De thermometer blijft steken net onder nul en buiten miezert het een beetje.  Dat wordt opletten geblazen.  Op de kasseitjes van mijn oprit voel ik de wielen al een beetje heen en weer zoeken.  Ik ben gewaarschuwd.  Als ik passeer aan de Portugiezenstraat komt Rudy voorzichtig uitgedraaid.  Ook hij heeft al begrepen dat het niet simpel zal zijn om al zijn Pk’s op het asfalt over te brengen.  Op ’t gemakske rijden we richting Kalkendorp, af en toe eens testend hoe glad het er bij ligt. Dat testen doe je door eens kort te remmen, en te voelen hoe snel het wiel blokkeert. Dat doe je bij voorkeur met de achterrem, zo niet lig je gegarandeerd voor een close-up tegen het asfalt.  Al bij al valt het nogal mee tot we het kerkplein opdraaien.  Daar liggen de kasseien te blinken gelijk ne spiegel, en verder rijden is onmogelijk.  Wie er ook staat te blinken is Jan W.  Het is al minstens enkele maanden geleden dat hij er nog eens bij was, maar nu er op den blog opgeroepen is voor nen tettenrit, tekent hij present.  Ook Karel V is er nog eens bij, net als Dirk DB en Geert S.  Even later komt ook Mario aangestrompeld, fiets naast zich aan de hand.  Hij heeft blijkbaar al een duikske gezet.  Misschien met de voorrem getest? Als Danny F, Stefaan I en Luc K ook nog komen aangereden, aangegleden, zijn we compleet. Klaar voor de traditionele eindejaarsrit via de scheldedijk richting binnenstad Gent.  De meningen zijn echter verdeeld wegens te gevaarlijk op de gladde wegen.  We houden spoedoverleg in cafe Groene Meersen in de Uitbergsestraat, en besluiten na enkele koffietjes,( enkelen hebben zich al wat moed toegediend door middel van een druppelke ) toch maar niet naar Gent te rijden maar een plaatselijk ritje uit te stippelen, voornamelijk in het veld waar het minder glad ligt. Geert S en Dirk DB laten zich nog overhalen en fietsen toch mee.  Mario zegt al voldaan te zijn met 1 keer te vallen en haakt af, net als Karel, die er al eerder de brui aan gegeven had.  We duiken meteen de Kalkense Meersen in, en de theorie lijkt te kloppen.  De veldwegels liggen er goed berijdbaar bij, en de tussenstukken op de weg worden behoedzaam be(t)reden.  De testresultaten van de wegentesten worden mondeling medegedeeld.  Hier is’t goe, hier ook en hier ook, tot plots Jan in volle paniek “ HIER NIE, HIER NIE,…”. Maar te laat, hij schuift al over de ijsplek.  Rudy kan nog net zijn landingsgestel uitklappen, glijd verder tot net tegen Jan, maar blijft overeind. De schade wordt opgemeten en valt goed mee, enkel zijn stuur staat een beetje scheef.  En wij die dachten Jan de technische specialist stuurmanskunstenaar was, blijkt het zijn valtechniek te zijn die op punt staat.  We vervolgen onze rit en Rudy neemt ons nog een mee naar zijn nieuwe speeltuin richting Dendermonde.  En het mag gezegd worden, da ritje begint stilaan op punt te staan want deze keer moeten we geen een keer omkeren.  De nieuwe stukskes sluiten perfect aan en brengen ons naadloos terug richting Kalken, waar we zonder verdere accidenten, kou maar tevreden ons ritje afronden.  Een apres bike in de Beize kunnen we op onze buik schrijven, wegens niet open op zaterdagmiddag.  Gelukkig had Rudy een uitnodiging ontvangen van Drankenhandel Vandenberghe, waar Tom en Christel ons trakteerden op een natje en een droogje ( lees Trappist en Hot-Dogs ). 

 Aan iedereen, een gezond en sportief 2017.

Ivan.