen van de A-kern zijn bezig met een fietsstage in Mojacar ter voorbereiding van de RVV 2017 op 1-04-2017. Wie? Luc Kri(e)ck, Luc Verhoeven, Johan Van Hulle, Hans Kerkvliet, Danny Fack, Rudy Vergeylen en Verhoeven junior (=Gert), die op zijn beurt de gemiddelde leeftijd van de trainende globetrotters aanzienlijk naar beneden trekt 😉. Op het appel om 9 uur (en 5 min) aan het kerkplein in Kalken: de kopmannen Johan P., Guy R., Jurgen V., Karine DN, Sabine DN, Annemie V., Els C., Nadine F., Philippe dHomme, aangevuld met enkele niet MFers op hun koersfiets; nl. Kathleen (spinster), Timmy Meuleneire, Gunter Verherbrugghen, Stijn Lorré en ikzelf als lid van de MF. Een beetje tumult op het kerkplein omtrent de al dan niet getraindheid (die eigenlijk voor de RVV aan het trainen zijn, maar menig MM niet mocht weten) van de koersfietsrijders, vertrekken we toch met zijn allen richting Wetteren voor een wegritje. De route werd bepaald door Johan P. en inbreng van Jurgen V. Sabine was er heilig van overtuigd dat ze kort na het vertrek zou afslaan, waarbij Annemie haar vroeg dit toch even te laten weten zodat ze met haar mee kon. Sabine kreeg dus geen vrijgeleide om alleen weg te spurten en ons geen kans te geven om haar te overhalen als we haar na haar ontsnapping nog kunnen inhalen 😉. Zo gezegd, zo gedaan Sabine wordt een beetje gade geslagen en ze volgt de bende van begin tot het einde. Een welgemeend applaus voor haar, al ware het niet dat ze na de rit liet verstaan dat ze beter niet aangesloten had. Onze euforie ineens met de grond gelijk gemaakt ☹. Vanuit Kalken richting Wetteren langs de Langen End. Aanvaardbaar tempo en een beetje opletten voor de geparkeerde wagens en vrachtwagens. In Wetteren vervolgen we de dijk richting Gent om in Gentbrugge de brug over te rijden en het jaagpad naast de Schelde te volgen aan de overzijde. Eens in Ledeberg aangekomen rijdt Stijn lek en is de noodzaak er om de band te vervangen. Ligt het aan de man of aan het type band, maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de vervanging van zon dun koersbandje veel tijd in beslag neemt. Johan slaagt erin langs allerlei smallere wegen tot in Zwijnaarde te geraken via de Ghelamco Arena. De coureurs zullen hem dankbaar zijn voor de vele hobbelige en minder berijdbare gedeelten voor de koersfiets. Eens in Zwijnaarde keert de richting. Nadat de brug getrotseerd was, rijden we huiswaarts alweer langs enkele smalle paden. Het fietspad naast de spoorweg in Melle verlaten we in de buurt van Melle Station. De coureurs van het gezelschap verlaten ons omdat ze, om het in de woorden van Gunter te zeggen, gaan stoppen met wandelen en wat gaan bijtrainen en genieten. Al had ik ze graag vervoegd bij deze training, was hun beslissing blijkbaar op 3 seconden gevallen en door mij niet gekend. Annemie maande me nog even aan dat ik bij de MFers en MM moest blijven. En aangezien ik Annemie niet wil tegenspreken, was de beslissing snel gemaakt. Vanuit Melle ging het richting Heusden, Laarne en zo terug naar Kalken. De verwachte eindspurt bleef uit, maar toch kwam er vooraan een beetje druk, die ik niet zomaar kon laten passeren. Ons Nadinneken mocht niet zegevieren 😊. We sluiten de rit af met 49 km en een mooi gemiddelde van 24.3 .
Al bij al blij met deze (door Annemie opgedrongen) beslissing, want ik kwam thuis vóór het begon te regenen en op tijd om mijn namiddagactiviteit met het gezin te starten. En zoals ik al eerder zei: gezin blij, ikke blij.
Vrijdag 10-2-2017, de ogen worden gericht op een rit voor zondag op de weg met de koersfiets onder de heren. Zaterdag werd het geweer van schouder veranderd en wordt koersfietsgebruik afgeblazen.
Zondag 12-02-2017. Alweer een druilerige ochtend en het seizoen voor fietsers is al even gestart. Ik kan niet achterblijven en stap dan maar schoorvoetend op mijn fiets. De klok slaat 9 en wie is er al present op het kerkplein; de dames: Annemie, Nadine, Els, Nancy en Karine; de heren: Jurgen, Luc K., Johan VH, Johan P., Hans K., Rudy DC, ikzelf en dan komt Rudy V nog opdraaien. Enige verbazing van Johan P. die met zijn smalle slicks op het appel was en moest vaststellen dat alle andere MF mannen niet met de koersfiets, maar met MTB of cyclocross vélo aankwamen. Johan P. was niet op de hoogte van zin 2 in de eerste alinea aangezien hij blijkbaar eerder aangaf om sowieso met de MTB te rijden. Op het dorpsplein al een leegloper achteraan (en daarmee bedoel ik de band van mijn fiets). Een beetje bijblazen en tegelijkertijd opgejaagd worden door Rudy V die er véél zin in heeft. Mijn voorband mocht ik al niet meer bijpompen, al gaat dat snel met een bommeken, maar Rudy V had er duidelijk zin in om ver te rijden en geen tijd te verliezen. Rudys oordeel is: Harde banden zijn niet nodig voor jonge knapen. We hebben zijn enthousiasme de ganse rit gevoeld. Als ik opkeek, waren de dames al gaan vliegen onder de het toeziend oog van groepsleider Jurgen. Een kans om met hen mee te rijden heb ik dus niet gekregen [Symbool]. Een opsplitsing van onze sterke en samenhangende groep stelde zich. Dan maar mee met het grotere geweld. Johan VH heeft dan wel een nieuwe Ass-saver, maar nieuwe tandwielen en ketting zijn ver te zoeken. Ik zou niet in zijn plaats willen geweest zijn. Het begrip chain-suck heeft hij vandaag zeker leren kennen. Onze tocht gaat richting Wetteren, Oosterzele waar wij compagnie krijgen van 2 coureurs, Scheldewindeke (Lange Munte), Beerlegem, Sint-Maria-Latem, Zwalm waar Hans met een leegloper geconfronteerd werd en de achterste binnenband moest vervangen (zie foto) en meteen ook het sein gaf aan de coureurs om op eigen benen verder te fietsen, Sint-Denijs-Boekel alwaar de Molenberg op het appel stond. Gezien de dunne bandekens van Johan P. was Rudy zo inschikkelijk om niet langs de kasseien naar boven te rijden. Ik zou daar geen rekening mee gehouden hebben, want dat beetje nadeel dat Johan daar zou van ondervinden is niet in verhouding met de voordelen van de rest van de rit. Ik wil graag ook nog even kwijt dat ik de enige was met mijn zware modderbanden op de fiets en dat mijn weinig (lees: niet) kop trekken hiervan aan de basis lag. Misschien daarom dat ik weinig rekening met de dunne banden van Johan zou gehouden hebben voor de Molenberg ? ;) . De weg richting Sint-Blasius-Boekel ging verder naar Roborst, waar de Paddestraat moest bedwongen worden. Vanaf daar ging de rit af en toe in de mist en kwam er enkele kere ker were aan te pas. Aansluitend reden we over Hundelgem, Elene, Sint-Lievens-Houtem waar er even moest gestopt worden om de oudere garde om 11u30 een middagmaal te laten nuttigen ;) . Eens goed gegeten was Luc onze kopman en hield er een gestaag mooi koplopend tempo op na totdat Johan zijn testosteronmaaltijd van 10 minuten ervoor begon te werken en systematisch Luc uit de wind zette om het tempo de hoogte in te jagen. De niet getrainden moesten bijten. Richting Bavegem, Westrem, Massemen en Wetteren om zo terug langs de langen end in Kalken aan te komen. Eens aangekomen in de Beize werden wij aan een grondige inspectie onderworpen, met als gevolg uitspraken als amai ge hebt precies meer gezweet, uw kop ziet rood, ge ziet eruit zoals wij eruit zien als we met jullie meerijden en nog vele andere bemoedigende woorden. Allé ik wil afsluiten met we hebben er met zn allen van genoten, een mooie 72 km afgelegd, tegen 25km/u gemiddeld, een te hoge hartslag en de opbouw naar een nieuw goed seizoen is gestart
Vandaag zondag 5 februari, het verslag van vorige week moet ik jullie helaas ontzeggen, want ik ben de inhoud van het groepsgebeuren al grotendeels vergeten. Ik kan jullie wel bevestigen dat het een leuke rit was, maar verder geen commentaar. Over vandaag kan ik wel één en ander vertellen. Aankomst op het dorpsplein, mooi op tijd, zijnde 9u01. Wie is er present op het plein: Onze kopmannen, nl. Rudy V., Hans K., Johan P., Johan V., alsook de dames van grote allure (waarmee ik niet wil zeggen dat de andere MM geen grote allure hebben), nl. Nadine (terug met haar kleine fietsje), Sabine, Els en Annemie. In totaal met 9 dus. Nog even wachten op Johan V. die de beautycase van zijn fiets in de auto steekt en met enige pracht zijn carbonnen ros bestijgt. Zowel zijn fiets, als deze van Sabine zijn uitgerust met een koeientong aan het zadel (alias Ass-saver). Volgens Sabine is de laag stof die erop ligt van de 4 maanden dat dit in de garage heeft gelegen alvorens aan het zadel te worden gemonteerd. Allé, nogal goed dat het zo lang heeft geduurd, want anders hadden we al veel vroeger moeten vertrekken in de regen. Nog geen 500 meter ver en we krijgen ons eerste zware gedruppel. Pffffff, ik had beter in mijn warme nest blijven liggen, maar goed, vertrokken is vertrokken. De poep van Johan en Sabine zal wel droger gebleven zijn. We komen op de dijk richting Melle en er komt een pelotonneke andere mountainbikers aansluiten. Eens vriendelijk gedag zeggen en vaststellen dat ze nogal diep moeten gaan hebben om het gaatje dicht te rijden. Ofwel was de overgrote meerderheid astmapatiënt, ofwel nog aan het begin van het seizoen en weinig getraind. Of was er deze ochtend weinig zuurstof in de lucht? Ik denk dat het aan de training lag. Bij het verlaten van de dijk in Wetteren rijden we de onverharde bemodderde dreef in en er werd al een gaatje geslaan met de aansluiters, waarna ze tegen Overschelde terug komen aansluiten om samen de weg over te steken en dan te beslissen om richting Serskamp te rijden ipv met ons nog een stukje mee te gaan richting Melle. Zou dit een reden gehad hebben? Soit, het doet er niet toe want wij moeten rijden voor ons plezier en kunnen moeilijk rekening houden met individuen van buiten de MF. Terug op de dijk in Overschelde. Rudy heeft een nieuw speelgoedje en hij kan ermee filmen. Af en toe werd er een shotje gemaakt. Eens richting Melle, kiezen Hans en Rudy ervoor om wat te versnellen omdat Rudy wil filmen hoe iedereen langs de zijkantaan de brug van Melle naar boven fietst. Annemie en Sabine zijn bang van de camera en kiezen voor een ommetje langs de weg. Of hebben zij gewoon al veel meer getraind en kiezen ze niet voor de shortcuts? De rest rijdt met glans naar boven langs de zijkant. Van Melle gaat het richting Gontrode, Landskouter alwaar we wat veldwegels meepikken. Een beetje vettig en een beetje zoeken, maar wel plezant. Vanaf dan ben ik het spoor wat bijster, maar ik heb wel nog gezien: Oosterzele, waar Sabine kiest om huiswaarts te rijden, en Sint-Lievens-Houtem, waar ik ervoor koos om mijn rit een beetje in te korten en huiswaarts reed. Grappig eraan was dat ik op de kasseibaan voor de splitsing even alle registers opentrok en de haantjes meereden. Uiteraard voorbij de splitsing die zij wel moesten nemen. Ik hoef niet te vertellen wie de haantjes waren, maar wil wel kwijt dat ook Nadine erbij was. Ik had een zondags familiemoment in Sint-Pauwels en verder meerijden zou mij te laat brengen waar ik moest zijn en ook boze blikken kunnen opleveren. Van het moment dat ik mijn makkers heb verlaten, was het precies of de natuur was tegen mij. Wind, weinig lucht, regen, mezelf tegenkomen, Gelukkig kreeg ik 5 kilometer later mijn tweede adem en stond ik netjes op schema in Kalken. ( De A'kes dachten dat Kenneth zo laat nog vertrok om op zijn eentje te fietsen ) Eentje drinken als intermezzo na 55 km in De Beize was niet aan de orde, maar ik was keurig op tijd op mijn zondags adres. En zoals jullie al weten: Familie blij, ikke blij ;).(Aanvulling : De rest van de bende had 68 km op de teller staan )
15 januari 2017. Even buiten kijken en vaststellen dat het lichtjes gesneeuwd heeft. Zoals elke zondagochtend voor de rit, ga ik naar de bakker. Vrijdag de dertiende is nog niet lang voorbij en er is vrees voor het onvermijdelijke. Ik schuif op de ijslaag van mijn achterdeur tot aan de voordeur van de auto, zonder veel erg, ik blijf recht. Mijn besluit staat vast, dat fietstenueke gaat na het bakkersbezoek terug uit en het zal een rustige zondagochtend worden. Op weg naar de bakker kruis ik Jo Roels die alleen een calvarietocht aan het rijden is. Op terugweg van de bakker zie ik toch nog wat beweging op het dorpsplein en ik ga kijken welke zotten het ook zullen wagen. Het is Rudy R., Gert en Mario. Wanneer ik mijn bedoeling van het bezoek op het dorpsplein vertel, nl. komen kijken welke zotten er gaan fietsen, krijg ik steevast het antwoord van Rudy: och het is geen vergelijk met de tettenrit. Allé, de goede voornemens van Nieuwjaar in acht genomen, beslis ik dan toch maar om mij op glad ijs te begeven en mijn tenueke aan te houden. Met het zakje van mijn ontbijtkoeken tussen de tanden, rij ik schoorvoetend tot op het dorpsplein. Ik krijg de kans om mijn koekskes nog snel op te eten en de 3 heren te vergezellen samen met Hans K. en een wijkgenoot waarvan ik de naam al gans de dag probeer te achterhalen en niet kan opkomen (mea culpa). Nvdr. Koen Oosterlinck. Man wat ben ik slecht in namen. Laat hem mij in dit verhaal gewoon de Kris noemen. Ik zie Hans zijn moed al wat diep in zijn schoenen zitten, maar met wat peptalk, sluit hij toch aan. Ik heb hem beloofd dat we samen zullen sterven en terugkomen. Enigszins voorzichtig en bijna in stilstand door de bochten malen we toch een beetje kilometers, tot plots de Kris horizontaal door de bochten probeert te gaan. Even de stand van zaken gecontroleerd en er bleek een ijslaag over de ganse weg te liggen. Dan besluiten we maar om de dijk te verlaten en wat veldwegels op te zoeken. Onderweg een vraag van Mario: vanwaar komt het dat Gert dikke witte strepen op de weg trekt en de rest wat dunnere? Niemand een pasklaar antwoord, maar het vermoeden is dat hij gewoon met platte banden rijdt of gewoon meer PKs op het asfalt door het ijs duwt. Van al dat voorzichtig gedraai en gekeer, beginnen we wat op onze honger te zitten en kiezen ervoor om een beetje te gaan spelen op de konijnenberg in Berlare. Vlot de enigszins steile helling naar beneden waar Rudy de pesters verfoeit die overal takken in de weg leggen op de single tracks. En dan maar ploeteren in het zand, alwaar Hans af en toe de handdoek in de ring gooit en toekijkt hoe wij afzien en de Kris advies geven om alsnog boven te geraken. Een beetje spielerei, maar wel een leuk intermezzo. Na enkele diepe longtesten en temperatuursverhogingen van sommigen, vervolgen we onze weg richting Berlare waar we nog wat spelen in de kuilen aan de sporthal, de gratiebossen en verder naar Zele, alwaar de wegen splitsen. Ikzelf moest naar een nieuwjaarsbrunch en wou absoluut om 11 uur thuis zijn en Hans was blij omtrent onze gemaakte afspraak van bij het begin. Wij dus samen naar Kalken. En het is nog gelukt ook, Nele blij, ikke blij en 1+1 = 3. Mario, Rudy, Gert en de Kris gingen nog over het Heiende en zo terug naar Kalken. Wij hadden een uur en een half gefietst en bij deze gladde, koude dagen was dit bevredigend. Zowel Hans als ik zijn blij dat we gereden hebben. Wat de andere heren betreft, heb ik geen indicatie omtrent hun kilometers, tijd en plaats van aankomst en vreugde omtrent het gereden hebben, maar ik veronderstel dat zij hebben afgesloten in de Beize. Waar al de rest van de modderfokkers hebben gezeten, heb ik geen enkel idee, maar ik kan alleen maar zeggen: de afwezigen hadden weeral eens ongelijk ;) .
Vies winterweer, maar even voor half 9 sta ik al alleen aan de kerrek. Daar draait ook de jonge Verhoeven het kerkplein op, voorzichtigjes, want de gladde dagen houden maar niet op. We wachten tot ook de Grote Leider opdaagt: dat is het geval om8:38. Dat is net op tijd volgens het Hussevelds uur, dat iets achterloopt op het Kalkens uur dat op zijn beurt weer iets achterloopt op (de rest van) de beschaafde wereld. Dus zijn we al met 3. We babbelen en babbelen en tegen negenen draait er een dikke mercedes het plein op, met een modderfokker in. Het was Kevin, ook wel Kenneth genoemd, die eens van bij hem thuis (100 meter verder) per auto kwam kijken of er waren die zo zot waren om met zo een weer te rijden. Ja, zegt Rudy, wie is er hier nu de zot? Nu mag hij eerst nog terug naar huis om zijn velo, in plaats van van de eerste keer met zijn velo te komen. Er passeert nog een fokker en die zwaait. Het blijkt Jo R. te zijn die blijkbaar liever alleen rijdt. Wie we daar ook hebben, is Hans K, die met de beekes ging rijden maar even schrikt als hij al dat talent samen ziet staan. Dan komt ook de metser aangereden, met name Koen O., ZONDER handschoenen. Op wie we dan natuurlijk moeten wachten is Kenneth, die uiteindelijk per fiets en met een zakske boterkoeken af komt gereden. Zo vertrekken we rond kwart na 9, drie kwartier nadat ik was aan gekomen. Maar het stilstaan viel nog goed mee wat de kou betreft. Dat verandert de eerste kilometers van het fietsen. Het is gedurig oppassen zodat ge niet echt warm kunt rijden en de wind voel je nu ook. Koen vertrekt inderdaad zonder handschoenen met zo een vriesweer. Als we op de dijk tegen de Aard zijn, klaagt hij toch van de kou. Hij had de kou toch wat onderschat, zegt hij. Gelukkig ben ik voorzien van een extra paar handschoenen. Ik had die nog niet aangeboden omdat ik dacht dat die mens dat zo gewoon was, maar hij is toch blij als hij mijn handschoenen kan aandoen. Weeral mijn goede daad voor vandaag.
Als bij wonder is er maar één valpartij. Het is Koen, die wegschuift op het asfalt nabij het Riekend Rustpunt. De interpretatie van rustpunt kan nogal verschillen, blijkbaar. Hij komt er van af met de schrik en wat schrammen op de heup. We teisteren nog de Konijnenberg en vooral Gert V. amuseert zich met het op- en afcrossen van het zandbergske. Rudy vindt overal nog berijdbare niet te gladde wegelingskes en rijgt een apart parkoers aan mekaar. Natuurlijk dat het soms eens vettig ligt met al de regen en de sneeuw van de voorbije weken, maar daar zijn we toch modderfokkers voor, hé. Nietwaar Ivan, Stefan, Dirk, Rudy DC, Luc, Danny, .?
Naar de Beize toe krijgen we nog een vlaag sneeuwregen over ons, maar de redding is nabij.
Ook vader Poelman blijkt in zijn eentje te hebben gereden en komt ons vervoegen in de Beize. Er zijn dus zeven zotten (volgens de enen) ofte dapperen (volgens onszelf), die stuk voor stuk blij waren dat ze weer eens dit weer getrotseerd hadden.
De thermometer blijft steken net onder nul en buiten miezert het een beetje. Dat wordt opletten geblazen. Op de kasseitjes van mijn oprit voel ik de wielen al een beetje heen en weer zoeken. Ik ben gewaarschuwd. Als ik passeer aan de Portugiezenstraat komt Rudy voorzichtig uitgedraaid. Ook hij heeft al begrepen dat het niet simpel zal zijn om al zijn Pks op het asfalt over te brengen. Op t gemakske rijden we richting Kalkendorp, af en toe eens testend hoe glad het er bij ligt. Dat testen doe je door eens kort te remmen, en te voelen hoe snel het wiel blokkeert. Dat doe je bij voorkeur met de achterrem, zo niet lig je gegarandeerd voor een close-up tegen het asfalt. Al bij al valt het nogal mee tot we het kerkplein opdraaien. Daar liggen de kasseien te blinken gelijk ne spiegel, en verder rijden is onmogelijk. Wie er ook staat te blinken is Jan W. Het is al minstens enkele maanden geleden dat hij er nog eens bij was, maar nu er op den blog opgeroepen is voor nen tettenrit, tekent hij present. Ook Karel V is er nog eens bij, net als Dirk DB en Geert S. Even later komt ook Mario aangestrompeld, fiets naast zich aan de hand. Hij heeft blijkbaar al een duikske gezet. Misschien met de voorrem getest? Als Danny F, Stefaan I en Luc K ook nog komen aangereden, aangegleden, zijn we compleet. Klaar voor de traditionele eindejaarsrit via de scheldedijk richting binnenstad Gent. De meningen zijn echter verdeeld wegens te gevaarlijk op de gladde wegen. We houden spoedoverleg in cafe Groene Meersen in de Uitbergsestraat, en besluiten na enkele koffietjes,( enkelen hebben zich al wat moed toegediend door middel van een druppelke ) toch maar niet naar Gent te rijden maar een plaatselijk ritje uit te stippelen, voornamelijk in het veld waar het minder glad ligt. Geert S en Dirk DB laten zich nog overhalen en fietsen toch mee. Mario zegt al voldaan te zijn met 1 keer te vallen en haakt af, net als Karel, die er al eerder de brui aan gegeven had. We duiken meteen de Kalkense Meersen in, en de theorie lijkt te kloppen. De veldwegels liggen er goed berijdbaar bij, en de tussenstukken op de weg worden behoedzaam be(t)reden. De testresultaten van de wegentesten worden mondeling medegedeeld. Hier ist goe, hier ook en hier ook, tot plots Jan in volle paniek HIER NIE, HIER NIE, . Maar te laat, hij schuift al over de ijsplek. Rudy kan nog net zijn landingsgestel uitklappen, glijd verder tot net tegen Jan, maar blijft overeind. De schade wordt opgemeten en valt goed mee, enkel zijn stuur staat een beetje scheef. En wij die dachten Jan de technische specialist stuurmanskunstenaar was, blijkt het zijn valtechniek te zijn die op punt staat. We vervolgen onze rit en Rudy neemt ons nog een mee naar zijn nieuwe speeltuin richting Dendermonde. En het mag gezegd worden, da ritje begint stilaan op punt te staan want deze keer moeten we geen een keer omkeren. De nieuwe stukskes sluiten perfect aan en brengen ons naadloos terug richting Kalken, waar we zonder verdere accidenten, kou maar tevreden ons ritje afronden. Een apres bike in de Beize kunnen we op onze buik schrijven, wegens niet open op zaterdagmiddag. Gelukkig had Rudy een uitnodiging ontvangen van Drankenhandel Vandenberghe, waar Tom en Christel ons trakteerden op een natje en een droogje ( lees Trappist en Hot-Dogs ).
Eu . Wa es da nou, hoor ik iedereen denken. Joat, toch wel, eindelijk nog ne keer een verslagske van De Modderfokkers. Kalken ontwaakt onder een sluier van dichte mist. Voila, genoeg poëzie voor de rest van het jaar, of wat er nog van over blijft. Het is dus ferm gesmoord, en ik besluit mij toch maar te voorzien van voor- en achterlichtjes, kwestie van mij te laten zijn voor ik gezien ben. Net wanneer ik de baan wil oprijden zie ik een grijze schim opdoemen. Niet zozeer door de mist, maar het is buurman Rudy DC, die al een beetje grijs is van zijn eigen. Samen rijden we richting kerkplein, waar we tussen de stalletjes van de Kerstmarkt vergezeld worden door de rest van de bende. Jo R, Rudy R, Stefan I, Dirk DB, Axel T en Luk K. Het valt wel op de enkel de mannen uit het noorden, ik en de 2 Rudys, voorzien zijn van nodige verlichting, zij het bij Rudy R wel enkel achteraan. Hij stelt dan ook voor dat hij wel achteraan zal rijden, waarop ik hem meteen mijn voorlichtje geef. Hij stelt ook voor om eens richting Dendermonde te rijden waar rond de Scheldebrug enkele leuke stukskes te vinden zijn. We zijn nog maar enkele kilometers ver als Luk besluit om op zijn eigen een toerke te rijden. Hij had een ritje richting Temse in gedachten, en als het bij Luk in zijn koppeke zit, zit het niet in zijn gat. Via de Gratiebossen en Berlare komen we langs de dijken ter bestemming en kunnen we ons hartje ophalen op de slingerende paadjes. Bij momenten wordt het vrij technisch, en de natte bladeren en boomwortels maken het er niet makkelijker op. Bij het oprijden van een van de vele dijkjes raakt Jo zijne velo nog net boven, maar hijzelf pas enkele tellen later. Het is af en toe een keertje zoeken, zelfs enkele keren omkeren maar zo komen we wel op enkele plaatsen waar we nog nooit eerder fiets aan grond zetten. TO BOLDLY GO WHERE NO MODDERFOKKER HAS GONE BEFORE. Op de terugweg richting Kalken pakken we een stukske van de Modderfokkerride mee langs de vernieuwde dijken ter hoogte van Uitbergen. Een stukske nog niet zo goed gekend door Dirk DB, want bij het afrijden van een helling, verslikt hij zich in een tweede knikske, waardoor hij onzacht met zijn kroonjuwelen op het zadel beland. Gelukkig zonder erg, want na enkele minuten begint hij weer normaal te spreken en lijkt alles weer op zijn normale plaats ingedaald. Op het vettig stukske dat volgt draait Rudy R het gas eens open. Ik probeer nog te volgen, maar een na een slipper naar links en een schuiver naar rechts ben ik al blij dat ik overeind blijf. Stefan heeft minder chanche en komt met een bemodderde zijflank weer aansluiten. In De Beize mogen we nog genieten van een verjaardagsdrink op de gezondheid van Els en Annemie.
Omdat een beetje nostalgie mag, omdat het vroeg donker is, omdat de blog van de modderfokkers al geruime tijd weinig benut wordt, omdat sommige mensen de verslagen van vroeger toch wat beginnen missen, maar vooral omdat er enkele dames met puppy-oogjes de druk hebben opgevoerd, nog eens een verslag van de zondagactiviteit. Even voor 9, op weg naar de fiets en wat binnensmonds vloeken want de banden staan te plat. Een beetje proberen en het ventiel niet los te krijgen, die verdomde tubeless-ventielen. Ze lopen niet leeg, maar je kan het ook soms moeilijk open krijgen. De klok slaat 9 en haasten naar het kerkplein zonder extra lucht in de banden, om in spanning te zien wie de kerstmarkt van gisteren goed verteerd heeft en fris en monter het "stalen" ros zal gebruiken voor een deugddoende zondagsrit. De opkomst was matig maar zeker niet slecht. Nadine, Annemie, Els, Sabine, Rudy V, Johan P, Johan VH, een voor mij onbekende, maar enkele weken geleden als eens het gezelschap van heb gekend, samen met zijn fototoestel op zijn stuur tijdens een zondagsrit en ikzelf. Enkele verjaardagen van de dames (Annemie, Els en Sabine) en er mocht al van bij de ochtend gezoend worden. Er zijn slechtere zaken om uw sportactiviteit op zondag te starten, niet? Wie missen we? Nancy, want zij koos ervoor om haar creativiteit tentoon te stellen op de kerstmarkt van Eksaarde. Wat doen, wij? Omdat we haar missen, gaan we haar bezoeken en was de rit dus makkelijk gekozen. De Kruiskapel en bijtanken op de kerstmarkt van Eksaarde. Nog even wat lucht in de banden van Els. Johan P. was van dienst en haalde zijn pompken boven. Nog geen 200 meter ver en mijn band loopt bijna van de velg. Draaien was geen optie meer en altijd rechtdoor is ook niet plezant. Rudy V liet zijn goed hart zien en ik kreeg een topwiel van hem. Nog even geprobeerd om het te houden na de rit, maar dan geraakte ik niet meer aan mijn wiel. Eens vertrokken werd er een aangenaam tempo op na gehouden. Onze nieuwe aanwinst kiest er steevast voor om het zware verzet te benutten, zelfs om bruggen op te rijden. Zijn fototoestel was deze keer niet mee en zijn fiets zal heel wat lichter geweest zijn. Spoorweg onderbroken, dan maar een beetje omrijden. De donkerste dagen en de vochtigheid van de voorbije dagen maken de weg soms glad door mosvorming. Els ging ons eens tonen hoe je dan de borduur op rijdt om een auto te laten passeren. Zij slaagt erin een slipper te maken en met knie en elleboog haar weer recht te duwen. De bestuurder van de auto is net zo geschrokken als wij. Het is alleszins beter of op de motorkap van een auto te gaan liggen. Allé dan maar vlot verder richting domein van Puyenbroeck. Ons Annemie is een moddermieke met een fobie voor modder. Er ligt één plekje modder* in het domein, en ja met een fobie kan je daar niet langs. Haar overtuigen is geen optie. Annemie gaat ons opwachten aan het hekken van het zwembad. Met zijn 8-ten dan maar door de mooie herfstpaadjes van het domein. Alles ligt er mooi bij. Een echte racebaan is het niet, omwille van de licht zuigende kracht van de modderbovenlaag, maar slipgevaar is ver te zoeken. Bijna aan het einde van ons bezoek aan het domein, plots telefoon bij Johan VH. Annemie was ongerust dat we haar niet gehoord hadden en dat ze bijgevolg alleen aan dat hekken zou staan. Of was het een manoeuvre om ons wat sneller te doen rijden? Richting Kruiskapel loopt alles vlot. Annemie nog eens ongerust omdat we Eksaarde voorbij reden en dat we Nancy zouden vergeten. Geen zorg, Rudy had beslist dat we via een ommetje tot daar zouden gaan, want dan moesten we na onze apero wat minder kilometers doen. Ik hoorde niemand jammeren, dus dat was de juiste beslissing ofwel hadden sommige geen lucht over om te jammeren. Eens bij Nancy in Eksaarde aangekomen, was het zoeken naar haar ingerichte kerststalletje. Snel gevonden, want het was het mooiste dat we daar tegen kwamen, waarmee ik niet wil zeggen dat er niet nog mooie dingen stonden. Enthousiast onthaald door Nancy en haar zoon Tiebe waren er enkele MF's al verkocht voor haar aanbod en kochten ze massaal haar winkel leeg. Gelukkig voor haar konden ze dat niet op de fiets meenemen, zodat ze toch nog aan de andere mensen kan laten zien wat ze kan. Nancy staat erop ons eens te trakteren als dank voor het bezoek. Enigszins verveeld om haar aanbod hebben we Nancy zachtjes proberen overtuigen dit niet te doen, maar ze stond erop haar recette van de dag aan ons te besteden. En als Nancy iets zegt of doet is ze heel vastberaden. We hebben dan ook niet blijven aandringen en met smaak rond het kampvuur onze apero genuttigd. Tijd om huiswaarts te keren. Kou, kou, kou. Da's het enige wat ik kan zeggen over de eerste 20 minuten na de stop. Het was bij iedereen stil. Het mooie tempo van bij het vertrek werd bevestigd en er werd vlotjes richting de Beize gereden. Eens in de Beize aangekomen zien we daar ook de rappe mannen zitten, waaronder Luc K, Rudy DC, Stefan, Axel, Jo, Ivan, ... En ook zij hadden geluk, ze mochten de jarigen kussen en werden getrakteerd. Of dat voor de jarigen zo plezant was, weet ik niet, want die rappe mannen zullen meer gezweet hebben dan wij . Aan het ganse gezelschap: schitterend gereden en op naar de volgende plezante rit
)
. Aan het ganse gezelschap: schitterend gereden en op naar de volgende plezante rit
