Als je denkt na het lezen van
deze zin, dat je een déjà-vu hebt of dement aan het worden bent. Niets van dit
alles, het is gewoon echt de derde keer dat we uit Monthermé vertrekken. En
derde keer, goede keer!
Ik weet niet meer precies wat ik
al allemaal verteld heb, dus misschien val ik hier wel in herhaling. Nadat we
vast gevaren zijn, is alles gecontroleerd door een technieker en hij heeft geen schade kunnen vaststellen.
Sowieso besluiten we pas na het weekend verder te varen richting Charlesville-
Mézières.
Eenzaam is het niet geweest,
eerst Peter zijn nicht en haar man komen aanmerenmet hun Hoop doet Leven en een paar dagen later
hebben 2 buren uit Brugge (Mimosa en Joie de Vivre) ons een dagje gezelschap
gehouden.
Maar maandag is het zover, onze motor
laten warmdraaien en weg zijn we, althans we tuffen toch een kilometertje
lekker tegen stroom. Dan valt onze schroef even stil en begint ons schip te
trillen. Dus draaien die handel en terug naar Monthermé, ons plaatsje is er
toch nog warm.
Er komen duikers langs om te
kijken wat er aan de hand is, maar we moeten geduld hebben tot woensdag, want
die mannen moeten eerst nog wat containers uit het kanaal van Willebroek halen. Ik ga hun firmanaam vernoemen,
om drie redenen: ze hebben een touw uit onze schroef verwijderd, hun firmanaam
is hetzelfde als de vorige naam van ons schip en vooral, ze hebben ervoor
gezorgd dat ons roer niet meer piept (jaren heeft dat ding gezorgd dat ze ons
van ver horen aankomen). Hij heeft de reden gevonden en met WD40 (voorlopig) opgelost. L.M. Diving Service uit
Oudenaarde. Need a diver? Call them!
En we willen meteen ook onze
verzekering bedanken, zij hebben vanop afstand letterlijk alles geregeld,
techniekers, duikers, contact met VNF. Scheepsverzekeringen Lecour
& Co. Need a good insurer? Call them!
Vandaag liggen we in Sedan. De tocht hier naartoe is niet de plezantste
uit onze carrière, de schrik om iets tegen te komen zit er nog goed in.
Stressvol dagje geweest gisteren, iedere geluidje, iedere trilling is goed voor
een mini paniekaanval. Komt er nog bij
dat we bijna 50 kilometer ofte meer dan 9 uur moeten varen hebben om (g)een
ligplaats te vinden.
De eerste ligplaats is
Charleville-Mézières, maar daar zijn we al 2 keer naar toe geweest vanuit
Monthermé (1x bus, 1x fiets) en het is al de godganse dag aan het regenen, dus
ik heb geen zin om daar maar te liggen om te liggen. Dus we besluiten om verder te varen naar Lumes. Daar is een 100 meter lang ponton om aan te
meren. Als we er aan komen liggen er een vijftal jachten, allemaal met dezelfde
vlag op het achterdek, ik vermoed dat je daar gratis kan liggen. Ze liggen vrij
strategisch, er kan hier en daar nog een ander jacht van 10 of 12 meter bij,
maar 23 meter in één keer is geen optie.
En de jacht eigenaars die we spotten zijn super geïnteresseerd in de
grond (als we niet opkijken kan die dikzak (Mira-Ceti) geen tekens naar ons
doen dat we wat moeten opschuiven!).
Andere mogelijkheden zijn om aan
te meren in Pont à Bar (Canal des Ardennes) of verder varen naar Glaire, vlak
voor Sedan. De kans bestaat, als we besluiten om de sluis te nemen naar Pont à
Bar, we doorvaren naar Parijs. En dat is uiteindelijk niet de bedoeling. Dus bijten
we door en varen we naar Glaire. Soms moeten we snoeischaar spelen, het soms smalle
vaarwater na de sluizen is overgroeid met lentefris groen, soms heb je zelfs
geen 5 meter meer, dus af en toe moeten we echt letterlijk door de takken
varen.
Eindelijk aangekomen in Glaire zien
we dat er geen pontons (meer) aanwezig zijn. En we zijn ook te laat om te
versassen in de sluis van Sedan. Dat is zon moment waarop we onze investering
in de spudpalen zijn geld waard vinden.
Paaltjes naar beneden en wachten op de eerste schutting de zaterdag naar
de halte fluviale in Sedan.
Hier in Sedan is het net zoals
in Brugge: de woensdag en zaterdag marktdag. We profiteren ervan om in een
stralend ochtendzonnetje de markt af te struinen. Je kan hier kleren kopen van 3 tot 20 euro, en
voor wie dit teveel vindt, er zijn ook kraampjes met tweedehandskleren op een
hoop gesmeten, daar kan je al voor een euro een koopje doen. Wij hebben enkel lekkere, verse
marktproducten gekocht. Gisteren bijna niets gegeten, dus vandaag gaan we onze
schade meer dan inhalen 😊.
We zijn al anderhalve maand op
weg en uiteindelijk flirten we nog steeds met de Belgische grens. Sedan ligt op
een 15-tal kilometer van Bouillon. We denken, als het morgen mooi weer is (nu
al een paar uur onweders) en de kermis ons niet uit onze slaap houdt, we een
nachtje langer gaan blijven liggen en de stad eens deftig gaan verkennen.
Jullie lezen het wel in ons volgende verslag.
Bloggen.be heeft er een weekje uitgelegen, dus kon ik jullie niet op de hoogte houden. We hebben wel enkele fotos en een beetje info op Facebook gezet.
Wat een week, we liggen nu voor de negende dag in Monthermé, normaal gezien houden we het nergens langer dan een dag of 3 vol, dus we liggen hier niet zomaar.
Zoals al verteld op Facebook, Murphy heeft ons een weekje compagnie gehouden.
Maar goed, buiten dat het hier nu oude wijven regent, valt alles langzaam weer in de juiste plooi.
En uiteindelijk gaat het hier om materiële zaken, aan het thuisfront heeft de familie Maas het nu een pak lastiger met de veel te vroege dood van een zus, moeder, grootmoeder. Onze oprechte deelneming.
Voor de niet Facebook gebruikers een kleine update: generator kapot, juist met het lange weekend van 1 mei, dus sowieso wachten tot de dinsdag. Woensdag drie kilometer gevaren en vastgelopen en gelukkig ook weer losgetrokken of we lagen er nog 😊. Gisteren nog een foto ontvangen van de plek waar het verkeerd ging, op krak dezelfde plek vaart er een jacht, met oneindig veel meer geluk voorbij!
Eigenlijk wil ik dit allemaal niet vermelden, maar komen er toch 2 woonboten af die ook in Brugge liggen zeker, bye bye het in de doofpot steken 😊.
Maar het is niet allemaal kommer en kwel, we hebben hier bierfeesten gehad, mooie wandelingen en fietstochten gemaakt.
Peter zijn nicht en haar man hebben een tandje bij gestoken om ons een hart onder de riem te steken. Merci, was leuk bijpraten (en plagen ze hadden een oude postkaart mee van de plek waar we omhooggelopen zijn, de snoodaards 😊). Ze hebben trouwens ook ontdekt dat er een vrij cruciale boei (voor ons toch) weg is, nog te zien op Google, maar helaas niet meer in het echt.
Even heb ik overwogen om rechtsomkeer te maken en het voor bekeken te houden hier in Frankrijk. Vakantie mag geen stresssituatie zijn maar pure ontspanning. Maar dit is een reactie in the heat of the moment, zovelen hebben het voor ons gedaan, het zal ons ook wel lukken zeker.
De sluizen zijn nu nog 5,70 meter breed, dus we hebben nog 35 cm speling aan beide zijden. Maar binnenkort worden ze meer dan een halve meter smaller en passen we er (in de breedte) juist in. Zal zo een beetje zijn als een (te) smalle jeansbroek aan trekken zeker?
We houden jullie uiteraard op de hoogte.
Vanmiddag eten we spaghetti, want we zijn het eten van de friterie hier een beetje beu 😊. We hebben al meer dan gezond voor ons is, frieten gegeten, die frietkoten staan iedere keer vlak aan de kade, probeer die geur dan maar eens te weerstaan, moeilijk! Maar eerst aperitieven, ik overweeg om een glühwein te drinken met dit weer 😊
Maar we gaan ons verhaal van
deze week starten in België, kwestie dat jullie niets missen van onze
omzwervingen.
Vorige donderdag, kwakkelweer,
maar toch niet zo slecht dat we niet te voet naar Dinant (en terug = 11 km)
stappen, dat kan perfect langs de oevers van de Maas, we hebben er geen last
van verkeer.
Dinant in hartje zomer of Dinant
op een grijze dag, een wereld van verschil, er valt weinig of niets te beleven
op of naast het water, een gezellig terrasje doen is geen optie.Dan maar de Onze-Lieve-Vrouwekerk bezoeken,
bij iedereen bekend door zijn opvallende peervormige klokkentoren. Er valt hier
heel wat te bezien, maar het meest indrukwekkend is toch het glasraam.Verder hebben we ook nog de plaats bezocht
waar Adolph Sax "ongeveer" geboren is.
Vrijdag, een mooi-weer-dag.
Ideaal om onze gasten uit te nodigen voor een vaartochtje op de Maas tot in
Heer Agimont. We liggen er nog maar goed
vast of er stoppen 2 vrachtwagens van de gemeente naast ons schip. Ze halen een
grote boomstam uit het water en met den enen breken ze ook het bord van de
douane af (grens België - Frankrijk). We
hebben dus eigenlijk een historisch feit meegemaakt. Na de lunch vertrekken Roland en Dorine met
de fiets terug richting Anseremme om hun camper op te halen. En geloof het of
niet, uit Frankrijk komt er een luxemotor met Zwitserse vlag aanleggen. De mevrouw stapt van boord en vraagt waar het
douanekantoor is. Waarschijnlijk samen
met het bord afgebroken 😊.
Zaterdag steken we de grens
over, we krijgen ons eerste "bakje" om zelf de sluizen te bedienen.
Wij zijn fan van die zelfbediening,
je kan alles op eigen tempo doen, wel rekening mee houden dat je pas om 9 uur
door de sluis mag. Tweemaal weigert een sluis dienst, dan moet je bellen en
komen ze alles resetten.We hebben wel
de pech dat dit telkens op het middaguur gebeurt. Karma, ik heb het zelf ook
tig keer gezegd toen ik nog een werkende mensch was: "tussen 12 en 1 eet
iedereen", ze hanteren hier duidelijk hetzelfde principe.
Onze eerste stop in Frankrijk is
Vireux Wallerand. Tot hier volgen onze vrienden met de camper. Reizen op 4
wielen gaat iets sneller vooruit, zo hebben ze alle tijd om ons op te wachten
aan de tunnel van Ham-sur-Meuse, ze horen van ver onze boeg- en hekschroef, dus
ze hebben alle tijd om hun camera in de aanslag te houden, brengt wel mooi
film- en fotomateriaal op.
De zondag keren Roland en Dorine
terug naar hun heimat, wij blijven een extra dagje liggen ... niksen en wachten
tot de friterie open gaat 😊.
Maandag wordt onze bestemming Fumay.
Hier zoek ik nog eens de blog over de Estée S (was er eentje waar we alle dagen
een reisverslag deden). Hier waren we slechts (of al) acht jaar geleden, maar er
is al heel wat uit ons geheugen gewist.
Zo blijkt dat we zowel in Vireux Wallerand als in Fumay overnacht
hebben, toch lijkt alles weer nieuw voor ons.
Goed dat we dat weten, kunnen we iedere 8 jaar dezelfde trip doen en
denken dat we nieuwe horizonten ontdekken 😊. Acht jaar geleden wisten we te vertellen dat er hier in het stadje
veel leegstand was, dat is anno 2023 precies niet veel veranderd. Heeft
allemaal te maken het sluiten van de leisteengroeve in de jaren 70 van vorige
eeuw. Als de mensen geen werk meer hebben, zoeken ze andere, meer welvarende
oorden op. Het weer belooft weinig goeds, toch besluiten we om een wandeling te
maken naar een uitkijkpunt. Mooie wandeling, tijdens het afdalen zetten ze
echter de watersluizen vollen bak open, het water stroomde in beekjes door de
straten.
Als 2 verzopen waterkiekens zijn
we weer aan boord gestapt. Van kiekens gesproken. In Heer Agimont zijn we met
Roland en Dorine gaan eten.Peter
bestelt coucou de Malines ofte Mechelse koekoek. Ik vind het vrij duur voor een
stuk kip, maar het vlees is "fijn van vezel, mals en sappig", dus zijn geld
waard.Krijgt hij daar zijn mooi
gedresseerd bord met 2 stukjes witachtige worst (zonder uiteinden), een soort
gemalen iets in een darm gepropt. Hilariteit alom.Als we buiten gaan, krijgt hij als enige een
hand van de kok ...omdat hij het aangedurfd heeft om dit op te eten? 😊
We varen tegen de stroom in, dus
we halen geen spectaculaire snelheden en we doen geen te grote afstanden, volgende
halte wordt dan Revin. Eerst nog eens
een tunneltje door, niet erg lang, we hebben zelfs onze schijnwerpers niet geïnstalleerd
en dan demi-tour naar de jachthaven van Revin, een aanrader. Ook hier blijven
we twee nachten. En ze voorspellen mooi weer, dus kunnen we eens een mooie
wandeling maken zonder regenjas. We
beginnen aan een klimmetje op de Malgré-Tout, toch een helling van 458
meter. De bedoeling is om langs de asfalt
heen en terug te gaan, goed voor een kilometer of 7. Maar ik keer niet graag
langs dezelfde weg terug en op de top zien we een wandelpad dwars door te
bossen, dus besluiten we langs daar af te dalen. Op een splitsing moeten we een beslissing
nemen, Peter vindt dat we geen risicos mogen nemen en op onze stappen moeten
terugkeren, maar Maasje overtuigt hem met al haar charmes om wat avontuurlijker
te zijn en te kiezen voor het bospad. Na lange tijd komen we terug aan de Maas,
op 5 kilometer van Revin! Dus al bij al is dat toch goed meegevallen, 21 kilometer
later zijn we moe maar voldaan terug op de Mira-Ceti 😊. Volgende keer toch maar
luisteren naar Peter of een wandelkaart meenemen.
Vandaag, al opnieuw donderdag,
varen we naar een klein (er wonen maar 500 mensen), typisch Ardens dorpje: Laifour.
Misschien weinig te beleven, maar zo heerlijk rustig. Prachtig weer, dus keuze
tussen op ons terras een aperitiefje drinken of een wandelingetje maken. We hebben het allebei gedaan 😊. Nog even een lastige "berg" beklimmen, zo voelt het na gisteren toch aan. En wijselijk langs dezelfde weg
teruggekeerd, goed voor bijna 5 kilometer 😊.
Zo jullie weten weer waar we
uithangen, tot volgende week!
We zijn dus ´en route¡ naar
Frankrijk! We zijn er bijna, maar nog niet
helemaal, volg maar mee …
Vorige vrijdag zijn we van
Luttre tot aan de sluis in Mornimont gevaren. Zeven sluizen waren ons deel,
allemaal gedeeld met de Deep Tought. Deze woonboot ligt ook in Brugge in de winter,
maar zonder bemanning, dus nu kunnen we gezichten plakken bij de boot 😊. Deep Tought, vaart voorop, zij
roepen de sluismeesters op en wij moeten enkel volgen, helemaal zen, gedachteloos,
genietend.
Ons stukje Samber begint in Charleroi,
deze stad is sterk aan het veranderen, het absolute grauwe, zoals vroeger is er
toch een beetje uit aan het gaan, maar de prijs voor mooiste stad van België
zal ze nog niet direct winnen.
Zaterdag hebben we de 3 laatste sluizen op de Samber gedeeld met
een oud ijzer marchand. We roepen de
sluismeester op om te schutten, maar we moeten wachten op de beroepsvaart om
dan samen te versassen. Ik vraag of dit wel mogelijk is. Tja, of ik lijd aan
grootheidswaanzin of wiskunde is mijn sterkste vak niet, maar de sassenier heeft
het perfect uitgelegd, zijn kolk is 112 meter, het vrachtschip is 80 meter en wij
23 meter, dus schiet er nog 9 meter over.
We zijn vrij vroeg in de stad waar
de Samber in de Maas uitkomt, Namen.
Hier blijven we 3 nachten.
Het weer: van zonnig tot ijskoud.
Het eten: van lekker naar veel en heel
veel.
Cultuur: van museum gesloten voor
restoratie (Félicien Rops) tot op en top folklore, we hebben onder andere een folkloristische
markt en stoet gezien.
De Citadel bezocht, te voet
uiteraard, want we zijn nog jonge springers 😊.
En we hebben gratis en voor
niets kunnen meegenieten van de muziek (enfin de bastonen toch) van het feestje
dat tot 4 uur ‘s morgens aan de gang was in het Casino. We hebben nog even
overwogen om in datzelfde Casino een gokje te wagen, maar we hebben ons geld ingezet
op de Lotto, kwijt zijn we het toch 😊.
Het leven aan boord: de havenmeester van Namen geeft
nog niet thuis, dus we moeten het hier ook doen met onze zonnepanelen en onze
stroom generator ofte aggregaat, qua geluidsoverlast valt die gelukkig wel mee
en met de constante verkeerstroom naast ons deur valt het bijna niet op dat de
groep draait. Maar ik zou dat hier allemaal niet zitten uitleggen als er geen addertje
onder het gras zou schuilen. Deze winter hebben we de machinekamer een beetje
toonbaar gemaakt, zo zijn alle kabels netjes in een kabelbaan gestoken. Maar
door deze manipulatie is er blijkbaar iets veranderd aan de omvormer en valt de
elektriciteit vlugger uit en bovendien was er één van onze batterijen uit balans.Snappen jullie het nog een beetje? The bottom line: Peter moet een kot in de
nacht uit zijn bed om de groep te starten.Als hij de volgende morgen eens goed wil uitzoeken wat er eigenlijk aan
de hand is, valt alles uit, niets meer. Laat ons zeggen dat de spanning die er
dan nog is, niet van den elektriek komt, Peter ziet het eventjes niet meer
zitten, maar na een uurtje heeft hij alles weer aan de praat gekregen.
Op dinsdag zijn we naar de volgende
plaats gevaren, deze keer waar de Lesse in de Maas uitkomt, Anseremme.
Dinant ligt vlakbij en misschien
bezoeken we dit nog met de fiets, maar we hebben behoefte aan een rustige
slaapplaats en deze vind je hier aan de ´quai van Geert¡ (Zjeert wordt dat hier
uitgesproken 😊). Ik dacht dat er hier een of
andere Vlaming zijn stempel had gedrukt, maar het blijkt vernoemd te zijn naar
Prosper Van Geert, waarschijnlijk een plaatselijke beroemdheid, want we vinden
er niets van terug op het internet. Maar het maakt ons allemaal niet uit, het
is hier zalig liggen met zicht op de rotsen van Moniat en de Maas.
Woensdag hebben we compagnie
gekregen van Roland en Dorine. Dat is bijpraten bij een aperitiefje, eens
lekker gaan eten en een kaartje leggen.
Wat we vandaag, donderdag, gaan
doen, zal afhangen van het weer. Maar de
avondactiviteiten staan al vast. Peter en Roland hebben besloten om voetbal te
kijken, wij hebben geen Telenet, maar onze buren in de camper wel 😊.
We wensen jullie alvast een
prettig weekend en tot volgende week.
We zijn dus en route naar
Frankrijk! Maar zoals in ons vorig
verslag geschreven, er kunnen hindernissen zijn onderweg. We hebben de eerste al
te pakken! Onze bedoeling was om de Samber af te varen tot het Canal de St.
Quentin en zo verder te tuffen richting Reims. Toen Peter gisterenavond de reisweg
ingaf op de VNF website (dat is de Franse tegenhanger van de Vlaamse Waterweg)
kon hij op een bepaald punt niet meer verder. Dus deze morgen gebeld naar de bevoegde
instanties en effectief, in Chauny is er vanaf 17 april tot 15 augustus geen
doorvaart mogelijk.
Over naar plan B (wat eigenlijk
initieel plan A was ) langs de Maas (Namur en
Dinant) de Franse grens oversteken in Givet. De genoegwater god zal dan in
augustus wel beslissen of we alsnog langs de Samber kunnen terugkeren.
Maar goed, first things first,
onze huidige ligplaats: Luttre, aan het kanaal Brussel-Charleroi. Deze kade met
damplanken heeft exact 2 bolders, maar daar hangen versleten touwen aan van een
al even versleten, uitgeleefd, onbewoond jacht. Normaal gezien varen we hier
voorbij, maar vorig jaar hebben we geleerd dat de er bij damplanken een (niet zichtbare) baar is waar we ons kunnen
aan vastmaken. We liggen vlak aan een supermarkt, dus volop proviand getankt.
We hebben al verschillende
berichten gekregen dat jullie ons niet kunnen volgen, hou jullie vast aan de
takken van de bomen, dat zal nog dikwijls gebeuren op deze reis. In het Waalse
landsgedeelte en in veel delen van Frankrijk (zeker daar waar geen beroepsvaart
is) wordt ons AIS signaal niet opgevangen.
We proberen jullie regelmatig op
de hoogte te houden via deze blog.
De vorige dagen hebben we het
Canal du Centre afgevaren. Onze eerste stop is Pommeroeul, op aanraden van
Peter zijn nicht (allez eigenlijk haar man heeft het idee geopperd). Want
jawel, ook dit jaar hebben we blijkbaar dezelfde plannen, maar zijn we elkaar
al iets eerder tegengekomen op de reis. Met Pasen zijn we bij hen gaan aperitieven
in Antoing, het was een aangenaam weerzien.
Pommeroeul, haar naam te danken aan
de vele appelboomgaarden die er vroeger waren en de omliggende moerassen van Harchies
hebben we niet bezocht. Het was met rotweer en harde wind geen weer om te gaan
fietsen met dat kind. Jammer, want we hadden hier graag enkele RAVel routes
gedaan (de Waalse tegenhanger van onze fietsknooppunten). Dus zijn we te voet
naar Ville-Pommeroeul gewandeld. Van stad is er niet veel sprake, een slaapdorpje,
nergens een café te bespeuren om even onze verkleumde botten op te warmen aan
een koffietje of streekbiertje.
In Mons kunnen we met onze
schuit niet terecht, enkel jachten tot 20 meter. Dus de dag nadien zijn we naar Strépy
gevaren. Dat is helemaal onze meug, we hebben zicht op de nieuwe scheepslift en
op een van de oudere, terug werkzame (voor pleziervaart) hydraulische scheepsliften. De moderne lift mag dan een prestigieus
kunstwerk zijn, onze voorkeur gaat uit naar deze reuzegrote meccano, waarvan de
bouwwerken gestart zijn in 1888! Al geven we grif toe dat we gemakshalve toch in
de bak van de nieuwste versie zijn gevaren om te versassen.
In Strépy een fikse wandeling
gemaakt, langs Thieu, Maurage tot Strépy-Bracquegnies en dan terug langs het
historisch centrumkanaal. En wat hebben ze daar geleerd? Ze zijn hier zot van
carnaval en van wijlen koningin Astrid, quasi alles in Maurage is naar haar
vernoemd. En van zot gesproken, even dacht ik dat Peter een regenslag gekregen
had, want plots ziet hij een kameel staan. Maar hij heeft gelijk, er staat
effectief een tweebulter te grazen aan de overkant. Blijkt dat er een circus
zijn tenten heeft opgeslagen . Ik dacht dat dit niet meer
mocht in België, maar na wat opzoekwerk mogen enkel wilde dieren niet meer
gebruikt worden, varkens en kamelen mogen wel nog
Zo, nu zijn jullie terug mee. Wij
moeten nu een keuze maken, een kaarsje branden voor beter weer of een
aperitiefje drinken. We gaan het zekere voor het onzekere nemen .
Groetjes uit Luttre en tot de
volgende keer.
Peter & Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
10/04
Péronnes
Pommeroeul
21
3u15
1
Le Grand Large, Canal Nimy-Blaton-Péronnes
Wachtsteiger sluis Pommeroeul (kade wordt momenteel vernieuwd)
11/04
Pommeroeul
Strépy
27
4u
2
Canal Nimy-Blaton-Péronnes, Canal du Centre
Voor sluis naar historisch kanaal in Thieu, geen voorzieningen
13/04
Strépy
Luttre
25,5
4u15
1
Canal du Centre, Canal Bruxelles-Charleroi
Aan damplanken thv Intermarché in Luttre, geen bolders, geen
voorzieningen
We zijn "en route" naar Frankrijk! Ons schip is gemaakt om te zwerven in de Franse wateren. Dus hoog tijd dat we het zelf ook eens uittesten. We zijn er helemaal klaar voor, ondanks alle horrorverhalen van te weinig water, stakingen en algen. We zien wel wat er op ons pad komt.
Dinsdag, vertrekdag. Kapitein Jan is er deze keer niet bij, maar er zijn wel 2 matrozen aan boord: Alex en Sarah-An. Ze hadden boules de Berlin en croissants mee, symbolischer kan bijna niet.
Onderweg, in Aalter, nog zo dicht mogelijk naar de kant gevaren om een vergeten trui aan de schoonzoon terug te bezorgen, waar een pikhaak allemaal goed voor is. Achteraf heeft hij ons een filmpje doorgestuurd dat hij over deze transactie gemaakt had, hilarisch!
Het was een prachtige dag, dus hebben we 100% genoten van onze tocht naar Deinze. We hebben al onze eerste visser misnoegd gekregen, zou in het visreglement moeten staan: vissers welkom op aanlegkades voor schepen, maar als een schip wil aanmeren, gewoon met een sportieve glimlach opkrassen 😊
De dag nadien naar Oudenaarde op een heel traag tempo. Ligt vooral aan ondergetekende, de iets gemakkelijkere stukken op de oude Leie heb ik voor mijn rekening genomen, maar ik vaar zeer traag in de bochten en vergeet dan wat gas bij te geven op de rechtere stukken (heb dat met de auto ook, ik schakel zelden, rij bijna altijd in vijfde ). Ook de brugwachter is nog niet in "vaarseizoenmodus" we hebben een half uur moeten wachten omdat hij zijn gsm niet bij hem had .
's Avonds lekkere asperges gaan eten in Oudenaarde met Vincent en Gerd.
Donderdag nog een lange vaartocht voor de boeg, naar Péronnes. De jachthaven is in principe gesloten voor bezoekers, ze zijn volop het restaurant en het sanitair aan het vernieuwen. Als ik het goed begrepen heb zal alles in september afgewerkt moeten zijn. Maar we mogen toch aan de nieuwe, zeer fraaie bezoekerssteiger liggen. Zalig rustig toch Péronnes, hier blijven we lekker genieten (ook al is het weer nog volop in aprilse grillen houding) tot paasmaandag.
Beste lezer, fijne Pasen en tot de volgende lezing. Och ja, mensen vragen hoe ze kunnen reageren op deze blog, helaas dat lukt al enkele jaren niet meer. Vinden we ook echt jammer.
Ik zie dat jullie massaal onze blog raadplegen omdat het onze vertrekdag is.
We vertrekken niet, het is 1 april hé, het is een grapje.
We vertrekken pas op 4 april, een paar dagen later dan voorzien want ... de Ronde van Vlaanderen start morgen in Brugge.
Dus we gaan eerst die pas geschoren, met olie ingesmeerde kuiten van dichtbij bewonderen. Euh, ik bedoel de mooi gepoetste koersvelookes inspecteren aan de start.
Vanaf dinsdag kiezen we het ruime sop richting (duchtig stakend) Frankrijk.
De verslagen van onze avonturen kunnen jullie dan weer regelmatig volgen.