Maarten was al vroeg de deur uit, dus moest zelf de beslissing maken... Maakte mij klaar en besloot niet te zuinig te zijn met de make-up, maakte kindjes klaar en vertrok zonder hoedje. 

Eerst Mats naar onthaalmoeder, deze was vrij enthousiast over mijn nieuwe coupe en zei dat het mij nog staat. Deed goed aan mijn zelfvertrouwen Op naar de volgende halte, schoolpoort, nu zouden de blikken wel gaan komen....

Wandelden met een klein hartje de schoolpoort binnen en kwam al snel enkele bekende gezichten tegen. Iedereen was positief over mijn toch wel zéér korte haartjes. Deed deugd! Dank jullie wel hiervoor! 

Voormiddag besloot ik de berging onder handen te nemen, beetje opruimen en sorteren, pff.... wat een werk! Maar is gelukt en ben tevreden met het resultaat. Nu zo houden....

Mama kwam namiddag nog even langs, ze kreeg tranen in de ogen toen ze mij zag. Ze heeft al meermaals gezegd dat zij mijn "ziekte" wil overnemen, maar dat gaat niet, en zou het ook niet willen, mijn "ziekte", mijn gevecht, en vooral mijn overwinning! (binnen enkele maanden dan toch!).

Maarten was vroeg thuis, dus konden we de kindjes samen ophalen, altijd leuk! Na school maakten we de valiesjes van de kids, ze gaan bij oma en opa logeren. Morgen staat er chemo op het programma en moeten weer vroeg in het ziekenhuis zijn. 

Voel mij zelfzeker voor morgen, ik weet nu wat er gaat gebeuren en heb geen vragen meer over "het krijgen van chemo". Ik ken de procedure en weet wat me te wachten staat. Natuurlijk blijven er de vragen ivm de bijwerkingen. Valt de tweede chemo even goed mee als de eerste? Of komen er nu wel bijwerkingen? Ga ik nu wel ziek zijn? Vragen waarop ik waarschijnlijk morgenavond het antwoord zal weten....

Ik hoop in ieder geval dat het even goed meevalt als vorige keer... Dus, duimen omhoog en vingers kruisen! 

Maar mijn vreugde was van korte duur..... Gisterenavond, rond 22u, snel even douchen voor het slapen gaan. Maakte mijn haar nat, nam shampoo en begon te wrijven. Toen ik mijn handen afspoelde, kwam mijn grootste angst uit... Haar in mijn handen... aaaahhh.... Ik controleerde de rest van mijn haar, het meeste hing nog vast, maar had ook geregeld haar in mijn handen... Dit was dus het begin! Het haarverlies was een feit!

Kroop met een klein hartje en de nodige zakdoeken in bed. Zou een zware slapeloze nacht worden.... Werd geregeld wakker om mijn haar te controleren, mijn kussen bleef proper, maar telkens ik voelde, had ik toch enkele haren vast.

Vanmorgen extra veel gel en lak in mijn haar, zou vastkleven helpen? Bracht Mats naar tante Rita, Noor naar school en reed richting Sint-Truiden, wou mijn gedachten  verzetten. Wandelde langs de winkels, af en toe lokte een leuke jas of broek mij, maar verder kwam ik niet. Het interesseerde mij niet... 

Reed huiswaarts, nog even langs bloemist, mezelf een bloempje halen (had nog een bon gekregen van bloemist toen ik mijn verhaal daar deed). Bloemen in huis geeft vrolijk gevoel.

Maarten was vroeg thuis, ruimde huis beetje op. Kast van berging naar tuinhuis verplaatst. Maakte avondeten en toen voelde ik nog maar eens aan mijn haar... Was erger geworden. Had nu telkens haar in mijn handen... Was zo ver! Besliste om de tondeuse uit de kast te halen. Vroeg aan Noor of ze mijn haar wou knippen. Dit zag ze uiteraard zitten. Maarten liet haar enkele malen knippen en nam toen de tondeuse, 6mm!

Voor een beeld hiervan te scheppen: GI-Jane ;-)

Noor vindt mijn nieuwe kapsel wel leuk, zou dit te maken hebben met het feit dat ze zelf heeft mogen knippen? Volgens Maarten en de buurvrouw sta ik nog wel met mijn broske. Maar moet bekennen dat het toch wennen is hoor! Eén voordeel: een bad hairday is niet meer mogelijk, dit kan niet verkeerd liggen! Haalde mijn hoedjes ook even uit de kast, Noor vond dit ook leuk en vroeg al waar haar mutsen liggen....

Hopen dat ik nu nog een paar dagen kan "genieten" van mijn broske voor alles uitvalt.... 

Nog een groot dilemma voor morgen, hoe kom ik morgenvroeg buiten?? Met mijn broske of toch maar een hoedje op....

Wil eigenlijk dat hoedje zo lang mogelijk uitstellen, want eens alles uitvalt, ben ik aan de hoedje gebonden en zal ik het nog lang genoeg moeten dragen.. (met een kaal hoofd kom ik sowieso niet buiten!). Dus, we zien morgenvroeg wel....

Even een update van "mijn haar"....

Volgens de oncoloog zou ik twee weken na eerste chemo volledig kaal zijn. Ikke niet Zal ook maar niet te hard roepen, of morgenvroeg heb ik prijs.... Wist al wel dat ik een "speciaal geval" ben, maar wordt toch weer even bevestigd. Zo blijven ook bij het merendeel van de vrouwen de regels uit tijdens chemo, rarara, bij wie niet? Heb nog nooit zoveel last ervan gehad. Was vergeten hoeveel pijn menstruatiepijn kan doen...

Zijn vandaag 2 weken en 2 dagen na eerste chemo en heb nog geen enkele haar verloren. Hopen dat het zo nog een beetje blijft. Ben de laatste tijd toch wel zeer gehecht aan mijn haartjes... Moet bekennen dat ik dagelijks nog altijd meerdere malen voel aan mijn haar, maar het blijft goed vastzitten. 

Maar elke ochtend blijft toch spannend, altijd die schrik of er 's nachts iets gebeurd is of niet... Ligt er haar op mijn hoofdkussen of niet? That's the question ;-) Voor mij dan toch, elke ochtend opnieuw... 

Voel mij al beter dan begin van de week, toen had ik echt schrik om mijn haar te verliezen, kan er ondertussen al beter over praten (heb geen zakdoek meer nodig als ik erover praat!), maar zal sowieso hard zijn. Hoop mijn haartjes nog enkele dagen, weken, ... te houden en de mutsjes mooi in de kast te laten liggen. Maar we zien wel, wat komt komt (maar blijf hopen).

Woensdag staat chemo 2 op het programma. Moeten om 9u15 in het ziekenhuis zijn. Dan wordt er weer bloed genomen, uur wachten op uitslag, chemo bestellen bij oncoloog, chemo krijgen en naar huis. Hoop in de late namiddag thuis te zijn en vooral hoop dat het even goed verloopt als vorige keer... Dus bij deze, iedereen duimen omhoog en vingers kruisen op woensdag 25/09 ;-)

Morgen Noor naar school brengen, Mats naar tante Rita en ik ga op mijn gemak eens naar Sint-Truiden, kijken wat er in de winkels ligt. Kijken hé ;-) (ah ja, mijne lieve echtgenoot volgt namelijk ook mijne blog)

Vandaag 10 dagen na eerste chemo, dus bijna 2 weken na eerste chemo. De oncoloog had mij gezegd dat ik ongeveer 2 weken na eerste chemo haar zou verliezen.... Heb hier altijd vrij goed over kunnen praten en heb nodige voorbereidingen getroffen (mutsjes en zo liggen klaar), maar nu die 2 weken dichterbij komen, krijg ik toch schrik hoor... Haar verliezen zal geen fysieke pijn doen, maar vind dit mentaal een enorm zware stap. Had dit op voorhand onderschat.... Ben bang voor het verliezen van mijn haar, wil dit niet!!!

Maar het zal gebeuren. En ik weet niet exact wanneer of hoe.... pff! Betrap mezelf erop dat ik geregeld voel aan mijn haar, ok, het hangt nog vast.... Ben bang voor het moment dat het niet meer vasthangt, en dat ik mijn haar in mijn handen heb. Ik wil niet kaal worden! 

Ik heb er nooit bij stilgestaan welke impact dit zou hebben, maar kan u verzekeren, een grote! Vroeger zei ik bij de kapper altijd "doe maar goed kort, het groeit toch veel te snel terug". Nu mag het van mij nog lang zo blijven! Het uitvallen van mijn haar geeft mij zo een stempel, vind ik. Dan ziet echt iedereen dat ik kanker heb. Ah ja, want mensen met doekjes en sjaaltjes of een kale kop hebben kanker en worden vol medelijden aangekeken. Dat wil ik dus niet! Hoop dat we snel een paar maanden verder zijn, dan ga ik weer voor lang haar! 

Heb Noor immers beloofd dat ze mij nadien, als mama weer haar heeft, vlechtjes en staartjes mag maken. Heb vandaag met haar gepraat over het feit dat mijn haar gaat uitvallen. Een heel verhaal voorbereid over de medicamentjes en zo en kreeg als reactie: "Groeit het terug?" Waarop ik "ja" antwoordde, en zei totaal geen probleem meer zag De kleine schat! Wilde haar voorbereiden op het feit dat ik mss einde van de week kaal ben, dat ik op een dag haar ga verliezen. Maar ze neemt het precies goed op, mijn kleine meid. Ze gaat dan wel een leuke muts van K3 kopen voor mij en dan kan ik zo naar buiten. 

Hoop dat ze er binnenkort even goed mee om gaat. Ga haar zoveel mogelijk proberen te betrekken met sjaaltjes knopen en mutsen zoeken. Pff, dit zijn zo momenten dat ik eens goed wil vloeken of roepen! Maar meestal eindigen deze momenten stilletjes met een zakdoek in een hoekje....

Vandaag, vrijdag 13 september is de eerste week na chemo 1 voorbij! Vorige week vrijdag vertelde de onco-coach mij dat de eerste week na de chemo de ergste, de zwaarste is. Bij deze, is week 1 is voorbij

Wanneer ik terugkijk op de afgelopen week, kan ik dit doen met een positief gevoel. Ben niet ziek of misselijk geweest. Alleen meer moe, maar door beetje vroeger in bed te kruipen, was dit snel opgelost. Had eigenlijk gewoon een "begin schooljaar" gevoel. Andere jaren ben ik begin september 's avonds ook geen mens meer, doodmoe en geen energie meer. Dus, zag dit schooljaar er eigenlijk niet zo anders uit ;-)

Maar nu deze week voorbij is, is het ook gedaan met toilet 2x doorspoelen en zo. Op zich is dit niet erg, maar 's nachts kan het tegenvallen als je moet wachten om het toilet nog een keer door te spoelen.... Dus vanaf vandaag, gedaan

Afgelopen week genoten van Noortje elke ochtend naar school te brengen en 's avonds aan de schoolpoort een babbeltje te doen met andere ouders. Vraag mij eigenlijk af hoe het kan dat er zoveel ouders staan, moeten die mensen niet gaan werken? Toch niet iedereen is ziek of heeft altijd verlof?!

Deze week kleine Mats ook naar onthaalmoeder gebracht. Mijn klein ventje had het 's morgens moeilijk, maar als ik hem 's namiddags ophaal zit hij vrolijk te spelen en te lachen, dus hij zal het wel naar zijn zin hebben.

Mijn grote schat is ook al de hele week ziek, zware sinusitis, maar toch blijft hij zijn best doen om mij zoveel mogelijk werk uit handen te nemen, de lieve schat

Vandaag bezoekje gebracht aan mijn collega's en kindjes van school. Deed deugd om ze terug te zien, maar deed ook raar. Mijn klasje zag er anders uit, stond andere juf..... Kinderen hadden mooie tekeningen gemaakt en lieve tekstjes geschreven, collega's hadden cake gehaald. Het zijn schatten, dank jullie wel! 

Dit weekend op zoek naar winterspulletjes.... Juist weersvoorspellingen voor volgende week gehoord, brr.... Het is weer voorbij, die mooie zomer.... Alhoewel dat ik "mooie" met een grote korrel zout neem dit jaar....

's Morgens brachten we Mats samen naar onthaalmoeder. Mijn klein ventje had het toch moeilijk bij het afscheid. Traantjes in overvloed, hij was ook al even niet meer geweest en moest duidelijk weer wennen.... Moet toch bekennen dat ik hem met een heel klein hartje achterliet.... Daarna Noor naar school, mijn grote meid vindt het leuk mij nog even te plagen, maar merk duidelijk dat ze graag naar school gaat.

Zo, kindjes afgezet op juiste plaats.... Daar zaten we met ons tweetjes in de auto. Beslisten dan maar beetje te gaan shoppen... Altijd goed om gedachten te verzetten. Gingen op zoek naar winterjas voor Maarten. De temperaturen voor de komende dagen vragen toch al om warmere jas.... brrr.... Hadden snel leuke jas gevonden en keerden dan maar huiswaarts. Vreemd, leeg huis zonder kindjes. Huis beetje opgeruimd en gelukkig was het snel tijd om Mats en Noor af te halen. De onthaalmoeder vertelde dat de traantjes van 's morgens snel plaats hadden gemaakt voor speelplezier.

Na school speelden de kindjes nog even, avondeten en daarna bedjes in. Wat vliegt een namiddag toch voorbij! 

Toen kindjes in bed lagen, kroop ook in zetel in. Heb nog eventjes tv gekeken, maar moet toegeven dat ik het einde van Familie niet meer gezien heb. Uurtje later werd ik wakker in de zetel, snel douchen en bedje in. 

Gelukkig ben ik niet ziek van chemo, maar word er blijkbaar toch moe van.... Maar ja, ga echt niet klagen, als het dat maar is.... Zal dan de komende avonden geen aangenaam gezelschap zijn, tenzij mijn "gesnurk" ook aangenaam klinkt voor mijn wederhelft ;-)

Vanmorgen rond 9u opgestaan, heb precies wel beetje meer slaap nodig. Gelukkig laten mijn schatten me in het weekend een beetje langer liggen

Vanmiddag bij oma en opa gaan eten. En namiddag hadden ze ons uitgenodigd om een ijsje te gaan eten. Eten gaat dus goed ;-)

Morgen weer nieuwe schoolweek, ook Mats gaat terug naar onthaalmoeder. Maarten heeft nog een dagje verlof. Zal raar zijn, zo alleen zo zonder kindjes thuis....

Gisterenavond vroeg mijn bedje ingekropen, en klok rond geslapen. Heeft mij deugd gedaan. Vanmorgen flink de verplichte medicatie ingenomen, cornflakes als ontbijt en voelde mij goed! Voormiddag kwamen mama en papa nog even langs, en namiddag stond er verjaardagsfeestje op het programma. 

Leuke dag gehad En geen enkel kwaaltje gevoeld of gemerkt. 's Avonds pasta gehaald bij pizzeria en als dessert ijsje mmmm.... Dus kan niet zeggen dat mijn maag protesteert.

Vanavond wel weer snel moe, dus dan maar op tijd bedje in. Hopelijk blijft het zo.... Duimen omhoog! 

Vanmorgen Noortje naar school gebracht samen met mama, Maarten was al werken. Daarna even langs bakker, koffiekoeken halen voor Maarten en zijn lieve collega's, ze moeten Maarten af en toe missen als hij naar mij komt of mee naar dokter gaat en dan zijn werk opvangen. Dus een "dank je wel" was wel op zijn plaats vond ik.

Mama bracht mij naar Hasselt, stapte met een klein hartje uit de auto voor het ziekenhuis. Had afgeteld naar deze dag, maar was nu toch een grote stap hoor.... Wist niet wat mij te wachten stond.... Zoveel vragen.... Maar voelde mij er ook klaar voor!

Belde even naar Maarten, brachten de koffiekoeken naar zijn collega's en gingen op zoek naar de juiste zaal in het ziekenhuis. Onbekend terrein!

Had om 9u45 afspraak met de psychologe voor de concentratie- en geheugentesten. In de zaal vroegen we eerst verpleegster om bloedname te doen, dan kon ik mee gaan met psychologe voor de testing. Verpleegster nummer 1 kwam met haar setje om bloed te prikken via port-a-cath. Was iemand jong en blijkbaar zorgde Maarten in uniform voor de nodige stress.... dus eerste prik mislukt! Ze besloot haar collega te roepen en deze het werk te laten opknappen. Verpleegster 2, lieve dame, prikte met gemak in mijn port-a-cath, nam 2 buisjes bloed af en plakte dit af. Zo kon ik mee met psychologe.

We zochten een ruimte waar in alle rust de testing kon doorgaan. Waren leuke "spelletjes", zowel mondeling, schriftelijk als op pc. Anderhalf uur later zat het erop en kon ik naar dokter. Maarten zat mij al op te wachten in de wachtzaal, de lieve schat!

Oncoloog meldde ons dat bloed prima in orde was, en gaf voorschrift voor chemo mee. Dit brachten we naar verpleegster die het bezorgde aan apotheek. Een uurtje later zou chemo geleverd worden. 

Ondertussen even tijd om broodje te eten.

Anderhalf uur later, was ondertussen half drie, werd chemo geleverd en kon eerste zakje inlopen. Zo had ik drie zakjes te gaan, met telkens spoeling van 10min ertussen. Ze hadden mij aangeraden veel te drinken, dus luisterde flink en dronk 1.5l water leeg, gevolg vaak met mijn infuusstaander naar toilet....

Voelde mij prima tijdens toediening van chemo, niks te merken. Kreeg ondertussen nog bezoek van een onco-coach, ze zette mij alle mogelijke bijwerkingen op een rijtje en legde uit welke voorzorgsmaatregelen ik moet treffen.

Toen deze dame weg was, sloeg ik een babbeltje met mijn buurvrouw. Oudere dame, maar heel sympathiek. Maarten kwam langs, zijn werk zat erop rond 15u, hij kwam mij gezelschap houden. Maar stilzitten in niks van mijne schat, hij ging dus geregeld nog een wandelingetje maken. 

Rond 17u mocht ik naar huis, had alles gekregen. Kreeg nog voldoende medicatie mee naar huis om de misselijkheid de komende dagen te onderdrukken. Reden huiswaarts, langs oma en opa om de kindjes op te halen. Noor had een leuke dag op school gehad en Mats had weer deugnieterij uitgehaald bij oma en opa. De kapoen ;-)

Snel stukje taart gegeten en naar huis. Thuis aten we nog een boterhammetje en kropen in de zetel. Uurtje later werd ik beetje misselijk. Zo het gevoel van: "***, had die grote zak chips niet helemaal mogen opeten!" (eigenlijk bekend gevoel ;-) )

Was ook moe geworden, kroop dus vroeg mijn bedje in. Goed geslapen, wel nog paar keer moeten opstaan om een sanitaire stop te houden.....

Maar nachtrust heeft mij deugd gedaan en voel mij prima ....

Donderdag 5 september, de eerste schoolweek zit er al bijna op. Ons Noortje gaat graag naar school, de eerste schoolstress is voorbij en nu vindt ze het leuk om mij 's morgen te plagen voor ze de school binnen wandelt. Ze heeft een leuk klas, leuke vriendjes en een toffe juf. Dit komt allemaal goed! Vanavond leuke info-avond gehad, gezellig buiten in het gras op de kleine kleuterstoeltjes.

Donderdag 5 september, de huwelijksverjaardag van mama en papa, al 32 jaar getrouwd vandaag! Dikke proficiat!

Vandaag donderdag 5 september, dus dat wil ook zeggen morgen vrijdag 6 september! 6 september de datum waar ik al een poosje naar aftel, de start van mijn chemo! Ik ben er klaar voor! Laat maar komen ;-)

Morgenvroeg breng ik samen met mama Noor naar school en daarna brengt zij mij naar Hasselt. Maarten is al aan het werk, dus hij zal mij wel geregeld komen opzoeken. Rond 9u45 heb ik afspraak met een psychologe, heb mij ingeschreven om deel te nemen aan een onderzoek ivm concentratie en geheugen bij chemo. Morgenvoormiddag vinden de testen plaats "voor" de chemo. Later worden er ook testen afgenomen "tijdens" en "na" de chemo. Ben eens benieuwd... Hoop dat ik kan antwoorden op de vragen.... als dat maar allemaal goed komt ;-)

Om 11u45 heb ik afspraak met oncoloog, hij zal met mij bespreken of mijn bloed goed is om chemo te krijgen en mij uitleggen welke chemo ik zal krijgen. Dus rond 13u (schat ik), want chemo moet nog klaargemaakt worden, begint het.... Via mijn port-a-cath zal de chemo toegediend worden, 3 zakjes, telkens half uur inlooptijd. Hoop dus in de late namiddag gezond en wel het ziekenhuis te verlaten.....

Hoop dat het allemaal zal meevallen, moet bekennen dat ik toch wat zenuwen heb voor morgen. Zenuwen eigenlijk niet, maar zoveel vragen....

Zoveel vragen waar niemand mij een antwoord op kan geven... Hoe ga ik mij voelen, word ik ziek, overgeven, moe, ......Wanneer komen eerste bijwerkingen? .... Hoop op deze vragen morgen antwoorden te krijgen...

Zal een slapeloze nacht worden, vrees ik, maar we gaan ons best doen! Voel mij goed en sterk om aan mijn gevecht te beginnen! Komt goed ;-)

Maar ook een schooljaar waarin ik Noortje veel naar school zal kunnen brengen en veel aan de schoolpoort zal kunnen staan om 15u20. Een schooljaar waarin ik mijn sociale contacten met andere schoolpoort-mama's zal uitbreiden, en schooljaar waarin ik ook kan deelnemen aan schoolse activiteiten, .... Kortom, ben van plan te genieten van een schoolpoort-mama te zijn En ben er vandaag al mee begonnen! Voila!

Vanmorgen samen met Maarten en Mats ons Noortje naar haar nieuwe klasje gebracht! Ze deed dat goed onze kleine meid. Enthousiast liep ze naar school, nog even knuffelen aan de klasdeur en naar binnen. Pff, kan een moederhartje toch klein zijn hoor.... Was blij dat het snel 15u was, kon ik vertrekken naar school om mijn meisje weer op te halen en te luisteren naar al haar verhalen. (alhoewel dat buiten: "leuk, tof en goed" en niet veel uitkwam).

Maar heb vandaag ook mijn collega's en kindjes gedacht. Eventjes toch ;-) Neen, serieus, deed toch pijn dat ik niet kon gaan werken. Niet kennismaken met mijn nieuwe kindjes, babbelen met de reeds bekende gezichtjes, luisteren naar alle vakantieverhalen, ....Thuis zijn is leuk, maar dit is thuis zijn om de verkeerde reden! Maar probeer positief te blijven en ga genieten van mama-aan-de-schoolpoort zijn....

Na school stuurde mijn vervangster enkele lieve tekstjes en foto's door van mijn kindjes! Deed deugd om te lezen, dank je wel hiervoor! Heb ze gelezen met een klein hartje hoor....

Na school nog wat rondgereden, Noor had een briefje mee met spulletjes die ze nog nodig heeft. Weet wel dat dit niet tegen morgen in orde moet zijn, maar wie mij kent, weet dat ik dat wel wil Dus, voila, turnzak met sportschoenen, tandenborstel, beker, tandpasta en doosje zakdoeken staan klaar op de kast om morgen mee te nemen. Alles met naam erop natuurlijk.... 

Maarten werkt deze week late shift, dus sta er alleen voor met kindjes, geen probleem.... als ik zou mogen heffen!!! Dus doen we beroep op oma om de kindjes in bed te leggen! Gelukkig staat ze altijd klaar om te helpen, dank je wel hiervoor!

Toen ik vanavond fb opendeed, zag ik dat de kalender van Levensloop op you tube staat, heb snel de link gedeeld:

Binnenkort heb ik hem in de handen en hopelijk kan ik toch wat centjes verzamelen om dit goede doel te steunen! Ben tevreden met het resultaat ;-)

Leuk weekend achter de rug. Zaterdag is mijn schoonbroertje getrouwd in Alken. Mooie dag met een prachtig bruidspaar onder een stralende zon. Kindjes mochten bruidskindjes zijn, wat kan een mama fier zijn.... Leuke receptie met veel familie. Allemaal lieve mensen die mij een hart onder de riem kwamen steken, veel steun gekregen. Deed deugd, maar was ook hard, steeds opnieuw confronterend met het feit "ah ja, ik heb kanker". Maar de mensen bedoelen het goed en apprecieer alle lieve woorden. Het bruidspaar heeft dat schitterend gedaan, ik wens ze nog een lang en gelukkig leven samen!

Denk dat ik vanavond ga slapen met een raar gevoel. Andere jaren is de nacht voor de eerste schooldag vaak een slapeloze nacht en elk jaar opnieuw is er de stress voor de eerste schooldag.... Morgen zal het anders zijn. Ik moet niet naar school! Niet gaan werken! Iemand anders doet mijn werk morgen, iemand anders zit op mijn stoel aan mijn bureau, en gebruikt mijn boeken, mappen,.... Gelukkig weet ik wie die iemand anders is, en dat is wel geruststellend. Dus, morgen niet werken! Ik zal wel denken aan mijn collega's en de kindjes van mijn klasjes.... Ze gaan dat allemaal schitterend doen!

Ik ga genieten van mijn kleine meid naar school te brengen. Zal nu ook eens de eerste schooldag van mijn meisje kunnen meemaken. De drukte en stress van een eerste schooldag, maar nu langs de kant van mama en niet als juf!

Denk dat ik mijn kleine meid met een klein hartje zal achterlaten, maar ga er ook proberen van te genieten! Mijn kleine meid naar de derde kleuterklas, pff, wat wordt ze snel groot.....

Maarten was al vroeg weg naar zijn werk. Rond 8u werd de kleinste in huis wakker, kroop ook uit bed, maakte mij snel klaar en belde mama. Ik mocht mijn kleine man niet uit zijn bedje halen.... Mama was snel hier, haalde Mats uit bed, kleedde hem aan en nam hem mee. Half uurtje later was ook Noortje wakker. Mijn flinke meid kleedde zich zelf aan en bracht haar ook naar oma.

Rond de middag vertrok ik te voet naar het station, met de trein van 12u01 reisde ik naar Hasselt. Was nog te vroeg, dus had nog even tijd om te shoppen Iets voor 14u was ik in het ziekenhuis, wandelde naar de wachtzaal (ken ondertussen de weg) en stuurde Maarten een berichtje dat ik er was. Even later zaten we samen te wachten op oncoloog. 

Kwartiertje later riep oncoloog ons binnen. Hij riep gynaecoloog erbij, ze bekeken mijn borst en beslisten dat de wonde voldoende genezen is, chemo kan starten! Joepie! 

We wandelden met oncoloog naar secretariaat en vriendelijke dame mocht een afspraak maken voor volgende week. Ze stelde voor maandag..., dit zag ik echter niet zitten... De eerste schooldag van mijn kleine meid die naar de 3de kleuterklas gaat! Nu ik zelf niet moet werken, kunnen we onze grote meid samen naar school brengen en dit wil ik echt niet missen. Andere dag dan maar... vrijdag! Secretaresse maakte een afspraak op vrijdag 6 september, 12u15. Kreeg een papier met bevestiging: vrijdag 6 september, 12u15, zaal 2, zetel 13. Zetel 13, zullen met dit getal maar niet te veel nadenken... Misschien wordt dit nog ooit mijn persoonlijk geluksgetal ;-)

Maarten moest nog even gaan werken, ik wachtte even en daarna reden we samen naar huis. Kindjes ophalen bij oma en opa. Ze hadden het weer reuze naar hun zin gehad.... 

Vanavond nog even genoten van het zalige weertje op ons terrrasje, kindjes in bed en gezellig tv-avondje. Morgen heeft Maarten dagje vrij, hopelijk laten de kindjes ons een beetje langer slapen.... Alvast slaapwel voor vanavond! 

Vanmorgen was het al beter. Iedereen had mij op voorhand gezegd dat deze operatie vrij pijnloos was, ik weet dat ik meestal de uitzondering ben ;-), en moet dit toch weer bevestigen... (zal nog moeten geloven dat ik een "specialleke" ben....), van deze operatie meer last dan van borstoperatie... 

Nu is het al stukken beter, zwelling neemt ook af en kan al beter bewegen. Maar zal stofzuigen en dergelijke toch nog even aan manlief overlaten. Gelukkig was Maarten vandaag thuis om te helpen. Mats oplichten is uitgesloten...pff! Morgen gaat Maarten weer werken, mag mama bellen als Mats wakker is, kan zij hem uit zijn bedje komen halen. Toch niet leuk voor een moederhart hoor! Kan niet doen wat een mama moet doen! Stom, stom, stom! Maar leer hier ook mijn lessen uit hoor, genieten van de kleine dingen, binnen een paar dagen extra genieten van de knuffels van mijn klein ventje! En natuurlijk ook van Noortje! Ze is superlief voor mij en probeert te helpen. Ze wil helpen poetsen, ze bedoelt het echt goed, maar geef een kleuter van 5 maar eens een emmer met water en een doek.... 

Vanavond vroeg bedje in, beetje slaap in te halen. Morgennamiddag afspraak in ziekenhuis. Ga nog eens met de trein naar Hasselt, kunnen Maarten en ik weer samen naar huis rijden. Dus €4.60 ;-) Hoop data te krijgen voor de chemo! Klinkt misschien raar, maar wil eraan beginnen. Als we begonnen zijn, kan het aftellen beginnen!

Begint mij op te vallen dat ik steeds in de "wij" vorm spreek of schrijf als ik het heb over de kanker. En dat gevoel heb ik ook, mijn gezinnetje steunt mij, dit is een gevecht dat we samen gaan winnen! Ik sta er niet alleen voor, en dat doet deugd!

Maar niet alleen mijn gezinnetje hoor, familie, vrienden, .... zelfs wildvreemden die reageren op fb of op de blog. Dank jullie wel allemaal! Jullie krijgen allemaal een plaatsje in mijn hartje! 

Zijn hier verwend met onze kindjes, onze slaapkopjes.... Dus dit vroege uur deed toch een beetje pijn hoor, zeker aangezien mijn nachtrust toch niet optimaal was. Gisterenavond nog even wakker gelegen, moest tenslotte weer onder het mes en dat krijg je toch niet zomaar uit je hoofd...

Vertrokken rond 7u richting Hasselt, Maarten met zijn rugzak om te gaan werken, ik met mijn zakje met handdoek en spulletjes om mij te verfrissen. Na zo'n operatie kan een mens er al wat versuft uitzien, en dat willen we niet hé!

In Hasselt aangekomen wandelde Maarten naar kleedkamer en ik naar inkomhal om mij in te schrijven. Vriendelijke dame verwees mij door naar 1st verdiep, gele pijl. Volgde flink de instructies en kwam bij een verpleegster terecht die mij inschreef en naar de wachtzaal stuurde. Kende dit scenario nog van de borstoperatie, hier zou ik waarschijnlijk weer een half uur zitten... Besloot dus maar mijn boek uit te halen en verder te lezen. Hier kreeg ik echter de kans niet toe, paar minuten laten bracht een verpleegster mij naar mijn kamer. Had nog niet de tijd om mijn zak neer te zetten of ze kwamen zeggen dat ze op mij aan het wachten waren in operatiekwartier. Goed goed, het ging vooruit! Zo hebben we het graag

Belde snel naar Maarten, hij kwam nog even langs, hielp mij in de ziekenhuisschort (wat zag ik er weer geweldig uit!) en hielp de verpleegster mij naar het operatiekwartier brengen. 

Daar aangekomen kreeg ik ook nog zo'n haarnetje op en werd even later operatiekamer binnengereden. Maarten ging ondertussen even werken. Wachten op kamer is ook niet leuk, dus hij kon beter bezig blijven, dan gaat de tijd tenminste vooruit...

Probeerde zonder ongelukken op operatietafel te kruipen, kreeg infuus in hand, bloeddrukmeter, hartslagmeter, .... Zoveel kabeltjes en apparaten... Ook werd dat koude ding weer op mijn been gelegd. Kreeg deze keer wel de tijd om uitleg te vragen... Blijkbaar dient dat als "aarding" ... (of zoiets). 

Verpleegkundige tekende af waar er gesneden moest worden en waar port-a-cath geplaatst zou worden. Anesthesist plaatste zuurstofmasker en zei dat hij mij iets ging geven om beetje suf te worden... Heb er niks van gemerkt.... Denk niet dat dat product zijn werk gedaan heeft. Heb heel de operatie zeer bewust meegemaakt. Maar liever zo hoor, verkies toch plaatselijke verdoving, dan weet ik tenminste wat ze allemaal aan het doen zijn en kan ik babbeltje slaan met verpleegkundigen ;-)

Er werden nog doeken geplaatst zodat ik niks kon zien en operatie kon beginnen....

Werd plaatselijk verdoofd, 2x pijnlijke prikken! Deed mij aan tandarts denken, zo'n flexibele naald die tot op juiste plaats wordt geduwd... Daarna kon het snijden beginnen. Vroeg even hoe lang operatie zou duren, een half uurtje. Ik wist dat bloeddruk om de 5min gemeten werd, dus 6x dit tellen en klaar! Zo had ik een besef van tijd en kon ik aftellen. 

Halfweg operatie voelde ik lichte pijn, zei dit en kreeg snel plaatselijke verdoving bij. Ook het geduw en getrek om apparaatje op juiste plaats te zetten, voelde ik, maar deed geen pijn, deed mij aan keizersnede denken, toen voelde ik dat ook Alhoewel dat beide operatie totaal niet te vergelijken zijn...

Na 6x bloeddruk te meten was operatie gedaan, goede timing van de chirurg! Wonde werd dicht gelijmd en ik werd verlost van alle kabeltjes en apparaten. Mocht weer in mijn bedje kruipen, zei dag aan de mensen in het operatiekwartier en werd naar de recovery gereden. Blijkbaar werden er vandaag veel kindjes geopereerd, kreeg medelijden met die kleintjes, zo wenen... Ocharme de dutskes.... Toen de verpleegster even tijd had om naar mij te komen, vroeg ik Maarten te verwittigen die waarschijnlijk vol spanning zat te wachten. Snel na het telefoontje stond hij langs mijn bed in de recovery.

Paar minuutjes later werd ik opgehaald en vervoerd naar mijn kamer. Operatie was goed verlopen, voelde mij goed, geen pijn. Prima ;-) Maarten kwam geregeld langs. Rond de middag werd mijn infuus verwijderd, kreeg ik eten en kwamen ze melden dat ik naar huis mocht. Vroeg de verpleegster mij even te helpen met aankleden, nu is mijn linkerarm beperkt. Mag weer niet heffen, rustig aan doen.... Zo, klaar om naar huis te gaan. In plaats van alleen te wachten op mijn kamer ging ik Maarten opzoeken. Kon daar ook even wachten, zo had ik tenminste een babbel en beetje afleiding.

Om 13u vertrokken we huiswaarts, snel kindjes ophalen bij oma en opa en naar huis. Namiddag beetje gerust, plaats van operatie wordt nu toch pijnlijker... Voelt als een mega blauwe plek. Loop nu dus rond met een apparaatje in mijn lichaam, voelt vreemd aan. Als ik er aan kom, is het toch gevoelig hoor. Zal nog wel een paar dagen zo blijven.... 

Vanavond vroeg mijn bedje in, vermoeiend zo'n operatie  

 

Gisteren stond er iets leuker op het programma Was onlangs gecontacteerd om deel te nemen aan de kalender van Levensloop. Gisteren was de bewuste fotoshoot. Vertrokken hier rond 8u45, ik en de kindjes (mama was ook mee om handje te helpen), allen gekleed in jeans en witte t-shirt. Zochten parking en wandelden naar de fotostudio. Onderweg struikelde Mats over zijn eigen voetjes, gevolg bloedende lip en dit in combinatie met een witte t-shirt.... Gelukkig viel het nog mee.... Met beetje fotoshop zou dit wel snel weggewerkt zijn ;-)

In de fotostudio ontmoetten we de fotograaf, wie een zangeres van in mijn jonge tijd bleek te zijn: Tina Bride. Super vriendelijke dame! Maakten ook kennis met de andere modellen, elk met hun verhaal. Al snel waren wij aan de beurt. We namen allemaal onze "pose" in en snel kon de fotograaf enkele leuke foto's maken. Kreeg vandaag via mail het resultaat en ben zeer tevreden

Namiddag kindjes naar oma gebracht. Moet morgen om 8u in ziekenhuis zijn, dan kunnen ze daar beetje langer slapen. Morgen plaatsing port-a-cath, een dagopname. Operatie staat gepland rond 10u, dus hoop in de late namiddag weer thuis te zijn. 

Kindjes bij oma laten blijft toch moeilijk als het is om naar het ziekenhuis te gaan.... Altijd even slikken! 

Vanavond vroeg bedje in , morgen weer een zware dag voor de boeg.....

Mama nam kindjes mee naar huis, want namiddag afspraak in Hasselt.

Rond de middag vertrok ik te voet richting station. Maarten was werken en moest tot 15u werken, dan konden we na doktersbezoek samen naar huis rijden. Kocht een kaartje enkele reis naar Hasselt, €4.60! Dat vond ik toch veel geld... Maar ja, is misschien al 10 jaar geleden dat ik de trein nog eens genomen heb. Maar dit vond ik toch een serieus bedrag voor een ritje van een klein half uurtje...

In Hasselt aangekomen begon ik aan mijn wandeling naar het ziekenhuis. Toevallig lag de winkelstraat op mijn weg ;-) Eventjes shoppen... Bij Veritas haarlintjes gekocht voor Noor voor trouw van schoonbroer en schoonzusje. En bij Hema witte t-shirt voor Mats voor de fotoshoot van zondag. 

Jaja, ik mag meedoen aan een fotoshoot! Ben gecontacteerd door de organisatie van "Levensloop". Zij organiseren jaarlijks meerdere evenementen en maken een kalender ten voordele van de Stichting tegen Kanker. En ik mag dit jaar als kankerpatiënt één van de "modellen" zijn... Wie had dit ooit kunnen denken... Allez, moet seffens nog gaan denken dat kanker ook zo z'n voordelen heeft.... Dus, bij deze, binnenkort verkoop ik kalenders....

Na de winkelstraat richting ziekenhuis. Belde Maarten dat ik in borstcentrum was en hij kwam er snel aan. Paar minuutjes later mochten we binnen bij oncoloog. Hij bekeek de wonde en concludeerde dat chemo uitgesteld moet worden... pff.... had die datum zo gefixeerd... En nu wachten!

Hij maakte een nieuwe afspraak voor volgende week donderdag en dan zou hij wonde opnieuw bekijken. Wel stelde hij voor om dinsdag binnen te komen voor plaatsing van port-a-cath. Dit wordt een dagopname, 's morgens om 8u nuchter binnen en in de loop van de namiddag naar huis. Zo wordt de eerste chemo ook een dagopname. Moet toegeven dat ik dit wel veel beter vind, zo moet ik niet overnachten in het ziekenhuis (vind ik niet zo leuk...). Hadden het met oncoloog nog even over de situatie na de chemo, maar hier bleef hij vrij vaag over, hij wil de resultaten van het genetisch onderzoek afwachten. Wachten, wachten, wachten, ..... een woord dat alle dokters graag in de mond nemen heb ik de indruk!

Na doktersbezoek reden Maarten en ik samen naar oma om de kindjes op te halen. Ik stopte vanavond de kindjes in bad en legde ze beide in hun bedje. Maarten zit nog ergens op het dak bij oma en opa. Daar zijn ze een nieuw dak aan het leggen en met de weersvoorspellingen voor het weekend willen ze het graag dichtmaken.... Dus alle hulp is welkom!

Om 7u werden ramen en voordeur geleverd en om 9u vertrokken de mannen terug naar mama om daar verder aan dak te werken.

Kindjes waren ondertussen wakker en flink aan het spelen, dus ik kon beginnen aan de poets.

Half uurtje later belde Maarten om te zeggen dat ik in Hasselt verwacht werd zodat dokter wonde nog een keer kon bekijken. De dokter die vorige week wonde had opengesneden vertrok morgen op verlof en Maarten wou wonde nog even laten controleren. 

Snel op oma Niek gebeld, kindjes konden naar daar. En daar gingen we weer naar Hasselt. Rond 11u was ik er. Geen moeite gedaan om parking te zoeken, onmiddellijk bezoekersparking opgereden.... 

Liet Maarten weten dat ik er was en ging richting borstkliniek. De wondverpleegster zat mij al op te wachten. Was iemand anders, vrouw van Russische afkomst met grappig accent.... Ze maakte de wonde open en belde de dokter. 

Even later kwam de dokter binnen, bekeek de wonde en voelde met een pincet in mijn borst. Het kanaaltje naar het gat was nauw geworden. Moest weer opengemaakt worden. Gelukkig vernam ik pas achteraf hoe hij dit gedaan had.... Had de pincet gesloten in kanaaltje gestoken en dan laten openspringen! Aahhh... niks gevoeld.... oef!

Dit was het weer voor vandaag, nog even collega's van Maarten dag zeggen, kindjes ophalen en huiswaarts. Namiddag kreeg ik nog leuk bezoek Ging nog even langs pedicure om voetjes te laten verwennen....

En de dag is weer voorbij, morgen drukke dag voor de boeg. Namiddag naar Hasselt voor oncoloog, eens benieuwd wat deze gaat vertellen....

Vanmiddag kindjes weer naar oma en opa gebracht. Daar zijn ondertussen de werken aan het dak begonnen en Mats vond de grote camion wel leuk. Ik vertrok richting Leuven, eens een ander ziekenhuis.... Was eigenlijk al jaren geleden dat ik daar nog was geweest. Maar ja, wat moet een mens in een ziekenhuis gaan doen, je blijft daar beter weg hoor!

Parking gevonden, en dan begon de wandeling! Volgende keer stapschoenen aandoen ipv sandaaltjes... pff... hele afstand tot ingang. Mij aangemeld bij inschrijvingen, adres even aangepast, stond nog bij mijn ouders (zo lang was het dus al geleden!).

Moest de bordeaux pijl volgen, 6de verdiep, afdeling 566. Euh... moet ik dit allemaal onthouden?! 

Ok, daar gingen we, op zoek naar bordeaux pijl: gevonden! Begon aan mijn wandeling! Oefeningen voor vandaag ook ineens gedaan, amai, denk dat ik in het verste hoekje van het ziekenhuis zat, ben zelfs voorbij alle kleedruimtes van personeel gepasseerd....

Meldde mij aan en nam plaats in de wachtzaal. Gelukkig niemand voor mij! Na zo'n 10min wachten, kwam de dokter mij persoonlijk roepen.

Héél vriendelijke dame nam mij mee naar haar kantoor. Ik legde haar de zelf getekende stambomen voor en gaf een woordje uitleg. Nadien stelde ze nog enkele vragen en nam een bloedstaal af. Een klein uurtje later wandelde ik weer naar buiten, begon aan mijn wandeling naar de auto en keerde huiswaarts. De dokter beloofde de uitslag te bezorgen voor de chemo op zijn einde loopt, dan kunnen we het verdere verloop van de behandeling plannen. Dus kunnen we nu alleen afwachten en de chemo ondergaan.....

Namiddag reden we nog even naar de Ikea, kochten een kast en bureautje voor de speelkamer en aten natuurlijk een ijsje! Dat hoort zo bij naar de Ikea gaan ;-)

Wonde is ondertussen weer verzorgd en kindjes liggen in bed. Opruimen kan beginnen.... Morgen een rustig dagje, geen ziekenhuis- of doktersbezoeken gepland (laat ons hopen dat het zo blijft!).

Maakten ons klaar, bracht Mats naar oma en reed samen met Noor naar Hasselt. Noor wilde mee naar papa's werk. Een paar jaar geleden moest ze zelf een MR hebben en toen vond ze dat verschrikkelijk eng, en nu, vandaag, moest mama onder dat enge machine.... Dat moest ze zien!

Om 10u waren we op onze afspraak. Maarten stond ons al op te wachten, Noor vond het geweldig om overal rond te kijken en papa in werkoutfit vond ze al even spectaculair

Moest mij uitkleden en kreeg zo'n groene ziekenhuisshort achterstevoren aangedaan. Maarten moest mij nog eerst een infuus prikken om later contrast in te spuiten. Denk dat dit voor Maarten toch ook een beetje spannend was, je eigen vrouw prikken tegen een wildvreemde is toch wel anders. Noor hing er weer met haar neus boven. Denk dat ze later ook verpleegster of dokter gaat worden ;-)

Werd geïnstalleerd op het machine, op buik, borsten in gaten en voorhoofd op een hoofdsteun met een klein spiegeltje in zodat ik naar buiten kon kijken. Buiten was eigenlijk een witte muur, dus veel hielp dit niet... Kreeg ook de noodbel in handen, moest er iets zijn, kon ik bellen en kwam mijne verpleger mij bevrijden. En daar gingen we voor een half uur. Gelukkig kreeg ik hoofdtelefoon op, want zo'n machine maakt eigenlijk veel lawaai. Halfweg kwam Maarten even langs om infuus in te spuiten. Af en toe hoorde ik Noor haar stemmetje dat mij vertelde hoeveel minuutjes het nog waren

Na een half uur kroop ik als een "bomma" uit dat machine.... Lig maar eens een half uur geforceerd op uwe buik met uw hoofd tegen zo'n steun, zonder bewegen! Kleedde mij weer aan en wachtte op de dokter. Goed nieuws, zag er allemaal goed uit. Zagen nog duidelijk letsel op beelden en dokter zei nog even verder te doen met wieken..... Pff, wonde begint al spontaan dicht te groeien, dus Maarten moet die nu elke avond weer een beetje opentrekken om wieken er in te stoppen.

Noor wou na heel het ziekenhuisverhaal liever bij papa blijven, maar moest toch mee naar huis. Haalde Mats op bij oma en aten snel een patatje mee. Dan naar huis voor een luie zondagnamiddag....

Hield mij nog even bezig met het tekenen van stambomen, want morgen naar Leuven voor genetica. 's Avonds stopten we de kindjes nog in bad. En keken Maarten, ik en een zakje chips nog gezellig naar een film