Voormiddag voelde ik mij prima, leuk gespeeld met de kindjes, beetje gepoetst, lekker gegeten, .... de dagelijkse dingen. 

Maar rond 15u kwam daar verandering in.... 

Kreeg het plotseling heel erg koud. Draaide de verwarming een beetje hoger en trok een trui aan. Heb nogal snel koud, dus vond dit zeker niet abnormaal, zou wel snel overgaan. Maar kreeg het niet warmer, kroop dus even de zetel in met een dekentje. Niks hielp, lag te rillen en te beven....

Besloot toch even langs oma en opa te gaan met de kindjes. Mama brengt elke zaterdag een stukje taart mee, en beetje afleiding zou misschien zorgen voor opwarming.... Bij mama kreeg ik het ook niet warm, mama haalde snel warme fleece jas uit de kast en pakte mij in met dekentjes. Niks hielp... Bibber...bibber....bibber....

Liet de kindjes even bij oma en opa en reed terug naar huis. Eventjes de zetel inkruipen met enkele dekentjes, opwarmen en kindjes terug halen, niks aan de hand... Binnen half uurtjes is alles weer in orde en kunnen we vanavond gezellig samen frietjes eten

Na een half uurtje bibberen en beven besloot ik mijn temperatuur even te meten, 38.1°! Aaahhh.... lichte paniek! De woorden van oncoloog spookten door mijn hoofd... Vanaf 38.5° moet ik ziekenhuis in.... Ik wil niet naar ziekenhuis, ben niet ziek en heb hier geen tijd voor! Vanavond frietjes op het menu ;-)

Ok, rustig blijven, half uurtje rustig, niet te warm inpakken en dan zakt temperatuur wel weer. Na half uur nam ik opnieuw temperatuur: 39.1°! Neeeeennnn Dit kan niet! Ik belde naar Maarten en hij zei valiesje te maken en richting ziekenhuis te vertrekken.

Ik barstte in tranen uit, ik ben niet ziek, heb nergens pijn, alleen eventjes koorts... Ik wil niet naar ziekenhuis..... Tussen mijn tranen door zocht ik pyjama, kleren, handdoek, toiletgerief, ... bij elkaar en belde mama om te vragen of ze mij naar ziekenhuis wou brengen.

Even later was mama er al, gaf mij een dikke knuffel en vertrokken we. We stopten nog even bij de kindjes om hun knuffels te brengen en papa bracht mij naar Hasselt. Onderweg was de koude weg, voelde mij best ok, wilde niet naar ziekenhuis, dat is een plaats voor zieke mensen en ik ben echt niet ziek!

Half uurtje later, omstreeks 17u, waren we in Hasselt. De parking stond vol met "Ahmed" en zijn 30 vriendjes, na even aandringen lieten ze ons toch door en kon papa de auto parkeren. Maarten kwam ook naar ingang en schreef mij in. Daar zaten we in de wachtzaal naast een dame op leeftijd die gevallen was en pijn haar pols had, maar ze had geen tijd want moest nog naar een feest..... Probeerde vriendelijk te blijven tegen de dame, maar moet bekennen dat haar verhaal mij totaal niet interesseerde....

Even later werden we binnen geroepen, in de gang wandelden we voorbij de andere 40 vrienden van "Ahmed", manman, zoveel volk, allemaal voor ene man.... die lichtgekwetst was na verkeersongeval. We volgden de verpleger tot aan box 3, daar zou ik de komende uren zitten.

Na een tijdje kwam assistente nummer 1 langs, een vrouwelijke knappe dokter die nogal problemen had met haar blonde haren die vasthingen in de stethoscoop... Tip voor dokters met lange haren: staartje maken! Ze onderzocht mij, maar had geen pijn, was niet ziek, .. dus mysterie...

Daarna kwam verpleger om mijn port-a-cath aan te prikken voor bloedname. Maar blijkbaar zijn ze daar niet zo handig in op spoed. Eerste poging mislukte, de naald raakte de rand van mijn port-a-cath en kaatste af, was vrij pijnlijk... Gelukkig was poging twee wel ok. En toen kon het wachten beginnen....

Eén uur.... anderhalf uur.... twee uur later kwam assistente nummer 2 melden dat ik moest blijven om antibiotica via infuus toe te dienen. Ik barstte weer in tranen uit.. pff... was emotioneel een wrak! 

Voor ik naar kamer mocht, moest ik nog getest worden op ziekenhuisbacterie. Eerste wattestaafje stopte verpleger in mijn neus, tweede in mijn keel en derde moest in mijn poep. Gelukkig stelde hij voor dat ik dit zelf even zou gaan doen... Niet leuk, maar als het dan toch moet, liever zelf...

Even later mocht ik naar mijn kamer, op de vraag of ik een rolstoel wou, moest ik zelfs niet antwoorden, denk dat mijn mimiek hier zeer duidelijk was.... Ben niet ziek! Wil naar huis!

Dus daar gingen we, vijfde verdiep, kamer 506, een luxe-kamer met een prachtig uitzicht! Maar kon mij allemaal niet schelen, ik hoor hier niet, ben niet ziek... Een lieve verpleger stelde nog enkele vraagjes, maakte mij infuus met antibiotica in orde en wenste mij een goede nacht.

Half uurtje later vertrok ook Maarten naar huis. Ik trok mijn pyjama aan, zette tv op voor beetje afleiding en kroop met doos zakdoekjes mijn ziekenhuisbedje in.....

Moet de onco-coach echt gelijk geven, de eerste week is het zwaarst en daarna gaat het steeds beter. Dus sinds woensdag voel ik mij weer prima. Alle kwaaltjes zijn weg. Moe zijn is stukken beter, vieze smaak is ook weg, .... voel me goed! En als ik me goed voel, kan ik niet stilzitten

Deze week speelgoed van de kinderen opgeruimd, binnenkort komt Sinterklaas met Zwarte Piet (!) langs, dus moest er een beetje plaats gemaakt worden. Maar kan u verzekeren speelgoed opruimen met kindjes in huis, lukt niet! Dus Noor naar school en Mats doos auto's voor zijne neus, en sorteren maar.

Noor is al volop aan het kiezen in de speelgoedboekjes, leuk om haar bezig te zien. Maar ze zal toch nog een beetje moeten selecteren hoor, budget van de Sint is beperkt ;-)

Donderdag ook leuk dagje gehad met mijn lieve mama, 's morgens bezoekje aan pa, beetje shoppen en 's middags broodje eten. En dat alles onder een stralend zonnetje, wat moet ene mens nog meer hebben. Mats was mee, dus die moesten we natuurlijk goed in het oog houden, want rondlopen tussen winkelrekken vindt hij blijkbaar fantastisch, om nog maar te zwijgen van de paspoppen... aahh.... Gelukkig staan die stevig op hun benen....

Dit weekend is Maarten werken, zit dus heel weekend alleen met de kids. Pff, niet leuk... Namiddag bezoekje aan oma en opa, stukje taart eten, mmmm..... De meeste mensen vallen af als ze chemo krijgen, ik dus niet hé! Denk dat ik ondertussen paar kilo ben bijgekomen.... 

Noor heeft nu weekje vakantie, maandag op zoek naar Halloweenkostuum voor de Halloweentocht op donderdag. Hoop dat we iets vinden. Tips zijn altijd welkom.

Dus nu genieten van een weekje vakantie en dan zijn we weer klaar voor chemo 4! 

Volgende keer krijg ik een ander soort chemo, chemo gemaakt van de taxushaag zijn de onco-coach mij vorige keer. Taxushaag, giftig hé, dus chemo puur vergif! Pff, niet leuk!

Zie op tegen volgende chemo... Leg even uit waarom: van deze chemo zou ik niet meer ziek worden (werd ik van vorige ook niet ), maar deze chemo is een aanslag op nagels. Dus moet op voorhand nagels lakken met beschermende nagellak (heb ik meegekregen), en tijdens chemo ijszakken dragen aan voeten en handen. Ik heb al zo snel koud, moet ik daar 1u30 zitten met soort bokshandschoenen die aanvoelen als ijs. Brrr... vorige keer zat mijn buurvrouw daar met die ijszakken. De vrouw kon nog niet zelf eten of het blad van haar boekje omdraaien. Kijk er echt niet naar uit.... Maar ja, geen keuze hé! Zal moeten, denk dat ik mijn dekentje ga meenemen en vragen of ze mij warme choco willen maken, maar hoe moet ik die dan drinken, na 1u30 zal die ook koud geworden zijn, vrees ik....

We zien wel, nu eerst genieten van mijn kleine schatten een week thuis

Maar moet bekennen dat ik hoop dat de volgende drie toch iets vlotter verlopen dat de laatste.... pff....

Woensdag, dag van chemo, opgestaan met buikkrampen en tot op heden nog altijd gegrommel in mijne buik. Is het van chemo, of is het buikgriep? Weet het niet, maar is niet aangenaam!

Word geregeld 's nachts wakker met hevige buikkrampen, spurten naar het toilet waar ik dan enkele uurtjes kan doorbrengen. Probeer wel enkele pijnstiller en zo te nemen, maar medicijnen hebben volgens mij tijd niet om te werken.... Komen er op één of andere weg snel terug uit... bah!

Gelukkig is mijn lieve schat thuis, heeft enkele dagen vrij en kan dus voor kindjes zorgen. Onze Mats heeft het de laatste dagen ook niet zo makkelijk. Weten niet wat het ventje heeft, maar wil niet meer alleen slapen. Hele dag actief bezig, hebben middagdutje al ingekort zodat hij 's avonds extra moe zou moeten zijn, maar.... zonder resultaat!

Wanneer hij zijn bedje ziet, wenen, brullen, .... oppakken en meneertje is rustig. Zaterdagavond heeft hij zelfs tussen ons in geslapen. Na een tijdje geef je op en geef je toe, tussen ons in lag hij zo zalig te slapen.... En een mens heeft zijn uurtjes slaap nodig

Gelukkig is Noortje héél flink! Zo fier op onze grote meid

Sinds enkele dagen andere bijwerking van chemo ontdekt. Iets waar iedereen mij reeds voor gewaarschuwd had, iets waar ik nog lang van gespaard ben gebleven is nu toch gebeurd... Mijn smaakpapillen zijn aangetast... Pff... echt niet leuk! Sommige dingen zien er zo lekker uit en verheug mij dan op de lekkere smaak ervan totdat het in mijn mond zit, proef niks... Ja, toch wel, vieze slechte smaak! Bah... Door mijn buikkrampen heb ik afgelopen dagen niet veel meer gegeten, maar wat ik geprobeerd heb, viel tegen... Hoop dat dit niet te lang duurt, want vind dit niet leuk!!!